Verica Ristevska - Povtorno ragjanje

Се родив в зори во Ноември
Во стара куќарка со двор,
Низ шумот на двете брези,
Со снегот што прв пат падна во моја чест.
Те сретнав тебе во Октомври,
По втор пат се родив тогаш, знај,
Ме трогна твојта тага,
Ти реков јас душа ти дарувам,
Срце, глас, сонце ќе заробам веднаш в час,
Во нив да најдеш свој мир,
Да бидеш среќен.
Реф: Дал ме љубиш ил ме мамиш, мила?
Те љубам знаеш мили,
Да лажам немам сили,
Те љубам како роса што полско цвеќе љуби,
Со секој миг што мине, сé повеќе те сакам,
Знаеш мили ти
И сакам да ме води само твојта рака.
Те сретнав тебе во Октомври,
По втор пат се родив тогаш, знај,
Ме трогна твојта тага,
Ти реков јас душа ти дарувам,
Срце, глас, сонце ќе заробам веднаш в час,
Во нив да најдеш свој мир,
Да бидеш среќен.
Реф: Дал ме љубиш ил ме мамиш, мила?
Те љубам знаеш мили,
Да лажам немам сили,
Те љубам како роса што полско цвеќе љуби,
Со секој миг што мине, сé повеќе те сакам,
Знаеш мили ти
И сакам да ме води само твојта рака.

[@Elena-sk3sx]

љубов.