Ik ben zo ontzettend blij dat autisme steeds meer genormaliseerd wordt. Zelf ben ik sinds m'n 9e gediagnosticeerd, maar loop nu nog steeds elke dag tegen de problemen op die Esmee ook benoemd. Ik voel mezelf steeds dichter tegen de burnout aanschoppen om maar het programma van de samenleving te kunnen volgen. Het is ontzettend vermoeiend en ik vind het dapper/fijn om mensen als Esmee in de media te zien. Hopelijk kan dit steun bieden aan specifiek high masking vrouwen met autisme. Eindelijk worden we gezien ❤
Ik heb die diagnose op RUclips gezien, zag meteen al dat die diagnose geen eens bestaat, speelgoed op orde zetten voor iemand tellen dat noem je geen autisme test dat bewijst al dat autisme niet bestaat
Jammer dat veel mensen niet snappen er verschillende vormen van autisme zijn waardoor het voor de een erger kan zijn dan voor een ander. Dus "ik heb ook autisme maar ik kan wel ..." is geen nuttig commentaar en maakt het alleen maar erger voor anderen.
Wat ben ik blij met deze video! Ben zelf pas op mij 55ste gediagnosticeerd met autisme en HSP. Na een leven lang tobben en ploeteren, vielen de puzzelstukjes op hun plek. Heel weinig mensen in mijn omgeving weten ervan. Ben mijn leven lang bezig geweest anderen te pleasen en helpen, mij aan te passen. Helaas heb ik de afgelopen jaren niet voldoende en de juiste hulp gekregen en kunnen krijgen, waardoor ik nog steeds op zoek naar mijn ware IK ben. Esmee heeft gelukkig nog tamelijk vroeg, ten opzichte van mij, haar diagnose gekregen en kan dus nog haarzelf vinden en hopelijk haar leven zodanig vorm en invulling geven, zodat zij de rest van haar leven er gelukkig mee zal zijn. Ik gun het haar van harte.
Helaas heerst er nog een enorme stereotypering rondom autisme (ASS). Persoonlijk heb ik geen last van het sociale aspect met mijn autisme (ASS). Ik ben zelfs bezig met een HBO Social Work opleiding, omdat ik graag met mensen werk/mensen help. Hetgeen waar ik wel moeite mee ervaar is mijn energiepeil (tijdens drukke periodes zoals mijn studie/stages). Hierdoor moet ik managen wat ik wel/niet kan doen in een week. Binnen mijn werkveld hoop ik de stereotypering te verminderen en mijn ervaringsdeskundigheid ten goede in te zetten. 🙂
Dit is helaas echt niet alleen zo bij autisme. Ik werk zelf in de gehandicaptenzorg. Eigenlijk bij alle beperkingen heerst een stereotypering. Dit is helaas ook zo bij een opleiding. In ieder geval uit mijn eigen ervaring/opleiding is dit wel het geval.
succes! Mijn vriend heeft (ook met autisme) zijn opleiding afgerond, hij zorgt er nu voor dat hij 0,9 fte verspreid over 4 dagen werkt en dat werkt fantastisch voor hem, hij is vooral bezig met het inplannen van de huishoudelijke taken om zo min mogelijk nog te doen als hij thuis komt, zodat hij lekker kan relaxen :)
Mooie aflevering! Ik ben een vrouw van 27, en heb m'n diagnose nu 5 jaar. Het is vallen en opstaan. Soms heb ik m'n autisme geaccepteerd, maar op andere momenten is er rouw/verdriet omdat full time werken niet lukt, of omdat ik na een concert dagenlang moet uitrusten. Een diagnose krijgen op latere leeftijd is pittig, maar heeft bij mij ook voor een bepaalde rust gezorgd. En een tip voor Esmee (en anderen); ik vond veel support en herkenning bij lotgenoten/mede auti's. 😊
ik kreeg op mijn 18e mijn ASS diagnose na mijn 3e burn-out. ben zo blij dat ik weet wat er anders is aan mij en me daarom niet meer een mislukt persoon voel maar nu een goede relatie met mezelf heb kunnen ontwikkelen mede door dat stuk zelfkennis
Ik ben 29 en werk in een winkel als eindverantwoordelijke. Het kost heeeeel veel energie en ben elke avond helemaal gesloopt. Maar ben wel blij dat ik het allemaal kan en doe.
Ik kreeg pas op mijn 20ste mijn diagnoses ADHD & ASS, dit kwam bovenop mijn trauma als kind van een verslaafde narcistische ouder. Ondanks op het vwo te zijn begonnen, heb ik er toch voor gekozen een mbo-opleiding te volgen ivm mijn problemen Het mbo viel me zwaarder dan het leren op theoretischere scholingstypes - 500 stage uren per jaar waarbij er van je verwacht wordt om fulltime te werken zonder loon. Ik heb er wel voor gekozen om deze opleiding af te maken om schulden te voorkomen, maar ik hoor vanuit mijn vwo-kringen al snel het sentiment dat ik een makkelijke opleiding doe en dat zij het zo gedaan zouden hebben.. Het voelt alsof het mbo, hbo & wo slecht op ASS ingericht zijn, het mbo (tenminste mijn studie) bestaat uit teveel stages, het wo biedt eigenlijk 0 structuur.. Het hbo zit daar tussenin, maar ik heb dit helaas nog geen goede kans kunnen geven. Wens me geluk, volgend jaar doe ik dat wel
500 stage uren zijn veel meer waard dan die zelfde tijd in de schoolbank te zitten. Systemen maken is erg belangrijk en dat kan je niet op school. 500 uur om aan te voelen hoe dat dan gaat op de werkvloer waar niemand rekening houd met mensen op het spectrum. Kind trauma kan volgens onderzoek leiden tot oa autisme.
Ja ik als hbo student vond het best prima! Wel veel structuur en ook veel theoretisch. Ik ging er wel lekker op. Totdat ik moest afstuderen. Dat is nog steeds niet gelukt. Ik kan überhaupt geen opdrachtgever voor mijn scriptie vinden. Er is 0,0 structuur of begeleiding hierin, en je kunt de oplossing ook niet in een boek lezen ofzo. Ik moet gewoon zomaar ineens een onderwerp bedenken binnen de complete juridische rechtssfeer. En dan moet ik nog ergens een opdrachtgever vinden ergens binnen de gehele economische sector. Dit is 1 grote error voor mij. Al zou ik vandaag opdracht krijgen zou ik direct aan de scriptie kunnen beginnen… Maar deze zoekfase is gewoon zoooo lastig en onoverzichtelijk, dat ik het nu al 2 jaar probeer en ik telkens in een burnout kom voordat ik überhaupt een opdrachtgever heb. Het is gewoon 1 grote error. Terwijl het scriptie schrijven zelf geen probleem gaat zijn… En de opleiding? Die wilt niet helpen. Ik heb ook geen mensen in mijn omgeving die ik kan vragen. Dus ja ik ga gewoon niet kunnen afstuderen. Niet omdat ik het vak niet begrijp, maar omdat ik geen opdrachtgever kan vinden. Wat een feest 🎉
@@GamingPIPI Yo wat een onzin is dat. Ze moeten je dan gewoon zonder scriptie laten slagen. Gewoon hun taak om jou te laten slagen als je hebt bewezen dat je het kunt..
@@samipso jaa nou de scriptie wil ik heus wel schrijven hoor. Ik kan gewoon geen opdrachtgever/onderwerp vinden. Heb al eerder een scriptie geschreven maar toen kreeg ik het onderwerp en opdrachtgever wel gewoon🥲. Heb de rest van mn opleiding met twee vingers in mn neus gehaald…
Ik herken haar verhaal zo zo erg en hoe ze zich voelt! Ik ben 34, vrouw en vecht nog steeds voor deze diagnose maar krijg steeds de "verkeerde" hulp als in depressie, eetstoornis, trauma etc maar er worden geen puntjes met elkaar verbonden hoe vaak ik zelf of naasten hebben aangegeven van jongens ik/ze doe(t) onwijs me/haar best, zet me/haar 100% in maar met de therapie tot nu toe veranderd er niets... Ik deal van kinds af aan al met meltdowns, niet tegen veranderingen kunnen, altijd de zelfde kleren aan, arfid, geen baan kunnen houden omdat ik het niet vol houd fysiek en mentaal, snel overprikkeld zijn, mensen die zeggen dat ze het moeilijk vinden om contact met me te maken of te begrijpen, te lang in een verhaal blijven hangen, hyper focus op dingen, errors krijgen van bepaalde dingen en zo kan ik nog even door gaan... Ik zit nu inmiddels in mijn 3de burn out en hoop ooit eens de juiste hulp en diagnose te krijgen...
Ik ben ook 34 man, heb nu 3 jaar mijn diagnose zit ook in mijn 3de burnout. Ondanks dat ik wel de diagnose heb, is de juiste hulp krijgen lastig/ niet mogelijk. Je moet het toch zelf doen, blijkt mij en dat accepteren ging samen met mijn verwachtingen, hoop en beeld van hulp bij stellen. Het label Autist gaat samen met een hoop vooroordelen van anderen, zoals je niet kunnen inleven in het gevoel van een ander. Ik ben van mening dat veel Autisten zich juist meer inleven in een ander tot op het punt dat zij zichzelf kwijt kunnen raken. Dat autisme een spectrum is, dringt nog niet door bij de massa. Het is ook lastig dat twee mensen die zo anders kunnen zijn toch de zelfde diagnose hebben. Het gevaar van een diagnose is dat je jezelf er naar gaat plooien, ook al heb je het niet door. Je conditioneert zo makkelijk en snel, door dat bijvoorbeeld je naasten meer ruimte geven of begrips voller zijn omdat je een diagnose hebt. Los van de hulpmiddelen en rechten die bij een diagnose horen, is het meer een aanleiding en richting voor zelfonderzoek. Het nog niet hebben van een diagnose of niet de juiste, is niet alleen maar slecht het geeft ruimte voor een objectief zelfonderzoek met minder beïnvloeding van buiten af. Geen erkenning van anderen krijgen kan heel groot en belangrijk lijken, zelfs alles omvattend. Als ik er op terug kijk is erkenning van anderen niets meer dan een aanmoediging om jezelf te zijn. Het niet opkomen aan de verwachting van een ander maakt je afwijkend voor die ander en in een groep word je dan snel buiten gesloten. Dit voorkomen kan een doel op zichzelf worden met maskers aan toe. Omdat je toch echt anders bent kun je blijven proberen dit te voorkomen, maar het lukt nooit helemaal. Hier heeft scripting ook mee te maken, het op voorhand bedenken wat de ander kan zeggen en hoe jij zou reageren. Het echte gesprek gaat nooit zoals je dacht en daarom ga je er na bedenken wat je beter had kunnen zeggen of willen zeggen. Hier door kun je zo geleefd worden. De oplossing is dat je accepteert wie je bent en dat anders zijn niet slecht is, dus je kunt ontspannen en jezelf goed voelen over jezelf, los van anderen. Misschien ben je wel op de beste manier mogelijk anders, of ben je je tijd voor. Ik hoop dat je je ontwikkeld tot de beste mens die jij kan zijn, een fijne plek hebt met mensen om je heen die je accepteren voor wie je echt bent hoe afwijkend dat ook mogen zijn.
Ik ben een vrouw van 26 en weet zelf ook pas een jaar dat ik ASS heb. Ook veel burn-outs en ik kan niet langer werken dan 24u. Zelfs dat is soms al te veel. Mijn opleiding ging ook heel stroef. Ik vind het heel fijn voor jou dat jouw moeder jou steunt hierin! Hopelijk kun je jezelf wat beter gaan accepteren en dat hoop ik voor mezelf ook heel erg. Je bent niet alleen ♥
@@mohammeddejongh Ga zelf lekker meer werken! Aangezien je toch geen verplaatsing voor een ander maakt, is dat een betere invulling van je tijd. Heb je straks ook meer geld om die verplaatsing helemaal niet meer te hoeven maken.
Goed dat je je verhaal doet Esmee, en mensen het gaat niet om verschillende vormen. Het gaat er gewoon om dat we niet altijd moeten vooroordelen over een ander en altijd maar wat moeten vinden. Ikzelf ben ouder van twee kinderen met autisme en als zij zich anders uiten dan de norm hoor ik iedereen om me heen denken: ‘oh, weer van die kinderen die slecht zijn opgevoed’ . We moeten stoppen met het in stereotypen denken en elkaar voor lief hebben.
Ik kreeg de diagnose autisme pas rond mn 30e. Daarvoor altijd geworstel met therapie etc, want ik begreep de helft niet van wat zij wilden van mij, hoe vaak t me ook uitgelegd werd. Na de diagnose, therapie met gelijken die ook op latere leeftijd de diagnose kregen. En wat een verademing. Eindelijk begreep ik dezelfde stof van ooit, omdat t me anders werd uitgelegd. Ik heb nog lang geworsteld met mezelf hoor. Wie ben ik, hoe wil ik zijn. Pas sinds 5 jaar ben ik echt helemaal mezelf. En ik heb nu sinds een jaar ook ambulante woonbegeleiding, om me te helpen met mn huishouding. (waarom kan ik bijv sommige dingen niet, hoe kunnen we dit veranderen, dat soort begeleiding) En ik heb al heel wat jaren ook een curator, die al mijn geldzaken regelt. Want dat lukte me zelfstandig niet. Heerlijk om dan daar niet meer over te stressen. Voor Esmee wens ik niets meer dan geluk en dat ze haar eigen zelf vind en daar mee okay is.
autisme verschilt ook zoveel bij iedereen! ik heb ook adhd en struggle wel met vriendschappen - ookaal ben ik niet antisociaal en kan best een praatje houden. meer echt vriendschappen maken. en ik houd juist wel veel van verandering door mijn adhd
Hoi Thomas, heel herkenbaar! Vind je de combinatie ook zo lastig? Ik ben 45 en heb vorig jaar ook beide diagnoses gekregen. Ik ervaar altijd chaos in mijn hoofd. Niet fijn!
Ik heb autisme, ontdekt op mn 26e. Ik heb altijd geanalyseerd waarom ik werd gepest en buitengesloten en altijd gewerkt aan mijn sociale vaardigheden om beter in groepen te liggen. Ik wijtte het aan mijn gevoeligheid (te snel afgewezen of veroodeeld voelen) en verlegenheid. Maar tegelijkertijd heb ik altijd veel vrienden en vriendinnen gehad, ben ik super sociaal en uitgesproken, heb ik geen gekke of opvallende interesses & ben ik goed of getallenteerd in veel dingen en heb ik een hekel aan herhaling. Ik heb geen structuur of rigiditeit in waar dingen staan zoals het meisje in de video wel in dat mensen duidelijk moeten communiceren, als ze het een zeggen maar het ander bedoelen, hoe moet ik dat weten? Al heb ik geen moeite met letterlijkheid zoals beeldspraak, gezegdes etc. Als ik overprikkeld raak dan komen geluiden vooral heel hard binnen en ga ik subtiel stimmen en ben ik sneller geïrriteerd. Maar dit had ik als kind bijvoorbeeld niet door. Ik heb heel veel ad(h)d gedrag maar ik heb geen last van dingen niet kunnen opbrengen om te doen of niet kunnen concentreren behalve als er teveel gebeurt en ik daardoor de orde of logica kwijt raak dan vergeet ik dingen, raak ik inpulsief en loop ik als een kip zonder kop rond.. Ongeduldig zijn met luisteren, slecht gevoel voor tijd etc. Dat is mij uitgelegd als een gevolg van autisme en niet als add. Maar ik zit aan het hoog empathische gedeelte van autisme een kant die vaak niet geportretteerd wordt, ook ik kan soms teveel op de gezegde woorden letten en dan andere contrasterende signalen langzamer binnen dringen maar gemiddeld genomen. Maar ik wordt gezien door mensen als een sociale butterfly al heb ik ook veel rust nodig. Dit type autisme wordt zelden geportreteerd en daardoor heb ik ook moeite gehad het volledig te omarmen. Ik denk ook dat de diagnose mij hielp mijn burnouts te begrijpen maar het me meer zou schaden als anderen het zouden weten.
Ik denk dat het voor Esmee ook heel veel zou schelen als ze veel zou ontmaskeren en minder er tussen wil passen - het is even wat werk maar uiteindelijk heb je zo veel meer energie!
Probleem is alleen dat ontmaskeren niet voor iedereen een optie is. Als je geen baan kunt vinden waarbij je kunt ontmaskeren of bijvoorbeeld kinderen hebt, word je vaak geforceerd om te maskeren.
Wat ben jij sterk en durven ik heb zelf vanaf me 6e een licht verstandelijke beperking en zie wat dingen terug in me zelf in sommige dingen in deze video niets alles sommigd zelf zat ik op spiraal onderwijs nu doe ik dagbesteding en herken wat dingen van je stoer dat je dit voor Nederland durft te delen❤
Ik heb mijn diagnose ASS twee maanden geleden gekregen. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek. Ik ben eerder al gediagnosticeerd met PTSS vanwege een traumatische jeugd. Maar inderdaad, ieder persoon met autisme is anders, zoals elk mens ook anders is. Vele kenmerken komen overeen, maar er kan ook een hoop verschillen. De ene persoon heeft er meer of minder last van de ander. Ik denk dat veel afhankelijk is van de opvoeding en jeugd. Ik heb geen leuke jeugd gehad, geen ondersteuning gekregen terwijl ik sinds groep 1 Basisschool tegen problemen aanliep, en dan ook nog een onveilige situatie thuis. Daardoor is de autisme bij mij sterk aanwezig, ik ben bijna 40. Wat ik hoor van andere lotgenoten die een normale jeugd hebben gehad, is dat ze redelijk goed functioneren.
Ik herken mezelf heel erg in de dingen die Esmee beleefd. Ik ben zelf ook helemaal geen stereotype autist en werk al 3 jaar met plezier in een café, ga graag naar feestjes en terrasjes. Wel raak ik ook overprikkeld als ik dit te veel doe en moet ik daar veel rust van pakken. Ook ik heb het gevoel dat ik dit veel onderdruk omdat ik een zo 'normaal' mogelijk persoon wil zijn. Ik ken ook het verhaal over de 'autistische errors' dat ik me vaak erg zorgen maak over kleine onbelangrijke dingen. Toch zien mensen mij niet als een stereotype autist, maar als ze me beter leren kennen zien ze dat ik veel last heb van de dingen die Esmee ook heeft
Ik kreeg me diagnose op me 41ste en heb er nu ik ouder word alleen maar meer en meer last van(overgang) en er is zoveel onbegrip voor, als ik het soms vertel aan mensen, dan krijg ik meestal te horen van, dat heb jij niet joh, je bent toch normaal, je ziet er niet autistisch uit...je voelt je hierdoor nog meer onbegrepen😢
Misschien raar dat ik dit stel hoor, maar je hebt in ieder geval 40 jaar zonder stempel geleefd, ik denk niet dat je het aan iedereen hoeft te vertellen. Autisme is voor veel mensen toch een abstract iets wat niet iedereen begrijpt denk ik. Als jij jezelf maar kan begrijpen op die andere mensen hebben we toch geen controle.
@@Margriet101 zonder stempel weleenswaar maar vreselijk emotioneel beschadigd door alles waar ik doorheen moest, ik moest maar "normaal" doen, dat was wat ik altijd uit alle richtingen te horen kreeg, normaal op school en werk, waardoor ik nooit mezelf heb kunnen zijn en ik altijd overprikkelt was en ik vele maskers heb moeten dragen en was dus echt een zware lijdensweg.....nooit geen hulp of wat gehad, alleen maar kritiek, ook als kind en ik ben zeker mensen geen verklaring schuldig maar soms moet je wel eens uitleggen waarom dingen niet lukken/kunnen en ben blij dat ik nu ook uit kan leggen waarom, ook al is er dan vaak nog onbegrip.
5 jaar ben ik al aan het vechten voor een diagnose, ik ben 32. Gelukkig worden er steeds meer dingen ontdekt op het gebied ASS. Waar Esmee tegen aan loopt zijn voor mij erg herkenbaar. Ik ben een heel sociaal persoon en maak ontzettend snel vrienden, ik verlies die dan soms ook wel snel. Ik heb geleerd om het te overleven in plaats van er mee te leven. Maar het is ook wie ik ben en het leven is ook mooi. En ja les gegeven... Dat doe ik ook graag, maar voor een klas staan zit er voor mij ook niet in. Gelukkig kan ik als leermeester wel mijn kennis en passie doorgeven. Door met maar een paar leerlingen tegelijk te werken kan ik ze ook met hun eigen problemen helpen. Ik heb een soort vertrouwelijk karakter, waardoor mensen zich graag openstellen en hun problemen met mij delen. Ondanks dat ik voor alsnog mijn eigen problemen niet kan oplossen, kan ik gelukkig voor anderen wel wat betekenen. Het zou fijn zijn om meer te kunnen doen, maar zolang ik kan doen wat ik graag doe ben ik erg gelukkig.
Ik ben gediagnosticeerd met adhd en gaan nu bezig met autisme omdat ik precies tegen deze dingen aanloop die zij verteld. Door mijn adhd kan ik er gelukkig best veel mee, maar er is echt weinig begrip voor vanuit mensen die mij niet goed kennen of het überhaupt niet begrijpen. Ik heb gelukkig geleerd dat die mensen niet voor mij zijn dus beter elkaar met rust kunnen laten.
Zozie je maar weer dat het bij iedereen verschilt. Heb zelf autisme en heb geen moeite met opleidingen gehad en ook niet met 40 uren per week werken. Op het moment bezig met een bachelor halen.
@@thijsgroot6150 Ik weet dat de vraag niet aan mij gericht is, maar ik vind het toch leuk om te beantwoorden. Mijn ouders hebben mij laten diagnosticeren toen ik 7 jaar oud was. Ik had sombere gedachten, was vrij druk in mijn hoofd en kon totaal niet tegen verandering. Vervolgens ben ik van het regulier onderwijs afgehaald en op speciaal onderwijs geplaatst. Ik heb ook mijn middelbare school op speciaal onderwijs doorgebracht en vervolgens een reguliere MBO 4-opleiding gevolgd. Ik werk nu al 5 jaar fulltime bij een reclamebureau en ervaar geen problemen met mijn autisme op mijn werk.
@@thijsgroot6150 diagnose gekregen toen ik klein was omdat ik ook een diagnose had gekregen voor hoogbegaafd zijn. Dit is toen op verzoek van mijn ouders niet officieel gemaakt omdat het nog in een tijd was dat het alleen maar nadelig was. Psycholoog zei tegen mijn ouders dat zei zich aan mij moesten aanpassen, maar mijn ouders vonden juist dat ik mij aan de rest van de wereld aan moest passen. Als je het als excuus voor alles gaat gebruiken word je niet een functioneel mens, dus daar maar even wat angsten doorstaan.
Zelf een man met autisme van 29 jaar, 6jaar succesvol mn bedrijf gerund, nu in loondienst bij een groot bedrijf met gezellige groep collega's wat erg goed gaat, ook met 40uur per week. Woon op mezelf, heb mn hobbies, leuke relatie van 7,5jaar en ben erg gelukkig. Autisme is in veel vormen en maten, en hoeft dus zeker geen beperking te zijn!
Zo herkenbaar (diagnose sinds 18e, nu 28)! Bedankt voor het onder woorden brengen ♡ Afgelopen week nog complete error op de manege doordat het niet duidelijk was op welk paard ik nou moest rijden. Lijkt (en zo voel ik dat zelf ook!) overdreven, maar het was wel op dezelfde dag dat s ochtends opeens een afspraak niet door ging. Oh en als ik op de manege ben is altijd de radio uit
Vrouw, 36 (bijna 37) en sinds mijn 17de gediagnosticeerd met ASS. In het begin veel van het kastje naar de muur gestuurd. Zelfs op een gesloten afdeling gezeten omdat ze nog niet wisten wat er was. Na de diagnose vielen vele dingen op zn plek hoe ik me altijd heb gedragen. Vind het nu nog steeds moeilijk om te accepteren dat ik ASS heb want ook zoals Esmee zegt wil je "normaa"l een baan hebben en "normaa"l het terras op kunnen en "normaal" naar een concert ofzo gaan maar dat vreet zo ontzettend veel energie. Ik heb nu sinds 2021 een dagbesteding zoals dat genoemd word en ik heb vanuit de WMO een indicatie dat ik 9 uur dan mag "werken". Noem mij maar een werkgever die jou voor 9 uurtjes in de week kan aannemen en dan bedoel ik niet 9uur op 1 dag maar verdeeld over de week. Ik herken mij verder ook in veel dingen die Esmee zei.
Ik heb milde autisme en andere mentale problemen, doe nu simpel parttime werk bij een integratie bedrijf.. Geen bijzonder werk maarja alles beter dan helemaal niks doen..
Milde autisme bestaat niet naar mijn mening. Iedereen ervaart andere moeilijkheden en ook op een andere manier en die zijn niet minder erg dan die van andere autisten. Een andere autist is misschien heel zichtbaar autistisch voor anderen, maar niemand kan bijvoorbeeld in jouw hoofd kijken. Misschien gebeurt er zoveel in jouw hoofd dat jouw leven moeilijk maakt, maar niemand die dit aan jou ziet. Misschien kom je thuis en ben je door je autisme te moe om te koken en/of je huishouden te doen. Of je redt alles juist allemaal net, maar kan daarna nooit met vrienden of familie afspreken, omdat je te moe bent. Ik ben daarom zelf niet voor het vergelijken van autisten en de ernst van hun autisme.
Met zelfreflectie en heel veel oefenen en praten en observeren. En dan veel doorzetten dan kun je gelukkig veel af en aanleren. Ik spreek uit ervaring als autist en adhder. Het is niet makkelijk maar uiteindelijk kun je ‘stoornis’ inzetten ipv dat het je tegenhoud
Ben er zelf ook 2 jaar geleden achter gekomen dat ik ASS heb, ik was toen 26. Ik ben ook niet de typische autist die heel star en sociaal ongemakkelijk is. Voornamelijk mijn "werkgeheugen" is slecht. Ik kan soms bijvoorbeeld midden in een zin mijn woorden kwijt zijn, of als ik iets wil pakken dat ik niet meer weet wat ik nodig had. Dit kan sociaal vooral wel irritant zijn. Zeker in groeps gesprekken loop ik dan vaak achter de feiten aan
Die verslaggeefster lijkt echt als twee druppels water op de vrouw van Danny Vera! Ontopic, recent was er een collega van 51 die ook de diagnose kreeg.. ik zit altijd wat in twijfel of het nou werkelijk heel erg helpt als je op latere leeftijd nog een diagnose krijgt. Hij zegt namelijk ook dat hij het juist lastiger vind als mensen of de werkgever hem anders behandelen.
@@ziggytheduke tis niet zo zeer dat ze overwerkt is maar meer dat ze vaak over uurtjes moet maken. Maar voor haar is het prima af n toe eventjes huilen om alles kwijt te raken. Vaak met feestdagen is het drukst. En toch gaat ze gewoon verder. Ze houd gewoon van haar baan.
Ik ben een vrouw van 26, 3 jaar in therapiën geweest bij de ggz en bij het eind gesprek zeiden ze: oeps… misschien hebben we je verkeerd gediagnosticeerd. Nu op naar een autisme onderzoek;)
Het is een feit dat het ondergediagnostiseerd is bij vrouwen, voornamelijk omdat alle symptomen origineel gebasseerd waren op jongens en hoe hun reageeren en er gedacht werd dat vrouwen het niet konden krijgen. En ja, vrouwen masken beter en zijn socialer.
En de roverheid heeft de Wajong afgeschaft waardoor er geen sociale zekerheid meer is met handicap 😔 sinds 2015 is het niet meer mogelijk aleen nog bijstand maar die is voor normale mensen om weer een baan te hebben
Niemand verplicht je om 40 uur per week te werken. Als je zo jong al burn-outs hebt ga je toch gewoon minder uur per week werken of ben ik nou gek? Maar asjeblieft niet maanden thuis zitten daar wordt het er niet beter op als je heel de dag maar een beetje eenzaam youtube zit te kijken. Denk maar na waarom je op deze wereld bent gezet dan besef je misschien dat het niet om jezelf draait maar de mensen om je, heen die je lief hebt.❤️❤️❤️
Ja daar heb je wel een punt, in Nederland is het vaak het ene uiterste (veel werken, uitgeput.) of het andere uiterste. (Deken over je hoofd, alles uit de weg gaan wat spannend is.)
Niemand is verplicht om 40 uur per week te werken, maar als je een redelijk inkomen wilt verdienen, is het belangrijk om veel uren te investeren in je werk. Je bent op deze wereld gekomen doordat je ouders die keuze hebben gemaakt, je hebt geen verplichtingen jegens anderen.
Dit is inderdaad relatief Kortzichtig @Saskiade, Omdat dit alleen zo is voor mensen zonder ASS. Met autisme komen emoties vertraagd soms dagen later, dus als jij @liltop1980 lekker naar RUclips kijkt en geen prikkels ervaart behalve RUclips is dat heel anders voor iemand met autisme. Daar komt bij dat contact met andere mensen zelf mensen die je lief hebt meer energie vraagt met ASS. Dus wanneer een autist emoties verwerkt die jij in het moment al gehad en beleefd hebt loopt dat door voor iemand met ASS, het is dus het zelfde voor jou als je inderdaad niet op YT alleen maar met ja naasten nieuwe dingen ervaart.
Esmee geeft huiswerkbegeleiding werd gezegd in de video + het is inderdaad goed om om anderen te geven, maar ook om jezelf, en als je moeilijkheden hebt mag je daar heus wel bij stil staan en mee bezig zijn.
Weet je. Het is ok om een mening te hebben. Maar oordeel een ander niet. Je weet niet hoe het is om in iemand anders zijn lichaam te zitten. Ik heb ook Autisme, weet dat al sinds ik een kind was. Ik heb veel tijd gehad om daar mee om te leren gaan maar zelfs dan ben ik over mijn grens gegaan. Ik heb wel een bachelor diploma en ik heb 40 uur gewerkt en ik werk nu 36 uur. Maar ik kan dat alleen vol houden omdat ik mezelf in een goeie situatie heb weten te krijgen, ik kan thuis werken in mijn eentje aan een project. Ik heb mezelf over mijn grens getrokken tijdens mijn studie en mijn eerste echte baan. Alles is teveel, en nogsteeds is veel me te veel. Nadat ik klaar ben met een dag werken ga ik het liefst gewoon slapen als ik de kans krijg maar zoals iedereen moet het huishouden ook nog. Alle stappen, elk klein ding in het dagelijks leven moet ik volledig uitdenken. Alles wat tussen mijn plannen komt is bijna alsof iemand me keihard op mijn hoofd tikt. Dit klinkt waarschijnlijk alsof ik zeur. Misschien heb je zelf ook wel hele moeilijke tijden in je leven gehad of zit je er nu in eentje. Jou life struggles zijn niet minder belangrijk dan die van een autistisch persoon. Maar die van ons zijn ook niet minder belangrijk dan die van jou. Mijn punt is. Judge iemand niet. Wie weet zit je ooit in een situatie waarin je een burnout oploopt of ziek wordt en weinig energie hebt. Zou jij het dan prettig vinden wanneer iemand tegen je zegt: Kom op nou! Niet zo moeilijk doen! Je kan toch best nog even 40 uur werken? Ik denk het niet.
@FonsieBruut Wat een lompe opmerking. Denk je dat ze zich voor de lol zo rot voelt? Niemand wil zo leven. Met de juiste begeleiding en een andere manier van onderwijs zal ze misschien wel een opleiding kunnen afronden en een baan kunnen vinden die bij haar past voor het aantal uren dat mogelijk is voor haar.
Iedereen heeft autisme maar de een meer als de ander. De vraag is niet wat je hebt maar wat je er mee doet. Oftewel wat een boer niet kent eet die niet. Probeer gewoon is een keer tegen die gedachtes in te gaan en misschien dat ik jullie heb kunnen helpen in deze comments ipv dit bericht als een haat reactie te zien.🙌🏽❤️
![Felix "Unfair" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/Oswujxm2Ag0/mqdefault.jpg)
Ik ben zo ontzettend blij dat autisme steeds meer genormaliseerd wordt. Zelf ben ik sinds m'n 9e gediagnosticeerd, maar loop nu nog steeds elke dag tegen de problemen op die Esmee ook benoemd. Ik voel mezelf steeds dichter tegen de burnout aanschoppen om maar het programma van de samenleving te kunnen volgen. Het is ontzettend vermoeiend en ik vind het dapper/fijn om mensen als Esmee in de media te zien. Hopelijk kan dit steun bieden aan specifiek high masking vrouwen met autisme. Eindelijk worden we gezien ❤
Ik heb die diagnose op RUclips gezien, zag meteen al dat die diagnose geen eens bestaat, speelgoed op orde zetten voor iemand tellen dat noem je geen autisme test dat bewijst al dat autisme niet bestaat
🎉 ❤Prachtig ,je bent zeer waardevol
Jammer dat veel mensen niet snappen er verschillende vormen van autisme zijn waardoor het voor de een erger kan zijn dan voor een ander. Dus "ik heb ook autisme maar ik kan wel ..." is geen nuttig commentaar en maakt het alleen maar erger voor anderen.
Ohja die is herkenbaar
ja, erg onhandig en kortzichtig :( Met heel veel dingen denken mensen zo helaas. Ik hoop dat ze iets van je comment leren!
Of, wat ik ook heel erg vind: 'oh maar dat heb ik ook, dan zijn we zeker allemaal autistisch!' m.a.w. het ontkennen ervan.
!!
En dat autisten ook gewoon mensen zijn, wij zijn ook allemaal anders.
Wat ben ik blij met deze video! Ben zelf pas op mij 55ste gediagnosticeerd met autisme en HSP. Na een leven lang tobben en ploeteren, vielen de puzzelstukjes op hun plek. Heel weinig mensen in mijn omgeving weten ervan. Ben mijn leven lang bezig geweest anderen te pleasen en helpen, mij aan te passen. Helaas heb ik de afgelopen jaren niet voldoende en de juiste hulp gekregen en kunnen krijgen, waardoor ik nog steeds op zoek naar mijn ware IK ben. Esmee heeft gelukkig nog tamelijk vroeg, ten opzichte van mij, haar diagnose gekregen en kan dus nog haarzelf vinden en hopelijk haar leven zodanig vorm en invulling geven, zodat zij de rest van haar leven er gelukkig mee zal zijn. Ik gun het haar van harte.
Helaas heerst er nog een enorme stereotypering rondom autisme (ASS). Persoonlijk heb ik geen last van het sociale aspect met mijn autisme (ASS). Ik ben zelfs bezig met een HBO Social Work opleiding, omdat ik graag met mensen werk/mensen help. Hetgeen waar ik wel moeite mee ervaar is mijn energiepeil (tijdens drukke periodes zoals mijn studie/stages). Hierdoor moet ik managen wat ik wel/niet kan doen in een week. Binnen mijn werkveld hoop ik de stereotypering te verminderen en mijn ervaringsdeskundigheid ten goede in te zetten. 🙂
Dit is helaas echt niet alleen zo bij autisme. Ik werk zelf in de gehandicaptenzorg. Eigenlijk bij alle beperkingen heerst een stereotypering. Dit is helaas ook zo bij een opleiding. In ieder geval uit mijn eigen ervaring/opleiding is dit wel het geval.
succes! Mijn vriend heeft (ook met autisme) zijn opleiding afgerond, hij zorgt er nu voor dat hij 0,9 fte verspreid over 4 dagen werkt en dat werkt fantastisch voor hem, hij is vooral bezig met het inplannen van de huishoudelijke taken om zo min mogelijk nog te doen als hij thuis komt, zodat hij lekker kan relaxen :)
Je kan geen autisme hebben zonder problemen of moeilijkheden met sociaal contact te hebben.
Je kan geen autisme hebben zonder moeilijkheden op sociaal gebied
Jammer dat je zo'n foutief beeld hiervan hebt. Dit is namelijk echt niet waar.
Mooie aflevering! Ik ben een vrouw van 27, en heb m'n diagnose nu 5 jaar. Het is vallen en opstaan. Soms heb ik m'n autisme geaccepteerd, maar op andere momenten is er rouw/verdriet omdat full time werken niet lukt, of omdat ik na een concert dagenlang moet uitrusten. Een diagnose krijgen op latere leeftijd is pittig, maar heeft bij mij ook voor een bepaalde rust gezorgd. En een tip voor Esmee (en anderen); ik vond veel support en herkenning bij lotgenoten/mede auti's. 😊
Vraagje, lukt parttime wel? En lukt het dan met rondkomen? Misschien een beetje persoonlijk 🙊 maar vroeg het me af
ik kreeg op mijn 18e mijn ASS diagnose na mijn 3e burn-out. ben zo blij dat ik weet wat er anders is aan mij en me daarom niet meer een mislukt persoon voel maar nu een goede relatie met mezelf heb kunnen ontwikkelen mede door dat stuk zelfkennis
womp womp
3 burnouts voor je 18de.... wauw.
Ik ben 29 en werk in een winkel als eindverantwoordelijke. Het kost heeeeel veel energie en ben elke avond helemaal gesloopt. Maar ben wel blij dat ik het allemaal kan en doe.
Respect!
Ik kreeg pas op mijn 20ste mijn diagnoses ADHD & ASS, dit kwam bovenop mijn trauma als kind van een verslaafde narcistische ouder.
Ondanks op het vwo te zijn begonnen, heb ik er toch voor gekozen een mbo-opleiding te volgen ivm mijn problemen
Het mbo viel me zwaarder dan het leren op theoretischere scholingstypes - 500 stage uren per jaar waarbij er van je verwacht wordt om fulltime te werken zonder loon. Ik heb er wel voor gekozen om deze opleiding af te maken om schulden te voorkomen, maar ik hoor vanuit mijn vwo-kringen al snel het sentiment dat ik een makkelijke opleiding doe en dat zij het zo gedaan zouden hebben..
Het voelt alsof het mbo, hbo & wo slecht op ASS ingericht zijn, het mbo (tenminste mijn studie) bestaat uit teveel stages, het wo biedt eigenlijk 0 structuur.. Het hbo zit daar tussenin, maar ik heb dit helaas nog geen goede kans kunnen geven. Wens me geluk, volgend jaar doe ik dat wel
500 stage uren zijn veel meer waard dan die zelfde tijd in de schoolbank te zitten. Systemen maken is erg belangrijk en dat kan je niet op school. 500 uur om aan te voelen hoe dat dan gaat op de werkvloer waar niemand rekening houd met mensen op het spectrum.
Kind trauma kan volgens onderzoek leiden tot oa autisme.
Ja ik als hbo student vond het best prima! Wel veel structuur en ook veel theoretisch. Ik ging er wel lekker op.
Totdat ik moest afstuderen. Dat is nog steeds niet gelukt. Ik kan überhaupt geen opdrachtgever voor mijn scriptie vinden. Er is 0,0 structuur of begeleiding hierin, en je kunt de oplossing ook niet in een boek lezen ofzo. Ik moet gewoon zomaar ineens een onderwerp bedenken binnen de complete juridische rechtssfeer. En dan moet ik nog ergens een opdrachtgever vinden ergens binnen de gehele economische sector. Dit is 1 grote error voor mij.
Al zou ik vandaag opdracht krijgen zou ik direct aan de scriptie kunnen beginnen… Maar deze zoekfase is gewoon zoooo lastig en onoverzichtelijk, dat ik het nu al 2 jaar probeer en ik telkens in een burnout kom voordat ik überhaupt een opdrachtgever heb. Het is gewoon 1 grote error. Terwijl het scriptie schrijven zelf geen probleem gaat zijn…
En de opleiding? Die wilt niet helpen. Ik heb ook geen mensen in mijn omgeving die ik kan vragen. Dus ja ik ga gewoon niet kunnen afstuderen. Niet omdat ik het vak niet begrijp, maar omdat ik geen opdrachtgever kan vinden. Wat een feest 🎉
@@GamingPIPI Yo wat een onzin is dat. Ze moeten je dan gewoon zonder scriptie laten slagen. Gewoon hun taak om jou te laten slagen als je hebt bewezen dat je het kunt..
@@samipso jaa nou de scriptie wil ik heus wel schrijven hoor. Ik kan gewoon geen opdrachtgever/onderwerp vinden. Heb al eerder een scriptie geschreven maar toen kreeg ik het onderwerp en opdrachtgever wel gewoon🥲. Heb de rest van mn opleiding met twee vingers in mn neus gehaald…
Ik herken haar verhaal zo zo erg en hoe ze zich voelt!
Ik ben 34, vrouw en vecht nog steeds voor deze diagnose maar krijg steeds de "verkeerde" hulp als in depressie, eetstoornis, trauma etc maar er worden geen puntjes met elkaar verbonden hoe vaak ik zelf of naasten hebben aangegeven van jongens ik/ze doe(t) onwijs me/haar best, zet me/haar 100% in maar met de therapie tot nu toe veranderd er niets... Ik deal van kinds af aan al met meltdowns, niet tegen veranderingen kunnen, altijd de zelfde kleren aan, arfid, geen baan kunnen houden omdat ik het niet vol houd fysiek en mentaal, snel overprikkeld zijn, mensen die zeggen dat ze het moeilijk vinden om contact met me te maken of te begrijpen, te lang in een verhaal blijven hangen, hyper focus op dingen, errors krijgen van bepaalde dingen en zo kan ik nog even door gaan... Ik zit nu inmiddels in mijn 3de burn out en hoop ooit eens de juiste hulp en diagnose te krijgen...
We hopen het ook voor je. Bedankt voor het delen van je verhaal.
Ik ben ook 34 man, heb nu 3 jaar mijn diagnose zit ook in mijn 3de burnout. Ondanks dat ik wel de diagnose heb, is de juiste hulp krijgen lastig/ niet mogelijk. Je moet het toch zelf doen, blijkt mij en dat accepteren ging samen met mijn verwachtingen, hoop en beeld van hulp bij stellen.
Het label Autist gaat samen met een hoop vooroordelen van anderen, zoals je niet kunnen inleven in het gevoel van een ander. Ik ben van mening dat veel Autisten zich juist meer inleven in een ander tot op het punt dat zij zichzelf kwijt kunnen raken.
Dat autisme een spectrum is, dringt nog niet door bij de massa. Het is ook lastig dat twee mensen die zo anders kunnen zijn toch de zelfde diagnose hebben.
Het gevaar van een diagnose is dat je jezelf er naar gaat plooien, ook al heb je het niet door. Je conditioneert zo makkelijk en snel, door dat bijvoorbeeld je naasten meer ruimte geven of begrips voller zijn omdat je een diagnose hebt.
Los van de hulpmiddelen en rechten die bij een diagnose horen, is het meer een aanleiding en richting voor zelfonderzoek.
Het nog niet hebben van een diagnose of niet de juiste, is niet alleen maar slecht het geeft ruimte voor een objectief zelfonderzoek met minder beïnvloeding van buiten af.
Geen erkenning van anderen krijgen kan heel groot en belangrijk lijken, zelfs alles omvattend. Als ik er op terug kijk is erkenning van anderen niets meer dan een aanmoediging om jezelf te zijn. Het niet opkomen aan de verwachting van een ander maakt je afwijkend voor die ander en in een groep word je dan snel buiten gesloten. Dit voorkomen kan een doel op zichzelf worden met maskers aan toe. Omdat je toch echt anders bent kun je blijven proberen dit te voorkomen, maar het lukt nooit helemaal.
Hier heeft scripting ook mee te maken, het op voorhand bedenken wat de ander kan zeggen en hoe jij zou reageren. Het echte gesprek gaat nooit zoals je dacht en daarom ga je er na bedenken wat je beter had kunnen zeggen of willen zeggen. Hier door kun je zo geleefd worden.
De oplossing is dat je accepteert wie je bent en dat anders zijn niet slecht is, dus je kunt ontspannen en jezelf goed voelen over jezelf, los van anderen. Misschien ben je wel op de beste manier mogelijk anders, of ben je je tijd voor.
Ik hoop dat je je ontwikkeld tot de beste mens die jij kan zijn, een fijne plek hebt met mensen om je heen die je accepteren voor wie je echt bent hoe afwijkend dat ook mogen zijn.
Mooie aflevering weer! ❤
Bedankt voor je reactie Anouk🙂
Fijn dat het meer aandacht krijgt. Ik kreeg pas de diagnose op mijn 39e en merk nog steeds dat je tegen onbegrip aanloopt. Zelfs heel dichtbij
Ik ben een vrouw van 26 en weet zelf ook pas een jaar dat ik ASS heb. Ook veel burn-outs en ik kan niet langer werken dan 24u. Zelfs dat is soms al te veel. Mijn opleiding ging ook heel stroef. Ik vind het heel fijn voor jou dat jouw moeder jou steunt hierin! Hopelijk kun je jezelf wat beter gaan accepteren en dat hoop ik voor mezelf ook heel erg. Je bent niet alleen ♥
@@mohammeddejongh Ga zelf lekker meer werken! Aangezien je toch geen verplaatsing voor een ander maakt, is dat een betere invulling van je tijd. Heb je straks ook meer geld om die verplaatsing helemaal niet meer te hoeven maken.
Goed dat je je verhaal doet Esmee, en mensen het gaat niet om verschillende vormen. Het gaat er gewoon om dat we niet altijd moeten vooroordelen over een ander en altijd maar wat moeten vinden. Ikzelf ben ouder van twee kinderen met autisme en als zij zich anders uiten dan de norm hoor ik iedereen om me heen denken: ‘oh, weer van die kinderen die slecht zijn opgevoed’ . We moeten stoppen met het in stereotypen denken en elkaar voor lief hebben.
Ik kreeg de diagnose autisme pas rond mn 30e. Daarvoor altijd geworstel met therapie etc, want ik begreep de helft niet van wat zij wilden van mij, hoe vaak t me ook uitgelegd werd. Na de diagnose, therapie met gelijken die ook op latere leeftijd de diagnose kregen. En wat een verademing. Eindelijk begreep ik dezelfde stof van ooit, omdat t me anders werd uitgelegd. Ik heb nog lang geworsteld met mezelf hoor. Wie ben ik, hoe wil ik zijn. Pas sinds 5 jaar ben ik echt helemaal mezelf. En ik heb nu sinds een jaar ook ambulante woonbegeleiding, om me te helpen met mn huishouding. (waarom kan ik bijv sommige dingen niet, hoe kunnen we dit veranderen, dat soort begeleiding) En ik heb al heel wat jaren ook een curator, die al mijn geldzaken regelt. Want dat lukte me zelfstandig niet. Heerlijk om dan daar niet meer over te stressen. Voor Esmee wens ik niets meer dan geluk en dat ze haar eigen zelf vind en daar mee okay is.
autisme verschilt ook zoveel bij iedereen! ik heb ook adhd en struggle wel met vriendschappen - ookaal ben ik niet antisociaal en kan best een praatje houden. meer echt vriendschappen maken. en ik houd juist wel veel van verandering door mijn adhd
Hoi Thomas, heel herkenbaar! Vind je de combinatie ook zo lastig?
Ik ben 45 en heb vorig jaar ook beide diagnoses gekregen. Ik ervaar altijd chaos in mijn hoofd. Niet fijn!
@@AmberV1978 ja! ik dacht lang dat ik niet autistisch was, maar vorig jaar eindelijk een therapeut die het doorhad. Hele rare combinatie!
Ik heb autisme, ontdekt op mn 26e. Ik heb altijd geanalyseerd waarom ik werd gepest en buitengesloten en altijd gewerkt aan mijn sociale vaardigheden om beter in groepen te liggen. Ik wijtte het aan mijn gevoeligheid (te snel afgewezen of veroodeeld voelen) en verlegenheid. Maar tegelijkertijd heb ik altijd veel vrienden en vriendinnen gehad, ben ik super sociaal en uitgesproken, heb ik geen gekke of opvallende interesses & ben ik goed of getallenteerd in veel dingen en heb ik een hekel aan herhaling. Ik heb geen structuur of rigiditeit in waar dingen staan zoals het meisje in de video wel in dat mensen duidelijk moeten communiceren, als ze het een zeggen maar het ander bedoelen, hoe moet ik dat weten? Al heb ik geen moeite met letterlijkheid zoals beeldspraak, gezegdes etc.
Als ik overprikkeld raak dan komen geluiden vooral heel hard binnen en ga ik subtiel stimmen en ben ik sneller geïrriteerd. Maar dit had ik als kind bijvoorbeeld niet door.
Ik heb heel veel ad(h)d gedrag maar ik heb geen last van dingen niet kunnen opbrengen om te doen of niet kunnen concentreren behalve als er teveel gebeurt en ik daardoor de orde of logica kwijt raak dan vergeet ik dingen, raak ik inpulsief en loop ik als een kip zonder kop rond.. Ongeduldig zijn met luisteren, slecht gevoel voor tijd etc. Dat is mij uitgelegd als een gevolg van autisme en niet als add. Maar ik zit aan het hoog empathische gedeelte van autisme een kant die vaak niet geportretteerd wordt, ook ik kan soms teveel op de gezegde woorden letten en dan andere contrasterende signalen langzamer binnen dringen maar gemiddeld genomen. Maar ik wordt gezien door mensen als een sociale butterfly al heb ik ook veel rust nodig. Dit type autisme wordt zelden geportreteerd en daardoor heb ik ook moeite gehad het volledig te omarmen. Ik denk ook dat de diagnose mij hielp mijn burnouts te begrijpen maar het me meer zou schaden als anderen het zouden weten.
Ik denk dat het voor Esmee ook heel veel zou schelen als ze veel zou ontmaskeren en minder er tussen wil passen - het is even wat werk maar uiteindelijk heb je zo veel meer energie!
Probleem is alleen dat ontmaskeren niet voor iedereen een optie is. Als je geen baan kunt vinden waarbij je kunt ontmaskeren of bijvoorbeeld kinderen hebt, word je vaak geforceerd om te maskeren.
Wat ben jij sterk en durven ik heb zelf vanaf me 6e een licht verstandelijke beperking en zie wat dingen terug in me zelf in sommige dingen in deze video niets alles sommigd zelf zat ik op spiraal onderwijs nu doe ik dagbesteding en herken wat dingen van je stoer dat je dit voor Nederland durft te delen❤
Ik heb mijn diagnose ASS twee maanden geleden gekregen. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek. Ik ben eerder al gediagnosticeerd met PTSS vanwege een traumatische jeugd. Maar inderdaad, ieder persoon met autisme is anders, zoals elk mens ook anders is. Vele kenmerken komen overeen, maar er kan ook een hoop verschillen. De ene persoon heeft er meer of minder last van de ander. Ik denk dat veel afhankelijk is van de opvoeding en jeugd. Ik heb geen leuke jeugd gehad, geen ondersteuning gekregen terwijl ik sinds groep 1 Basisschool tegen problemen aanliep, en dan ook nog een onveilige situatie thuis. Daardoor is de autisme bij mij sterk aanwezig, ik ben bijna 40. Wat ik hoor van andere lotgenoten die een normale jeugd hebben gehad, is dat ze redelijk goed functioneren.
Ik herken mezelf heel erg in de dingen die Esmee beleefd. Ik ben zelf ook helemaal geen stereotype autist en werk al 3 jaar met plezier in een café, ga graag naar feestjes en terrasjes. Wel raak ik ook overprikkeld als ik dit te veel doe en moet ik daar veel rust van pakken. Ook ik heb het gevoel dat ik dit veel onderdruk omdat ik een zo 'normaal' mogelijk persoon wil zijn. Ik ken ook het verhaal over de 'autistische errors' dat ik me vaak erg zorgen maak over kleine onbelangrijke dingen. Toch zien mensen mij niet als een stereotype autist, maar als ze me beter leren kennen zien ze dat ik veel last heb van de dingen die Esmee ook heeft
Wat een mooi stukje. Hopelijk helpt dit iets om het beeld rondom autisme te verbreden.
Dat hoop ik ook. En gezien sommige reacties hier, is dat hard nodig. Blijkbaar begrijpen veel mensen nog niet wat autisme inhoud.
Ik kreeg me diagnose op me 41ste en heb er nu ik ouder word alleen maar meer en meer last van(overgang) en er is zoveel onbegrip voor, als ik het soms vertel aan mensen, dan krijg ik meestal te horen van, dat heb jij niet joh, je bent toch normaal, je ziet er niet autistisch uit...je voelt je hierdoor nog meer onbegrepen😢
Dat is echt enorm lastig inderdaad 😔
Begrijp je volkomen!
Misschien raar dat ik dit stel hoor, maar je hebt in ieder geval 40 jaar zonder stempel geleefd, ik denk niet dat je het aan iedereen hoeft te vertellen. Autisme is voor veel mensen toch een abstract iets wat niet iedereen begrijpt denk ik. Als jij jezelf maar kan begrijpen op die andere mensen hebben we toch geen controle.
@@Margriet101 zonder stempel weleenswaar maar vreselijk emotioneel beschadigd door alles waar ik doorheen moest, ik moest maar "normaal" doen, dat was wat ik altijd uit alle richtingen te horen kreeg, normaal op school en werk, waardoor ik nooit mezelf heb kunnen zijn en ik altijd overprikkelt was en ik vele maskers heb moeten dragen en was dus echt een zware lijdensweg.....nooit geen hulp of wat gehad, alleen maar kritiek, ook als kind en ik ben zeker mensen geen verklaring schuldig maar soms moet je wel eens uitleggen waarom dingen niet lukken/kunnen en ben blij dat ik nu ook uit kan leggen waarom, ook al is er dan vaak nog onbegrip.
Dikke hug
5 jaar ben ik al aan het vechten voor een diagnose, ik ben 32. Gelukkig worden er steeds meer dingen ontdekt op het gebied ASS. Waar Esmee tegen aan loopt zijn voor mij erg herkenbaar. Ik ben een heel sociaal persoon en maak ontzettend snel vrienden, ik verlies die dan soms ook wel snel. Ik heb geleerd om het te overleven in plaats van er mee te leven. Maar het is ook wie ik ben en het leven is ook mooi. En ja les gegeven... Dat doe ik ook graag, maar voor een klas staan zit er voor mij ook niet in. Gelukkig kan ik als leermeester wel mijn kennis en passie doorgeven. Door met maar een paar leerlingen tegelijk te werken kan ik ze ook met hun eigen problemen helpen. Ik heb een soort vertrouwelijk karakter, waardoor mensen zich graag openstellen en hun problemen met mij delen. Ondanks dat ik voor alsnog mijn eigen problemen niet kan oplossen, kan ik gelukkig voor anderen wel wat betekenen. Het zou fijn zijn om meer te kunnen doen, maar zolang ik kan doen wat ik graag doe ben ik erg gelukkig.
ik heb zelf ook autisme en ik herken heel goed wat Esmee voelt en meemaakt. gelukkig ben ik er mee leren leven en ik gun Esmee dit ook
Ik ben gediagnosticeerd met adhd en gaan nu bezig met autisme omdat ik precies tegen deze dingen aanloop die zij verteld. Door mijn adhd kan ik er gelukkig best veel mee, maar er is echt weinig begrip voor vanuit mensen die mij niet goed kennen of het überhaupt niet begrijpen. Ik heb gelukkig geleerd dat die mensen niet voor mij zijn dus beter elkaar met rust kunnen laten.
Nou ik wist het al langer
Zozie je maar weer dat het bij iedereen verschilt. Heb zelf autisme en heb geen moeite met opleidingen gehad en ook niet met 40 uren per week werken. Op het moment bezig met een bachelor halen.
Mag ik dan (uit interesse) vragen hoe je erachter bent gekomen dat je autisme hebt? Als je gewoon mee lijkt te kunnen komen met de maatschappij
Vaak krijg je door jeugd problemen een diagnose heel vroeg. (Ik wel iedergeval) @thijsgroot6150
@@thijsgroot6150 Ik weet dat de vraag niet aan mij gericht is, maar ik vind het toch leuk om te beantwoorden. Mijn ouders hebben mij laten diagnosticeren toen ik 7 jaar oud was. Ik had sombere gedachten, was vrij druk in mijn hoofd en kon totaal niet tegen verandering. Vervolgens ben ik van het regulier onderwijs afgehaald en op speciaal onderwijs geplaatst. Ik heb ook mijn middelbare school op speciaal onderwijs doorgebracht en vervolgens een reguliere MBO 4-opleiding gevolgd. Ik werk nu al 5 jaar fulltime bij een reclamebureau en ervaar geen problemen met mijn autisme op mijn werk.
@@thijsgroot6150 diagnose gekregen toen ik klein was omdat ik ook een diagnose had gekregen voor hoogbegaafd zijn. Dit is toen op verzoek van mijn ouders niet officieel gemaakt omdat het nog in een tijd was dat het alleen maar nadelig was. Psycholoog zei tegen mijn ouders dat zei zich aan mij moesten aanpassen, maar mijn ouders vonden juist dat ik mij aan de rest van de wereld aan moest passen. Als je het als excuus voor alles gaat gebruiken word je niet een functioneel mens, dus daar maar even wat angsten doorstaan.
Het is zo verschillend ook in gradatie
Zelf een man met autisme van 29 jaar, 6jaar succesvol mn bedrijf gerund, nu in loondienst bij een groot bedrijf met gezellige groep collega's wat erg goed gaat, ook met 40uur per week. Woon op mezelf, heb mn hobbies, leuke relatie van 7,5jaar en ben erg gelukkig.
Autisme is in veel vormen en maten, en hoeft dus zeker geen beperking te zijn!
7:00 herkenbaar en ook dat ze zich hoog houdt voor deze film. Maar haar moeder vult dat wel aan.
Zo herkenbaar (diagnose sinds 18e, nu 28)! Bedankt voor het onder woorden brengen ♡ Afgelopen week nog complete error op de manege doordat het niet duidelijk was op welk paard ik nou moest rijden. Lijkt (en zo voel ik dat zelf ook!) overdreven, maar het was wel op dezelfde dag dat s ochtends opeens een afspraak niet door ging.
Oh en als ik op de manege ben is altijd de radio uit
Vrouw, 36 (bijna 37) en sinds mijn 17de gediagnosticeerd met ASS.
In het begin veel van het kastje naar de muur gestuurd. Zelfs op een gesloten afdeling gezeten omdat ze nog niet wisten wat er was.
Na de diagnose vielen vele dingen op zn plek hoe ik me altijd heb gedragen.
Vind het nu nog steeds moeilijk om te accepteren dat ik ASS heb want ook zoals Esmee zegt wil je "normaa"l een baan hebben en "normaa"l het terras op kunnen en "normaal" naar een concert ofzo gaan maar dat vreet zo ontzettend veel energie.
Ik heb nu sinds 2021 een dagbesteding zoals dat genoemd word en ik heb vanuit de WMO een indicatie dat ik 9 uur dan mag "werken". Noem mij maar een werkgever die jou voor 9 uurtjes in de week kan aannemen en dan bedoel ik niet 9uur op 1 dag maar verdeeld over de week.
Ik herken mij verder ook in veel dingen die Esmee zei.
Ik kreeg mijn diagnose rond mijn 40e (!)
Er vielen heel wat puzzelstukjes op hun plek.
Niet erg hoor
Ik heb milde autisme en andere mentale problemen, doe nu simpel parttime werk bij een integratie bedrijf..
Geen bijzonder werk maarja alles beter dan helemaal niks doen..
Milde autisme bestaat niet naar mijn mening.
Iedereen ervaart andere moeilijkheden en ook op een andere manier en die zijn niet minder erg dan die van andere
autisten.
Een andere autist is misschien heel zichtbaar autistisch voor anderen, maar niemand kan bijvoorbeeld in jouw hoofd kijken.
Misschien gebeurt er zoveel in jouw hoofd dat jouw leven moeilijk maakt, maar niemand die dit aan jou ziet.
Misschien kom je thuis en ben je door je autisme te moe om te koken en/of je huishouden te doen.
Of je redt alles juist allemaal net, maar kan daarna nooit met vrienden of familie afspreken, omdat je te moe bent.
Ik ben daarom zelf niet voor het vergelijken van autisten en de ernst van hun autisme.
Met zelfreflectie en heel veel oefenen en praten en observeren. En dan veel doorzetten dan kun je gelukkig veel af en aanleren. Ik spreek uit ervaring als autist en adhder. Het is niet makkelijk maar uiteindelijk kun je ‘stoornis’ inzetten ipv dat het je tegenhoud
Ik vin het ook geen stoornis en het kan je grootste kracht zijn
Ben er zelf ook 2 jaar geleden achter gekomen dat ik ASS heb, ik was toen 26. Ik ben ook niet de typische autist die heel star en sociaal ongemakkelijk is. Voornamelijk mijn "werkgeheugen" is slecht. Ik kan soms bijvoorbeeld midden in een zin mijn woorden kwijt zijn, of als ik iets wil pakken dat ik niet meer weet wat ik nodig had. Dit kan sociaal vooral wel irritant zijn. Zeker in groeps gesprekken loop ik dan vaak achter de feiten aan
Zij is mijn bijles juffrouw
Die verslaggeefster lijkt echt als twee druppels water op de vrouw van Danny Vera! Ontopic, recent was er een collega van 51 die ook de diagnose kreeg.. ik zit altijd wat in twijfel of het nou werkelijk heel erg helpt als je op latere leeftijd nog een diagnose krijgt. Hij zegt namelijk ook dat hij het juist lastiger vind als mensen of de werkgever hem anders behandelen.
yep, ik heb ook pas sinds een jaar een autisme diagnosis, en nu hoop ik dat ik een baan kan volhouden
Heel veel succes! 🙂
Mijn vriendin is autistisch en werkt fulltime en vaak overwerken. Ik ben zo trots op hoe ze het doet
zo lief
Dat begrijpen wij helemaal🙂
vind je fulltime en overwerken iets om trots op te zijn? Vind je dat belangrijk? Eerlijke vraag
@@ziggytheduke tis niet zo zeer dat ze overwerkt is maar meer dat ze vaak over uurtjes moet maken. Maar voor haar is het prima af n toe eventjes huilen om alles kwijt te raken. Vaak met feestdagen is het drukst. En toch gaat ze gewoon verder. Ze houd gewoon van haar baan.
Er zijn echt mensen met autisme die een burn-out krijgen
Er is gradatie verschil
Volgens mij probeerd youtube mij iets te zeggen 🤔
Ik ben een vrouw van 26, 3 jaar in therapiën geweest bij de ggz en bij het eind gesprek zeiden ze: oeps… misschien hebben we je verkeerd gediagnosticeerd. Nu op naar een autisme onderzoek;)
Ik zou heel erg oppassen met de zorg/de ggz... Ik zou altijd voor jezelf blijven uitkijken ook als je iemand vertrouwd
GGZ: ver van wegblijven
34 jaar en ik krijg deze week mijn diagnose😢
Het is een feit dat het ondergediagnostiseerd is bij vrouwen, voornamelijk omdat alle symptomen origineel gebasseerd waren op jongens en hoe hun reageeren en er gedacht werd dat vrouwen het niet konden krijgen.
En ja, vrouwen masken beter en zijn socialer.
heb da stempeltje ook pas na mn 30e gehad :P
Esmee is gewoon een leuke meid niks anders over te zeggen ken de voorderest niet (jammer🤐) maar je ziet dat aan alles
koud weer?
😂
Denk dat bij iedereen tepels wel zichtbaar zijn als je dunne kleding draagt😂
En de roverheid heeft de Wajong afgeschaft waardoor er geen sociale zekerheid meer is met handicap 😔 sinds 2015 is het niet meer mogelijk aleen nog bijstand maar die is voor normale mensen om weer een baan te hebben
Plus gewoon Banenafspraak of Beschut Werk indicatie in combinatie mocht iemand dit niet weten
Ok
Autisme vink niet zo klinken...is ander denkwijze.
Heel herkenbaar. Mijn zoon van 13 heeft autisme. Sterkte, je bent niet alleen. En mam ook sterkte want, het is soms best zwaar ❤
Iedereen krijgt tegenwoordig een stempel..
Ik hen ook autisme prima mee te leven en ja kan alles doen wat je wilt 😊
Doe is niet zo autistisch
Au-this me wat😂
Als je iets wilt kan je alles
Helaas niet
@@loveearthspirit829 nog niet geprobeerd zeker
Ik wil dingen kunnen verplaatsen met mijn brein
Niemand verplicht je om 40 uur per week te werken. Als je zo jong al burn-outs hebt ga je toch gewoon minder uur per week werken of ben ik nou gek? Maar asjeblieft niet maanden thuis zitten daar wordt het er niet beter op als je heel de dag maar een beetje eenzaam youtube zit te kijken. Denk maar na waarom je op deze wereld bent gezet dan besef je misschien dat het niet om jezelf draait maar de mensen om je, heen die je lief hebt.❤️❤️❤️
Ja daar heb je wel een punt, in Nederland is het vaak het ene uiterste (veel werken, uitgeput.) of het andere uiterste. (Deken over je hoofd, alles uit de weg gaan wat spannend is.)
Niemand is verplicht om 40 uur per week te werken, maar als je een redelijk inkomen wilt verdienen, is het belangrijk om veel uren te investeren in je werk. Je bent op deze wereld gekomen doordat je ouders die keuze hebben gemaakt, je hebt geen verplichtingen jegens anderen.
Vind het relatief kortzichtig
Dit is inderdaad relatief Kortzichtig @Saskiade, Omdat dit alleen zo is voor mensen zonder ASS. Met autisme komen emoties vertraagd soms dagen later, dus als jij @liltop1980 lekker naar RUclips kijkt en geen prikkels ervaart behalve RUclips is dat heel anders voor iemand met autisme. Daar komt bij dat contact met andere mensen zelf mensen die je lief hebt meer energie vraagt met ASS. Dus wanneer een autist emoties verwerkt die jij in het moment al gehad en beleefd hebt loopt dat door voor iemand met ASS, het is dus het zelfde voor jou als je inderdaad niet op YT alleen maar met ja naasten nieuwe dingen ervaart.
Esmee geeft huiswerkbegeleiding werd gezegd in de video + het is inderdaad goed om om anderen te geven, maar ook om jezelf, en als je moeilijkheden hebt mag je daar heus wel bij stil staan en mee bezig zijn.
Zielepoot
niet zo zeiken ik ben ook vaak genoeg moe maar die 40 uur haal je makkelijk.
🧐
Als je die 40 uur toch makkelijk haalt, kan ik je meteen een kleine empathie training aanraden voor ernaast
Weet je. Het is ok om een mening te hebben. Maar oordeel een ander niet. Je weet niet hoe het is om in iemand anders zijn lichaam te zitten. Ik heb ook Autisme, weet dat al sinds ik een kind was. Ik heb veel tijd gehad om daar mee om te leren gaan maar zelfs dan ben ik over mijn grens gegaan. Ik heb wel een bachelor diploma en ik heb 40 uur gewerkt en ik werk nu 36 uur. Maar ik kan dat alleen vol houden omdat ik mezelf in een goeie situatie heb weten te krijgen, ik kan thuis werken in mijn eentje aan een project.
Ik heb mezelf over mijn grens getrokken tijdens mijn studie en mijn eerste echte baan. Alles is teveel, en nogsteeds is veel me te veel. Nadat ik klaar ben met een dag werken ga ik het liefst gewoon slapen als ik de kans krijg maar zoals iedereen moet het huishouden ook nog. Alle stappen, elk klein ding in het dagelijks leven moet ik volledig uitdenken. Alles wat tussen mijn plannen komt is bijna alsof iemand me keihard op mijn hoofd tikt.
Dit klinkt waarschijnlijk alsof ik zeur. Misschien heb je zelf ook wel hele moeilijke tijden in je leven gehad of zit je er nu in eentje. Jou life struggles zijn niet minder belangrijk dan die van een autistisch persoon. Maar die van ons zijn ook niet minder belangrijk dan die van jou.
Mijn punt is. Judge iemand niet. Wie weet zit je ooit in een situatie waarin je een burnout oploopt of ziek wordt en weinig energie hebt. Zou jij het dan prettig vinden wanneer iemand tegen je zegt: Kom op nou! Niet zo moeilijk doen! Je kan toch best nog even 40 uur werken?
Ik denk het niet.
@@joelledevries5124 misschien ben ik zelf wel autistisch
@@isabelle9674 empathie heb ik niet nodig, zijn genoeg mensen die niet willen werken maar het wel kunnen. eigen schuld (soms)
ook maar ff een diagnosetje aanvragen dan toetsweek ging niet zo goed...
🤦♀
ben zelf autist maar zij stelt zich wel heel erg aan hoor jezus
Bedankt voor je top bijdrage /s
@@npo3 meen je dat? Als iemand de deelnemer uitscheld?
Sarcasme @@loveearthspirit829
@FonsieBruut
Wat een lompe opmerking.
Denk je dat ze zich voor de lol zo rot voelt?
Niemand wil zo leven.
Met de juiste begeleiding en een andere manier van onderwijs
zal ze misschien wel een opleiding kunnen afronden en
een baan kunnen vinden die bij haar past voor het aantal uren
dat mogelijk is voor haar.
@@loveearthspirit829Is sarcastisch bedoeld?
Iedereen heeft autisme maar de een meer als de ander. De vraag is niet wat je hebt maar wat je er mee doet. Oftewel wat een boer niet kent eet die niet. Probeer gewoon is een keer tegen die gedachtes in te gaan en misschien dat ik jullie heb kunnen helpen in deze comments ipv dit bericht als een haat reactie te zien.🙌🏽❤️
Aan jouw comments te zien snap je er helemaal niks van!
Niet iedereen heeft autisme lmao
Tegen je gedachtes ingaan? 😂 Dus als je een ziekte of stoornis hebt, kun je zo ‘genezen’ ervan?
Nee, niet iedereen heeft autisme. Hou op.
Tik tok diplomaatje gehaald?
Is iedereen ook zwanger dan ?