HTML-код
- Опубликовано: 20 окт 2024
- Gdyby ktoś nas teraz zapytał co u nas słychać moglibyśmy zdecydowanie zacząć narzekać na pogodę, szare dni za oknami i jesienną pogodę zwiastującą koniec lata, którego nikt przecież nie chce żegnać. Myśli negatywne same przychodzą do głowy!
A co gdybyśmy założyli różowe okulary i zaczęli doceniać piękne kolorowe liście spadające z drzew, zapach jesieni i błogie poranki, przytulne i kojące swoim chłodem po tak upalnym lecie? Ludzie prawdopodobnie zaczęliby na nas patrzeć nieco dziwnie oceniając to ile pozytywnych rzeczy właśnie powiedzieliśmy. A dlaczego tak się dzieje?
Dzisiaj porozmawiamy właśnie o tym! Dlaczego nie lubimy się chwalić dobrymi rzeczami, a o negatywach możemy mówić bez końca.
Zapraszamy do słuchania i pisania swoich refleksji oraz podzielenia się w komentarzach rzeczami, które wam się ostatnio podobały!
@usawickichclips - Jeśli jesteście zwolennikami treści krótszych
Instagram - uSawickich_podcast - tutaj możecie być z nami na bieżąco
podglądając sceny z za kulis i nie tylko
TikTok- usawickichpodcast
Email - usawickich@moznainaczej.edu.pl
Spotify - spoti.fi/3VOTGN2
Apple Podcast - apple.co/3F75kgp
Portal Emi - moznainaczej.e...
Dziękuję. Dziś Wy jesteście moim dobrym obrazkiem z dnia.
Cześć.😊Tak jak Wy zarażam ludzi radością. Uwielbiam spotkania i w minionym czasie miałam kilka wspaniałych, które naładowały moje baterie. ❤❤Pozdrawiam ❤❤
Z biologicznego punktu widzenia dostrzeganie i zapamiętywanie rzeczy złych jest dobre i na przestrzeni tysięcy lat służy człowiekowi do ochrony przed krzywdą, a nawet śmiercią. Jest to jeden z naszych podstawowych instynktów obronnych/ochronnych. Podobnie jak strach. Dostrzeganie dobra to rzecz drugorzędna - kiedy już jesteśmy bezpieczni, możemy poszukać co dobrego w życiu można zebrać. Myślę, że dostrzegania dobra można się nauczyć, ale przede wszystkim, na samym początku, trzeba tego naprawdę chcieć. Porozmawiać ze sobą, czy aby na pewno tego chcę. Bo być może drugim krokiem do dostrzegania piękna będzie akceptacja tego, że w życiu jest trudno lub bardzo trudno. I zgoda na to, taka od serca, nie umysłu. Bo wtedy temu trudno nie nadajemy ważności większej, niż ważne to jest. Nie staje się to priorytetem ani ciężarem większym, niż jest. I wtedy jest miejsce na piękno. Z takich tekstów którym warto się nie poddawać i nie dać się gasić oprócz "różowe okulary" jest też "bo oni tak sobie z dzióbków piją" 😈 😉 Dziękuję za piękną rozmowę!❤
Jesteśmy wyćwiczeni w zauważaniu trudnych albo po prostu niekorzystnych sytuacji podczas gdy dobro powoli staje się stale. To też jest o wdzięczności która naturalnie pojawia się w odpowiedzi na coś co zidentyfikujemy jako dar albo dobro… tylko my oduczyliśmy się tej identyfikacji dlatego musimy się tego znowu nauczyć… polecam super aplikację Dobroteka stworzona przez franciszkanina o. Kwiatka która może trochę „sztucznie” ale jednak pomaga ćwiczyć dostrzeganie dobra - dziękuję za odcinek pozdrawiam