ธรรมฟังก่อนนอน *จิตดับตัวกูของกู* ดับตัวกูไม่เหลือ *จิตนิพพาน* เสียงหลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ

ตัวกู-ของกู นิยามของการตีความแก่นพุทธศาสนาแบบลัดสั้น
รู้ตัวกูของกู และความสำคัญของมัน
รู้ตัวกูของกู และความสำคัญของมัน
อหังการ มมังการ อัตตา อัตตนียา และคำในภาษาอื่น ๆ หมายถึง ตัวกู และ ของกู ซึ่งแสดงถึงความเห็นแก่ตัว มีตัวเองเป็นศูนย์กลาง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความรู้สึกของจิตที่ถูกปรุงขึ้นมา ในทางพุทธศาสนาไม่เรียกความรู้สึกนี้ว่าจิต แต่เรียกว่า เจตสิก เมื่อจิตถูกเจตสิกใดครอบงำ ก็เปลี่ยนไปตามเจตสิกนั้น ๆ ตัวกูของกูจึงเป็นจิตที่ครอบงำด้วย อหังการ มมังการ คือ ความรู้สึกที่เห็นแก่ตัวและของของตัว
ตัวกูของกู เป็นต้นเหตุ ที่ทำให้เกิดความทุกข์ทั้งหลายในโลกนี้
ตัวกูของกู มาจากอุปาทาน คือ ความยึดมั่นเบญจขันธ์เป็นตัวกู และ สิ่งที่มีเกี่ยวข้องว่าเป็นของกู
เอาชนะกรรมเก่า ด้วยการฉลาดในเวลาแห่งผัสสะ
เอาชนะกรรมเก่า ด้วยการฉลาดในเวลาแห่งผัสสะ
เหตุให้เกิดทุกข์ก็คือตัณหา อุปทาน อวิชชา เอาอวิชชาเป็นหลัก เพราะมีอวิชชาคือโง่ มันก็มีตัณหาคืออยาก ตามอำนาจของความโง่ เพราะมีอวิชชาเป็นเหตุมันก็ยึดถือด้วยอำนาจของอวิชชา จึงเรียกว่าอวิชชาเป็นตัวการให้เกิดความทุกข์ เพราะมันโง่ แล้วมันก็ทำไปในทางที่ทำให้เกิดทุกข์ เรียกว่ามันทำไปผิดหลักของธรรมชาติ ผิดกฎเกณฑ์ของอิทัปปัจจยตาในฝ่ายดับทุกข์ มันไปถูกในฝ่ายเกิดทุกข์อิทัปปัจจยตาฝ่ายเกิดทุกข์ มันก็ต้องให้เกิดทุกข์
มันไม่ใช่อำนาจของกรรมเก่าอะไรที่ไหน มันเป็นอำนาจของการทำผิดที่นี้และเดี๋ยวนี้ แม้ว่าถ้าเรามีกรรมเก่า สมมุติว่าถ้ามีกรรมเก่าที่ต้องเป็นทุกข์ แต่ถ้าเราปฏิบัติถูกต้องตามกฎของอิทัปปัจจยตากรรมเก่านั้นก็เป็นหมันไปไม่มาสร้างความทุกข์ได้ เพราะเราฉลาดในเวลาแห่งผัสสะ กรรมเก่าก็ไม่มีโอกาสจะให้ผลมันยกเลิกไป แต่มันก็มิใช่อำนาจของพระเจ้าหรือเทวาอาลักษณ์อะไรที่ไหน มันเป็นการทำผิดของเราเอง
ความทุกข์ไม่ได้เกิดได้เอง มันต้องมีปัจจัยของความทุกข์นั้น และรู้จักเห็นความทุกข์ได้ถูกต้อง