ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ,, 06 03 2024

Αγία Άννα Εύβοιας
Η Αγία Άννα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Νηλέως, του δήμου Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ευβοίας, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. [1][2] Πρίν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης,ανήκε στην επαρχία Χαλκίδος του Νομού Ευβοίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας.
Ο οικισμός αναφέρεται και με την ονομασία Αγιάννα. [
Γεωγραφία
Βορειοανατολική άποψη του χωριού
Η Αγία Άννα είναι χωριό στο βορειοανατολικό τμήμα της Εύβοιας. Βρίσκεται στις ανατολικές απολήξεις του όρους Ξηρού, σε θέση που δεσπόζει στο Αιγαίο Πέλαγος, στο εσωτερικό του όρμου του Αγίου Βασιλείου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 280. Απέχει περίπου 69 χλμ. ΒΑ. της Χαλκίδας.
Τοπική κοινότητα
Η τοπική κοινότητα Αγίας Άννας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 27,052 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Αγκάλη και Παλαιόβρυση. [1] Η Αγία Άννα απέχει από την Χαλκίδα 73 χιλιόμετρα και από την Αθήνα 150 χιλιόμετρα περίπου.
Πληθυσμός
Μόνιμος [7][8][9]
Έτος Πληθυσμός
1991 1.053 (1.264)
2001 840 (1.138)
2011 729 (1.009)
Πραγματικός (de facto) [10][11] [1]
Έτος Πληθυσμός
1961 1.250 (1.403)
1971 1.303 (1.404)
1981 1.408 (1.550)
1991 1.079 (1.365)
2001 884 (1.232)
2011 711 (965)
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»
Η Αγία Άννα καταγράφεται επίσημα ως οικισμός από το 1835, όμως η ίδρυσή της ανάγεται στο 1770, περίπου. Το 1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Άννης και ορίστηκε έδρα του δήμου Νηλέως. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Νηλέως και προσαρτήθηκε στον δήμο Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας. [2]
Ιστορικά στοιχεία
Αναπαράσταση εορταστικών εκδηλώσεων στην Αγία Άννα, 1887
Σύμφωνα με έρευνες αρχαιολόγων και, από διάφορα ευρήματα, φαίνεται πως στην περιοχή υπήρχαν οικισμοί από την παλαιολιθική ακόμα περίοδο. Πολλά οικήματα έχουν βρεθεί και στην χερσόνησο του Αγίου Βασιλείου στην Αγκάλη που παραπέμπουν σε οχυρωμένη θέση. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η Αγία Άννα όπως και τα άλλα χωριά της βόρειας Εύβοιας, παρότι δεν είχε ιδιαίτερα προβλήματα με τους Τούρκους, δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από πειρατές οι οποίοι λυμαίνονταν την περιοχή. Χαρακτηριστική είναι η ονομασία μικρού κόλπου στην Αγκάλη με την ονομασία «Σαρακήνικο». Επίσης γνωστή είναι και η ιστορία της Μπολοβίναινας, η οποία έπεσε από βράχο στον Αράπη, όπως ονομάζεται το ποτάμι Νηλέας, μεταξύ Αγίας Άννας και Αμέλαντες, για να μην πέσει στα χέρια στο απόσπασμα των Τούρκων που κυνηγούσε Αγιαννιώτες που ήταν κρυμμένοι σε μια σπηλιά στο ποτάμι. [13] Αργότερα, στο τέλος του 18ου αιώνα, όταν η διοίκηση της βόρειας Εύβοιας πέρασε στη δικαιοδοσία του Αλή Πασά, άρχισε να αναπτύσσεται εμπορική δραστηριότητα από θαλάσσης με τις Βόρειες Σποράδες και τον Βόλο. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η Αγία Άννα συνέχισε να είναι σημαντικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη.
Διατελέσαντες πρόεδροι της Κοινότητας Αγίας Άννας
Η Κοινότητα Αγίας Άννης συστάθηκε στις 31 Αυγούστου 1912 με την απόσπαση του οικισμού Αγία Άννα από το δήμο Νηλέως και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας. Η Κοινότητα λειτούργησε ως το 1997, οπότε καταργήθηκε.[14]
Διάρκεια θητείας Όνομα[15] (γέννηση-θάνατος) Σημειώσεις
1912-1978 ? -
1979-1982 Βασίλειος Αποστόλου Εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 44,1% το 1978.
1983-1986 Αν. Τσαπουρνιώτης Εξελέγη πρόεδρος με ποσοστό 54,1% το 1982.
1987-1990 Γεώργιος Καπαγιάννης Νικητής των εκλογών του 1986 με ποσοστό 44,3%.
1991-1994 Ιωάννης Μουργιάς Εξελέγη το 1990 με ποσοστό 54%.
1995-1998 Γεώργιος Μπολοβίνος Εξελέγη το 1994 με ποσοστό 42,1%. Τελευταίος πρόεδρος της Κοινότητας ως την κατάργησή της και την προσάρτησή της στον Δήμο Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Άννας.
Οικονομία
Οι κάτοικοι της Αγίας Αννας ασχολούνται με τη γεωργία, κτηνοτροφία, δασοκομία και μικρό εμπόριο. Σημαντικό ποσοστό από τις γυναίκες του χωριού γνωρίζουν καλά τον χειρισμό των παραδοσιακών συσκευών, όπως αργαλειού, ανέμης, λανάρας και τόσων άλλων εργαλείων κατασκευής παραδοσιακού ρουχισμού. [16] Τα τελευταία χρόνια λόγω και της αυξανόμενης τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής υπάρχει ροπή προς άλλες μορφές απασχόλησης. Ο πληθυσμός του οικισμού έχει σημειώσει πτωτική πορεία κατά τις τελευταίες δεκαετίες λόγω της έλλειψης εργασίας, μετά και από την υποβάθμιση των ορυχείων λευκολίθου της ευρύτερης περιοχής.