Yedi Güzel Adam - Şiir Avcısı | Yedi Güzel Adam Dizi Müzikleri
HTML-код
- Опубликовано: 13 окт 2024
- Yedi Güzel Adam 1950’li yıllarda Kahramanmaraş Lise’sinde hayatları kesişen ve sonrasında birbirlerinden ayrılmayan yürekli şairlerin hayatını anlatıyor. Türk Edebiyat hayatına pek çok eser kazandıran şairlerin 1970li yıllarda Maraş’daki yaşamlarından kesitler sunan dizi, adını Cahit Zarifoğlu’nun Yedi Güzel Adam şiirinden alıyor. Izleyiciler bu diziyle, hayata karşı belli bir duruşu olan Yedi Güzel Adam hakkında bilgi sahibi oluyor. Diziyle şairlerin hikayelerinde, şiirlerinin nasıl can bulduğunu izliyor. Bir döneme de ışık tutan Yedi Güzel Adam dizisi yeni nesle önemli bir dönemin, edebiyat, kültür ve fikir insanlarını tanıtıyor…
Yedi Güzel Adam öyküsü, şairler memleketi olarak anılan Kahramaraş’da lise sıralarında yolları kesişen edebiyatçıların yaşamından yola çıkarak Maraş özelinde Türkiye’de kaosun zirveye çıktığı bir dönemini konu alıyor. Türk edebiyatına damga vuran Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Rasim Özdenören, Nuri Pakdil, Mehmet Akif İnan, Alaeddin Özdenören ve Ali Kutlay'ın hayatından kesitlerin yer aldığı Yedi Güzel Adam dizisinin hikayesi Maraş’da geçiyor. Şairlerin 1950’li yıllarda lise sıralarında başlayan dostluklarının 1970'li yıllara uzanan serüveni anlatılıyor. Adını Cahit Zarifoğlu’nun Yedi Güzel Adam adlı şiirinden alan dizide yedi genç arkadaşın edebiyatla başlayan ve edebiyatla devam eden dostluklukları işleniyor.
-------------------------------------------
TRT1 Resmi Facebook Sayfası: / trt1
TRT1 Resmi Twitter Sayfası: / trt1
TRT1 Resmi Instagram Sayfası: / trt1
TRT1 Resmi RUclips Kanalı: / trt1
#YediGüzelAdam
#TRT
#TRTİzle
Bu dizi çıktığında daha ilkokuldaydım. Çok etkilenmiştim ve sürekli şiir yazmaya çalıştım. Ne zaman izlesem şiir yazmaya çalıştım ama tabiki bir yetenek şiir yazmak. Ben yaşadıklarımı düz yazı ile çok daha iyi anlatabileceğimi gördüm, buna rağmen şiirden hiç vazgeçmedim. Şimdi sınav öğrencisiyim, ders çalışırken müzik dinliyorum, bazen şiir dinlemek istiyorum, şiirleri açtığım an tüm dikkat gidiyor tabiki. Bazen diyorum ki keşke Nuri Pakdil ile tanışsaydım, sonra diyorum ki iyi ki ölmüş, Filistin'in bu halini görseydi hepimizin yüzüne tükürürdü
Üstünden yıllar geçmiş bir dizinin müziklerini dinlenir sanıyorsanız yanılmıyorsunuz?..
Bazen mısralara sığmaz yüreğimizdeki kor ve belki de hasret kanatlarından sızan birer ince yara. İnsan bazen umuda sığınır, şiirlere sığınır, kitaplara sığınır ama unuttuğu bir şey vardır; sevdiğinin tek bir kelimesiyle yetinmeyi bilmek…
İnsan bu, bilmez yetinmeyi ve belki de sevmeyi. Günü gelir, hasret gemileri kalkar bu limandan, fakat hiç geri dönmeyecek maçkadan.
İnsan bu, bilmez sevdiğinin kıymetini ve onu seveni, hissedeni. Elbet günü gelir, veda vakti duyulur uzaklardan. Artık her şey için çok geçtir, ne bir umut kalmıştır ne sevilen, en önemlisi bir kelimeyle yetinmeyi öğrenen…
Duy beni ve dinle.
Denizler boğuşuyor içimde...
Üzerimdeki yorgunluk göklerden taş yağdırıyor..
Şu sesim bir yıldırım gökyüzünde..
Kara yağmurlar yağıyor kara bahtım gibi.
Öyle biçimsiz öyle ayarsız kaldım ki inan.
Çirkin yüzüm görünmüyor tozlu aynalardan.
Ağlamaklı geçiyor günler.
Nem kapmış yüreğim küfleniyor hayatın acısıyla.
Şen ve tatlı günlerin mayasını bozuyor kader.
Hep birşeylerden kaçırıyor beni rüzgar
Önümde kurulan bu sedde yetişmiyor parmaklarım.
Yumruğumu sıksam kalbim acıyor.
Duvarı kırsam parmaklarımdan acı akıyor.
Kansızlığımı kadere borçluyum.
Önümü aydınlatan güneşe karalar bağlıyor kimseler..
Beni bir yaprak gibi düşürüyor insanlığın dalından.
Yüksetden düşüp duygularımdan engelli kalıyorum..
Sevmekten,
Aşktan,
Merhametden,
İnsan olmaktan..
Çoğul yalnızlığın koynunda uyanıyorum sabahın rahiyasında..
Tenimden bir bıçak gibi geçiyor yalnızlık..
Korku ve taş kesilen günlerin ardından..
Telaşlı bir ölüm kovalıyor beni.
Lütfünü esirgiyor benden rabbim..
Olsun.
Bir elem çekildi göğe koyu kara.
Ve alem yıkıldı başımdan aşağıya.
Rüzgarlar çekti saçlarımı.
Ama bu yaşlar benim gözlerimden akmıyor.
Canım acıdı tabi, acımadı değil...
Sancılarla haşroldu deli yüreğim.
İçim kan ağladı içli içli,
Ama gözlerim hiç ıslanmadı benim.
İçimde her gün ayrı bir cenaze defnediliyor.
Dışımda cin düğünleri, davul sesi kulağa hoş geliyor.
Her ağızda aynı laf, yaşıyorsun bu hayatı diyor.
Ben günden güne ölüyorum, bunu kimse görmüyor.
Tufan Aslan