Dziękuję bardzo za podcast. Już straciłam wiarę, że mogę mieć jakiś związek. Jedyny dłuższy związek (8 lat) miałam z osobą autystyczną (zdiagnozowana), reszta nie znosi i nie rozumie mojej potrzeby okresów samotności, spokoju, słyszę ciagle, że egoistyczna, zimna, wtedy gdy pękam od nadmiaru uczuć, współczucia, w tym teź do osoby mówiącej te przykre rzeczy, ciagle płaczę od nadmiaru wzruszenia, jak zobaczę chorego ptaka czy niepełnosprawną osobę, to przez cały dzień chodzę z kulą w gardle albo płaczę póki nikt nie widzi. Chciałabym czuć mniej, zauważać mniej, pochłaniać mniej, żeby jakoś znośnie żyć, a przy tym słyszę od mężczyzn jaka ja zimna i niewystarczalna, chora, inna. Chyba zrozumie mnie tylko taki sam WWO lub autysta…ale póki co wolę być sama, ze zwierzakami i przyrodą.
Dodam jeszcze, że w moim przypadku taka potrzeba pobyć samej, schować się pod kołdrą i poleżeć w ciszy lub z muzyką relaksacyjną, ciągle była odbierana przez byłego partnera jako zdrada, że ja w ten sposób chowam zdrady, nie wierzył mi, że mam potrzebę się wyciszyć i pobyć sama, za niemożliwość dłuższej rozmowy by się upewnił, że nikogo w moim mieszkaniu prócz mnie nie ma, albo gdy wracałam wieczorem z konferencji i pisałam, że jutro zadzwonię opowiem jak było bo teraz muszę pilnie się położyć, jestem przestymulowana ilością ludzi na tej konferencji i zdycham, potrzebuję ciszy i ciemności, to obrywałam karaniem ciszą na kilka dni, bo miałam koniecznie dzwonić w tym stanie, gadać godzinami by na pewno było słuchać, że jestem sama… skończyłam tą relację, ale i tak czuję się winna, zła, niewystarczalna i dziwna. A na dodatek za swoje 35 lat miałam tylko dwóch partnerów intymnych( w tym tez ten zazdrosny właśnie), ale oczywiście mi w to nie wierzył, ani w to, że nie zdradzam, ani w to, że przed nim za całe życie miałam bliskość tylko z mężem autystycznym, gdy tłumaczyłam to tym, że boję się bliskości, że boję się budować relacji bo od początku widzę niezadowolenie z powodu mojej wrażliwości. Podsumowując chciałam właśnie napisać, że w swoim życiu, gdy o mnie próbował się ubiegać jakiś mężczyzna, to moją potrzebę się wyciszyć i pobyć samej KAŻDY odbierał jako kłamstwo i dowód, że zdradzam. Dosłownie każdy prócz męża autystycznego. Na tyle ludzie nie rozumieją tej potrzeby. Słyszałam zawsze albo zdradzam albo jakaś walnięta jestem. Wiec jestem walnięta.
![TRIKI NARCYZA - uważaj na to! [PODCAST]](http://i.ytimg.com/vi/K3gQ1DqHgsk/mqdefault.jpg)
![TRIKI NARCYZA - uważaj na to! [PODCAST]](/img/tr.png)
![Największe PRAGNIENIE ofiary narcyza [PODCAST]](http://i.ytimg.com/vi/Rbpl-p6ahZ4/mqdefault.jpg)
![Uwolnij się od toksyczności! 4 obszary życia, które warto wzmocnić [PODCAST]](/img/1.gif)
Bardzo pomagają mi Pani słowa, dla mnie są to bezcenne rady i droga do odzyskania równowagi
@@ZbyszekZadrożny bardzo się cieszę. Niech moja praca służy jak najdłużej. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Dziękuję bardzo za podcast. Już straciłam wiarę, że mogę mieć jakiś związek. Jedyny dłuższy związek (8 lat) miałam z osobą autystyczną (zdiagnozowana), reszta nie znosi i nie rozumie mojej potrzeby okresów samotności, spokoju, słyszę ciagle, że egoistyczna, zimna, wtedy gdy pękam od nadmiaru uczuć, współczucia, w tym teź do osoby mówiącej te przykre rzeczy, ciagle płaczę od nadmiaru wzruszenia, jak zobaczę chorego ptaka czy niepełnosprawną osobę, to przez cały dzień chodzę z kulą w gardle albo płaczę póki nikt nie widzi. Chciałabym czuć mniej, zauważać mniej, pochłaniać mniej, żeby jakoś znośnie żyć, a przy tym słyszę od mężczyzn jaka ja zimna i niewystarczalna, chora, inna. Chyba zrozumie mnie tylko taki sam WWO lub autysta…ale póki co wolę być sama, ze zwierzakami i przyrodą.
Dodam jeszcze, że w moim przypadku taka potrzeba pobyć samej, schować się pod kołdrą i poleżeć w ciszy lub z muzyką relaksacyjną, ciągle była odbierana przez byłego partnera jako zdrada, że ja w ten sposób chowam zdrady, nie wierzył mi, że mam potrzebę się wyciszyć i pobyć sama, za niemożliwość dłuższej rozmowy by się upewnił, że nikogo w moim mieszkaniu prócz mnie nie ma, albo gdy wracałam wieczorem z konferencji i pisałam, że jutro zadzwonię opowiem jak było bo teraz muszę pilnie się położyć, jestem przestymulowana ilością ludzi na tej konferencji i zdycham, potrzebuję ciszy i ciemności, to obrywałam karaniem ciszą na kilka dni, bo miałam koniecznie dzwonić w tym stanie, gadać godzinami by na pewno było słuchać, że jestem sama… skończyłam tą relację, ale i tak czuję się winna, zła, niewystarczalna i dziwna. A na dodatek za swoje 35 lat miałam tylko dwóch partnerów intymnych( w tym tez ten zazdrosny właśnie), ale oczywiście mi w to nie wierzył, ani w to, że nie zdradzam, ani w to, że przed nim za całe życie miałam bliskość tylko z mężem autystycznym, gdy tłumaczyłam to tym, że boję się bliskości, że boję się budować relacji bo od początku widzę niezadowolenie z powodu mojej wrażliwości. Podsumowując chciałam właśnie napisać, że w swoim życiu, gdy o mnie próbował się ubiegać jakiś mężczyzna, to moją potrzebę się wyciszyć i pobyć samej KAŻDY odbierał jako kłamstwo i dowód, że zdradzam. Dosłownie każdy prócz męża autystycznego. Na tyle ludzie nie rozumieją tej potrzeby. Słyszałam zawsze albo zdradzam albo jakaś walnięta jestem. Wiec jestem walnięta.
Jak tylko przeczytałam tytuł,to wiem,że to o mnie,z tego powodu właśnie cierpię,rzn.boli mnie to
❤ ukochaj siebie
@@EwaFisiak dziękuję za komentarz. Pozdrawiam serdecznie i przesyłam dużo dobrej energii🙏❤️🪽🕊️
Czy wysoka wrażliwość na siebie jest jednoznaczna z wysoką wrażliwością na innych ludzi?
💚🩷🕊️🩷💚
@@annagrindal2516 dziękuję 🙏❤️pozdrawiam serdecznie🕊️🪽