ΣΤΙΧΟΙ: Πέφτουν οι βαθμοί κελσίου στην ατμόσφαιρα Τον εαυτό μου και αν πρόσφερα σε άτομα Το 'ξέρα πως δεν αξίζανε τίποτα Ωστόσο πότε μου δεν έκανα πίσω Μακάρι είπα μέσα μου να μην σε γνώριζα Μα, σε είχα γνωρίσει και φύση αδύνατο Να εκόβα κάθε επαφή, σε εσένα να μην γυρίσω Από το νέφος εισπνοή Η μέρα φαίνεται από το πρωί Αρκεί να αμύνομαι για να μην γίνω τροφή Βουτιά στο δάπεδο από την οροφή Είναι τόσο τέλεια στην Γη, μα και επικίνδυνη συνάμα Μέρες μικρές, μέρες μονότονες Δεν γράφω για την κορυφή Εδώ είναι Αττική και ζω στους πρόποδες Ξεκαβάλα απ' το καλάμι κουφάλα Εμείς εδώ κι εκεί στο χάσιμο, στο ψάξιμο και πάμε γι' άλλα Φυλακισμένοι στο λεκανοπέδιο, γυάλα μοιάζει Ξέρεις δεν με νοιάζει αν ο φασίστας σφαδάζει Εδώ περίπατο δεν πας αν σκοτεινιάζει Συνήθης προορισμός μου παν Αθήνα στάση Στην πόλη που τα πουλιά της δεν πετάνε Γίνονται ερπετά γιατί τα κτίρια κάτω τα κρατάνε Από τον φύσικο τους χώρο, μακριά όσα γυρνάνε Δεν μαθαίνουν να αγαπούν, μαθαίνουν μόνο να πονάνε Γι' αυτό φύγετε από εκεί και αλλάξτε προορισμό Το κάθε βήμα σου να νιώθεις πως κάνει σεισμό Κι απ' την μαγκούνια σου μιλώ, πάει να πει πως κατρακυλώ Σαν τον πυλό, πως πλάθω σώμα, ψυχή, πνεύμα και μυαλό Τα ρούχα μου φυλώ καλά, στο κρύο να 'χω να ντυθώ Δεν ξανακάνω τα ίδια λάθη, σου γαμώ Το στόμα σου κράτα κλειστό γιατί εγώ, όταν μιλάς, μόνο γελώ Γιατί με δέκα άτομα έπαιζα από κάτω παρτσακλό Τι να μου πεις κι εσύ; Με το στανιό ψάχνεις μια θέση Σύντροφο θα με 'λεγες βλάκα αν με είχαν δέσει Και βλέπω άσχετους να κάθονται στην μέση Δεν νιώθεις φίλε μου και άμα δεν νιώθεις έχει σχέση Αν δεν πονάς, για πόνο μη μιλάς Και άμα δεν είσαι αληθινός μην το ακουμπάς Το 'χεις βρωμίσει ρε και το πουλάς Είσαι ξεφτίλας, δεν τ' αγαπάς, δεν τ' αγαπάς (x2) Παίρνω βαθιά αναπνοή όσο προλαβαίνω Καθένας μας έχει ένα πεπρωμένο Θνητός είμαι, πανεύκολα πεθαίνω Σε έναν κόσμο που δεν ξέρω γιατί με φιλοξενεί Δεν έχω κάτι για αμοιβή, μα Έχω μονάχα μια ψυχή που ίσως φτάνει Και ένα μυαλό που κάπου χάνει Όταν περνάει η σκέψη την νοητική μεμβράνη Τότε το σώμα αναλαμβάνει τα ινία Γράφοντας την ιστορία σε μια απορία Που βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σημεία, αρχή και τέλος Και είναι τα μόνα που δεν έχουν σημασία Ό,τι σου φέρνει ευτυχία, στην παίρνει πίσω Και ας πολεμίσεις και ας πολεμίσω Με κάνει άθικτο, κάθε πουλί που φεύγει στ' άπειρο Γράφω μαζί μ' αυτούς που γράφανε σε πάπυρο τα βράδια Απλά, θέληση και σιγουριά σε σώμα γεμάτο σκονάκια Η ευχή μου δεν πεθαίνει, ταξιδεύει σε πηγάδια Γεννηθήκαμε όλοι μόνοι κι όμως βρεθήκαμε κάπου στην πόλη Σου χαρίζω την καρδιά μου όλη, μα πριν την ρίξεις στον γκρεμό Φώναξε απλά ένα συγγνώμη αν άντρα σε έκαναν οι δρόμοι Τι να θέλουν άραγε οι γύρω ανθρώποι; Αν όλους κάτι μας ενώνει, θα υπάρχει σαν διαμάντι, αιώνια θαμμένο Δεν περιμένω, ζω όσο προλαβαίνω Είναι η μουσική που σηκώνει στο πόδι, την πολιτεία όλη Στον πάνικο της νύχτας, στο κύμα, στο βουνό Σε κάθε ομορφιά που κρύβεται καλά Και για να εμφανιστεί πρέπει να κρυφτώ κι εγώ Κληρονομιά μας άφησε την δύναμη η μέρα Καθώς θερίζουμε στα όνειρα, τις πήραμε απ' την τρέλα Στιγμές που στιγμάτισαν και που τα τείχη γκρεμίσαν ----------------------------------------------------------------- ----------------------------------------------------------------- Γίνομαι γροθιά πελώρια, βγαλμένη από υπόγεια σανατόρια Ποτέ από φασισμό δεν νόσησα, ήρθαν να μας την πουν τα πρώιμα Το '95 Λούκι Λουκ φύλλα και κόλλημα ρε, αντίδραση θυμάμαι Μέχρι τέλους να τα σπάμε, μάθαμε να εκτιμάμε την λέξη αδελφοσύνη Πρώτη γραμμή βγήκα στην δίνη, όταν καίγαμε τα κτήνη με βενζίνη Νιώθω ακόμα αδρεναλίνη ρε, 010 Α. Απρόσωπα Αν δεν πονάς μην το ακουμπάς, αν δεν πονάς μην το ακουμπάς Αν δεν πονάς, για πόνο μη μιλάς Και άμα δεν είσαι αληθινός μην το ακουμπάς Το 'χεις βρωμίσει ρε και το πουλάς Είσαι ξεφτίλας, δεν τ' αγαπάς, δεν τ' αγαπάς (x2)
..παίρνω βαθιά αναπνοή όσο προλαβαίνω, καθένας μας έχει ένα πεπρωμένο θνητός είμαι πανεύκολα πεθαίνω σε ένα κόσμο που δεν ξέρω γιατί με φιλοξενεί, δεν έχω κάτι για αμοιβή μα μονάχα μια ψυχή που ίσως φτάνει, και ένα μυαλό που κάπου χάνει, όταν περνάει η σκέψη την νοητική μεμβράνη τότε το σώμα αναλαμβάνει τα ινία γράφοντας την ιστορία σε μια πορεία που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο σημεία αρχή και τέλος, και είναι τα μόνα που δεν έχουν σημασία, ότι σου φέρνει ευτυχία στην παίρνει πίσω, και ας πολεμήσεις και ας πολεμήσω. με κάνει άθικτο κάθε πουλί που φεύγει στ' άπειρο γράφω μαζί με αυτούς που γράφουνε σε πάπυρο, τα βράδια απλά θέληση και σιγουριά, σε σώμα γεμάτο σκονάκια, η ευχή μου δεν πεθαίνει ταξιδεύει σε πηγάδια γεννηθήκαμε όλοι μόνοι, και όμως βρεθήκαμε κάπου στην πόλη, σου χαρίσω την καρδιά μου όλη, μα πριν την ρίξεις στο γκρεμό φώναξε απλά ένα συγγνώμη αν άντρα σε έκαναν οι δρόμοι, τι να θέλουν άραγε οι γύρω άνθρωποι; αν όλους κάτι μας ενώνει θα λάμπει σαν διαμάντι αιώνια θαμμένο, δεν περιμένω ζω όσο προλαβαίνω, είναι η μουσική που σηκώνει στο πόδι την πολιτεία όλη, στον πανικό της νύχτας στο κύμα, στο βουνό, σε κάθε ομορφιά που κρύβονται καλά, και για να εμφανιστεί πρέπει να κρυφτώ και εγώ. αν δεν πονάς μην το ακουμπάς! 25.12.14
τον εαυτο μου κι αν προσφερα σε ατομα το ξερα πως δεν αξιζανε τιποτα ωστοσο ποτε μου δεν εκανα πισω μακαρι μεσα μου να μην σε φωναζα μα σε ειχα γνωρισει και φυση αδυνατο να εκοβα καθε επαφη σε σενα να μην γυρισω....HIT AND RAP ΑΠΛΑ....
![OhGeesy x Lefty Gunplay - What It Iz [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/L0yzW9t2ixk/mqdefault.jpg)
ΣΤΙΧΟΙ:
Πέφτουν οι βαθμοί κελσίου στην ατμόσφαιρα
Τον εαυτό μου και αν πρόσφερα σε άτομα
Το 'ξέρα πως δεν αξίζανε τίποτα
Ωστόσο πότε μου δεν έκανα πίσω
Μακάρι είπα μέσα μου να μην σε γνώριζα
Μα, σε είχα γνωρίσει και φύση αδύνατο
Να εκόβα κάθε επαφή, σε εσένα να μην γυρίσω
Από το νέφος εισπνοή
Η μέρα φαίνεται από το πρωί
Αρκεί να αμύνομαι για να μην γίνω τροφή
Βουτιά στο δάπεδο από την οροφή
Είναι τόσο τέλεια στην Γη, μα και επικίνδυνη συνάμα
Μέρες μικρές, μέρες μονότονες
Δεν γράφω για την κορυφή
Εδώ είναι Αττική και ζω στους πρόποδες
Ξεκαβάλα απ' το καλάμι κουφάλα
Εμείς εδώ κι εκεί στο χάσιμο, στο ψάξιμο και πάμε γι' άλλα
Φυλακισμένοι στο λεκανοπέδιο, γυάλα μοιάζει
Ξέρεις δεν με νοιάζει αν ο φασίστας σφαδάζει
Εδώ περίπατο δεν πας αν σκοτεινιάζει
Συνήθης προορισμός μου παν Αθήνα στάση
Στην πόλη που τα πουλιά της δεν πετάνε
Γίνονται ερπετά γιατί τα κτίρια κάτω τα κρατάνε
Από τον φύσικο τους χώρο, μακριά όσα γυρνάνε
Δεν μαθαίνουν να αγαπούν, μαθαίνουν μόνο να πονάνε
Γι' αυτό φύγετε από εκεί και αλλάξτε προορισμό
Το κάθε βήμα σου να νιώθεις πως κάνει σεισμό
Κι απ' την μαγκούνια σου μιλώ, πάει να πει πως κατρακυλώ
Σαν τον πυλό, πως πλάθω σώμα, ψυχή, πνεύμα και μυαλό
Τα ρούχα μου φυλώ καλά, στο κρύο να 'χω να ντυθώ
Δεν ξανακάνω τα ίδια λάθη, σου γαμώ
Το στόμα σου κράτα κλειστό γιατί εγώ, όταν μιλάς, μόνο γελώ
Γιατί με δέκα άτομα έπαιζα από κάτω παρτσακλό
Τι να μου πεις κι εσύ; Με το στανιό ψάχνεις μια θέση
Σύντροφο θα με 'λεγες βλάκα αν με είχαν δέσει
Και βλέπω άσχετους να κάθονται στην μέση
Δεν νιώθεις φίλε μου και άμα δεν νιώθεις έχει σχέση
Αν δεν πονάς, για πόνο μη μιλάς
Και άμα δεν είσαι αληθινός μην το ακουμπάς
Το 'χεις βρωμίσει ρε και το πουλάς
Είσαι ξεφτίλας, δεν τ' αγαπάς, δεν τ' αγαπάς (x2)
Παίρνω βαθιά αναπνοή όσο προλαβαίνω
Καθένας μας έχει ένα πεπρωμένο
Θνητός είμαι, πανεύκολα πεθαίνω
Σε έναν κόσμο που δεν ξέρω γιατί με φιλοξενεί
Δεν έχω κάτι για αμοιβή, μα
Έχω μονάχα μια ψυχή που ίσως φτάνει
Και ένα μυαλό που κάπου χάνει
Όταν περνάει η σκέψη την νοητική μεμβράνη
Τότε το σώμα αναλαμβάνει τα ινία
Γράφοντας την ιστορία σε μια απορία
Που βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σημεία, αρχή και τέλος
Και είναι τα μόνα που δεν έχουν σημασία
Ό,τι σου φέρνει ευτυχία, στην παίρνει πίσω
Και ας πολεμίσεις και ας πολεμίσω
Με κάνει άθικτο, κάθε πουλί που φεύγει στ' άπειρο
Γράφω μαζί μ' αυτούς που γράφανε σε πάπυρο τα βράδια
Απλά, θέληση και σιγουριά σε σώμα γεμάτο σκονάκια
Η ευχή μου δεν πεθαίνει, ταξιδεύει σε πηγάδια
Γεννηθήκαμε όλοι μόνοι κι όμως βρεθήκαμε κάπου στην πόλη
Σου χαρίζω την καρδιά μου όλη, μα πριν την ρίξεις στον γκρεμό
Φώναξε απλά ένα συγγνώμη αν άντρα σε έκαναν οι δρόμοι
Τι να θέλουν άραγε οι γύρω ανθρώποι;
Αν όλους κάτι μας ενώνει, θα υπάρχει σαν διαμάντι, αιώνια θαμμένο
Δεν περιμένω, ζω όσο προλαβαίνω
Είναι η μουσική που σηκώνει στο πόδι, την πολιτεία όλη
Στον πάνικο της νύχτας, στο κύμα, στο βουνό
Σε κάθε ομορφιά που κρύβεται καλά
Και για να εμφανιστεί πρέπει να κρυφτώ κι εγώ
Κληρονομιά μας άφησε την δύναμη η μέρα
Καθώς θερίζουμε στα όνειρα, τις πήραμε απ' την τρέλα
Στιγμές που στιγμάτισαν και που τα τείχη γκρεμίσαν
-----------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------
Γίνομαι γροθιά πελώρια, βγαλμένη από υπόγεια σανατόρια
Ποτέ από φασισμό δεν νόσησα, ήρθαν να μας την πουν τα πρώιμα
Το '95 Λούκι Λουκ φύλλα και κόλλημα ρε, αντίδραση θυμάμαι
Μέχρι τέλους να τα σπάμε, μάθαμε να εκτιμάμε την λέξη αδελφοσύνη
Πρώτη γραμμή βγήκα στην δίνη, όταν καίγαμε τα κτήνη με βενζίνη
Νιώθω ακόμα αδρεναλίνη ρε, 010 Α. Απρόσωπα
Αν δεν πονάς μην το ακουμπάς, αν δεν πονάς μην το ακουμπάς
Αν δεν πονάς, για πόνο μη μιλάς
Και άμα δεν είσαι αληθινός μην το ακουμπάς
Το 'χεις βρωμίσει ρε και το πουλάς
Είσαι ξεφτίλας, δεν τ' αγαπάς, δεν τ' αγαπάς (x2)
2019 kai akoma akoume diamantia koufales!
και 2020 το ιδιο...
Οταν μπαινει ο Α.Χ ανατριχιαζω ολοκληρος..
..παίρνω βαθιά αναπνοή όσο προλαβαίνω, καθένας μας έχει ένα πεπρωμένο θνητός είμαι πανεύκολα πεθαίνω σε ένα κόσμο που δεν ξέρω γιατί με φιλοξενεί,
δεν έχω κάτι για αμοιβή μα μονάχα μια ψυχή που ίσως φτάνει, και ένα μυαλό που κάπου χάνει, όταν περνάει η σκέψη την νοητική μεμβράνη τότε το σώμα αναλαμβάνει τα ινία γράφοντας την ιστορία σε μια πορεία που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο σημεία αρχή και τέλος, και είναι τα μόνα που δεν έχουν σημασία, ότι σου φέρνει ευτυχία στην παίρνει πίσω, και ας πολεμήσεις και ας πολεμήσω.
με κάνει άθικτο κάθε πουλί που φεύγει στ' άπειρο γράφω μαζί με αυτούς που γράφουνε σε πάπυρο, τα βράδια απλά θέληση και σιγουριά, σε σώμα γεμάτο σκονάκια, η ευχή μου δεν πεθαίνει ταξιδεύει σε πηγάδια γεννηθήκαμε όλοι μόνοι, και όμως βρεθήκαμε κάπου στην πόλη, σου χαρίσω την καρδιά μου όλη, μα πριν την ρίξεις στο γκρεμό φώναξε απλά ένα συγγνώμη αν άντρα σε έκαναν οι δρόμοι, τι να θέλουν άραγε οι γύρω άνθρωποι; αν όλους κάτι μας ενώνει θα λάμπει σαν διαμάντι αιώνια θαμμένο, δεν περιμένω ζω όσο προλαβαίνω, είναι η μουσική που σηκώνει στο πόδι την πολιτεία όλη, στον πανικό της νύχτας στο κύμα, στο βουνό, σε κάθε ομορφιά που κρύβονται καλά, και για να εμφανιστεί πρέπει να κρυφτώ και εγώ.
αν δεν πονάς μην το ακουμπάς!
25.12.14
ε yo
adrea euxaristoume re file....allo ena kommati apo sena polu kalh douleia akomh mia fora..;)..keep going...
Ο καλύτερος όλον!!!! Α.Χ
αν δεν πονάς για πόνο μη μιλάς, κι άμα δεν είσαι αληθινός μην το ακουμπάς.
akoma edo? 🤔
Οτι σου φερνει ευτηχια στην περνει πισω,κιας πολεμησεις ,κιας πολεμησω !
respect agnwstos xeimonas o kaliteros
κομματαρα.
monimos katoikossssssssssssssssssss!!!
@kofidinho den nomizw enas allos to eixe anebasei alla ekleise to kanali tou..
Ξερει καποιος να γράψει τους στίχους του vicente οταν ραπαρει στα ισπανικά?
τον εαυτο μου κι αν προσφερα σε ατομα το ξερα πως δεν αξιζανε τιποτα ωστοσο ποτε μου δεν εκανα πισω μακαρι μεσα μου να μην σε φωναζα μα σε ειχα γνωρισει και φυση αδυνατο να εκοβα καθε επαφη σε σενα να μην γυρισω....HIT AND RAP ΑΠΛΑ....
@Antreaccc aaaa ok...euxaristw :D
@BuNNyCiZeR δλδ εσυ αυτο καταλαβες οτι το εχουν γραψει γιαυτον η παιζει καποιο ρολο αυτος μεσα στο τραγουδι...
Σάββατο 13 Οκτώβρη live με ελεύθερη είσοδο στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στην Πετρούπολη!
🖤
Auta einai
στο 1:22
pou mpainei o a.x?
@ANTIFAstr συνεντευξη α.προσωπα /watch?v=uuSktw4K48g
1:15 EKEIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
aderfe to eixes kanei upload kai meta apo ena diastima to ekns delete nzm... :/
ρε παιδιά ποιός είναι αυτός που μιλάει στην αρχή?? γιατί κράζετε δεν κατάλαβα
@ANTIFAstr δεν ειναι ολοι 30 χρονων και δεν εμφανιστηκαν απο το πουθενα !!! κανεις λαθος !!!!!
-A-
δειτε ινφο εδω /watch?v=uuSktw4K48g