Günümüz dünyası,mutsuz insanlara,mutluluk pazarlamakla meşgul.Oysa insan,dünyaya sadece mutlu olmak için gelmemiştir.Zıt duyguları yaşayıp,tanıyıp,hatalardan ve acılardan ders çıkarıp,tercihlerinin sonuçlarını gözlemleyip,yaradılışını ve yeteneklerini keşfedip,kendinin en iyi versiyonunu ortaya çıkararak ve kendiyle barışarak yaşamını dolu dolu ve tatmin içinde sürdürmek için gelmiştir.Nasıl mutlu olunur ya da nasıl mutlu edilir yerine,nasıl insan olunur,daha isabetli olur kanımca..
çok beseleyici ve degerli bir konusmaydı çok teşekkür ederim ,ben henüz cocuk sahibi olmayan biri olarak çocuk suan düşünmesem bile önce bu tarz içerikleri izleyip çeşitli psikolojik kitaplar okuyarak kendimi bulup kendimi gerçekleştirip , kendi travmalarımı halletmeye ve belki ilerde nasip olursa olacak olan cocugumun mutlu bir aileye dogmasına vesile olmak için gayret ediyorum.bu tarz paylaşımlarınız şuanki gençlere ve evebeynlere katkısının yanı sıra gelecekteki cocukların da daha bilincli aileleride dogmasına vesile oluyor emeği geçen herkese teşekkürler.
Çok keyifli bir sohbeti djnlemenin hazzı içindeyim,🤲🤗 teşekkür ederim bu güzel ponçik tatlı hocalarıma🙃🐥🐱iki çocuk annesi olaraktan.sen iyiysen herkes iyi işin özeti,proje çocuk yetistirme derdinde olmadim hiçbir zaman.hayatta bir sekilde karnını doyuruyirsun zaten,ruhun acligina iyi gelecek eylemlerin,donusumlerin sorgulamalarin yoksa işin yaş...hayatta kalmanın yolu, kendini tanımak ve kendin olmaktan geçiyor esasında, kendini tanıyan etrafı tanır,insani tanır... gibi gibii
İnanılmaz güzel olmuş video .. dinlerken sürekli çocuğum kendim gözümün önüne geldi .. bence de çocuklar stresi az mutlu pozitif anne babayı hakediyor..
İyi ki varsınız..gerek bu, gerekse Mustafa Can'la sohbetleriniz o kadar geliştirici ki..gerçekten etrafımızdaki bu abukluklar arasında tutunacak bir can simidi gibisiniz..çok çok iyi geliyorsunuz..sohbetlerinizi dört gözle bekliyorum..
Anne baba çocuğu için her zaman kendini feda etmiş demektir. Küçük ya da büyük hiçbir fedakarlık yapmaksızın iyi bir çocuk yetiştirme mümkün değil. Bu bilincin çocuğa aktarılması söylediğinizin aksine iyi ve gerekli bir şey
Fedakarlık ve kendini feda etmek arasındaki farkı vurgulamıştır bence daha çok. Fedakarlık elbette her ilişkinin asli unsurlarindandir. Ancak burada kendini feda etmek, cocugu yegane hayat amacı haline getirmek çocuğa da ağır bir yük yüklemek olacaktır aslen.Saygilarla
Ali Hocam size katılamayacağım yönler var. Eğer dediğiniz gibi olsaydı, ikiz çocuklardan ya da kardeşlerden biri mutlu diğeri mutsuz olmazdı.Bi çocuk psikologundan duymuştum, ikiz iki kardeşten biri kreşe başladığı ilk gun " ay ne güzel bir ortam ,ne kadar çok oyun arkadasi " diye mutlu olurken diğeri " aman Allahim bu nasıl bir kaos ,annesiz ben burada ne yaparim" diye hüngür hüngür ağlamış.
İnsan söz konusu olduğunda o kadar çok değişken , o kadar çok kombinasyon var ki. Tek bir formül hiç bir zaman hep geçerli değildir. O konuda haklısınız. İkizlerden birisi annenin yapısıyla daha çok uyusuyorsa ya da biri annenin fıtratına çok ters bir mizaçta ise mesela , anne farkında bile olmadan istemeden ikizlere eşit davranmayabilir. Bu tip sohbetler, tespitler genel için uygundur, geçerliliği olan tespitlerdir. Ancak istisnalar her zaman vardır.
İyi güzel anlatıyorsunuz da ebeveyn olarak biz de insanız.Çalışan bir anne olarak çocuklarımı büyütürken çok zorluk çektim ve çoksa yoruldum.Şimdi emekli oldum,çocuklarım büyüdü bana ihtiyacı kalmadı derken torunum oldu ve benden ona bakmam bekleniyor, hayır dediğim için çocuklarımla aramda sıkıntı oluyor. Bu durumda ben ne yapabilirim, bütün yorgunluğuma rağmen onun isteğine boyun eğip mutsuz olmak mı,yoksa ona hayır diyerek onun mutsuzluğuna neden olmak mı? Yani şirpalağa devam mı etmeliyim?
Kendinizi güzel bir şekilde açıklayın. Hayır demek sizin en doğal hakkınız. Çocuklarınızı büyütürken siz yardım aldınız mı ? Belli ki almamışsınız ki yorgunsunuz. Bunu güzelce anlatın. Bencil olmadığınızı , yorgun olduğunuzu ve sizin de bir hayat8niz olduğunu anlamalılar. Bunca yıl onlar için yasamissiniz zaten. Bundan sonra kalan yıllarınız size ait olmalı. Herkesin durumu şartları farklı. Etraflarinda torunlarına bakan anneanne , babanneler olabilir. Onların şartları, karakterleri ile sizin ki bir değil. Kendinizi çocuk bakacak durda hissetmiyorsanız ,zaten hoslarina girse de kabullenmeleri gerekir ve size baskı yapmamalari tabi. Zorla yapılacak bir şey değil çocuk bakmak.
Beni anneannen büyüttü annem çalıştıği için. Pazar gece birakip, cuma aksam almak uzere 5 gece ve gunduz. Bu arada anneannem kayinvalidesi ve evde 5 kiza daha annelik yapiyordu, dedemde rahmetlik olmustu. Ben en cok anneannemi severdim. Cunku benim ustume dusup beni boğmadı.
Çocuğunuza hayır diyerek onu mutsuz etmezsiniz.Biraz alınır darılır sonra başka bir yol açılır.Kendinizi evladınız bile olsa feda etmeyin.Bu kendi kul hakkına girmektir
Hocam, dağcı olduğum için şerpa örneğine çok güldüm. Vallah benim durumumda şerpa da benim, dağcı da, çocuklarım çadırı kiraya veren taraf 😂 Şimdi konuyla ilgili sormak istediğim şeyler var. Çocuklarımız için çok zorluklara katlanıyorsak ama onlar hiç sorumluluk almıyorsa hiç mi sitem etmeye hakkımız yok? Ya da yapacakları tek şey ders okumak, yapmıyorsa hiç mi konuşmayalım? Hayat kolay değil, neden onlara da bunu göstermemeliyiz? Göstermedikçe daha zayıf karakter olmuyorlar mı? Hep güzel sözler seçelim konuşalım da, dışarıya çıktıklarında kimse öyle konuşmuyor ve çocuklarda buna dayanacak bünye gelişmiyor bu sefer. Avrupalılar ve amerikalılar o yüzden çok fragile.. Diğelim ki, zamanında öğretmedik, şimdi de öğretemiyoruz, ne yapmamız lazım? Her şeyin kontrolu bende değilse, elimde olmayan şeyleri nasıl idare etmem lazım? Aşırı demokrasinin çocukları çok bozduğunu anladım da disiplin baştan uygulanmayınca sonradan diktatör olunmuyor işte.. Mutluluk konusuna 100% katılıyorum, ama bunun sorumluluk ilişkisini düzeltemiyorum. En azından daha pozitif bir hayat tarzı yaşıyorum ve çocuklarımın benimle ilgili rahat olmalarını sağlıyorum. Ama rahatladıkça daha da sorumsuz oluyorlar. Bu dengeyi nasıl bulalım?
10:05 Hocam iyide ebeveynlerde ki (insanların geneli de denilebilir) mutsuzluğu sabah uyandığında ki verdiği tepki kadar yüzeysel değil ki keşke öyle olsa çünkü onlardan korunmak çocuk için daha kolaydır diye düşünüyorum. asıl olay ebeveynlerin içten mutsuzluğu, umutsuzluğu kendi güvensizlikleri, çocuğa bunları alttan aşılıyorlar ve maalesef fark etmesi sabah uyanıp lanet eden ebeveynlerin mutsuzluğundan çok daha zor.
Sohbet sırasında sözü geçen nerd veya otistik gençlerin farklı ilgi alanları, hobileri nedeniyle sosyalleşme ortamları olmadığından mutsuzlar. Bu konudaki fikir ve tavsiyelerinizi de öğrenmek isteriz 🙂
Aynısını düşündüm. Orda övgü mü yapmış hafif autisme bir suru zor yanları var toplumsal sosyal anlamda yer edinme o kadar zor ki keşke konuşmalar bunu kocaman bir başlıkla konuşsalar
![FNAF vs TF2 - Episode 2 [SFM]](http://i.ytimg.com/vi/z5b3V2-VLb0/mqdefault.jpg)
Günümüz dünyası,mutsuz insanlara,mutluluk pazarlamakla meşgul.Oysa insan,dünyaya sadece mutlu olmak için gelmemiştir.Zıt duyguları yaşayıp,tanıyıp,hatalardan ve acılardan ders çıkarıp,tercihlerinin sonuçlarını gözlemleyip,yaradılışını ve yeteneklerini keşfedip,kendinin en iyi versiyonunu ortaya çıkararak ve kendiyle barışarak yaşamını dolu dolu ve tatmin içinde sürdürmek için gelmiştir.Nasıl mutlu olunur ya da nasıl mutlu edilir yerine,nasıl insan olunur,daha isabetli olur kanımca..
çok beseleyici ve degerli bir konusmaydı çok teşekkür ederim ,ben henüz cocuk sahibi olmayan biri olarak çocuk suan düşünmesem bile önce bu tarz içerikleri izleyip çeşitli psikolojik kitaplar okuyarak kendimi bulup kendimi gerçekleştirip , kendi travmalarımı halletmeye ve belki ilerde nasip olursa olacak olan cocugumun mutlu bir aileye dogmasına vesile olmak için gayret ediyorum.bu tarz paylaşımlarınız şuanki gençlere ve evebeynlere katkısının yanı sıra gelecekteki cocukların da daha bilincli aileleride dogmasına vesile oluyor emeği geçen herkese teşekkürler.
Sizin gibi birinin varlığını bilmek beni çok ama çok mutlu etti. Umarım kelebek etkisi yaparsınız
@@sevdabagc5725 nazik mesajınız icin cok tesekkür ederim ,insan emek isteyen bir varlık ,umarım tüm cocukların sevgiyle büyüyeceği aileleri olur
Yeter ki biz karamsar gibi görünen bir durumdan bile iyimser bir durum cikarabilelim. Sag olun, var olun.
Akşam öten çekirgenin güzel sesiyle uyuyunca sabah çok mutlu uyanıyorum...👍👍❤️🌹❤️🌹
Hergun ama hergun izliyorum yeni bolumler varmi diye takipteyim siz ne guzel ikilisiniz iyiki tanıdım sizi guzel ınsanlar
Ben değişirsem herkes değişir; mutluyum, mutlusun, mutluyuz. 😊🥰😇
Çok keyifli bir sohbeti djnlemenin hazzı içindeyim,🤲🤗 teşekkür ederim bu güzel ponçik tatlı hocalarıma🙃🐥🐱iki çocuk annesi olaraktan.sen iyiysen herkes iyi işin özeti,proje çocuk yetistirme derdinde olmadim hiçbir zaman.hayatta bir sekilde karnını doyuruyirsun zaten,ruhun acligina iyi gelecek eylemlerin,donusumlerin sorgulamalarin yoksa işin yaş...hayatta kalmanın yolu, kendini tanımak ve kendin olmaktan geçiyor esasında, kendini tanıyan etrafı tanır,insani tanır... gibi gibii
Benim için zamanlaması mükemmel bir video, ebeveynlerin düştüğü ikilemlerin kökeni de bu aslında. Teşekkürler hocalarım.
İnanılmaz güzel olmuş video .. dinlerken sürekli çocuğum kendim gözümün önüne geldi .. bence de çocuklar stresi az mutlu pozitif anne babayı hakediyor..
Of of offf şahane keşke herkes tüm ebeveynler dinlese😊
İyi ki varsınız..gerek bu, gerekse Mustafa Can'la sohbetleriniz o kadar geliştirici ki..gerçekten etrafımızdaki bu abukluklar arasında tutunacak bir can simidi gibisiniz..çok çok iyi geliyorsunuz..sohbetlerinizi dört gözle bekliyorum..
Kıymetli Hocam, sadece anne baba ebeveyn değil geniş aile de var. Dede, hala, teyze gibi.
Esenlikler,destek yorumudur,kolay gelsin,iyi seyirler,iyi yayınlar.Videolarınızın ve başarılarınızın devamını dilerim.
Bu seri gerçekten çok güzel gidiyor. Hər bölümü merakla beklemeye başladım artik. Emeyinize sağlik çok teşekkürler ❤️ devam edin lütfen
Çok güzel başlık 😯 Eğitime ve gelişmeye önem verenler için ne güzel içerik olmuş 😊 özümüzdeki neşeyle çevremizi saralım. 😄
Harika bir sohbet daha. Ali hocam da cok dolu birisi. Tebrikler.
Anne baba çocuğu için her zaman kendini feda etmiş demektir. Küçük ya da büyük hiçbir fedakarlık yapmaksızın iyi bir çocuk yetiştirme mümkün değil. Bu bilincin çocuğa aktarılması söylediğinizin aksine iyi ve gerekli bir şey
Fedakarlık ve kendini feda etmek arasındaki farkı vurgulamıştır bence daha çok. Fedakarlık elbette her ilişkinin asli unsurlarindandir. Ancak burada kendini feda etmek, cocugu yegane hayat amacı haline getirmek çocuğa da ağır bir yük yüklemek olacaktır aslen.Saygilarla
Bu çok faydalı ve etkili bilgiler için teşekkür ederim.
Ali Hocam size katılamayacağım yönler var. Eğer dediğiniz gibi olsaydı, ikiz çocuklardan ya da kardeşlerden biri mutlu diğeri mutsuz olmazdı.Bi çocuk psikologundan duymuştum, ikiz iki kardeşten biri kreşe başladığı ilk gun " ay ne güzel bir ortam ,ne kadar çok oyun arkadasi " diye mutlu olurken diğeri " aman Allahim bu nasıl bir kaos ,annesiz ben burada ne yaparim" diye hüngür hüngür ağlamış.
İnsan söz konusu olduğunda o kadar çok değişken , o kadar çok kombinasyon var ki. Tek bir formül hiç bir zaman hep geçerli değildir. O konuda haklısınız. İkizlerden birisi annenin yapısıyla daha çok uyusuyorsa ya da biri annenin fıtratına çok ters bir mizaçta ise mesela , anne farkında bile olmadan istemeden ikizlere eşit davranmayabilir. Bu tip sohbetler, tespitler genel için uygundur, geçerliliği olan tespitlerdir. Ancak istisnalar her zaman vardır.
Nimetsiniz nimeeet 🤟henüz çocuğum yok her videoyu sindire sindire izliyorum.Pratiğini ilerde yaşayıp görceeez 👀
En keyifle seyrettigim bir program oldu👏🏼👏🏼👏🏼
SONSUZ TEŞEKKÜRLER.........
Şu tıp fakültesi konusunu da ufaktan eklemeniz çok yerinde olmuş😂
Sizi cok seviyoruz
İyi güzel anlatıyorsunuz da ebeveyn olarak biz de insanız.Çalışan bir anne olarak çocuklarımı büyütürken çok zorluk çektim ve çoksa yoruldum.Şimdi emekli oldum,çocuklarım büyüdü bana ihtiyacı kalmadı derken torunum oldu ve benden ona bakmam bekleniyor, hayır dediğim için çocuklarımla aramda sıkıntı oluyor. Bu durumda ben ne yapabilirim, bütün yorgunluğuma rağmen onun isteğine boyun eğip mutsuz olmak mı,yoksa ona hayır diyerek onun mutsuzluğuna neden olmak mı? Yani şirpalağa devam mı etmeliyim?
Kendinizi güzel bir şekilde açıklayın. Hayır demek sizin en doğal hakkınız. Çocuklarınızı büyütürken siz yardım aldınız mı ? Belli ki almamışsınız ki yorgunsunuz. Bunu güzelce anlatın. Bencil olmadığınızı , yorgun olduğunuzu ve sizin de bir hayat8niz olduğunu anlamalılar. Bunca yıl onlar için yasamissiniz zaten. Bundan sonra kalan yıllarınız size ait olmalı. Herkesin durumu şartları farklı. Etraflarinda torunlarına bakan anneanne , babanneler olabilir. Onların şartları, karakterleri ile sizin ki bir değil. Kendinizi çocuk bakacak durda hissetmiyorsanız ,zaten hoslarina girse de kabullenmeleri gerekir ve size baskı yapmamalari tabi. Zorla yapılacak bir şey değil çocuk bakmak.
Beni anneannen büyüttü annem çalıştıği için. Pazar gece birakip, cuma aksam almak uzere 5 gece ve gunduz. Bu arada anneannem kayinvalidesi ve evde 5 kiza daha annelik yapiyordu, dedemde rahmetlik olmustu. Ben en cok anneannemi severdim. Cunku benim ustume dusup beni boğmadı.
Çocuğunuza hayır diyerek onu mutsuz etmezsiniz.Biraz alınır darılır sonra başka bir yol açılır.Kendinizi evladınız bile olsa feda etmeyin.Bu kendi kul hakkına girmektir
Hocam, dağcı olduğum için şerpa örneğine çok güldüm. Vallah benim durumumda şerpa da benim, dağcı da, çocuklarım çadırı kiraya veren taraf 😂
Şimdi konuyla ilgili sormak istediğim şeyler var.
Çocuklarımız için çok zorluklara katlanıyorsak ama onlar hiç sorumluluk almıyorsa hiç mi sitem etmeye hakkımız yok? Ya da yapacakları tek şey ders okumak, yapmıyorsa hiç mi konuşmayalım? Hayat kolay değil, neden onlara da bunu göstermemeliyiz? Göstermedikçe daha zayıf karakter olmuyorlar mı? Hep güzel sözler seçelim konuşalım da, dışarıya çıktıklarında kimse öyle konuşmuyor ve çocuklarda buna dayanacak bünye gelişmiyor bu sefer. Avrupalılar ve amerikalılar o yüzden çok fragile.. Diğelim ki, zamanında öğretmedik, şimdi de öğretemiyoruz, ne yapmamız lazım? Her şeyin kontrolu bende değilse, elimde olmayan şeyleri nasıl idare etmem lazım? Aşırı demokrasinin çocukları çok bozduğunu anladım da disiplin baştan uygulanmayınca sonradan diktatör olunmuyor işte..
Mutluluk konusuna 100% katılıyorum, ama bunun sorumluluk ilişkisini düzeltemiyorum. En azından daha pozitif bir hayat tarzı yaşıyorum ve çocuklarımın benimle ilgili rahat olmalarını sağlıyorum. Ama rahatladıkça daha da sorumsuz oluyorlar. Bu dengeyi nasıl bulalım?
Karanlıkta uyandığımız için çok mutsusuz
Emeğinize sağlık. Güzeldi.
10:05 Hocam iyide ebeveynlerde ki (insanların geneli de denilebilir) mutsuzluğu sabah uyandığında ki verdiği tepki kadar yüzeysel değil ki keşke öyle olsa çünkü onlardan korunmak çocuk için daha kolaydır diye düşünüyorum. asıl olay ebeveynlerin içten mutsuzluğu, umutsuzluğu kendi güvensizlikleri, çocuğa bunları alttan aşılıyorlar ve maalesef fark etmesi sabah uyanıp lanet eden ebeveynlerin mutsuzluğundan çok daha zor.
Değerli hocalarım emeklerinize sağlık
Bu konuşmalarınızın metne dönüştürme imkanınız var mı? Yararlanacağımız bazı sözleriniz var
“Bebeler mutlu mu mutsuz mu” 😁 içindeki ankaralıyı seviyoruz hocam.
👏👏👏
Abi "sana ne" kelimesi hakkında ebeveyn tarafından bir video çekebilir misiniz?
Herkese dinletmek istiyorum
bu muhabbeti ölü ozanlar derneği filmini izleyenler direkt özdeşleştirebilirler
👏🏽👏🏾👏🏿
💙
Sohbet sırasında sözü geçen nerd veya otistik gençlerin farklı ilgi alanları, hobileri nedeniyle sosyalleşme ortamları olmadığından mutsuzlar. Bu konudaki fikir ve tavsiyelerinizi de öğrenmek isteriz 🙂
Aynısını düşündüm. Orda övgü mü yapmış hafif autisme bir suru zor yanları var toplumsal sosyal anlamda yer edinme o kadar zor ki keşke konuşmalar bunu kocaman bir başlıkla konuşsalar
oye
2 sayfa not. güzel.
Niye 12 den 14 e geçti bölüm 😬
13. bölümümüz de mevcut, Çocuğum Zeki Ama Çalışmıyor. 😊
@@AcikBeyin ben kaçırdım o zaman 👍👍
👏👏👏