Worlds Apart/Ένας Άλλος Κόσμος: The Making of (Τα Γυρίσματα)
HTML-код
- Опубликовано: 23 авг 2024
- The documentary including actors' interviews and behind the scenes footage was aired in the Greek station Alpha TV on 12th and 13th December, while the premiere was planned on 17th of December.
---
Subtitles were added by me for promotional purposes.
---
Film Description:
Set in modern day Greece, ”Worlds Apart” is comprised of three separate narratives each following a love story between a foreigner and a Greek. Each story represents a different generation falling in love during a time of socioeconomic turmoil that dominates Southern Europe as a whole,only to connect as a single story in the end. Almost like a triptych work of art where each painting stands alone,yet its true impact lies when viewed as a whole.
“Worlds Apart”, follows the characters difficult path to love and the complications that their world has. Nevertheless Greece, despite its harsh realities, is still a place where truth,beauty and humanity exist. A place where love can thrive even in the darkest hour.
Director: Christopher Papakaliatis
Writer: Christopher Papakaliatis
Casting: J.K. Simmons, Christopher Papakaliatis, Andrea Osvárt, Maria Kavogianni, Minas Hatzisavvas, Tawfeek Barhom, Niki Vakali, Odysseas Papaspiliopoulos, Nikos Chatzopoulos, Dimitris Lignadis, Matthaios Korovesis 
Кино
Ποσος κοσμος κρυβεται πισω απ ολο αυτο το εργο... ποση πιεση, ποσες δυσκολιες κρυβοντε πισω απο αυτη την ταινια και το αποτελεσμα εξαιρετικο με υπεροχους ηθοποιους... Ο Χριστοφορος ειναι τοσο μικρος (σε ηλικια) σε συγκριση με τα τοσο ωριμα και υπεροχα σεναρια του κι αυτο τον κανει ακομα πιο ξεχωριστο. Ευχομαι οτι καλυτερο σε ολο το κοσμο που υποστηριξε αυτη την ΚΑΤΑΠΛΙΚΤΙΚΗ ταινια
Τους λατρεύω
Ότι και να πω είναι τόσο λίγο!!!! Υπέροχοι όλοι τους!!!!
Υπέροχη όπως και ο Χριστόφορος
MissReader apelasi stous anthelines mas xalane ti ratsa oust .
Μια απο τις μετρημενες στα δακτυλα του ενος χεριου, καλες ταινιες του Ελληνικου κινηματογραφου.
Χριστόφορε,σ'ευχαριστούμε που φωνάζεις αλήθειες που τσούζουν!!!!!!!Συνέχισε!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν έχω λόγια απλά respekt και μόνο respekt για όλους σας 👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
on of the must beautiful movie that I had seen recently . So real more then beautiful
This is a beautiful film............True! Love has no borders!
Το μίσος,που είναι τόσο εύκολο να σε παρασύρει στο μαύρο του...Και η αγάπη,τόσο δύσκολο να την νιώσεις,αλλά τόσο απαραίτητη μέσα σε έναν τόσο μαύρο κόσμο...2 διαφορετικοί κόσμοι!
Γεια-χαραντάν και τα κουκκιά μπαγλάν. Επειδής, να πούμε, τη σήμερον ημέρα, πολλή θολούρα περί τέχνη, σινεμά και μπουρμπούτσαλο, άμα λάχει, να πούμε… Δεν μπορεί να έρχεται πάσα μία κερία να σου βγαίνει από ραδίου, τελεόραση και εφημερίδα και να μας φλομώνει να πούμε στο έτσι, στ’ αλλιώς, στ’ αλλιώτικο, στο πασαλιμανιώτικο υπογραφή, να πούμε, τζίφος: «Μένε Κελεμίδης, Μαρία Απαυτοπούλου, Ράβος Πασαηλίδης, Δάνος Νανίκας» να πούμε και άμα λάχει. Τι δουλειά κάνουμε εμείς, να ‘ούμε; Ψάρια πουλάμε; Διότι ο σινεμάς τη σήμερον ημέρα δεν είναι αυγολέμονο να κόψει. Ο σινεμάς πρόκειται περί αλισβερίσι. Ο καλλιτέχνης δώνει και ο λαός παίρνει. Κι άμα δε του δώκεις, ρε μάγκα, του λαού, τι θα πάρει; Όλα τα πιάνεις εσύ, ρε μάγκα, μέσα είσαι, δικός μου. Το οποίον η τέχνη μυστήριον, κι όπου μυστήριον κι από δίπλα και Ασφάλεια Προαστίων. Καθότι καθήκον της αστυνομίας να βρίσκει μυστήρια: «πτώμα ακέφαλον αγνώστου ταυτότητος και λοιπών στοιχείων». Εσύ θα τό ‘κανες, ρε μάγκα; Τι γραμματικάς γνώσεις έχεις περί κλοπή και δακτυλικόν αποτύπωμα, άμα λάχει, να πούμε; Μώκο, ρε μάγκα. Και περί ευχαριστώ το αστυνομικόν όργανον, την κορόιδα, να ‘ούμε. Ε, όχι, αχαριστία. Κι αρωτάω: γιατί, ρε μάγκα, δεν το εχτιμάς το όργανον το αστυνομικόν; Και το κακολογείς, να πούμε: «μη σώσει και προλάβει το καθίκι» και «στους γιατρούς να φάει τα μιστά του» ; Δεν κάνει. Υπάρχει και Θεός.
*
Και επειδής, να πούμε, δεν πιάνει η δικιά σου η γκλάβα και δεν την ανθίζεσαι, δεν πάει να πει ότι δεν πιάνει και του αλλουνού η γκλάβα, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι τα ψηλά νοήματα, δε τ’ ανθίζεται ο κόσμος. Δεν την ψυλλιάζεται τη δουλειά, γουστάρει εγχώριο πράμα. Πώς λέμε, να πούμε: «της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό, Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Λέσβο; Τι ζητάνε οι Βούλγαροι στη Μακεδονία μας;» και τα τοιαύτα. Έτσι και του ρήξεις αψηλό νόημα κομπλάρει. Κι ενώ εσύ του λες, να πούμε: «μεταξύ των δύο οδών, συντομοτέρα η ευθεία», αυτός σου λέει «Ταρζάν, Γκαούρ και Τσίτα». Κυκλοφοριακόν χάος. Έτσι όμως και του ρίξεις κλαρίνο φουστανέλα και τελεμέ, καθάρισες. Κάνεις και την κονόμα σου και είσαι και ο πρώτος, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι εν Ελλάδι, τέχνη ίσον κονόμα. Και τέχνη χωρίς κονόμα ίσον σάμαλι χωρίς τελάρο. Το οποίο, εν Ελλάδι κι εν κινηματογράφος, ίσον ξεφτίλα. Γκόλφω. Γκόλφω και πάσης Ελλάδος, άμα λάχει, να πούμε. Και καλά να πάθετε και άντε να… μη χαλάσω και το στόμα μου.
*
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλήνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
bravo aftin tin tenia prepi na tin doune olli i europei ! sinxaritiria ! apisteuto to bathos tis tenias !!
καταπληκτικη ταινια αξιζουν πολλα συγχαρητηρια σε οσους δουλεψαν πισω απο της καμερες αλλα και στους ηθοποιους σαφως χριστοφορε χαιρομαι πραγματικα για σενα καταρχην που εισαι ελληνας :) εισαι ταλεντο .... και πραγματικα ηταν μια τελεια ταινια με πολυ νοημα με δυσκολα γυρισματα πραγματικα σε φυσικους χωρους μπραβο και σε ολους τους χορηγους για την εκτελεση της ταινιας... τρελαινομαι να βλεπω making off και ειδικα σε μια ελληνικη ταινια . χροστοφορε εισαι αστερι.. σε οτι ταινια σειρα εχεις κανει παντα μας εκπλησεις μπραβο σου :)
one of the must beautiful movie that I seen recently so true so actual in what is going on now. Bravo Christopher Papakatias
Σε καμια αλλη ταινια δεν ειχα συναντησει τοσα πολλα μηνυματα και διλημματα οσο σε αυτη.ολοι εδωσαν τον καλυτερο εαυτο τους.Για καποιους πολυ λιγους που εγραψαν αρνητικα σχολια,αδυνατω να καταλαβω τι περιμενουν να δουν παραπανω για να το θεωρησουν καλο.Μια ταινια για να θεωρηθει καλη πρεπει να εχει καλο σεναριο,σκηνοθεσια,βαθυα θεματα κ πολυ καλες ερμηνιες,ολα αυτα τα ειχε δεμενα με μοναδικες τοποθεσιες κ μουσικη και ολα σχετιζονταν με την πανεμορφη ελλαδα κ τον πολιτισμο της.Αν αυτο δεν θεωρειται αψογο,τι αλλο μπορει να θεωρηθει?Οσοι ειναι προκατειλημμενοι απεναντι στον παπακαλιατη,ας κανουν οσα εκανε εκεινος,ας το καταφερουν κ υστερα ας κανουν αρνητικη κριτικη,ο Χριστοφορος Παπακαλιατης αποδεικνυει ποσο πολυ αγαπαει αυτο που κανει,μεσα απο τις δουλειες του.
Υπέροχη. Κατά την γνώμη μου, η οποιαδήποτε αντίθετη άποψη δεν αποπνέει αντικειμενικότητα .. θα ήθελα κάποια στιγμή να διακρίνω την υποστήριξή μας σε κάτι όμορφο και Ελληνικό..
Γεια-χαραντάν και τα κουκκιά μπαγλάν. Επειδής, να πούμε, τη σήμερον ημέρα, πολλή θολούρα περί τέχνη, σινεμά και μπουρμπούτσαλο, άμα λάχει, να πούμε… Δεν μπορεί να έρχεται πάσα μία κερία να σου βγαίνει από ραδίου, τελεόραση και εφημερίδα και να μας φλομώνει να πούμε στο έτσι, στ’ αλλιώς, στ’ αλλιώτικο, στο πασαλιμανιώτικο υπογραφή, να πούμε, τζίφος: «Μένε Κελεμίδης, Μαρία Απαυτοπούλου, Ράβος Πασαηλίδης, Δάνος Νανίκας» να πούμε και άμα λάχει. Τι δουλειά κάνουμε εμείς, να ‘ούμε; Ψάρια πουλάμε; Διότι ο σινεμάς τη σήμερον ημέρα δεν είναι αυγολέμονο να κόψει. Ο σινεμάς πρόκειται περί αλισβερίσι. Ο καλλιτέχνης δώνει και ο λαός παίρνει. Κι άμα δε του δώκεις, ρε μάγκα, του λαού, τι θα πάρει; Όλα τα πιάνεις εσύ, ρε μάγκα, μέσα είσαι, δικός μου. Το οποίον η τέχνη μυστήριον, κι όπου μυστήριον κι από δίπλα και Ασφάλεια Προαστίων. Καθότι καθήκον της αστυνομίας να βρίσκει μυστήρια: «πτώμα ακέφαλον αγνώστου ταυτότητος και λοιπών στοιχείων». Εσύ θα τό ‘κανες, ρε μάγκα; Τι γραμματικάς γνώσεις έχεις περί κλοπή και δακτυλικόν αποτύπωμα, άμα λάχει, να πούμε; Μώκο, ρε μάγκα. Και περί ευχαριστώ το αστυνομικόν όργανον, την κορόιδα, να ‘ούμε. Ε, όχι, αχαριστία. Κι αρωτάω: γιατί, ρε μάγκα, δεν το εχτιμάς το όργανον το αστυνομικόν; Και το κακολογείς, να πούμε: «μη σώσει και προλάβει το καθίκι» και «στους γιατρούς να φάει τα μιστά του» ; Δεν κάνει. Υπάρχει και Θεός.
*
Και επειδής, να πούμε, δεν πιάνει η δικιά σου η γκλάβα και δεν την ανθίζεσαι, δεν πάει να πει ότι δεν πιάνει και του αλλουνού η γκλάβα, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι τα ψηλά νοήματα, δε τ’ ανθίζεται ο κόσμος. Δεν την ψυλλιάζεται τη δουλειά, γουστάρει εγχώριο πράμα. Πώς λέμε, να πούμε: «της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό, Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Λέσβο; Τι ζητάνε οι Βούλγαροι στη Μακεδονία μας;» και τα τοιαύτα. Έτσι και του ρήξεις αψηλό νόημα κομπλάρει. Κι ενώ εσύ του λες, να πούμε: «μεταξύ των δύο οδών, συντομοτέρα η ευθεία», αυτός σου λέει «Ταρζάν, Γκαούρ και Τσίτα». Κυκλοφοριακόν χάος. Έτσι όμως και του ρίξεις κλαρίνο φουστανέλα και τελεμέ, καθάρισες. Κάνεις και την κονόμα σου και είσαι και ο πρώτος, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι εν Ελλάδι, τέχνη ίσον κονόμα. Και τέχνη χωρίς κονόμα ίσον σάμαλι χωρίς τελάρο. Το οποίο, εν Ελλάδι κι εν κινηματογράφος, ίσον ξεφτίλα. Γκόλφω. Γκόλφω και πάσης Ελλάδος, άμα λάχει, να πούμε. Και καλά να πάθετε και άντε να… μη χαλάσω και το στόμα μου.
*
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλήνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
Xalate tin ratsa mas anthelines filomousoulmanoi oust .
Εξαιρετική. Σε όλα τα επίπεδα.
ότι καλύτερο.Μου αρέσει πού είσαι και
ISE FOVEROS
η ταινια ειναι μαπα. Την ειδα και εκλαψα τα 7.50 ευρω!
kala na pa8eis.....Γεια-χαραντάν και τα κουκκιά μπαγλάν. Επειδής, να πούμε, τη σήμερον ημέρα, πολλή θολούρα περί τέχνη, σινεμά και μπουρμπούτσαλο, άμα λάχει, να πούμε… Δεν μπορεί να έρχεται πάσα μία κερία να σου βγαίνει από ραδίου, τελεόραση και εφημερίδα και να μας φλομώνει να πούμε στο έτσι, στ’ αλλιώς, στ’ αλλιώτικο, στο πασαλιμανιώτικο υπογραφή, να πούμε, τζίφος: «Μένε Κελεμίδης, Μαρία Απαυτοπούλου, Ράβος Πασαηλίδης, Δάνος Νανίκας» να πούμε και άμα λάχει. Τι δουλειά κάνουμε εμείς, να ‘ούμε; Ψάρια πουλάμε; Διότι ο σινεμάς τη σήμερον ημέρα δεν είναι αυγολέμονο να κόψει. Ο σινεμάς πρόκειται περί αλισβερίσι. Ο καλλιτέχνης δώνει και ο λαός παίρνει. Κι άμα δε του δώκεις, ρε μάγκα, του λαού, τι θα πάρει; Όλα τα πιάνεις εσύ, ρε μάγκα, μέσα είσαι, δικός μου. Το οποίον η τέχνη μυστήριον, κι όπου μυστήριον κι από δίπλα και Ασφάλεια Προαστίων. Καθότι καθήκον της αστυνομίας να βρίσκει μυστήρια: «πτώμα ακέφαλον αγνώστου ταυτότητος και λοιπών στοιχείων». Εσύ θα τό ‘κανες, ρε μάγκα; Τι γραμματικάς γνώσεις έχεις περί κλοπή και δακτυλικόν αποτύπωμα, άμα λάχει, να πούμε; Μώκο, ρε μάγκα. Και περί ευχαριστώ το αστυνομικόν όργανον, την κορόιδα, να ‘ούμε. Ε, όχι, αχαριστία. Κι αρωτάω: γιατί, ρε μάγκα, δεν το εχτιμάς το όργανον το αστυνομικόν; Και το κακολογείς, να πούμε: «μη σώσει και προλάβει το καθίκι» και «στους γιατρούς να φάει τα μιστά του» ; Δεν κάνει. Υπάρχει και Θεός.
*
Και επειδής, να πούμε, δεν πιάνει η δικιά σου η γκλάβα και δεν την ανθίζεσαι, δεν πάει να πει ότι δεν πιάνει και του αλλουνού η γκλάβα, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι τα ψηλά νοήματα, δε τ’ ανθίζεται ο κόσμος. Δεν την ψυλλιάζεται τη δουλειά, γουστάρει εγχώριο πράμα. Πώς λέμε, να πούμε: «της πατρίδος μου η σημαία έχει χρώμα γαλανό, Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Λέσβο; Τι ζητάνε οι Βούλγαροι στη Μακεδονία μας;» και τα τοιαύτα. Έτσι και του ρήξεις αψηλό νόημα κομπλάρει. Κι ενώ εσύ του λες, να πούμε: «μεταξύ των δύο οδών, συντομοτέρα η ευθεία», αυτός σου λέει «Ταρζάν, Γκαούρ και Τσίτα». Κυκλοφοριακόν χάος. Έτσι όμως και του ρίξεις κλαρίνο φουστανέλα και τελεμέ, καθάρισες. Κάνεις και την κονόμα σου και είσαι και ο πρώτος, άμα λάχει, να πούμε. Καθότι εν Ελλάδι, τέχνη ίσον κονόμα. Και τέχνη χωρίς κονόμα ίσον σάμαλι χωρίς τελάρο. Το οποίο, εν Ελλάδι κι εν κινηματογράφος, ίσον ξεφτίλα. Γκόλφω. Γκόλφω και πάσης Ελλάδος, άμα λάχει, να πούμε. Και καλά να πάθετε και άντε να… μη χαλάσω και το στόμα μου.
*
Η αχαριστία είναι το έγκλημα. Διότι ο άλλος, να πούμε, σου δώνει την τέχνη του κι εσύ αρωτάς: «Και ποίον, περικαλώ, το ηθικό δίδαγμα του έργου;» Δεν κάνει, ρε μάγκα. Μην τον προσβλήνεις τον καλλιτέχνη. Τι θέλεις να σου πει εν τέλει, πώς φτιάχνεται, να πούμε, το ραγού; Διότι πάσα έργο, να πούμε, δε σιάχνεται για χαβαλέ. Είναι να διδάχνει κιόλας . Δεν είναι, να πούμε : «φάγαμε, ήπιαμε και το λικεράκι μας και άντε, γεια-χαρά και τα δέοντα στην κερία μαμά σας». Άπαξ και έριξε φινάλε, να πούμε, το έργο, πρέπει να σακουλευτείς πού την πάει ο μάγκας τη δουλειά. Ούτω πώς, και αι ταινίαι τέχνης. «Πίστευε και μη ερεύνα. Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει. Να σε δώκω τη Σαχάρα να με δώκεις το Σουέζ;» Διότι τέχνη ίσον νόημα. «Ποιος έριξε το πέναλτι και μού ’κλεισε το σπίτι; Γιατί να κλαίει το μωρό αφού φοράει πάνα;» Πρέπει να τα σακουλεύεσαι τα ψηλά νοήματα. Αλλιώς πώς, κάτσε σπίτι σου, ρίξε πασιέντζα και άσε τα επίλοιπα επάνω μας. Γιατί εμείς την ανθιζόμαστε, ρε μάγκα, τη φιάξη. Γουστάρουμε περί Μεγαλέξαντρο, γουστάρουμε περί καταραμένος όφις, σουβλίστε τους, πλακώστε τους και τα τοιαύτα. Γουστάρουμε περί ταινίαι τέχνης. Καπέλο μας.
Εσυ τράβηξε κανένα στορυ στο ινσταγκραμ σου και άσε τα φιλοσοφικά νοήματα