Mooi wat Dennis op het laatst benoemt: "Wat wil ik nou echt?" Het zoeken naar antwoorden en bevestiging in de buitenwereld. Daar was ik de afgelopen dagen dusdanig op gericht om maar niet te hoeven voelen wat er zich "deep down" in mij afspeelde, dat ik er wanhopig van werd. Nu lijkt er een keerpunt in te zijn gekomen. Zo fijn om dit ook van jullie terug te horen. ❤❤
Laatst kwam bij me op: Alle pijn van de wereld is uiteindelijk heimwee. Wilde dit in een gedicht gebruiken, maar dacht toen: de toehoorders zullen dit waarschijnlijk opvatten als werelds heimwee, dus niet graag je (stenen) huis verlaten. Dus paste ik het aan aan de wereldse verhalen. Ontdekte dat ik dat vaak doe. Het lijkt alsof ik alleen maar verbinding met anderen aan kan gaan door in de verhalen mee te gaan. En toch: Er is een manier om in de wereld te zijn en te weten dat ik niet van deze wereld ben. Ben hier echter nog steeds zoekende in. Kan wel vaak zien dat de verhalen een roep om liefde zijn, dat het illusies zijn, maar de pijn wel echt gevoeld wordt. Probeer dan alleen te luisteren, maar mensen vragen vaak bevestiging in het verhaal. Als ik dan stil ben zeggen ze: Dat is toch verschrikkelijk? Of: dat is toch belachelijk? Weet dan niet wat ik moet zeggen. Ook niet als ik het de Heilige Geest vraag. Het lijkt dan of ik moet kiezen tussen wereldse compassie en eciw. Dan kom ik in dualiteit terecht dus dit kan niet kloppen. Ontbreekt het dan op zo'n moment toch aan liefde bij mij?
Mooi wat Dennis op het laatst benoemt: "Wat wil ik nou echt?" Het zoeken naar antwoorden en bevestiging in de buitenwereld. Daar was ik de afgelopen dagen dusdanig op gericht om maar niet te hoeven voelen wat er zich "deep down" in mij afspeelde, dat ik er wanhopig van werd. Nu lijkt er een keerpunt in te zijn gekomen. Zo fijn om dit ook van jullie terug te horen. ❤❤
Dankjulliewel, weer zo'n fijne les om de dag mee in te gaan. ❤❤
Dankjewel
🙏👌❤
de verwijzing naar de les 8 van
de tekstboek vind ik zo perfect
En mooi.
Ja, het is een inspirerend hoofdstuk 8 in het tekstboek.
✝️🙏🏻💟
Laatst kwam bij me op: Alle pijn van de wereld is uiteindelijk heimwee.
Wilde dit in een gedicht gebruiken, maar dacht toen: de toehoorders zullen dit waarschijnlijk opvatten als werelds heimwee, dus niet graag je (stenen) huis verlaten.
Dus paste ik het aan aan de wereldse verhalen.
Ontdekte dat ik dat vaak doe. Het lijkt alsof ik alleen maar verbinding met anderen aan kan gaan door in de verhalen mee te gaan.
En toch: Er is een manier om in de wereld te zijn en te weten dat ik niet van deze wereld ben.
Ben hier echter nog steeds zoekende in.
Kan wel vaak zien dat de verhalen een roep om liefde zijn, dat het illusies zijn, maar de pijn wel echt gevoeld wordt.
Probeer dan alleen te luisteren, maar mensen vragen vaak bevestiging in het verhaal.
Als ik dan stil ben zeggen ze: Dat is toch verschrikkelijk? Of: dat is toch belachelijk?
Weet dan niet wat ik moet zeggen. Ook niet als ik het de Heilige Geest vraag.
Het lijkt dan of ik moet kiezen tussen wereldse compassie en eciw. Dan kom ik in dualiteit terecht dus dit kan niet kloppen.
Ontbreekt het dan op zo'n moment toch aan liefde bij mij?
Dank voor het delen en je vraag Astrid. En wellicht dat het filmpje met toelichting op les 306 meer helderheid hierover verschaft.
🙏🏼💙 Ga het zeker bekijken/beluisteren!Dank! @@PeterWinteraeken
Lieve Peter hoe mag ik vanuit de cursus naar wat er in Spanje is gebeurd?
Wellicht dat het filmpje met de toelichting op les 306 verheldering brengt Jet. En dank voor je vraag!