Kendini yetistirmis ve nezaket icinde sohbet eden iki guzel insani dinlemek beni cok mutlu ediyor. İse giderken is cikisi sadece gulumsemek ve boyle naif bir dunyanin varligina inanmak icon sizi dinliyorum. Tesekkurler 💓
Kaygılı bir anneyle büyümüş bir kadın olarak, kendi problemlerinin öne geçmesi konusunu çocukluğumda çokça duyduğum “ağlama, sen ağlayınca ben çok üzülüyorum” cümlesiyle özetleyebilirim bence. Annemin annesi olmak, kendimi değil de onu yatıştırmam gerekeceği için derdimi paylaşmamak, paylaşmadıkça ve uzaklaştıkça “iyi misin, mutsuz musun, eşinle mutlu değil misin?” gibi sorulara maruz kalmak, aslında iyi olmama rağmen acaba iyi değil miyim, mutsuz muyum diye kendini sorgulayıp kaygıya kapılmak gibi listelerim uzar gider.
Merhaba, ben örnek verdiğiniz o test kitaplarına gömülen, sonra da yurtdışına giden kişilerden biriyim. Gençliğimden itibaren hep tek tabanca hissettim. Hemen hemen her sabah telefon çalacak, kötü haber alicam korkusuyla uyaniyorum. Ailesiyle içli dışlı olan insanların benim mesafeli duruşuma laf etmesine katlanamiyorum. Yayinlariniz çok nokta atışı tespitler içeriyor. Çok teşekkürler.
Çok teşekkürler. Lütfen tek başına çocuklar büyüten annenin yetersiz hissetmesi, bugünlerde anne ne yapsa kendini suclu hissetmesi(sosyal medyanın da buna neden olduğu) hakkında da bir bölüm yaparsanız cok sevinirim. Ne yapsam eksik kalıyor ikisine yetişemiyorum ve bu his beni hem başarısız hem de yetersiz hissettiriyor. Şimdiden teşekkürler 🙏🏻
Önerinize can-ı gönülden destek veriyorum. Oğlum 4 yaşındayken babasını kaybettik. Süreçte yaşadığım yetersizlik duygusunu aşamıyorum. Üstüne üstlük kaygılı ebeveynlerimin davranışlarını tekrarlıyorum. Şu an oğlum 15 yaşında ve ilişkimizi tamir etmek için geç kaldığım düşüncesi kaygımı çok tetikliyor. Lütfen bu konuda bir bölüm yapın. Teşekkürler.🙏🌱
Önerilere ben de katılmak istiyorum. Özelliklede çocukların yaklaşımı nasıl olmalı böyle bir durumda bununla ilgili de konuşulursa sevinirim. Babamı kaybedeli 3 sene oldu ve annem zaten kaygılı biriydi ve şimdi her şeye yetişmeye çalışıyo ben ve ablam yeni mezunuz ve ona destek olmaya çalışıyoruz ama bazen ona ebeveynlik yapmak beni yoruyor ve son 1 yıldır panik ataklar yaşıyorum ve bunu evdekilere yansıtmamaya çalışmak daha ağır geliyor. Lütfen bu konuları da ele alırsanız sevinirim. Teşekkürler
Dinlemek ve anlamak isteyen ve de değişmek iyileşmek isteyen insanlar için harika bir kanal. Ne kadar ince düşünülmüş doğru damardan girilmiş konular var yüzbinlerce beğeniyi hakediyorsunuz. emeğinize sağlık :)
Tam bir cam fanusta yetiştirildim çünkü ebeveynlerim aşırı korumacı ve kaygılıydı. 35 yaşındayım. 18 yıldır anksiyete tanısı ile yaşıyorum. Yalnız yaşıyorum, kontrolü kaybetme korkusuyla hayatıma kimseyi alamıyorum. Hayatımla ilgili alacağım her küçük/büyük karar benim için hayat memat meselesi oluyor resmen. Diyeceğim o ki anne babalar çocuğunuzu aşırı sevgi ve koruma iç güdüsüyle fazla sıkı sarmalamayın aksi takdirde nefes alacak alanları kalmıyor…
Bu tam olarak benim ailem 😮 üç kardeşiz, üçümüzün baş etme yöntemi de farklı. Ben bir sorun olduğunda en çok annemi arayıp paylaşmak istiyorum ama asla aramıyorum. O sorunu çözdükten sonra ona anlatıyorum. Yoksa benim onu teselli etmem gerekiyor. Bu da çok yorucu. Annemi arayıp sadece beni dinlemesini yüksek tepkiler vermeden beni rahatlatmasını o kadar isterdim ki
Son 2 bölümünüz muhteşem ötesi , yıllardır anlamlandıramadığım şeyleri bu kadar nokta atışı tespitler ve örneklerle anlattınız ki ne kadar teşekkür etsem az Emeğinize yüreğinize sağlık 💗
Kaygılı ebeveyn ile ihmalkâr ebeveyn birbirinin tam zıttı kutuplar olmasına rağmen,çocukta aynı sonucu yaratması ne kadar ilginç..Sosyal,ekonomik,psikolojik yönden tam ihmalkâr ebeveynlerle büyüdüm, üstüne anne ebeveynim tarafından sistemli ve sürekli fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kaldım..Eleştirel, yargılayıcı, değersizleştiren,küçümseyen, herşeye kusur bulan ve çocuk terbiyesinin ancak dayakla ,şiddetle yönetebileceğine emin olan bir annem vardı..Sevgi nedir,hoşgörü ,anlayış nedir,hatta duygu nedir kendi ailemin içinde hiç bunları tanımadan yaşadım..Sadece görev ve talimatlar vardı ,bunlarda beni ve kardeşimi iyi birer emir eri olarak büyüttü..Bu atmosferde büyümeye rağmen, o kadar kaygılı ve korkulu çocuklar olarak büyüdük ki; tüm dış etkenler bizi korkuttu ve kaygılandırdı..Her an bir yerden dayak,şiddet gelecekmi, her an kınayıcı, yargılayıcı bir ses duyulacak mı? Her an ekonomik sıkıntılar hiç bitmeyecek mi kaygılarıyla bir ömür geçti..Hele kendim ebeveyn olduğumda çocuğuma karşı hep diken üstünde yaşamak, benden ayrı kaldığı her yerde, okulda, eyvah başına bir kaza bela gelebilir mi? Akran zorbalığına uğrarmı? Öğretmen travması olabilir mi? vesaire bitip tükenmeyen kaygılar, o kadar yorucu ki..Belki hiç başa gelmeyecek kaza bela ihtimallerini , zihninden atamamak,çoğu zaman boş yere kaygılanmak çok yorucu..Dünyayı en başından beri güvensiz bir yer olarak kodlamak, 43 yaşında ,eğitimli,kariyerli bir insan olmaya rağmen, hiç iyileşmeyen bir yara gibi..Ağır biçimde deforme olmuş güven duygusunun sanki hiç tamiri yok gibi.
Ahh çok zor Kader hanım, yazdıklarınızı okuduğumda kalp çarpıntınızı hissettim. Belki alıyorsunuz, psikolojik destek güven duygusunu inşaa eder. Yaşamınızın bundan sonrasını ferahlatır.
Ben de ihmal edilmiş, yok olmayı seçmiş, yok olursam bir de ben sorun olmam hiiiiç gözükmiyim ortada diyerek büyümüş, ilerleyen yıllarda anne babama hakimlik yapan, hep bir taraf seçme, tarafa dahil olma mecburiyeti hissetme çatışması arasında kalmış, yeri gelince ikisine de duygusal bakın vermek zorunda olarak ergenliğimi geçirdim. Şimdi Oğlum 7 yaşında, İnanın hala oğlumu kendime bağlayasım geliyordu güvende tutmak için, öyle bir kaygı bozukluğu. Psikoterapi bana çok çok çok iyi geldi. Umarım bu desteği alabilecek imkanınız olur. Yaşadığınız çocukluğun bir rehberle hakettiği yası yaşamanızı dilerim ilaç gibi gelir.
Çocukluğumuzdan alacaklı olduğumuz konuyu bulduğumuzda ne yapmamız gerekiyor? İyi ki varsınız. Her bölümünüz muhteşem. Çok teşekkür ederim emekleriniz, yalın anlatımınız için❤❤❤❤
Çok güzel. Hayatımdaki ana problemle ilgili bu video. Şu an bile bu kadar net tanımlanması çok iyi geldi. Zaten bir süredir düşünüyordum, neden bu kadar öfkeliyim, isyankarım, kaygılıyım, korkuyorum? Hep ebeveynimin kaygılarını dindirmeye çalışmak erken yaşta çok yordu. 30 yaşıma geldim artık kendimi dindirmek istiyorum. Anneme attım videoyu, belki anlar umuduyla, anlaşılmadan geçmiycek bir hastakık gibi tek çaresi anlaşılmak.
Annem kaygili bbmda ofkeliydi ikisinden aldigim geri bildirimler sonucu 1.5 yildir terapiye gidiyorum hala tam iyilesebilmis degilim ama onemli bi yol aldim ve alıyorum hala. Kendimden emin olamamak , yetiskin gibi karar verememek vs iyiki bu programlar var ve bizi kendimizi ailemizi iliskilerimizi anlamlandirmamiza yardim ediyorsunuz teşekkürler
Eeeee demeden konusan iki müthis insan ❤ Bir ara video‘yu durdurup „Eeee“ dedim rahatladim 😂 Eeee demediginiz icin kaygilandim hatta. He simdi diyecekler diye 😅
Sizi yeni keşfettim tüm bölümlerinizi baştan izliyorum,bu bölümde anlattıklarınız beni öyle güzel tarif ediyor ki dinledikçe sırtımı sıvazlayan bir el hissediyorum..çünkü yıllarca gerginliklerim sebebiyle hep suçlanmak yükümü daha da artırdı.oysa ki benim de tarif edemediğim içimde "hep " bir kaygı vardı.Çözüm önerilerine de biraz daha öneri rica ediyorum.iyi ki varsınız,yaptığınız bu çalışma çok kıymetli🌺
İçeriklerinizi keyifle dinliyorum yeni tanıştım sizlerle.her ikinizin de kadife gibi geliyor sesi.o kadar güzel anlatıyorsunuz ki sanki yüzyüze sohbet ediyoruz ❤️
Geçmişimizin bugünümüzü etkilediği ama geleceğimizi değiştirebileceğimizi bilmenin tesbitiyle , bu bugünü etkilenen yetişkin çocukların , duygusal ilişkilerdeki seçimleri , tanıdık gelen yolları taşıyan bireyleri seçmeleri sanırım ki tesadüf değildir. Aile , ebeveyn modellerinin duygusal ilişki seçimlerimizi etkilemesiyle ilgili bölümler gelse ne güzel olurdu.Emeklerinizi hayranlık ve takdirle izliyoruz.
3 kardeşiz. Ben en büyükleri içlerinde en çok endişeli olan benim, benim küçüğüm her zaman sinirli, çok kolay köpüren, şiddetinden kaçılan oldu. En küçüğümüz ise dışarıya çok açıktır gerçekten dışarıdan eve gelmezdi :) Serdar beyin 9. dakika civarında kaygılı ebeveyn'den ortaya çıkan çocuklardan bahsettikleri biziz adeta, hepsinden birer tane var.
Danışan olarak size gelsem kuracağım cümlelerin muhtemelen hepsini kurdunuz. Yorumlardan gördüğüm kadarıyla yalnız değiliz. Allah yardımcımız olsun ne diyeyim😊 siz de var olun yine tatlı tatlı anlatmışsınız merhem sürer gibi❤
Yine tadına doyulmaz, çok güzel bir programdı. Bu kadar bilerek, hissederek, duygulara dokunarak anlatmak... Harikasınız ve iyi ki varsınız. Hep anlatmaya devam edin lütfen... Emeğiniz, vaktiniz, bilginiz, birikiminiz için çok çok teşekkürler. 🙏🤍
Yine kendime ayna tuttugum bir bölümdü. Cok guzel bir ailede büyüdüm o kadar guzel bir aile ki sorunumu anlatmaya kıyamıyorum ve bunun bende yarattığı baskiyi farkettim..umuyorum benim kızım bana sorunlarini anlatabilir.oyle bir ebeveyn olabilmeyi diliyor ve bunun için emek harcıyorum...tesekkurler❤
Çok güzel bir ailede büyüyüp sorunlarınızı nasıl paylaşmadınız merak ettim bende tam tersi kaos ortamında büyüdüm ondan sorunlatımı anlatamadım başıma bir sürü şey geldi ergenlikte merak ettim nasıl bir aile ortamınız vardı
İhmalkar ebeveyn ile büyüdüğüm için kendi kendime kaygılı bir birey olduğumu ve özellikle kendi çocuklarım olduğundan itibaren ne kadar kaygılandığımı farketmeme vesile oldunuz. İyi ebeveyn olamama kaygısı, onlarla yeteri kadar ilgilenememe, koruyamama kaygısı. Araba da kullanamıyorum hep bir kaza yaparım kaygısı var. Mükemmeliyetçi ama inanılmaz ihmalkar bir baba ile büyüdüm, terapi de alıyorum uzun süredir ama bu son serideki videoların bana katkısını anlatamam. Çok çok teşekkürler
off dinlediğim ilk videonuz, şahane anlatım ama fenalık geldi ahah hocamın söylediği gibi içim sıkıldı çünkü böyle bir anne ile büyüyen ama kaygılı olduğunu fark ettikçe tutarsız davranmak durumunda kalan bir annenin ilk kızıyım. o anlatılan benim çok erken fark ettik ailecek ama o bağımlılıktan kurtulmak hiç kolay değil hiç olmazsa deniyorum oluyor olmuyor :) çok tatlısınız hepsini dinleyeceğim içimi sıkmayacaklar da vardır herhalde :)
Obsesif,kaygılı anneyle büyüdum ama korumacı olmak değil mikro kontrol etmek içindi kaygı ve kaygısiz kelimesi bizim evde sorumsuz demekti. Sorumsuz etiketi almamak için kaygıya tutundugumu fark ettim.
Teşekkürler güzel videolar için, dün akşam oğlumun odasına girdiğimde moralinin bozulması, ağlaması sen bumodaya girdiğinde kendimi tedirgin, kaygılı , kendimi mutsuz hissediyorum diye 11 yaşındaki oğlum bir kez daha yüzüme çarpınca ben😢 sabah yine kendimi videoları izlerken buldum❤
Benzer durumda psikoloğum; çocuk duygusunu açık ifade edecek kadar sana güveniyor ve senden daha olumlu davranışı umabildiği için çünkü filancaya güvenmediği için belli etmiyor açık olmuyor demişti. Kendini duygusal terk etmeyeceğini bildiği ebeveyne daha açık belli edebiliyor diye. Elbette farkli öykülerde ve mizaçlarda yasanan durumun kaynağı bu olmayabilir ama bizim hikâyede böyle belki sizin de işinize yarar umarım.
Bu kadar kendimi iyileştirmeye çalışıyorum çok da yol aldım görüyorum ama halâ bana yoğun ilgi gösterilse bunalıyorum,iki üç soru arka arkaya gelse hele çocuklardan kalbim sıkışıyor,deriiin nefesler almak zorunda kalıyorum veya huzursuzluğum yüzüme yansıyor. Teşekkür ederim bu sohbetler derin yüzleşmelere vesile oluyor💐🫶
Harika bir program inanılmaz faydalı ve farkındalık dolu. Ancak kaygı dolu çocukluk geçirdikten sonra bu duyguları sadece tanımakla beraber neler yapılabileceği konusunda da bir ışık olmanızı canı gönülden dilerim.
Sizi çok seviyorum, iyi varsınız ❤ Çok değerlisiniz ve çok anlamlı bir iş yapıyorsunuz. Emekleriniz için çok teşekkürler 🙏🏻 Hem talepkar hem de kaygılı bir ebeveynle büyümüş birileri olarak kardeşim ve ben iki bölümde de bahsettiğiniz çoğu özelliğe sahibiz. Geliştirdiğimiz davranış kalıplarının sebebini anlamak açısından çok faydalı bölümler oldu. Birlikte dinleyip üzerine konuşuyoruz. Bizi aydınlatmaya, güldürürken düşündürmeye, yanımızda olmaya lütfen hep devam edin olur mu ❤❤❤
Kaygili bir anne-babayla buyumedim ama 15 yildir kaygili bir eşle birlikteyim ve bu kayginin bana zarar verdigini yeni fark ediyorum,bilmedigim bir duyguyla tanisip,yillarca bu duyguyla yasamak nefes alamamak gibi😢
İzlerken düşünüp sorgulamaya başlıyor insan.simdi bende düşünüyorum sevgiyle büyüdüm ama annem kaygılıydi okuldan az gec kalsam kötü bişey olmis gibi korkardı evliyim annemlrle ayni sehirde yaşamıyorum ve yolculuklarımda sürekli tedirgin sürekli arar.vardiniz mi diye bu kaygi banada bulasti sanırım.mesela araba kullanirken babama sürekli müdahale eder.ve ben bu kaygıyı o kadar cok yaşıyorum ki tek basima araba kullanirken icimde anlamsiz bi tedirginlik oluyor sanki kötü bi haber aldim yada kaza yapacagim falan.asmaya çalışıyorum.insallah aşarım
İleride böyle anne mi olacağım diye düşünürken, kayinvalidemin çok ilgilinin yanı sıra aslında kaygılı bir anne olduğunu anladım ve eşimde dediginiz gibi kaygılı birini buldu. Birde kayinvalidem çok ilgili gösterdiği hali benim annem neden böyle düşünmüyor diye üzülüyordum şuan sevindim. 😅❤ Aslında bu biraz onun kaygısının yansimasiymis.
Merhaba bedensel engelliyim çok fazla akran zorbalıgna maruz kaldım travmaları çok kaygılıyım ve malesef çoçugumda kaygılı bu yüzden çok vicdan azabı çekiyorum
Ebeveyn olmak yerine bize ebeveynlik yaptırıp ne çocukluğumuzu,ne gençliğimizi,ne yetişkinliğimizi yaşatmayan anne babalarımız…Ah ah!Birde ben şu ebeveynliği sürekli dramatize haline getiren anneme drama quen diyorum cuk oturuyor💅🏼😂Sürekli bir drama içerisinde.Anne olmak gözümde o kadar korkunç bir şey ki bir çocuk gelişimci olarak üstelik üniversite hocalarım adem güneş gibi büyük ustalardı+çocukluğumdan beri psikoterapi alan+4 senelik evli birisi olarak anne olma fikrine halen ısınamıyorum.En iyisi sınır koymak sanırım.Lütfen özellikle bu tarz toksik aileye nasıl sınır koyacağımız hakkındada bilgi gelsin💅🏼zeynep hocam ve serdar bey sevgilerimle💐💐
@@BiAileMeselesi aslında yazarken farkettim, endişeli olmayı iyi bir durum gibi algılıyorum, endişesiz olmak sorumsuz olmak gibi .. Dediğiniz gibi iki uç
Merhaba, yine çok güzel bir bölümdü, çok teşekkürler. Konuyla ilgili bir sorum olacaktı. Ben kişisel olarak çok kaygılı bir insanım, ama her an kötü bişey olcak başıma ne gelcek tarzında değil, daha çok iş konusunda. Yapamama, yetiştirememe kaygısı korkusu, kendimi hep eksik yetersiz hissetme olduğum yeri haketmediğim hissi gibi. Bu kaygı ve korku beni çok olumsuz etkiliyor, psikolojimi çok bozuyor. Şimdi 1,5 yaşında bi kızım var ve onun karşısında kaygılı özgüvensiz bir ebeveyn olmak istemiyorum. Kendi kaygımı ona yansıtmak istemiyorum, neşeli, komik, rahat bir ebeveyn olmak istiyorum. Kendi kaygılı yapımın onu olumsuz etkilemesi en büyük korkum. Bu konuda ne yapabilirim, cevap verirseniz çok mutlu olurum, çok teşekkürler 🌸
Çok teşekkürler. Bir sorum olacak cevaplayabilirseniz minnettar kalırım. Bu kaygılı ebeveyn uzaktayken hiç ilgilenmiyor ise sizin dediğinizin tersine nasıl yorumlamalıyım bunu? Teşekkürler. Saygılar
Bu hayat şartlarında ebeveyn olarak nasıl kaygı duymadan yaşayabilirsiniz ki!! Maddi sıkıntılarınız varsa çocuğunuzla dışarı çıktığınızda arkadaşında gördüğü bir şeyi istiyor ve siz bunu alamıyorsanız kaygı duymazmısınız? Yada çocuğunuzu bir yere gittiğinde, arkadaşları ile buluştuğunda çocuğunuza istediğiniz kadar güvenin arkadaşlarından biri ot veya başka bir şey kullanıyor mu? Bu gibi bir çok şey var. Bu durumda kaygı duymayacakmısınız? Ben duyuyorum. Bizler gibi çocukluğunu yaşayamıyor çocuklarımız. Biz ne ergenlik bildik ne de anne babamızı suçladık. İmkanlar, olanaklar buydu dedik. Hala da sorgulamıyorum. Bilimsel verilerle eğitilmedik bizler. Şuanda bakıyorum herkes psikolog. Çocukları da doyumsuz, saygısız. Bize bir ayakkabı aldıklarında yada yeni bir giysi aldıklarında çok sevinirdik, anne babamıza teşekkür ederdik. Şimdi çocuklar hiç bir şeyden memnun olmuyor sevinmiyor. Günü gününde yaşamak lazım diyorum.
Kendini yetistirmis ve nezaket icinde sohbet eden iki guzel insani dinlemek beni cok mutlu ediyor. İse giderken is cikisi sadece gulumsemek ve boyle naif bir dunyanin varligina inanmak icon sizi dinliyorum. Tesekkurler 💓
Kaygılı bir anneyle büyümüş bir kadın olarak, kendi problemlerinin öne geçmesi konusunu çocukluğumda çokça duyduğum “ağlama, sen ağlayınca ben çok üzülüyorum” cümlesiyle özetleyebilirim bence. Annemin annesi olmak, kendimi değil de onu yatıştırmam gerekeceği için derdimi paylaşmamak, paylaşmadıkça ve uzaklaştıkça “iyi misin, mutsuz musun, eşinle mutlu değil misin?” gibi sorulara maruz kalmak, aslında iyi olmama rağmen acaba iyi değil miyim, mutsuz muyum diye kendini sorgulayıp kaygıya kapılmak gibi listelerim uzar gider.
Merhaba, ben örnek verdiğiniz o test kitaplarına gömülen, sonra da yurtdışına giden kişilerden biriyim. Gençliğimden itibaren hep tek tabanca hissettim. Hemen hemen her sabah telefon çalacak, kötü haber alicam korkusuyla uyaniyorum. Ailesiyle içli dışlı olan insanların benim mesafeli duruşuma laf etmesine katlanamiyorum. Yayinlariniz çok nokta atışı tespitler içeriyor. Çok teşekkürler.
22:24
Çok teşekkürler. Lütfen tek başına çocuklar büyüten annenin yetersiz hissetmesi, bugünlerde anne ne yapsa kendini suclu hissetmesi(sosyal medyanın da buna neden olduğu) hakkında da bir bölüm yaparsanız cok sevinirim. Ne yapsam eksik kalıyor ikisine yetişemiyorum ve bu his beni hem başarısız hem de yetersiz hissettiriyor. Şimdiden teşekkürler 🙏🏻
Önerinize can-ı gönülden destek veriyorum. Oğlum 4 yaşındayken babasını kaybettik. Süreçte yaşadığım yetersizlik duygusunu aşamıyorum. Üstüne üstlük kaygılı ebeveynlerimin davranışlarını tekrarlıyorum. Şu an oğlum 15 yaşında ve ilişkimizi tamir etmek için geç kaldığım düşüncesi kaygımı çok tetikliyor.
Lütfen bu konuda bir bölüm yapın. Teşekkürler.🙏🌱
Önerilere ben de katılmak istiyorum. Özelliklede çocukların yaklaşımı nasıl olmalı böyle bir durumda bununla ilgili de konuşulursa sevinirim. Babamı kaybedeli 3 sene oldu ve annem zaten kaygılı biriydi ve şimdi her şeye yetişmeye çalışıyo ben ve ablam yeni mezunuz ve ona destek olmaya çalışıyoruz ama bazen ona ebeveynlik yapmak beni yoruyor ve son 1 yıldır panik ataklar yaşıyorum ve bunu evdekilere yansıtmamaya çalışmak daha ağır geliyor. Lütfen bu konuları da ele alırsanız sevinirim. Teşekkürler
Dinlemek ve anlamak isteyen ve de değişmek iyileşmek isteyen insanlar için harika bir kanal. Ne kadar ince düşünülmüş doğru damardan girilmiş konular var yüzbinlerce beğeniyi hakediyorsunuz. emeğinize sağlık :)
Sizi dinlediğimden bu yana konuşmalarım Zeynep tepkilerim Serdar haline geldi ne güzel bir etki brakıyorsunuz. Çok teşekkürler
Tam bir cam fanusta yetiştirildim çünkü ebeveynlerim aşırı korumacı ve kaygılıydı. 35 yaşındayım. 18 yıldır anksiyete tanısı ile yaşıyorum. Yalnız yaşıyorum, kontrolü kaybetme korkusuyla hayatıma kimseyi alamıyorum. Hayatımla ilgili alacağım her küçük/büyük karar benim için hayat memat meselesi oluyor resmen. Diyeceğim o ki anne babalar çocuğunuzu aşırı sevgi ve koruma iç güdüsüyle fazla sıkı sarmalamayın aksi takdirde nefes alacak alanları kalmıyor…
Çok güzel siniz
Araba kullanma korkusu ile ilgili video çekseniz keşke 😊
Bu tam olarak benim ailem 😮 üç kardeşiz, üçümüzün baş etme yöntemi de farklı. Ben bir sorun olduğunda en çok annemi arayıp paylaşmak istiyorum ama asla aramıyorum. O sorunu çözdükten sonra ona anlatıyorum. Yoksa benim onu teselli etmem gerekiyor. Bu da çok yorucu. Annemi arayıp sadece beni dinlemesini yüksek tepkiler vermeden beni rahatlatmasını o kadar isterdim ki
Aşırı kaygılı bir anneyle buyumus bırı olarak uzmanlarımızın değindiği durumların çoğunu yaşadım. Şu yaşımda hala aşamadığım özgüven problemlerim var.
Son 2 bölümünüz muhteşem ötesi , yıllardır anlamlandıramadığım şeyleri bu kadar nokta atışı tespitler ve örneklerle anlattınız ki ne kadar teşekkür etsem az
Emeğinize yüreğinize sağlık 💗
Kaygılı ebeveyn ile ihmalkâr ebeveyn birbirinin tam zıttı kutuplar olmasına rağmen,çocukta aynı sonucu yaratması ne kadar ilginç..Sosyal,ekonomik,psikolojik yönden tam ihmalkâr ebeveynlerle büyüdüm, üstüne anne ebeveynim tarafından sistemli ve sürekli fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kaldım..Eleştirel, yargılayıcı, değersizleştiren,küçümseyen, herşeye kusur bulan ve çocuk terbiyesinin ancak dayakla ,şiddetle yönetebileceğine emin olan bir annem vardı..Sevgi nedir,hoşgörü ,anlayış nedir,hatta duygu nedir kendi ailemin içinde hiç bunları tanımadan yaşadım..Sadece görev ve talimatlar vardı ,bunlarda beni ve kardeşimi iyi birer emir eri olarak büyüttü..Bu atmosferde büyümeye rağmen, o kadar kaygılı ve korkulu çocuklar olarak büyüdük ki; tüm dış etkenler bizi korkuttu ve kaygılandırdı..Her an bir yerden dayak,şiddet gelecekmi, her an kınayıcı, yargılayıcı bir ses duyulacak mı? Her an ekonomik sıkıntılar hiç bitmeyecek mi kaygılarıyla bir ömür geçti..Hele kendim ebeveyn olduğumda çocuğuma karşı hep diken üstünde yaşamak, benden ayrı kaldığı her yerde, okulda, eyvah başına bir kaza bela gelebilir mi? Akran zorbalığına uğrarmı? Öğretmen travması olabilir mi? vesaire bitip tükenmeyen kaygılar, o kadar yorucu ki..Belki hiç başa gelmeyecek kaza bela ihtimallerini , zihninden atamamak,çoğu zaman boş yere kaygılanmak çok yorucu..Dünyayı en başından beri güvensiz bir yer olarak kodlamak, 43 yaşında ,eğitimli,kariyerli bir insan olmaya rağmen, hiç iyileşmeyen bir yara gibi..Ağır biçimde deforme olmuş güven duygusunun sanki hiç tamiri yok gibi.
Ahh çok zor Kader hanım, yazdıklarınızı okuduğumda kalp çarpıntınızı hissettim.
Belki alıyorsunuz, psikolojik destek güven duygusunu inşaa eder. Yaşamınızın bundan sonrasını ferahlatır.
Lütfen videolarınıza devam edin Zeynep hanım.Umut uyandırıyorsunuz..Umut var oldukça yaşam ışığı ve huzur var olacak..Sevgiyle kalın
Gördüğümüz bize yaşatılan yanlışları dogrularimiz götürecek inşallah,tamamen unutturmasa da etkileri güzel anılarla daha da hafiflesin dilegimle
Serdar bey ,Zeynep hanım bütün seriyi dinledim nasıl iyi geldi anlatamam hem zor bir süreçten geçerken bana yoldaş oldunuz lütfen devam edin❤
Ben de ihmal edilmiş, yok olmayı seçmiş, yok olursam bir de ben sorun olmam hiiiiç gözükmiyim ortada diyerek büyümüş, ilerleyen yıllarda anne babama hakimlik yapan, hep bir taraf seçme, tarafa dahil olma mecburiyeti hissetme çatışması arasında kalmış, yeri gelince ikisine de duygusal bakın vermek zorunda olarak ergenliğimi geçirdim. Şimdi Oğlum 7 yaşında, İnanın hala oğlumu kendime bağlayasım geliyordu güvende tutmak için, öyle bir kaygı bozukluğu. Psikoterapi bana çok çok çok iyi geldi. Umarım bu desteği alabilecek imkanınız olur. Yaşadığınız çocukluğun bir rehberle hakettiği yası yaşamanızı dilerim ilaç gibi gelir.
Çocukluğumuzdan alacaklı olduğumuz konuyu bulduğumuzda ne yapmamız gerekiyor? İyi ki varsınız. Her bölümünüz muhteşem. Çok teşekkür ederim emekleriniz, yalın anlatımınız için❤❤❤❤
Çok güzel. Hayatımdaki ana problemle ilgili bu video. Şu an bile bu kadar net tanımlanması çok iyi geldi. Zaten bir süredir düşünüyordum, neden bu kadar öfkeliyim, isyankarım, kaygılıyım, korkuyorum? Hep ebeveynimin kaygılarını dindirmeye çalışmak erken yaşta çok yordu. 30 yaşıma geldim artık kendimi dindirmek istiyorum. Anneme attım videoyu, belki anlar umuduyla, anlaşılmadan geçmiycek bir hastakık gibi tek çaresi anlaşılmak.
Annem kaygili bbmda ofkeliydi ikisinden aldigim geri bildirimler sonucu 1.5 yildir terapiye gidiyorum hala tam iyilesebilmis degilim ama onemli bi yol aldim ve alıyorum hala. Kendimden emin olamamak , yetiskin gibi karar verememek vs iyiki bu programlar var ve bizi kendimizi ailemizi iliskilerimizi anlamlandirmamiza yardim ediyorsunuz teşekkürler
Bu seri ile yumruk yemiş gibiyim baxı soruların cevabını buldum bilginizi bu şekilde paylaşmanız çok kıymetli hep devam etmeniz dileğiyle ❤
Eeeee demeden konusan iki müthis insan ❤
Bir ara video‘yu durdurup „Eeee“ dedim rahatladim 😂 Eeee demediginiz icin kaygilandim hatta. He simdi diyecekler diye 😅
Çok başarılı ve samimi bir bölümdü. Bir psikolojik danışman olarak ilgiyle takip ediyorum. Gelecek bölümler için güzel dileklerim sizinle...
Sizi yeni keşfettim tüm bölümlerinizi baştan izliyorum,bu bölümde anlattıklarınız beni öyle güzel tarif ediyor ki dinledikçe sırtımı sıvazlayan bir el hissediyorum..çünkü yıllarca gerginliklerim sebebiyle hep suçlanmak yükümü daha da artırdı.oysa ki benim de tarif edemediğim içimde "hep " bir kaygı vardı.Çözüm önerilerine de biraz daha öneri rica ediyorum.iyi ki varsınız,yaptığınız bu çalışma çok kıymetli🌺
İçeriklerinizi keyifle dinliyorum yeni tanıştım sizlerle.her ikinizin de kadife gibi geliyor sesi.o kadar güzel anlatıyorsunuz ki sanki yüzyüze sohbet ediyoruz ❤️
Geçmişimizin bugünümüzü etkilediği ama geleceğimizi değiştirebileceğimizi bilmenin tesbitiyle , bu bugünü etkilenen yetişkin çocukların , duygusal ilişkilerdeki seçimleri , tanıdık gelen yolları taşıyan bireyleri seçmeleri sanırım ki tesadüf değildir. Aile , ebeveyn modellerinin duygusal ilişki seçimlerimizi etkilemesiyle ilgili bölümler gelse ne güzel olurdu.Emeklerinizi hayranlık ve takdirle izliyoruz.
3 kardeşiz. Ben en büyükleri içlerinde en çok endişeli olan benim, benim küçüğüm her zaman sinirli, çok kolay köpüren, şiddetinden kaçılan oldu. En küçüğümüz ise dışarıya çok açıktır gerçekten dışarıdan eve gelmezdi :) Serdar beyin 9. dakika civarında kaygılı ebeveyn'den ortaya çıkan çocuklardan bahsettikleri biziz adeta, hepsinden birer tane var.
Daha yayını izlemeden bu biziz dedim 😅
Danışan olarak size gelsem kuracağım cümlelerin muhtemelen hepsini kurdunuz. Yorumlardan gördüğüm kadarıyla yalnız değiliz. Allah yardımcımız olsun ne diyeyim😊
siz de var olun yine tatlı tatlı anlatmışsınız merhem sürer gibi❤
Yine tadına doyulmaz, çok güzel bir programdı. Bu kadar bilerek, hissederek, duygulara dokunarak anlatmak... Harikasınız ve iyi ki varsınız. Hep anlatmaya devam edin lütfen... Emeğiniz, vaktiniz, bilginiz, birikiminiz için çok çok teşekkürler. 🙏🤍
Yine kendime ayna tuttugum bir bölümdü. Cok guzel bir ailede büyüdüm o kadar guzel bir aile ki sorunumu anlatmaya kıyamıyorum ve bunun bende yarattığı baskiyi farkettim..umuyorum benim kızım bana sorunlarini anlatabilir.oyle bir ebeveyn olabilmeyi diliyor ve bunun için emek harcıyorum...tesekkurler❤
Eminim konuşulan bir ebeveynsinizdir sevgiler
Çok güzel bir ailede büyüyüp sorunlarınızı nasıl paylaşmadınız merak ettim bende tam tersi kaos ortamında büyüdüm ondan sorunlatımı anlatamadım başıma bir sürü şey geldi ergenlikte merak ettim nasıl bir aile ortamınız vardı
Sevgili zeynepciğim iyi insanlar vicdanlı insanlar yardımsever insanlar neden hep hüsrana Uğurlarlar.
İhmalkar ebeveyn ile büyüdüğüm için kendi kendime kaygılı bir birey olduğumu ve özellikle kendi çocuklarım olduğundan itibaren ne kadar kaygılandığımı farketmeme vesile oldunuz. İyi ebeveyn olamama kaygısı, onlarla yeteri kadar ilgilenememe, koruyamama kaygısı. Araba da kullanamıyorum hep bir kaza yaparım kaygısı var. Mükemmeliyetçi ama inanılmaz ihmalkar bir baba ile büyüdüm, terapi de alıyorum uzun süredir ama bu son serideki videoların bana katkısını anlatamam. Çok çok teşekkürler
Yine harikasınız böyle ve daha fazlasıyla büyütüldüm maalesef ah ahhh şimdi de kendi çocuğuma aynısını yapmamak için bocalıyorum
Nekadar nokta atışı yorumlamışsınız, işte ben dediğim çok yer oldu, hep konuşun❤
Sağolun valla susacağa benzemiyoruz ki 🎈
Sevgili zeynepciğim seni ben 25 yıl önce keşfetmiştim harikaydın sevgi dolu birisiydin videolarını izliyorum harikasınız sevgiler
Kaygılı anne ve öfkeli baba ile büyümüş biriyim .Kardesim de ben de çok bağımsız insanlarız ikimiz de yurtdışında yaşıyoruz
Nokta atışı örneklerle inanılmaz etkileyici bir video..Cook teşekkür ediyorum
Sizden bildirim gelince cok seviniyorum. Cookk Tesekkürler ❤️
off dinlediğim ilk videonuz, şahane anlatım ama fenalık geldi ahah hocamın söylediği gibi içim sıkıldı çünkü böyle bir anne ile büyüyen ama kaygılı olduğunu fark ettikçe tutarsız davranmak durumunda kalan bir annenin ilk kızıyım. o anlatılan benim çok erken fark ettik ailecek ama o bağımlılıktan kurtulmak hiç kolay değil hiç olmazsa deniyorum oluyor olmuyor :) çok tatlısınız hepsini dinleyeceğim içimi sıkmayacaklar da vardır herhalde :)
Rahat ol Serdar'ım ❤ Allah'ım muhabbetinizi daim eylesin inşallah🎉
Çok teşekkür ederim tüm bölümlerinizi tekrar tekrar dinliyorum terapiye gitmiş gibi hissediyorum😊
Ne mutlu❣️
Obsesif,kaygılı anneyle büyüdum ama korumacı olmak değil mikro kontrol etmek içindi kaygı ve kaygısiz kelimesi bizim evde sorumsuz demekti. Sorumsuz etiketi almamak için kaygıya tutundugumu fark ettim.
Çok güzel bir videoydu❤
Teşekkürler güzel videolar için, dün akşam oğlumun odasına girdiğimde moralinin bozulması, ağlaması sen bumodaya girdiğinde kendimi tedirgin, kaygılı , kendimi mutsuz hissediyorum diye 11 yaşındaki oğlum bir kez daha yüzüme çarpınca ben😢 sabah yine kendimi videoları izlerken buldum❤
Benzer durumda psikoloğum; çocuk duygusunu açık ifade edecek kadar sana güveniyor ve senden daha olumlu davranışı umabildiği için çünkü filancaya güvenmediği için belli etmiyor açık olmuyor demişti. Kendini duygusal terk etmeyeceğini bildiği ebeveyne daha açık belli edebiliyor diye. Elbette farkli öykülerde ve mizaçlarda yasanan durumun kaynağı bu olmayabilir ama bizim hikâyede böyle belki sizin de işinize yarar umarım.
Bu kadar kendimi iyileştirmeye çalışıyorum çok da yol aldım görüyorum ama halâ bana yoğun ilgi gösterilse bunalıyorum,iki üç soru arka arkaya gelse hele çocuklardan kalbim sıkışıyor,deriiin nefesler almak zorunda kalıyorum veya huzursuzluğum yüzüme yansıyor.
Teşekkür ederim bu sohbetler derin yüzleşmelere vesile oluyor💐🫶
Harika bir program inanılmaz faydalı ve farkındalık dolu. Ancak kaygı dolu çocukluk geçirdikten sonra bu duyguları sadece tanımakla beraber neler yapılabileceği konusunda da bir ışık olmanızı canı gönülden dilerim.
Çok teşekkür ederim. Kulaklarımda tüm yorgunluklarımı anlamış bir ses ellerimde şefkatli bir el hissediyorum. Eksik olmayın.
o kadar güzel ki verdiğiniz bilgiler çok faydalı teşekkür ederim iyi ki varsınız ❤
Sizi dinlemek çok keyifli ve besleyici, teşekkürler emeğiniz için. 🌸
Serdar Bey coşmanız harikaydı jfjgjf teşekkürler Zeynep Hocamm
Kirlenmek güzeldir 🎈
Cok da komiksiniz, ben de sizinle beraber yüksek sesle gülüyorum, iyi ki varsınız 😂
Sizi çok seviyorum, iyi varsınız ❤ Çok değerlisiniz ve çok anlamlı bir iş yapıyorsunuz. Emekleriniz için çok teşekkürler 🙏🏻 Hem talepkar hem de kaygılı bir ebeveynle büyümüş birileri olarak kardeşim ve ben iki bölümde de bahsettiğiniz çoğu özelliğe sahibiz. Geliştirdiğimiz davranış kalıplarının sebebini anlamak açısından çok faydalı bölümler oldu. Birlikte dinleyip üzerine konuşuyoruz. Bizi aydınlatmaya, güldürürken düşündürmeye, yanımızda olmaya lütfen hep devam edin olur mu ❤❤❤
Kaygili bir anne-babayla buyumedim ama 15 yildir kaygili bir eşle birlikteyim ve bu kayginin bana zarar verdigini yeni fark ediyorum,bilmedigim bir duyguyla tanisip,yillarca bu duyguyla yasamak nefes alamamak gibi😢
Çok teşekkürler 😊
Teşekkürler hocam
İzlerken düşünüp sorgulamaya başlıyor insan.simdi bende düşünüyorum sevgiyle büyüdüm ama annem kaygılıydi okuldan az gec kalsam kötü bişey olmis gibi korkardı evliyim annemlrle ayni sehirde yaşamıyorum ve yolculuklarımda sürekli tedirgin sürekli arar.vardiniz mi diye bu kaygi banada bulasti sanırım.mesela araba kullanirken babama sürekli müdahale eder.ve ben bu kaygıyı o kadar cok yaşıyorum ki tek basima araba kullanirken icimde anlamsiz bi tedirginlik oluyor sanki kötü bi haber aldim yada kaza yapacagim falan.asmaya çalışıyorum.insallah aşarım
Annem çok kaygılı bende öyleyim bütün dünyanın derdi anneme 🤦🏻♀️
👏👏👏
Çok teşekkürler emeğinize sağlık ❤
Teşekkür ederiz🎉
İleride böyle anne mi olacağım diye düşünürken, kayinvalidemin çok ilgilinin yanı sıra aslında kaygılı bir anne olduğunu anladım ve eşimde dediginiz gibi kaygılı birini buldu. Birde kayinvalidem çok ilgili gösterdiği hali benim annem neden böyle düşünmüyor diye üzülüyordum şuan sevindim. 😅❤ Aslında bu biraz onun kaygısının yansimasiymis.
Çok katkısı oluyor❤
Hastalık konusunda cok kaygili olduğumu ogrendim 😮 bana cok dogal durummus gibi geliyordu ama dikkat edeceğim 😢
Merhaba bedensel engelliyim çok fazla akran zorbalıgna maruz kaldım travmaları çok kaygılıyım ve malesef çoçugumda kaygılı bu yüzden çok vicdan azabı çekiyorum
Ebeveyn olmak yerine bize ebeveynlik yaptırıp ne çocukluğumuzu,ne gençliğimizi,ne yetişkinliğimizi yaşatmayan anne babalarımız…Ah ah!Birde ben şu ebeveynliği sürekli dramatize haline getiren anneme drama quen diyorum cuk oturuyor💅🏼😂Sürekli bir drama içerisinde.Anne olmak gözümde o kadar korkunç bir şey ki bir çocuk gelişimci olarak üstelik üniversite hocalarım adem güneş gibi büyük ustalardı+çocukluğumdan beri psikoterapi alan+4 senelik evli birisi olarak anne olma fikrine halen ısınamıyorum.En iyisi sınır koymak sanırım.Lütfen özellikle bu tarz toksik aileye nasıl sınır koyacağımız hakkındada bilgi gelsin💅🏼zeynep hocam ve serdar bey sevgilerimle💐💐
❤
Kaygısız, gailesiz ebeveynler ile ilgili de merak ettim:))
Siz, o uçtaki sağlıksız ebeveynlere boş verin, beraberce kaygıyı sağlıklı yaşamaya bakalım😊
@@BiAileMeselesi aslında yazarken farkettim, endişeli olmayı iyi bir durum gibi algılıyorum, endişesiz olmak sorumsuz olmak gibi .. Dediğiniz gibi iki uç
Merhaba, yine çok güzel bir bölümdü, çok teşekkürler. Konuyla ilgili bir sorum olacaktı. Ben kişisel olarak çok kaygılı bir insanım, ama her an kötü bişey olcak başıma ne gelcek tarzında değil, daha çok iş konusunda. Yapamama, yetiştirememe kaygısı korkusu, kendimi hep eksik yetersiz hissetme olduğum yeri haketmediğim hissi gibi. Bu kaygı ve korku beni çok olumsuz etkiliyor, psikolojimi çok bozuyor. Şimdi 1,5 yaşında bi kızım var ve onun karşısında kaygılı özgüvensiz bir ebeveyn olmak istemiyorum. Kendi kaygımı ona yansıtmak istemiyorum, neşeli, komik, rahat bir ebeveyn olmak istiyorum. Kendi kaygılı yapımın onu olumsuz etkilemesi en büyük korkum. Bu konuda ne yapabilirim, cevap verirseniz çok mutlu olurum, çok teşekkürler 🌸
👏👏👏
Merhaba Narsist kisilik hakkinda da konusur musunuz. Narsistlik nasil oluyor. Tedavisi var mi. Narsistlerle yasam nasil olmali vs. Tesekkürler. 20 bölümün hepsini dinledim.
Çok teşekkürler. Bir sorum olacak cevaplayabilirseniz minnettar kalırım. Bu kaygılı ebeveyn uzaktayken hiç ilgilenmiyor ise sizin dediğinizin tersine nasıl yorumlamalıyım bunu? Teşekkürler. Saygılar
❤
❤❤
Bu hayat şartlarında ebeveyn olarak nasıl kaygı duymadan yaşayabilirsiniz ki!! Maddi sıkıntılarınız varsa çocuğunuzla dışarı çıktığınızda arkadaşında gördüğü bir şeyi istiyor ve siz bunu alamıyorsanız kaygı duymazmısınız? Yada çocuğunuzu bir yere gittiğinde, arkadaşları ile buluştuğunda çocuğunuza istediğiniz kadar güvenin arkadaşlarından biri ot veya başka bir şey kullanıyor mu? Bu gibi bir çok şey var. Bu durumda kaygı duymayacakmısınız? Ben duyuyorum. Bizler gibi çocukluğunu yaşayamıyor çocuklarımız. Biz ne ergenlik bildik ne de anne babamızı suçladık. İmkanlar, olanaklar buydu dedik. Hala da sorgulamıyorum. Bilimsel verilerle eğitilmedik bizler. Şuanda bakıyorum herkes psikolog. Çocukları da doyumsuz, saygısız. Bize bir ayakkabı aldıklarında yada yeni bir giysi aldıklarında çok sevinirdik, anne babamıza teşekkür ederdik. Şimdi çocuklar hiç bir şeyden memnun olmuyor sevinmiyor. Günü gününde yaşamak lazım diyorum.
Merhaba Zeynep Hanım
Kaygılı ebeveyn ve çocuk üzerine yazdığım bir yazı ile ilgili mail attım. Cevap yazarsanız sevinirim
❤