Unutulmuş bir sünneti meydana çıkarmak, çok kıymetlidir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir: [Hakim] İki kişi de olsa, farz namazı cemaatle kılmak.- Namazları sarık veya takkeyle kılmak, Abdestte, eli ve ayakları üç defa yıkamak, Abdest alırken başı kaplama mesh yapmak [Maliki ve Hanbeli’de farzdır], - Misvak kullanmak, Kuşluk, Evvabin, Teheccüd, Tehıyyet-ül-mescid, Sübha namazı kılmak, İstişare ve istihare yapmak, Aksırınca Elhamdülillah demek. Ödünç verirken iki şahit bulundurmak veya senet yazmak. Buna vacib diyen âlimler de olmuştur, Sünnete uygun selam vermek, Cuma günü gusletmek, - Duada elleri sünnete uygun açmak, Faydalı işe başlarken Besmele çekmek, Yatağa abdestli girmek, Ölüm veya kötü bir haber duyunca, demek.
Ya hocam yavuz terslerken herhalde can dostuna ne öyle hayvan gibimi uyudun demez ne olur düzeltelim bu bir ikincisi ilk rüyayı Yavuz görüyor ve işaretin hasancandan geleceği bildiriliyor sanırım lütfen biraz salla parti olmuş sanki saygılar
Dil, zamanla değişir ve terimlerin anlamları da evrilebilir. Osmanlı İmparatorluğu döneminde kullanılan "kul" kelimesi, padişaha bağlı olan herkes anlamına gelirken, modern Türkçede "teba" veya "vatandaş" gibi terimlerle karşılanır. Bu nedenle, padişahın "kullarım" ifadesi, o dönemdeki dilin ve toplumsal yapının bir yansımasıdır ve günümüz anlayışında "teba" anlamına gelir. Kul teba anlamında yani vatandaşlar veya yönetilenler anlamında kullanılmıştır Bu ifade, günümüzdeki "vatandaşlar" veya "teba" kelimeleriyle eşdeğerdi örnek olarak mülk ifadesi eskiden: Devlete veya padişaha ait topraklar anlamına gelir. günümüzde : Kişisel mülkiyet veya gayrimenkul anlamında kullanılır. Başka bir örnek ağa eskiden : büyük toprak sahibi, askerî ve idari görevlerde bulunan üst düzey yetkili anlamında kullanılırdı. günümüzde : Kırsal alanlarda ileri gelen, zengin kişi anlamında kullanılır.
YARABBİ YARABBİ YARABBİ YARABBİ PEYGAMBER EFENDİMİZ SALLALLAHU ALEYHİ VE SELLEM HÜRMETİNE DOĞU TÜRKİSTAN VE İSLAM ALEMİNE BAĞIMSIZ LIĞINI NASİP EYLE AMİN AMİN AMİN
Hey koca ecdadıma bak, Allah yolunda yaşayıp onun davası uğruna ölmüşler, gözlerimde yaşlarla dinledim
Unutulmuş bir sünneti meydana çıkarmak, çok kıymetlidir. Bir hadis-i şerif meali şöyledir:
[Hakim]
İki kişi de olsa, farz namazı cemaatle kılmak.- Namazları sarık veya takkeyle kılmak,
Abdestte, eli ve ayakları üç defa yıkamak,
Abdest alırken başı kaplama mesh yapmak [Maliki ve Hanbeli’de farzdır],
- Misvak kullanmak,
Kuşluk, Evvabin, Teheccüd, Tehıyyet-ül-mescid, Sübha namazı kılmak,
İstişare ve istihare yapmak,
Aksırınca Elhamdülillah demek.
Ödünç verirken iki şahit bulundurmak veya senet yazmak. Buna vacib diyen âlimler de olmuştur,
Sünnete uygun selam vermek,
Cuma günü gusletmek,
- Duada elleri sünnete uygun açmak,
Faydalı işe başlarken Besmele çekmek,
Yatağa abdestli girmek,
Ölüm veya kötü bir haber duyunca, demek.
Ya hocam yavuz terslerken herhalde can dostuna ne öyle hayvan gibimi uyudun demez ne olur düzeltelim bu bir ikincisi ilk rüyayı Yavuz görüyor ve işaretin hasancandan geleceği bildiriliyor sanırım lütfen biraz salla parti olmuş sanki saygılar
Bu olayı anlatan kişi hasan caın ogludur babasından duyduklarını kitap haline getirmiştir orda böyle geçiyor hocamız kendisi uydurmuyor yani
Kulunuz kelamı pek hoş olmuyor nedir bunun gerçeği
Ordaki kul ifadesi bildiğimiz kul anlamında kullanılmıyor
Dil, zamanla değişir ve terimlerin anlamları da evrilebilir. Osmanlı İmparatorluğu döneminde kullanılan "kul" kelimesi, padişaha bağlı olan herkes anlamına gelirken, modern Türkçede "teba" veya "vatandaş" gibi terimlerle karşılanır. Bu nedenle, padişahın "kullarım" ifadesi, o dönemdeki dilin ve toplumsal yapının bir yansımasıdır ve günümüz anlayışında "teba" anlamına gelir. Kul teba anlamında yani vatandaşlar veya yönetilenler anlamında kullanılmıştır Bu ifade, günümüzdeki "vatandaşlar" veya "teba" kelimeleriyle eşdeğerdi
örnek olarak mülk ifadesi eskiden: Devlete veya padişaha ait topraklar anlamına gelir.
günümüzde : Kişisel mülkiyet veya gayrimenkul anlamında kullanılır.
Başka bir örnek ağa
eskiden : büyük toprak sahibi, askerî ve idari görevlerde bulunan üst düzey yetkili anlamında kullanılırdı.
günümüzde : Kırsal alanlarda ileri gelen, zengin kişi anlamında kullanılır.