ΣΤΙΧΟΙ: Πείτε της, αν την δείτε, αγνοείται, η αγάπη αγνοείται Βαθιά μέσα στην καρδιά ενός παιδιού που μέσα σας δολοφονείτε Παρακινείται, είναι σαν μάστιγα που ωθεί τον διπλανό σου να μιμείται Κάνει κρύο, γιατί πάγωσα, κι αν καις το παρανάλωμα Κοιτούσα πάντα με μίσος τις πράξεις σας και σκάλωνα Δρούσα πάντα με ύφος και στο μυαλό μου σκάλωνα, να φύγω Το κλάμα απ' το τρίτο μου μάτι, είναι καυτό, μα το ανοίγω και μένω Το γαμημένο σύστημά σας είναι αυτό που με κρατάει δεμένο Απειλείται ο φτωχός που βγάζει χρήματα για σας Μουνιά δεν το καταλαβαίνω, μία σπίθα για το μπαμ, θα γίνει μίσος Περήφανα η ψυχή και θολωμένα επαναστατεί το πλήθος, ίσος προς ίσος Και ίσως μόνο τότε τα όνειρα μας γίνουν φως και στα παιδιά μας λίθος Ατημέλητος στο δρόμο που έμοιαζε με έρημο Μια όαση δεν του 'κατσε, ήταν μόνος του ο έρημος Ταπί και ψύχραιμος, μα πάντα χαμογελαστός Ένας μικροαστός του κόσμου που 'χασε το φως Με δαιμόνια αντιμέτωπος Να ξέρεις πως υπάρχει, λένε, ένας μύθος, ένας άλυτος γρίφος Ένα δράμα που πηγάζει μέσα το εύφορο το μίσος Ψάχνει λίγο απλόχερα, γιατί με άγγιξε ίσως Για ένα πρίγκιπα που έσπρωξε παλάτια, ο τρελός Για μια τύπισσα που άκουσα, δεν θυμάμαι τι και πως Ήταν αλήτισσα, ήξερε τα τεργίδια πόσο ζύγιζαν Πολλοί τη λάτρεψαν, γονάτισαν σαν παπαρούνες Όραμα, κατά που οι ωραίοι άφησαν Καθώς ο χρόνος όμως πέρασε τα συναισθήματα μαράθηκαν Πέφτει βροχή, η ρετσινιά που βγάζουν στα αποβράσματα Τέλος στα μελωμένα άσματα Δεν προσκυνώ τυφλά οράματα Με μένος, πως μένω να δω ως το τέλος Να σπρώξω την τύχη πιο κάτω απ' τον πήχη Δεν ξέρω το μέλλον, μα ούτε είμαι ο έχων Σε μάζα πλήθων, απέχων Μια γνώμη, πούστη, ακόμα εκφέρω, τρέχω Σε ίχνη ανέμων, είμαι θνητός και δαίμων Μαθαίνω να εκτιμώ το λίγο που έχω Μαθαίνω να εκτιμώ το λίγο που έχω Ψυχιατρείο Διακωμωδώντας τον θάνατο, απώλεια της συνείδησης Κάθε νεκρό σημείο μου, σχολείο Σημάδι χαραγμένο, όπως ο πόνος και η αντίδραση Μηνύματα σε ένα κενό θρανίο Αγάπη στις τελευταίες σελίδες, σε βιβλίο βαρετό Στα κουβαριασμένα φύλλα δίνω πυρ να ζεσταθώ Χρόνια περάσανε, πολλά να θυμηθώ Αφού κοιμηθώ υποσυνείδητα καταγράφεται ό,τι ονειρευτώ Αν δεν ξεχαστώ, μπορεί το πρωί να ξυπνήσω, να δω ουρανό Μπορεί να απογοητευτώ, μα είναι για λίγο μονάχα προσωρινό Πάντα ταξίδι στο πιο μακρινό, φωτεινό ή σκοτεινό μου σκεπτικό, στον άγνωστο προορισμό Δεν βγάζω άκρη, είδα κάτι, το 'βαλα στο μάτι, σχέδιο για επίθεση και μάχη Κατακτώντας τους ουρανούς, στη γη βλέπω την απάτη Χαμόγελο που σκούριασε απ' του σύννεφου το δάκρυ Στο γεμάτο με παγίδες μονοπάτι, σαν αράχνη, ελαφρύς για να μην πατήσω τη νάρκη Αγνοείται και για να τη βρω θα γυρίσω τον χάρτη Κοιτάζω στο τασάκι μου, βουνό γόπες και στάχτη Σημάδι πως η νύχτα με 'χει πάρει Φως και υπομονή, μα που θα βγάλει κανένας δεν ξέρει Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει
ψυχιατρείο διακωμωδώντας τον θάνατο απώλεια της συνείδησης κάθε νεκρό σημείο μου σχολείο σημάδι χαραγμένο όπως ο πόνος και η αντίδραση μηνύματα σε ένα κενό θρανίο αγάπη στης τελευταίες σελίδες σε βιβλίο βαρετό στα κουβαριασμένα φύλλα δίνω πυρ να ζεσταθώ χρονιά περάσανε πολλά να θυμηθώ αφού κοιμηθώ υποσυνείδητα καταγράφετε ότι ονειρευτό αν δεν ξεχαστώ μπορεί το πρωί να ξυπνήσω να δω ουρανό μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μονάχα προσωρινό πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό φωτεινό η σκοτεινό μου σκεπτικό στον άγνωστο προορισμό δεν βγάζω άκρη είδα κάτι το έβαλα στο μάτι σχέδιο για επίθεση και μάχη κατακτώντας τους ουρανούς τη γη βλέπω την απάτη χαμόγελο που σκούριασε απ του σύννεφου το δάκρυ
..κοιτούσα πάντα με μίσος τις πράξεις σας και σκάλωνα, δρούσα πάντα με ύφος και στο μυαλό μου σκάλωνα να φύγω, το κλάμα απ' το τρίτο μου μάτι είναι καυτό μα το ανοίγω...
εχει και τον κωδικο,542 σαν ονομα η κυρια.!!! μακρια απ`τους εθισμους.!! κ`αν γουσταρουμε θολουρες στην πλατεια,καλα κανουμε. μαςγια.!! το τιμημα εχουμε τ`αρχιδια και το πληρωνουμε μετα..!! να`σαι καλα Μητσε,κ`οτι αγαπας.απο Σπυρο,ροσπυ.!!
Ψυχιατρείο διακωμωδώντας τον θάνατο απώλεια απ΄της συνείδησης κάθε νεκρό σημείο μου σχολείο σημάδι χαραγμένο όπως ο πόνος και η αντίδραση μηνύματα σε ένα κενό θρανίο αγάπη στης τελευταίες σελίδες σε βιβλίο βαρετό στα κουβαριασμένα φύλλα δίνω πυρ να ζεσταθώ χρονιά περάσανε πολλά να θυμηθώ αφού κοιμηθώ υποσυνείδητα καταγράφετε ότι ονειρευτό αν δεν ξεχαστώ μπορεί το πρωί να ξυπνήσω να δω ουρανό μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μοναχά προσωρινό πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό φωτεινό η σκοτεινό μου σκεπτικό στον άγνωστο προορισμό δεν βγάζω άκρη είδα κάτι το έβαλα στο μάτι σχέδιο για επίθεση και μάχη κατακτώντας τους ουρανούς στην γη βλέπω την απάτη χαμόγελο που σκούριασε απ του σύννεφου το δάκρυ στο γεμάτο με παγίδες μονοπάτι σαν αράχνη είμαι ελαφρύς για να μην πατήσω την νάρκη αγνοήτε και για να την δω θα γυρίσω τον χάρτη κοιτάζω στο τασάκι μου βουνό γόπες και στάχτη σημάδι πως η νύχτα με έχει πάρει φως και η υπομονή μου που θα βγάλει κανένας δεν ξέρει κανείς δεν έχει ιδέα για τι τρέχει....
μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μοναχά προσωρινό πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό φωτεινό ή σκοτεινό μου σκεπτικό στον άγνωστο προορισμό δεν βγάζω άκρη ..
ΣΤΙΧΟΙ:
Πείτε της, αν την δείτε, αγνοείται, η αγάπη αγνοείται
Βαθιά μέσα στην καρδιά ενός παιδιού που μέσα σας δολοφονείτε
Παρακινείται, είναι σαν μάστιγα που ωθεί τον διπλανό σου να μιμείται
Κάνει κρύο, γιατί πάγωσα, κι αν καις το παρανάλωμα
Κοιτούσα πάντα με μίσος τις πράξεις σας και σκάλωνα
Δρούσα πάντα με ύφος και στο μυαλό μου σκάλωνα, να φύγω
Το κλάμα απ' το τρίτο μου μάτι, είναι καυτό, μα το ανοίγω και μένω
Το γαμημένο σύστημά σας είναι αυτό που με κρατάει δεμένο
Απειλείται ο φτωχός που βγάζει χρήματα για σας
Μουνιά δεν το καταλαβαίνω, μία σπίθα για το μπαμ, θα γίνει μίσος
Περήφανα η ψυχή και θολωμένα επαναστατεί το πλήθος, ίσος προς ίσος
Και ίσως μόνο τότε τα όνειρα μας γίνουν φως και στα παιδιά μας λίθος
Ατημέλητος στο δρόμο που έμοιαζε με έρημο
Μια όαση δεν του 'κατσε, ήταν μόνος του ο έρημος
Ταπί και ψύχραιμος, μα πάντα χαμογελαστός
Ένας μικροαστός του κόσμου που 'χασε το φως
Με δαιμόνια αντιμέτωπος
Να ξέρεις πως υπάρχει, λένε, ένας μύθος, ένας άλυτος γρίφος
Ένα δράμα που πηγάζει μέσα το εύφορο το μίσος
Ψάχνει λίγο απλόχερα, γιατί με άγγιξε ίσως
Για ένα πρίγκιπα που έσπρωξε παλάτια, ο τρελός
Για μια τύπισσα που άκουσα, δεν θυμάμαι τι και πως
Ήταν αλήτισσα, ήξερε τα τεργίδια πόσο ζύγιζαν
Πολλοί τη λάτρεψαν, γονάτισαν σαν παπαρούνες
Όραμα, κατά που οι ωραίοι άφησαν
Καθώς ο χρόνος όμως πέρασε τα συναισθήματα μαράθηκαν
Πέφτει βροχή, η ρετσινιά που βγάζουν στα αποβράσματα
Τέλος στα μελωμένα άσματα
Δεν προσκυνώ τυφλά οράματα
Με μένος, πως μένω να δω ως το τέλος
Να σπρώξω την τύχη πιο κάτω απ' τον πήχη
Δεν ξέρω το μέλλον, μα ούτε είμαι ο έχων
Σε μάζα πλήθων, απέχων
Μια γνώμη, πούστη, ακόμα εκφέρω, τρέχω
Σε ίχνη ανέμων, είμαι θνητός και δαίμων
Μαθαίνω να εκτιμώ το λίγο που έχω
Μαθαίνω να εκτιμώ το λίγο που έχω
Ψυχιατρείο
Διακωμωδώντας τον θάνατο, απώλεια της συνείδησης
Κάθε νεκρό σημείο μου, σχολείο
Σημάδι χαραγμένο, όπως ο πόνος και η αντίδραση
Μηνύματα σε ένα κενό θρανίο
Αγάπη στις τελευταίες σελίδες, σε βιβλίο βαρετό
Στα κουβαριασμένα φύλλα δίνω πυρ να ζεσταθώ
Χρόνια περάσανε, πολλά να θυμηθώ
Αφού κοιμηθώ υποσυνείδητα καταγράφεται ό,τι ονειρευτώ
Αν δεν ξεχαστώ, μπορεί το πρωί να ξυπνήσω, να δω ουρανό
Μπορεί να απογοητευτώ, μα είναι για λίγο μονάχα προσωρινό
Πάντα ταξίδι στο πιο μακρινό, φωτεινό ή σκοτεινό μου σκεπτικό, στον άγνωστο προορισμό
Δεν βγάζω άκρη, είδα κάτι, το 'βαλα στο μάτι, σχέδιο για επίθεση και μάχη
Κατακτώντας τους ουρανούς, στη γη βλέπω την απάτη
Χαμόγελο που σκούριασε απ' του σύννεφου το δάκρυ
Στο γεμάτο με παγίδες μονοπάτι, σαν αράχνη, ελαφρύς για να μην πατήσω τη νάρκη
Αγνοείται και για να τη βρω θα γυρίσω τον χάρτη
Κοιτάζω στο τασάκι μου, βουνό γόπες και στάχτη
Σημάδι πως η νύχτα με 'χει πάρει
Φως και υπομονή, μα που θα βγάλει κανένας δεν ξέρει
Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει
Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει
Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει
Κανείς δεν έχει ιδέα για ό,τι τρέχει
***** na 'sai kala filaraki
Κάποιες διωρθόσεις:καρδιές στο παρανάλωμα,περήφανα ψυχρά,ήξερε τα τερτίπια,κάτω από ήλιο λέει άνθισαν.
ψυχιατρείο
διακωμωδώντας τον θάνατο
απώλεια της συνείδησης
κάθε νεκρό σημείο μου
σχολείο
σημάδι χαραγμένο όπως ο πόνος και η αντίδραση
μηνύματα σε ένα κενό θρανίο
αγάπη στης τελευταίες σελίδες
σε βιβλίο βαρετό
στα κουβαριασμένα φύλλα
δίνω πυρ να ζεσταθώ
χρονιά περάσανε πολλά να θυμηθώ
αφού κοιμηθώ
υποσυνείδητα καταγράφετε ότι ονειρευτό
αν δεν ξεχαστώ μπορεί το πρωί να ξυπνήσω να δω ουρανό
μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μονάχα προσωρινό
πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό
φωτεινό η σκοτεινό μου σκεπτικό
στον άγνωστο προορισμό
δεν βγάζω άκρη
είδα κάτι το έβαλα στο μάτι
σχέδιο για επίθεση και μάχη
κατακτώντας τους ουρανούς τη γη
βλέπω την απάτη
χαμόγελο που σκούριασε απ του σύννεφου το δάκρυ
PSYCHODRAMA07
ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΝΟΤΟΣ
Τα Μάτια Των Πνιγμένων
Απρόσωπα Πρόσωπα
Το κρατανε ζωντανο !!!!! 07
..κοιτούσα πάντα με μίσος τις πράξεις σας και σκάλωνα,
δρούσα πάντα με ύφος και στο μυαλό μου σκάλωνα να φύγω, το κλάμα απ' το τρίτο μου μάτι είναι καυτό μα το ανοίγω...
Υπέροχο!
απειλείται ο φτωχος που βγαζει χρηματα!
εχει και τον κωδικο,542 σαν ονομα η κυρια.!!! μακρια απ`τους εθισμους.!! κ`αν γουσταρουμε θολουρες στην πλατεια,καλα κανουμε. μαςγια.!! το τιμημα εχουμε τ`αρχιδια και το πληρωνουμε μετα..!! να`σαι καλα Μητσε,κ`οτι αγαπας.απο Σπυρο,ροσπυ.!!
"Τέλος τα μελωμένα άσματα ...."
Loopaaa!!
Ψυχιατρείο
διακωμωδώντας τον θάνατο
απώλεια απ΄της συνείδησης
κάθε νεκρό σημείο μου
σχολείο
σημάδι χαραγμένο όπως ο πόνος και η αντίδραση
μηνύματα σε ένα κενό θρανίο
αγάπη στης τελευταίες σελίδες
σε βιβλίο βαρετό
στα κουβαριασμένα φύλλα
δίνω πυρ να ζεσταθώ
χρονιά περάσανε πολλά να θυμηθώ
αφού κοιμηθώ
υποσυνείδητα καταγράφετε ότι ονειρευτό
αν δεν ξεχαστώ μπορεί το πρωί να ξυπνήσω να δω ουρανό
μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μοναχά προσωρινό
πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό
φωτεινό η σκοτεινό μου σκεπτικό
στον άγνωστο προορισμό
δεν βγάζω άκρη
είδα κάτι το έβαλα στο μάτι
σχέδιο για επίθεση και μάχη
κατακτώντας τους ουρανούς στην γη
βλέπω την απάτη
χαμόγελο που σκούριασε απ του σύννεφου το δάκρυ
στο γεμάτο με παγίδες μονοπάτι σαν αράχνη
είμαι ελαφρύς για να μην πατήσω την νάρκη
αγνοήτε και για να την δω θα γυρίσω τον χάρτη
κοιτάζω στο τασάκι μου βουνό γόπες και στάχτη
σημάδι πως η νύχτα με έχει πάρει φως και η υπομονή μου που θα βγάλει κανένας δεν ξέρει κανείς δεν έχει ιδέα για τι τρέχει....
+no body χαχαχαχα θενκς
+Ιωάννης Ψαρίδης γιουγελκομ :)
ΜΟΝΟΟ!!!!!!
κομματαραα
Το μέλλον διορθώνω πλέον...
nai re alania!!
ntopa
μπορεί να απογοητευτώ μα είναι για λίγο μοναχά προσωρινό
πάντα ταξίδι στο ποιο μακρινό
φωτεινό ή σκοτεινό μου σκεπτικό
στον άγνωστο προορισμό
δεν βγάζω άκρη ..
o dj se auto to kommati poios einai re?
ο RSN..
Dj RSN
na sai kala aderfe spyro, kalh xronia kai o,ti epithumeis..
mono 542
mono 542