MAHMUDXO'JA BEHBUDIY. HAYOT VA IJOD YO'LI. JADIDCHILIK HARAKATI YETAKCHILARIDAN.
HTML-код
- Опубликовано: 9 дек 2020
- Mahmudxo'ja Behbudiy -- dramturg, publitsist, din va jamoat arbobi, jadidchilik harakati yetakchilaridan biri. Yassaviy avlodidan. Video Behbudiyning 145 - yilligiga bag'ishlanadi.
Agar shunday allomalarimiz ko'proq bo'lib uzoqroq yashashganda edi bizning yurtimiz😢😢😢qanday rivojlalardi
Mahmudxoʻja Behbudiy buyuk jadidlar otasi
Маьлумот учун рахмат
Raxmat ma'lumotga ega bo'ldim
RAXMAT OLLOX ROZI BÒLSI🎉
Gap yõq
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Zo'r Chiqazibdi
Бизни тарихимиз айникса узбек тарихи ута ута кучли,бундай одамлар бн фахрланамиз
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Яхши малумотлар берилган.Куп нарсани ургандим
Zo'r Chiqazibdi😢😅❤
Raxmat! malumotga ega boldim!
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Zo'r
Рахмат катта маълумот учун
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Rahmat sizga
Зурроо
❤
😊
Rahmat Olloh rozi boʻlsin aziz yurtdoshlar
Biz yoshlar qanchalar shunday ajdodlarimizga loyiq bula olyapmiz
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Gap yòqqqqqq
ДАЖЕ 110 ЛЕТ НАЗАД,НИКТО НЕ ГОВОРИЛ НА УЗБАКСКОМ ОТ КАСПИИ ДО КИТАЙСКИХ ГРАНИЦ.ДАЖЕ В ТАШКЕНТЕ НИКТО НЕ ГОВОРИЛ НА ЭТОМ БИЧОВСКОМ ШАМАНСКОМ СИБИРСКОМ ЯЗЫКЕ,ВОТ ВАМ ПОЖАЙЛУСТА.БЕХБУДИ,И ФИТРАТ.ВОТ ХОЗЯЙН И ЯЗЫК ЭТИХ МЕСТ.(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913)................А.ФИТРАТ). Бинмо сахаре азми тавофи Ватани ман, Ах-ах,чи Ватан,сачдагахи чону тани ман! Хам маъмани осоишу иззу шарафи ман, Хам каъбаи ман,киблаи ман,хам чамани ман!....«Бечора Бухорое, ки мисли Бӯалӣ, Форобӣ фарзандони рашидӣ парваридӣ, ба чунин рӯзи сиёҳи бекасӣ нишаста, Бухорое, ки дамдамаи… шуҳрати илму фазлаш бегонагонро ба иқрори шарофаташ маҷбур кардӣ, ба ин пояи ҷаҳл ва фалокат расида!!!»(НМА ДЕЙДЫ,МЕН БИЛМИЙМАН,ЭЛТЕМОС ТАРДЖУМА КЛИНГ)
Googledan ko‘chiripsiz
ШУНЧА ЗИЕЛИ ОДАЛАР НЕГА КАТЛ КИЛИНГАН ?
haq olinur berilmas m.behbudiy
Mahmudxo'ja Behbudiy otasining ismi kim bo'lgan va ko'pchilik Samarqandan bazilar arabistondan deyishadi asli qayrdan
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Asarlari ham bormi
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).
Албатта бор,лекин точики факат,бита гапа узбекча ёк😂😂😂😂😂
Бизни тарихимиз жуда кучли
Агар сизларники булса???
Qanday ota bobolarimiz bo’lgan
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).ДА ТОЛЬКО БОБОМИЗИ ФАКАТ ТОЧИКЛАР
Ваши родители небыли таджиками
ДАЖЕ 110 ЛЕТ НАЗАД,НИКТО НЕ ГОВОРИЛ НА УЗБАКСКОМ ОТ КАСПИИ ДО КИТАЙСКИХ ГРАНИЦ.ДАЖЕ В ТАШКЕНТЕ НИКТО НЕ ГОВОРИЛ НА ЭТОМ БИЧОВСКОМ ШАМАНСКОМ СИБИРСКОМ ЯЗЫКЕ,ВОТ ВАМ ПОЖАЙЛУСТА.БЕХБУДИ,И ФИТРАТ.ВОТ ХОЗЯЙН И ЯЗЫК ЭТИХ МЕСТ.(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913)................А.ФИТРАТ). Бинмо сахаре азми тавофи Ватани ман, Ах-ах,чи Ватан,сачдагахи чону тани ман! Хам маъмани осоишу иззу шарафи ман, Хам каъбаи ман,киблаи ман,хам чамани ман!....«Бечора Бухорое, ки мисли Бӯалӣ, Форобӣ фарзандони рашидӣ парваридӣ, ба чунин рӯзи сиёҳи бекасӣ нишаста, Бухорое, ки дамдамаи… шуҳрати илму фазлаш бегонагонро ба иқрори шарофаташ маҷбур кардӣ, ба ин пояи ҷаҳл ва фалокат расида!!!»(НМА ДЕЙДЫ,МЕН БИЛМИЙМАН,ЭЛТЕМОС ТАРДЖУМА КЛИНГ)
Он ничего не писал на узбекском, он на таджикском писал. Узбеки читают его в переводе.
(ШИКВА АЗ ЗАМОН.М.БЕҲБУДИ) «Имрӯз ин бадбахтҳо эътиқоди мардумро чунон хароб кардаанд, ки дар ҳеҷ ҷой наметавонем ду калима ба нафъи худ ҳарф бизанем. Ҳамин, ки даҳонатро кушодӣ, аз Қуръон далел мехоҳанд. Ман куҷо? Аз Қуръон далел овардан куҷо? Бист сол дар кунҷи мадрасаҳо хок лесида, ҳанӯз як саҳифа китоби форсиро дуруст ва беғалат хонда наметавонам. Куҷо монда, ки Қуръони арабиро хонда тафсир кунам?» (Самарқанд, - № 34,9.08. 1913).«Ба миллатҳои дигар нигоҳ кунед, бубинед, мактабҳои мунтазам доранд ва дар мактабҳо дар қатори илмҳои динӣ илму фанни дунявӣ лозим аст. Миллатҳое, ки аз илму фанни замона бебаҳраанд, поймоли миллатҳои дигар мегарданд». (“Самарқанд” - №31.30.07.1913).«Аммо сарватмандони мо, бо ҷуфти аспу ароба, тӯй ва ҳоли зори ҷомеа фахр мекунанд. Ҳатто, баъзе бойҳо фарзандонашонро нахонондаанд. Ин раванд оқибати бад дорад. Хондан ва хонондан лозим. Ба фарзандон аз падарон илми динӣ ва замонавӣ бояд мерос монад». “Лозими мактаб дар Бухоро” муаллиф аз зиёд будани мактаб дар ин шаҳр ёдовар шуда, мегӯяд: “Агарчӣ ҳеҷ шаҳре аз шаҳрҳои Туркистон баробари Бухоро макотиби ибтидоӣ ва мадорис надорад, вале афсӯс, ки аз касрати макотиб ва мадорис манфиат ба ҳоли миллат нест».Бино ба гуфти ӯ, ин мактабҳо ба ҷуз манбаи вақтгузаронии толибилмон буда, дигар самаре надоранд.
“Дар ин мактабҳо даҳ сол атфол бидуни таътили сайф... аз субҳ то ғуруби офтоб машғули фарёд ва фиғон буда, чун шахси моргазида бояд печу тоб бихӯрад. Тифлаки бечора чӣ машаққатҳое, ки намекашад ва чӣ садамаҳое, ки аз дасти муаллимини бесавод намебинад. Аз як тараф касиф будани мактаб, аз тарафи дигар зарби чӯб ва шалоқи муаллим кӯдаки мазлумро ба ҳазор гуна амроз гирифтор намуда, беҳис намуда, ба бадахлоқӣ дучор менамояд”. (“Самарқанд”, - №26,12.07.1913).“Эй Худо, аз дасти ин замонаи ғаддор куҷо гурезем ва ба кӣ паноҳ барем?.... Хулоса, бозорам касод ва арзҳоям фасод шуда, аз муфтхурӣ ва раёсатталабӣ маҳрум гардидаам. Танҳо ин Боғишамол солим ва холӣ аз ин мактаб буд, онро ҳам чанд нафар ҷадидҳо зоҳир шуда, вайрон ва аҳолияшонро хароб намуданд». (Самарқанд - №34,9.08.1913).