Даводзілася бачыць некалькі чалакек, якія ўдзельнічалі ў той вечарыне. Усе яны яе добра запомнілі. Як запомнілі і яе голоўнага героя, яго паводзіны. Ён быў адначасова сціплым і вельмі ўзрушаным. Незвычайным ўсё ж быў ён чалавекам!
"Юбілейны вечар Уладзіміра Караткевіча адбыўся 28 лістапада 1980 года ў Доме літаратара. Зала была паўнюткая - людзі стаялі ва ўсіх праходах. Перад пачаткам нікога не прапускалі нават па запрашальных білетах. Караткевіч быў бадзёры і зусім неафіцыйны, непасрэдны. У час віншавання некалькі разоў хаваўся за кулісы, каб зрабіць пару зацяжак. Жанчынам галантна цалаваў ручкі. Перабіваў прамоўцаў дасціпнымі рэплікамі. Адным словам, паводзіў сябе так, нібы не яго ўшаноўваюць, а кагосьці іншага…”
Даводзілася бачыць некалькі чалакек, якія ўдзельнічалі ў той вечарыне. Усе яны яе добра запомнілі. Як запомнілі і яе голоўнага героя, яго паводзіны. Ён быў адначасова сціплым і вельмі ўзрушаным. Незвычайным ўсё ж быў ён чалавекам!
мая маці ўдзельнічала
"Юбілейны вечар Уладзіміра Караткевіча адбыўся 28 лістапада 1980 года ў Доме літаратара. Зала была паўнюткая - людзі стаялі ва ўсіх праходах. Перад пачаткам нікога не прапускалі нават па запрашальных білетах. Караткевіч быў бадзёры і зусім неафіцыйны, непасрэдны. У час віншавання некалькі разоў хаваўся за кулісы, каб зрабіць пару зацяжак. Жанчынам галантна цалаваў ручкі. Перабіваў прамоўцаў дасціпнымі рэплікамі. Адным словам, паводзіў сябе так, нібы не яго ўшаноўваюць, а кагосьці іншага…”
Шмат хто запомніў той дзень.
Вельмі эмацыйны чалавек быў!
Такім і павінен быць паэт.