Aynısını yapıyorum. Ayrıca film ve diziler için de geçerli bu benim için. Netflixte bile yeni şeyler izlemek yerine eski izlediklerimi izliyorum. Kendini öyle daha güvende hissediyorum
büyüdük ve zorlaştı boş zamanında istediğini yapmak. izin gününde ev temizlemek, market alışverişi yapmak normal hale geldi. akşam iki saat oyun oynayınca suçlu hissetmek onun yerine "faydalı bir şeyler" yapabilecek olma düşüncesi çok yayıldı. halbuki hayatta kalma çabamız yok. sınırsız yemeğimiz ve enerjimiz var. tek yapmamız gereken huzurlu bir hayat yaşamak ama onu bile başaramıyoruz.
başarım toplamak ile oyunun hakkı verilmiyor. oynadığın oyunların neredeyse hepsini çok kötü oynuyorsun. hayatını oyun oynamaya adamış birisi nasıl bu kadar kötü oynayabilir anlamak güç.
Beyler bu yaşta hala çocuklar uyusunda makinayı açayım diye bekliyoruz ne yapcaz😁 şuan mesela fifa indirime girmiş almamak için büyük bir savaş veriyorum
@@sinandogan2070 pes sevenlerdenim ama artık oda yok. EA play pro 1 yıllık al 1000 liraya geliyor ve tüm oyunlarına 1 yıl erişebiliyorsun. Yeni çıkacaklar da dahil
Kanalın içeriklerini genel olarak tüketen biriyim. Böyle farklı düşünce tarzlarına kapı açan videolar da en sevdiklerim oluyo genelde. Eline emeğine sağlık abim.
Game Design üzerine Türkçe olarak içerik çıkartman ve bu tarz geniş bir kitleye hitap edebilmen, oyunların arkaplanının üzerine düşünülmesini sağlaman süper bir olay abi. Umarım bu tarz videoların daha çok ilgi görür ve devamı gelir. Başta oyun geliştiriciler olmak üzere oyun sektörünün de ilgisi, oyunları yapıp çıkartmaktan önce Game Design üzerine yoğunlaşmalı. Özellikle Tr'de oyunun tasarımı genel olarak oyun geliştirilirken yanda devam eden bir süreç olduğu için çoğu oyun sallantılı çıkıyor.
Görüyorum ve arttırıyorum: (eğer oyun izin vermiyorsa mod sayesinde) annenin bir şekilde ölmesini sağladıktan sonra tek başına bir çocuk olarak hayata devam etmek.
Bu seri aslında bir podcast olarak yayınlansa tadından yenmez. Malum, çalışanlar için izlemek veya arkaplanda dinlemek sıkıntı, e eve geçtiğimizde de kendimize ait vakitler kuş kadar. Trafikte açıp dinlemek ve video formatından dolayı internetimizi eritmemek güzel bir çözüm olabilir. Seviliyorsun abi.
RUclips Premium alıyorsun>Video'yu arabaya bindiğinde bluetooth'a bağlanıp açıyorsun(aynı şarkı açar gibi)>Oynatma Kalitesini kalan datana göre ayarlıyorsun.(Arabada videoyu izlemeyeceğini varsayarak 144p veya 240p işaretliyorsun.)>Ekranını kilitliyorsun>Bay-J dinler gibi dinliyorsun. Çokta zor değil...
18-19 yaşlarında işe başladım şu an 20 yaşındayım hayatım o kadar salak saçma oldu ki kafayı dağıtayım diye girdiğim oyuna bile tahammül edemiyorum artık bilgisayarımı satmayı bile düşünmeye başladım
@@dogukan4427 akil sagligimizi korumak icin pek az sey yapabiliyoruz. Satmayi dusunme muhakkak eglenecegin oyun cikacak. Ne hissettigini tam olarak bilemeyecegim ama hepimiz bunaldik. Cok genel bir soylem ama anı yasamaya calismak gerekiyor. Bir şey yapamiyoruz maalesef en azindan oyun oynama eglencen sonmesin.
Sanırım en doğru yorum bu, zerre keyif almıyorum ayıptır söylemesi bilgisayara 80000tl verdi hiç oyun oynamıyorum akşam işten gelip yatağa uzanıp uykum gelene kadar tiktok reels gibi aptal aptal takılıyorum,
RDR online oynarken kendimi barışçıl moda alıyorum ve ticaret görevi gibi görevler dışında hiçbir sorun teşkil etmiyordu. Yüksek lisans yaparken pandemi döneminde mapi ilmek ilmek gezip manzaraların tadını çıkarttım. Gittim biraz avcılık yaptım üstüme başıma çeki düzen verdim. Şehre girince atımdan indim, eyerini tutup yavaş yavaş ilerledim ve bu benim eve kapandığımız dönemde akıl sağlığımı korumamı sağladı. Sims4'e gelince bambaşka şekillerde hikayeler uydurup oynamaya bayılıyorum. En sevdiğim serim ise yer altına birkaç odalı bir sığınak inşa ederek dışarı çıkan kapıyı herkese kilitlemek olmuştu. Bir nükleer saldırı olduğunu ve sığınakta ailemle hayatta kalmam gerektiğini düşünerek bir simülasyon oluşturmuştum. Sims4 özellikle modlarıda kullanırsanız çok ilginç hikayeler oluşturabileceğiniz bir oyun.
Bir süre evde kalınca insanların neden rahatsız olduğunu öteden beri merak ederim. Hangi devirde yaşıyoruz? Elektrik mi yok? Birileriyle görüşemiyorsak, sanki evden çıkınca her istediğimizle görüşebiliyor muyuz? İnsan doğasından kaynaklı açık hava, geniş alan vs özleniyorsa, betonlar arasında sanki çok mu sağlıklıyız normalde? Çoğu kişi evde sıkılıyor ama binadan dışarı çıkınca %90 ihtimalle bir başka binaya girmekten başka şey yapmıyor; kafe, lokanta, vs. Ben nükleer sığınağında ömrümü geçirsem, temel ihtiyaçlar haricinde dışarı çıkmak aklıma bile gelmez. Tam da Mars'a yollanabilecek ideal gönüllü olurum ama Elon beni tanımaz. 😅
@@uysalemre Evde yaşamak konusunda ben çok sorun çekeçegimi düşünmezdim. Ki bir çok insana göre yine rahat atlattım süreci ancak arkadaşlarınla görüsememek, yürüyüş yapamamak, açık havada olamamak ve bunun zorunlu olması beni çok yordu.
Benim aradığım en büyük şeyler; oyunda odaklanıp bu dünyadan soyutlanma (işin içinde sürekli kendi hayal dünyam vardır) , çok emek sarfetmeden bir şeyler öğrenip onun sonucuyla başa çıkıp edindiğim başarı hissi ve o "challenger" ruhuyla kulağı tersten gösterme çabasıdır. Skyrim, Cyberpunk, Rdr2 ve Starfield gibi bilgisayar oyunları bunları sağladığı için RPG dünyasında saatlerce vakit geçiririm
Yaşam o kadar heyecanlı ve eğlenceli ki oyuna ihtiyaç bile kalmıyor. Yaşam herhangi bir oyundan çok daha hızlı her an değişir ve bu değişime ayak uydurmak için ciddi bir beceri kazanmaya konsantre olmak gerekiyor.
Her oyun oynadığımda ya bu vaktimi şuna harcasaydım diye kendi kendimi strese soktuğum için bu durumu yaşıyorum bence, çoğu kişide de durumun benzer olduğunu düşünüyorum. O kadar stres altındayız ve bitmek bilmeyen bir koşuşturmadayız ki boş vakitlerin bile keyfi kalmadı .
sırf bu yüzden cs’nin üçüncü oyun önerisine dayanamadım öğrenmek çaba harcamak zorundasınız diyince kapattım videoyu zaten tonlarca şey öğrenmek zorundayım
Video fazla kaliteli, kesinlikle devam etmeli. Bir game designer olarak eğitimini aldığımız birçok keypointe çok güzel bir özet şeklinde değinilmiş. Tebrikler
Çünkü aklımızda hep farklı düşünceler var örnek olarak gelecek kaygısı hayattan zevk alamayan biri oyunlardan zevk alaamaz zaten eskiden bu tarz düşüncelerimiz yoktu çok zevkli geliyordu oyunlar
Manyaklar gibi oyun oynamak istiyorum gittim çalıştım 4070ti sistem topladım. Ama iş hayatından dolayı yoruluyorum eve gelince bilgisayar oynamaya mecalin kalmıyor. Kısaca para yokken bilgisayarın yok diye oynayamıyorsun; bilgisayarın oluncada parayı kazandığın için oynayamıyorsun...
9 месяцев назад+50
Merhaba Can, videonun başlığını görünce sonunda birisi son zamanlarda sıkça hissettiğim bu duygunun tercümanı olmuş dedim. Videonun içeriğinde beklediğimden çok daha faydalı noktalara değinmişsin: videoyu açarken artık yaş kemale erdi, oyunlar da artık eskisi gibi değil vs. gibi bir noktadan yaklaşmak yerine kişinin oynamaktan hoşlandığı bir oyun türüne veya daha önce hiç deneyimlemediği bir oyun türüne nasıl yaklaşması gerektiği ile alakalı konuyu çok ince bir noktasından görmüşsün. Umarım seri olacak hit'i alır ve bu tarz içerikler artar. Sevgiler.
Önemli bir tavsiye de ben ekleyeyim. Online oyunlar hariç, oynamaya başladığınız bir oyunda takıldığınız yerde hemen youtube dan oyunun çözümüne bakmayın. Bu durum oyunun büyüsünü, etkisini kaybetmesine sebep olur. Bir oyun sizi zorlamıyorsa, üzerine kafa yormuyorsanız o oyundan keyif alarak oynayıp bitirmeniz çok zor. Gerekirse günlerce kendiniz anlamaya çözmeye çalışın. O gayretin sonunda takıldığınız yeri kendiniz geçtiğinizde muhteşem bir özgüven ve keyif geliyor ve oyun, severek oynadığınız bir oyuna dönüşüyor.
Kendim aktif olarak oyun endüstrisinde çalışan biri olarak, bu şekilde sektör konusunda ''ayaklı ansiklopedi'' denilecek kadar çok bilgi birikimine sahip insanların bilgilerini derleyip paylaşması kadar iç açıcı bir içerik türü yok benim için. Sevgili CS, videoların bana bile muhteşem derecede çok şey katıyor, lütfen bu tür videolar devam etsin.
CS yaptığın bu tür bilgilendirici içerikler çoğunluğun ilgisini çekmiyor olsa da konuyla ilgilenen takipçilerine çok güzel şeyler katıyor hatta yer yer olaylara bakışını değiştiriyor. Oyun teorisi ve kültürüyle ilgili paylaştığın her içeriğin dibini sünnetleyen birisi olarak bu tür videoların devamının gelmesini çok isterim.
Gerçekten cevabımı aldım.Bende kendi kendime neden hep başka oyunları bitirip sürekli eu4’e dönüyorum diyordum.Sürekli eu4’ü öğrenmeye devam ettiğim için oynuyormuşum.
42 yaşındayım. Oyunlara yoğunlaşıp saatlerce oynayabilmem için beynimin daha boş ve sorumluluklarımın daha az olması lazım. İşte o zaman oyunlardan daha çok keyif alacağımı düşünüyorum. Bir de beynim ciddi anlamda hızlı çalışıyor. Çoğu zaman durduramıyorum. Sürekli bir yerlere yetişmem gerekiyormuş hissi sürekli saçma sapan anksiyete anları vs.. vs..
Hocam aynı dertten müzdaribiz. Böyle dönemlerde ne yapıyorsam özellikle çiğneyerek ağır ağır yapmaya özen gösteriyorum. Kendime özen göstermek birinci önceliğim. Hepimiz için öyle. Hayat çok kısa malüm.
@@bulentkoseoglu1715Bence biz bu gidişle 60'da bile oynayamayız. Küçükken gençliğimizi yaşatmadılar, yaşlanıncaya kadar da ortalama ömür 200 oldu falan derler, bizi çalıştırmaya devam ederler, hepten güme gideriz. 😂
Üniversitede yaz tatilimde evde boş boş takılırken bile oyun oynayasım gelmiyor artık. Sosyal medyada takılmak bir şeyler izlemek daha keyifli geliyor. Oyunlar bu hızlı çağa ayak uyduramamaya başladı. En son pandemide arkadaşlarla warzone inanılmaz keyifliydi, onun dışında günde girip iki üç el fifa atıyorum. Başka oyunlara odaklanıcaksın da öğreniceksin de ne için? Eskisi gibi beraber oynayacağımız arkadaşlar da kalmadı ki
Türkiyede oyun oynayan mı var adam gibi? Hangi Türk çeşitli oyunlar oynayıp birşeyler deneyimlemek istiyor? Hepsi sikindirik cs go, dota, lol ya da valorant oynuyor.. Bana parasızlıktan falan da bahsetme herkes bir şekilde ihtiyaçları için para harcıyor. Herif asgari ücret alıyor elinde 20 küsür bin liralık telefon bin liralık parfüm kullanıyor..
@@vonhumboldt8onun sebebi ne biliyormusun gülüm çünkü mw 2019 olan oyun stabil bir oyundu ve battel royal modu icin cok uygundu. sistemi yedirip yapmışlar ama gel görelim ki, oyunun her türlüsü icin gecerli bi oyun düzgün çalışıyorsa bozma abi, bu kadar basittir. vanguard sezonu geldi full bıraktım. w2 özellikle kötü sonra eskiden r6 oynardım. oyun abuk subuk hal aldı e spora dayali yaptılar. kendi tarzini koruyamadi bir oyun yaparken. özellikle fps gerçekçilik şart değil. ama kendi askeri temasını korusun ve ona göre karakterler gelsin. herkes bu şeyi net sekilde istiyor dedim mesala bi ornek daha metin2 wolf karakteri gelmesi gibi saçmalik gibi birşey 😂 anladi mi mesala WolfTeam kadin şu tarzı kurtlar gelmesi gibi birşey sonra başka aklima gelmedi. Ha gelmiş warozne 1 devam edeyim oyun stabil ve aşırı keyiflidi battel royal olarak ne bekleme vardı ne yavaştı günümüz silahlar ile fistik gibiydi nasil desem bildiğin akiciydi yağ gibi akıyordu anladin mi kral aşırı keyif alıyordum bende kar98 özellikle dedim gibi simdi ki oyunlar bence şu netflix saçmalığı var oyunlar da on plana cikmak icin yapilan tarzlar veyahut dikkat cekme yeni nesiller icin tarzini değiştirme daha dedim gibi duzenli şuan sende guzel mmorpg veyahut guzel bir fps online aryorsundur yok çünkü mesala ben yıllardır mmorpg oynamıyorum 2014 beri niye p2w ve sosyal etkileşimi yapamıyorlar özellikle pvp yok arena yok su bu neyse anladin beni uzun lafin kısası doğru çalışan sistemi bozma abi 😂
Selamlar. İlk 8 dakika için; Oyun oynama sebebim açıkçası meditasyon, 35 yaşındayım, PC'de After Effects başında, çok yoğun geçirdiğim bir mesaim var, çok sık olmasa da 3D tarafında orta çapta freelancer işler alıyorum, evliyim ve babayım yani çok çok yoğun ve sorumluluklarla dolu bir rutinim var. Hepsinin üzerine tabiki pek fazla oyun süresi kalmıyor fakat oyun için PC'nin başına oturduğumda; stres seviyem düşüyor, özellikle işimle ilgili takıldığım tasarım problemlerini arka planda daha kolay çözmeye başlıyorum ve yine iş için odak süremi arttırıyorum. Kesinlikle videoda da olduğu gibi oyunlar, kişisel deneyim yaratmak için çok güzel bir noktadalar, rekabetçi taraf benim için zorlayıcı onun yerine State of Decay gibi çoğunluğun sıkıcı bulduğu bir oyun benim için çok keyifli olabiliyor ya da son zamanlarda bitirdiğim Last of Us, keşif ve hikaye açısından çok doyurucuydu, son günlerde oynadığım Alan Wake 2 ise kusursuz devam ediyor. Gerçekten trend ve hype'dan uzaklaşıp kişisel deneyime odaklanmak gerekiyor.
Dostum bu seri hem oyun geliştiricileri hem de oyuncular için çok faydalı olur inşallah. Teorik bilgiyi pratik örneklerle vermeniz çok kıymetli. Serinin devamı dileğiyle elinize sağlık...
Senede bir yorum falan yazıyorum şu RUclips'da. Can seni yıllardır severek takip ediyorum. Bu tarz bir içerik çok izlenmez ise eh demokrasi o zaman devam etmem kısmına katılmıyorum. Neden? Çünkü zaten toplumda bu tarz niş diyebileceğimiz sohbetleri izleyecek/dinleyecek kişi sayısı az. O yüzden sallıyorum bu video 50.000 izlenmiş olsun. Bu belki de Türkçe içerikte bu içeriğin maksimum ulaşacağı sayı belki de bu. Malesef ülkemiz yeterince gelişmiş değil. Bu tarz videoların az izlenmesini buna yoruyorum. Lütfen bunu bir düşün. Senin bu tarz videolarından keyif alan 50.000 kişi belki de bot diye tabir edebileceğimiz 1 milyon kişinin ülkeye yapacağı katkıyı yapıyor. O yüzden arkandayız ve seni seviyoruz. Emeklerin boşa gitmiyor emin olabilirsin.
Kesinlikle dediklerine katılıyorum ama aynı zamanda herkesin vakti ve emeği değerli. Uğraştığına değmesi lazım. CS de sonsuz bir vakitle her istediğimizi yapamaz. Keşke yapsa.
Geçtiğimiz senelerde aynı sıkıntı yaşayıp sayende souls türüne giriştim heyecan, keşif, merak beni tekrar oyunlardan keyif almamı sağlamıştı. Video çok güzel olmuş hatta arkadaşımla bu konuyu konuşmuştuk ona gönderdim bile 😊
Ben oyuna açık dünyada dolaşmak için giriyorum. Yürüyüp farklı iklimler ya da köyler keşfetmek, insan manzaraları görmek hoşuma gidiyor. Bir de şehir kurma oyunlarını seviyorum, sebebini bilemedim. :)
güzel bir yaklaşım olmuş bazen oyunları sadece oyun olarak gören insanlara söylemek istediğim herşeyi söylemişsin ve oyun severlere güzel tavsiyeler vermişsin devamını bekliyorum.
Valla Can hocam ilginç bir şekilde birçok oyunu oynarken seni uzun süre izleyesim gelmiyor, başkalarıyla yaptığın videoları da izleyesim gelmiyor ancak Tek başına yaptığın içerikler nedense ayrı bir tatlı oluyor. Bu konunun da devamını getirelim lütfen güzel içerik. Saygılar, kolay gelsin.
Oyun oynamayı çok seven bir insan olarak arada sırada oyun oynarken sıkılma hissine kapılmıyor değilim fakat bu hissin kaynağını bulmak çok önemli. Bendeki sorun, hayatta yapılabilecek o kadar şey varken sabah 8 akşam 8 üstüne cumartesi de mesaisi olan bir işte çalışıp hayatı kaçırıyor olmam. Evet hayatı kaçırıyoruz ne yazık ki ve bu benim canımı inanılmaz sıkıyor. Eminim benim gibi pek çok insan bu konudan muzdarip. Mesela dün çok büyük bir motivasyonla oyun oynamayı arzu ederek işten çıkıp evime gittim, yemeğimi yedim, duşumu aldım, pc başına oturdum, bilgisayarımın güncellemeleri gelmişti, onları yaptım ve saate bir baktım saat 11 olmuştu. Aynı şekilde pc'yi kapatıp yatış moduna geçtim. Oyunlardan zevk alamamanın ötesinde hayattan zevk alamıyoruz çünkü vakit darlığında kendimizi boğulurken buluyoruz.
Şuan işsizlik yüzünden kafamı oyun ve dizilere veremiyorum, başlarda artık sıkıldığım için felan olduğunu düşünüyordum ama zaman geçtikçe bunun işsizlikten kaynaklı stresin getirdiği bir durum olduğunu fark ettim, umarım iş bulabilir ve keyif almaya devam ederim
@@HERKELMERKEL Psikolojik yönü sıkıntı istesende oynayamıyorsun kitap okumayı çok severim ama stres yüzünden keyif alamıyorum, 1 saat vakit bulayım ama iş sıķıntım olmasın.
PS1 dönenimden beri yani yaklaşık 99 senesinden beri oyun oynarım, tabi ki şuanda da oynadığım oyunlardan keyif alıyorum fakat 90 yıllarda ve 2000 lerin başlarında oynadığımız her şey bizler için çok yeniydi ve piyasada erişebildiğimiz tüm oyunlara bakardık. Bu da sürekli taze ve yeni deneyimler elde etmemizi sağlardı. Tabi donanımsal olarak da çok büyük inovasyonlar yaşanıyordu, kasetten CD ye geçiş çok büyük bir kırılma noktasıdır. Buna ek olarak oyun dünyasında bugün yerleştiği söylenen bir çok "yerleşmiş strateji" (bknz: side quest, açık dünya vs vs) henüz oturmamıştı ve oyun yapımcıları sürekli yeninin arayışı içerisindeydi, bu sebepten neredeyse tüm oyun janraları o dönemde oluştu,. Böylesine yeni şeyler deneyen stüdyoların oyunlarını oynamak da bize sürekli bir keşif hissiyatı ile şaşırma duygusunu hissettirdi. Günümüz oyunlarının bir çoğunda artık bu yok, bizler bu duyguları yaşayamadığımız için sanki keyif almıyormuşuz gibi geliyor.
spelunky'ye benzer öğrenme sistemi olan başka bir oyun olarak Rain World de var. Oyun tarzı olarak bambaşka oyunlar ama gene de öğrenmeyi seven biriyseniz kesinlikle bakmanızı tavsiye ederim. Çoğunlukla keşif üzerine kurulu kendi karakterinizin bile farklı kombinasyonlarla birsürü hareket yapabildiği bir oyundur kendisi
Şu video o kadar iyi geldi ki. Bu duyguyu bayadır hissediyordum ve bir tek bende var heralde ben beceremiyorum bu oyun işini ya da daha çok dlc almam gerekiyor heralde ilgimi arttırmak için diyordum. Resmen kurtarıcı oldun başlığı görünce atladım zaten hemen ndjdndjdnd. Lütfen bu seri devam etsin Can abi!❤
Videoda geçen ifadeleri kullanarak ifade edecek olursam, ben neden ve hangi amaç ve beklentilerle oyun oynuyorum? Fantasy, fellowship, discovery, expression, exploration, anticipation, possibility, pride in accomplishment, surprise, wonder, thrill, triumph over adversity, narrative. Kalanların çoğunu nadir durumlar harici hiç aramıyorum. Aradıklarım ve aramadıklarımın tablosunu bugün benim için oluşturan şey ise bu videonun ana noktaları, yani oyunlara farklı yaklaşmak veya farklı oyunlara yaklaşmakla gerçekleşti. Hayatın her noktasında olduğu gibi farklı olaylara karşı tutumumuz ve olaylara karşı farklılaşan tutumumuz kendimize, topluma ve hayata bakış açımızı oluşturan yegane noktalardan. Aslında bu da bizim nelerden zevk alıp nelere karşı mücadele verdiğimizi, değer yargılarımızın neler olduğunu ve bunu ne ölçüde ve hangi şartlar altında savunabildiğimizi, kendimizi nasıl ifade ettiğimizi ve etmek istediğimizi belirleyen noktalar. Buradaki tümevarımın tersini uyguladığımızda yani tümden geldiğimizde ise oyun konusunda da benzer durumların bizi karşıladığının farkına varıyoruz. Burada oyunun insan hayatıyla ne kadar bütünleşik bir kavram olduğunun da göstergesidir kanımca bu konu. Hayat ve oyunun ortak pratiklerini iki mecra (escapism ve gerçek hayat) arasında örüntü kurmaya başladığımızda bence daha da kafa açan, ereğin farkındalığına kendiliğinden ulaşabilen bir noktaya gelebiliriz. Bu gibi düşüncelere önayak olduğu için müteşekkirim CS. İçeriklere farklı yaklaştığın, bazen de farklı içeriklere yaklaştığın için🙏
Bu içerik şahane olmuş. Bence oyuncular tam da senin bahsettiğin gibi oyunu bitirip başka bir oyun oynama derdine düşmeden, o oyunu Hissederek ve içine girerek, gerek atmosferiyle müzikleriyle gerek yapabildikleri ile yaşayabilmektir. Oyunlara farklı bakış açılarıyla yaklaşırken oyunun süresine 3-5 katına çıkartmak, buna bu kadar zaman harcamak da herkesin sahip olduğu bir durum değildir. Bence oyunlardan sıkılan insanların bir süreliğine de olsa oyun oynamayı bırakıp farklı sosyal etkinliklerde bulunması, spor yapması, kitap okuması, doğa gezisine çıkması gibi etkinliklerde bulunup monoton bir hayattan sıyrılılması oyun oynamayı tekrar Özlemesine vesile olacaktır. Can Sungur bence oyun dünyası için çok önemli bir figürdür. Anlattığı şeylere bakınca kendisinin çok derin bir oyun ve hayal gücü bilgi birikimi olduğu görülmektedir. Ben de kendisi gibi oyunu Fast fut olarak tüketmekse, yaşayarak oynamayı tercih edenlerdenim.
Uzun zamandır üzerine düşündüğüm, farklı mecralarda tartıştığım bu konunun tarafınızca ele alınması ve bu şekilde detaylı bir içerik çıkarılması memnun etti beni. Seri haline getirilmesini isterim, destekliyorum. Dipnot olarak oldukça yalın ve akıcı bir Türkçe ile bu şekilde anlatılması, tane tane ve özgün bir stil beni videoyu tek seferde izlemeye itti. Onu da belirtmiş olayım.
Bunu bazı serilerde eskiyi aradığım için yaşıyorum. Örneğin; Call of Duty serisi. Eski tadı yok, seriyi mahvettiler. Yeni MW3'te hikaye oldu bittiye getirilmiş. Fakat bu gibi durumlar haricinde hikaye odaklı oyunlardan hala aynı keyfi ve hatta daha fazlasını alıyorum. Far Cry 3-4-5 benim için iyiydi. Far Cry 6 için idare eder diyebilirim. Sinematik bir keyif aldığım serilerden biri de muhteşem Crysis serisiydi. Mirror's Edge serisi tam da köy yerinde parkur sporu yapmaya çalıştığım dönemlerde ilaç, terapi gibi gelmişti. Tomb Raider serisinden çok keyif almıştım. Bu serinin yeri bende ayrı çünkü gizemleri çözmeyi, keşifler yapmayı ve gizemli mekanları çok severim. Çocukluğumda yaptığım şeylerin ileri seviyesi. Zaten dağcılığa ilgim var. Cyberpunk 2077 o dünyada yaşama fikrinden hoşlandığım bir oyundu. Hoşuma giden enteresan bir oyundu. GTA V hikayesi ve oynanışı gayet iyiydi. Titan Fall ve özellikle Titan Fall 2 hoştu. Fakat benim de bir derdim var. İki yıldır bana seçeneğim yokmuş gibi hissettiren bir dert. Bunu multiplayer dahil olmak üzere en çok hikaye odaklı shooter/savaş oyunlarında yaşıyorum. Fantazi ve bilim kurgu oyunları buna dahil değil. Immersion denilen bir olay var. Türkçeye tam çevirisi pek tutarlı değil. Bir oyunun gerçek hayata sadece grafik açısından değil mekanik, detay ve tutarlılık açısından da ne kadar yaklaştığını anlatan bir terim. Oyunun seni kendi dünyasına ne kadar alabildiğini anlatır. Ben son iki yıldır bunda başarılı oyunlar arıyorum ve sadece böyle oyunlardan keyif alabiliyorum. Hep bir öncekinden daha iyi oyun oynamaktan mıdır nedir artık hem grafik hem mekanik hem de ince detaylar sunmayan ve tutarlı olmayan oyunlar beni sıkıyor. Bu konuda başarılı bulduğum bir kaç oyun var. Yeni Modern Warfare serisi ve Red Dead Redemption 2. Bu arayışımda çıtayı bu denli yükselten RDR2'in etkisi büyük. Bu başyapıttan sonra oyunlardan keyif almam zorlaştı çünkü kriterlerim seviye atladı. Bu konuda gerçekçilik namına iyi bir oyun da ARMA 3. Squad da bu konuda iyi eleştiriler alıyor. Gözlemlediğim bir oyun. Kara kuvvetlerimiz ve silahlarımız gayet iyi temsil edilmiş diyorlar. Yeni Modern Warfare serisinde atılan boş kovanda iğne izi olmasından tut silahı incelerken şarjörü boş ve dolu olup olmadığına göre göstermesine, kullanılan mühimmatın görsel olarak da temsilinden tut hava desteği atışlarının yerdeki ekibin telsizinden bile duyulmasına, arabaların GTA'ya göre çok daha gerçekçi hasar almasından tut dürbünlerde güneşin ve lekelerin, izlerin görülmesine vs vs. Sudan çıktığında elbisenin ıslak olduğunun gayet belli olması ve suların damlaması? Tavana atılan molotofun orada yanıp aşağı alevlerin damlaması? Bir kaç videoyla ne ince detaylar olduğu görülebilir. Oynayan zaten bilir. Şu an aklıma başka gelmiyor çünkü para uğruna ünlüleri operatör olarak oyuna eklediklerinden beri oynamıyorum. Birinci şahıs savaş oyununda Messi'nin, Mbappe'nin işi ne? Microsoft Activision Blizzard'ı satın alınca düzelir sandık ama bunlar daha beter çıktı. Nicki Minaj? Snoop Dogg? The Boys? Ne alakaya maydanoz?! Multiplayer oyunlarda aradığım diğer bir konu ise çeşitlilik. Örneğin; PUBG vs Warzone. İkisi de Battle Royale ama Warzone silah, araç konusunda PUBG'yi cebinden çıkarır. Gerçi Battlefield 4 ikisini alır katlayıp atar ama Battle Royale değil. ARMA veya Squad? Oy oy oy. PUBG bir çok araç ve daha büyük, çok büyük bir harita ve yeni silahlar ve modlar getirse belki geri dönerim. Bu sıralar arkadaşlarla The Finals ve War Thunder, tek başına X-Plane 11 oynuyorum. The Finals yeni bir konsept. Hoşuma gitti. Oyun içinde oyun gibi bir durum var çünkü karakterler arenada bir VR oyununa girip oynuyorlar. İzleyiciler, kadın erkek sunucular var. Oyunu yapan ekip eski Battlefield geliştiricileriymiş. Riot Games'in yaptığı gibi Türkçe dublaj getirirlerse bu oyun Türkiye'de patlar. Son yıllarda oynadığım ve yeri bende hala taze olan ve ömrümün şu ana kadarki en iyi oyunu, sinematik bir başyapıt, oyun değil oynanan film: Red Dead Redemption 2. Oyunda öyle detaylar öyle detaylar var ki. Öyle ki "Bunu da mı düşünmüşler, yuh bunu da mı koymuşlar?" dersiniz. Hangi birini anlatayım? Kampta kahveyi hızlı içince Arthur'un ağzının yanması mı yoksa hava sıcaklığına göre atların testislerinin hacim değiştirmesini mi ya da yüzdeki yaranın iyileşmesinin gerçekteki gibi zaman almasını mı veya bir kasabada ortalığı karıştırdığında dükkanlara vs saldırdığında dükkanların tadilat için veya sahibinin iyileşiyor olmasından ötürü bir kaç gün boyunca kapalı olmasını mı? Cesetlerin zamanla çürümesi ve fareler, böcekler tarafından yenmesini mi? Hala keşfedilen bitmek bilmeyen easter eggleri mi? Birini öldürdüğünde ailesinin gördüğü her seni azarlaması, ayıplaması ve hakaret etmesi mi? Gelişmiş iltifat ve laf sokma sistemi mi? Bunların hepsi de hikayeden bağımsız şeyler. Bu oyunun bendeki etkisini tarif edemem. Etmem. Çocukluğundan beri duygularını kontrol etme konusunda başarılı olan ve sulugözlülüğü sevmeyen biri olarak ben bu oyunda ağladım. Bir kaç kere hem de. Benim hikaye odaklı oyunlardan hala keyif almamın sebeplerinden birisi akıcı İngilizcem olabilir. Altyazı boktan, çeviriler yetersiz. Bu açıdan avantajım var ve oyunun sunmaya çalıştığı deneyim benim için daha anlaşılır ve samimi oluyor. Artık başka bir davanın peşindeyim. Kendime başka bir mecra buldum: uçuş simülatörleri. Çocukluktan beri gelen heves Top Gun 2 filmiyle tavan yaptı ve kendimi X-Plane 11 oynarken internette Cirrus Vision SF50 uçağında uçuş planı oluşturmayı araştırırken buldum. Askeri ve Sivil Havacılık alanında filmi izlediğimden beri araştırma yapıyorum. İngilizcem olduğu için bilgi derya deniz. Şu an ne olur ne olmaz diye yanımda bir pilot olması şartıyla Cessna 172 uçurabilirim ve iniş de yapabilirim. Hususi Pilot lisansı almayı düşünüyorum. İşte bu benim için bir oyunun başarısı gösteren en temel göstergelerden biridir. Bir oyun öyle iyi olmalı ki o oyunda yaptığım şeyi gerçek hayatta hiç ilgim olmasa bile isteyeyim. Bir oyun şu iki şeyi başarmalı: 1. Gerçek hayatta isteyip de yapamadığım şeyin hevesini tatmin etmek 2. Gerçek hayatta hiç ilgim olmayan şeye ilgi duymamı sağlamak İşte ben buna oyun derim. Bu arada ömrümde ilk defa bir filmi sinemada birden fazla kez izledim. Top Gun 2'yi üç haftada üç kez izledim 😅
Evli, çocuklu ve mesaili bir işte çalışırken eskisi gibi bir "gamer" olmak biraz zor. Hiç bir şey bundan 15-20 yıl öncesi gibi değil. :// Beni arada sıkan tek unsur bu sanırım; "fellowship eksikliği" ((: Çok çeşitli birçok oyun oynamış ve oynamakta olsam da ana oyunum 17 senedir WOW. Sanırım "farklı bakış kelimelerinin" neredeyse tamamını içeren bir oyun olması, onu özel kılıyor bende... Yazılanların birçoğuna odaklıyım fakat sıkıldığım tek nokta bizler büyüdükçe birbirimizden biraz kopuyoruz. Evlilik, çocuk, iş derken 15 sene önceki ekip aynı anda oyuna giremiyoruz elbette. Kısaca zamanlar uyuşmuyor, insan eski arkadaşlarını ve nostaljiyi arıyor... ((: Can'sın. Ellerine sağlık. Çok güzel sohbet olmuş yine.
Ben oyunlardan sıkıldığımı düşünmüyorum ama son dönemde artık bir oyunun bana bir şey katmak yerine sadece zaman geçirttiğini fark ettiğimde o oyundan feci derecede baymaya başladığımı fark ettim. Dark Souls gibi bir oyun serisini büyük bir keyifle oynarken kendime "İrademi ortaya koyuyorum, bu oyun beni sınıyor." diyebiliyorum ama Cyberpunk oynarken her şey sanki ben zaman öldüreyim diye yapılmış gibi geliyor artık.
Çok faydalı bi içerik olmuş abi eline sağlık. Benim de bir tavsiyem olacak oyunlara farklı yaklaşmak adına, çocukken oynadığınız oyunları yetişkin olarak oynamaya çalışın. Çok farklı ve tatmin edici hisler yaşayacaksınız. Geçtiğimiz bahar ayında bir grup arkadaşımla birlikte oynadığım saklambaç/körebede inanılmaz stratejiler keşfettik. Bildiğimiz oyunları yetişkin gibi oynadığımızda baştaki maddelerin büyük bi kısmını gözlemleyebilirsiniz. Can abi, oyun kültürün ve oyun kavramını algılayış biçimin çok saygı duyulası. Yakın zamanda oyunlaştırma adı altında ün yapmış birkaç kişi Ike tanıştım oyun’un me olduğuna dair en ufak bi fikirleri bile yok maalesef. Bu bilinci yaymak için bu tarz içerikleri talep olmasa bile arttırmalısınız bence. Sevgiler.
Tek bir oyun türüne takılı kalmadan birçok oyunu oynuyorum. Genellikle benle aynı hobiyi paylaşan arkadaşlarım olmadığından solo takılıyorum. Zaten genel olarak da hikayeleri için seviyorum. Oyunlar benim için bir nevi dizi, film, kitap etkinliği gibi. Kimi zaman eğlenmek, kimi zaman da tabiri caizse hayattan kaçmak için bir araç. Ancak son zamanlarda oyun firmalarının early-access ya da malum patch gibi durumları kurnazca kullanmalarından dolayı eksik, bitmemiş ürünleri biz oyunculara kakalamaya çalışmaları gibi durumlardan çoğunlukla önümüze kötü ürünler düşüyor. Bu da şahsi olarak benim oyunlara daha temkinli yaklaşmama ve başlarda bazen oyunlardan pek de zevk almamama neden oluyor.
@@Farukbugradoganay2 Burada anlatılan mevzu oyunlardan neden sıkılıyoruz. Benim verdiğim cevap, oyunlar güzel olsa da firmaların yaptıklarından dolayı neden zevk alamadığımla alakalı. Zaten Can Sungur'un sorusu tamamen benim cevapla bağlantılı. Neden oyun oynuyorsunuz? Neden zevk almıyorsunuz? Ben de durumumu açıkça paylaştım. Videonun başını daha dikkatli izlemeni tavsiye ederim. İkincisi gidip başka kanalı izlemenin bunlarla ya da burda dönen muhabbetle hiçbir alakası yok.
@@i-shaddow-i Firmalar bunu yapmak zorunda aslında çünkü bir yandan hype'ı yüksek tutmaya çalışıyorlar,bir yandan başka projeleri var o yüzden zamanında yapmaları gerekiyor,bazı firmaların paraları bitiyor o yüzden eksik çıkarmak zorunda kalıyorlar vs. vs. Eğer bu tarz eksik oyunlardan sıkılmışsan bağımsız oyunlara bakmana tavsiye ederim
rdr gibi skyrim gibi girip bir yöne doğru yürüyeyim ve başıma bir takım işler gelsin o dünya içinde bi hayat yaşayım tek amacım. birde gameplay mekaniklerinin beni darlamaması
Aslında bende senin gibiyim Can Abi her türlü oyunu oynamayı seviyorum. Fakat, son zamanlarda Zelda ve Ck3 çok oynadığım için beklentilerim; Zelda'da keşif, CK3'te de Ortaçağ'da ülkelerin yönetiminin nasıl gerçekleştiği ve ben olsam nasıl bir kral olurdum hayaline bağlı olarak oynayıp, zevk almaya yönelik oynuyorum.
CK3 oynarken tamamen yönettiğim karakterin rolüne giriyorum. Karakterim halinden memnun ve iyi kalpli bir adamsa, çok iyi bir savaş fırsatı olsa bile kimseye savaş açmıyorum. Ülkemi geliştirmeye çalışıyorum. Yada entrikacı ve kötü kalpli bir karaktersem ortalığı karıştırıyorum. Bu gerçekten ayrı bir zevk veriyor.
Ck 3'ü sevmişsen Ck 2'ye de bir göz atabilirsin.Maalesef ki Ck 3 oynayamıyorum fakat Ck 2'de dolu dolu eventler var,oradan açlığımı gideriyorum.Bende tam tersi Napolyon gibi koalisyonla savaşıp,zor da olsa kazanıp Roma'yı kurmaya çalışıyorum çok zevk veriyor :D
Benim oyunlarda en sevdiğim şey "gelişim hissi", karakterin başladığı noktadan belki daha refah düzeyi yüksek bi noktaya(bkz. Stardew Valley, Graveyard Keeper, My Time at Portia vb.), belki teknolojik olarak daha gelişmiş bi noktaya (bkz. Satisfactory, Dyson Sphere Program vb.), bazen de başladığı yerden daha güçlenmiş, yeni yetenekler kazanmış ve önceden başaramadığı ya da zorlandığı şeyleri daha kolay yapmaya başladığı bi noktaya (bkz. Yakuza serisi, Vampire Survivors, Hollow Knight, Dark Souls serisi, Baldurs Gate 3 vb.) gelmesinin yaşattığı o ilerlemişlik, başarmışlık hissini seviyorum. Çok geniş bi oyun kümesini de içine alıyor bu saydıklarım ve her zaman bunun o veya bu şekilde içinde olduğu oyunlardan ekstra bi keyif alıyorum. Bunu hissedemediğim ya da bunu hissederken artık bi yerden sonra hissetmeyi bıraktığım oyunları genellikle sıkılıyor ve bırakıyorum. Tabii ki tek sevdiğim şey bu değil. Oyunda güzel bi hikaye, keşfedilecek ilgi çekici bi dünya, rol yapma öğeleri gibi şeylerin olması da bana ekstra keyif veriyor ama bu zamana kadar en çok keyif aldığım oyunlar hep yukarıdaki saydığım kriterleri de sağlayan oyunlar olmuştur.
Eş olmak, evlat olmak, bir işte çalışan olmak, evde ev hanımı olmak, arkadaşlarıma dost olmak, köpeğime anne olmak gibi şeylerin üzerimdeki baskısıdan kaçabilmek için oyunlara girip, bambaşka birileri olmak keyif veriyor. Bu hangisine girer bilemedim CS 😅
Spiderman, baldurs gate3 ve deadspace gibi oyunları oynarken ana kahramanın hissettiklerini hissetmek, nispeten hikayeyi deneyimlemek ve farklı bir gerçeklikte bulunmak gibi hissiyatlar hoşuma gidiyor. Bunun dışında bu aralar age of empires 4'ü online şekilde oynuyorum ve kendimi ender's game'deki çocuk gibi hissediyorum ve aşırı keyif alıyorum. Yine çevirisi yayınlanınca oynamaya başladığım stellaris daha yeni olsam da baya güzel gibi. Oyunda kararlarımın etkilerinin olması çok hoşuma gitti. Yani gelişmek için tıklıyorum gibi değil verdiğiniz her karar medeniyeti şekillendiriyor. Olaylarla karşılaşıp duruyorum star trek bölümleri yaşıyorum resmen.
Tıpkı benim gibi fanatik bir oyuncusun. Ben de bilirim bazıları gibi hileyle oynamayı veya ctrl+A hurra girmeyi ama her yönettiğim karakter veya piyonun gerçekten öldüğü veya öldürdüğünü düşünerek oynamak oyunları çok ciddileştiriyor. Bu da bana gerçekte yaşayamayacağım senaryoları gerçekten yaşıyorum hissi veriyor.
Bir kurgucuyum. Uzun zamandır oyun oynuyordum. Video oyunlarını genelde beni de içine kattığı ve sunmuş olduğu sinematik deneyim için oynuyorum. Bu sebepten online oyun oynamayı uzun zaman önce bıraktım. Son dönemde de geçmişten günümüze oyunlardaki sinematik anlatının ve deneyimin gelişimindeki farklılıkları inceliyorum. Bir fragmanı incelerken dahi anlatıya çokça odaklanıyorum. Kafayı kırmış gibi hissediyorum bazen abi :D
Bence hiç olumsuz hissetme. İnsan beyni hikayeler üzerine çalışır. Yapımız bu. Keşke insanlar senaryo ve kurgu tekniklerinin ne kadar önemli olduğunu bilseler. Gerçi bilmesinler, herkes bilirse piyasaya uygulamasını yapamayız. 😂
Sid Meier's Alpha Centauri oyununu aylar boyunca başından kalkmadan oynayan bir çocuk olarak, bugün 38 yaşında, onun çok daha iyi hali belki Stellaris'i 20 dk oynayıp kapatmak beni inceden bir üzüyor. Steam kütüphanem bazısı hiç yüklenmemiş çoğu 30 dk'dan az oynanmış sayısız oyunla dolu. Çoğu zaman bu durumu "ayırabileceğim zaman azaldı, çocuklar var, işler var, aile var" gibi bahanelerle izah etsem de söz gelimi evde yalnız olduğum 10 gün boyunca Dice&Fold, Slay the Spire gibi oyunlarda zaman harcadım. Aynı anda RDR2, Elden Ring, Ghost of T. falan da yüklüyken. O yüzden böyle videoları biraz "aman acaba bir çare mi" diye dinliyorum ama verdiğin çoğu tavsiye benim çocukluktan beri yaptığım, oyunun amaç ve sınırlarını zorlama, değiştirme, saptırma ilkelerine dayanıyor aslında. Yine de dertleşiyor gibi oldu ve büyük keyif aldım. Teşekkürler.
Öncelikle eline, ağzına sağlık çok güzel bir içerik olmuş. Sıkılmaya başlamıştım evet ama farklı bir yön kattı bana. Devamında Souls oyunlarına da bu serinin içinde değenirsen sevinirim açıkcası, elden ring aldım bu videodan sonra yanlış bir bakış ve ilerleme kaydettiğimi anladım seninde görüşlerini merak ediyorum Souls lar ile ilgili
ben her şeyden sıkılıyom. film dizi açıyom odaklanmaya çalışıyom yok (ki geçen ay 64 film izledim ama bi süre sonra bayıyor her şey). hayat çok bayat sıkıcı. oyunlarda sarmıyo ki bilgisayarım bile yok mobilde de zaten kayda değer çok az oyun var. insan amaçsız kalınca cidden bunalıyor
Bilmiyorum CS Bey'in üslubu ve anlatımından dolayımı ama çoğu ilgim olmayan veya ilgimi çekmez dediğim oyunları kendisi oynadıktan sonra çekici buldum, bu videoyu izleyince de gerçekten oyunlardan zevk almama sebebimi de öğrendim. Teşekkürler CS Bey
Sanırım spesifik bir sebep gösteremem. Her oyunun benim için ayrı bir çekimi var. Edit: Bir sonraki kısımdaki o kelime kümesinin sanırım her bir dalı az ya da çok beni bir şekilde kaşıyor bir oyun oynarken. Lütfen bu tarz içeriklere devam et. Bu kanalın beni en çok çeken içerik tipi bu tarz oyun ve oyun tasarımı üzerine olan sohbetler oluyor. Günümüzün acemi, geleceğinse profesyonel (umarım) bir oyun tasarımcısı olarak Türkiye'de bu isteği kaşıyan nadir insanlardansın. Lütfen bunun biraz daha üzerine git.
Can, seni tebrik ederim. Seni ve içeriklerini neden sevdiğimi şimdi anladım. Koskoca camiada bağrış çığrış oyun oynayıp piyasayı dolduran yayıncılar yerine burada gelmiş "neden" diye soruyor ve izleyiciye sağlam kaynaklarla bilgi ve oyun oynamanın ne olduğunu ifade eden içerik sunuyorsun. Gerçekten çok hoşuma gitti bu yaptığın. Ellerine ve emeklerine sağlık.
Elden Ring ve Souls-like tarzı oyunlar oynamayı sevmezdim. Sürekli dayak yemekten ve ölüp tekrar bir şeyleri denemekten haz almazdım ama baktım ki oyuna farklı yaklaşıyormuşum.Point to point tarzı oyunlara yaklaştığım gibi yaklaştığımı farkettim. Keşfettikçe ve bir şeyleri geliştirdikçe oyunu daha çok sevdiğimi farkettim. Point to point ve açık dünya olmayan oyunlardan ziyade kısıtlanmadığımı. İstediğim tarzda bir build yapabildiğimi. İstediğim ve hayal ettiğim tarzda build yapabilmeyi Elden Ring sayesinde, istediğim yere gidip istediğim kişilerle Quest yapabildiğimi Elden Ring sayesinde farkettim ve oyunu bu sefer farklı yaklaşımlarla oynamaya devam ettim. 100 saati devirdiğimi gördüm geçen gün ve hala daha oynamayı dört gözle çektiğimi görüyorum kendimde. Senin videon ise tam üstüne geldi. Aslında direk kapağına bakarak nasıl yaklaştığımızı seçiyormuşuz oyunlara. Gerek Indie oyunlar olsun gerek AAA seviye oyunlar olsun. Teşekkür ederim video için değerli Can Sungur. :)
Oyun dünyalarını keşfetmek benim ilk aradığım unsur oluyor. Lineer değil açık dünya sandbox fark etmeksizin dolaşmak, orada eskiden nelerin cereyan ettiğini düşünmeyi seviyorum.
Bu tarz videoların sanki birebir sohbet ediyormuş gibi inanılmaz hoşuma gidiyor, özellikle konu ilgimi çekiyorsa. Kahvaltıma eşlik ettiğin için teşekkürler cs
Şu sıralar oyunları sadece kendime ve çevreme bu oyunu bitirdim demek için oynuyorum. Bu da oyunu bir an önce bitirmeye çalışmaya itiyor beni ve oyundan aldığım zevki baya azaltıyor. Bunu neden yapıyorum bilmiyorum. Fakat son zamanlarda yeni türlere de bakmaya çalışmak oyunlardan aldığım zevki arttırmaya başladı. Umarım bu videoyla birlikte katlanarak büyür ve "oyunu bitirme" içgüdüsünden kurtulurum. Teşekkürler CS.
40 yaşına geldim ve artık gerçekten keyif almıyorum oyunlardan eskisi gibi hikayeleri beni içine çekemiyor. Bunun nedeni de bence eskisi gibi düzgün oyun çıkartamıyor olmaları olduğunu da hissediyorum
Videodan birkaç gün önce bu sorunun cevabını düşünüyordum ve dışarıyı karşı onaylanma ihtiyacım olduğunu bundan dolayı da oyun oynadığımı ya da izlediğimi fark ettim. Bir konuşma olduğunda "Ben bu oyunu oynadım" diyebilmem gerektiğini düşünüyormuşum, böyle hararetli bir şekilde oyun tartıştığım bir ortam da yok ki kendimi bildim bileli oyunlarla iç içeyim. Daha sağlıklı olan cevaplarım ise oynanış olarak güzel ve özgür bir oyun oynuyorsam, açıkçası o şeyi deneyimleyip sınırlarını zorlamaya çalışmak çok hoşuma gidiyor. Örneğin, webbed oyunu. Bir örümceğiz çok tatlı istediğimiz yere ağ atıp ağları birleştirebilyoruz, aşırı tatlı sallanma( swing'i tam karşılamadı ama) mekanikleri var. Bu oyunu çıkmadan gördüğümde aşık olmuştum, örümcekleri de pek sevemiyorum aslında ama, çıkacağı dakikaya kadar bekleyip çıktığı an 18.5 ya da 24₺'ye alıp saatlerce oynadım sonra. Her yere ağ atıp o ağları birleştirip üstünde dolaşmak, ne kadar atıp ne kadar birleştirebileceğimi görmek çok keyifli gelmişti. Bu kontrol bendeyken deneyimleyip test etme arzumu da aslında en çok rogue like, lite oyunlar karşılıyor çünkü oyunun oynanışı sürekli gelişiyor ve istediğim yere evirebiliyorum, gelişebileceğim bir şey olduğunu bilip oraya ilerlemek ve o gelişmeyi elde etmek, sonra da bunu kullanabilmek çok güzel hissettiriyor. Bu oyunlar da oynanış üstüne kurulu oluğu için o yönleri de kuvvetli ve çeşitli oluyor zaten. Büyük AAA özlellikle sony oyunlarında, artık dizi gibi olmaya başlamaları da bunu tetikliyor bence, sadece hikayenin nereye gittiğini görmek istiyorum ve hikayeyi gördüysem eğer oynamadan önce ya da spoiler yediyesem asla oynamak istemiyorum bile bu oyunları. Bu oyunların sınırlarını test edip tüm olasılıkları görme isteğimi, güzel bir hikaye ve olayların nereye evrileceği ya da nerelere evrilebileceğini görme isteğimi ve o evrende var olma isteğimi ise en yoğun şekilde Baldur's Gate 3 ile fark ettim. Act 1'deyim, karakterlerim 7.lvl 102 saat oynamışım ve hâlâ sıkılmıyorum ki oyunlardan çok kolay sıkılabildiğim uzun bir süre içinde oynamaya başladım.
Can abi 14:23 de bahsettiğin konuya şöyle katkıda bulunmak istiyorum, Yan görevleri yapmak o kadar keyifli ki. bazen kampta iş bile yapmak hoşuma gidiyor. Atımı sürüyorum ama gerçekçi olsun diye hayvanı dinlendiriyorum, bakımını yapıyorum. İnsanlarla aram kötü ise düzeltmeye çalışıyorum. Oyun oynadım demek için değil oyunu oynamak için her türlü incini boncuğunu araştırıyorum...
Ben yeni bir deneyim yaşamak için oyunlara giriyorum bu yüzden oyunun hikayesi de oynanışı da kendine özel olursa benim için daha iyi. Bu nedenle oynanış öğesi çok zayıf olmasına ve grafikleri de iyi olmamasına rağmen to the moon, hikayesiyle beni epey etkileyen oyunlardan olmuştur. Dishonored serisi müthiş oynanışı ve ortalama hikayesiyle de beni çok etkilemiştir.
Bir konuya bu şekilde akademik açıdan bakmanın önemli olduğunu düşünüyorum kitaplar ve yazılarla destekleme gerçekten etkileyici bu şekilde videoların gelmesini umarım
Ben de bu aralar oyundan keyif alamama dönemime girdim. Şu videoyu izledikten sonra farkettim ki son zamanlarda oyunları çok hızlı, içime çekmeden oynuyormuşum. Hani sevdiğimiz yemekleri hızlı hızlı yediğimizde hem bir şey anlamayız hem de rahatsız oluruz ya onun gibi bir his. Oyunları mümkün olan en zor seçenekte oynamak da bu arada oyunu yavaş yavaş sindirmenize yardımcı olacak bir şey. Zorluk seçeneği yoksa da "meta" dediğimiz şeyden uzak durun derim. Örneğin Path of Exile gibi bir oyun oynarken internetten en güçlü build neymiş veya en verimli farm metodu neymiş diye bakmayın. Deneyin ne yapabiliyorsunuz ne yapamıyorsunuz diye.
İlk yorumumu yaptığımda videonun başında yaptım çünkü serinin gerisini istedim gerçekten. İkinci olarak RDR gibi yüksek sistem gereksinimleri isteyen oyunları pek deneyemedim. Sims için böyle özellikler olduğunu bilmiyordum. Spelunky için ise oynarım illa ki dediğim bir oyun oldu görsel ve oynanış olarak. Hoşuma gitti. Umarım serinin devamı gelir.
Açık ara son zamanlarda izlediğim en iyi içerik. 1990 yılında Kara kutu dediğimiz Atari ile başlayıp 1992 de Windows sürüm 3.1 ile Alcatraz , Doofus , Alaaddin gibi disket ile yüklenen oyunlardan 1999 da Play Station 1 ile Silent Hill'ler Gran Tourishmo 1 ler ile aklımızı o zamanlar başımızdan alan o eğlence başlıklarından hepsini içeren bir dünyayı keşfetmenin verdiği keyfin neredeyse çoğu hala devam ediyor. Şimdi hiper gerçekçi grafikler ile açık dünya oyunlarında bazen boş boş gezmek , atmosferin tadını çıkarmak , Valhalla'da güzel bir müzik açıp balık avlamak... Yan görevlerde yürürken farklı bir atmosfere giriyorum. Tavsiye üzerine RDR II için de bu yürüyerek açık dünyanın detaylarını keşfetmeye devam etmeyi planlıyorum. Emeğine sağlık.
Kendi düşüncem; Çocukken oyunların dünyasını farklı gözle görüyoruz. Mesela 15-16 yaşında World of Warcraft'te gördüğüm bir ejderha beni büyülerken , ileri yaşlarda gördüğüm bu tarz yaratıklar artık kafamda belirli komutları yerine getiren animasyonlara dönüşüyor. Bu da belirli bir oyun tecrubesi ve bilgisi olan kişiler için oyunu büyülü bir dünyadan , doğru stratejileri uygulayarak ilerlenecek bir bilgisayar programına çeviriyor. Bu yüzden oyunlardan aynı zevki ve heyecanı beklememek gerekiyor. Bir de özgünlük kısmı var. Çocukken ilk kez karşılaştığımız herbiri özgün oyunlar bizi birşeyleri keşfetmeye zorlayıp , hayrete düşmemize sebep olurken , bir süre sonra kendimizi daha önce oynadığımız şeyin laciveritini oynarken buluyoruz. Günümüzde çıkan oyun sayısını da düşünürsek artık özgün oyun çıkarmak gittikçe zorlaşıyor. Son yıllarda oynamaktan en zevk aldığım oyunlar: Subnautica , Oxygen not included , Frostpunk
Oyunlara yaklaşmaktaki oyun örnekleri gerçekten düşündürdü. Farklı bakış açısıyla oynanabilecek oyunlar videosu kesinlikle gelmeli bence. Rdr2 2 kez bitirdim şeref seviyelerinde değişiklik yaparak şuan 3. de sadece avcılık yapıp takılyorum ama yürümek çok fazla vakit kaybettireceğini düşünüyorum ya. Ben de atla gidiyorum fakat tırısa değil yavaş tempoda koşarak arada dinlendirerek fakat yürümeyi gözüm yemedi :)
Şahsen oyunları %100 yapma takıntısı ve başarım kovalama işi beni oyunlardan soğutmuştu. Rahatsız ediyordu arkamda iş bırakmış gibi bir his. Bundan kurtulunca keyif almaya başladım. Oyunları istediğim şekilde oynamaya başladım, bana zorla dayatılan iş gibi oynamayı bıraktım.
Resmen yeni bir format üretmişsiniz. Ben çok teşekkür ediyorum. Diğer kanallar da bu formatı kullanabilir ve alışılageldik oyun yorumlarına yepyeni bakış açıları kazandırılabilir. Kesinlikle seri devam etmeli. İzlenme kaygısı güdülmeden hatta.
eskiden severek oynadığım oyunlara dönüp duruyorum oyunu değil o zamanki duygularımı özlediğimi farketmek beni her defasında üzüyor
ciğerimi deldi bu yorum çünkü aynı şeyleri yaşıyorum :(
@@-Scoty- Aynen
wolfteam var mesela örnek olarak :D
Red alert age of mythology fifa 07 açiyorum 1 maç atıp cikiyorum
Aynısını yapıyorum. Ayrıca film ve diziler için de geçerli bu benim için. Netflixte bile yeni şeyler izlemek yerine eski izlediklerimi izliyorum. Kendini öyle daha güvende hissediyorum
Videoda bahsedilen kitaplar:
Theory of Fun for Game Design - Raph Koster
The Art of Game Design - Jesse Schell
1400 TL olmasaydı alacaktım :( Oyunların kitabı da Dolara geçmiş :D
@@ahmetogur6256 Kitaplar ingilizce olduğu için pahalı. Türkçesi varsa (ki ben bulamadım) ucuzdur ama yoksa da e-book olarak alıp okuyabilirsin.
büyüdük ve zorlaştı boş zamanında istediğini yapmak. izin gününde ev temizlemek, market alışverişi yapmak normal hale geldi. akşam iki saat oyun oynayınca suçlu hissetmek onun yerine "faydalı bir şeyler" yapabilecek olma düşüncesi çok yayıldı.
halbuki hayatta kalma çabamız yok. sınırsız yemeğimiz ve enerjimiz var. tek yapmamız gereken huzurlu bir hayat yaşamak ama onu bile başaramıyoruz.
Benim icin achievement ve completionist. Surekli “oyunun hakkini verme” dürtüsüyle hareket ediyorum :)
abi sen harika bir şeysin
Panda sayende skyrime başladım daha dün aldım 5 dolara inmiş.. hedefim senin seriyle beraber öğrenmek malum manzaralar harika hocam :D
completionist. Bölüm 7486 "Taşlar yerine oturmaya başladı"
başarım toplamak ile oyunun hakkı verilmiyor. oynadığın oyunların neredeyse hepsini çok kötü oynuyorsun. hayatını oyun oynamaya adamış birisi nasıl bu kadar kötü oynayabilir anlamak güç.
@@yalcin0000 videoda anlatılanla taban tabana zıt bir yorum ya
Çok iyi içerik , çok iyi aktarılmış. 43 yaşında hala oyun oynamaktan müthiş keyf alan bir gamer olarak keyifle dinledim.
aha benden 1 yaş büyük biri 😂
Beyler bu yaşta hala çocuklar uyusunda makinayı açayım diye bekliyoruz ne yapcaz😁 şuan mesela fifa indirime girmiş almamak için büyük bir savaş veriyorum
@@sinandogan2070 pes sevenlerdenim ama artık oda yok. EA play pro 1 yıllık al 1000 liraya geliyor ve tüm oyunlarına 1 yıl erişebiliyorsun. Yeni çıkacaklar da dahil
@@sinandogan2070 alma
bende 31 yaşında bir gamer'ım. buraya ben de yorum yazdım, bulup okursanız sevinirim.
Kanalın içeriklerini genel olarak tüketen biriyim. Böyle farklı düşünce tarzlarına kapı açan videolar da en sevdiklerim oluyo genelde. Eline emeğine sağlık abim.
Game Design üzerine Türkçe olarak içerik çıkartman ve bu tarz geniş bir kitleye hitap edebilmen, oyunların arkaplanının üzerine düşünülmesini sağlaman süper bir olay abi. Umarım bu tarz videoların daha çok ilgi görür ve devamı gelir. Başta oyun geliştiriciler olmak üzere oyun sektörünün de ilgisi, oyunları yapıp çıkartmaktan önce Game Design üzerine yoğunlaşmalı. Özellikle Tr'de oyunun tasarımı genel olarak oyun geliştirilirken yanda devam eden bir süreç olduğu için çoğu oyun sallantılı çıkıyor.
Evet hissediyorum maalesef, filmlerden bile sıkılıyorum ileri ileri deyip izliyorum filmleri resmen.
The sims te çocuk ve anne açın. Yalnız annenin bir yandan çocuk bir yandan evi döndürmeye çalışması bayağı farklı şeyleri görmenizi sağlıyor
@@Farukbugradoganay2 evladım düdük müsün?
Görüyorum ve arttırıyorum: (eğer oyun izin vermiyorsa mod sayesinde) annenin bir şekilde ölmesini sağladıktan sonra tek başına bir çocuk olarak hayata devam etmek.
2 erkekli öğrenci evi setupu da hem zorlayıcı hem eğlenceli oluyo resmen evladını okutuyomuş gibi hissediyon
20 yaşinda sabah kqdar ps oynardim şimdi bi oyuna 2 saat bile dayanamiyorum.
@@Farukbugradoganay2nein kafasi bu dumbuk
Turkiyede bu konularda sohbet eksikliği çeken herhangi bir insanın dinleyebileceği başka bir kanal yok sanırım. Video için teşekkür ederim CS ❤
Bu seri aslında bir podcast olarak yayınlansa tadından yenmez. Malum, çalışanlar için izlemek veya arkaplanda dinlemek sıkıntı, e eve geçtiğimizde de kendimize ait vakitler kuş kadar. Trafikte açıp dinlemek ve video formatından dolayı internetimizi eritmemek güzel bir çözüm olabilir. Seviliyorsun abi.
RUclips Premium alıyorsun>Video'yu arabaya bindiğinde bluetooth'a bağlanıp açıyorsun(aynı şarkı açar gibi)>Oynatma Kalitesini kalan datana göre ayarlıyorsun.(Arabada videoyu izlemeyeceğini varsayarak 144p veya 240p işaretliyorsun.)>Ekranını kilitliyorsun>Bay-J dinler gibi dinliyorsun. Çokta zor değil...
Abi 144 p ye ayarla 30 mb yer maks
Dışarıda akan hayatı, oyun oynarken kaçırdığımızı düşündüğümüz için sıkılıyoruz.
gunluk hayatin stresinden siyrilamadigim icin oyunlara odaklanamiyorum eskisi gibi. bakalim şifa bulacak miyiz
Bende bu durumdan muzdaripim. Gercekten uzun soluklu oyunlar oynamak istiyorum ama o kadar stresliyim ki bir turlu odaklanamiyorum.
18-19 yaşlarında işe başladım şu an 20 yaşındayım hayatım o kadar salak saçma oldu ki kafayı dağıtayım diye girdiğim oyuna bile tahammül edemiyorum artık bilgisayarımı satmayı bile düşünmeye başladım
@@dogukan4427 akil sagligimizi korumak icin pek az sey yapabiliyoruz. Satmayi dusunme muhakkak eglenecegin oyun cikacak. Ne hissettigini tam olarak bilemeyecegim ama hepimiz bunaldik. Cok genel bir soylem ama anı yasamaya calismak gerekiyor. Bir şey yapamiyoruz maalesef en azindan oyun oynama eglencen sonmesin.
Sanırım en doğru yorum bu, zerre keyif almıyorum ayıptır söylemesi bilgisayara 80000tl verdi hiç oyun oynamıyorum akşam işten gelip yatağa uzanıp uykum gelene kadar tiktok reels gibi aptal aptal takılıyorum,
Aynı durumdayım real hayattan koparmıyorum artık.Zevk alamıyorum oyunlardan
RDR online oynarken kendimi barışçıl moda alıyorum ve ticaret görevi gibi görevler dışında hiçbir sorun teşkil etmiyordu. Yüksek lisans yaparken pandemi döneminde mapi ilmek ilmek gezip manzaraların tadını çıkarttım. Gittim biraz avcılık yaptım üstüme başıma çeki düzen verdim. Şehre girince atımdan indim, eyerini tutup yavaş yavaş ilerledim ve bu benim eve kapandığımız dönemde akıl sağlığımı korumamı sağladı.
Sims4'e gelince bambaşka şekillerde hikayeler uydurup oynamaya bayılıyorum. En sevdiğim serim ise yer altına birkaç odalı bir sığınak inşa ederek dışarı çıkan kapıyı herkese kilitlemek olmuştu. Bir nükleer saldırı olduğunu ve sığınakta ailemle hayatta kalmam gerektiğini düşünerek bir simülasyon oluşturmuştum. Sims4 özellikle modlarıda kullanırsanız çok ilginç hikayeler oluşturabileceğiniz bir oyun.
Bir süre evde kalınca insanların neden rahatsız olduğunu öteden beri merak ederim. Hangi devirde yaşıyoruz? Elektrik mi yok? Birileriyle görüşemiyorsak, sanki evden çıkınca her istediğimizle görüşebiliyor muyuz? İnsan doğasından kaynaklı açık hava, geniş alan vs özleniyorsa, betonlar arasında sanki çok mu sağlıklıyız normalde? Çoğu kişi evde sıkılıyor ama binadan dışarı çıkınca %90 ihtimalle bir başka binaya girmekten başka şey yapmıyor; kafe, lokanta, vs. Ben nükleer sığınağında ömrümü geçirsem, temel ihtiyaçlar haricinde dışarı çıkmak aklıma bile gelmez. Tam da Mars'a yollanabilecek ideal gönüllü olurum ama Elon beni tanımaz. 😅
@@uysalemre Evde yaşamak konusunda ben çok sorun çekeçegimi düşünmezdim. Ki bir çok insana göre yine rahat atlattım süreci ancak arkadaşlarınla görüsememek, yürüyüş yapamamak, açık havada olamamak ve bunun zorunlu olması beni çok yordu.
Benim aradığım en büyük şeyler; oyunda odaklanıp bu dünyadan soyutlanma (işin içinde sürekli kendi hayal dünyam vardır) , çok emek sarfetmeden bir şeyler öğrenip onun sonucuyla başa çıkıp edindiğim başarı hissi ve o "challenger" ruhuyla kulağı tersten gösterme çabasıdır. Skyrim, Cyberpunk, Rdr2 ve Starfield gibi bilgisayar oyunları bunları sağladığı için RPG dünyasında saatlerce vakit geçiririm
Yaşam o kadar heyecanlı ve eğlenceli ki oyuna ihtiyaç bile kalmıyor. Yaşam herhangi bir oyundan çok daha hızlı her an değişir ve bu değişime ayak uydurmak için ciddi bir beceri kazanmaya konsantre olmak gerekiyor.
Her oyun oynadığımda ya bu vaktimi şuna harcasaydım diye kendi kendimi strese soktuğum için bu durumu yaşıyorum bence, çoğu kişide de durumun benzer olduğunu düşünüyorum. O kadar stres altındayız ve bitmek bilmeyen bir koşuşturmadayız ki boş vakitlerin bile keyfi kalmadı .
ki boş vakitlerde 999 tane aynı görevi yapmak daha da korkutucu
çok haklısınız
sırf bu yüzden cs’nin üçüncü oyun önerisine dayanamadım öğrenmek çaba harcamak zorundasınız diyince kapattım videoyu zaten tonlarca şey öğrenmek zorundayım
Tam olarak bu sebepten yakınacaktım
Lise bitti biteli böyleyin
Video fazla kaliteli, kesinlikle devam etmeli. Bir game designer olarak eğitimini aldığımız birçok keypointe çok güzel bir özet şeklinde değinilmiş. Tebrikler
Çünkü aklımızda hep farklı düşünceler var örnek olarak gelecek kaygısı hayattan zevk alamayan biri oyunlardan zevk alaamaz zaten eskiden bu tarz düşüncelerimiz yoktu çok zevkli geliyordu oyunlar
bu ve benzeri içerikler senin aracılığınla tüketmeyi çok seviyorum abi lütfen devamı gelsin
Manyaklar gibi oyun oynamak istiyorum gittim çalıştım 4070ti sistem topladım. Ama iş hayatından dolayı yoruluyorum eve gelince bilgisayar oynamaya mecalin kalmıyor. Kısaca para yokken bilgisayarın yok diye oynayamıyorsun; bilgisayarın oluncada parayı kazandığın için oynayamıyorsun...
Merhaba Can, videonun başlığını görünce sonunda birisi son zamanlarda sıkça hissettiğim bu duygunun tercümanı olmuş dedim. Videonun içeriğinde beklediğimden çok daha faydalı noktalara değinmişsin: videoyu açarken artık yaş kemale erdi, oyunlar da artık eskisi gibi değil vs. gibi bir noktadan yaklaşmak yerine kişinin oynamaktan hoşlandığı bir oyun türüne veya daha önce hiç deneyimlemediği bir oyun türüne nasıl yaklaşması gerektiği ile alakalı konuyu çok ince bir noktasından görmüşsün. Umarım seri olacak hit'i alır ve bu tarz içerikler artar. Sevgiler.
Kesinlikle katiliyorum!
Ben Lol bataklığına düştüm,başka doğru dürüst oyun da yok :D
@@warframeonlineyouofflinebende dotadayim...
Önemli bir tavsiye de ben ekleyeyim. Online oyunlar hariç, oynamaya başladığınız bir oyunda takıldığınız yerde hemen youtube dan oyunun çözümüne bakmayın. Bu durum oyunun büyüsünü, etkisini kaybetmesine sebep olur. Bir oyun sizi zorlamıyorsa, üzerine kafa yormuyorsanız o oyundan keyif alarak oynayıp bitirmeniz çok zor. Gerekirse günlerce kendiniz anlamaya çözmeye çalışın. O gayretin sonunda takıldığınız yeri kendiniz geçtiğinizde muhteşem bir özgüven ve keyif geliyor ve oyun, severek oynadığınız bir oyuna dönüşüyor.
Gerçekten çok güzel video olmuş, eline sağlık. Bu konseptte devam eden 2 bir videoyu bekliyorum.
Kendim aktif olarak oyun endüstrisinde çalışan biri olarak, bu şekilde sektör konusunda ''ayaklı ansiklopedi'' denilecek kadar çok bilgi birikimine sahip insanların bilgilerini derleyip paylaşması kadar iç açıcı bir içerik türü yok benim için. Sevgili CS, videoların bana bile muhteşem derecede çok şey katıyor, lütfen bu tür videolar devam etsin.
Sektörün hangi alanında çalışıyorsun?
@@muhtarbey8457 character artist/digital sculptor'ım.
@@muhtarbey8457 💀acaba?
@@tahinpekmez3090 reklamcısı var, developer'ı var, tasarımcısı var. Neye kurukafa atıyorsun sığır
ne katkiniz oldu bugune kadar oyun endustrisine ?
CS yaptığın bu tür bilgilendirici içerikler çoğunluğun ilgisini çekmiyor olsa da konuyla ilgilenen takipçilerine çok güzel şeyler katıyor hatta yer yer olaylara bakışını değiştiriyor. Oyun teorisi ve kültürüyle ilgili paylaştığın her içeriğin dibini sünnetleyen birisi olarak bu tür videoların devamının gelmesini çok isterim.
Dört gözle devamını bekliyorum, değişik konulara değindiğiniz için teşekkürler.
Sağol can abi tavsiyelerini deniyecem.
Gençlerin problemlerini düşünmektende geri kalmıyor abim.
Gerçek hayatta yapamadığım, deneyimleyemediğim şeyleri oyunlarda yapmak. Gerçek hayatta bulunmadığım ortamlarda oyunlarda bulunmak bana keyif veriyor.
45 yaşına geldim artık oyun oynayamıyorum. artık sadece oyunların değil hiç bir şey sarmıyor. sadece işe gidip geliyorum.
Gerçekten cevabımı aldım.Bende kendi kendime neden hep başka oyunları bitirip sürekli eu4’e dönüyorum diyordum.Sürekli eu4’ü öğrenmeye devam ettiğim için oynuyormuşum.
42 yaşındayım. Oyunlara yoğunlaşıp saatlerce oynayabilmem için beynimin daha boş ve sorumluluklarımın daha az olması lazım. İşte o zaman oyunlardan daha çok keyif alacağımı düşünüyorum. Bir de beynim ciddi anlamda hızlı çalışıyor. Çoğu zaman durduramıyorum. Sürekli bir yerlere yetişmem gerekiyormuş hissi sürekli saçma sapan anksiyete anları vs.. vs..
Hocam aynı dertten müzdaribiz. Böyle dönemlerde ne yapıyorsam özellikle çiğneyerek ağır ağır yapmaya özen gösteriyorum. Kendime özen göstermek birinci önceliğim. Hepimiz için öyle. Hayat çok kısa malüm.
hocam beyninin dolduracak oyunlar oynamazsan beyninin bos olmasini beklemene gerek kalmaz diye varsayiyorum
Hocam sabah 9 akşam 5 iş vaktin varsa bence pek de oynaman mantıklı değil zaten,önce o durumdan bir şekilde kurtulman lazım
@@bulentkoseoglu1715Bence biz bu gidişle 60'da bile oynayamayız. Küçükken gençliğimizi yaşatmadılar, yaşlanıncaya kadar da ortalama ömür 200 oldu falan derler, bizi çalıştırmaya devam ederler, hepten güme gideriz. 😂
1980 doğumluyum 10 yaşından bu yana oynuyorum. oyunlar sıkmıyor. hayat şartlarından dolayı insanlar hiçbir şeye odaklanamıyor.
Ben de 80'liyim Doğan , aynen katılıyorum size.
Üniversitede yaz tatilimde evde boş boş takılırken bile oyun oynayasım gelmiyor artık. Sosyal medyada takılmak bir şeyler izlemek daha keyifli geliyor. Oyunlar bu hızlı çağa ayak uyduramamaya başladı. En son pandemide arkadaşlarla warzone inanılmaz keyifliydi, onun dışında günde girip iki üç el fifa atıyorum. Başka oyunlara odaklanıcaksın da öğreniceksin de ne için? Eskisi gibi beraber oynayacağımız arkadaşlar da kalmadı ki
Türkiyede oyun oynayan mı var adam gibi? Hangi Türk çeşitli oyunlar oynayıp birşeyler deneyimlemek istiyor? Hepsi sikindirik cs go, dota, lol ya da valorant oynuyor.. Bana parasızlıktan falan da bahsetme herkes bir şekilde ihtiyaçları için para harcıyor. Herif asgari ücret alıyor elinde 20 küsür bin liralık telefon bin liralık parfüm kullanıyor..
Ben liseye gidiyorum 7 senedir warframe adlı oyunu oynuyorum,bence de oyunlar sıkmıyor.Oyunlar güncellendiği sürece insan oynar.
@@vonhumboldt8onun sebebi ne biliyormusun gülüm çünkü mw 2019 olan oyun stabil bir oyundu ve battel royal modu icin cok uygundu. sistemi yedirip yapmışlar ama gel görelim ki, oyunun her türlüsü icin gecerli bi oyun düzgün çalışıyorsa bozma abi, bu kadar basittir. vanguard sezonu geldi full bıraktım. w2 özellikle kötü sonra eskiden r6 oynardım. oyun abuk subuk hal aldı e spora dayali yaptılar. kendi tarzini koruyamadi bir oyun yaparken. özellikle fps gerçekçilik şart değil. ama kendi askeri temasını korusun ve ona göre karakterler gelsin. herkes bu şeyi net sekilde istiyor dedim mesala bi ornek daha metin2 wolf karakteri gelmesi gibi saçmalik gibi birşey 😂 anladi mi mesala WolfTeam kadin şu tarzı kurtlar gelmesi gibi birşey sonra başka aklima gelmedi. Ha gelmiş warozne 1 devam edeyim oyun stabil ve aşırı keyiflidi battel royal olarak ne bekleme vardı ne yavaştı günümüz silahlar ile fistik gibiydi nasil desem bildiğin akiciydi yağ gibi akıyordu anladin mi kral aşırı keyif alıyordum bende kar98 özellikle dedim gibi simdi ki oyunlar bence şu netflix saçmalığı var oyunlar da on plana cikmak icin yapilan tarzlar veyahut dikkat cekme yeni nesiller icin tarzini değiştirme daha dedim gibi duzenli şuan sende guzel mmorpg veyahut guzel bir fps online aryorsundur yok çünkü mesala ben yıllardır mmorpg oynamıyorum 2014 beri niye p2w ve sosyal etkileşimi yapamıyorlar özellikle pvp yok arena yok su bu neyse anladin beni uzun lafin kısası doğru çalışan sistemi bozma abi 😂
Selamlar. İlk 8 dakika için; Oyun oynama sebebim açıkçası meditasyon, 35 yaşındayım, PC'de After Effects başında, çok yoğun geçirdiğim bir mesaim var, çok sık olmasa da 3D tarafında orta çapta freelancer işler alıyorum, evliyim ve babayım yani çok çok yoğun ve sorumluluklarla dolu bir rutinim var. Hepsinin üzerine tabiki pek fazla oyun süresi kalmıyor fakat oyun için PC'nin başına oturduğumda; stres seviyem düşüyor, özellikle işimle ilgili takıldığım tasarım problemlerini arka planda daha kolay çözmeye başlıyorum ve yine iş için odak süremi arttırıyorum.
Kesinlikle videoda da olduğu gibi oyunlar, kişisel deneyim yaratmak için çok güzel bir noktadalar, rekabetçi taraf benim için zorlayıcı onun yerine State of Decay gibi çoğunluğun sıkıcı bulduğu bir oyun benim için çok keyifli olabiliyor ya da son zamanlarda bitirdiğim Last of Us, keşif ve hikaye açısından çok doyurucuydu, son günlerde oynadığım Alan Wake 2 ise kusursuz devam ediyor. Gerçekten trend ve hype'dan uzaklaşıp kişisel deneyime odaklanmak gerekiyor.
Dostum bu seri hem oyun geliştiricileri hem de oyuncular için çok faydalı olur inşallah. Teorik bilgiyi pratik örneklerle vermeniz çok kıymetli. Serinin devamı dileğiyle elinize sağlık...
Senede bir yorum falan yazıyorum şu RUclips'da. Can seni yıllardır severek takip ediyorum. Bu tarz bir içerik çok izlenmez ise eh demokrasi o zaman devam etmem kısmına katılmıyorum. Neden? Çünkü zaten toplumda bu tarz niş diyebileceğimiz sohbetleri izleyecek/dinleyecek kişi sayısı az. O yüzden sallıyorum bu video 50.000 izlenmiş olsun. Bu belki de Türkçe içerikte bu içeriğin maksimum ulaşacağı sayı belki de bu. Malesef ülkemiz yeterince gelişmiş değil. Bu tarz videoların az izlenmesini buna yoruyorum. Lütfen bunu bir düşün. Senin bu tarz videolarından keyif alan 50.000 kişi belki de bot diye tabir edebileceğimiz 1 milyon kişinin ülkeye yapacağı katkıyı yapıyor. O yüzden arkandayız ve seni seviyoruz. Emeklerin boşa gitmiyor emin olabilirsin.
Kesinlikle dediklerine katılıyorum ama aynı zamanda herkesin vakti ve emeği değerli. Uğraştığına değmesi lazım. CS de sonsuz bir vakitle her istediğimizi yapamaz. Keşke yapsa.
Geçtiğimiz senelerde aynı sıkıntı yaşayıp sayende souls türüne giriştim heyecan, keşif, merak beni tekrar oyunlardan keyif almamı sağlamıştı. Video çok güzel olmuş hatta arkadaşımla bu konuyu konuşmuştuk ona gönderdim bile 😊
Oyunlara farklı yaklaşma konusunda dark souls 1 de gerçekten çok etkilemişti beni, onu da bi incelersek mükemmel olur. Tekrardan eline sağlık can abi
normalde çok yorum yapmam ancak cs nin bu tarz farklı içeriklerini çok beğeniyorum umarım devamı gelir
Ben oyuna açık dünyada dolaşmak için giriyorum. Yürüyüp farklı iklimler ya da köyler keşfetmek, insan manzaraları görmek hoşuma gidiyor. Bir de şehir kurma oyunlarını seviyorum, sebebini bilemedim. :)
Selam, açık dünya türünde oyun önerebilir misin? GtaV, RDR2 haricinde
@@Ragnar35-Mount and Blade?
@@Ragnar35- odeysses,valhalla,god of War müthiş manzaraları var ama çizgisel açık dünya
güzel bir yaklaşım olmuş bazen oyunları sadece oyun olarak gören insanlara söylemek istediğim herşeyi söylemişsin ve oyun severlere güzel tavsiyeler vermişsin devamını bekliyorum.
Valla Can hocam ilginç bir şekilde birçok oyunu oynarken seni uzun süre izleyesim gelmiyor, başkalarıyla yaptığın videoları da izleyesim gelmiyor ancak Tek başına yaptığın içerikler nedense ayrı bir tatlı oluyor. Bu konunun da devamını getirelim lütfen güzel içerik. Saygılar, kolay gelsin.
Oyun oynamayı çok seven bir insan olarak arada sırada oyun oynarken sıkılma hissine kapılmıyor değilim fakat bu hissin kaynağını bulmak çok önemli. Bendeki sorun, hayatta yapılabilecek o kadar şey varken sabah 8 akşam 8 üstüne cumartesi de mesaisi olan bir işte çalışıp hayatı kaçırıyor olmam. Evet hayatı kaçırıyoruz ne yazık ki ve bu benim canımı inanılmaz sıkıyor. Eminim benim gibi pek çok insan bu konudan muzdarip. Mesela dün çok büyük bir motivasyonla oyun oynamayı arzu ederek işten çıkıp evime gittim, yemeğimi yedim, duşumu aldım, pc başına oturdum, bilgisayarımın güncellemeleri gelmişti, onları yaptım ve saate bir baktım saat 11 olmuştu. Aynı şekilde pc'yi kapatıp yatış moduna geçtim. Oyunlardan zevk alamamanın ötesinde hayattan zevk alamıyoruz çünkü vakit darlığında kendimizi boğulurken buluyoruz.
Şuan işsizlik yüzünden kafamı oyun ve dizilere veremiyorum, başlarda artık sıkıldığım için felan olduğunu düşünüyordum ama zaman geçtikçe bunun işsizlikten kaynaklı stresin getirdiği bir durum olduğunu fark ettim, umarım iş bulabilir ve keyif almaya devam ederim
aslıdan boş vaktin daha çok.. 8 'den 5'e işi olan akşam yorgun oluyor oyuna da vakit ayıramıyor
@@HERKELMERKEL Psikolojik yönü sıkıntı istesende oynayamıyorsun kitap okumayı çok severim ama stres yüzünden keyif alamıyorum, 1 saat vakit bulayım ama iş sıķıntım olmasın.
PS1 dönenimden beri yani yaklaşık 99 senesinden beri oyun oynarım, tabi ki şuanda da oynadığım oyunlardan keyif alıyorum fakat 90 yıllarda ve 2000 lerin başlarında oynadığımız her şey bizler için çok yeniydi ve piyasada erişebildiğimiz tüm oyunlara bakardık. Bu da sürekli taze ve yeni deneyimler elde etmemizi sağlardı. Tabi donanımsal olarak da çok büyük inovasyonlar yaşanıyordu, kasetten CD ye geçiş çok büyük bir kırılma noktasıdır. Buna ek olarak oyun dünyasında bugün yerleştiği söylenen bir çok "yerleşmiş strateji" (bknz: side quest, açık dünya vs vs) henüz oturmamıştı ve oyun yapımcıları sürekli yeninin arayışı içerisindeydi, bu sebepten neredeyse tüm oyun janraları o dönemde oluştu,. Böylesine yeni şeyler deneyen stüdyoların oyunlarını oynamak da bize sürekli bir keşif hissiyatı ile şaşırma duygusunu hissettirdi. Günümüz oyunlarının bir çoğunda artık bu yok, bizler bu duyguları yaşayamadığımız için sanki keyif almıyormuşuz gibi geliyor.
Can selam, çok güzel bir paylaşım olmuş devamını bekleriz abi. Teşekkürler.
spelunky'ye benzer öğrenme sistemi olan başka bir oyun olarak Rain World de var. Oyun tarzı olarak bambaşka oyunlar ama gene de öğrenmeyi seven biriyseniz kesinlikle bakmanızı tavsiye ederim. Çoğunlukla keşif üzerine kurulu kendi karakterinizin bile farklı kombinasyonlarla birsürü hareket yapabildiği bir oyundur kendisi
Şu video o kadar iyi geldi ki. Bu duyguyu bayadır hissediyordum ve bir tek bende var heralde ben beceremiyorum bu oyun işini ya da daha çok dlc almam gerekiyor heralde ilgimi arttırmak için diyordum. Resmen kurtarıcı oldun başlığı görünce atladım zaten hemen ndjdndjdnd. Lütfen bu seri devam etsin Can abi!❤
Videoda geçen ifadeleri kullanarak ifade edecek olursam, ben neden ve hangi amaç ve beklentilerle oyun oynuyorum?
Fantasy, fellowship, discovery, expression, exploration, anticipation, possibility, pride in accomplishment, surprise, wonder, thrill, triumph over adversity, narrative.
Kalanların çoğunu nadir durumlar harici hiç aramıyorum. Aradıklarım ve aramadıklarımın tablosunu bugün benim için oluşturan şey ise bu videonun ana noktaları, yani oyunlara farklı yaklaşmak veya farklı oyunlara yaklaşmakla gerçekleşti.
Hayatın her noktasında olduğu gibi farklı olaylara karşı tutumumuz ve olaylara karşı farklılaşan tutumumuz kendimize, topluma ve hayata bakış açımızı oluşturan yegane noktalardan. Aslında bu da bizim nelerden zevk alıp nelere karşı mücadele verdiğimizi, değer yargılarımızın neler olduğunu ve bunu ne ölçüde ve hangi şartlar altında savunabildiğimizi, kendimizi nasıl ifade ettiğimizi ve etmek istediğimizi belirleyen noktalar. Buradaki tümevarımın tersini uyguladığımızda yani tümden geldiğimizde ise oyun konusunda da benzer durumların bizi karşıladığının farkına varıyoruz. Burada oyunun insan hayatıyla ne kadar bütünleşik bir kavram olduğunun da göstergesidir kanımca bu konu. Hayat ve oyunun ortak pratiklerini iki mecra (escapism ve gerçek hayat) arasında örüntü kurmaya başladığımızda bence daha da kafa açan, ereğin farkındalığına kendiliğinden ulaşabilen bir noktaya gelebiliriz.
Bu gibi düşüncelere önayak olduğu için müteşekkirim CS. İçeriklere farklı yaklaştığın, bazen de farklı içeriklere yaklaştığın için🙏
Reddit’te çok görüyordum bu yorumları, merak ettiğim bir konu. Harika video olmuş!!
Bu içerik şahane olmuş. Bence oyuncular tam da senin bahsettiğin gibi oyunu bitirip başka bir oyun oynama derdine düşmeden, o oyunu Hissederek ve içine girerek, gerek atmosferiyle müzikleriyle gerek yapabildikleri ile yaşayabilmektir.
Oyunlara farklı bakış açılarıyla yaklaşırken oyunun süresine 3-5 katına çıkartmak, buna bu kadar zaman harcamak da herkesin sahip olduğu bir durum değildir.
Bence oyunlardan sıkılan insanların bir süreliğine de olsa oyun oynamayı bırakıp farklı sosyal etkinliklerde bulunması, spor yapması, kitap okuması, doğa gezisine çıkması gibi etkinliklerde bulunup monoton bir hayattan sıyrılılması oyun oynamayı tekrar Özlemesine vesile olacaktır.
Can Sungur bence oyun dünyası için çok önemli bir figürdür. Anlattığı şeylere bakınca kendisinin çok derin bir oyun ve hayal gücü bilgi birikimi olduğu görülmektedir. Ben de kendisi gibi oyunu Fast fut olarak tüketmekse, yaşayarak oynamayı tercih edenlerdenim.
Uzun zamandır üzerine düşündüğüm, farklı mecralarda tartıştığım bu konunun tarafınızca ele alınması ve bu şekilde detaylı bir içerik çıkarılması memnun etti beni. Seri haline getirilmesini isterim, destekliyorum.
Dipnot olarak oldukça yalın ve akıcı bir Türkçe ile bu şekilde anlatılması, tane tane ve özgün bir stil beni videoyu tek seferde izlemeye itti. Onu da belirtmiş olayım.
CS nin en sevdiğim içeriklerinden bu game design işleri gerçekten hep böyle videolar gelsin
Bunu bazı serilerde eskiyi aradığım için yaşıyorum. Örneğin; Call of Duty serisi. Eski tadı yok, seriyi mahvettiler. Yeni MW3'te hikaye oldu bittiye getirilmiş.
Fakat bu gibi durumlar haricinde hikaye odaklı oyunlardan hala aynı keyfi ve hatta daha fazlasını alıyorum. Far Cry 3-4-5 benim için iyiydi. Far Cry 6 için idare eder diyebilirim. Sinematik bir keyif aldığım serilerden biri de muhteşem Crysis serisiydi. Mirror's Edge serisi tam da köy yerinde parkur sporu yapmaya çalıştığım dönemlerde ilaç, terapi gibi gelmişti. Tomb Raider serisinden çok keyif almıştım. Bu serinin yeri bende ayrı çünkü gizemleri çözmeyi, keşifler yapmayı ve gizemli mekanları çok severim. Çocukluğumda yaptığım şeylerin ileri seviyesi. Zaten dağcılığa ilgim var.
Cyberpunk 2077 o dünyada yaşama fikrinden hoşlandığım bir oyundu. Hoşuma giden enteresan bir oyundu. GTA V hikayesi ve oynanışı gayet iyiydi. Titan Fall ve özellikle Titan Fall 2 hoştu.
Fakat benim de bir derdim var. İki yıldır bana seçeneğim yokmuş gibi hissettiren bir dert. Bunu multiplayer dahil olmak üzere en çok hikaye odaklı shooter/savaş oyunlarında yaşıyorum. Fantazi ve bilim kurgu oyunları buna dahil değil.
Immersion denilen bir olay var. Türkçeye tam çevirisi pek tutarlı değil. Bir oyunun gerçek hayata sadece grafik açısından değil mekanik, detay ve tutarlılık açısından da ne kadar yaklaştığını anlatan bir terim. Oyunun seni kendi dünyasına ne kadar alabildiğini anlatır.
Ben son iki yıldır bunda başarılı oyunlar arıyorum ve sadece böyle oyunlardan keyif alabiliyorum. Hep bir öncekinden daha iyi oyun oynamaktan mıdır nedir artık hem grafik hem mekanik hem de ince detaylar sunmayan ve tutarlı olmayan oyunlar beni sıkıyor. Bu konuda başarılı bulduğum bir kaç oyun var. Yeni Modern Warfare serisi ve Red Dead Redemption 2. Bu arayışımda çıtayı bu denli yükselten RDR2'in etkisi büyük. Bu başyapıttan sonra oyunlardan keyif almam zorlaştı çünkü kriterlerim seviye atladı. Bu konuda gerçekçilik namına iyi bir oyun da ARMA 3. Squad da bu konuda iyi eleştiriler alıyor. Gözlemlediğim bir oyun. Kara kuvvetlerimiz ve silahlarımız gayet iyi temsil edilmiş diyorlar.
Yeni Modern Warfare serisinde atılan boş kovanda iğne izi olmasından tut silahı incelerken şarjörü boş ve dolu olup olmadığına göre göstermesine, kullanılan mühimmatın görsel olarak da temsilinden tut hava desteği atışlarının yerdeki ekibin telsizinden bile duyulmasına, arabaların GTA'ya göre çok daha gerçekçi hasar almasından tut dürbünlerde güneşin ve lekelerin, izlerin görülmesine vs vs. Sudan çıktığında elbisenin ıslak olduğunun gayet belli olması ve suların damlaması? Tavana atılan molotofun orada yanıp aşağı alevlerin damlaması? Bir kaç videoyla ne ince detaylar olduğu görülebilir. Oynayan zaten bilir. Şu an aklıma başka gelmiyor çünkü para uğruna ünlüleri operatör olarak oyuna eklediklerinden beri oynamıyorum. Birinci şahıs savaş oyununda Messi'nin, Mbappe'nin işi ne? Microsoft Activision Blizzard'ı satın alınca düzelir sandık ama bunlar daha beter çıktı. Nicki Minaj? Snoop Dogg? The Boys? Ne alakaya maydanoz?!
Multiplayer oyunlarda aradığım diğer bir konu ise çeşitlilik. Örneğin; PUBG vs Warzone. İkisi de Battle Royale ama Warzone silah, araç konusunda PUBG'yi cebinden çıkarır. Gerçi Battlefield 4 ikisini alır katlayıp atar ama Battle Royale değil. ARMA veya Squad? Oy oy oy. PUBG bir çok araç ve daha büyük, çok büyük bir harita ve yeni silahlar ve modlar getirse belki geri dönerim.
Bu sıralar arkadaşlarla The Finals ve War Thunder, tek başına X-Plane 11 oynuyorum. The Finals yeni bir konsept. Hoşuma gitti. Oyun içinde oyun gibi bir durum var çünkü karakterler arenada bir VR oyununa girip oynuyorlar. İzleyiciler, kadın erkek sunucular var. Oyunu yapan ekip eski Battlefield geliştiricileriymiş. Riot Games'in yaptığı gibi Türkçe dublaj getirirlerse bu oyun Türkiye'de patlar.
Son yıllarda oynadığım ve yeri bende hala taze olan ve ömrümün şu ana kadarki en iyi oyunu, sinematik bir başyapıt, oyun değil oynanan film: Red Dead Redemption 2.
Oyunda öyle detaylar öyle detaylar var ki. Öyle ki "Bunu da mı düşünmüşler, yuh bunu da mı koymuşlar?" dersiniz. Hangi birini anlatayım? Kampta kahveyi hızlı içince Arthur'un ağzının yanması mı yoksa hava sıcaklığına göre atların testislerinin hacim değiştirmesini mi ya da yüzdeki yaranın iyileşmesinin gerçekteki gibi zaman almasını mı veya bir kasabada ortalığı karıştırdığında dükkanlara vs saldırdığında dükkanların tadilat için veya sahibinin iyileşiyor olmasından ötürü bir kaç gün boyunca kapalı olmasını mı? Cesetlerin zamanla çürümesi ve fareler, böcekler tarafından yenmesini mi? Hala keşfedilen bitmek bilmeyen easter eggleri mi? Birini öldürdüğünde ailesinin gördüğü her seni azarlaması, ayıplaması ve hakaret etmesi mi? Gelişmiş iltifat ve laf sokma sistemi mi?
Bunların hepsi de hikayeden bağımsız şeyler. Bu oyunun bendeki etkisini tarif edemem. Etmem. Çocukluğundan beri duygularını kontrol etme konusunda başarılı olan ve sulugözlülüğü sevmeyen biri olarak ben bu oyunda ağladım. Bir kaç kere hem de.
Benim hikaye odaklı oyunlardan hala keyif almamın sebeplerinden birisi akıcı İngilizcem olabilir. Altyazı boktan, çeviriler yetersiz. Bu açıdan avantajım var ve oyunun sunmaya çalıştığı deneyim benim için daha anlaşılır ve samimi oluyor.
Artık başka bir davanın peşindeyim. Kendime başka bir mecra buldum: uçuş simülatörleri. Çocukluktan beri gelen heves Top Gun 2 filmiyle tavan yaptı ve kendimi X-Plane 11 oynarken internette Cirrus Vision SF50 uçağında uçuş planı oluşturmayı araştırırken buldum. Askeri ve Sivil Havacılık alanında filmi izlediğimden beri araştırma yapıyorum. İngilizcem olduğu için bilgi derya deniz. Şu an ne olur ne olmaz diye yanımda bir pilot olması şartıyla Cessna 172 uçurabilirim ve iniş de yapabilirim. Hususi Pilot lisansı almayı düşünüyorum.
İşte bu benim için bir oyunun başarısı gösteren en temel göstergelerden biridir. Bir oyun öyle iyi olmalı ki o oyunda yaptığım şeyi gerçek hayatta hiç ilgim olmasa bile isteyeyim.
Bir oyun şu iki şeyi başarmalı:
1. Gerçek hayatta isteyip de yapamadığım şeyin hevesini tatmin etmek
2. Gerçek hayatta hiç ilgim olmayan şeye ilgi duymamı sağlamak
İşte ben buna oyun derim.
Bu arada ömrümde ilk defa bir filmi sinemada birden fazla kez izledim. Top Gun 2'yi üç haftada üç kez izledim 😅
💯
Evli, çocuklu ve mesaili bir işte çalışırken eskisi gibi bir "gamer" olmak biraz zor. Hiç bir şey bundan 15-20 yıl öncesi gibi değil. :// Beni arada sıkan tek unsur bu sanırım; "fellowship eksikliği" ((:
Çok çeşitli birçok oyun oynamış ve oynamakta olsam da ana oyunum 17 senedir WOW. Sanırım "farklı bakış kelimelerinin" neredeyse tamamını içeren bir oyun olması, onu özel kılıyor bende... Yazılanların birçoğuna odaklıyım fakat sıkıldığım tek nokta bizler büyüdükçe birbirimizden biraz kopuyoruz. Evlilik, çocuk, iş derken 15 sene önceki ekip aynı anda oyuna giremiyoruz elbette. Kısaca zamanlar uyuşmuyor, insan eski arkadaşlarını ve nostaljiyi arıyor... ((:
Can'sın. Ellerine sağlık. Çok güzel sohbet olmuş yine.
Ben oyunlardan sıkıldığımı düşünmüyorum ama son dönemde artık bir oyunun bana bir şey katmak yerine sadece zaman geçirttiğini fark ettiğimde o oyundan feci derecede baymaya başladığımı fark ettim. Dark Souls gibi bir oyun serisini büyük bir keyifle oynarken kendime "İrademi ortaya koyuyorum, bu oyun beni sınıyor." diyebiliyorum ama Cyberpunk oynarken her şey sanki ben zaman öldüreyim diye yapılmış gibi geliyor artık.
Özellikle Dark Souls 1 beni çok etkilemişti.
CİV 6 oynarken amacım yapacağım herhangi bir eylemin o oyuna etkileri (veya benim medeniyetime) ve bu yaptığım eylemden iyi feedback almak.
Çok faydalı bi içerik olmuş abi eline sağlık.
Benim de bir tavsiyem olacak oyunlara farklı yaklaşmak adına, çocukken oynadığınız oyunları yetişkin olarak oynamaya çalışın. Çok farklı ve tatmin edici hisler yaşayacaksınız. Geçtiğimiz bahar ayında bir grup arkadaşımla birlikte oynadığım saklambaç/körebede inanılmaz stratejiler keşfettik. Bildiğimiz oyunları yetişkin gibi oynadığımızda baştaki maddelerin büyük bi kısmını gözlemleyebilirsiniz.
Can abi, oyun kültürün ve oyun kavramını algılayış biçimin çok saygı duyulası. Yakın zamanda oyunlaştırma adı altında ün yapmış birkaç kişi Ike tanıştım oyun’un me olduğuna dair en ufak bi fikirleri bile yok maalesef. Bu bilinci yaymak için bu tarz içerikleri talep olmasa bile arttırmalısınız bence.
Sevgiler.
Bu tarz içeriklerin devamı gelsin, gerçekten her açıdan yararlı bir video olmuş.
Tek bir oyun türüne takılı kalmadan birçok oyunu oynuyorum. Genellikle benle aynı hobiyi paylaşan arkadaşlarım olmadığından solo takılıyorum. Zaten genel olarak da hikayeleri için seviyorum. Oyunlar benim için bir nevi dizi, film, kitap etkinliği gibi. Kimi zaman eğlenmek, kimi zaman da tabiri caizse hayattan kaçmak için bir araç. Ancak son zamanlarda oyun firmalarının early-access ya da malum patch gibi durumları kurnazca kullanmalarından dolayı eksik, bitmemiş ürünleri biz oyunculara kakalamaya çalışmaları gibi durumlardan çoğunlukla önümüze kötü ürünler düşüyor. Bu da şahsi olarak benim oyunlara daha temkinli yaklaşmama ve başlarda bazen oyunlardan pek de zevk almamama neden oluyor.
@@Farukbugradoganay2 Burada anlatılan mevzu oyunlardan neden sıkılıyoruz. Benim verdiğim cevap, oyunlar güzel olsa da firmaların yaptıklarından dolayı neden zevk alamadığımla alakalı. Zaten Can Sungur'un sorusu tamamen benim cevapla bağlantılı. Neden oyun oynuyorsunuz? Neden zevk almıyorsunuz? Ben de durumumu açıkça paylaştım. Videonun başını daha dikkatli izlemeni tavsiye ederim. İkincisi gidip başka kanalı izlemenin bunlarla ya da burda dönen muhabbetle hiçbir alakası yok.
@@i-shaddow-i Firmalar bunu yapmak zorunda aslında çünkü bir yandan hype'ı yüksek tutmaya çalışıyorlar,bir yandan başka projeleri var o yüzden zamanında yapmaları gerekiyor,bazı firmaların paraları bitiyor o yüzden eksik çıkarmak zorunda kalıyorlar vs. vs. Eğer bu tarz eksik oyunlardan sıkılmışsan bağımsız oyunlara bakmana tavsiye ederim
Kesinlikle devamı gelmeli bu tip içeriklere bence hepimizin ihtiyacı var.
Can emeğine sağlık gerçekten harika bir seri. Umarım devamı gelir.
rdr gibi skyrim gibi girip bir yöne doğru yürüyeyim ve başıma bir takım işler gelsin o dünya içinde bi hayat yaşayım tek amacım. birde gameplay mekaniklerinin beni darlamaması
Aslında bende senin gibiyim Can Abi her türlü oyunu oynamayı seviyorum. Fakat, son zamanlarda Zelda ve Ck3 çok oynadığım için beklentilerim; Zelda'da keşif, CK3'te de Ortaçağ'da ülkelerin yönetiminin nasıl gerçekleştiği ve ben olsam nasıl bir kral olurdum hayaline bağlı olarak oynayıp, zevk almaya yönelik oynuyorum.
CK3 oynarken tamamen yönettiğim karakterin rolüne giriyorum. Karakterim halinden memnun ve iyi kalpli bir adamsa, çok iyi bir savaş fırsatı olsa bile kimseye savaş açmıyorum. Ülkemi geliştirmeye çalışıyorum. Yada entrikacı ve kötü kalpli bir karaktersem ortalığı karıştırıyorum. Bu gerçekten ayrı bir zevk veriyor.
Ck 3'ü sevmişsen Ck 2'ye de bir göz atabilirsin.Maalesef ki Ck 3 oynayamıyorum fakat Ck 2'de dolu dolu eventler var,oradan açlığımı gideriyorum.Bende tam tersi Napolyon gibi koalisyonla savaşıp,zor da olsa kazanıp Roma'yı kurmaya çalışıyorum çok zevk veriyor :D
@@pentarir7472 Baştan çıkarıcı bir kral veya kraliçe olsa din adamlarıyla bile yatıcan yani :D (Ck 3'de var mı bilmiyorum ama Ck 2'de var)
CK2 den gelmeyiz biz. :D CK3 hala çok boş ancak oynanıyor yine de.@@warframeonlineyouoffline
@@warframeonlineyouofflineValla ben hepsini yaparım, din adamını önce kör edip sonra ilişki yaşayıp doğan çocuğu mezhep lideri yapabilirim. 😂
Benim oyunlarda en sevdiğim şey "gelişim hissi", karakterin başladığı noktadan belki daha refah düzeyi yüksek bi noktaya(bkz. Stardew Valley, Graveyard Keeper, My Time at Portia vb.), belki teknolojik olarak daha gelişmiş bi noktaya (bkz. Satisfactory, Dyson Sphere Program vb.), bazen de başladığı yerden daha güçlenmiş, yeni yetenekler kazanmış ve önceden başaramadığı ya da zorlandığı şeyleri daha kolay yapmaya başladığı bi noktaya (bkz. Yakuza serisi, Vampire Survivors, Hollow Knight, Dark Souls serisi, Baldurs Gate 3 vb.) gelmesinin yaşattığı o ilerlemişlik, başarmışlık hissini seviyorum. Çok geniş bi oyun kümesini de içine alıyor bu saydıklarım ve her zaman bunun o veya bu şekilde içinde olduğu oyunlardan ekstra bi keyif alıyorum. Bunu hissedemediğim ya da bunu hissederken artık bi yerden sonra hissetmeyi bıraktığım oyunları genellikle sıkılıyor ve bırakıyorum. Tabii ki tek sevdiğim şey bu değil. Oyunda güzel bi hikaye, keşfedilecek ilgi çekici bi dünya, rol yapma öğeleri gibi şeylerin olması da bana ekstra keyif veriyor ama bu zamana kadar en çok keyif aldığım oyunlar hep yukarıdaki saydığım kriterleri de sağlayan oyunlar olmuştur.
Eş olmak, evlat olmak, bir işte çalışan olmak, evde ev hanımı olmak, arkadaşlarıma dost olmak, köpeğime anne olmak gibi şeylerin üzerimdeki baskısıdan kaçabilmek için oyunlara girip, bambaşka birileri olmak keyif veriyor. Bu hangisine girer bilemedim CS 😅
Spiderman, baldurs gate3 ve deadspace gibi oyunları oynarken ana kahramanın hissettiklerini hissetmek, nispeten hikayeyi deneyimlemek ve farklı bir gerçeklikte bulunmak gibi hissiyatlar hoşuma gidiyor. Bunun dışında bu aralar age of empires 4'ü online şekilde oynuyorum ve kendimi ender's game'deki çocuk gibi hissediyorum ve aşırı keyif alıyorum. Yine çevirisi yayınlanınca oynamaya başladığım stellaris daha yeni olsam da baya güzel gibi. Oyunda kararlarımın etkilerinin olması çok hoşuma gitti. Yani gelişmek için tıklıyorum gibi değil verdiğiniz her karar medeniyeti şekillendiriyor. Olaylarla karşılaşıp duruyorum star trek bölümleri yaşıyorum resmen.
Tıpkı benim gibi fanatik bir oyuncusun. Ben de bilirim bazıları gibi hileyle oynamayı veya ctrl+A hurra girmeyi ama her yönettiğim karakter veya piyonun gerçekten öldüğü veya öldürdüğünü düşünerek oynamak oyunları çok ciddileştiriyor. Bu da bana gerçekte yaşayamayacağım senaryoları gerçekten yaşıyorum hissi veriyor.
Bir kurgucuyum. Uzun zamandır oyun oynuyordum. Video oyunlarını genelde beni de içine kattığı ve sunmuş olduğu sinematik deneyim için oynuyorum. Bu sebepten online oyun oynamayı uzun zaman önce bıraktım. Son dönemde de geçmişten günümüze oyunlardaki sinematik anlatının ve deneyimin gelişimindeki farklılıkları inceliyorum. Bir fragmanı incelerken dahi anlatıya çokça odaklanıyorum. Kafayı kırmış gibi hissediyorum bazen abi :D
Bence hiç olumsuz hissetme. İnsan beyni hikayeler üzerine çalışır. Yapımız bu. Keşke insanlar senaryo ve kurgu tekniklerinin ne kadar önemli olduğunu bilseler. Gerçi bilmesinler, herkes bilirse piyasaya uygulamasını yapamayız. 😂
Teşekkürler, beğendim umarım en kısa sürede 2. videosu gelir belki ileri bölümlerde baldurs gate 3 için'de bir şeyler görürüz :)
Sid Meier's Alpha Centauri oyununu aylar boyunca başından kalkmadan oynayan bir çocuk olarak, bugün 38 yaşında, onun çok daha iyi hali belki Stellaris'i 20 dk oynayıp kapatmak beni inceden bir üzüyor. Steam kütüphanem bazısı hiç yüklenmemiş çoğu 30 dk'dan az oynanmış sayısız oyunla dolu. Çoğu zaman bu durumu "ayırabileceğim zaman azaldı, çocuklar var, işler var, aile var" gibi bahanelerle izah etsem de söz gelimi evde yalnız olduğum 10 gün boyunca Dice&Fold, Slay the Spire gibi oyunlarda zaman harcadım. Aynı anda RDR2, Elden Ring, Ghost of T. falan da yüklüyken. O yüzden böyle videoları biraz "aman acaba bir çare mi" diye dinliyorum ama verdiğin çoğu tavsiye benim çocukluktan beri yaptığım, oyunun amaç ve sınırlarını zorlama, değiştirme, saptırma ilkelerine dayanıyor aslında. Yine de dertleşiyor gibi oldu ve büyük keyif aldım. Teşekkürler.
Öncelikle eline, ağzına sağlık çok güzel bir içerik olmuş. Sıkılmaya başlamıştım evet ama farklı bir yön kattı bana. Devamında Souls oyunlarına da bu serinin içinde değenirsen sevinirim açıkcası, elden ring aldım bu videodan sonra yanlış bir bakış ve ilerleme kaydettiğimi anladım seninde görüşlerini merak ediyorum Souls lar ile ilgili
ben her şeyden sıkılıyom. film dizi açıyom odaklanmaya çalışıyom yok (ki geçen ay 64 film izledim ama bi süre sonra bayıyor her şey). hayat çok bayat sıkıcı. oyunlarda sarmıyo ki bilgisayarım bile yok mobilde de zaten kayda değer çok az oyun var. insan amaçsız kalınca cidden bunalıyor
eskiden filmleri dizileri hiç atlamadan izlerdim, şimdi diyaloglardan bir saniye bile sıkılsam dayanamıyorum ve geçiyorum.
Hocam farklı şeyler yapmayı deneyebilirsin.Mesela kitap oku,resim çiz,egzersiz yap vs. vs.
Bilmiyorum CS Bey'in üslubu ve anlatımından dolayımı ama çoğu ilgim olmayan veya ilgimi çekmez dediğim oyunları kendisi oynadıktan sonra çekici buldum, bu videoyu izleyince de gerçekten oyunlardan zevk almama sebebimi de öğrendim. Teşekkürler CS Bey
Harika olmuş. Yaklaşık 1 yıldır o keyif alamama oyuna kendimi kaptıramamakla ilgili düşünürdüm mutsuzca. İyi geldi
Sanırım spesifik bir sebep gösteremem. Her oyunun benim için ayrı bir çekimi var.
Edit: Bir sonraki kısımdaki o kelime kümesinin sanırım her bir dalı az ya da çok beni bir şekilde kaşıyor bir oyun oynarken.
Lütfen bu tarz içeriklere devam et. Bu kanalın beni en çok çeken içerik tipi bu tarz oyun ve oyun tasarımı üzerine olan sohbetler oluyor. Günümüzün acemi, geleceğinse profesyonel (umarım) bir oyun tasarımcısı olarak Türkiye'de bu isteği kaşıyan nadir insanlardansın. Lütfen bunun biraz daha üzerine git.
“İlaç gibi video”yazmakta nasipmiş buralara. Terapi seansı gibi olmuş, teşekkürler.
Can, seni tebrik ederim. Seni ve içeriklerini neden sevdiğimi şimdi anladım. Koskoca camiada bağrış çığrış oyun oynayıp piyasayı dolduran yayıncılar yerine burada gelmiş "neden" diye soruyor ve izleyiciye sağlam kaynaklarla bilgi ve oyun oynamanın ne olduğunu ifade eden içerik sunuyorsun. Gerçekten çok hoşuma gitti bu yaptığın. Ellerine ve emeklerine sağlık.
Elden Ring ve Souls-like tarzı oyunlar oynamayı sevmezdim. Sürekli dayak yemekten ve ölüp tekrar bir şeyleri denemekten haz almazdım ama baktım ki oyuna farklı yaklaşıyormuşum.Point to point tarzı oyunlara yaklaştığım gibi yaklaştığımı farkettim. Keşfettikçe ve bir şeyleri geliştirdikçe oyunu daha çok sevdiğimi farkettim. Point to point ve açık dünya olmayan oyunlardan ziyade kısıtlanmadığımı. İstediğim tarzda bir build yapabildiğimi. İstediğim ve hayal ettiğim tarzda build yapabilmeyi Elden Ring sayesinde, istediğim yere gidip istediğim kişilerle Quest yapabildiğimi Elden Ring sayesinde farkettim ve oyunu bu sefer farklı yaklaşımlarla oynamaya devam ettim. 100 saati devirdiğimi gördüm geçen gün ve hala daha oynamayı dört gözle çektiğimi görüyorum kendimde. Senin videon ise tam üstüne geldi. Aslında direk kapağına bakarak nasıl yaklaştığımızı seçiyormuşuz oyunlara. Gerek Indie oyunlar olsun gerek AAA seviye oyunlar olsun. Teşekkür ederim video için değerli Can Sungur. :)
Oyun dünyalarını keşfetmek benim ilk aradığım unsur oluyor. Lineer değil açık dünya sandbox fark etmeksizin dolaşmak, orada eskiden nelerin cereyan ettiğini düşünmeyi seviyorum.
Normalde izleyip geçerim ama yorum ve beğeni hak eden bir konu ve işleyiş. Devamını bekleriz
Bu tarz videoların sanki birebir sohbet ediyormuş gibi inanılmaz hoşuma gidiyor, özellikle konu ilgimi çekiyorsa. Kahvaltıma eşlik ettiğin için teşekkürler cs
Şu sıralar oyunları sadece kendime ve çevreme bu oyunu bitirdim demek için oynuyorum. Bu da oyunu bir an önce bitirmeye çalışmaya itiyor beni ve oyundan aldığım zevki baya azaltıyor. Bunu neden yapıyorum bilmiyorum. Fakat son zamanlarda yeni türlere de bakmaya çalışmak oyunlardan aldığım zevki arttırmaya başladı. Umarım bu videoyla birlikte katlanarak büyür ve "oyunu bitirme" içgüdüsünden kurtulurum. Teşekkürler CS.
40 yaşına geldim ve artık gerçekten keyif almıyorum oyunlardan eskisi gibi hikayeleri beni içine çekemiyor. Bunun nedeni de bence eskisi gibi düzgün oyun çıkartamıyor olmaları olduğunu da hissediyorum
Oyun oynamanın basitçe oynayıp geçmekten çok daha fazlası olduğunu anlatan, oldukça güzel bir video olmuş. Devamının gelmesi dileğiyle :)
Videodan birkaç gün önce bu sorunun cevabını düşünüyordum ve dışarıyı karşı onaylanma ihtiyacım olduğunu bundan dolayı da oyun oynadığımı ya da izlediğimi fark ettim. Bir konuşma olduğunda "Ben bu oyunu oynadım" diyebilmem gerektiğini düşünüyormuşum, böyle hararetli bir şekilde oyun tartıştığım bir ortam da yok ki kendimi bildim bileli oyunlarla iç içeyim. Daha sağlıklı olan cevaplarım ise oynanış olarak güzel ve özgür bir oyun oynuyorsam, açıkçası o şeyi deneyimleyip sınırlarını zorlamaya çalışmak çok hoşuma gidiyor. Örneğin, webbed oyunu. Bir örümceğiz çok tatlı istediğimiz yere ağ atıp ağları birleştirebilyoruz, aşırı tatlı sallanma( swing'i tam karşılamadı ama) mekanikleri var. Bu oyunu çıkmadan gördüğümde aşık olmuştum, örümcekleri de pek sevemiyorum aslında ama, çıkacağı dakikaya kadar bekleyip çıktığı an 18.5 ya da 24₺'ye alıp saatlerce oynadım sonra. Her yere ağ atıp o ağları birleştirip üstünde dolaşmak, ne kadar atıp ne kadar birleştirebileceğimi görmek çok keyifli gelmişti. Bu kontrol bendeyken deneyimleyip test etme arzumu da aslında en çok rogue like, lite oyunlar karşılıyor çünkü oyunun oynanışı sürekli gelişiyor ve istediğim yere evirebiliyorum, gelişebileceğim bir şey olduğunu bilip oraya ilerlemek ve o gelişmeyi elde etmek, sonra da bunu kullanabilmek çok güzel hissettiriyor. Bu oyunlar da oynanış üstüne kurulu oluğu için o yönleri de kuvvetli ve çeşitli oluyor zaten. Büyük AAA özlellikle sony oyunlarında, artık dizi gibi olmaya başlamaları da bunu tetikliyor bence, sadece hikayenin nereye gittiğini görmek istiyorum ve hikayeyi gördüysem eğer oynamadan önce ya da spoiler yediyesem asla oynamak istemiyorum bile bu oyunları. Bu oyunların sınırlarını test edip tüm olasılıkları görme isteğimi, güzel bir hikaye ve olayların nereye evrileceği ya da nerelere evrilebileceğini görme isteğimi ve o evrende var olma isteğimi ise en yoğun şekilde Baldur's Gate 3 ile fark ettim. Act 1'deyim, karakterlerim 7.lvl 102 saat oynamışım ve hâlâ sıkılmıyorum ki oyunlardan çok kolay sıkılabildiğim uzun bir süre içinde oynamaya başladım.
Can abi 14:23 de bahsettiğin konuya şöyle katkıda bulunmak istiyorum, Yan görevleri yapmak o kadar keyifli ki. bazen kampta iş bile yapmak hoşuma gidiyor. Atımı sürüyorum ama gerçekçi olsun diye hayvanı dinlendiriyorum, bakımını yapıyorum. İnsanlarla aram kötü ise düzeltmeye çalışıyorum. Oyun oynadım demek için değil oyunu oynamak için her türlü incini boncuğunu araştırıyorum...
Ben yeni bir deneyim yaşamak için oyunlara giriyorum bu yüzden oyunun hikayesi de oynanışı da kendine özel olursa benim için daha iyi. Bu nedenle oynanış öğesi çok zayıf olmasına ve grafikleri de iyi olmamasına rağmen to the moon, hikayesiyle beni epey etkileyen oyunlardan olmuştur. Dishonored serisi müthiş oynanışı ve ortalama hikayesiyle de beni çok etkilemiştir.
Bir konuya bu şekilde akademik açıdan bakmanın önemli olduğunu düşünüyorum kitaplar ve yazılarla destekleme gerçekten etkileyici bu şekilde videoların gelmesini umarım
Ben de bu aralar oyundan keyif alamama dönemime girdim. Şu videoyu izledikten sonra farkettim ki son zamanlarda oyunları çok hızlı, içime çekmeden oynuyormuşum. Hani sevdiğimiz yemekleri hızlı hızlı yediğimizde hem bir şey anlamayız hem de rahatsız oluruz ya onun gibi bir his. Oyunları mümkün olan en zor seçenekte oynamak da bu arada oyunu yavaş yavaş sindirmenize yardımcı olacak bir şey. Zorluk seçeneği yoksa da "meta" dediğimiz şeyden uzak durun derim. Örneğin Path of Exile gibi bir oyun oynarken internetten en güçlü build neymiş veya en verimli farm metodu neymiş diye bakmayın. Deneyin ne yapabiliyorsunuz ne yapamıyorsunuz diye.
İlk yorumumu yaptığımda videonun başında yaptım çünkü serinin gerisini istedim gerçekten. İkinci olarak RDR gibi yüksek sistem gereksinimleri isteyen oyunları pek deneyemedim. Sims için böyle özellikler olduğunu bilmiyordum. Spelunky için ise oynarım illa ki dediğim bir oyun oldu görsel ve oynanış olarak. Hoşuma gitti. Umarım serinin devamı gelir.
CAN YAKLAŞIMIN VE BU FARKINDALIĞI HİSSEDEREK ÖNÜMÜZE SERMEN AŞŞIRI HOŞUMA GİTTİ BE ADAM. TEŞEKKÜR EDERİM .
Açık ara son zamanlarda izlediğim en iyi içerik. 1990 yılında Kara kutu dediğimiz Atari ile başlayıp 1992 de Windows sürüm 3.1 ile Alcatraz , Doofus , Alaaddin gibi disket ile yüklenen oyunlardan 1999 da Play Station 1 ile Silent Hill'ler Gran Tourishmo 1 ler ile aklımızı o zamanlar başımızdan alan o eğlence başlıklarından hepsini içeren bir dünyayı keşfetmenin verdiği keyfin neredeyse çoğu hala devam ediyor. Şimdi hiper gerçekçi grafikler ile açık dünya oyunlarında bazen boş boş gezmek , atmosferin tadını çıkarmak , Valhalla'da güzel bir müzik açıp balık avlamak... Yan görevlerde yürürken farklı bir atmosfere giriyorum. Tavsiye üzerine RDR II için de bu yürüyerek açık dünyanın detaylarını keşfetmeye devam etmeyi planlıyorum. Emeğine sağlık.
Şu videoyu kaç defa izlediğimi unuttum. Tadına doyum olmayan bir video. Seriye devam etmeni gönülden istiyorum.
Kendi düşüncem; Çocukken oyunların dünyasını farklı gözle görüyoruz. Mesela 15-16 yaşında World of Warcraft'te gördüğüm bir ejderha beni büyülerken , ileri yaşlarda gördüğüm bu tarz yaratıklar artık kafamda belirli komutları yerine getiren animasyonlara dönüşüyor. Bu da belirli bir oyun tecrubesi ve bilgisi olan kişiler için oyunu büyülü bir dünyadan , doğru stratejileri uygulayarak ilerlenecek bir bilgisayar programına çeviriyor. Bu yüzden oyunlardan aynı zevki ve heyecanı beklememek gerekiyor.
Bir de özgünlük kısmı var. Çocukken ilk kez karşılaştığımız herbiri özgün oyunlar bizi birşeyleri keşfetmeye zorlayıp , hayrete düşmemize sebep olurken , bir süre sonra kendimizi daha önce oynadığımız şeyin laciveritini oynarken buluyoruz. Günümüzde çıkan oyun sayısını da düşünürsek artık özgün oyun çıkarmak gittikçe zorlaşıyor.
Son yıllarda oynamaktan en zevk aldığım oyunlar: Subnautica , Oxygen not included , Frostpunk
Oyunlara yaklaşmaktaki oyun örnekleri gerçekten düşündürdü. Farklı bakış açısıyla oynanabilecek oyunlar videosu kesinlikle gelmeli bence. Rdr2 2 kez bitirdim şeref seviyelerinde değişiklik yaparak şuan 3. de sadece avcılık yapıp takılyorum ama yürümek çok fazla vakit kaybettireceğini düşünüyorum ya. Ben de atla gidiyorum fakat tırısa değil yavaş tempoda koşarak arada dinlendirerek fakat yürümeyi gözüm yemedi :)
Lütfen devamı ve seri olarak gelsin inanılmaz kaliteli ve güzel lir iş olmuş emeğinize sağlık Can Bey👏👏👏
Şahsen oyunları %100 yapma takıntısı ve başarım kovalama işi beni oyunlardan soğutmuştu. Rahatsız ediyordu arkamda iş bırakmış gibi bir his. Bundan kurtulunca keyif almaya başladım. Oyunları istediğim şekilde oynamaya başladım, bana zorla dayatılan iş gibi oynamayı bıraktım.
çok güzel bir video, umarım devamı gelir. bu sohbet herkesin kişisel gelişimine katkıda bulunuyor bence.
Resmen yeni bir format üretmişsiniz. Ben çok teşekkür ediyorum. Diğer kanallar da bu formatı kullanabilir ve alışılageldik oyun yorumlarına yepyeni bakış açıları kazandırılabilir. Kesinlikle seri devam etmeli. İzlenme kaygısı güdülmeden hatta.