Η Χαλκιδική είχε πολλές και σαφείς επιρροές από τα νησιά του Αιγαίου και τα Μικρασιατικά παράλια, πολύ πριν έρθουν οι πρόσφυγες το 1922. Μολονότι διατηρεί στοιχεία της τοπικής στεριανής-Μακεδονικής παράδοσης, εντούτοις είναι πολύ έντονη η ζύμωση με και η επίδραση της Ανατολής.
Η μουσική παράδοση της Χαλκιδικής με έχει μπερδέψει. Κάποιες αναρτήσεις σας όπως η Βουργαρουδα θυμίζουν τα τραγούδια της βορειοανατολικής Μακεδονία. Το συγκεκριμένο τραγούδι θυμίζει Αιγαίο ή και Δυτική Μακεδονία ενώ κάποια άλλα σας ακούγονται λες και βγήκαν από την Μικρά Ασία. Τί όργανα χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο;
Καλημέρα σας. Αυτό ακριβώς είναι η Χαλκιδική, μια μείξη της στεριανής μακεδονικής παράδοσης και του νησιωτικού και μικρασιατικού στοιχείου. Την επιρροή από νησιά και Μικρά Ασία επιτείνει η χρήση του βιολιού (τα "βιολούδια", όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλούσαν οι Χαλκιδικιώτες), όργανο που πιθανότατα ξεκίνησε να χρησιμοποιείται στην περιοχή από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η χρήση του βιολιού "μεταμορφώνει" τα ντόπια τραγούδια, κάνοντάς τα να μοιάζουν περισσότερο με μικρασιατικα, ενώ τα ίδια τραγούδια αν ήταν παιγμένα με τα παλιά μουσικής όργανα της Χαλκιδικής (π.χ. γκάιντα, φλογέρα, ζουρνάδες ή και κλαρίνο), το αποτέλεσμα θα ήταν πιο "στεριανό" στα αυτιά μας. Φυσικά, κάποια ακούσματα μικρασιάτικα έφτασαν αυτούσια στην περιοχή, οπότε είναι όντως μικρασιάτικα, αλλά προσαρμοσμένα στιχουργικά ή και μουσικά/μελωδικά. Ελπίζω λιγάκι να σας κάλυψα.
@@Greekfolkmusic1 Υπάρχουν πολλές επιρροές, αλλά υπάρχουν και χαλκιδικιώτικα τραγούδια με εντελώς ιδιαίτερο, τοπικό ύφος, που μπορεί κανείς να το πει και αιγιοπελαγίτικο - ανατολικό, αλλά μόνο με μια πολύ ευρεία έννοια.
Παιδιά, Μην... μαλώνετε, τα δημοτικά τραγούδια ήταν η ιστορική και πνευματική επικοινωνία των στεριανών της Ελλάδος με τους νησιώτες. Εξ' άλλου, η Χαλκιδική μέχρι την δεκαετία, και του "50", η νότια, επικοινωνούσε με όλα τα νησιά του Αιγαίου, ειδικά τα βόρεια, με τα οποία είχε και μεγάλες εμπορικές σχέσεις. Η συγκοινωνία της Σιθωνίας στη δεκαετία του "50" με τον Πολύγυρο, γίνονταν μέχρι την Γερακινή με καΐκια, και από εκεί με ζώα τα 10-12 χιλιόμετρα. Ο δρόμος ο παλιός της Γερακινής, χωματόδρομος, έγινε το δεύτερο μισό της δεκαετίας του "50". Κάποια τραγούδια, αν δεν ακούγονταν ή λέγονταν ατόφια, ο σκοπός η μελωδία, προσαρμόζονταν στο τοπικό ηχητικό χρώμα και ιδίωμα. Αυτή ταύτιση και η διασκευή των τραγουδιών, αποδεικνύει και το άρρηκτον της φυλής.
![I.N "HALLUCINATION" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/n5B5q1Hwt_U/mqdefault.jpg)
![BLACK BAG - Official Trailer [HD] - Only in Theaters March 14](http://i.ytimg.com/vi/Du0Xp8WX_7I/mqdefault.jpg)
Da zivi Garchia.
Καπετάν Κώττας. 👑💒
ΥΠΕΡΩΧΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟΝ ΣΟΥ ,,,,!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα και ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου. Πολλούς χαιρετισμούς!
ΝΑΣΕ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΑΧΕΙΣ ,,,!!!!
Greek Folk Music [dimitris804] awesome
Οι δύο πρώτοι στίχοι έχουν αποσπαστεί από την παραλογή του Γυρισμού του Ξενιτεμένου!!
Θυμίζει έντονα το "νάμουν στην Πόλη λεμονιά" της Προποντίδας... έχει δανειστεί πολλά στοιχεία.
(υπάρχει ηχογραφημένο από τους αδελφούς Ματθαίου)
Η Χαλκιδική είχε πολλές και σαφείς επιρροές από τα νησιά του Αιγαίου και τα Μικρασιατικά παράλια, πολύ πριν έρθουν οι πρόσφυγες το 1922. Μολονότι διατηρεί στοιχεία της τοπικής στεριανής-Μακεδονικής παράδοσης, εντούτοις είναι πολύ έντονη η ζύμωση με και η επίδραση της Ανατολής.
@@Greekfolkmusic1 Υπήρχε επικοινωνία. Δεν υπήρχε στεγανό. Το 1850 πρόγονος μου μετέβη στη Σμύρνη για εμπόριο και επέστρεψε με Σμυρνιά σύζυγο
.
Η μουσική παράδοση της Χαλκιδικής με έχει μπερδέψει. Κάποιες αναρτήσεις σας όπως η Βουργαρουδα θυμίζουν τα τραγούδια της βορειοανατολικής Μακεδονία. Το συγκεκριμένο τραγούδι θυμίζει Αιγαίο ή και Δυτική Μακεδονία ενώ κάποια άλλα σας ακούγονται λες και βγήκαν από την Μικρά Ασία. Τί όργανα χρησιμοποιούσαν κατά κύριο λόγο;
Καλημέρα σας. Αυτό ακριβώς είναι η Χαλκιδική, μια μείξη της στεριανής μακεδονικής παράδοσης και του νησιωτικού και μικρασιατικού στοιχείου.
Την επιρροή από νησιά και Μικρά Ασία επιτείνει η χρήση του βιολιού (τα "βιολούδια", όπως χαρακτηριστικά τα αποκαλούσαν οι Χαλκιδικιώτες), όργανο που πιθανότατα ξεκίνησε να χρησιμοποιείται στην περιοχή από τα τέλη του 19ου αιώνα.
Η χρήση του βιολιού "μεταμορφώνει" τα ντόπια τραγούδια, κάνοντάς τα να μοιάζουν περισσότερο με μικρασιατικα, ενώ τα ίδια τραγούδια αν ήταν παιγμένα με τα παλιά μουσικής όργανα της Χαλκιδικής (π.χ. γκάιντα, φλογέρα, ζουρνάδες ή και κλαρίνο), το αποτέλεσμα θα ήταν πιο "στεριανό" στα αυτιά μας.
Φυσικά, κάποια ακούσματα μικρασιάτικα έφτασαν αυτούσια στην περιοχή, οπότε είναι όντως μικρασιάτικα, αλλά προσαρμοσμένα στιχουργικά ή και μουσικά/μελωδικά.
Ελπίζω λιγάκι να σας κάλυψα.
@@Greekfolkmusic1 Υπάρχουν πολλές επιρροές, αλλά υπάρχουν και χαλκιδικιώτικα τραγούδια με εντελώς ιδιαίτερο, τοπικό ύφος, που μπορεί κανείς να το πει και αιγιοπελαγίτικο - ανατολικό, αλλά μόνο με μια πολύ ευρεία έννοια.
Παιδιά,
Μην... μαλώνετε, τα δημοτικά τραγούδια ήταν η ιστορική και πνευματική επικοινωνία των στεριανών της Ελλάδος με τους νησιώτες.
Εξ' άλλου, η Χαλκιδική μέχρι την δεκαετία, και του "50", η νότια, επικοινωνούσε με όλα τα νησιά του Αιγαίου, ειδικά τα βόρεια, με τα οποία είχε και μεγάλες εμπορικές σχέσεις.
Η συγκοινωνία της Σιθωνίας στη δεκαετία του "50" με τον Πολύγυρο, γίνονταν μέχρι την Γερακινή με καΐκια, και από εκεί με ζώα τα 10-12 χιλιόμετρα.
Ο δρόμος ο παλιός της Γερακινής, χωματόδρομος, έγινε το δεύτερο μισό της δεκαετίας του "50".
Κάποια τραγούδια, αν δεν ακούγονταν ή λέγονταν ατόφια, ο σκοπός η μελωδία, προσαρμόζονταν στο τοπικό ηχητικό χρώμα και ιδίωμα.
Αυτή ταύτιση και η διασκευή των τραγουδιών, αποδεικνύει και το άρρηκτον της φυλής.