İbrahim Kızmaz Hoca, 01.01.1956 tarihinde Batman ili Gercüş İlçesi’nin Akburç (Kelehe) köyünde doğdu. Eğitimini tamamladıktan sonra Nusaybin’e bağlı Tepeüstü (Tılmınar) köyünde yedi yıl boyunca öğretmenlik yaptı. 1984 yılında Nusaybin’e gitti. 06 Ocak 1992’de şehid edilene kadar burada öğretmenliğe devam etti. İbrahim Hoca, öğretmenlik yaptığı Tılmınar Köyünde İslami çalışmalar yaptı. O dönemler çeşitli sol örgütlerin faal oldukları bir dönemdi. İbrahim Hoca, 1980 öncesi fikir mücadelelerinde İslam’ı savunması ve yaymaya çalışması nedeniyle “Şeriatçı” diye anılmaktaydı. Köylülerle diyaloğu çok iyi olan İbrahim Hoca, komünist düşüncesindeki insanlarla sürekli fikir çatışmalarında bulunurdu. İbrahim Hoca’nın çalışmaları verim verdi ve çevresinde bazı gençler birikmeye başladı. Bunun üzerine tehdit edildi. Defalarca önü kesildi. Çalışmaları engellenmeye çalışıldı. Cesaretiyle tanınan İbrahim Hoca, çalışmalarından taviz vermedi. İbrahim Hoca, çok kitap okurdu. Gençlere kitaplar okutan aydın bir kişiliği vardı. Tartışmalarda sürekli galip gelir, karşısındakiler ona cevap veremezlerdi. Gençlerin camiye gitmelerini, Kur’an okumalarını ve kitap okumalarını tavsiye ederdi. Bu konularda onlara yardımcı olurdu. İbrahim Hoca, asri kitaplardan haberdardı. Hasan el Benna, Seyyid Kutup, İmam Gazali, Bediüzzaman Said Nursi’nin kitaplarını okurdu. İslami şuura sahip olan gençler bir güç haline gelince çeşitli ambargolarla karşılaştılar. Bu gençlere selam verilmezdi, selamları alınmazdı. Tarlalarını sürecek traktör bulamazlardı. Herhangi bir ihtiyaçları için şehre gidebilecek araba bulamıyorlardı. Bütün bunlara rağmen insanlarla irtibatı kesmek istemeyen İbrahim Hoca, “Bizim davamız bunu istiyor, selam vermemiz, ihtiyaçlarını karşılamamız gerekiyor, belki kalpleri ısınır” derdi. İbrahim Hoca, tebliğ çalışmalarını çevre köylere taşıdı. Öğretmenlikten aldığı maaşı köy yollarında harcadı. Ulaşabildiği kadar insana ulaşıp Allah’ın dinine davet ediyordu. İbrahim hoca, 12 Eylül askeri darbesinden sonra yapılan ilk yerel seçimlerde Nusaybin’de bağımsız olarak adaylığını koydu, fakat yeterli oyu alamadı. Evini Nusaybin’e taşıdı. Buradaki bir ilkokulda öğretmenliğe başladı. İslam’ın dünya görüşünü hakkıyla idrak eden İbrahim Hoca, İslam’a hizmet amacıyla Düşünce Kitabevi’ni açtı, gençlere verdiği kitaplarla onların da bu şuuru kazanmalarına çalıştı. Âlim ve imamların İslam davasını sahiplenmeleri için defalarca kapılarına gitti. İbrahim Hoca, çocukları çok severdi. Onlara çeşitli hediyeler alırdı. Sürekli cebinde çocuklar için bir şeyler taşırdı. Mahallenin çocuklarını sevindirirdi. Ayakkabısı eskiyen bazı öğrencilere ayakkabı alırdı. Müslümanlara karşı halim ve selimdi. Müslüman kardeşi ne dese kızmazdı velev ki kendisine hakaret dahi yapsa. Fakat din düşmanlarına karşı tavizsizdi. Kendisinin şairliği de vardı ve çok güzel şiirler yazardı. Genelde İslamiyet ve mazlumlar üzerine şiirler yazıyordu. Türkçe yayınlanan Hicret Bant Tiyatrosu’nu Kürtçe’ye çevirdi ve yönetmenliğini yaptı. İbrahim Hoca, karşılaştığı insanlara selam verir, dertlerini dinlerdi. O kadar ilgileniyordu ki gününün çoğu yolda insanların dertlerini dinlemekle geçiyordu. Güzel ahlakıyla kendini herkese sevdirmişti. Arkadaşlarına “kalkın kalkın, siz yatıyorsunuz ama küfür gece gündüz durmadan çalışıyor, nedir bu haliniz kalkın uykudan” derdi. İbrahim Hoca, kitabı okurken ağlardı. Bir yere gitmediği gün evinde kitap okur ibadet ederdi. İbrahim Hoca, gençlere özel ilgi gösterip onlarla çok ilgilenirdi. Evine sürekli gençler gelir, onlara İslam’ı anlatırdı. İbrahim Hoca taziye evlerine de gidip İslam’ı anlatırdı. O gittiği taziye evlerinde hemen konuşmaz, orada konuşan Âlim ve imamlar onu görünce “hocam buyurun siz de anlatın” derlerdi. Kendisine Çukubirlik başkanlığı teklifi yapıldı. İbrahim Hoca, kabul etmedi. “Öğrencilerim ilkokulu bitirinceye kadar Kur’an-ı Kerim’i de öğreniyor. Ben onlara hem okul hem de Kur’an-ı Kerim bitirdikleri için iki diploma veriyorum. Ben bu dünyaya bir kere geldim. Ömrümü İslam’a hizmet ederek geçirmek istiyorum. Ben dünya makamı değil ahiret makamı istiyorum” demişti. Duasında sürekli “Ya Rabbi! Bana izzetli ve şerefli bir şahadet nasip et” derdi. Şehid edildiği dönem havalar çok soğuktu. Evinde odun ve kömür de yoktu; ama o “kömürüm de odunum da olmasa, benim derdim bunlar değil, derdim Allah’ın davasıdır” diyordu. Allah yolunda her şeyimi vermeye hazırım dedikten sonra “Evet sıkıntı çekiyoruz, fakat öbür dünyada ferahlık bulacağız” derdi. Nusaybin çok karışıktı. Mürted örgüt, gençler şeriatçı olmuş diyor ve bu çalışmalardan rahatsızlık duyuyordu. Hoca, evinde otururken eve roket attılar, roket çatıyı deldi ama patlamadı. Tarihler 06 Ocak 1992’yi gösteriyordu, İslam düşmanları okul önünde İbrahim Hoca’yı yaylım ateşine tutarak orada şehid ettiler. Vücudundan 18 tane kurşun çıkarıldı. Allah’u Teâlâ şehadetini kabul etsin.
Benim gözümün önünde taradılar zalimler nusaybin edip mungan ilkokulunda öğretmen idi bende 1.sınıfa gidiyordum okul çıkışı pusu kurup uzun namlulu silahlarla şehit ettiler kucağında sınıfından küçük bir kız öğrencisi ile birlikte allah şehadetini kabul eylesin amin zalimler için yaşasın cehennem
İbrahim hoca dedemin çok yakın arkadaşıydı dedem bahsedermis hep ondan ben hatırlamıyorum gidip sormayı çok isterdim dedeme ama dedem de vefat etti 😥 rabbim İbrahim hocanın şehadetin kabul etsin 🤲🏻 bizleri hak yoldan ayırmasın
İbrahim Kızmaz Hoca, 01.01.1956 tarihinde Batman ili Gercüş İlçesi’nin Akburç (Kelehe) köyünde doğdu. Eğitimini tamamladıktan sonra Nusaybin’e bağlı Tepeüstü (Tılmınar) köyünde yedi yıl boyunca öğretmenlik yaptı. 1984 yılında Nusaybin’e gitti. 06 Ocak 1992’de şehid edilene kadar burada öğretmenliğe devam etti.
İbrahim Hoca, öğretmenlik yaptığı Tılmınar Köyünde İslami çalışmalar yaptı. O dönemler çeşitli sol örgütlerin faal oldukları bir dönemdi. İbrahim Hoca, 1980 öncesi fikir mücadelelerinde İslam’ı savunması ve yaymaya çalışması nedeniyle “Şeriatçı” diye anılmaktaydı. Köylülerle diyaloğu çok iyi olan İbrahim Hoca, komünist düşüncesindeki insanlarla sürekli fikir çatışmalarında bulunurdu. İbrahim Hoca’nın çalışmaları verim verdi ve çevresinde bazı gençler birikmeye başladı. Bunun üzerine tehdit edildi. Defalarca önü kesildi. Çalışmaları engellenmeye çalışıldı. Cesaretiyle tanınan İbrahim Hoca, çalışmalarından taviz vermedi.
İbrahim Hoca, çok kitap okurdu. Gençlere kitaplar okutan aydın bir kişiliği vardı. Tartışmalarda sürekli galip gelir, karşısındakiler ona cevap veremezlerdi. Gençlerin camiye gitmelerini, Kur’an okumalarını ve kitap okumalarını tavsiye ederdi. Bu konularda onlara yardımcı olurdu. İbrahim Hoca, asri kitaplardan haberdardı. Hasan el Benna, Seyyid Kutup, İmam Gazali, Bediüzzaman Said Nursi’nin kitaplarını okurdu.
İslami şuura sahip olan gençler bir güç haline gelince çeşitli ambargolarla karşılaştılar. Bu gençlere selam verilmezdi, selamları alınmazdı. Tarlalarını sürecek traktör bulamazlardı. Herhangi bir ihtiyaçları için şehre gidebilecek araba bulamıyorlardı. Bütün bunlara rağmen insanlarla irtibatı kesmek istemeyen İbrahim Hoca, “Bizim davamız bunu istiyor, selam vermemiz, ihtiyaçlarını karşılamamız gerekiyor, belki kalpleri ısınır” derdi.
İbrahim Hoca, tebliğ çalışmalarını çevre köylere taşıdı. Öğretmenlikten aldığı maaşı köy yollarında harcadı. Ulaşabildiği kadar insana ulaşıp Allah’ın dinine davet ediyordu.
İbrahim hoca, 12 Eylül askeri darbesinden sonra yapılan ilk yerel seçimlerde Nusaybin’de bağımsız olarak adaylığını koydu, fakat yeterli oyu alamadı. Evini Nusaybin’e taşıdı. Buradaki bir ilkokulda öğretmenliğe başladı.
İslam’ın dünya görüşünü hakkıyla idrak eden İbrahim Hoca, İslam’a hizmet amacıyla Düşünce Kitabevi’ni açtı, gençlere verdiği kitaplarla onların da bu şuuru kazanmalarına çalıştı.
Âlim ve imamların İslam davasını sahiplenmeleri için defalarca kapılarına gitti.
İbrahim Hoca, çocukları çok severdi. Onlara çeşitli hediyeler alırdı. Sürekli cebinde çocuklar için bir şeyler taşırdı. Mahallenin çocuklarını sevindirirdi. Ayakkabısı eskiyen bazı öğrencilere ayakkabı alırdı.
Müslümanlara karşı halim ve selimdi. Müslüman kardeşi ne dese kızmazdı velev ki kendisine hakaret dahi yapsa. Fakat din düşmanlarına karşı tavizsizdi. Kendisinin şairliği de vardı ve çok güzel şiirler yazardı. Genelde İslamiyet ve mazlumlar üzerine şiirler yazıyordu. Türkçe yayınlanan Hicret Bant Tiyatrosu’nu Kürtçe’ye çevirdi ve yönetmenliğini yaptı.
İbrahim Hoca, karşılaştığı insanlara selam verir, dertlerini dinlerdi. O kadar ilgileniyordu ki gününün çoğu yolda insanların dertlerini dinlemekle geçiyordu. Güzel ahlakıyla kendini herkese sevdirmişti.
Arkadaşlarına “kalkın kalkın, siz yatıyorsunuz ama küfür gece gündüz durmadan çalışıyor, nedir bu haliniz kalkın uykudan” derdi.
İbrahim Hoca, kitabı okurken ağlardı. Bir yere gitmediği gün evinde kitap okur ibadet ederdi. İbrahim Hoca, gençlere özel ilgi gösterip onlarla çok ilgilenirdi. Evine sürekli gençler gelir, onlara İslam’ı anlatırdı.
İbrahim Hoca taziye evlerine de gidip İslam’ı anlatırdı. O gittiği taziye evlerinde hemen konuşmaz, orada konuşan Âlim ve imamlar onu görünce “hocam buyurun siz de anlatın” derlerdi.
Kendisine Çukubirlik başkanlığı teklifi yapıldı. İbrahim Hoca, kabul etmedi. “Öğrencilerim ilkokulu bitirinceye kadar Kur’an-ı Kerim’i de öğreniyor. Ben onlara hem okul hem de Kur’an-ı Kerim bitirdikleri için iki diploma veriyorum. Ben bu dünyaya bir kere geldim. Ömrümü İslam’a hizmet ederek geçirmek istiyorum. Ben dünya makamı değil ahiret makamı istiyorum” demişti.
Duasında sürekli “Ya Rabbi! Bana izzetli ve şerefli bir şahadet nasip et” derdi.
Şehid edildiği dönem havalar çok soğuktu. Evinde odun ve kömür de yoktu; ama o “kömürüm de odunum da olmasa, benim derdim bunlar değil, derdim Allah’ın davasıdır” diyordu. Allah yolunda her şeyimi vermeye hazırım dedikten sonra “Evet sıkıntı çekiyoruz, fakat öbür dünyada ferahlık bulacağız” derdi.
Nusaybin çok karışıktı. Mürted örgüt, gençler şeriatçı olmuş diyor ve bu çalışmalardan rahatsızlık duyuyordu. Hoca, evinde otururken eve roket attılar, roket çatıyı deldi ama patlamadı.
Tarihler 06 Ocak 1992’yi gösteriyordu, İslam düşmanları okul önünde İbrahim Hoca’yı yaylım ateşine tutarak orada şehid ettiler. Vücudundan 18 tane kurşun çıkarıldı. Allah’u Teâlâ şehadetini kabul etsin.
Devrin sahabeleri geldi geçti biz onları yalnız bıraktık Allah affetsin bizleri. 😭
Allah u Ekber zalimler için yaşasın cehennem
Benim gözümün önünde taradılar zalimler nusaybin edip mungan ilkokulunda öğretmen idi bende 1.sınıfa gidiyordum okul çıkışı pusu kurup uzun namlulu silahlarla şehit ettiler kucağında sınıfından küçük bir kız öğrencisi ile birlikte allah şehadetini kabul eylesin amin zalimler için yaşasın cehennem
Zalimler için yaşasın cehennem...
😭😭😭
Rabbim dileyen herkese şehadet nasip eylesin
Amin kardeşim
Amin
Amin. Banada nasip etsin. Gerçekten beni ancak şehadet paklar. İnşallah nasip olur.
İbrahim hoca dedemin çok yakın arkadaşıydı dedem bahsedermis hep ondan ben hatırlamıyorum gidip sormayı çok isterdim dedeme ama dedem de vefat etti 😥 rabbim İbrahim hocanın şehadetin kabul etsin 🤲🏻 bizleri hak yoldan ayırmasın
Şehadet dertlere derman olur