"ΤΟ ΤΡΕΝΟ" - Δήμητρα Καββαδία (Διαβάζει ο Βασίλης Διαμάντης)
HTML-код
- Опубликовано: 29 сен 2024
- "ΤΟ ΤΡΕΝΟ" - Δήμητρα Καββαδία (Διαβάζει ο Βασίλης Διαμάντης)
Αφιερωμένο στις κόρες μου Ελένη και Δέσποινα.(Δήμητρα Καββαδία)
Μια ανέλπιστη κληρονομιά, ένα μικρό σπιτάκι λίγο έξω από την πόλη της
Μακάρι να ταν στο κέντρο, θα τη βόλευε στη δουλειά της, μα οι καιροί δύσκολοι
Δεν ήταν σε θέση να μη το δεχτεί.
Το σπίτι ήταν μόλις λίγα μέτρα από τις ράγες του τρένου
Στην αρχή σκέφτηκε το θόρυβο. μα εκεί στη μέση του πουθενά
Ίσως τελικά να ταν μια παρέα
Οι επιβάτες, το πήγαινε έλα των συρμών, η παρουσία ζωής.
Μέρα, ποτέ δε φάνηκε τρένο . αργά το βράδυ μόνο σταματούσε ένα και μοναδικό
Δεν μετέφερε επιβάτες.
Ελπίδες το πρώτο βαγόνι, όνειρα το δεύτερο, έρωτες το τρίτο
Δεν έχασε καμιά του στάση
Εκεί πριν το χάραμα το περίμενε πάντα. κι αυτό πιστό στο δρομολόγιό του
Γέμιζε τα πνευμόνια της οξυγόνο, τη ψυχή της ενέργεια, ένοιωθε δυνατή, ευλογημένη.
Μα σαν πέρασε λίγος καιρός, ένα βράδυ, ένα αλλιώτικο τρίξιμο ακούστηκε
Όχι .δεν ήταν αυτό το τρένο της
Ρίγος τη διαπέρασε και ένα άσχημο συναίσθημα την κυρίευσε.
Κρυμμένη, κρατώντας την ανάσα της περίμενε.
Το ουρλιαχτό από την άγρια συνουσία των μετάλλων σταμάτησε
Οι πόρτες άνοιξαν
Από το βαγόνι της ελπίδας κατέβηκε ο φόβος .
άσχημος, καμπούρης, μαζεμένος σαν κουβάρι, έτρεξε να κρυφτεί στη σιγουριά της νύχτας.
Από το βαγόνι των ονείρων κατέβηκε η ανεργία,
απειλητική, με δόντια σουβλερά και μάτια που έψαχναν θύματα τριγύρω.
Από το βαγόνι του έρωτα κατέβηκε η μοναξιά,
θλιμμένη, με μάτια υγρά, να ψάχνει μάταια και απελπισμένη.
Η μικρή μας φίλη παγωμένη, σχεδόν χωρίς ανάσα κοιτούσε τους νέους επιβάτες.
Αυτοί θα ταν η παρέα της στο εξής; Αυτούς θα πρόσμενε τα βράδια;
Γύρισε στο μικρό σπιτάκι της κι απ το παράθυρο έμεινε να κοιτά τη σκοτεινή φιγούρα ν απομακρύνεται
και να χάνεται στο σκοτάδι, όπως ακριβώς είχε έρθει.
Δεν ξαναβγήκε νύχτα να το περιμένει
Μόνο σκεφτόταν. σκεφτόταν μέρα νύχτα
Ένα βράδυ, λίγο πριν το χάραμα
Πήρε μια μεγάλη μαύρη πινακίδα
Και με άσπρη μπογιά έγραψε με μεγάλα γράμματα.
ΣΤΑΣΗ ΖΩΗ
Κι έτρεξε και την κάρφωσε στο σταθμό
Αυτό το τρένο δε θα έκανε στάση ποτέ πια εκεί.
![DDG & G Herbo - Nosey [Official Video]](http://i.ytimg.com/vi/I9Ra0Zc2NlQ/mqdefault.jpg)
Συγχαρητήρια Δήμητρα.
Δημητραα Μπραβοοοο πολυ χαιρομαι που ειμαι φιλος σουυ περιμενουμε κ αλλααααα
Κι εγώ χαίρομαι που σ έχω φίλο Χρήστο... σ ευχαριστούμε πολύ !!
polu omorfo..polu omorfh h douleia tou BASILH...
Εξαιρετική προσέγγιση της γράφουσας στην σημερινή κατάσταση του τόπου μας! Ελπίδες όνειρα και έρωτες ότι κουβαλάει ο σημερινός άνθρωπος! Όμορφο κέντημα, με πολύ ωραίες εικόνες και μουσική.... και στο ....τέλος η Στάση Ζωής Για μια καλύτερη Ζωή... αλλά και με διαφοροποίηση στα σίγουρα στη Στάση Ζωή όλων μας διώχνουμε τα ξόρκια και προχωράμε!
μιμικαρα μου τωρα το δα. Αριστουργημα. Συνεχισε ετσι . ΤΟΝΗΣ
ας μας οδηγει η θετικη ενεργεια σου....δημητρα!!!
Η σουρεαλιστική γραφή της Δήμητρας Καββαδία με καθήλωσε με τις ολοζώντανες εικόνες κ τα έντονα συναισθήματα που προκαλεί. Το πεζό παρουσιάζει την ζωή που ζούσαμε πριν λίγα χρόνια, την ζωή που ζούμε τώρα κ την ζωή που επιτέλους πρέπει να διεκδικήσουμε. Κ όλα αυτά, τα προσλαμβάνουμε με την υπέροχη απαγγελία του Βασίλη Διαμάντη καθώς επίσης κ μέσω των εικόνων κ της μουσικής που συνοδεύει την εκφραστική φωνή του. Εύγε σε όλους τους συντελεστές για το θαυμάσιο αποτέλεσμα !!!
Άγλα επιβιβάστηκες σ΄αυτό το τρένο από την πρώτη στιγμή που το έβαλα στις ράγες του...και από τότε ταξιδεύεις πάντα δίπλα μου.. Σ ευχαριστώ πολύ ψυχή μου..!!!
Δήμητρά μου, είναι χαρά κ απόλαυση τα ταξίδια που κάνουμε μαζί !!! Φιλί γλυκό από καρδιάς !!!
Η υπεροχη αφηγηματικοτητα του Βασιλη Διαμαντη πανω στις ραγες της μουσικης του Μ. Χατζιδακη μεταφερουν τα ονειρα Ζωης ''του τρενου '' της Δημητρας Καββαδια σε αλλους τοπους..!!!!
Πολυχρόνη, η μουσική επιλογή σου, αυτή του Μ. Χατζιδάκη μας κάνει αυτό το ταξίδι τόσο απολαυστικό !!! Σ ευχαριστώ και εκ μέρους του Βασίλη για το όμορφο σχόλιο σου και για την συνεισφορά σου στη μουσική επένδυση των '' ονείρων '' μου ..!!!
ΕΞΟΧΟΟΟΟΟ...!!!
υπεροχο!!!!!!!!!!!
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΡΕΠΑΝΗ Eυχαριστούμε Νικολέττα. !