Uroczysko Las Miejski w Gajewie koło Giżycka - Wzgórze Wilhelma

Historia:
1891 r. - Na wzgórzu Wilhelma, na wysokości 181 m n.p.m i 74 metry nad poziomem sąsiadujących jezior (obecnie Imioneckiej Górze) leżącej na skraju Lasu Miejskiego, za 8 590 marek i 47 fenigów wzniesiono dwudziestometrową wieżę widokową. Z jej tarasu można było podziwiać rozległą panoramę jezior (obszar 60 km2), kupując bilet za jedyne 10 fenigów. Latem żona dozorcy serwowała tam turystom napoje chłodzące, kawę i ciastka.
1891 r. - Staraniem towarzystwa na rzecz upiększania miasta zbudowano promenadę spacerową dla pieszych, dzisiejszą Aleję lipową (Waldalee), która prowadziła z miasta do lasu. Równocześnie w lesie wyznaczono szereg ścieżek turystycznych (Talweg - dolina (znaki niebiesko-białe), Mittelweg (czerwone znaki) ścieżka środkowa, Höhenweg - wzniesieniami (biało znaczona), Kammweg - grzbietem wzgórz.
1913 r. - Las Miejski odwiedza dr Mieczysław Orłowicz, autor „Ilustrowanego przewodnika po Mazurach Pruskich i Warmii". Swoje wrażenia opisał następująco: „Najpiękniejsza jest przechadzka z Lecu do wzgórza Wilhelma oddalonego 3,5 km na północ i lasku miejskiego. Droga wiedzie przez ulicę Węgoborską (Angerburger Str.), przy której stoi gimnazjum. Niejako za nim zaczyna się krótsza ścieżka dla pieszych do lasu miejskiego, zaopatrzona w ławeczki, wzdłuż których ciągnie się aleja lipowa. Między nią a gościńcem stoi kaplica katolicka. Idąc gościńcem przy kilometrze 3,5 spotykamy drogowskaz, wskazujący zbaczającą na lewo drogę na najwyższe wzniesienie okolicy Lecu, wzgórze Wilhelma (Wilhelmshöhe), na którego szczycie wznosi się 20 m wysoka wieża widokowa, której galeria znajduje się 190 m n.p.m., a 74 m nad poziomem sąsiednich jezior. Z wieży widać dokoła obszar 60 km2, a widok obejmuje całą wschodnią część Mazur, widoczną z stąd jakby na mapie.
U stóp leży Giżycko - Lec i jezioro Niegocin, a dalej na północ jezioro mamry, za którym z lasu wynurzają się czerwone dachy pałacu w Sztynorcie - Steinort, na południe widok sięga za Wydminy, na wschód poprzez ogromne lasy aż do Wzgórz Gołdapskich i Szeskich. Szczególnie pięknym jest widok o zachodzie słońca. Obok wieży gospoda.
Na sąsiednich wzgórzach las miejski. Za wzgórzem Wilhelma zbacza w głąb lasu biało zaznaczona ścieżka turystyczna (Höhenweg). Postępując nią zwiedzamy najpiękniejsze partie lasu, w których mieszają się drzewa szpilkowe i liściaste. Po godzinie drogi dochodzimy do strzelnicy. Wrócić stąd można do gościńca drugą, cokolwiek krótszą ścieżką turystyczną zw. Talweg (znaki niebiesko-białe). Obie ścieżki łączy ścieżka środkowa (Mittelweg, czerwone znaki), która mija ładne ustronie leśne. Strzelnica leży nad ładnym stawikiem, prowadzą stąd promenady do kilku stawów, które mają specjalne urządzenia do hodowli karpi. Przy strzelnicy restauracja, w której w lecie po południu gra muzyka. Niedaleko wzgórza Wilhelma przy gościńcu stoi malownicza willa „Waldschlösschen". Dla powrotu do miasta ze względu na piękne widoki wskazana ścieżka, biegnąca od wzgórza Wilhelma grzbietem wzgórz.
Z wymienionych tu przechadzek od rynku licząc, trzeba do obejścia twierdzy Boyen promenadą 80 min., do dojścia do wieży widokowej 45 min., do dojścia do strzelnicy również 45 min."
Sierpień 1914 r. - Wieża widokowa została wysadzona w powietrze przez wojska niemieckie jeszcze w początkach pierwszej wojny światowej, aby zlikwidować dogodny dla Rosjan punkt obserwacyjny.