Καμιά φορά ξεχνάμε Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε ε, κανόνες σπάμε Έρχονται οι στιγμές κι άλλοτε πάνε ε Πόσα ν' αλλάξανε απ' όσα θυμάμαι? Στην άκρη του δρόμου όταν ρωτάς όποιον περνά από 'δω που πάμε Τι να πω γι' αυτά που τα μάτια μου βλέπουν? Είν' επαναλαμβανόμενα τυχαία Εκτός κι αν μείνω μέσα οπότε θα βγω στην ταράτσα για να δω τη θέα που αγνοείς Αν αφήσεις το σύρμα πέφτεις κι είν' ο μόνος τρόπος για να σηκωθείς Αν εμπιστευτείς τον κάθε πούστη θα χαντακωθείς Αλλιώς φύγε από 'δω και γύρνα πίσω Όποτε κι όταν βαρεθείς να χωθείς Μα δεν πρόκειται δικέ μου για παιχνίδι, είναι επικίνδυνο, μπορεί να σκοτωθείς Αν αφήσεις λίγο το μυαλό να φύγει Αν τύχει να χωθείς μες στην ομίχλη Ψέμα μου μοιάζει η πραγματικότητα Κάποτε στράβωνα, τώρα κινούμαι ανάμεσα σε γκρι τετράγωνα Κι ευθύνομαι για κάθε πράξη μου που προκαλεί σύγχυση Και στον πούτσο μου αν η φωνή μου δεν έχει απήχηση στ' αυτιά σου Γαμιέσαι εσύ, το crew κι η γειτονιά σου Ό,τι αποφύγεις το βρίσκεις μπροστά σου Κράτα αυτούς που προστατεύουν το τομάρι σου κοντά σου Πως έχεις κάτι παραπάνω απ' τους άλλους φαντάσου Το νου σου μόνο, μπορεί ν' αυταπατάσαι κι άντε γεια σου Πήρα ένα δρόμο χωρίς να νοιάζομαι που θα με βγάλει Γύρω μου νύχτα, στην παλάμη μου βλέπω να αδειάζει το μπουκάλι Είν' η παρένθεση, χαμένος στην απόλαυση απ' τη ζάλη Κι η παραίσθηση είν' η δύναμη που σου δίνεται στο να ζωγραφίζεις κόσμους Στο 'πα, κράτα μακριά κάποιους ανθρώπους Κι αν δοκίμασες μα απέτυχες τότε χρησιμοποίησες λάθος τρόπους Μείναμε εδώ κολλημένοι, στα μάτια κοιταζόμαστε μα μεταξύ μας ξένοι Και ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρουμε στην επομένη στροφή τι μας περιμένει Υπνωτισμένοι γυρνάμε, μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε Μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε
Καμιά φορά ξεχνάμε
Σε πολιτεία μαγική γυρνάμε ε, κανόνες σπάμε
Έρχονται οι στιγμές κι άλλοτε πάνε ε
Πόσα ν' αλλάξανε απ' όσα θυμάμαι?
Στην άκρη του δρόμου όταν ρωτάς όποιον περνά από 'δω που πάμε
Τι να πω γι' αυτά που τα μάτια μου βλέπουν?
Είν' επαναλαμβανόμενα τυχαία
Εκτός κι αν μείνω μέσα οπότε θα βγω στην ταράτσα για να δω τη θέα που αγνοείς
Αν αφήσεις το σύρμα πέφτεις κι είν' ο μόνος τρόπος για να σηκωθείς
Αν εμπιστευτείς τον κάθε πούστη θα χαντακωθείς
Αλλιώς φύγε από 'δω και γύρνα πίσω
Όποτε κι όταν βαρεθείς να χωθείς
Μα δεν πρόκειται δικέ μου για παιχνίδι, είναι επικίνδυνο, μπορεί να σκοτωθείς
Αν αφήσεις λίγο το μυαλό να φύγει
Αν τύχει να χωθείς μες στην ομίχλη
Ψέμα μου μοιάζει η πραγματικότητα
Κάποτε στράβωνα, τώρα κινούμαι ανάμεσα σε γκρι τετράγωνα
Κι ευθύνομαι για κάθε πράξη μου που προκαλεί σύγχυση
Και στον πούτσο μου αν η φωνή μου δεν έχει απήχηση στ' αυτιά σου
Γαμιέσαι εσύ, το crew κι η γειτονιά σου
Ό,τι αποφύγεις το βρίσκεις μπροστά σου
Κράτα αυτούς που προστατεύουν το τομάρι σου κοντά σου
Πως έχεις κάτι παραπάνω απ' τους άλλους φαντάσου
Το νου σου μόνο, μπορεί ν' αυταπατάσαι κι άντε γεια σου
Πήρα ένα δρόμο χωρίς να νοιάζομαι που θα με βγάλει
Γύρω μου νύχτα, στην παλάμη μου βλέπω να αδειάζει το μπουκάλι
Είν' η παρένθεση, χαμένος στην απόλαυση απ' τη ζάλη
Κι η παραίσθηση είν' η δύναμη που σου δίνεται στο να ζωγραφίζεις κόσμους
Στο 'πα, κράτα μακριά κάποιους ανθρώπους
Κι αν δοκίμασες μα απέτυχες τότε χρησιμοποίησες λάθος τρόπους
Μείναμε εδώ κολλημένοι, στα μάτια κοιταζόμαστε μα μεταξύ μας ξένοι
Και ποτέ μη λες ποτέ, δεν ξέρουμε στην επομένη στροφή τι μας περιμένει
Υπνωτισμένοι γυρνάμε, μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε
Μέσα στον όχλο καμιά φορά ποιοι είμαστε ξεχνάμε
Δεν υπαρχει καλυτερος συνδυασμος
Εισαι καλοσ αδεσποτο αλλα τον δπθ δεν τον πιανεις
Δεν είναι διαγωνισμός ρε
Δεν συγκρίνονται τα ίδια χρώματα (μαύρο)