ดวงจันทร์ที่ฉันรัก

ตอนที่ 10 ดวงจันทร์ที่ฉันรัก
แม้ผมจะมีความตื่นเต้นสักเพียงใดกับข้อความที่เธอฝากบอกมาให้ แต่ด้วยภารกิจที่ต้องทำกับโรงเรียนและครอบครัวทำให้ผมไม่มีเวลาที่จะคิดหาโอกาสนี้เลย จนในที่สุดผมกับภรรยาก็ได้ย้ายไปสอนในโรงเรียนที่จังหวัดนครราชสีมา ผมจำได้ก่อนที่จะย้ายไม่กี่วัน
ผมฝันถึงเธออีกครั้งหนึ่ง ภาพในฝันมีเพื่อนๆและน้องที่ร่วมกิจกรรมในช่วงที่เราแสดงละครกันเต็มไปหมด ผมเห็นเธอเดินเข้ามาหาผมและเหมือนเธอพยายามอยากที่จะชวนพวกเราให้กลับมาเล่นละครกันอีกครั้งแล้วภาพก็เลือนลางหายไป ผมตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่ยังติดค้างอยู่ในใจแม้มันจะเป็นแค่ความฝัน ผมนั่งดื่มกับเพื่อนในวันต่อมาผมยังเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังขำๆกันเลย
วันนี้ผมได้รับโทรศัพท์กับเพื่อนที่กบินทร์แจ้งว่าพ่อของเพื่อนที่เคยสอนด้วยกันมาตายก็เลยพาลูกเมียขับรถเพื่อไปงานหลังจากเลิกการสอน
กว่าผมจะเล่าเรื่องราวความรักครั้งแรกของผมให้ลูกสาวและลูกชายฟังจนถึงตอนนี้ก็ถึงกบินทร์พอดี มืดสนิทแล้ว
เกือบหนึ่งทุ่ม ผมผ่านสี่แยกสามทหารกบินทร์เลี้ยวขวาไปทางปราจีนเลยข้ามแควหนุมานแล้วก็ต้องเติมน้ำมันเข้าห้องน้ำและซื้อเสบียงอาหารให้ลูกกิน มีปั๊มใกล้ๆเป็นปั๊มเล็กๆอยู่ที่เดียวคือ ปั๊มบางจากของเครือสหพัฒน์กบินทร์บุรี ผมแวะเข้าเติมน้ำมัน แล้วมีช็อปเล็กๆขายของสะดวกซื้ออยู่ด้วย ผมรอเติมน้ำมันปล่อยให้ลูกเมียเข้าไปซื้อของกันก่อน เติมน้ำมันเสร็จผมเดินเข้าไปซื้อบ้างลูกเมียก็สวนออกมาขึ้นรถกันพอดี ผมเอาของเพื่อรอจ่ายเงิน
“อ้าวพี่เองหรือ..พี่จำหนูได้ไหมหนูรุ่น ม.1รุ่นแรกไง” ผมคุ้นหน้ามากแต่ถามว่าจำชื่อได้ไหมมันร่วมยี่สิบกว่าปีแล้วที่จบและจากกันมา
“อ๋อจำหน้าได้นะแต่พี่จำชื่อไม่ได้” น้องเขาก็บอกมา และคนไม่ค่อยมีน้องเลยชวนคุยหลายเรื่อง จนมาถึงเรื่องหนึ่ง
“พี่จำนางเอกละครของพี่ได้ไหม”
“จำได้ซิ ทำไมจะจำไม่ได้” แต่ดูเธอเหมือนไม่ค่อยอยากพูดชื่อ
“ตายแล้วนะ”
“ห๋า...” คำพูดนี้ ผมช็อคไปชั่วขณะ
“ตาย..เมื่อไร” ผมรู้สึกลำคอแห้งจนทำให้เสียงแห้งไปด้วย
“ประมาณ 4 เดือนแล้วพี่ เห็นว่าล้มในห้องน้ำหัวฟาดพื้น” หลังจากนั้นเธอก็เล่าร่ายยาวเกี่ยวกับคนตาย ซึ่งเธอน่าจะไม่ชอบอะไรมากเลยและตั้งใจเล่าให้ผมฟัง เพราะคนทั้งโรงเรียนรู้เรื่องของผมกันหมดอยู่แล้ว
กว่าจะขอตัวออกมาได้ ก็หลายนาที ผมมีอาการซึมลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อขึ้นรถขับออกมา ลูกสาวจับอาการผมได้มันผิดปกติ เพราะก่อนลงไปซื้อของผมดูอารมณ์ดีมากเพราะได้เล่าเรื่องราวต่างๆให้ลูกเมียฟังบนรถ
“พ่อเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูซึมๆ”
“เออ แม่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ เป็นไรพ่อ” ทุกคนเป็นห่วง
“เมื่อกี๊พี่คุยกับรุ่นน้องในร้าน คนที่พ่อเพิ่งเล่าให้ฟังเรื่องคนรักของพ่อก่อนจะมาถึง ตายแล้วลูก” ทุกคนก็ดูจะตกใจและเข้าใจผมก็เลยนั่งกันเงียบๆไม่คุยกันจนไปถึงงาน
ขากลับก็ดึกแล้วลูกเมียที่นั่งอยู่ในรถหลับกันทุกคน
ผมขับไปเรื่อยๆผมคิดถึงเรื่องของเธอทำไมผมถึงไม่หาทางเจอเธอสักครั้งก่อนหน้านี้ ผมไม่มีโอกาสเจอเธออีกแล้วตลอดกาล
พระจันทร์ขึ้นตอนดึกมากแสงสีไม่ได้นวลสวยงามแต่ออกแดงส้มดูเศร้าสร้อยมีเมฆบดบังทำให้ดูไม่กระจ่างชัด ผมสาบาญได้ผมไม่ได้บริ้วตัวเองผมเห็นแบบนี้ตอนความรู้สึกนี้ที่เกิดขึ้นกับผม หรือจันทร์จะสื่อความรู้สึกที่เสียใจกับผม
ผมคิดไปเรื่อยแล้วผมสะดุดความคิดหนึ่งทำให้ผมตื่นเต้นขึ้นมา
ช่วงเวลาการตายของเธอตรงกันและใกล้เคียงกับวันที่ผมฝันว่าเธอมาชวนกลับไปเล่นละครอีกครั้ง มันไม่มีอะไรพิสูจน์ได้ว่าจริงหรือไม่แต่ในอารมณ์นี้มันส่งให้ผมเต็มๆ
และทำไมวันนี้ผมต้องมาเล่าเรื่องนี้ให้ลูกผมฟัง และทำไมต้องมาเจอน้องคนนี้ในวันเดียวกัน
หลายวันต่อมาครอบครัวเราได้มีโอกาสไปพักผ่อนที่วังน้ำเขียว เราเช่าเต้นท์พักกันบนเนินเขายอดเล็กๆ ที่เวลามองกลางวันจะเห็นความกว้างมีเขาน้อยใหญ่สลับกันไปสวยงามมาก
ค่ำแล้วก็ยิ่งดูสวยงามมากท้องฟ้ามีดาวระยิบระยับไปหมดจนดึกลูกเมียเข้าเต้นท์นอนแล้ว ผมยังคงอยู่ข้างนอก ผมรอดูดวงจันทร์ที่จะขึ้นวันนี้แม้จะดึกหน่อย หลายวันผมฝันเห็นเธอบ่อยครั้ง วันนี้ผมอยากดูดวงจันทร์ในสถานที่ที่งดงามและเห็นได้ชัดที่สุด ผมอยากทักทายเธอ แม้ไม่มีดวงจันทร์ที่ฉันรักแล้วแต่ก็ยังมีจันทร์นวลให้ฉันได้คิดถึง .....
จบ
ตอนที่1 เพ้อ
• เพ้อ
ตอนที่2 เธอคือดวงจันทร์
• เธอคือดวงจันทร์
ตอนที่ 3 น้ำตาฉาบแสงจันทร์
• น้ำตาฉาบแสงจันทร์
ตอนที่ 4 เมื่อมีรัก
• เมื่อมีรัก
ตอนที่ 5 อารมณ์รัก
• อารมณ์รัก
ตอนที่ 6 จบรัก
• จบรัก
ตอนที่ 7 เลิกลอยกระทง
• เลิกลอยกระทง
ตอนที่ 8 เหงา
• เหงา
ตอนที่ 9 อยากพบเธออีกสักครั้ง
• อยากพบเธออีกสักครั้ง