10. solmeister: Ο Μεγαλύτερος μου Φόβος (ft. Yoda Priest) |
HTML-код
- Опубликовано: 30 сен 2024
- ► Instagram: @solmeister13 | #CKND
► Facebook Page: Solmeist...
► Κατεβάστε τα Τραγούδια : goo.gl/6rG5fN
Μέσα από δεκατρία νέα κομμάτια, ο Solmeister, επιστρέφει σε μια εξιδανικευμένη μορφή της εφηβείας του και συνθέτει έναν δίσκο μανιφέστο για τους ρομαντικούς, για τους χαμένους, τους κοινωνικά αδέξιους και για όσους ένιωθαν μια ζωή στην απέξω χωρίς να ξέρουν ακριβώς γιατί.
Produced by Solmeister
Mixed by Numberless
Typography by SikOne Brando
2016
![Να την προσέχεις -Sanjuro mc ft. Antonis [στίχοι]](http://i.ytimg.com/vi/qOw9kl0YUFY/mqdefault.jpg)
![Yoda Priest - Γραμμή Ασφαλείας [OFFICIAL VIDEO]](/img/1.gif)
Θα τα πούμε στο λαίβ!
Yoda Priest X Napo Τα γαμησες ολα αδερφε. Περιμενουμε να σε ξαναδουμε πριν απο το καλοκαίρι που ειπες.
και δεν σας προλαβαινω για 6 μερες... γαμω την αγγλια μου -_-
πρέπει κάποιος να τους σταματήσει απ' το να γράφουν μαζί, δεν υπάρχει αρκετή βοτκα στον κόσμο :P
αχαχαχαχα
το καλυτερο κομμεντ απο ολα και το πιο σωστο
Έγραψες
Εσύ είσαι ο γκαντεμης..κάτι πήρε το αυτή μου ότι δεν θα είναι τελικά στο χάρτινο βασίλειο ο yoda
@@konstantinospappas8745 Μην διαδιδεις λάθος φήμες. Ο Yoda θα είναι στο ΧΒ απλά μετά θα ακολουθήσει την δικηγορική του καριερα.
"Φύτρωσα ένα σύμπαν με το στίχο μου , ένα χάρτινο βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα."
Σχεδόν 3 χρόνια μετά έρχεται... ΧΒ
Κάθε φορά που ακούω το: κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν ανατριχιαζω και δακρύζω με το ποσό κάνω relate
Στίχοι (συγνώμη για τυχόν λάθη ή κενά ) :
Solmeister:
Κάτω απ'το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι..."
Κάτω απ΄το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι"
Yoda Priest :
Φοβάμαι πως είμαι ρηχός , όλα αυτά που έγραφα μικρός γράφω τώρα και μυαλό, άλλος κορμός , μουτζουρωμένο δέρμα και ο σταυρός με πλησιάζει σιωπηλός και μου ζητάει να φορέσω τα καρφιά επανειλημμένα. Όμως δεν είμαι δυνατός , φοβάμαι πως ο φόβος μου είναι απλός , η γεύση που έδωσα στο φως .
Είμαι τεμπέλης και μικρός για καλλιτέχνης , διαρκώς στα χέρια άλλης ερωμένης νομίζω νιώθω φθηνός. Μα φοβάμαι πως δε με ενοχλεί στα αλήθεια , φοβάμαι πως δημιούργησα την Τροία για να δικαιολογήσω την αρπαχτή με την Ελένη , θυμωμένη θα με κοίταζε αν είχε κάτι εκτός απ'το σώμα της να προσφέρει.
Δήμο (;) , φοβάμαι πως για κάθε τι που μου'χεις πει είχες δίκιο , είναι δύσκολο να ωριμάσεις κάτω από τον ήλιο , η ζωή θέλει βροχές και ως γονείς πάντα φροντίσατε να μη βραχώ ούτε λίγο. Έχω ένα κύκλο και για εκείνον θα πετύχω , φοβάμαι να αποτύχω για αυτό και δε σε εκτίμησα όσο έπρεπε μικρή μου , φοβάμαι πως δεν ξέρω από αγάπες και η ζωή μου είναι δύο ρόδες που γυρίζουν προς τα πίσω . Βλέπεις σε κάτι καλύτερο ελπίζω κι ας φοβάμαι πάλι να το κυνηγήσω. Φοβάμαι να νιώσω κοινός για αυτό και ο εγωισμός μου δημιουργεί τον οίστρο που παρακινεί να γράψω άλλον ένα στίχο.
Solmeister :
Φοβάμαι πως δε με κατάλαβε κανείς , από όταν ήμουνα μικρός ένιωθα τόσο ημιτελής , βαθύς σα τον ωκεανό και διάφανος σα το νερό μπορούσες μέσα μου να δεις αν έχω κρύψει στο βυθό τις ανασφάλειες μιας ζωής γιατί κρατούσα μυστικό το πόσο ονειροπολώ , το πόσο εύκολο είναι το να πληγωθώ , το πόσο δύσκολο είναι να σε εμπιστευτώ ,το πόσο έπαιζα με την ευαισθησία μου κρυφτό και να σου πω φοβάμαι πως για να με νιώσεις σ'αυτό πρέπει να σε κάψω στην ίδια φωτιά που τότε κάηκα και 'γω. Φοβάμαι πως τέτοιο κακό δε θα μπορούσα να στο κάνω κι ας άξιζες παραπάνω δε το θεωρώ σωστό . Γυρνώ και επαναλαμβάνω λάθη για να εμπνευστώ γιατί έτσι γράφτηκαν τα πάντα σε μια σελίδα χέρσα . Φύτρωσα ένα σύμπαν με το στίχο μου , ένα χάρτινο βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
Yoda Priest:
Φοβάμαι πως δεν ξέρω τίποτα , έχω χαθεί στα κύματα ενώ μπορώ καλά να κολυμπήσω . Τον πνιγμό φοβάμαι ακούς; το γνωρίζω κι ας έχω κάνει ό,τι περνάει απ'το χέρι μου για να τον συναντήσω . Μάνα λυγίζω , μην κοιτάς , είμαι καλό παιδί νομίζω . Τι κι ας είμαι υπαίτιος φθοράς; Τι κι αν σου πήρα πάλι λεφτά από την τσάντα για να γίνω ό,τι κι αν ζήσω (;) , όσο έχω χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς . Μάνα φοβάμαι πως οι μοίρες με κοιτάνε στα κλεφτά όταν κοιμάμαι και γελάνε , λένε "κοίτα τον , είναι αδύνατον , πως να το παραδεχτεί ότι τον κρατάνε πίσω τα θέλω των αδύναμων; " . Οι νικητές δεν έχουν φόβους για αυτό χάνω το μυαλό μου στην προσπάθεια μου να γνωρίσω κόσμους . Ίσως εν τέλει δε μου πάνε , Αλέξη , καλύτερα γελάνε μόνο όσοι δε γελάνε , για αυτό κράτα μια πισινή. Πως να εμπιστευτείς τους άλλους όταν ο Yoda έχει δώσει στο χαρτί όλες σου τις αδυναμίες ; Φοβάμαι οι ουσίες έχουν σβήσει την όρεξη που είχα για δημιουργίες . Έλα να κλείσουμε τον θίασο , πες τους πως φοβάσαι τον αντίλαλο και ας τους να σκεφτούν τι εννοείς , δεν είναι δύσκολο . Δεν είσαι εσύ , είσαι ένα σύνολο που η μοναξιά έκανε ηλίθιο.
Solmeister:
Φοβάμαι πως κάθε μου στίχος ίσως να'ναι ο τελευταίος γιατί η έμπνευση μ'αφήνει όταν είμαι ευτυχισμένος και δεν ξέρω έως πότε θα'χω κότσια να μου ξύνω τις πληγές , δε θα'μαι για πάντα νέος , επομένως γράφω τις πιο ωμές αλήθειες όσο έχω ακόμα χρόνο και ματώνω κάθε φόβο που με πνίγει από παιδί , για όσους με έχουν νιώσει μόνο , για όσους κάναν το μελάνι μου λίμνη κάθε δαίμονας τους μέσα να πνιγεί . Φοβάμαι όμως ακόμα πως όταν πεθαίνουμε δεν πάμε κάπου , απλά σβήνουν τα φώτα στη σκηνή και το μαγαζί αδειάζει και δεν ξέρω αν με τρομάζει πιο πολύ το τελευταίο μου τραγούδι ή ένα που δεν είχα πει που το ονόμαζα φοβάμαι , κι ήταν δύο συγχορδίες που ξεκίναγε με "μη" μα σταμάταγε εκεί , γιατί πάντα με σταμάταγαν τα "μη" , γιατί πάντα τη στιγμή που έπρεπε να φωνάξω δεν είχα πυγμή.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
επομένως γράφω τις πιο μέσα αλήθειες--<
Νομιζω λεει:
επομένως γράφω τις πιο ωμες αλήθειες
Kyriakos Lykoudis δίκιο έχεις , το διόρθωσα , ευχαριστώ :)
Μαντώ εισαι η καλυτερη ευχαριστουμε για τους στιχους❤
Νεκτάριος Σαραντόπουλος να'σαι καλά
Μαντώ bravo mado
Yoda είσαι λύτρωση για τα αυτιά μας, πραγματικα συνέχισε έτσι,το καλύτερο του δίσκου μάγκες αναμφίβολα. Σολ ωραιος και πρωτοποριακός ο δίσκος οι μέρες πλησιάζουν 30/12/16 COOL KIDS NEVER DIE
μεγαλωσαμε πολυ μα παραμειναμε παιδια που απλα σταματησαν να παίζουν....
κάθε κομμάτι, κατάθεση ψυχής...
ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕ ΛΕΝΕ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΥΝ....
Είναι δύσκολο να ωριμάσεις κάτω από τον ήλιο
η ζωή θέλει βροχές
και ως γονείς πάντα φροντίζατε να μη βραχώ ούτε λίγο.
GEIA SOU BEKO
Miker Vlazakis geia sou vlazaki
apla auto re magka
εψαχνα ενα τραγουδι που να με εκφράζει απόλυτα μέχρι που άκουσα αυτό.... σας ευχαριστώ....
Me 2
ήδη ξέρω ποιό είναι το αγαπημένο μου του άλμπουμ
Καλοτάξιδο αγόρια! είναι ότι ήθελα να ακούσω.
Και τρία χρόνια μετά....χβ 📎
ποιηση.
Μπεσα, δεν υπάρχει το κομμάτι! Συγχαρητήρια sol για ολο τον δίσκο!
Ακόμα εδώ.. περιμένουμε come back yoda ένα solo η τραγούδι με τον σολ... πως παλιά..
Μία μέρα πριν το χάρτινο βασίλειο,πάλι εδώ.....
μετα απο 3 χρονια και κατι μηνες εχω να πω πως ΠΡΟΦΑΝΩΣ ο σολ θα φροντιζε τα gifs να ταιριαζουν απολυτα με το ρυθμο της μουσικης. It's the little things (για εμας τους ψυχαναγκαστικους). θενκς φορ καμινγκ του μαι πεπ τολκ.
Yoda,πάντα ατόφιος ρε μάγκα,οτι καλύτερο !
ειναι δυσκολο να ωριμασεις κατω απο τον ηλιο
η ζωη θελει βροχες ναι ...και ως γονεις παντα
φροντιζατε να μην βραχω ουτε λιγο
.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.
φοβαμαι πως δεν με καταλαβε κανεις
απο οταν ημουνα μικρος
ενιωθα τοσο ημιτελης
βαθης σαν τον ωκεανο και
διαφανος σαν το νερο
μπορουσες μεσα μου να δεις
αλλα εχω κρυψει στο βυθο
τις ανασφαλειες μιας ζωης
γιατι κρατουσα μυστικο το ποσο ονειροπολω
ποσο ευκολο ειναι το να πληγωθω
το ποσο δυσκολο ειναι να σε εμπιστευτω
το ποσο επαιζα με την ευαισθησια μου κρυφτο
και να σου πω
φοβαμαι πως για να με νιωσεις αυτο
πρεπει να σε καψω στην ιδια φωτια
που τοτε καηκα κ γω φοβαμαι
πως τετοιο κακο δεν θα μπορουσα να στο κανω
και ας αξιζες παραπανω δεν το θεωρω σωστο
γυρνω και επαναλαμβανω λαθη για να εμπνευστω
γιατι ετσι γραφτηκαν τα παντα σε μια σελιδα χερσα
φυτρωσα ενα συμπαν με τον στιχο μου
ενα χαρτινο βασιλειο για τα παιδια να κρυβονται μεσα!!!!!!
Κάτω απ' το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει
Πες μου τι φοβάσαι"()
Φοβάμαι ειμαι ρηχός
Όλα αυτα που έγραφα μικρός
Γράφω τώρα, ιδιο μυαλό άλλος κορμός
Μουτζουρωμενο δέρμα και ο σταυρός με πλησιάζει
σιωπηλός και μου ζητάει να φορέσω τα καρφιά επανειλημμένα
Όμως δεν είμαι δυνατός φοβάμαι πως ο φόβος μου είναι απλώς η γεύση
που έδωσα στο φως, είμαι τεμπέλης
και μικρός για καλλιτεχνης, διαρκώς στα χέρια άλλης
ερωμένης νομίζω νιώθω φθηνός
Μα φοβάμαι πως δε με ενοχλεί στα
αλήθεια, φοβάμαι πως δημιούργησα την Τροία
για να δικαιολογήσω την αρπάχτη με την
Ελένη, θυμωμένη θα με κοίταζε αν είχε κάτι εκ
τός απ' το σώμα της να προσφέρει.
Δήμο φοβάμαι πως για κάθε τι που μου'χες πει είχες δίκιο είναι
δύσκολο να ωριμάσεις κάτω από τον ηλιο-η ζωή θέλει
βροχές και ως γονείς πάντα φροντιζατε να μη βραχώ ούτε λίγο
Έχω έναν κύκλο και για κείνον θα
πετύχω, φοβάμαι να αποτύχω για αυτό και δ
ε σε εκτίμησα όσο έπρεπε μικρή μου, φοβάμαι πως δεν ξέρω από αγάπ
ες κι η ζωή μου είναι δύο Ρόδες που γυρίζουν προς τα πίσω.
Βλέπεις σε κάτι καλύτερο ελπίζω κι ας φοβάμαι παλιά το κυνηγήσω
Φοβάμαι να νιώσω κοινός για αυτό ο εγωισμός μου
δημιουργεί τον οίστρο που παρακινεί να γράψω άλλον ένα στίχο.
Φοβάμαι πως δε με κατάλαβε κανείς από όταν ήμουνα μικρός ένιωθα τόσο
ημιτελης, βαθύς σαν
τον ωκεανό και διάφανος σαν το νερό μπορούσες μέσα μου
να δεις αν έχω κρύψει στο βυθό τις ανασφάλειες μιας ζωης.
Γιατί κρατούσα μυστικό το πόσο ονειροπολω το πόσο εύκολο είναι το να
πληγωθω, το πόσ
ο δύσκολο είναι να σε εμπιστευτώ, το πόσο έπαιζα με την ευαι
σθησία μου κρυ
φτό και να σου πω φοβάμαι πως για να με νιώσεις σ'αυτο πρέπει να σε
κάψω στην ίδια φωτιά που τότε κάηκα κι
εγω, φοβάμαι πως τέτοιο κακό δε θα μπορο
ύσα να στο κάνω κι ας το άξιζες παραπάνω δεν το θεωρώ σωστό
Γυρνώ κι επαναλαμβανω λάθη για να εμπνευστω
γιατί έτσι γράφτηκαν τα πάντα σε μια σελίδα χέρσα
Φύτρωσαν ένα σύμπαν με το στίχο μου, ένα χάρτινο βασίλειο για τα πα
ιδιά να κρύβονται μέσα.
Κρατά μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με
συγχωρέσουν, οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι με
γάλοι μου έχουν πεί τους φόβους τους καταπιέζουν.
Κρατά μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με
συγχωρέσουν, οι αισθήσεις σε μπερδεύουν, μεγαλώσαμε πολύ μα παραμε
ίναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παιζουν.
Φοβάμαι πως δεν ξέρω τίποτα έχω χαθεί στα κύματα ενώ μπορώ καλά να
κολυμπησω, τον πνιγμό φοβάμαι ακούς; Το γνωρίζω κι ας έχω κάνει ο,
τι περνά από το χέρι μου για να τον συναντήσω
Μάνα λυγίζω μην κοιτάς, είμαι καλό παιδί νομ
ίζω τι κι αν είναι υπαίτιος φθοράς; Τι κι αν σου πήρα πάλι λεφτ
ά απ' την τσάντα για να γίνω ο, τι κι αν ζήσω, όσο έχω χ
άσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς
Μάνα φοβάμαι πως οι μοίρες με κοιτάνε στα κλεφτα όταν κοιμάμαι και
γελανε, λένε "κοίτα τον, είναι αδύνατον, π
ως να το παραδεχτεί ότι τον κρα
τάνε πίσω τα θέλω των αδύναμων"
Οι νικητές δεν έχουν φόβους για αυτό χάνω το
μυαλό μου στην προσπάθεια μου να γνωρίσω κόσμους.
Ίσως εν τέλει δε μου πάνε,
Αλέξη καλύτερα γελάνε μόνο όσοι δε
γελάνε, για αυτό κρατά μια πισινή, πως να
εμπιστευτείς τους άλλους αν ο Γιόντα έχει δώσει στ
ο χαρτί όλες του τις αδυναμίες.
Φοβάμαι οι ουσίες έχουν σβήσει την όρεξη που είχα για δημιουργιες.
Ελα να κλείσουμε το θίασο, πες τους πως φοβάσαι τ
ον αντίπαλο και ας τους να σκεφτούν τι εννοείς, δεν είναι δύσκολο.
Δεν είσαι εσύ είσαι ένα σύνολο που η μοναξιά έκανε ηλίθιο.
Φοβάμαι πως κάθε μου στίχος ίσως να είναι ο τρόπος γιατί η έμπνευση
με αφήνει όταν είμαι ευτυχισμένος και δεν ξέρω έως πότε θα έχω
κοτσίδα να μου ξύνω τις πληγές, δε θα'μαι για πάντα νέος ε
πομένως γράφω τις πιο ωμές αλήθειες όσο έχω ακόμα χρόνο και ματώνω
κάθε φόβο που με πνιγεί από παιδί για όσους με έχουν νιώσει
μονο, για όσους κάναν το μελάνι μου λίμνη κάθε δαίμονας του
ς μέσα να πνιγεί.
Φοβάμαι όμως ακόμα πως όταν πεθαίνουμε δεν πάμε κάπου απλά σβήνουν τα
φώτα στη σκηνή και το μαγαζί αδειάζει, και δεν ξέρω αν με τρομάζει πιο
πολύ το τελευταίο μου τραγούδι ή ένα που δεν είχα
πει, το ονόμαζαν "φοβάμαι" κι ήταν δύο συγχορδίες
που ξεκίναγε με μια μα σταματαγε εκεί γιατί πάντα με σταματαγε
τα "μη", γιατί πάντα τη στιγμή που έπρεπε να φωνάξω δεν είχα πυγμη.
Κρατά μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με
συγχωρεσουν, οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι με
γάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν
Κρατά μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν οι
αισθήσεις σε μπερδεύουν, μεγαλώσαμε πολύ μα παρ
αμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παιζουν
οταν αυτοι οι δυο γραφουν μαζι...
Δεν υπάρχει καλύτερος καλλιτέχνης από yoda priest
Κανείς άλλος το 2019;
Αψογο. Καλοταξιδο μαγκες!
Τι κομματάρα είναι αυτή ρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε;
Θέλει κλιπ
πολυ σωστο κομμάτι
Solmeister:Κατω απ'το κρεβατι μου ζει μια φωνη που λεει"Πες μου τι φοβασαι... Πες μου τι φοβασαι...Πες μου τι..."Κατω απ'το κρεβατι μου ζει μια φωνη που λεει"Πες μου τι φοβασαι... Πες μου τι φοβασαι...Πες μου τι φοβασαι!" Yoda Priest :Φοβαμαι πως ειμαι ρηχος,Απ' αυτα που 'γραφα μικρος.Γραφω τωρα και μυαλο, αλλος κορμοςΜουτζουρωμενο δερμα κι ο σταυροςΜε πλησιαζει σιωπηλοςΚαι μου ζηταει να φορεσω τα χαρτια επανελλειμενα. Ομως δεν ειμαι δυνατος!Φοβαμαι πως ο φοβος μου ειναι απλως η γευση που εδωσα στο φως.Ειμαι τεμπελης και μικρος για καλλιτεχνης.Διαρκως στα χερια μιας αλλης ερωμενης νομιζω νιωθω φθηνος, Μα φοβαμαι πως δε μ' ενοχλει στ' αληθεια...Φοβαμαι πως δημιουργησα την Τροια Για να δικαιολογησω την αρπαχτη με την Ελενη, Θυμωμενη θα με κοιταζε αν ειχε κατι εκτος απο το σωμα της να προσφερει! Δημο, φοβαμαι πως για οτι μου 'χες πει, ειχες δικιο! Ειναι δυσκολο να ωριμασεις κατω απο τον ηλιο...Η ζωη θελει βροχες, Και ως γονεις φροντιζατε να μη βραχω ουτε λιγο!Εχω ενα κυκλο, και για 'κεινον θα πετυχω!Φοβαμαι ν' αποτυχω!Γι αυτο δε σε εκτιμησα ποτέ οσο επρεπε μικρη μου.Φοβαμαι πως δεν ξερω απο αγαπες, Και η ζωη μου ειναι δυο ροδες που γυριζουν προς τα πισω! Βλεπεις, σε κατι καλυτερο ελπιζωΚι ας φοβαμαι παλι να το κυνηγησω... Φοβαμαι να νιωσω κοινος Και ο αυτοεγωισμος μου δημιουργει τον οιστρο με παρακινει να γραψω αλλον ενα στιχο... Solmeister:Φοβαμαι πως δε με καταλαβε κανεις,Απ' οταν ημουνα μικρος ενιωθα τοσο ημιτελης, Βαθυς σα τον ωκεανο και διαφανος σα το νερο Μπορουσες απο μεσα μου να δεις.Αλλα εχω κρυψει μεσα στο βυθο τις ανασφαλειες μιας ζωης,Γιατι κρατουσα μυστικο Το ποσο ονειροπολω!Ποσο ευκολο ειναι το να πληγωθω, Το ποσο δυσκολο ειναι να σ' εμπιστευτω,Το ποσο επαιζα με την ευαισθησια μου κρυφτο! Και να σου πω!Φοβαμαι πως για να με νιωσεις σ' αυτο,Πρέπει να σε καψω στην ιδια φωτια Που τοτε καηκα και γω.Φοβαμαι πως τετοιο κακο Δε θα μπορουσα να στο κανω, κι ας αξιζες παραπανω. Δε το θεωρω σωστο!Γυρνω κι επαναλμβανω λαθη για να εμπνευστω! Γιατι ετσι γραφτηκαν τα παντα σε μια σελιδα χερσα. Εφτιαξε το συμπαν με το στιχο μου ενα χαρτινο βασιλειο για τα παιδια να κρυβονται μεσα! Κρατα μου το χερι γιατιΟι τυψεις μου δε λενε να με συγχωρεσουν...Οι αισθησεις σε μπερδευουνΜεγαλωσαμε πολύ Και οι μεγαλοι μου εχουν πει τους φοβους που τους καταπιεζουν! Κρατα μου το χερι γιατιΟι τυψεις μου δε λενε να με συγχωρεσουν...Οι αισθησεις σε μπερδευουνΜεγαλωσαμε πολύΜα παραμειναμε παιδια που απλα σταματησαν να παιζουν! Yoda Priest:Φοβαμαι πως δε ξερω τιποτα! Εχω χαθει στα κυματα! Ενω μπορω καλα να κολυμπησω...Τον πνυγμο φοβαμαι, ακους; Το γνωριζω...Κι ας εχω κανει οτι περναει απο το χερι μου για να τον συναντισω... Μανα λυγιζω, μην κοιτας!Ειμαι καλο παιδι νομιζω... Τι κι ας ειμαι υπαιτιος φθορας; Τι κι αν σου πηρα λεφτα παλι απο την τσαντα για να γινω;Οτι κι αν ζησω, ας εχω χασει καθε ιχνος ανθρωπιας!Μανα φοβαμαι πως οι μοιρες με κοιτανε στα κλεφτα οταν κοιμαμαιΚαι γελανε, λενε:"Κοιτα τον, πως να το παραδεχθει οτι τον κρατανε πισω τα θελω των αδυναμων;"Οι νικητες δεν εχουν φοβους, Γι αυτο χανω το μυαλο μου στην προσπαθεια μου να γνωρισω κοσμους! Ποσός εν τελει δε μου πανε.Αλεξη, καλυτερα γελανε μονο οσοι δε γελανε... Γι αυτο κρατα μια πισινη...Πως να εμπιστευτεις τους αλλουςΑν ο Yoda εχει δωσει στο χαρτι ολες σου τις αδυναμιες;Φοβαμαι οι ουσιες εχουν σβησει την ορεξη που ειχα για δημιουργιες...Ελα να κλεισουμε τον θιασο!Πες τους πως φοβασαι τον αντιλαλο Κι ασ' τους να σκεφτουν τι εννοεις!Δεν ειναι δυσκολο! Δεν εισαι εσυ, εισ' ενα συνολο,Που η μοναξια εκαν' ηλιθιο!Solmeister:Φοβαμαι πως καθε στιχος θα ειναι ο τελευταιος Γιατι η εμπνευση μ' αφηνει οταν ειμαι ευτυχησμενος! Και δεν ξερω εως πότε θα εχω κοτσια να μου ξυνω τις πληγες!Δε θα 'μαι για παντα νεος, επομενως Γραφω τις πιο ομες αληθειες οσο εχω ακομα χρονοΚαι ματωνω καθε φοβους που με πνυγει απο παιδι! Για οσους με εχουν νιωσει μονο! Για οσους καναν το μελανι μου λιμνη Καθε δεμονας τους μεσα να πνυγει! Φοβαμαι ομως ακομα πωςΟταν πεθαινουμε δεν παμε καπου Απλα σβηνουν τα φωτα στη σκηνη.. Και το μαγαζι αδειαζει, Και δεν ξερω αν με τρομαζει πιο πολύ Το τελευταιο μου τραγουδι ενα που δεν ειχα πει... Που το ονομαζα "Φοβαμαι" και ηταν δυο συγχορδιες που ξεκιναγαν με Μι Αλλα σταματαγα εκει! Γιατι παντα με σταματαγαν τα "Μη"Γιατι παντα τη στιγμη που επρεπε να φωναξω δεν ειχα πυγμη! Κρατα μου το χερι γιατιΟι τυψεις μου δε λενε να με συγχωρεσουν...Οι αισθησεις σε μπερδευουνΜεγαλωσαμε πολύ Και οι μεγαλοι μου εχουν πει τους φοβους που τους καταπιεζουν! Κρατα μου το χερι γιατιΟι τυψεις μου δε λενε να με συγχωρεσουν...Οι αισθησεις σε μπερδευουνΜεγαλωσαμε πολύΜα παραμειναμε παιδια που απλα σταματησαν να παιζουν!
Διορθωστε μ τυχον λαθη!
να σαι καλα για τους στοιχους
cracious rizos τιποτα μαν!
EroPandaInvictus ωραιοε για τα lyrics
na sai kala gia tin ekthesi. Pairneis ena B
#sxisma
stixous please!! gamaei o yoda statherh axia
21g Θ Στίχοι (συγνώμη για τυχόν λάθη ή κενά ) :
Solmeister:
Κάτω απ'το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι..."
Κάτω απ΄το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι"
Yoda Priest :
Φοβάμαι πως είμαι ρηχός , όλα αυτά που έγραφα μικρός γράφω τώρα και μυαλό, άλλος κορμός , μουτζουρωμένο δέρμα και ο σταυρός με πλησιάζει σιωπηλός και μου ζητάει να φορέσω τα καρφιά επανειλημμένα. Όμως δεν είμαι δυνατός , φοβάμαι πως ο φόβος μου είναι απλός , η γεύση που έδωσα στο φως .
Είμαι τεμπέλης και μικρός για καλλιτέχνης , διαρκώς στα χέρια άλλης ερωμένης νομίζω νιώθω φθηνός. Μα φοβάμαι πως δε με ενοχλεί στα αλήθεια , φοβάμαι πως δημιούργησα την Τροία για να δικαιολογήσω την αρπαχτή με την Ελένη , θυμωμένη θα με κοίταζε αν είχε κάτι εκτός απ'το σώμα της να προσφέρει.
Δήμο (;) , φοβάμαι πως για κάθε τι που μου'χεις πει είχες δίκιο , είναι δύσκολο να ωριμάσεις κάτω από τον ήλιο , η ζωή θέλει βροχές και ως γονείς πάντα φροντίσατε να μη βραχώ ούτε λίγο. Έχω ένα κύκλο και για εκείνον θα πετύχω , φοβάμαι να αποτύχω για αυτό και δε σε εκτίμησα όσο έπρεπε μικρή μου , φοβάμαι πως δεν ξέρω από αγάπες και η ζωή μου είναι δύο ρόδες που γυρίζουν προς τα πίσω . Βλέπεις σε κάτι καλύτερο ελπίζω κι ας φοβάμαι πάλι να το κυνηγήσω. Φοβάμαι να νιώσω κοινός για αυτό και ο εγωισμός μου δημιουργεί τον οίστρο που παρακινεί να γράψω άλλον ένα στίχο.
Solmeister :
Φοβάμαι πως δε με κατάλαβε κανείς , από όταν ήμουνα μικρός ένιωθα τόσο ημιτελής , βαθύς σα τον ωκεανό και διάφανος σα το νερό μπορούσες μέσα μου να δεις αν έχω κρύψει στο βυθό τις ανασφάλειες μιας ζωής γιατί κρατούσα μυστικό το πόσο ονειροπολώ , το πόσο εύκολο είναι το να πληγωθώ , το πόσο δύσκολο είναι να σε εμπιστευτώ ,το πόσο έπαιζα με την ευαισθησία μου κρυφτό και να σου πω φοβάμαι πως για να με νιώσεις σ'αυτό πρέπει να σε κάψω στην ίδια φωτιά που τότε κάηκα και 'γω. Φοβάμαι πως τέτοιο κακό δε θα μπορούσα να στο κάνω κι ας άξιζες παραπάνω δε το θεωρώ σωστό . Γυρνώ και επαναλαμβάνω λάθη για να εμπνευστώ γιατί έτσι γράφτηκαν τα πάντα σε μια σελίδα χέρσα . Φύτρωσα ένα σύμπαν με το στίχο μου , ένα χάρτινο βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
Yoda Priest:
Φοβάμαι πως δεν ξέρω τίποτα , έχω χαθεί στα κύματα ενώ μπορώ καλά να κολυμπήσω . Τον πνιγμό φοβάμαι ακούς; το γνωρίζω κι ας έχω κάνει ό,τι περνάει απ'το χέρι μου για να τον συναντήσω . Μάνα λυγίζω , μην κοιτάς , είμαι καλό παιδί νομίζω . Τι κι ας είμαι υπαίτιος φθοράς; Τι κι αν σου πήρα πάλι λεφτά από την τσάντα για να γίνω ό,τι κι αν ζήσω (;) , έχω χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς . Μάνα φοβάμαι πως οι μοίρες με κοιτάνε στα κλεφτά όταν κοιμάμαι και γελάνε , λένε "κοίτα τον , είναι αδύνατον , πως να το παραδεχτεί ότι τον κρατάνε πίσω τα θέλω των αδύναμων; " . Οι νικητές δεν έχουν φόβους για αυτό χάνω το μυαλό μου στην προσπάθεια μου να γνωρίσω κόσμους . Ίσως εν τέλει δε μου πάνε , Αλέξη , καλύτερα γελάνε μόνο όσοι δε γελάνε , για αυτό κράτα μια πισινή. Πως να εμπιστευτείς τους άλλους όταν ο Yoda έχει δώσει στο χαρτί όλες σου τις αδυναμίες ; Φοβάμαι οι ουσίες έχουν σβήσει την όρεξη που είχα για δημιουργίες . Έλα να κλείσουμε τον θίασο , πες τους πως φοβάσαι τον αντίλαλο και ας τους να σκεφτούν τι εννοείς , δεν είναι δύσκολο . Δεν είσαι εσύ , είσαι ένα σύνολο που η μοναξιά έκανε ηλίθιο.
Solmeister:
Φοβάμαι πως κάθε μου στίχος ίσως να'ναι ο τελευταίος γιατί η έμπνευση μ'αφήνει όταν είμαι ευτυχισμένος και δεν ξέρω έως πότε θα'χω κότσια να μου ξύνω τις πληγές , δε θα'μαι για πάντα νέος , επομένως γράφω τις πιο μέσα αλήθειες όσο έχω ακόμα χρόνο και ματώνω κάθε φόβο που με πνίγει από παιδί , για όσους με έχουν νιώσει μόνο , για όσους κάναν το μελάνι μου λίμνη κάθε δαίμονας τους μέσα να πνιγεί . Φοβάμαι όμως ακόμα πως όταν πεθαίνουμε δεν πάμε κάπου , απλά σβήνουν τα φώτα στη σκηνή και το μαγαζί αδειάζει και δεν ξέρω αν με τρομάζει πιο πολύ το τελευταίο μου τραγούδι ή ένα που δεν είχα πει που το ονόμαζα φοβάμαι , κι ήταν δύο συγχορδίες που ξεκίναγε με "μη" μα σταμάταγε εκεί , γιατί πάντα με σταμάταγαν τα "μη" , γιατί πάντα τη στιγμή που έπρεπε να φωνάξω δεν είχα πυγμή.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
Μαντώ ευχαριστω!! μην αγχωνεσαι!
Πως να το πραδεχτει πως τον κρατανε πισω τα θελω των αδυναμων ...
Κρατα μου το χερι γιατι οι τυψεις μου δεν λενε να με συγχωρεσουν....
είναι δύσκολο να οριμασεις κάτω από τον ήλιο
Λύτρωση. Τα λεμε στο live μάγκες
οτκ μέχρι τώρα περιμένουμε το λαϊβ!!!
lyrics καποιος μαγκιτες
🔝🔝🔝🔝🔝
YODAAAAAAAAA
Πωω Τ τραγουδαρα
τέλειος όλος ο δίσκος σ😍
Κρατα μου το χερι γιατι οι τυψεις μου δεν λενε να με συγχωρεσουν..
😍😍
💘💘💘
στοιχους θα γραψει κανεις;
Black Rose προσπαθησε ξανα, φιλε ειναι αναγκη
Black Rose θα γραψεις;;
Black Rose ελα ρε, ξεκολα..
γραψε πλσσ
Ας κάνει κάποιος ένα comment εδώ αύριο να τους γράψω εγώ μη το ξεχάσω γιατί τώρα πάω για ύπνο :p
Στίχοι (συγνώμη για τυχόν λάθη ή κενά ) :
Solmeister:
Κάτω απ'το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι..."
Κάτω απ΄το κρεβάτι μου ζει μια φωνή που λέει "πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι , πες μου τι φοβάσαι"
Yoda Priest :
Φοβάμαι πως είμαι ρηχός , όλα αυτά που έγραφα μικρός γράφω τώρα και μυαλό, άλλος κορμός , μουτζουρωμένο δέρμα και ο σταυρός με πλησιάζει σιωπηλός και μου ζητάει να φορέσω τα καρφιά επανειλημμένα. Όμως δεν είμαι δυνατός , φοβάμαι πως ο φόβος μου είναι απλός , η γεύση που έδωσα στο φως .
Είμαι τεμπέλης και μικρός για καλλιτέχνης , διαρκώς στα χέρια άλλης ερωμένης νομίζω νιώθω φθηνός. Μα φοβάμαι πως δε με ενοχλεί στα αλήθεια , φοβάμαι πως δημιούργησα την Τροία για να δικαιολογήσω την αρπαχτή με την Ελένη , θυμωμένη θα με κοίταζε αν είχε κάτι εκτός απ'το σώμα της να προσφέρει.
Δήμο (;) , φοβάμαι πως για κάθε τι που μου'χεις πει είχες δίκιο , είναι δύσκολο να ωριμάσεις κάτω από τον ήλιο , η ζωή θέλει βροχές και ως γονείς πάντα φροντίσατε να μη βραχώ ούτε λίγο. Έχω ένα κύκλο και για εκείνον θα πετύχω , φοβάμαι να αποτύχω για αυτό και δε σε εκτίμησα όσο έπρεπε μικρή μου , φοβάμαι πως δεν ξέρω από αγάπες και η ζωή μου είναι δύο ρόδες που γυρίζουν προς τα πίσω . Βλέπεις σε κάτι καλύτερο ελπίζω κι ας φοβάμαι πάλι να το κυνηγήσω. Φοβάμαι να νιώσω κοινός για αυτό και ο εγωισμός μου δημιουργεί τον οίστρο που παρακινεί να γράψω άλλον ένα στίχο.
Solmeister :
Φοβάμαι πως δε με κατάλαβε κανείς , από όταν ήμουνα μικρός ένιωθα τόσο ημιτελής , βαθύς σα τον ωκεανό και διάφανος σα το νερό μπορούσες μέσα μου να δεις αν έχω κρύψει στο βυθό τις ανασφάλειες μιας ζωής γιατί κρατούσα μυστικό το πόσο ονειροπολώ , το πόσο εύκολο είναι το να πληγωθώ , το πόσο δύσκολο είναι να σε εμπιστευτώ ,το πόσο έπαιζα με την ευαισθησία μου κρυφτό και να σου πω φοβάμαι πως για να με νιώσεις σ'αυτό πρέπει να σε κάψω στην ίδια φωτιά που τότε κάηκα και 'γω. Φοβάμαι πως τέτοιο κακό δε θα μπορούσα να στο κάνω κι ας άξιζες παραπάνω δε το θεωρώ σωστό . Γυρνώ και επαναλαμβάνω λάθη για να εμπνευστώ γιατί έτσι γράφτηκαν τα πάντα σε μια σελίδα χέρσα . Φύτρωσα ένα σύμπαν με το στίχο μου , ένα χάρτινο βασίλειο για τα παιδιά να κρύβονται μέσα.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
Yoda Priest:
Φοβάμαι πως δεν ξέρω τίποτα , έχω χαθεί στα κύματα ενώ μπορώ καλά να κολυμπήσω . Τον πνιγμό φοβάμαι -ακούς;- το γνωρίζω κι ας έχω κάνει ό,τι περνάει απ'το χέρι μου για να τον συναντήσω . Μάνα λυγίζω , μην κοιτάς , είμαι καλό παιδί νομίζω . Τι κι ας είμαι υπαίτιος φθοράς; Τι κι αν σου πήρα πάλι λεφτά από την τσάντα για να γίνω ό,τι κι αν ζήσω (;) , έχω χάσει κάθε ίχνος ανθρωπιάς . Μάνα φοβάμαι πως οι μοίρες με κοιτάνε στα κλεφτά όταν κοιμάμαι και γελάνε , λένε "κοίτα τον , είναι αδύνατον , πως να το παραδεχτεί ότι τον κρατάνε πίσω τα θέλω των αδύναμων; " . Οι νικητές δεν έχουν φόβους για αυτό χάνω το μυαλό μου στην προσπάθεια μου να γνωρίσω κόσμους . Ίσως εν τέλει δε μου πάνε , Αλέξη , καλύτερα γελάνε μόνο όσοι δε γελάνε , για αυτό κράτα μια πισινή. Πως να εμπιστευτείς τους άλλους όταν ο Yoda έχει δώσει στο χαρτί όλες σου τις αδυναμίες ; Φοβάμαι οι ουσίες έχουν σβήσει την όρεξη που είχα για δημιουργίες . Έλα να κλείσουμε τον θίασο , πες τους πως φοβάσαι τον αντίλαλο και ας τους να σκεφτούν τι εννοείς , δεν είναι δύσκολο . Δεν είσαι εσύ , είσαι ένα σύνολο που η μοναξιά έκανε ηλίθιο.
Solmeister:
Φοβάμαι πως κάθε μου στίχος ίσως να'ναι ο τελευταίος γιατί η έμπνευση μ'αφήνει όταν είμαι ευτυχισμένος και δεν ξέρω έως πότε θα'χω κότσια να μου ξύνω τις πληγές , δε θα'μαι για πάντα νέος , επομένως γράφω τις πιο μέσα αλήθειες όσο έχω ακόμα χρόνο και ματώνω κάθε φόβο που με πνίγει από παιδί , για όσους με έχουν νιώσει μόνο , για όσους κάναν το μελάνι μου λίμνη κάθε δαίμονας τους μέσα να πνιγεί . Φοβάμαι όμως ακόμα πως όταν πεθαίνουμε δεν πάμε κάπου , απλά σβήνουν τα φώτα στη σκηνή και το μαγαζί αδειάζει και δεν ξέρω αν με τρομάζει πιο πολύ το τελευταίο μου τραγούδι ή ένα που δεν είχα πει που το ονόμαζα φοβάμαι , κι ήταν δύο συγχορδίες που ξεκίναγε με "μη" μα σταμάταγε εκεί , γιατί πάντα με σταμάταγαν τα "μη" , γιατί πάντα τη στιγμή που έπρεπε να φωνάξω δεν είχα πυγμή.
Solmeister:
Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν μεγαλώσαμε πολύ και οι μεγάλοι μου έχουν πει τους φόβους τους καταπιέζουν . Κράτα μου το χέρι γιατί οι τύψεις μου δε λένε να με συγχωρέσουν . Οι αισθήσεις σε μπερδεύουν , μεγαλώσαμε πολύ μα παραμείναμε παιδιά που απλά σταμάτησαν να παίζουν .
Κάτω από το κρεβάτι μου ζει μια φωνι που λέει...σεξ