Resulullahi ﷺ mësuesi më i mirë+Rezymeja

Rezymeja e ligjëratës (Resulullahi ﷺmësuesi më i mirë)
Resulullahi ﷺ përveç që duhet të merret shembull në çështjet e besimit dhe bindjes Islame, ai po ashtu duhet të merret shembull në sjellje dhe në moral. Muhammedi ﷺ kishte të gjitha cilësitë e mësuesit më të mirë dhe më të suksesshëm, ishte i butë, i ëmbël, i afërt, largpamës, ai për veten e tij thoshte: “Allahu mua më dërgoi si lehtësues, jo vështirësues” e kjo na mëson se duhet të jemi të butë e jo të vrazhdë.
Një nga shembujt kur profeti ynë ﷺ e shfaqi këtë virtyt është kur në xhamin e tij hyri për tu falur një bedeui, e pasi kishte kryer namazin e tij ai filloi te lutej e ne lutjen e tij kërkoi mëshirë vetëm për veten dhe Muhammedin ﷺ, kur e dëgjoi Muhammedi ﷺ i tha se po kërkonte të ngushtohej diçka që është shumë e gjerë dhe se mëshira e Zotit është shumë më e madhe. Pas kësaj bisede bedeuiu u kthye në një qoshe të xhamisë dhe filloi të urinoj, nga mosdija, ngaqë vinte nga shkretëtira, e sigurisht sahabitë që ishin aty deshën ta ndalin, Muhammedi ﷺ nga butësia e tij nuk kishte këtë reagim, ai u tha që ta lënë të qetë, ngaqë ai aq kishte dije, e ju duhet të jeni lehtësues e jo vështirësues, dhe u kërkoi atyre që ta pastrojnë vendin.
Thirrjen për në Islam Resulullahi ﷺ na mësoi ta bëjmë shkallë-shkallë, e më së miri këtë rregull e shpjegon hadithi kur Muhammedi ﷺ e përcjell Muadhin r.a. për në Jemen që të i thirrte njerëzit në Islam. Në rradhën e shumë këshillave që Muhammedi ﷺ ia jep Muadhit r.a., ai e këshillon që feja t’u rrëfehet atyre shkallë-shkallë, njëherë shehadetin, e kur ta kenë pranuar shehadetin, të u kërkohet atyre ta falin namazin, e pas namazit zeqati, e kështu me rradhë.
Në perëndimin tonë të përparuar, para jo më shumë se 150 viteve këto morale nuk ishin të praktikuara, nxënësit dënoheshin brutalisht për shkelje të rregulloreve shkollore, këto urtësi pejgamberi ynë ﷺ i ka shfaqur para 1400 viteve, ai me të vërtetë ishte mësuesi më i mirë dhe më i suksesshëm.
Kur vinte puna për të këshilluar dikë ose për të thirrur në rrugën e drejtë, pejgamberi ﷺ i shfrytëzonte të gjitha mjetet e mundshme. Ne të gjithë e dimë se për të na dëgjuar dikush të cilit i flasim duhet të posedojmë vëmendjen e atij njeriu, Muhamedi ﷺ ua dinte emrat të gjithë sahabëve e ata i thërriste me emër.
Transmetohet se pejgamber ﷺ ishte me Muadhin r.a, e së bashku kishin hipur mbi deve, pejgamberi ﷺ e thirri Muadhin në emër e i tha: “ O Muadh!”, përkundër përgjigjes së menjëhershme të Muadhit r.a. pejgamberi ynë ﷺ vazhdoi dhe e thirri edhe dy herë të tjera në emër, të cilave Muadhi r.a. poashtu u përgjigj menjëherë, së fundmi Resulullahi ﷺ tha: “Nuk ka rob që dëshmon dhe deklaron që vetëm Allahu është zot dhe meriton të adhurohet me të drejtë dhe se unë jam rob dhe i dërguar i Allahut vetëm se Allahu atij ia ka ndaluar zjarrin e xhehnemit.” Pejgamberi ﷺ tërhoqi vëmendjen e Muadhit r.a. në vlerën e shehadetit.
Të gjithë e dimë se kur flasim diçka, vlera e vërtetë e saj matet me vepra. Njëri nga dijetarët ishte i njohur me këtë veti, sa herë ligjëronte për një ndalesë apo kërkesë të Allahut dhe Muhammedit ﷺ ai e vështronte mirë nëse kishte këtë veti tek vetja dhe e bënte. Pavarësisht kushteve të dobëta ai gjithmonë gjente mënyrën që atë që e ligjëronte ta praktikonte, e kur erdhi radha për të ligjëruar rreth lirimit të skllevërve ai punoi shumë dhe mblodhi të holla me kujdes dhe përkushtim deri kur mbërriti në shumën e duhur për të blerë një skllav, e bleu dhe e liroi skllavin, e më pas hipi në hutbe dhe ligjëroi mbi vlerën e lirimit të skllevërve.
Allahu na faltë e na mëshiroftë, Allahu na bëftë prej atyre që ndjekin shembullin e Muhammedit ﷺ.