Back in 2000, when I was like 19, 20. My car was in a mall parking garage, Rivercenter in San Antonio, and someone stole my entire book of CDs. the only one left was Book of Secrets, cause it was in my CD player. I was finally giving that album a proper listen, a gift from mi Tia Mia, and it was all I was left with. I'm still, to this day, pissed off that my CD book was jacked, but I love that I was forced to listen to this album while I rebuilt my CD library... ah, the 2000's
I've literally loved this video probably ever since it came out. first heard the poem in about 7th grade and it's stuck with me even after I've graduated. It's probably my favorite poem of all time.
I'm 60 years old and I read this poem in school as well. Like you it stuck with me and the first time I heard Loreena perform The Highwayman I realized I knew the story! It all came back and remains one of my favorites as well!
I first came across this when I was very young in a book of poetry for children. The theme was a bit adult for young people (and the illustrations too). I memorized it. It captivated me. I was delighted to hear it, many years later, by Lorena McKennitt
@@nikolatesla1967 Perhaps grow old? I imagine this extraordinary interpretation of a poem as pure human. We are lucky to have Loreena McKennit to sooth our minds and hearts
I love folk music amongst a whole multitude of other genres but thanks to a random RUclips recommendation this was the first time hearing this artist. It's not going to be my last.
O ληστής Του αγέρα το φύσημα στη σκοτεινιά ανάμεσα στα δέντρα τ’ ανεμοδαρμένα Το φεγγάρι σα γαλιόνι φάντασμα, πεταμένο πάνω σε θάλασσες καμωμένες από σύννεφα Η στράτα στο φως του φεγγαριού φάνταζε σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη Κι ο ληστής ήρθε καβάλα Καβάλα, καβάλα Ο ληστής ήρθε καβάλα, μέχρι του παλιού πανδοχείου της πόρτας την εμπατή
Φόραγε καπέλο τρίκωχο κι είχε γιακά δαντέλας φίνας Πορφυρό βελούδινο σακάκι και παντελόνι φτιαγμένο από δέρμα ελαφίνας Που ήτανε σφιχτό χωρίς μια ζάρα· με μπότες που έφταναν παν’ απ’ το γόνα Καβαλητός και σα πολύτιμο στραφταλιστό πετράδι Των πιστολιών του οι λαβές στραφτάλιζαν κι αυτές Στραφτάλιζε της σπάθας του η λαβή, κάτω απ’ ουρανό λαμπυριστό
Στου πανδοχείου τη σκοτεινή λιθόστρωτη αυλή, τ’ αλόγου ακούονταν ο κρότος σα κλαγγή Και τα πατζούρια έκρουσε με το καμτσίκι μα ήτανε η πόρτα σφαλισμένη και κλειστή Σφύριξε ένα γλυκό σκοπό στο παραθύρι γιατί ποια άλλη θα περίμενε εκεί Παρά του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη Η Bess, του χανιτζή η κόρη, Που ‘πλεκε αγάπης φιόγκο βαθυκόκκινο στο μακρύ το μαύρο της μαλλί
Ένα φιλί γλυκιά μου ομορφιά, απόψε έχω κόλπο να πιάσω τη καλή Αλλά θε να ξανάρθω με χρυσάφι πριν το φως του πρωινού φανεί Μα αν με στριμώξουν άξαφνα και με πάρουν στο κυνήγι όλη μέρα Τότε περίμενέ με σαν έρθει του φεγγαριού το φως Κοίτα και ψάξε με στου φεγγαριού το φως Θα σού ‘ρθω με τη φεγγαράδα ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί
Καβάλα όντας σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών, ίσα που έφτανε το χέρι της Αλλά εκείνη, απ’ το περβάζι, του έριξε τα λυμένα της μαλλιά! Σα πυρωμένο σίδερο το πρόσωπό του κάψαν Καθώς σαν μαύρος μυρωμένος καταρράκτης, μέχρι το στέρνο του κυλίσανε και φτάσαν Και φίλησε τα κυματιστά μαλλιά κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως (Αχ, κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως, μαύρα κύματα γλυκά) Τράβηξε τότε τα γκέμια κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως και κάλπασε πέρα κατά της Δύσης τη μεριά
Δεν ήρθε με της αυγής το φως, δεν ήρθε και το μεσημέρι Κι ούτε με το ηλιοβασίλεμα το χρυσοπορτοκαλί, πριν η σελήνη ν’ ανατείλει Όταν η στράτα πήρε την όψη τσιγγάνικης φανταχτερής κορδέλας που κύκλωνε τη μαβιά τη χέρσα γη, Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα ήρθαν με στρατιωτικό βήμα ταχύ Με στρατιωτικό βήμα ταχύ, με στρατιωτικό βήμα ταχύ Του βασιλιά Γεώργιου οι άνδρες ήρθαν με στρατιωτικό βηματισμό, μέχρι του παλιού του πανδοχείου τη πόρτα
Λέξη δεν είπανε στο χανιτζή, μόνο ήπιανε τη μπύρα του όλη Στη κόρη βάλαν φίμωτρο και στου κρεβατιού της του στενού, το πόδι την εδέσαν Δυό από δαύτους γονατιστοί επάνω στο περβάζι με τα μουσκέτα τους στο πλάι! Ο χάρος παραμόνευε σε κάθε παραθύρι Κι η κόλαση στο σκοτεινό, το ένα, παραθύρι Γιατί η Bess να δει μπορούσε στα πατζούρι’ ανάμεσα Τη στράτα που θα έπαιρνε καλπάζοντας να έρθει (συνεχίζεται παρακάτω)
Την είχαν δέσει ακίνητη να στέκει, με χωρατά ειρωνικά Δίπλα της δέσανε ένα μουσκέτο, που με τη κάννη του κάτ’ απ’ το στήθος της ακούμπαγε! «Τώρα κοίτα καλά τι θε να γίνει!» είπαν και της δώσανε ένα φιλί Άκουσε τη φωνή του νεκρού να λέει «Έχε το νού σου να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί Κοίτα να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί Θα σου ‘ρθω όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί»
Έστριβε τις παλάμες τις πισθάγκωνα δεμένες, αλλά γερά οι κόμποι αντέχαν! Πολέμαγε τα χέρια να ελευθερώσει ως που τα δάχτυλα ιδρώναν και ματώναν! Τα τέντωνε και τα ‘στριβε μέσ’ το σκοτάδι κι οι ώρες φαίνονταν για χρόνια! Μέχρι που να, τώρα, την ώρα που σήμαναν μεσάνυχτα Πάνω που σήμαναν μεσάνυχτα η άκρη του ενός δαχτύλου μπόρεσε να τ’ ακουμπήσει! Τουλάχιστο έφτανε τη σκανδάλη να πατήσει! Τάκα-τάκα τα πέταλα! τα ‘χανε κι αυτοί ακούσει; Οι οπλές του αλόγου ακούγονταν ξεκάθαρα Τάκα-τάκα τα πέταλα από μακριά! Κουφάθηκαν και δεν τ’ ακούγαν; Πέρα στου φεγγαριού το φως, απ’ του λόφου την άκρη, Ο ληστής ερχότανε καβάλα, Καβάλα, καβάλα Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα κοίταζαν να’ ναι έτοιμοι! Ακίνητη κι ολόρθα στάθηκε!
Τάκα-τάκα, τα πέταλα ακούγονταν στη παγωμένη σιωπή! Τάκα-τάκα, στη νύχτα μέσα αντιλαλούν! Πλησίαζε κι όλο πλησίαζε! Το πρόσωπό της άσπρισε σα φως! Τα μάτια της ανοίξανε διάπλατα για μια στιγμή! Πήρε μια βαθιά τελευταία αναπνοή, Το δάχτυλό της κούνησε στου φεγγαριού το φως Και το μουσκέτο της κομμάτιασε του φεγγαριού το φως Κομμάτιασε το στήθος της στου φεγγαριού το φως και σήμα του ‘δωσε με το δικό της το χαμό
Γύρισε τα πίσω μπρος και τ’ άλογο σπιρούνισε πέρα κατά τη Δύση, μη ξέροντας πως αυτή στεκόταν Απ’ το μουσκέτο πάνω έχοντας τη κεφαλή σκυμμένη, λουσμένη μες το αίμα το δικό της! Είχ’ έρθει η αυγή σαν το ‘μαθε, το πρόσωπό του χλώμιασε σαν άκουσε Πως του χανιτζή η κόρη, η Bess Του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη, Για τον αγαπημένο της είχε μείνει ν’ αφουγκράζεται στο φεγγαρόφωτο και πέθανε στη σκοτεινιά εκεί
Σπιρούνισε το άλογο και σα τρελός πίσω γυρίζει, ουρλιάζοντας κατάρες στο θεό Σκόνη αφήνοντας πίσω του στον άσπρο δρόμο και με τη σπάθα του ψηλά να την κραδαίνει! Κόκκινα απ’ το αίμα τα σπιρούνια μέσα στο χρυσαφένιο μεσημέρι, άλικο του κρασιού το βελούδινο σακάκι Σαν τον ξαπλώσανε νεκρό πάνω στο δρόμο, Χάμω σαν το σκυλί πάνω στο δρόμο Μέσα στο αίμα κείτονταν πάνω στο δρόμο, με όλες του τις δαντέλες στο λαιμό
Τις χειμωνιάτικες τις νύχτες, ακόμη λένε, όταν το αγέρι φυσά ανάμεσα στα δέντρα Όταν το φεγγάρι φαντάζει σα γαλιόνι, πεταμένο πάνω σε θάλασσες από σύννεφα φτιαγμένες Όταν η στράτα στο φως του φεγγαριού φαντάζει σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη Ένας ληστής καβάλα έρχεται Καβάλα, καβάλα Ένας ληστής καβάλα έρχεται, μέχρι του παλιού του πανδοχείου, τη πόρτα
I wish people wouldn’t screw with the captions. :( It’s not funny and people who are hard of hearing need the real captions. Don’t these people have anything better to do? :(
You can leave anytime you want. They are 5 deep ready to take your place you swine. The Highwayman will hunt you down to apologize to the Heavenly Loreena. Good enough to sing for the Gods. The Mortals love her for forever time.
This lady is pure magic.
Indeed. The physical embodiment of.
Better not be sorcery you young fool!
This gives me chills every time I hear it . Thank you Ms. McKennitt.
Back in 2000, when I was like 19, 20. My car was in a mall parking garage, Rivercenter in San Antonio, and someone stole my entire book of CDs. the only one left was Book of Secrets, cause it was in my CD player. I was finally giving that album a proper listen, a gift from mi Tia Mia, and it was all I was left with. I'm still, to this day, pissed off that my CD book was jacked, but I love that I was forced to listen to this album while I rebuilt my CD library... ah, the 2000's
What a beautiful lady with a beautiful voice!!!!
I've literally loved this video probably ever since it came out. first heard the poem in about 7th grade and it's stuck with me even after I've graduated. It's probably my favorite poem of all time.
I'm 60 years old and I read this poem in school as well. Like you it stuck with me and the first time I heard Loreena perform The Highwayman I realized I knew the story! It all came back and remains one of my favorites as well!
I loved it so much when I read it in school that I memorized it.
Same here...
come again listen again :)
Her singing touches my heart
Still mystical & full of heart and soul.....Loreena and musicians remain.
Loreena is perfect Singer/Songwriter
I have chills everywhere
I first came across this when I was very young in a book of poetry for children. The theme was a bit adult for young people (and the illustrations too). I memorized it. It captivated me. I was delighted to hear it, many years later, by Lorena McKennitt
i have gone twice on her live performances in athens 29/06/2009 & 27/06/2019. Both were outstanding!
So lucky !
This gave me goosebumps!
Love this song I get chills it's haughting
I REALLY get chills of this video and song!
A great rennaiseace feel / sound a MAGIC ADAPTION ! of a traditonal poem / story of Dick Turpin ! .
Que paz que essa voz transmite.
Never gets old!
I could listen to daily, and grow tired...
*never grow tired
@@nikolatesla1967 Perhaps grow old? I imagine this extraordinary interpretation of a poem as pure human. We are lucky to have Loreena McKennit to sooth our minds and hearts
A beautiful performance
I love folk music amongst a whole multitude of other genres but thanks to a random RUclips recommendation this was the first time hearing this artist. It's not going to be my last.
Met her in live performance awhile back - wish she was not taking a break!
Amo... Relaxa muito
I thought there were to people singing, cause it sounds like to different voices singing together. Haha, just one lady, with a very capable voice 😊
The solid form of the word “wiz”.
So amazing.
Simplesmente Lindo
THE CHILLS EVERYTIME
i adore the great lorenna
çooook güzell
O Anjo da Providencia visitara a minha vida
Lindíssima!
Beautiful
A treasure by every measure!
my favourite wonderful thanks
Belíssima
I d give her flowers.
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
Do the subtitles!!! They are legit!
Life sometimes holds mysteries never to be solved - such as why 26 people thumbed this down...
It's just the people who are stressed about the assignment lol. I have to do this for my English project 🤣
Isn't it clear? Those were the redcoats, King George's men.
It’s all in the heart of truth…
What is this video from?
I'm watching this because I just watched the Fleetwood Mac video for Everywhere😂
TV Scotland! TV Europe! British TV!
It's from her documentary "A Moveable Musical Feast"
الله عليكي يااسطورةwaoooooo😢😢😢😢😢
Nice
Highwayman lírica
Highwayman lírica
i absolutely despise live music.
and yet McKennitt's live performances are enthralling.
I don't think the recording is live, only the video.
@@jolly_roger1021 the audio for this is definitely live, there are subtle lyric changes vs. the studio version.
Linda
Loreena Mckennit..wolf healdry.. prescription..the brothers Grimm..🧙💤💤🍉
🇹🇷👍👍👍🇹🇷
Is she really a witch
O ληστής
Του αγέρα το φύσημα στη σκοτεινιά ανάμεσα στα δέντρα τ’ ανεμοδαρμένα
Το φεγγάρι σα γαλιόνι φάντασμα, πεταμένο πάνω σε θάλασσες καμωμένες από σύννεφα
Η στράτα στο φως του φεγγαριού φάνταζε σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη
Κι ο ληστής ήρθε καβάλα
Καβάλα, καβάλα
Ο ληστής ήρθε καβάλα, μέχρι του παλιού πανδοχείου της πόρτας την εμπατή
Φόραγε καπέλο τρίκωχο κι είχε γιακά δαντέλας φίνας
Πορφυρό βελούδινο σακάκι και παντελόνι φτιαγμένο από δέρμα ελαφίνας
Που ήτανε σφιχτό χωρίς μια ζάρα· με μπότες που έφταναν παν’ απ’ το γόνα
Καβαλητός και σα πολύτιμο στραφταλιστό πετράδι
Των πιστολιών του οι λαβές στραφτάλιζαν κι αυτές
Στραφτάλιζε της σπάθας του η λαβή, κάτω απ’ ουρανό λαμπυριστό
Στου πανδοχείου τη σκοτεινή λιθόστρωτη αυλή, τ’ αλόγου ακούονταν ο κρότος σα κλαγγή
Και τα πατζούρια έκρουσε με το καμτσίκι μα ήτανε η πόρτα σφαλισμένη και κλειστή
Σφύριξε ένα γλυκό σκοπό στο παραθύρι γιατί ποια άλλη θα περίμενε εκεί
Παρά του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη
Η Bess, του χανιτζή η κόρη,
Που ‘πλεκε αγάπης φιόγκο βαθυκόκκινο στο μακρύ το μαύρο της μαλλί
Ένα φιλί γλυκιά μου ομορφιά, απόψε έχω κόλπο να πιάσω τη καλή
Αλλά θε να ξανάρθω με χρυσάφι πριν το φως του πρωινού φανεί
Μα αν με στριμώξουν άξαφνα και με πάρουν στο κυνήγι όλη μέρα
Τότε περίμενέ με σαν έρθει του φεγγαριού το φως
Κοίτα και ψάξε με στου φεγγαριού το φως
Θα σού ‘ρθω με τη φεγγαράδα ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί
Καβάλα όντας σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών, ίσα που έφτανε το χέρι της
Αλλά εκείνη, απ’ το περβάζι, του έριξε τα λυμένα της μαλλιά! Σα πυρωμένο σίδερο το πρόσωπό του κάψαν
Καθώς σαν μαύρος μυρωμένος καταρράκτης, μέχρι το στέρνο του κυλίσανε και φτάσαν
Και φίλησε τα κυματιστά μαλλιά κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως
(Αχ, κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως, μαύρα κύματα γλυκά)
Τράβηξε τότε τα γκέμια κάτ’ απ’ του φεγγαριού το φως και κάλπασε πέρα κατά της Δύσης τη μεριά
Δεν ήρθε με της αυγής το φως, δεν ήρθε και το μεσημέρι
Κι ούτε με το ηλιοβασίλεμα το χρυσοπορτοκαλί, πριν η σελήνη ν’ ανατείλει
Όταν η στράτα πήρε την όψη τσιγγάνικης φανταχτερής κορδέλας που κύκλωνε τη μαβιά τη χέρσα γη,
Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα ήρθαν με στρατιωτικό βήμα ταχύ
Με στρατιωτικό βήμα ταχύ, με στρατιωτικό βήμα ταχύ
Του βασιλιά Γεώργιου οι άνδρες ήρθαν με στρατιωτικό βηματισμό, μέχρι του παλιού του πανδοχείου τη πόρτα
Λέξη δεν είπανε στο χανιτζή, μόνο ήπιανε τη μπύρα του όλη
Στη κόρη βάλαν φίμωτρο και στου κρεβατιού της του στενού, το πόδι την εδέσαν
Δυό από δαύτους γονατιστοί επάνω στο περβάζι με τα μουσκέτα τους στο πλάι!
Ο χάρος παραμόνευε σε κάθε παραθύρι
Κι η κόλαση στο σκοτεινό, το ένα, παραθύρι
Γιατί η Bess να δει μπορούσε στα πατζούρι’ ανάμεσα
Τη στράτα που θα έπαιρνε καλπάζοντας να έρθει
(συνεχίζεται παρακάτω)
#2good_for_coments_speechless
Την είχαν δέσει ακίνητη να στέκει, με χωρατά ειρωνικά
Δίπλα της δέσανε ένα μουσκέτο, που με τη κάννη του κάτ’ απ’ το στήθος της ακούμπαγε!
«Τώρα κοίτα καλά τι θε να γίνει!» είπαν και της δώσανε ένα φιλί
Άκουσε τη φωνή του νεκρού να λέει
«Έχε το νού σου να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί
Κοίτα να με δεις όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί
Θα σου ‘ρθω όταν του φεγγαριού το φως θα βγεί ακόμη κι αν ο διάολος στο δρόμο μου βρεθεί»
Έστριβε τις παλάμες τις πισθάγκωνα δεμένες, αλλά γερά οι κόμποι αντέχαν!
Πολέμαγε τα χέρια να ελευθερώσει ως που τα δάχτυλα ιδρώναν και ματώναν!
Τα τέντωνε και τα ‘στριβε μέσ’ το σκοτάδι κι οι ώρες φαίνονταν για χρόνια!
Μέχρι που να, τώρα, την ώρα που σήμαναν μεσάνυχτα
Πάνω που σήμαναν μεσάνυχτα η άκρη του ενός δαχτύλου μπόρεσε να τ’ ακουμπήσει!
Τουλάχιστο έφτανε τη σκανδάλη να πατήσει!
Τάκα-τάκα τα πέταλα! τα ‘χανε κι αυτοί ακούσει; Οι οπλές του αλόγου ακούγονταν ξεκάθαρα
Τάκα-τάκα τα πέταλα από μακριά! Κουφάθηκαν και δεν τ’ ακούγαν;
Πέρα στου φεγγαριού το φως, απ’ του λόφου την άκρη,
Ο ληστής ερχότανε καβάλα,
Καβάλα, καβάλα
Οι στρατιώτες με τα κόκκινα αμπέχονα κοίταζαν να’ ναι έτοιμοι! Ακίνητη κι ολόρθα στάθηκε!
Τάκα-τάκα, τα πέταλα ακούγονταν στη παγωμένη σιωπή! Τάκα-τάκα, στη νύχτα μέσα αντιλαλούν!
Πλησίαζε κι όλο πλησίαζε! Το πρόσωπό της άσπρισε σα φως!
Τα μάτια της ανοίξανε διάπλατα για μια στιγμή! Πήρε μια βαθιά τελευταία αναπνοή,
Το δάχτυλό της κούνησε στου φεγγαριού το φως
Και το μουσκέτο της κομμάτιασε του φεγγαριού το φως
Κομμάτιασε το στήθος της στου φεγγαριού το φως και σήμα του ‘δωσε με το δικό της το χαμό
Γύρισε τα πίσω μπρος και τ’ άλογο σπιρούνισε πέρα κατά τη Δύση, μη ξέροντας πως αυτή στεκόταν
Απ’ το μουσκέτο πάνω έχοντας τη κεφαλή σκυμμένη, λουσμένη μες το αίμα το δικό της!
Είχ’ έρθει η αυγή σαν το ‘μαθε, το πρόσωπό του χλώμιασε σαν άκουσε
Πως του χανιτζή η κόρη, η Bess
Του χανιτζή η μαυρομάτα κόρη,
Για τον αγαπημένο της είχε μείνει ν’ αφουγκράζεται στο φεγγαρόφωτο και πέθανε στη σκοτεινιά εκεί
Σπιρούνισε το άλογο και σα τρελός πίσω γυρίζει, ουρλιάζοντας κατάρες στο θεό
Σκόνη αφήνοντας πίσω του στον άσπρο δρόμο και με τη σπάθα του ψηλά να την κραδαίνει!
Κόκκινα απ’ το αίμα τα σπιρούνια μέσα στο χρυσαφένιο μεσημέρι, άλικο του κρασιού το βελούδινο σακάκι
Σαν τον ξαπλώσανε νεκρό πάνω στο δρόμο,
Χάμω σαν το σκυλί πάνω στο δρόμο
Μέσα στο αίμα κείτονταν πάνω στο δρόμο, με όλες του τις δαντέλες στο λαιμό
Τις χειμωνιάτικες τις νύχτες, ακόμη λένε, όταν το αγέρι φυσά ανάμεσα στα δέντρα
Όταν το φεγγάρι φαντάζει σα γαλιόνι, πεταμένο πάνω σε θάλασσες από σύννεφα φτιαγμένες
Όταν η στράτα στο φως του φεγγαριού φαντάζει σα κορδέλα πάνω στη μαβιά τη χέρσα γη
Ένας ληστής καβάλα έρχεται
Καβάλα, καβάλα
Ένας ληστής καβάλα έρχεται, μέχρι του παλιού του πανδοχείου, τη πόρτα
English 2, TPS?
heeeyyyyy Mrs Massie sent me lol
I wish people wouldn’t screw with the captions. :( It’s not funny and people who are hard of hearing need the real captions. Don’t these people have anything better to do? :(
Tobias
Nice but the sound doesn't match the words sung
Yep, it's out of sync.
Paul Nicholson a lot of videos have that anomaly
If you have a good video player on your pc, you can download it and adjust the synchronization.
Music is great - BUT GET THE ASPECT RATIO RIGHT!
She doesn't sing her songs as they were recorded. I didn't like her performance of this vid
Picco bow That's the charm of a live performance.
Picco bow y tu quien eres?? Una pelusa Don nadie.
You can leave anytime you want. They are 5 deep ready to take your place you swine. The Highwayman will hunt you down to apologize to the Heavenly Loreena. Good enough to sing for the Gods. The Mortals love her for forever time.