Ακόμη θυμάμαι την μανούλα μου, να προσπαθεί να τραβήξει τα χεράκια μου ,από τις σιδεριές του κελιού του πατέρα μου στο μεταγωγών Θεσσαλονίκης και να μου λέει να σταματήσω να κλαίω και να φωνάζω μπαμπακούλη μου... . Τον έστειλαν στη συνέχεια για "παραθέριση" στη Μακρόνησο, Αη-Στράτη, Λήμνο κλπ. Το 1967 η χούντα τον έστειλε στη Γυάρο, παρέα με την μητέρα μου και την μεγάλη μου αδελφή. Όταν τα διηγούμαι, νομίζουν πως λέω παραμύθια και κάποιες "κυρίες" επειδή έχουμε μνήμες, μας χαρακτηρίζουν και ψυχικά νοσούντες. Η ιστορία όμως, όσο κι' αν προσπαθήσουν δεν ξαναγράφεται στα μέτρα τους. Σ' ευχαριστώ αγαπημένη μου Σεμίνα γιατί ζωντανεύεις την αλήθεια. Το έχουμε ανάγκη, για να αντέξουμε και να συνεχίζουμε τον αγώνα κι' ας ασπρίσαν τα μαλλιά μας κι' ας έγειρε το κορμί μας. Να είσαι πάντα καλά, σ' αγαπώ πολύ.
Ααααχ πόσα δεν ξέρουμε...νομίζουμε μόνο στα βιβλία γράφτηκαν σαν μυθιστορήματα και μόνο σε ταινίες παίχτηκαν , λες κι είναι ιστορίες γραμμένες από την πένα κάποιου σεναριογράφου με μεγάλη φαντασία...Ευχαριστούμε για τις μνήμες που μας μεταφέρεται, για την γνώση που δεν μας έχει μεταφερθεί ενώ θα έπρεπε... η ιστορία γράφεται από τους νικητές και συνήθως λείπουν κεφάλαια...
Ακόμη θυμάμαι την μανούλα μου, να προσπαθεί να τραβήξει τα χεράκια μου ,από τις σιδεριές του κελιού του πατέρα μου στο μεταγωγών Θεσσαλονίκης και να μου λέει να σταματήσω να κλαίω και να φωνάζω μπαμπακούλη μου... . Τον έστειλαν στη συνέχεια για "παραθέριση" στη Μακρόνησο, Αη-Στράτη, Λήμνο κλπ. Το 1967 η χούντα τον έστειλε στη Γυάρο, παρέα με την μητέρα μου και την μεγάλη μου αδελφή. Όταν τα διηγούμαι, νομίζουν πως λέω παραμύθια και κάποιες "κυρίες" επειδή έχουμε μνήμες, μας χαρακτηρίζουν και ψυχικά νοσούντες. Η ιστορία όμως, όσο κι' αν προσπαθήσουν δεν ξαναγράφεται στα μέτρα τους. Σ' ευχαριστώ αγαπημένη μου Σεμίνα γιατί ζωντανεύεις την αλήθεια. Το έχουμε ανάγκη, για να αντέξουμε και να συνεχίζουμε τον αγώνα κι' ας ασπρίσαν τα μαλλιά μας κι' ας έγειρε το κορμί μας. Να είσαι πάντα καλά, σ' αγαπώ πολύ.
κι εγώ αγαπώ βαθιά όλους αυτούς τους ανθρώπους, που το αίμα τους υπάρχει ακόμη σ εκείνα τα χώματα των ξερονησιών.. είναι καθήκον μας να μην ξεχνάμε.
Ααααχ πόσα δεν ξέρουμε...νομίζουμε μόνο στα βιβλία γράφτηκαν σαν μυθιστορήματα και μόνο σε ταινίες παίχτηκαν , λες κι είναι ιστορίες γραμμένες από την πένα κάποιου σεναριογράφου με μεγάλη φαντασία...Ευχαριστούμε για τις μνήμες που μας μεταφέρεται, για την γνώση που δεν μας έχει μεταφερθεί ενώ θα έπρεπε... η ιστορία γράφεται από τους νικητές και συνήθως λείπουν κεφάλαια...
Θα ανεβάσω κι άλλες εκπομπές και ρεπορτάζ με παρόμοιο περιεχόμενο.
@@SeminaDigeniOfficial τέλεια, ευχαριστούμε! η νέα γενιά έχει μεγάλη άγνοια, όμως πρέπει να γνωρίζουν , ωστε να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο!!!