เรื่อง: คนข้างบ้าน | นิทานของปีศาจ [AIเล่าเรื่อง] EP.12

*เรื่อง: คนข้างบ้าน*
#### *ตอนที่ 1: การย้ายเข้ามาของครอบครัวใหม่*
ในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ณ ชานเมืองที่เงียบสงบ บ้านทุกหลังล้อมรอบด้วยรั้วไม้สีขาวและต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านปกคลุมร่มรื่น ทุกอย่างดูปกติจนกระทั่งครอบครัวใหม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านที่ถูกปล่อยร้างมานานหลายปี บ้านหลังนั้นตั้งอยู่ติดกับบ้านของ "วิไล" หญิงสาววัยกลางคนที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
วิไลไม่เคยคิดจะสนใจใครนัก แต่ครอบครัวนี้กลับดูแปลกกว่าปกติ พ่อแม่และลูกสาววัยรุ่นดูสุภาพเรียบร้อย แต่มีบางสิ่งในแววตาของพวกเขาที่ทำให้วิไลรู้สึกไม่สบายใจ โดยเฉพาะบ้านที่พวกเขาย้ายเข้ามา ซึ่งเคยมีข่าวลือว่าเจ้าของเก่าตายอย่างปริศนา
คืนแรกหลังจากที่ครอบครัวใหม่ย้ายมา วิไลได้ยินเสียงกระซิบแปลกๆ ที่ดูเหมือนจะมาจากรั้วไม้ที่กั้นระหว่างบ้าน เสียงนั้นฟังดูเหมือนเด็กผู้หญิงกำลังร้องเพลง แต่มันดังแค่พอให้ขนลุก
#### *ตอนที่ 2: เด็กสาวข้างบ้าน*
วันต่อมา วิไลพยายามทำตัวเหมือนปกติ เธอเดินออกไปเก็บผ้าที่ตากไว้ แต่เธอสังเกตเห็น "มิว" ลูกสาวของครอบครัวใหม่ยืนอยู่ริมรั้ว เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวซีดและมองมายังบ้านวิไลอย่างนิ่งเงียบ
"มองหาอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?" วิไลถามเสียงเบา
"พี่ค่ะ..." มิวตอบกลับเรียบๆ "เมื่อคืนได้ยินเสียงหนูร้องเพลงไหม?"
คำตอบนั้นทำให้วิไลขนลุก เธอพยายามเปลี่ยนเรื่องถามมิวเรื่องโรงเรียนและการปรับตัวในหมู่บ้าน แต่มิวตอบกลับเพียงคำสั้นๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าบ้าน
ในคืนนั้น วิไลตื่นขึ้นมากลางดึกอีกครั้งเพราะเสียงกระซิบ แต่คราวนี้เสียงชัดเจนยิ่งขึ้น เหมือนมีคนมาพูดอยู่ข้างหูเธอ วิไลพยายามปิดหน้าต่างและผ้าม่าน แต่เมื่อเธอมองออกไปข้างนอก เธอเห็นมิวกำลังยืนมองตรงมายังหน้าต่างของเธอด้วยรอยยิ้มประหลาด
#### *ตอนที่ 3: ความลับในบ้านร้าง*
หลายวันผ่านไป วิไลเริ่มสังเกตสิ่งผิดปกติในบ้านข้างๆ เธอไม่เคยเห็นสมาชิกคนอื่นในครอบครัวออกจากบ้านในเวลากลางวัน มีเพียงมิวที่เดินวนอยู่ในสวนหลังบ้าน บางครั้งเธอได้ยินมิวพูดคุยกับใครบางคน แต่เมื่อมองไปก็ไม่เห็นใครอยู่ด้วย
วันหนึ่ง วิไลตัดสินใจลองไปพูดคุยกับมารดาของมิว แต่เมื่อเธอเคาะประตูบ้าน ไม่มีใครออกมาเปิด จนกระทั่งประตูเปิดออกเองช้าๆ ภายในบ้านมืดสนิทและมีกลิ่นเหม็นอับ วิไลเรียกหามิวแต่ไม่มีเสียงตอบกลับ
ระหว่างที่กำลังจะเดินกลับ เธอสังเกตเห็นภาพถ่ายเก่าๆ ใบหนึ่งแขวนอยู่บนผนัง เป็นภาพครอบครัวที่ดูเหมือนครอบครัวของมิว แต่เมื่อเพ่งมองใกล้ๆ เธอเห็นว่ามีสิ่งหนึ่งที่ผิดปกติ เพราะในภาพนั้น สมาชิกครอบครัวทุกคนแต่งชุดไว้ทุกข์ สีหน้าของพวกเขาดูเศร้าสร้อย ยกเว้นมิวที่ยิ้มหวาน
#### *ตอนที่ 4: การเผชิญหน้า*
คืนนั้น เสียงกระซิบดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูบ้านของวิไลอย่างต่อเนื่อง เธอพยายามปลอบใจตัวเองว่าคงเป็นลมพัด แต่เมื่อเปิดประตูออกไป เธอพบมิวยืนอยู่ตรงนั้น
"พี่..." มิวพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "ช่วยหนูด้วย"
ก่อนที่วิไลจะได้ถามอะไรต่อ เธอเห็นเงาร่างสูงใหญ่ปรากฏขึ้นข้างหลังมิว เป็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นพ่อของเธอ เขาดึงมิวกลับไปด้วยท่าทางก้าวร้าว
#### *ตอนที่ 5: บ้านที่เงียบงัน*
วันรุ่งขึ้น วิไลตัดสินใจเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เพื่อนบ้านคนอื่นฟัง แต่ทุกคนบอกว่าไม่มีใครย้ายเข้ามาในบ้านหลังนั้น พวกเขายืนยันว่าบ้านหลังนั้นยังคงว่างเปล่ามาตลอด
วิไลไม่เชื่อ เธอกลับไปที่บ้านของครอบครัวใหม่เพื่อพิสูจน์ แต่บ้านทั้งหลังกลับถูกปิดตาย เธอเคาะเรียกหลายครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบกลับ เมื่อเธอเดินอ้อมไปทางหลังบ้าน เธอพบชุดกระโปรงสีขาวของมิวแขวนอยู่บนต้นไม้ โดยมีกระดาษแผ่นเล็กๆ ที่เขียนด้วยลายมือเด็กติดอยู่
"ช่วยหนูด้วย หนูยังไม่อยากไป..."
(จบตอน)