TEBRİZİM

"Dilimə dəymə Təbriz'im
Baxdıqca hüsnünə doymuyır gözüm,
Təbriz'im, Təbriz'im, gözəl Təbriz'im!
Qoymaram yadları girsin qoynuna,
İzin vər qolumu salım boynuna!
Sənin bayramına, sənin toyuna
Dili bir, qanı bir qardaşın gəlib,
Dərdine aşina sırdaşın gəlib.
Sən çıxdın qarşıma duzla, çörəylə,
Bağrından dərdiyin güllə, çiçəklə,
İkiyə bölünmüş saf bir ürəylə,
Təbriz'im, Təbriz'im, aman Təbriz'im,
Yox olsun başımnan duman, Təbriz'im!
Qədrini ayrılıq çəkənlər bilər,
Hicranda göz yaşı tökənlər bilər,
Ömrünə qaranlıq çökənlər bilər,
Bağrınnan gül-çiçəy dərdim, Təbriz'im,
Yenə təzələndi dərdim, Təbriz'im!
Bu ayna bulağlar, bu ayna sular
Suda ayağını yuyan qarğular
Doğrur könlümde min cür duyğular
Səslənir kəmanım, sazım Təbriz'im
Ey mənim baharım, yazım Təbriz'im
Ezəlden şəirlər yurdusan inan
Döşünnən süd əmən sayısız qəhrəman
Yolunda canını ətmişdir qurban
Gətirib oğlları yada Təbriz'im
Baş əğmə cəllada yada Təbriz'im
Səttar Xan, o büyük Sərdar-ı Millî
O atəş ürəyli, o atəş dilli
Etti azadlığı ellərə bəlli
Gəl onun yolunnan dönmə Təbriz'im
Dalgalan, alovlan, sönmə Təbriz'im!
Nə qəşəngdir yol boyunca söyüdlər,
Söyüdlərin qölgəsinde igidlər
Babalardan dinləyirlər öyüdlər,
Coşur damarlarda qanı, Təbriz'im,
Yoxdur bu mərdlərin sanı, Təbriz'im!
Atımı yol boyu çapıb sürürəm
Hər qəçən yolçuya səlam vərirəm
Nələr əşidirəm, nələr görürəm
Nədir bu karanlık gəcə Təbriz'im
Buna nəcə dözüm nəcə Təbriz'im?
Ağlasan ağlaram, gülsən gülərəm,
Yaşasan yaşaram, ölsən ölərəm,
Varımı səninlə yarı bölərəm,
Gəl bir də üzünnən öpüm, Təbriz'im!
Başına gül-çiçəy səpim, Təbriz'im!
Nədir o, mənalı, dərin baxışlar?
Nədir gözlerinnən yağan yağışlar?
Nədir qəlbindeki payızlar, qışlar?
Yətimtək boynunu burma, Təbriz'im!
Məlul-məlul baxıb durma, Təbriz'im!
Sənin çiçəyine, gülünə qurban!
Mənə qardaş deyən dilinə qurban!
Vətəninə qurban, elinə qurban!
Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
Təbriz'im, Təbriz'im, gözəl Təbriz'im!"
Süləyman Rüstəm