lyrics სტიგმა მხარზე ქალი გულზე იყვანს დროს გარიყული აირია კვალი კვალზე ვხედავ შორს ხალხს ევასება მკიდია ვაკეთებ მე ჩემს ხოდს რა აზრი აქვს გარემოს რა აზრი აქვს ემპათიას ემოცია გატეხილი დანერგოს ყური ყველა ჟანრს მთხოვს არიფია არ უნდა რომ იფიქროს ისევ ნიშნებს ვეძებ ყველა სიმბოლოს ვისაც რა უნდა ის უნდა ირწმუნოს კერპი პირველ რიგში თავში ეძებოს დრო ან მკურნალია ანდაც თვითონ დროა შხამი გაგაკრავენ ჯვარზე მერე გვირგვინს დაგადგამენ უსულოა ვიცი ირგვლივ ყველა ხორცი ტანი და ვითომც არაფერი უფსკრულისკენ ნაბიჯს დგამენ ეპოქა ასეთი შეშლილი გონი გარედან რიგითი შიგნიდან ონი არავარ პოეტი თვითონ ვარ პოემა მითები მეფობენ მითია დრონი რა გაგება გაიგებს წამოვა ტოლი შხამია წარსული შენი მემგონი ვრცელდება სხეულში სენია ომი და რა საოცარი ხატია ფონი მე ჩემ ოთახში ვზივარ და ვერ ვიტან სიჩუმეს ვიცი უკვე შორს ხარ მიუტევე ჩემ თვალებს მე ჩემ ოთახში ვზივარ და ვერ ვიტან სიჩუმეს ვიცი უკვე შორს ხარ მიუტევე ჩემ თვალებს ვერავინ ვერ მერჩის ჩემივე გონება მავნებს შენ სიბნელეში რჩები ჩამოაფარებ ფარდებს ვიცი ტრფობას უწევ ქაოსით მოსილ ღამეს მე თუ დამაკლდი იქეთ ვეღარ გნახავენ სავსეს იცხოვრე ისე თითქოს ბოლო იყოს დღეს შენთან მზე ისევ ანათებს მე ბნელურს ვაგროვებ კადრებს შუა ღამისას ვანათებ ცას შენ ვერ მიმალავ ვერცერთ განცდას ჩემი სახლის კედელზე ბზარს ამჩნევ მაგრამ ხუჭავ თვალს ცები გაპოვნინებს გზას როცა წვიმა არევს მას თუ ღრუბლები ფარავს სივრცეს კი ნუ დაივიწყებ დარს
![Twenty One Pilots - “The Line” (from Arcane Season 2) [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/E2Rj2gQAyPA/mqdefault.jpg)
lyrics
სტიგმა მხარზე ქალი გულზე იყვანს დროს
გარიყული აირია კვალი კვალზე ვხედავ შორს
ხალხს ევასება მკიდია ვაკეთებ მე ჩემს ხოდს
რა აზრი აქვს გარემოს
რა აზრი აქვს ემპათიას
ემოცია გატეხილი დანერგოს
ყური ყველა ჟანრს მთხოვს
არიფია არ უნდა რომ იფიქროს
ისევ ნიშნებს ვეძებ ყველა სიმბოლოს
ვისაც რა უნდა ის უნდა ირწმუნოს
კერპი პირველ რიგში თავში ეძებოს
დრო ან მკურნალია ანდაც თვითონ დროა შხამი
გაგაკრავენ ჯვარზე მერე გვირგვინს დაგადგამენ
უსულოა ვიცი ირგვლივ ყველა ხორცი ტანი
და ვითომც არაფერი უფსკრულისკენ ნაბიჯს დგამენ
ეპოქა ასეთი შეშლილი გონი
გარედან რიგითი შიგნიდან ონი
არავარ პოეტი თვითონ ვარ პოემა
მითები მეფობენ მითია დრონი
რა გაგება გაიგებს წამოვა ტოლი
შხამია წარსული შენი მემგონი
ვრცელდება სხეულში სენია ომი
და რა საოცარი ხატია ფონი
მე ჩემ ოთახში ვზივარ
და ვერ ვიტან სიჩუმეს
ვიცი უკვე შორს ხარ
მიუტევე ჩემ თვალებს
მე ჩემ ოთახში ვზივარ და ვერ ვიტან სიჩუმეს
ვიცი უკვე შორს ხარ მიუტევე ჩემ თვალებს
ვერავინ ვერ მერჩის ჩემივე გონება მავნებს
შენ სიბნელეში რჩები ჩამოაფარებ ფარდებს
ვიცი ტრფობას უწევ ქაოსით მოსილ ღამეს
მე თუ დამაკლდი იქეთ ვეღარ გნახავენ სავსეს
იცხოვრე ისე თითქოს ბოლო იყოს დღეს
შენთან მზე ისევ ანათებს
მე ბნელურს ვაგროვებ კადრებს
შუა ღამისას ვანათებ ცას
შენ ვერ მიმალავ ვერცერთ განცდას
ჩემი სახლის კედელზე ბზარს
ამჩნევ მაგრამ ხუჭავ თვალს
ცები გაპოვნინებს გზას
როცა წვიმა არევს მას
თუ ღრუბლები ფარავს სივრცეს
კი ნუ დაივიწყებ დარს