Biz buraya gelenler ailemizin umrunda değiliz. Arkadaslar desen onlar da bikti dertlerimizden. Biz tek başımıza yapıyoruz her şeyi. Yalnız düzelemez miyiz
Düzelmenin tek şartı var ailenin seni umursayıp umursamaması senin için önemli olmayacak önce kendi iyiliğini düşüneceksin birilerinin sana değer vermesinin senin için bir önemi olmayacak kendine o değeri kendin vereceksin kendini seveceksin başkasını değil aynaya baktığında güzel alımlı sevinçli bir insan görmek için yaşayacaksın mesleki kariyerine önem vereceksin sen istersen olur başkalarının yardımı hiç önemli değil içinde o gücü hisset
Yıllar boyunca kimseye söylemedim . İlk önce kendime zarar nasıl verebilirim diye düşünmeye başladım . Sonra yavaş yavaş kendimi yastıkla , iple ve kendi ellerimle boğmaya başladım . Ardından ilk önce tırnaklarımı derime batırmaya başladım , sonra ne zaman bir kalem görsem ucunu açıp kollarıma batırıyorum , en sonda bileklerimi kesmeye başladım . Ardından bunları yaptıktan sonra fotoğraflarını çekip gizliyordum ilk önce bu fotoğrafları çekme amacım o fotoğraflara bakınca ders alıp bir daha yapmamaya çalışmamdı . Ama sonra fotoğraflara bakınca hiç bir şey hissetmemeye başladım . Karantina olunca daha beter oldu . Her şeye sinirleniyorum veya üzülüyorum sonrada kendime zarar veriyorum . Bazen hoşuma gidiyor . Sonra intihar mektupları yazmaya başladım . Ama her zaman sanki beni bir şey durduruyor . Ailem bir gün öğrendi ve bana sadece " bende seni zeki sanırdım geri zekalı " dedi . Ve ne bana yardımcı oldu ne de benimle bu konu hakkında 1 cümle konuştu . Bazende sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum ve sanki ben ölürsem daha iyi olur zannediyorum . Ve sanki ben bu dünyada sadece ölmeye hakkım varmış gibi hissediyorum .
Sana birşey diyeyim mi kimseden merhamet bekleme kimse seni anlayamaz ne yaşadığını Bi Allah bilir bide sen bilirsin onlar bizim gibi değil anlayamazlar bizi ama sen kendini iyice kötüleştirirsen soluğu psikiyatri kliniğinde bile alabilirsin 7-24 kamerayla izlenirsin ailende seni almaya gelmez orda hiçbişey yok çok hasta insanlar var ve yanında yatanın seni gecenin Bi yarısı boğmayacağının garantisi yok banyolarda kilit yok hemşireler köpek gibi azarlarlar kendine zarar vermeye çalışırsan seni tecrite atarlar elini kolunu bağlarlar orda hayatının travmalarını yaşarsın sakın yapma biran önce vazgeç onlar seni akıllı sanırmış ya sen akıllı ol gücünü onlara göster sende onları sevme kendini sev bırak kimse sevmesin sen kendini sev diğerlerine ihtiyacın yok anaymış babaymış kardeşmiş insanın sırtına yükten başka bişey değiller önce hayatını mahvederler sonra seni suçlarlar sen kendini sevmeyi öğren hergün kendine bak ye iç sağlığına dikkat et kimseyide kendinden daha çok sevme bu yazıyı okuyan herkese söylüyorum bu hayatı yaşayan sizsiniz mutlu olun ne zaman öleceğimiz belli değil ölesiye kadar mutlu olmak için yaşayın ne suç işlediyseniz de tevbe ettikten sonra aynı hatayı yapmadıktan sonra kendinizi affetmesini bilin insanın kendine yaptığı kötülüğü düşmanı bile yapamaz
Bende senin gibiyim bu korona dan dolayıda biraz evde kaldım dahada bunalım kendimi kesmedigim bir yerim yok vucudumda heryerim kesik ailem de çok duyarsız yani bende senin gibiyim yalnız değilsin kardeşim
Farkettiniz mi neden yorumlarda hiç ebeveyn yok hepsi kendine zarar veren kişiler ve bundan kurtulmak istiyorlar ve çoğu kişi bunu ailesine anlatamıyor çünkü anlatsalar kızacaklar, ceza vereckler vs. Herkes şimdi ki gençlikten şikayetçi ama sorsan gençler için ne yaptın diye koca bir HİÇ. Evt kendime zarar veriyordum, bazen ölmek istiyordum ama ben yavaş yavaş bıraktım bunu. Zaten gençlerin böyle kendine zarar verme olaylarında suçlu genellikle ebeveyn oluyor çünkü ya gerekli ilgiyi vermemiştir ya da buna benzer ve daha kötü şeyler böyle kendine zarar verme eyleminde bulunan arkadaşlar varsa yazsın insta dan her türlü dertleşiriz...
Ben herşeye çok çabuk sinirleniyorum herşeye hemen ve anlatıldığı gibi hiçbişey hissetmiyorum acı hariç sadece kendime zarar vermek ve ölmek istiyorum kendimi gereksiz buluyorum herşeye ağlamak istiyorum niye bilmiyorum yaşayan varsa lütfen yoruma yanıt versin
19 yaşındayım ve mezunum sınava hazırlanıyorum . Hissettiklerim ergenlikten dolayı olan geçici şeyler değil . Türkiyede yaşam zaten zor ve buna ayak uydurmak lazım ama ben yapamıyorum bilmiyorum. Her zaman içimde bir boşluk var. Kollarim izlerle dolu. Neden yapıyorum onu da bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Kendimi anlayamıyorum ben. Çözümleyemiyorum. Karmakarışık geliyor bana kendim. Duygular çok karışık . Hepsi birbirine girmiş . Boşluk da hissediyorum. Sanki göğsümde bütün duygularım birbirine girmiş ve tam ortalarında bir boşluk var gibi. Ben çözümleyemiyorum kendimi. Neden var olduğumu da bilmiyorum. Araştırdım da ama sonuç bulamadım . Bu hissettiklerim kesinlikle ergenlikten değil . Her şeyin bilincindeyim ve farkındayım. Aklim da başımda. Kafamı duvarlara vurduğumu hayal ediyorum. Evi yıkıp döktüğümü her şeyi birbirine geçirdiğimi hayal ediyorum kendime çok çok zarar verdiğimi hayal ediyorum bunu yapmak istiyorum. Ama düşüncelerimi bırakıp gerçek dünyaya dönünce bunu yapamıyorum . Sanki bütün heveslerim içimde hapis ve dışarı çıkamıyorlar gibi. Eyleme dökemiyorum. 2 yıldır neredeyse hiç ağlamadım sadece birkaç kez gözlerim doldu. Ağlayamıyorum da. Kimseye bir şey anlatmam zaten pek çevresi olan biri değilim . İçime atarım hep. Neyi attigimi da bilmiyorum neyi anlatacağımı da. Atıyorum atıyorum ama bunun bir sonu olacak elbet. Bir patlama noktası . neden ben burdayım neden düşünüyorum. Neden yazıyorum
ruhsal acılarımı bedenime zarar vererek bastırmak yerine yalnızlığımdan doğan hayal ürünü dostumla paylaşıyorum bazen kendimi o kadar çok kaptırıyorum ki kendi kendime konuşmaya dert anlatmaya onun ben değil başka biri olduğunu düşünüyorum belki de başka biridir sanırım aklımı yitiriyorum ama umrumda değil bana çok iyi geliyor bunu neden yazdığımı bilmiyorum
Gençler lütfen kendinize zarar vermeyin. Oğlum kendine zarar verdiğini söylediğinde şok oldum bu videoyu buldum. Hiç kimse hiç birşey sizden daha değerli değil. Kötü duygular düşünceler geçecek, merak etmeyin. Sizi seviyoruz❤️
Ben kanatma,kesme falan değilde. Daha çok saçlarımı yoluyorum,kendimi boğmaya çalışıyorum,kendi elimle kendimi dövüyorum ve kafamı duvara vuruyorum. Bunları yaparken ağlıyorum. Bunlardan sonra genelde başım ağrıyor ve ağrı kesici alıyorum,ağrı kesici etkisini göstermeye başlayınca sadece ağrı kesilmiyor,üzüntü de kesiliyor ve bir anda kendimi enerjik hissediyorum.Ama aynı şeyler tekrar tekrar yaşanmaya devam ediyor. Artık mutlu olmak istiyorum....
Ben hep üzüldüyümde içime atıyorum.İçime attımda kalbim çox acıyor.Oysa bileyimi kestikde acı azalıyor.Aileme söylersem artislik yaptığımı sanıcaklar.Bir kere gördüler.Onlara daha yapmıyıcağımı söyledim.Ancak benim elimde olan bi şey deyil.Depresyona girdiyimde bunları düşünümiyorum.Sanırım ailemde pek umursamıyor. zaten bi keresinde görmüşlerdi ve eyer bir daha yaparsan seni öldürürüz demişlerdi.Sanki ölümden korkuyorum.Bu güne dek yapmak istediyimde zaten ölmekdi
sen bunu yazalı 1 yıl olmuş şu an nerdesin, nasılsın bilemem ama yine de kendine bunu yapmamalısın. Evet bunu ben de yapıyorum ama sırf ailen sana kötü davranıyor diye sen de kendine kötü davranma. Ben ölürsem kim üzülürki, değersizim, çirkinim gibi şeyler düşünme çünkü sen ölürsen veya kendine zarar verirsen ben üzülürüm, sana değer veriyorum ve bence sen çok güzel/yakışıklısın bana inanmayacaksın belki ama eğer çirkin olduğunu düşünüyorsan kendine yanlış açıdan bakıyorsundur sadece kusurlarına odaklanmışsındır, o yüzden şimdi git ve aynaya bakıp seni seviyorum de. Bu yalan olsa bile çünkü eğer kendini sevmezsen kimseyi sevemezsin💖❤️😽 umarım günün güzeldir
Her şeyi içime atıyorum gidip odamda ağlıyorum sinirlenince üzülünce kendime ağır tokatlar atıyorum saclarimi yoluyorum kendime zarar veriyorum vurarak napmalıyım bilmiyorum annemin dediği tek sey millet seni görürse deli der bu ne demektir ya
benimde öyle diyorlar ben ailem için utanç kaynagiyim ben bileklerimi heryerimi kesiyorum hiç bitmiyicek sanırım sana birsey söyleyeyimi benim öğretmenim de benim gibi bileklerini kesiyordu küçükken bana kolundaki izleride gösterdi yani anlayacagin hepimiz hata yapabiliriz ki halada yapıyorum malesef
Benim bazı takıntılarım var ve bunlara uyulmadığını düşünmem bile delirmeme yeter. O an ağlıyarak ve bağırarak koluma vurup tırnaklarımı geçirip bir şeyleri tekmeleyerek kendi canımı acıtmaya çalışıyorum çünkü sinirimi geçiriyor.
@@keremyesilgul8286 buraya yazan insanların sadece birilerinden yardım alıp içlerini açmak istediklerini farkettim. Bu yaptığın yorum onların kalbini kırabilir empati ne demek bilmiyorsan böyle şeyler yazma lütfen.
Değerli arkadaşlar, değerlilik sıfatıyla başlıyorum sizin için çünkü gerçekten en önce Allah'ın daha sonra da kendinizin değerlisiniz. Bir çok genç sizin gibi ama bunları sınama ve sizin de bu sınamadan olumlu bir yanıt vereceğinizi kararlaştırıp tüm kötü anlarınızda aklınıza ketirin ve bu fikri hiç unutmayınız.
LGS ye gireceğim sene kendime zarar vermeye kalktım...nefes darlığı yaşamaya çalıştım, ateşimi çıkarmaya başladım,soğuk suyla duş aldım,odam da öfke nöbeti geçirdim,sınava girince kötü not alırsam ailem ne der diye korktum...ve hala korkuyorum...
Irem sen ve diğerleri, çok zekisiniz ve buradasiniz bu dünyada varsiniz, evet bir anne ve babadan dünyaya geliyoruz ve bu Allah kismet ettiği için böyle, Allah sevdiği için. Bende yazdiklariniza benzer çocukluk geçirdim, kurduğum bağ ailem yerine kendim ile, derslerim ile, öğrenme merakim bana yardim etti, böylece gelişince kendi değerimi, bağimsizliğimi kendi gücümü, kendime yetebilmeyi hissettim. Şimdi anneyim. Inşallah karşiniza hissedebilen insanlar çikar ve yeniden güvenebilirsiniz.
Cok sinirliyim kendime parcalamak istiyorum saclarimi yolmak cizmek istiyorum dayanacak gücum kalmadı.zor dayaniyorum zarar vermemek icin .paranin benim icin önemi yok. Hayattan beklentim yok.kimseyle konusmak dahi istemiyorum.ölmek deyilde sonsuz bir uyku gecirmek istiyorum.
Abla ben kendime tokat attıkça çizdikçe morartıkça kendimi daha iyi hissediyorum ama şu an ailedeki herkesle aram berbat ablam artık bana karşı gram sevgisi bulunmadığı söylüyor annem her an telefonumu alabilir ve sürekli kavga ediyoruz benim ne kadar kötü biri olduğumu söylüyorlar cidden bunlardan sonra artık cidden kendime yaptıklarım beni mutlu ediyor eskiden asla böyle şeyler yapmam manyak mıyım derdim ama farkediyorum da cidden yapabiliyormusum
Bende de ailem asla rahat birakmiyor nereye gitsem basimda dikiliyorlar bunu yazarken bile baska odalara gitmek zorunda kaliyorum evde tek kizim 3 abim var sürekli kucuk abimin hizmetkari gibi davraniyorlar bana ben bissi istesem olmaz abimin götünü yaliyorlar bisi istiyor musun diye neden oluyor neden yapiyorlar bilmiorm sürek herkesle kiyasliyorlar kedimle bile kiyasladilar kendime zarar vermek kismi suanda tirnaklarimi batiriyoeum sacimi cekioem falandi sonra kedimin cırmıklarini elimde gördükce hosuma gitmeye basladi aciyordu ama rahatlamis hissediyordum kedimle oyun oynayip elimi veriyordum sirf o rahatlama icin acisina katlaniyordum psikopat olduğumu dusundum sinirimi o gün cikaramazsam asla rahat edemiyorum ya yastikla savasiyoeum yada kendime zarar vererek gideriyorum aileme bunu söylesem umursamazlar bile zaten babasiz büyüdüm bu benim icin zordu üstüne bu hal gelince artik dayanamıyorum arkadasima anlatsam nereye kadar dinleyecek anneme söylesem ben senin yasinda neler cektim ailemden sende en ufak bir seye böle yapiyorsun falan diyp lafi agzima tikio nefes alirken bile daralıyorum arkadaslarimla konusmak bile icimden gelmiyor sadece yanliz kalmak istiyorum yanlizliğin verdiği o huzuru yadamak istiyorum disari cikmak yemek yemek eğlenmek bile istemiyor canım daha ne kadar sürüklenebilirim ki
@@zbusraag knk sen hapis hayatı yaşıyosun gerçekten tam olarak kendimi gördüm. Onlara hiç bir şey anlatasım gelmiyor ama ben kendimden çok sana üzüldüm benim de sürekli mesajlarıma bakıyorlar , giydiğim şey açık sa biraz zorla çıkartıyorlar , sırf bir erkekle konuştum diye ağzıma sictilar konuşma da saklambaç oynayalım hayır ebelemece oynayalım kavgası 12 yaşında iken cidden hepsi hastalıklı gibi geliyor hele bu erkek kız ayrımından nefret ediyorum sanki erkekler sırf fiziksel anlamda daha güçlü yaratıldıklari için her şeyde kral mış gibi davranılıyolar cidden seni anlıyorum ve biyeyse içimden bir ses yaşadıkların bununla gitmediğini söylüyor
Bende biktim herseyden. Sinirlenince kafami duvara vuruyorum kollarimi kesiyorum herseyden biktim. Cok aci cekiyorum ailem beni hic sevmiyor kendimi oldurmek istyorum ama yapamiyorum. Sinirlenince dayanmadan titriyorum sanki kalbim durucak olucek gibi oluyorum kacip gitmek istiyorum buralardan cok uzaga canimdan bezdim
anneme yardıma ihtiyacım olduğunu söylüyorum yok bir şey ergensin diyor, üzüldüğüm şeyleri hep küçümsüyor, beni dinlemiyor ve dinlemediğini inkar ediyor ne yapmalıyım bilmiyorum
Biliyormusun bazen kimsenin ne düşündüğünü umursama kollarım yaralarla dolu ailemle denize gitmiyorum ,yazın hırkayla geziyorum bir kere neden diye sormadılar her ağladığımda elim bir zamanlar bir yerim kesilir diye korkudan dokunmadığım koli falçatasına gidiyor ve kanayana kadar kollarımı kesiyorum farkında bile değiller anca bana senin için geçmiş karamsarsın şu evde çürüyeceksin felan diyorlar ve bana aynı boktan davranışları yapmaya devam ediyorlar olsun yaa her ağladığımda birinin bana sen şovmensin demesindense ben gece yatakta sesim çıkmasın diye nefes almadan ağlamaya devam ederim kollarımı keserim zaten umursamıyorlar uzun süredir bunu yapıyorum ve yaralar gittikçe daha derin ve tehlikeli yerlerde oluyor daha sonra sabah ben bunu nasıl yaptım diye sinirleniyorum ama akşam yine aynısı ve bu bitmeyecek bitmesin bazen yaralarımla konuşmak ailemle konuşmaktan çok daha iyi geliyor geçen gün anneme dün yemek yemeyi unutmuşum dedim bana senin zaten kendine hayrın yoktu yeme ya öl de kurtulayım sizden dedi sonra yemek yemeden geri odama gittim ve arkamdan bakmadı bile
Annem yaşanması çok zor biri ben de öfkemi kontrol etmeye çalışıyorum iyi kontrol ettiğimi sanıyordum ancak böyle olmamalı her seferinde kendime söz veriyorum ama olmuyor
Kollarım hep kesik ama ailem hiç farketmedi şimdiye kadar 28 yaşımdayım hep kendi sorunlarımla kendim mücadele etmeye çalıştım ama hala çok sinirlenince zarar verme isteği var ama yapmıyorum kalkıp gidiyorum ortam değiştiriyorum sinirlenince
Herkes aile problemelrinden burada belki daha görmediğim yorumlar vardır bende yapıyofum ve bu izler geçmiyor ben kendimi yoluyordum derimi yoluyodum saçlarımı kopartıyodum tırnaklarımla kendimi ciziyordum ve sonrasında ellerimi kesmeye başladım isteyerek kusuyordum kendimi aç bırakıyordum ve ailem yüzünden sinir hastası olmuştum ben çok sakin bir insanım ama karantinaya girdiğimizde ailevi problemlerimden dolayı kendimi aç bırakarak kendimi cezalandırıyodum kendimi suçluyodum herşey için geceleri sabah gözümü açamam inşallah diyerek uyuyordum odamda hüngür hüngür ağlıyordum annem duymasın diye nefes almadan ağlamdığıö günler oldu kendime odalara kitlediğim oldu karantina döneminde kafamı duvarlara vuruyordum belki soğuktan ölürüm diye düşünerek incecik giyinip çatılarda uyuyordum kendimi kurtarmaya çalıştığım günleri unutamıyorum temmuz ayındaydık ve gece çatıya çıkmıştkm çünkü kendimi birtek orda özgür hissediyodum ağladım orda kendi kendime konuştum kendi kendime dertlerimi anlattım eve girdim ve içeri girerken çok ses çıktı evdekiler uyandı ve tartıştık odama girdim ağlamaktan gözlerim yanıyodu elleriöi kestim ve eşayaları dağıttım kapıyı kitledim ve yere oturduym ağlamaya başladım yerde uyuya kalmışım o gün bütün acımın başladığı zMan gibiydi daha önce yaşadıklarım bir şey değilmiş dedirtmişti şuan ufacık bir şeye sinrilenip elimde ne varsa fırlatıyorym artık nefes alamammayaa bşladım ölüm gibi bir şey nefes aldıkça kalbim acıyorum ciğerlerim nefes aldığım için yanıyor gibi hissediyordum sanki nefes almaya hakkım yokmuş gibi.
Ben artık en ufak şeylere çıldırıyorum az önce annemle kavga ettik 50 kere 'Allah'ım beni öldür ' dedim ve bacaklarımı tırnağımla kesmyee başladım bacağım kanıyor ama pijamayla örttüm ve bacağım çok yanıyor ama sessizce naskl çıldırıyorum hemde nasıl bir çıldırıyorum annem ise mutfakta müzik dinliyor ben çıldırıyorum yüzümn hali bacaklarımdan akan kann halim yok ama yinede ailem farketçek diye ödüm kopuyor ama öğrenirlersen beni dövecekler
Kendini Öldürüp Zarar Vermeye Çalış Böyle Zamanlarda Yapabildigin Kadar Sinirlerine Hakim Olma Ki Doğru Kararlar Verebilirsin Verebilesin.Sana İnanıyorum Başaracaksın
Sen kendini dovmussun ki Serra yapma kendine zarar verme,annen gibi yap sende aç müzik dinle.. eğlenceli müzikler emin ol kısa etek şort giydiğin günler canın daha çok yanacaktır..
Sizinde içinizde sanki hiç dolmayacak gibi gelen bir boşluk var mı ve sanki içindeki o şeyi ne kadar tutarsanız o kadar fazla büyüyor . Ve sizin kendinize zarar vermenizi sağlıyor . Bana bu oluyor ya size oluyor mu . Ben 5 yıldır içimde tutuyorum ya da daha fazla, bilmiyorum .
bugün bu durum oldu işteyim sanayide çalışıyorum . gerek stres , gerek psikolojik baskı , sinirlilik olsada , kendimi tutuyorum ama bir dheb hastası olarak kendimi ilk defa bukadar zarar verdim sinirden saçlarım dökülüyordu ve kolumu maket bıçağı ile kestim evet ve baya bi kanadı 7-8 tane çizik attım durduk yerede güldüm o an şuan normalim ama bence normal birisi değilim kafam dağınık alkole yöneliyorum bunun yüzünden concertada bana intahar etme dürtüsü veriyor .Evet kafam bukadar yoğun ve karışık arkadaşlar geleceğim nasıl olucak diye düşünürken .. neyse iyi gecler
sinirlenince kendime ağır zararlar veriyorum kanım çıkana kadar derimi tırnağımla soyuyorum kendimi durduramıyorum başkalarına yapmak istediklerimi kendi üstümde yapıyorum daha 1 hafta önce kendimi bıçaklamay denedim ama yapamadım sinirimi tutamıyorum canım çok acısa bile kendimi durduramıyorum kendime zarar vermekden hoşlanyorum. kendimi tutamıyorum...
Kimse kimseyi yönetemez herkes kendini yönetsin , kimse kimsenin ne söylemesine şunu şöyle de diyemez. Kendi istedikleri gibi konuşmak zorunda değil kimse. Herkes kendi düşüncesini belirtir. Kimse kimseyi kontrol etmeye çalışmasın üstünlük kurmaya çalışmasın egosal problemleri başkası çözmek zorunda değil. Herkes haddini bilmeli. Herkes kendi ile barışık olmalı. Başkalarına bir şey der sonra o kişi onu öyle bir ezer ki daha önce yaptığı her şeye pişman olur
Sinirlendiğim zaman üzüldüğüm ve gerildiğim zaman tırnaklarımı avuç içime batırıyorum sert bir şekilde vücudumu kaşıyırum ve kendime engel olamıyorum sinirlendiğim zaman bunları yapmak beni sakinleştirip etrafıma zarar vermemi engelliyor
Herkes kendine zarar verme sebebini duygularını açıklamış keşke bir tane de ebeveyn yorumu olsaydı. Gençlerimiz kendi kendini iyileştirme derdinde. Bu da ne kadar güçlü olduklarını gösteriyor. Evet kendilerine zarar veriyorlar ama gelip burada araştırıyor çözüm yolları arıyorlar. Eğer bir ebeveyn bu yoruma denk gelirse lütfen çocuğunuzu gerçekten anlamaya çalışın. Kimse dikkat çekmek için yaptığı şeyi saklamaya çalışmaz. Ergendir düzelir, şov yapıyor, kendi haline bırakalım gibi yaklaşımlarda bulunmayın. Siz en yakını olarak böyle yaklaşırsanız ne anlamı var ebeveyn olmanın. Yoldan çevirdiğin adam da aynısını söyler zaten. Gençler bu videoya geldiğinizde göre yaşadığınız zor durumda bile araştırma yapan çözüm arayan insanlarsınız. Sizi tebrik ediyorum. Ve eminim ki çabalarinizin sonucunu alacaksınız. Sizleri amaan ergen işte diye degerlendirenlere kulak asmayın. Kendi adıma konuşursam ben sizlerle gurur duydum. Acılarınıza kimse çare olmuyorsa siz kendinize çare arıyorsunuz gençler. Bu da sizlerin ne kadar güçlü olduğunuzu görmeye yeter de artar. Bu zor süreçlerde kendinize hep ne kadar güçlü olduğunuzu hatırlatın. Umarım kendinize zarar vermeyi en kısa sürede bırakırsınız. Yapması söylemesi kadar kolay değil biliyorum. Ama başarabilecek güç sizde mevcut bunu biliyorum. İnanıyorum size gençler, çözüm aramaktan vazgeçmeyin. En sonunda cevabı kendinizde bulacaksınız, yeter ki bulmak için çabalayın!
Çok haklısın ama tam anlamadığın bir şey var. Ergenlerin buraya çözüm yolu aradıkları için geldiklerini hiç sanmıyorum. Kendine zarar veren bir insan, depresyonda olan insan,.. zaten bunları araştırıyor. Bu kanıtlanmış bir şey. Bunu çözüm yolu aramak için yapmıyorlar. Yaptıkları şeylere anlam veremedikleri zamanlarda bunu araştırıyorlar. Videoda anlatılan şeyleri kendi davranışları ve düşünceleriyle bağlantı kurduklarında ise yorumlarda içini dökmek istiyorlar Fark ettiysen hiç biri, “evet bu tavsiyeleriniz sayesinde kendime zarar vermekten kurtulacağım” demiyor. Tek şikayetleri, hayatlarındaki sorunlar. “Eğer bunlar yoluna girmezse, ben kendime zarar vermeye devam edeceğim”. Böyle bir düşünce içerisindeler. Sadece bir gün ailesi veya çevresi tarafından anlaşılmayı bekliyorlar..
@@s_arife Belki çözüm yolu bulmak için değil ama sebebini bulmak için araştırmak için geliyorlar bence bu bile çözüm yolu aramak sayılabilir. Ben böyleyim diyip yollarına devam etmiyor sorguluyorlar bu yüzden çözüm bulabileceklerini düşünüyorum. Sorgulayan araştıran insan öyle ya da böyle bir sonuca ulaşır diye düşünüyorum ve temenni ediyorum. Yorumlarda kendi hikayelerini anlatmışlar ama bu çözüm aramamak olarak yorumlanmamali bence. Kendilerini anlayan insanların olduğunu bildikleri bu yerde hislerini düşüncelerini anlatmışlar. Bu bile harika bir şey ve insana iyi gelen bir şey. Seni anlayacak insana kendini anlatmak.. Belki bunları uygulayıp çözümü kendim üreteceğim yazmamislar. Belki bu konuda kendilerine güvenemiyorlar. Benim hatırlatmak istediğim şey kendi güçlerinin farkına varabilmeleri. Ve kimse desteklemiyorsa bile belki benim küçük de olsa desteğimi hissetmeleri. Bunun önemli olduğunu düşünüyorum. Ve buradaki gençlere gerçekten inanıyorum ve onların basarabilecegini biliyorum.
@@Zeytin123 bende burda derdini anlatan ve kendine zarar vermiş olan bir gencim😂. Yani biliyorum da konuşuyorum. Ama tabi sende haklısın bu bir nevi çözüm aramak gibi. Ama burada anlatılan çözüm yollarını öneme almıyorlar fazla. Mesela ben bu videoya 50 defa girmişimdir ama hala çözüm yolunun ne olduğunu tam bilmiyorum. Her neyse. En yenilere girersen tam 3 tane yorumumu göreceksin. Ama hepsi çok cringe bakma😅
@@s_arife Seneler önce ben de bu yollardan geçtim. Bu yüzden burada insanlara destek olmaya geldim. Aynı zamanda kendi duygularına cringe dememelisin. Okudum yorumunu, içini dökmussun anlatmışsın bunun utanç verici bir yanı yok. Yalnızca kendinize güvenin. Hislerinizi bile acaba dalga geçerler mi diye önce ben dalga geçeyim diyerek cringe diye karalamayin. Siz kendinize nasıl davranırsanız insanlar da öyle davranır. Tepkileri belirleyecek olan sizin tavırlarınız. Eski yorumundan çıkarımım 15 yaşındasın. Emin ol hayatını düzenlemek ve tavirlarini belirlemek için çok uygun bir yaştasın. İnsanlar tavrının değiştiğini söyleyebilir değişti bu kız diyebilirler. Kendine zarar verme davranışını ergenlik olarak değerlendiren insalar bırak bu değişimi de ergenliğe yorsun. Önemli olan senin ne istediğin insanların ne dediği değil. Sen ne yaparsan yap insalar sürekli söyleyecek bir şey bulurlar. İşin aslı bu yollardan geçmiş biri olarak bir abla tavsiyesi ve desteği vermeye geldim. Kaç kişiye ulaşırım bilmem ama tek bir kişi dahi yeterince önemli benim için. Zamanında bana destek olan kimse olmadı ve belki bir kişiye destek olurum umuduyla geldim. Çünkü yalnız başına her şeyi aşmanın ne kadar zorlu ve yıpratıcı olduğunu deneyimledim.
@@Zeytin123 biliyor musun bir ergen olarak telefona, sosyal medyalara falan çok özeniyorum. Ama neden bilmiyorum. Bu düşünceden kurulmak istiyorum ama ne yapsam olmuyor. Belkide hiçbir zaman öyle bir şeyim olmadığı içindir. Kendimi diğerlerinden alçak gördüm hep. Onlarda normal olan şeylerin hepsi bende bir hayaldi. Bunu birilerine anlatsam, sen değersiz falan değilsin, öyle düşünmeyi bırak diyorlardı. Bende istiyorum bazı düşüncelerimi bırakmayı ama aksine bu düşünceler beni bırakmıyor. Çok kısıtlanıyorum. Dudağıma bi ruj bile süremiyorum. Bazen düğünlerde kuzenim sürünce babam görmesin diye çok çaba gösteriyorum. Duş alma süremden kattığım çay miktarına kadar her şeye laf ediyorlar. Bir şey yaparken dik dik nasıl yapıyorum diye baktıklarından yaparken elim ayağıma dolanıyor, deyincede kızıyorlar.Tost bile yesem, ıyy sen tost mu yiyorsun diye kendimi aşağılıyordum, boşazıma diziliyor iştahım kesiliyordu. Kendimi hiçbir şeye layık görmedim. En baştan ailem anlamadı beni. Babam telefonumu bi aldı 10 aydır geri vermiyor. Neden bu kadar kafama takıyorum anlamıyorum ama, takıyorum işte. Başıma hastalık çıktı, verdiği tehditler, zorluklar. Daha başka acılar çektim onlara ağladım. Mesela bu yaşta aşk acısı çektim aslında çok yanlıştı ama hatamı geç fark ettim. Tam 10 aydır hala aynı acıyı çekiyorum. Her gün ağlıyorum bunun yüzünden. En oynak müzikte bile unutamıyorum onu. Daha yaşımız küçük, saçmalama süeda deyip unutmaya çalışıyorum. Babamın sürekli benden olan şikayetlerini dinliyorum, bana söylediği kırıcı sözleri..benden tiksiniyor artık. Bazen yine bunları yaptığında sinirden sol koluma uyuşma girer, elim ayağım tutmaz. Yüzüm ateş gibi yandığından annem ateşim çıktı sanar... durduk yere kalbime bir şey olur öksürürüm, içimi çekerim. Bana hepsi normal geliyor. Alıştım artık. okula çalışmamaya başladım ve bu yüzden sınıfta kaldım. Hiç arkadaşım yoktu derdimi anlatabileceğim. Sanallardan buldum işte. Onları da yakında babam alır elimden. Evden dışarıya çıkmadım aylarca. Annem tavuk karaltısı mı neyse onun adı, öyle oldun diye gülüp duruyor. Geceleri panik ataktan uyuyamazdım. Sabah 10 olduğu zaman babam yine süeda kalkmadımı hala diye söyleniyordu. Benim hayal gücüm aşırı yüksektir. Bütün günüm hayal kurmakla geçiyor. Olmayan şeyleri hayal edip duruyorum. Öğretmeni dinlerken istemeden hayallere dalıp gittiğimi fark ediyorum. Kolumda 43 tane çizik var. Annemlerden saklamaktan bıktım. Psikopat mı oldum bilmiyorum, çizerken, kanın çeşmeye akması için elimden gelen her şeyi yapıyorum. Çok hoşuma gidiyor. Anlattıklarım abartıyorum gibi gelsede, inan neden üzgün olduğumun çoğunu daha anlatmadım. Eve her hafta pedagog geliyor. Ona yaşamak istemediğimi söylemiştim. Kafamda sürekli intihar veya ölüm senaryoları kurdum. Takıntı haline geldi. Kendim için iyi bir şey yapmak istediğim için ailemi psikoloğa ikna ettim. Lafı geçtikçe, benim işlerim var birde araya şu başımıza sardığın deliler giriyor diye kızıyor. “Aman gızım sakın eller şu hareketlerini falan duymasın, valla ismini deliye çıkarırlar, seni alan da olmaz.” Öyle diyor. Ama haklı olduğunu biliyorum.. neyse neden uzattım anlamadım
İntrenette bir çok yerden baktım öfke anında kendine zarar vermek normal mi diye pek bir şey bulamadım ama galiba burada benim gibi bir çok kişi var. Neden kendime zarar vermek istediğimi anlamıyorum.
Ben de birebir aynı şeyi yaşıyorum. Sinirlendiğimde kendi saçlarımı çekiyorum, boğazımı sıkıyorum, bazen kendime yumruk atıyorum. Sonrasında hep daha rahatlamış hissediyorum. Bunu bıraksam bile öfkeleninca kendimi başka nasıl sakinleştirip kontrol altına alacağımı bilmiyorum.
Ailem yüzünden herşey e sinirlenir oldum bu yüzden ilk başlarda sadece gülüyorum onları sinir etmek için sonra içimde tutmadığımı fark ettim ve kendime zarar veriyorum kendime vuruyorum kafami duvara carpiyorum kendime vuruyorum niye çünkü aileme keske olsem dediğimde amin demeleri sadece bu degil :/
Anaokulunda başladım bu olaya. Ölmek istemiyorum ama başka türlü de rahatlayamıyorum, sinirimi atamıyorum. Defalarca yalvardım psikoloğa gidelim diye. Ama “Bize anlat” “Yapmasaydın” “Yapma napıyım ben” demekten başka bişey yapmıyolar.
Bende psikoloğa gitmem gerektiği söyledim kendimi isiriyorum derslerim çok kötü odaklanma problemim var dehbten şüpheleniyorum ama bana söylenen tek şey kendim çözebileceğim bunun bi bahane olduğu arkasına sığındığım. Gerçekten anlamaları için ne yapmamiz gerekiyor
İlk kendime zarar vermeye başladığım zaman bunu bacaklarıma sert yumruklar atarak yapıyordum. İz kalmasın ve ailem anlamasın diye. Zamanla yürümek bile zorlaşınca kollarıma ellerime tırnaklarımı batırmaya başladım. Bunu engellemek için tırnaklarımı kısa kısa kestim. Sonra kafamı kollarımı o an yakınımda ne varsa dolap yer kapı gibi şeyler onlara vurmaya başladım. Patlama noktalarımdan birinde kafamı hızlıca lavabonun mermerine vurdum. Alnım şişti ve kanadı o zaman kollarıma geçtim çünkü yüzümde ki zarar dikkat çekmişti. Bunu yaparken kendime hiç acımadım ama sonra ya izi kalırsa ve çirkinleşirsem diye çok ağladım. Kollarıma ve baldırlarıma bıcak, makas, jilet, çatal ve bir sürü şeyle zarar vermeye başladım. İleride param olunca yara izi geçiren kremler alırım diye telkin ettim kendimi ve devam ettim. Bir gün annem ve ablamın yanında oldu bu bir bıçakla kendimi banyoya kitledim. O günden önce de kollarımı ve bacaklarımı görüp anlamışlardı. Annem bana deli olduğumu söyledi bağırdı çağırdı ama başka hiç bir şey yapmadı. Benimle konuşmadı. Beni görmedi. Beni önemsemedi. Annemin de zor bir hayatı oldu bunu biliyorum ama bu yaptığı da beni çok yaraladı. Hiç bir zaman yardım almam için bir çaba göstermedi. Ben bir kaç kere düzelmek istediğimi utana sıkıla söyledim bir uzmana gitmek istediğimi söyledim izin vermedi. Para tuzağıymış öyle diyor. Hâlâ reşit değilim ve kendim de bir şey yapamıyorum. Annem ve ablamın umrunda olmadığımı anladım. Babam hakkında hiç bir şey demeyeceğim çünkü o benden hiç haz etmez. Ama annem beni çok kırdı. Bunu ona hiç söyleyemem ama yabancılarla dolu bir yere yazabiliyorum. Şimdi ise kendime zarar vermeye devam ediyorum. Artık nasıl olduğu umrumda değil. Yüzüm kollarım bacaklarım farketmiyor. Elime ne gelirse bir şekilde yapıp kendimi rahatlatıyorum sonra pişman olacağımı bilsem bile. Sadece bir ucubeyim ve sorunlarımdan böyle kaçıyorum bununda farkındayım.
zaten beni fark etsinler falan diye yapmıyorum kestiğimi biliyorlar kaç kere jileti masamın üstüne koydum hatta birkaç tanesini koydum belki annem görür de saklar diye dokunmamış bile. kaç kere banyo dolabını komtrol ettim belki ordaki jilet kutusunu saklarlar diye saklamadılar. kafamdaki gürültüyü susturmak için koluma ÖL falan yazıyorum 19 yaşındayım. gülmem gereken yaşlarda ölmem gerektiğini düşünüyorum. psikiyatri-psikolog çok pahalı devlet hastanesinde şu an arasam en erken 1.5 ay sonraya randevu bulabilirim. 2 kere gittim kolumu falan sorcak sandım hiçbir şey soröadı hatta kapı da yarım yamalak kapalı bile değildi 10 dakika sürdü sorması sonra çıktım sıradakini aldı😢 özellerdeyse 1 2 haftada randevu bulunuyormuş galiba. bi arkadaşımın annesi babası öğretmen özel psikiyatriye gitti şu an da 1 aylık ege tatilinde hayat adil değil.hem de hiç. tedavi olur muyum düzelir miyim bilmiyorum ama yakında int!har edeceğim bu dünya sadece zenginler için var. ben de tedavi olmak bi psikolog psikiyatrist ile konuşmak terapi almak istiyorum 😢 İYİLEŞMEK İSTİYORUM,MUTLU OLMAK İSTİYORUM!! katilimle aynı bedende yaşıyorum en kısa sürede int!har edip bu adaletsiz pis dünyadan kurtulacağım. umarım kolumdaki jilet izleri ve ruhumdaki bu ağırlık ölünce geçer
başlarda sorunlarımdan dolayı ağrı kesici olarak yapıyordum ama şimdi bir bağımlılık oldu. ailem fark edecek diye çok korkuyorum ve bunu durdurmak istiyorum. ancak durduramiyorum :(
Kendime zarar verdigim icin cok pismanim o anki aci duygumu bastirdi fakat izleri bir turlu gecmiyo istedigimi giyinemiyordum annemin ogrenmesi icin telefonumu yaninda acik bir sekilde birakiyodum notlarimi gunluk gibi kullaniyorum belki bakar diye daha sonralarinda dayanamadim annem disardayken WhatsAppdan yazdim o gun cok aglamisrim cok korkmustum eve geldiginde sinirli bir sekilde ac gorucem bu izler bir daha gecnez senin haberin var mi diyerek kizmisti sonra geldi agladi ozur diledi yapamadim iyi bi anne olamadim dedi yorumlara baktim ve soylemeyen cok fazla kisi var ne olursa olsun bilmeleri gerekiyo birakin kizsinlar yapmadiklari sey degil tek bir şey sormaliyim yara izlerim gecmiyor kan akmamıştı ama kanamasına çok az kalmıştı fakat gecmiyo sizce yara izlerimi nasil gecirebilirim
Seni anlamayacak olsalar da birine anlatmayı dene belki bi yol bulunur. Eğer işe yaramazsa ve arkandan ağlıyacak insan yoksa bileklerini planlıca kesip birsürü ilaç içip intihar et veya kendine sadece zarar vermeye devam et öyle yaşamaya bak çünkü başka çare bulamazsın geçmiycek bu... ben de böyleyim derslerle pek ilgilenemiyorum bileklerim gibi önemli yerleri kesiyorum ve intihar etmeme sadece sayılı günler var :)
@@zelalkorkmaz4674 bence de öyle bize gelince biraz anlama kıtlıkları var veyaa işlerine gelmiyorr :) her neyse intihar ediceksen çok iyi düşün çünkü yaparken son anda vazgeçmek isteyebilirsin
Allah rizasi icin yardimci olun bende bu dertten muzdaripim sinir stress depresyon halindekyken kafama iki elimle tokat atiyorum ve evin icerisimde duvarlara yumruk atiyorum haykiriyorum aliem surekli sucluyor zaten yersiz gun icerisinde suclu hissediyorum ilac tedavisi goruyorum en agir haplari kullaniyorum (faverin100 rexapin15 sayfren 30 rixper tam 3 kere hastaneye yattim elektro şok terapisi gordum ne yaptiysam iyilesemedim bir iyi oluyorum bir sure sonra krize giriyorum yardimci olun filkir verin
Anneme sinirleniyorum ve her zaman anneme sinirlendiğimde dizlerimde morluklar oluşuyor çünkü dizlerime vuruyorum anneme vuramadigim için aslında çok da güzel vururum ama sonrasında yani aslında bir k re vurdum ama sonra içimde vicdan azabı oluştu:(
Bu durumdan vazgeçmek için izliyordum. İlk yaptığımda annem direk farketti. BU gün de tuvalete gittiğimde yatakta makas bulmuş. Kollarımı ve bacaklarımı kontrol etti.
annem kolumdaki kesikleri görüyor ve sürekli gördüğü icin artık gülüp geciyor, çok istiyorum psikoloğa gitmek ama maddiyatı fazla, maddiyat problem olmasa bile aileme beni psikoloğa götürün demek istemiyorum. Babam yok, annem abim ve kardeşimle yaşıyorum. sürekli üçüyle de kavga ediyorum, ne yaparsam yapayım yaranamıyorum. yakın zamanda en yakın arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. Taekwondo yapıyorum ve annem destekliyor gibi gözükse de desteklemiyor, gelişebilmek için kendi parami biriktirip boks torbası almak istiyorum, evde kalabalık yaratma, tantana yapmayı kes diyor. abim sadece beni ve yaptığım sporu aşağılıyor. ne yapacagimi bilmiyorum, tek kurtuluş kendime zarar vermek gibi geliyor
Kızım 16 yaşına gircek kollarını ve boynunu komple jiletliyor yasmak istemiyor sanki hep mutsuz ne isterse yapıyorum alıyorum babası yok kaybettik 6 sene önce bende iyi sayılmam ama kendimi unuttum heryeri jilet gördükçe icim parçalanıyor napcam bilmiyorum bilmiyorum heryeri yara çok üzülüyorum elim ayağım tutmuyor bütün yaşam enerjim bitti napcam bilmiyorum ilaç var risperdal akşamları içiyor ama çok kötü gözüküyor zayıfladı ıyyce yemek yemek istemiyor hali kalmadı zayıflıktan onu gördükçe yasamak istemiyorum.
Abla bir psikiolaga gitsin devlette veya ozelde onun mutlaka bu konuda konusarak terapi almasi lazim onunla konusup onu ne kadar sevdigini bunlari yaptikca caninin ne kadar yandigini anlat
Keşke benim annemde sizin gibi olsa çok güzel birşey evladınızı düşünmeniz kızınızın iyileşmesine de sevindim umarım hep sağlıklı ve güzel bir hayatınız olur
En yakın arkadaşım kendine zarar verdiğinden beri araştırıyorum, ancak hâlâ arkadaşımın derdine çare bulamadık. Yaşımız oldukça küçük, 7. sınıftayız. Arkadaşımın anksiyete problemleri var, genetikten geldiğini düşünüyorum. Ailesinde babasının ve annesinin de sorunu var. Bugün okulda elinin üstüne kalemi o kadar sert geçirmiş ki eli tamamen kandı. Ben görmedim arkadaşım görmüş, "Parçalayacak gibi yapıyordu." dedi. O yarayı gördükten sonra çok etkilendim psikolojik açıdan. Bu senenin 4'üncü kez kendine zarar vermesi. Ben açıkçası mazoşistlik ve sinir hastalığı olduğunu da düşünüyorum. Çok kolay sinirleniyor genellikle. Psikolojik açıdan bunu bilen herkes etkileniyor, ve üzücü.
Benimde arkadaşım yapıyor 7. sınıfiz yaşadıkları bir çocuğun yaşadıklarının on bin katı belkide ailesinde sürekli kavgalar oluyor sen çözüm bulabildin mi peki son durum ne
@@ladymoonlight6635 Dostum öncelikle arkadaş çevresi önemli. Ergenliği ağır yaşamasının da farkı var. Şu an geçen sene yaptıklarına kahkaha atıp gülerek dalga geçiyoruz. Zamanla geçiyor. Tabii bu biraz psikolojik destekle de alakalı. Psikoloğa gitmiyorsa gitmesini öner. Benimki zaten gidiyordu. Bir arkadaşımız vardı. O biraz bozmuştu zaten. Onu attık grubumuzdan. 2 kişi kaldık. Kendi haline saldım, dedim ki "seneye geçer zaten ama bir daha yapma". Ve cidden geçti. Sen yaptıklarımı yapma sakın. Berbat bir arkadaş oldum ona karşı. Neyse ki kendi kendine düzeldi. Yapmaması için destekleyen cümleler kur eminim ki zamanla azalacaktır.
Bende kendime zarar veriyordum videodaki bazı nedenlerden aile içi şeylerden okul içi sorunlardan falan işte kollarımı kesiyodum 8 9 tane hap içiyordum bazen camın önünde durup atlasammi diye düşünüyordum okul rehberliğine falan gittim psikiyatriye git dedi annem falan öğrendi kızdı beni babama söylerim diye tehtid ediyor bidaha yaparsan babana söylerim falan diyor işte klasik türk annesi çocuğunu anlamadan sorununu dinlemeden babayla tehtid etmek heralde babama söylerse babamda beni döver falan o mana işte arkadaşlar kendinize zarar vermeyin güçsüz olmayın hiç bişey sizden daha değerli değil herşey gelip geçici sadece geleceğinize odaklanin lütfen güzel meslek edinin hayatınızi kurtarın sonra en iyi arkadaşınızla ortak eve çıkabilirsiniz mutlu olmaya odaklanan hiç bişey için geç değil
17 yasindayim kendimi bildim bileli kavga dolu bir evde buyudum son 1.5 senedir annem babami terk etti ama biz hâlâ gorusuyoruz bazi zamanlar icimde ciddi anlamda ofke doluyor ve etrafima saldiriyorum. Ama kimseye zarar vermiyorum, o yuzden kendi kendime vurmaya basliyorum. Kac kez yuzumde ve gogsumde cizik ve ezikler dolastim. Birkac kez de intihara kalkistim. Ne yapmam gerektigini bilmiyorum, babama kac kez dedim bi uzmana gozukmem gerektigini soyledim ama o israrla hocaya gidip muska ve benzeri seyler yazdiriyor
Bende 4 ay once bi olay yawadim ve ilk once ailem yanimda diyildi iw arkadawm benimle konuwuyodu bi tek o beni anliyodu. Bir gun dayanamadm kendime zarar vermek istedim bileklerimi kestim cokda diyildi sonr kendim durdum. Bir akwam yine bi olay yawandi odama gittim aynanin karwisinda ağlaya ağlaya bileklerimi derinden kestim hic biwey hissetmiyordm sonra kanayarak babamin yanina gittim ağliyordum sonra annem geldi kendimde diyildim ölmek istemiwdim ama yapamadim o akwam ailem bir an olsun yanimdan ayrilmadi. Ailenizi sevin onlar için hayatdayim ama hala içimde bir weyler var atlatamiyorum.
Aileme söylemeye götüm yemiye kesince rahatlıyorum 2 yıldan beri kesmeye başladım ve 3 yerimi kestim sağ sol elim ve kolum bir tarafım rehberle konuş bir tarafımda söyleme birşey olmaz diyor
Allahim neler okuyorum..nasil böyle acımasiz olabilirsiniz çocuklar .kendinize yaptiginiz zülum başka birsey degil..daha cok okuyun kendinizi geliştirin. Şimdi ailenizle bu duygularla baş edemiyorsunuz. Yarin birgün başka insanlarla nasil başedeceksiniz. Cok güclü ve sabirli olun lütfen..Allahin verdigi bu cani ufak tefek şeylerle harcamayin..bu kadar hassas olmak kimseye yaramaz..kendinizi meşkul edecek geleceginize iyi gelecek ugraşlar bulun..kendinize iyilik yapin utanilacak ezik gösterecek davranişlar yapmayin..hepiniz Allaha emanet olun..
İyi niyetli ama çok anlayışsız bir yorum kusura bakmayın. Güçlü olun demesi kolay da sizin hiç bu duyguları yaşamadığınız o kadar belli ki. Onlar biraz anlayış istiyorlar sadece onları anlamaya çalışalım. Dertlerine kulak verelim biraz da
Ben kendime hic zarar vermedim ama keskin bir alet görünce kendime zarar veresim geliyor çok zor tutuyorum kendimi gözümün önune o keskin aleti bilegime soktugum geliyor herşeyi içime atıyorum
Bana ne yapmam gerrktigini bileniniz varsa yardimci olsun oglumu cok seviyorum herseyine elimden geldigince kostum anne arkadas gibi olmaya calistim unuversite son sinif okuyor cok iyi bolum okuyot basarili ama son sene kizlarla takildi ayrildi son iki haftadif bir kizla konusuyor acaba sebebi omu diyorum cunku oglum basarili yurt disinda burslu okudu geldi maddi sikintisi yok manevi oglumu cok sevdigimi oda biliyor her zaman der bana hem anne hem baba oldun herseyime kostun der babasindan ayrildim yillar once kollarini kesmis ne yapmam lazim sorunu nedir anlayamadim madde bagimlisi degil nefret eder o tur seylerden sigara icmez arada ayda bir veya iki ayda bir iki bira falan icer ucumcuyu zor bulur nedir sıkıntı acaba pisikologa goturucem sorun nedir neden yapti bunu bulamiyorum o kadar akilliki bir iki aileden veya taniyan onu arkadasimla konusuyorum bu ladar akilli cocuk neden yapti diyorlar benim oglum pirlantadanda degerli benim icin neden yapti kiz meselesi icin mi yapti acaba arkadasima diyorum o kiz meselesi icin yapicak bir cocuk degil akli basinda cocuk o diyorlar
Ailenin çocuğun kendini güvende hissettiği yer olması lazım genelde ancak ben annemin olduğu yerde bırak güvende hissetmeyi rahatsız oluyorum bi şey der mi incitir mi beni yine kırar mı diye :)
Kendimi bildim bileli psikolojim bozuktur ( ne kadar kimse bilmesede) mutlu gibi davranmaya calisiyorum ama bugun dayanamayip bir sinir krizi daha gecirdim bu sefer ilk kendime zarar verisimdi bacaklarimi tirmikladim izleri kaldi tabi kimse gormedi ama umarim ileriye gitmez bu durum ama cidden artik her seyi icimde barindirmaktan biktim anlaticak kimsem olmadigi icinde artik kendime zarar vermeye basladim
Bundan kurtulmak istiyorum. Kollarımı parçaladım, sürekli sinir krizi geçirip kendime şiddet uyguluyorum yardıma ihtiyacım var. Kendimi kontrol edememeye başladım. Ablam kollarımı gördü ve bana sürekli dikkat çekmeye çalışıyorsun diyor. BEN BUNU YAPMAK İSTEMİYORUM!
Sinirlendigimde istemsiz olarak bardaklari sıkıyorum kendimi sıkıyorum ve bugün bir bardagi agzimdayken kırdim bir şey olmadı ama bilmiyorum her şey çok güzel ama ben bozugum sanirim
Merhaba hocam Benim kızım 13 yaşında sürekli kendine zarar veriyor elini kesiyor kolunu kesiyor ben kzıyim anne bilmeden oldu diyor bende çok korkuyom bundan😭😭😭😭😭
Kollarıma, bacaklarıma, karnıma attığım çizikler beni korkutuyor. Çizikler bileğime her yaklaştığında o an bir şeylerin farkında olmasam da kurumuş izlere baktığımda ödüm kopuyor. Destek alıyorum ve ailemin de haberi var ama geçmiyor. Ne yapacağım bilmiyorum. Ben yaşamak istiyorum.
@@cileksimsek5430 annem gördü. Ben banyo yaptığımda kesikler açıldığı için kurulandığım havluya kan bulaşıyordu. Bunu farketmemiştim. O farketmiş. Bir aralar yüzümde ve boynumda da izler vardı. Oradan anladı. Zaten pek iyi bir ruh halinde değildim. Anlayışla karşıladı. Babamın aksine.
@@ruyaalivenyeva1454 ailemle hicbir sey paylasabilen bir insan degilim kendime zarar vermek uzun suredir yaptigim bir sey degil ama suan vucudumda izler var 2 3 aydir gecmesi icin ugrasiyorum,ama tamamen gecmiyor izler kaliyor. yaz da geldikce ailemin gormesinden korkuyorum cunku aciklama yapmak ya da konusmak istemiyorum bunu, ayrica annemi uzmek de istemiyorum.onunla nasil paylasmaliyim bilmiyorum
@@cileksimsek5430 elinden geldiğince kendini anlatmaya çalışabilirsin. Babam öğrendiğinde tabiri caizse ağzıma sıçmıştı, bana bir travma yaşattı. Annem ise hala daha çok üzülüyor fakat onlara açıldığım için sorunlarıma az çok çözümler bulabiliyorum. Onlara güveniyorsan söylemeni tavsiye ederim. İlla görmesinler diyorsan ben yazın kapatıcı sürüp denizde dahi hırka giymiştim. Tabiki işkillendiler fakat kiloma takık biri olarak kollarımı sevmediğimi söyleyerek geçiştirmiştim. Sen de böyle bir şey deneyebilirsin. Tabii gerçekten anlatmak istemiyorsan ve kendine bir daha yapmayacağın konusunda güveniyorsan. Ben hala kendime zarar veriyorum, ne yazık ki
@@cileksimsek5430 Önce ne hissetiğini anlatmaya çalış. Muhtemelen kendini kesmek seni rahatlatıyor olmalı, bunu anlatabilirsin. En azından bende bu bu şekildeydi yani. Neden yaptığını sen de bilmiyor olabilirsin fakat yine de ne hissettiğini anlatmaya ve anlamaya çalışabilirsin. Ben böyle yaptım bilmiyorum
İlk kendimi kaşıyarak kanatıyodum,Sonra orası kabuk bağlıyodu, Daha sonra bunu bırakıp saçlarımdan tutamlar alıp bi anda çekip kopartıyodum, Sonra jiletlemeye başladım işte, ama hep aynı kısımlara uzun çizikler bırakıyodum,1 sene fln yapmayı bırakmıştım , yine yapmaya başladım ama bide iğneyle kazımaya başladım kendimi jgjfhjj, KOMBO🤌🏻valla canım acımıyo zaten kendimi rahatlamış hissediyorum tüm öfkemi gideriyor
Once yastikla kendimi bogmaya basladim sonra saclarimi siddetli bi sekilde yolmaya basladim sonra tirnaklarimi derime batirmaya basladim ondan sonra derimi sert hir sekilde kasimak hosuma gitmeye basladi halada yapiyorum derimi kasirken bakmiyorum sadece agliyorum yada gülüyorum (sinirden) sonra en sonunda baktigimda elim kan icinde oluyor krem falan surunce geciyor sonra ailem bunlari ogrendi ve iyi davranmaya ve beni sevmeye basladilar hosuma gitti oyuzden bir daha kendime zarar vermedim sonra tekrar soguk ve sert davranmaya basladilar ve ben tekrar ayni seyleri yaptim ama bu sefer senin bileklerini keserim gibi tehditler yagdirdilar ve s!ddet uyguladilar cok korkuyorum suan orgu ormeye basladim elim durmuyor sinirlenince yada uzulunce oyuzden biseyler yapmaliyim ve bende orgu oruyorum orgum yankmda olmayinca yine zarar veroyorum biliyomusunuz kpopu ailemden daha yakin hissediyorum kendime bana sevgi veriyor kpop ama yine kendime zarar veriyorum hatta hala hatirliyorum 6 yasinda bileklerimi kesiyodum.
Ben kendime ders vermek için yapıyorum bir daha aynı hatayı yapmamak için amacım aptal ve gereksiz duygulardan (sevmek, mutsuzluk,mutluluk,sinirlenmek...)kurtulmak için ve keyif alıyorum ama bazen ben bu kadar değersizmiyim diyorum ama cevap belli evet kimsenin umrunda değilim amacım ilgi çekmek:))
Bu videoyu değer verdiğim bir arkadaşım için açtım. Kendisi kapalıydı, bu yüzden uzun kollu giyinirdi. Bir keresinde uzun kollu kıyafetinin altında birkaç yara izi olduğunu gördüm. Bunu onun yaptığını başta düşünmedim ve pek umursamadım. Aradan 4-5 ay geçti ve arkadaşım açıldı. Yine yara izleri gördüm. Bu sefer ellerinde ve boynunda çizik çizik ve net gözüküyordu. Onun yaptığını anladım ve endişelendim. Çünkü bir iki tane değil, bir sürü yara vardı. Kolları tamamen... Beni kan da tutuyordu. Ona bunu neden yaptığını sordum. Cevap vermedi. Açıldıktan sonra bir daha kimseyle konuşmadı zaten. Okula yarım gün geliyor, gelince de kimseyle konuşmuyor. Onun adına çok endişeleniyorum. Çünkü o hiç böyle biri değildi. Öğretmenler çok geçmeden fark etti. Sık sık idareyr gidiyor. Bana tek kelime etmiyor. Onun adına cidden endişeleniyorum...
Beb şu an kız arkadaşım için geldim önerisi olan varsa lütfen yazabilir mi o da bende yardım istedi ve ona yardımcı olmak istiyorum sizce ne yaparsam yardımcı olabilir
Kimse beni anlamıyor kimsee hiç kimse ergen olduğum için değil gün için de bir şeyler oyalanıp mutlu olabiliyorum bir iyiyim bşr kötüyüm 1 aydır böyle yaşadıklarım ağır geliyor kullanılmış salak aptal tüm kötü şeyler hak eden biri olarak görüyorum kendimi herkese zarar veriyormuş gibi sanki ben insnalweın hayatına girmesem daha iyş gibi annemler sürekli beni yargılıyor bir dershaneye gitmek istmelyorum dedim diye demediklerş kalmdı ki kaç kere düzgünce konustum of öyle artık kaşbşmdkrş acı gitsin rahat huzurlu nefes almak istiyorum nefesimde boğuluyorum artık
Biri bana yardımcı olabilir mi ? Ben 13 yaşındayım ama sanki 13 yaşında gibi deil de 18 yaşında gibiyim etrafımdaki insanlar bana daha 13 yaşındasın ne derdi fln deyip küçümsüyorlar ailemdeki hiçbir üye beni sevmiyor tek ailem deil etrafımdaki hiç kimse herkes beni eleştiriyor ben çok sinirli bir insanım ve kimseye karşı sevgi duygusu beslemeyen bi insanım ne yapmam lazım lütfen biri yardımcı olsun yoksa kendime sadece kolumu çizdiğim kadarıyla kalmayıp başka kapanmayacak yaralar da açıcam.
Ayni duygusuzluk hissini yaşıyorum insanlar hakkında sürekli kötü düşünme kale almama birilerini sevmemek için resmen zorluyorum kendimi senin yaslarindayken acayip duygusaldim sanki o zamanların acısını çıkartır gibi herşeyden nefret ediyorum ama senin içindeki nefret en başından beri sende olan birsey ise bunun sorunları farklı oluyor
Bileğimi Keserek İntihar Etmeyi Denedim Bir psikoloğa gorunmeliyim belki ama ailem düpedüz karşı çıkıyor psikolog konusuna kendime birşey yapmaktan/kendime zarar vermekten korkuyorum istediğim bu değil. küçüklüğümden Beri kavgalı bir evde büyüdüm sonrası yurt belki de bu yuzden
Bana hiç işe yaramadı ben kendime zarar vermeye başlayalı 2 ay oldu ama kendimi durduramıyorum kollarımı çiziyorum çatal,bıçak gibi şeyler Tırnaklarım yardıma iktacım var artık dayanamıyorum daha önce intihar girişimim oldu ve Ailemin hiç haberi yok bi ev çatısından atlamaya kalktım bu bana acı veriyo en küçük şeyde kendime zarar vermek ten bıktım ve daha önce bi ilaç içmeye kalktım bi kutu bunlar bana acı veriyo dayanamıyorum artık bana yardım edin
Ben 12 yaşındayım ailem bana ilgi gösteriyor ama beni anlamıyorlar ben evde güvenli değilim abim bana cehennemi yaşatıyor resmen sürekli bana vuruyor ben odamda otururken kapıma tekme atıp kapımı açıyor çok korkuyorum duvarımda kocaman delik oluştu kapıya attığı tekmelerden ondan çok korkuyorum küçükken beni camdan atmaya çalışırdı onu görünce bile sinirden ağlamaya başlıyorum geçen gün bana bağırdı o kadar korktum ki altıma kaçırdım korkudan artık dayanamıyorum ben kendime zarar vermeye başladım engel olamıyorum duvara yumruk atıyorum kapıya tekme atarak sinirimi gidermeye çalışıyorum ama geçmiyor bazen sinir krizi geçiyorum ve etrafa zarar veriyorum abim benle sürekli dalga geçiyor diye özgüvenim sıfır süreklilik depresyona giriyorum aileme söylüyorum inanmıyorlar ama bıktım artık öldürmek istiyorum abimi
_Bize bunu yaptıran ve bu videoyu arattıran kimseleri affetmiyorum_ ...
👏🙁
Ben ardim elitf ve oglum için baktım
Peki benin sana nasıl bi zararim olmuş olabilir afetmemen için
Biz buraya gelenler ailemizin umrunda değiliz. Arkadaslar desen onlar da bikti dertlerimizden. Biz tek başımıza yapıyoruz her şeyi. Yalnız düzelemez miyiz
Düzelmenin tek şartı var ailenin seni umursayıp umursamaması senin için önemli olmayacak önce kendi iyiliğini düşüneceksin birilerinin sana değer vermesinin senin için bir önemi olmayacak kendine o değeri kendin vereceksin kendini seveceksin başkasını değil aynaya baktığında güzel alımlı sevinçli bir insan görmek için yaşayacaksın mesleki kariyerine önem vereceksin sen istersen olur başkalarının yardımı hiç önemli değil içinde o gücü hisset
Düzeliriz. Sadece kendimizi sevmeliyiz ve biraz bencil olup kimseyi umursamamalıyız
Yıllar boyunca kimseye söylemedim . İlk önce kendime zarar nasıl verebilirim diye düşünmeye başladım . Sonra yavaş yavaş kendimi yastıkla , iple ve kendi ellerimle boğmaya başladım . Ardından ilk önce tırnaklarımı derime batırmaya başladım , sonra ne zaman bir kalem görsem ucunu açıp kollarıma batırıyorum , en sonda bileklerimi kesmeye başladım . Ardından bunları yaptıktan sonra fotoğraflarını çekip gizliyordum ilk önce bu fotoğrafları çekme amacım o fotoğraflara bakınca ders alıp bir daha yapmamaya çalışmamdı . Ama sonra fotoğraflara bakınca hiç bir şey hissetmemeye başladım . Karantina olunca daha beter oldu . Her şeye sinirleniyorum veya üzülüyorum sonrada kendime zarar veriyorum . Bazen hoşuma gidiyor . Sonra intihar mektupları yazmaya başladım . Ama her zaman sanki beni bir şey durduruyor . Ailem bir gün öğrendi ve bana sadece " bende seni zeki sanırdım geri zekalı " dedi . Ve ne bana yardımcı oldu ne de benimle bu konu hakkında 1 cümle konuştu . Bazende sanki bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum ve sanki ben ölürsem daha iyi olur zannediyorum . Ve sanki ben bu dünyada sadece ölmeye hakkım varmış gibi hissediyorum .
@@furkanchannel4975 kolay gelsin reis
Bende aynı hissediyorum malesef :(
@@tan19977 furkan reis altan alttan
Sana birşey diyeyim mi kimseden merhamet bekleme kimse seni anlayamaz ne yaşadığını Bi Allah bilir bide sen bilirsin onlar bizim gibi değil anlayamazlar bizi ama sen kendini iyice kötüleştirirsen soluğu psikiyatri kliniğinde bile alabilirsin 7-24 kamerayla izlenirsin ailende seni almaya gelmez orda hiçbişey yok çok hasta insanlar var ve yanında yatanın seni gecenin Bi yarısı boğmayacağının garantisi yok banyolarda kilit yok hemşireler köpek gibi azarlarlar kendine zarar vermeye çalışırsan seni tecrite atarlar elini kolunu bağlarlar orda hayatının travmalarını yaşarsın sakın yapma biran önce vazgeç onlar seni akıllı sanırmış ya sen akıllı ol gücünü onlara göster sende onları sevme kendini sev bırak kimse sevmesin sen kendini sev diğerlerine ihtiyacın yok anaymış babaymış kardeşmiş insanın sırtına yükten başka bişey değiller önce hayatını mahvederler sonra seni suçlarlar sen kendini sevmeyi öğren hergün kendine bak ye iç sağlığına dikkat et kimseyide kendinden daha çok sevme bu yazıyı okuyan herkese söylüyorum bu hayatı yaşayan sizsiniz mutlu olun ne zaman öleceğimiz belli değil ölesiye kadar mutlu olmak için yaşayın ne suç işlediyseniz de tevbe ettikten sonra aynı hatayı yapmadıktan sonra kendinizi affetmesini bilin insanın kendine yaptığı kötülüğü düşmanı bile yapamaz
Bende senin gibiyim bu korona dan dolayıda biraz evde kaldım dahada bunalım kendimi kesmedigim bir yerim yok vucudumda heryerim kesik ailem de çok duyarsız yani bende senin gibiyim yalnız değilsin kardeşim
Farkettiniz mi neden yorumlarda hiç ebeveyn yok hepsi kendine zarar veren kişiler ve bundan kurtulmak istiyorlar ve çoğu kişi bunu ailesine anlatamıyor çünkü anlatsalar kızacaklar, ceza vereckler vs. Herkes şimdi ki gençlikten şikayetçi ama sorsan gençler için ne yaptın diye koca bir HİÇ. Evt kendime zarar veriyordum, bazen ölmek istiyordum ama ben yavaş yavaş bıraktım bunu. Zaten gençlerin böyle kendine zarar verme olaylarında suçlu genellikle ebeveyn oluyor çünkü ya gerekli ilgiyi vermemiştir ya da buna benzer ve daha kötü şeyler böyle kendine zarar verme eyleminde bulunan arkadaşlar varsa yazsın insta dan her türlü dertleşiriz...
İnsta adını verir misin
bu davranışı dikkat çekmek için yaptıklarını sanan büyük bir topluluk var
Eskiden saçma bulurdum. Ama şimdi kastedileni anlıyorum. Kendine zarar vermeyi durdulamaz yapan da bu zararın seni rahatlatması
@@bangtansonyeondan7723 bu bağımlılık yapan bir davranış
@@yigita.3566 peki sen napıyorsun?
Üzüntümü böyle çıkartıyorum.
Ben herşeye çok çabuk sinirleniyorum herşeye hemen ve anlatıldığı gibi hiçbişey hissetmiyorum acı hariç sadece kendime zarar vermek ve ölmek istiyorum kendimi gereksiz buluyorum herşeye ağlamak istiyorum niye bilmiyorum yaşayan varsa lütfen yoruma yanıt versin
Bende oyleyim .hepsi sevgisizlikden aile sevmiyo hickimse cok sinirliyim
@@ruya753 ailen tabi ki seni seviyor , sadece bunu gösteremiyor olabilirler . Lütfen böyle kötü şeyler düşünme ve bu hissettiklerini ailene anlat .
Ben kendime zarar veriyorum
@@uwuismimbulamadmondan2045 psikoloğa görün
@@demirpantolon299 piskolojimizi bu hale getorenler gitsin
19 yaşındayım ve mezunum sınava hazırlanıyorum . Hissettiklerim ergenlikten dolayı olan geçici şeyler değil . Türkiyede yaşam zaten zor ve buna ayak uydurmak lazım ama ben yapamıyorum bilmiyorum. Her zaman içimde bir boşluk var. Kollarim izlerle dolu. Neden yapıyorum onu da bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Kendimi anlayamıyorum ben. Çözümleyemiyorum. Karmakarışık geliyor bana kendim. Duygular çok karışık . Hepsi birbirine girmiş . Boşluk da hissediyorum. Sanki göğsümde bütün duygularım birbirine girmiş ve tam ortalarında bir boşluk var gibi. Ben çözümleyemiyorum kendimi. Neden var olduğumu da bilmiyorum. Araştırdım da ama sonuç bulamadım . Bu hissettiklerim kesinlikle ergenlikten değil . Her şeyin bilincindeyim ve farkındayım. Aklim da başımda. Kafamı duvarlara vurduğumu hayal ediyorum. Evi yıkıp döktüğümü her şeyi birbirine geçirdiğimi hayal ediyorum kendime çok çok zarar verdiğimi hayal ediyorum bunu yapmak istiyorum. Ama düşüncelerimi bırakıp gerçek dünyaya dönünce bunu yapamıyorum . Sanki bütün heveslerim içimde hapis ve dışarı çıkamıyorlar gibi. Eyleme dökemiyorum. 2 yıldır neredeyse hiç ağlamadım sadece birkaç kez gözlerim doldu. Ağlayamıyorum da. Kimseye bir şey anlatmam zaten pek çevresi olan biri değilim . İçime atarım hep. Neyi attigimi da bilmiyorum neyi anlatacağımı da. Atıyorum atıyorum ama bunun bir sonu olacak elbet. Bir patlama noktası . neden ben burdayım neden düşünüyorum. Neden yazıyorum
ruhsal acılarımı bedenime zarar vererek bastırmak yerine yalnızlığımdan doğan hayal ürünü dostumla paylaşıyorum bazen kendimi o kadar çok kaptırıyorum ki kendi kendime konuşmaya dert anlatmaya onun ben değil başka biri olduğunu düşünüyorum belki de başka biridir sanırım aklımı yitiriyorum ama umrumda değil bana çok iyi geliyor bunu neden yazdığımı bilmiyorum
seni o kadar iyi anliyorum ki
@@abdurrahmancoskun1329 sanane
@@abdurrahmancoskun1329 kime ne zararım var be
@@abdurrahmancoskun1329 ben düşüncesinim ha
Gençler lütfen kendinize zarar vermeyin. Oğlum kendine zarar verdiğini söylediğinde şok oldum bu videoyu buldum. Hiç kimse hiç birşey sizden daha değerli değil. Kötü duygular düşünceler geçecek, merak etmeyin. Sizi seviyoruz❤️
Abi / abla gel seni alnindan opecem
Canım benim.. teyze diyebilirsin 🥰🤗
Ben kanatma,kesme falan değilde.
Daha çok saçlarımı yoluyorum,kendimi boğmaya çalışıyorum,kendi elimle kendimi dövüyorum ve kafamı duvara vuruyorum.
Bunları yaparken ağlıyorum.
Bunlardan sonra genelde başım ağrıyor ve ağrı kesici alıyorum,ağrı kesici etkisini göstermeye başlayınca sadece ağrı kesilmiyor,üzüntü de kesiliyor ve bir anda kendimi enerjik hissediyorum.Ama aynı şeyler tekrar tekrar yaşanmaya devam ediyor.
Artık mutlu olmak istiyorum....
2 yıl geçmiş senin yaşadığın şeyleri şimdi ben yaşıyorum umarım şimdi daha mutlusundur
Off gerçekten sonraki baş ağrısı çok kötü oluyor bundan kurtulabildin mi
Ben hep üzüldüyümde içime atıyorum.İçime attımda kalbim çox acıyor.Oysa bileyimi kestikde acı azalıyor.Aileme söylersem artislik yaptığımı sanıcaklar.Bir kere gördüler.Onlara daha yapmıyıcağımı söyledim.Ancak benim elimde olan bi şey deyil.Depresyona girdiyimde bunları düşünümiyorum.Sanırım ailemde pek umursamıyor. zaten bi keresinde görmüşlerdi ve eyer bir daha yaparsan seni öldürürüz demişlerdi.Sanki ölümden korkuyorum.Bu güne dek yapmak istediyimde zaten ölmekdi
Kan cikinca rahatliyosun bende oyleym
ben sigara söndürüyom omuzumda bi çeşit ruhsal ağrı kesici ☹️
sen bunu yazalı 1 yıl olmuş şu an nerdesin, nasılsın bilemem ama yine de kendine bunu yapmamalısın. Evet bunu ben de yapıyorum ama sırf ailen sana kötü davranıyor diye sen de kendine kötü davranma. Ben ölürsem kim üzülürki, değersizim, çirkinim gibi şeyler düşünme çünkü sen ölürsen veya kendine zarar verirsen ben üzülürüm, sana değer veriyorum ve bence sen çok güzel/yakışıklısın bana inanmayacaksın belki ama eğer çirkin olduğunu düşünüyorsan kendine yanlış açıdan bakıyorsundur sadece kusurlarına odaklanmışsındır, o yüzden şimdi git ve aynaya bakıp seni seviyorum de. Bu yalan olsa bile çünkü eğer kendini sevmezsen kimseyi sevemezsin💖❤️😽 umarım günün güzeldir
@@roksanad1452 bende kan çıktıkça rahatlıyorum
Ve içimize atmamıza sebep oluyolar. Anlatsak sıçarlar ağzımıza anlatmasak neden anlatmadın oluyo
Hepsi sevgisizlikden ailen sevmiyo hep kiyasliyolar..hic kimse sevmiyo iwte
Allah seni seviyor bunu hissettiğinde başka hiçbir sevgiyi istemeyeceksin
Her şeyi içime atıyorum gidip odamda ağlıyorum sinirlenince üzülünce kendime ağır tokatlar atıyorum saclarimi yoluyorum kendime zarar veriyorum vurarak napmalıyım bilmiyorum annemin dediği tek sey millet seni görürse deli der bu ne demektir ya
iyilestin mi?
Benimkide ruh hastası diyor
benimde öyle diyorlar ben ailem için utanç kaynagiyim ben bileklerimi heryerimi kesiyorum hiç bitmiyicek sanırım sana birsey söyleyeyimi benim öğretmenim de benim gibi bileklerini kesiyordu küçükken bana kolundaki izleride gösterdi yani anlayacagin hepimiz hata yapabiliriz ki halada yapıyorum malesef
@@teknohanim bana soruyorsan Hayır geçmedi
Ayşegül benimkide geçmedi sınab haftamdayım üstüne iyice stres sadece kendimi kesince rahatlıyorum
Benim bazı takıntılarım var ve bunlara uyulmadığını düşünmem bile delirmeme yeter. O an ağlıyarak ve bağırarak koluma vurup tırnaklarımı geçirip bir şeyleri tekmeleyerek kendi canımı acıtmaya çalışıyorum çünkü sinirimi geçiriyor.
@@keremyesilgul8286 o yüzden zaten
Bnde
@@keremyesilgul8286 buraya yazan insanların sadece birilerinden yardım alıp içlerini açmak istediklerini farkettim. Bu yaptığın yorum onların kalbini kırabilir empati ne demek bilmiyorsan böyle şeyler yazma lütfen.
Değerli arkadaşlar, değerlilik sıfatıyla başlıyorum sizin için çünkü gerçekten en önce Allah'ın daha sonra da kendinizin değerlisiniz. Bir çok genç sizin gibi ama bunları sınama ve sizin de bu sınamadan olumlu bir yanıt vereceğinizi kararlaştırıp tüm kötü anlarınızda aklınıza ketirin ve bu fikri hiç unutmayınız.
LGS ye gireceğim sene kendime zarar vermeye kalktım...nefes darlığı yaşamaya çalıştım, ateşimi çıkarmaya başladım,soğuk suyla duş aldım,odam da öfke nöbeti geçirdim,sınava girince kötü not alırsam ailem ne der diye korktum...ve hala korkuyorum...
Bende lgsye giricem ve bendede korku var ben kolumu çiziyorum nasıl olcak bilmiyorum ve lgsye 3 hafta kaldı
LGS bitti ve ben hala kendime zarar veriyorum .. zaten LGS den once de kesiyordum kendimi
Bende lgs ye giricem ve yani şeyi yaşıyorum
@@blurryface2564 bende
Ne oldu LGS ?
eğer bu yorumu gören ve kendine zarar vermeyen insanlar varsa yapmayın gerçekten bağımlılık
Irem sen ve diğerleri, çok zekisiniz ve buradasiniz bu dünyada varsiniz, evet bir anne ve babadan dünyaya geliyoruz ve bu Allah kismet ettiği için böyle, Allah sevdiği için. Bende yazdiklariniza benzer çocukluk geçirdim, kurduğum bağ ailem yerine kendim ile, derslerim ile, öğrenme merakim bana yardim etti, böylece gelişince kendi değerimi, bağimsizliğimi kendi gücümü, kendime yetebilmeyi hissettim. Şimdi anneyim. Inşallah karşiniza hissedebilen insanlar çikar ve yeniden güvenebilirsiniz.
ben artık evden kaçmayı bile düşünebiliyorum bazen binadan atlayacak duruma gelmiştim umarım kendimi düzeltebilirim
Terapiste gidebilirsin sana daha iyi gelir.Düzeleceğine inanıyorum >3
Cok sinirliyim kendime parcalamak istiyorum saclarimi yolmak cizmek istiyorum dayanacak gücum kalmadı.zor dayaniyorum zarar vermemek icin .paranin benim icin önemi yok. Hayattan beklentim yok.kimseyle konusmak dahi istemiyorum.ölmek deyilde sonsuz bir uyku gecirmek istiyorum.
seninle gurur duyuyorum yasamaya degersin, mukemmelsin seni seviyorum
Ne yaşadın bu kadar
Mawilimon_ ekler misini beni
Kim demiş aile endişe duyar lan aksine ölsem yeridir
Psikolog İzzet güllü izleyin
Genç arkadaşım sen değerlisin bunu bil
Abla ben kendime tokat attıkça çizdikçe morartıkça kendimi daha iyi hissediyorum ama şu an ailedeki herkesle aram berbat ablam artık bana karşı gram sevgisi bulunmadığı söylüyor annem her an telefonumu alabilir ve sürekli kavga ediyoruz benim ne kadar kötü biri olduğumu söylüyorlar cidden bunlardan sonra artık cidden kendime yaptıklarım beni mutlu ediyor eskiden asla böyle şeyler yapmam manyak mıyım derdim ama farkediyorum da cidden yapabiliyormusum
Bende de ailem asla rahat birakmiyor nereye gitsem basimda dikiliyorlar bunu yazarken bile baska odalara gitmek zorunda kaliyorum evde tek kizim 3 abim var sürekli kucuk abimin hizmetkari gibi davraniyorlar bana ben bissi istesem olmaz abimin götünü yaliyorlar bisi istiyor musun diye neden oluyor neden yapiyorlar bilmiorm sürek herkesle kiyasliyorlar kedimle bile kiyasladilar kendime zarar vermek kismi suanda tirnaklarimi batiriyoeum sacimi cekioem falandi sonra kedimin cırmıklarini elimde gördükce hosuma gitmeye basladi aciyordu ama rahatlamis hissediyordum kedimle oyun oynayip elimi veriyordum sirf o rahatlama icin acisina katlaniyordum psikopat olduğumu dusundum sinirimi o gün cikaramazsam asla rahat edemiyorum ya yastikla savasiyoeum yada kendime zarar vererek gideriyorum aileme bunu söylesem umursamazlar bile zaten babasiz büyüdüm bu benim icin zordu üstüne bu hal gelince artik dayanamıyorum arkadasima anlatsam nereye kadar dinleyecek anneme söylesem ben senin yasinda neler cektim ailemden sende en ufak bir seye böle yapiyorsun falan diyp lafi agzima tikio nefes alirken bile daralıyorum arkadaslarimla konusmak bile icimden gelmiyor sadece yanliz kalmak istiyorum yanlizliğin verdiği o huzuru yadamak istiyorum disari cikmak yemek yemek eğlenmek bile istemiyor canım daha ne kadar sürüklenebilirim ki
@@zbusraag knk sen hapis hayatı yaşıyosun gerçekten tam olarak kendimi gördüm. Onlara hiç bir şey anlatasım gelmiyor ama ben kendimden çok sana üzüldüm benim de sürekli mesajlarıma bakıyorlar , giydiğim şey açık sa biraz zorla çıkartıyorlar , sırf bir erkekle konuştum diye ağzıma sictilar konuşma da saklambaç oynayalım hayır ebelemece oynayalım kavgası 12 yaşında iken cidden hepsi hastalıklı gibi geliyor hele bu erkek kız ayrımından nefret ediyorum sanki erkekler sırf fiziksel anlamda daha güçlü yaratıldıklari için her şeyde kral mış gibi davranılıyolar cidden seni anlıyorum ve biyeyse içimden bir ses yaşadıkların bununla gitmediğini söylüyor
@@meryemkorkmaz3046 icindeki ses dogru söylüyor...
@@zbusraag offf ilk kez doğru çıkmak beni mutlu etmedi istersen anlat zaten ne kaybedebilirsin ki??
@@meryemkorkmaz3046 Herkesin yasadigi seyler var iste dil varmiyor anlatmaya
Bende biktim herseyden. Sinirlenince kafami duvara vuruyorum kollarimi kesiyorum herseyden biktim. Cok aci cekiyorum ailem beni hic sevmiyor kendimi oldurmek istyorum ama yapamiyorum. Sinirlenince dayanmadan titriyorum sanki kalbim durucak olucek gibi oluyorum kacip gitmek istiyorum buralardan cok uzaga canimdan bezdim
ben direk istemsizce oluyo
bende de ben direk psikopata bağladım kendime hedef belirliyorum 20 kere mor vampir diyemezsem kendime tokat atıyorum falan
@@adadanyal değişikmiş
Enteresan
@@adadanyal sakin olmalısın. böyle durumlarda sadece boş vemeyi öğrenmelisin
Ellerim titreye titreye izledim..
anneme yardıma ihtiyacım olduğunu söylüyorum yok bir şey ergensin diyor, üzüldüğüm şeyleri hep küçümsüyor, beni dinlemiyor ve dinlemediğini inkar ediyor ne yapmalıyım bilmiyorum
Günümüzde bütün aileler öyle biz çocuklarımıza öyle yapmıcaz
Evt ve sakin olmalısın
Kendi başına yardım al ailen bilmesin
Biliyormusun bazen kimsenin ne düşündüğünü umursama kollarım yaralarla dolu ailemle denize gitmiyorum ,yazın hırkayla geziyorum bir kere neden diye sormadılar her ağladığımda elim bir zamanlar bir yerim kesilir diye korkudan dokunmadığım koli falçatasına gidiyor ve kanayana kadar kollarımı kesiyorum farkında bile değiller anca bana senin için geçmiş karamsarsın şu evde çürüyeceksin felan diyorlar ve bana aynı boktan davranışları yapmaya devam ediyorlar olsun yaa her ağladığımda birinin bana sen şovmensin demesindense ben gece yatakta sesim çıkmasın diye nefes almadan ağlamaya devam ederim kollarımı keserim zaten umursamıyorlar uzun süredir bunu yapıyorum ve yaralar gittikçe daha derin ve tehlikeli yerlerde oluyor daha sonra sabah ben bunu nasıl yaptım diye sinirleniyorum ama akşam yine aynısı ve bu bitmeyecek bitmesin bazen yaralarımla konuşmak ailemle konuşmaktan çok daha iyi geliyor geçen gün anneme dün yemek yemeyi unutmuşum dedim bana senin zaten kendine hayrın yoktu yeme ya öl de kurtulayım sizden dedi sonra yemek yemeden geri odama gittim ve arkamdan bakmadı bile
@@eslematmaca8256 instagramın var mı
Annem yaşanması çok zor biri ben de öfkemi kontrol etmeye çalışıyorum iyi kontrol ettiğimi sanıyordum ancak böyle olmamalı her seferinde kendime söz veriyorum ama olmuyor
Kollarım hep kesik ama ailem hiç farketmedi şimdiye kadar 28 yaşımdayım hep kendi sorunlarımla kendim mücadele etmeye çalıştım ama hala çok sinirlenince zarar verme isteği var ama yapmıyorum kalkıp gidiyorum ortam değiştiriyorum sinirlenince
Ben elimin üstünü jiletle kestim ve jiletleyince rahatlıyorum
Herkes aile problemelrinden burada belki daha görmediğim yorumlar vardır bende yapıyofum ve bu izler geçmiyor ben kendimi yoluyordum derimi yoluyodum saçlarımı kopartıyodum tırnaklarımla kendimi ciziyordum ve sonrasında ellerimi kesmeye başladım isteyerek kusuyordum kendimi aç bırakıyordum ve ailem yüzünden sinir hastası olmuştum ben çok sakin bir insanım ama karantinaya girdiğimizde ailevi problemlerimden dolayı kendimi aç bırakarak kendimi cezalandırıyodum kendimi suçluyodum herşey için geceleri sabah gözümü açamam inşallah diyerek uyuyordum odamda hüngür hüngür ağlıyordum annem duymasın diye nefes almadan ağlamdığıö günler oldu kendime odalara kitlediğim oldu karantina döneminde kafamı duvarlara vuruyordum belki soğuktan ölürüm diye düşünerek incecik giyinip çatılarda uyuyordum kendimi kurtarmaya çalıştığım günleri unutamıyorum temmuz ayındaydık ve gece çatıya çıkmıştkm çünkü kendimi birtek orda özgür hissediyodum ağladım orda kendi kendime konuştum kendi kendime dertlerimi anlattım eve girdim ve içeri girerken çok ses çıktı evdekiler uyandı ve tartıştık odama girdim ağlamaktan gözlerim yanıyodu elleriöi kestim ve eşayaları dağıttım kapıyı kitledim ve yere oturduym ağlamaya başladım yerde uyuya kalmışım o gün bütün acımın başladığı zMan gibiydi daha önce yaşadıklarım bir şey değilmiş dedirtmişti şuan ufacık bir şeye sinrilenip elimde ne varsa fırlatıyorym artık nefes alamammayaa bşladım ölüm gibi bir şey nefes aldıkça kalbim acıyorum ciğerlerim nefes aldığım için yanıyor gibi hissediyordum sanki nefes almaya hakkım yokmuş gibi.
Ben artık en ufak şeylere çıldırıyorum az önce annemle kavga ettik 50 kere 'Allah'ım beni öldür ' dedim ve bacaklarımı tırnağımla kesmyee başladım bacağım kanıyor ama pijamayla örttüm ve bacağım çok yanıyor ama sessizce naskl çıldırıyorum hemde nasıl bir çıldırıyorum annem ise mutfakta müzik dinliyor ben çıldırıyorum yüzümn hali bacaklarımdan akan kann halim yok ama yinede ailem farketçek diye ödüm kopuyor ama öğrenirlersen beni dövecekler
Kendini sakinleştirmeye çalış böyle zamanlarda.Yapabildiğin kadar sinirlerine hakim ol ki doğru kararlar verebilesin. Sana inaniyorum
Kendini Öldürüp Zarar Vermeye Çalış Böyle Zamanlarda Yapabildigin Kadar Sinirlerine Hakim Olma Ki Doğru Kararlar Verebilirsin Verebilesin.Sana İnanıyorum Başaracaksın
Sen kendini dovmussun ki Serra yapma kendine zarar verme,annen gibi yap sende aç müzik dinle.. eğlenceli müzikler emin ol kısa etek şort giydiğin günler canın daha çok yanacaktır..
O kadar iyi niyetlilerki başkalarına zarar vermemek için kendine zarar veriyo
Sizinde içinizde sanki hiç dolmayacak gibi gelen bir boşluk var mı ve sanki içindeki o şeyi ne kadar tutarsanız o kadar fazla büyüyor . Ve sizin kendinize zarar vermenizi sağlıyor . Bana bu oluyor ya size oluyor mu . Ben 5 yıldır içimde tutuyorum ya da daha fazla, bilmiyorum .
Ben de hep oluyor
bugün bu durum oldu işteyim sanayide çalışıyorum . gerek stres , gerek psikolojik baskı , sinirlilik olsada , kendimi tutuyorum ama bir dheb hastası olarak kendimi ilk defa bukadar zarar verdim sinirden saçlarım dökülüyordu ve kolumu maket bıçağı ile kestim evet ve baya bi kanadı 7-8 tane çizik attım durduk yerede güldüm o an şuan normalim ama bence normal birisi değilim kafam dağınık alkole yöneliyorum bunun yüzünden concertada bana intahar etme dürtüsü veriyor .Evet kafam bukadar yoğun ve karışık arkadaşlar geleceğim nasıl olucak diye düşünürken .. neyse iyi gecler
sinirlenince kendime ağır zararlar veriyorum kanım çıkana kadar derimi tırnağımla soyuyorum kendimi durduramıyorum başkalarına yapmak istediklerimi kendi üstümde yapıyorum daha 1 hafta önce kendimi bıçaklamay denedim ama yapamadım sinirimi tutamıyorum canım çok acısa bile kendimi durduramıyorum kendime zarar vermekden hoşlanyorum. kendimi tutamıyorum...
Kimse kimseyi yönetemez herkes kendini yönetsin , kimse kimsenin ne söylemesine şunu şöyle de diyemez. Kendi istedikleri gibi konuşmak zorunda değil kimse. Herkes kendi düşüncesini belirtir. Kimse kimseyi kontrol etmeye çalışmasın üstünlük kurmaya çalışmasın egosal problemleri başkası çözmek zorunda değil. Herkes haddini bilmeli. Herkes kendi ile barışık olmalı. Başkalarına bir şey der sonra o kişi onu öyle bir ezer ki daha önce yaptığı her şeye pişman olur
Sinirlendiğim zaman üzüldüğüm ve gerildiğim zaman tırnaklarımı avuç içime batırıyorum sert bir şekilde vücudumu kaşıyırum ve kendime engel olamıyorum sinirlendiğim zaman bunları yapmak beni sakinleştirip etrafıma zarar vermemi engelliyor
Herkes kendine zarar verme sebebini duygularını açıklamış keşke bir tane de ebeveyn yorumu olsaydı. Gençlerimiz kendi kendini iyileştirme derdinde. Bu da ne kadar güçlü olduklarını gösteriyor. Evet kendilerine zarar veriyorlar ama gelip burada araştırıyor çözüm yolları arıyorlar. Eğer bir ebeveyn bu yoruma denk gelirse lütfen çocuğunuzu gerçekten anlamaya çalışın. Kimse dikkat çekmek için yaptığı şeyi saklamaya çalışmaz. Ergendir düzelir, şov yapıyor, kendi haline bırakalım gibi yaklaşımlarda bulunmayın. Siz en yakını olarak böyle yaklaşırsanız ne anlamı var ebeveyn olmanın. Yoldan çevirdiğin adam da aynısını söyler zaten. Gençler bu videoya geldiğinizde göre yaşadığınız zor durumda bile araştırma yapan çözüm arayan insanlarsınız. Sizi tebrik ediyorum. Ve eminim ki çabalarinizin sonucunu alacaksınız. Sizleri amaan ergen işte diye degerlendirenlere kulak asmayın. Kendi adıma konuşursam ben sizlerle gurur duydum. Acılarınıza kimse çare olmuyorsa siz kendinize çare arıyorsunuz gençler. Bu da sizlerin ne kadar güçlü olduğunuzu görmeye yeter de artar. Bu zor süreçlerde kendinize hep ne kadar güçlü olduğunuzu hatırlatın. Umarım kendinize zarar vermeyi en kısa sürede bırakırsınız. Yapması söylemesi kadar kolay değil biliyorum. Ama başarabilecek güç sizde mevcut bunu biliyorum. İnanıyorum size gençler, çözüm aramaktan vazgeçmeyin. En sonunda cevabı kendinizde bulacaksınız, yeter ki bulmak için çabalayın!
Çok haklısın ama tam anlamadığın bir şey var. Ergenlerin buraya çözüm yolu aradıkları için geldiklerini hiç sanmıyorum. Kendine zarar veren bir insan, depresyonda olan insan,.. zaten bunları araştırıyor. Bu kanıtlanmış bir şey. Bunu çözüm yolu aramak için yapmıyorlar. Yaptıkları şeylere anlam veremedikleri zamanlarda bunu araştırıyorlar. Videoda anlatılan şeyleri kendi davranışları ve düşünceleriyle bağlantı kurduklarında ise yorumlarda içini dökmek istiyorlar
Fark ettiysen hiç biri, “evet bu tavsiyeleriniz sayesinde kendime zarar vermekten kurtulacağım” demiyor. Tek şikayetleri, hayatlarındaki sorunlar. “Eğer bunlar yoluna girmezse, ben kendime zarar vermeye devam edeceğim”. Böyle bir düşünce içerisindeler. Sadece bir gün ailesi veya çevresi tarafından anlaşılmayı bekliyorlar..
@@s_arife Belki çözüm yolu bulmak için değil ama sebebini bulmak için araştırmak için geliyorlar bence bu bile çözüm yolu aramak sayılabilir. Ben böyleyim diyip yollarına devam etmiyor sorguluyorlar bu yüzden çözüm bulabileceklerini düşünüyorum. Sorgulayan araştıran insan öyle ya da böyle bir sonuca ulaşır diye düşünüyorum ve temenni ediyorum.
Yorumlarda kendi hikayelerini anlatmışlar ama bu çözüm aramamak olarak yorumlanmamali bence. Kendilerini anlayan insanların olduğunu bildikleri bu yerde hislerini düşüncelerini anlatmışlar. Bu bile harika bir şey ve insana iyi gelen bir şey. Seni anlayacak insana kendini anlatmak.. Belki bunları uygulayıp çözümü kendim üreteceğim yazmamislar. Belki bu konuda kendilerine güvenemiyorlar. Benim hatırlatmak istediğim şey kendi güçlerinin farkına varabilmeleri. Ve kimse desteklemiyorsa bile belki benim küçük de olsa desteğimi hissetmeleri. Bunun önemli olduğunu düşünüyorum. Ve buradaki gençlere gerçekten inanıyorum ve onların basarabilecegini biliyorum.
@@Zeytin123 bende burda derdini anlatan ve kendine zarar vermiş olan bir gencim😂. Yani biliyorum da konuşuyorum. Ama tabi sende haklısın bu bir nevi çözüm aramak gibi. Ama burada anlatılan çözüm yollarını öneme almıyorlar fazla. Mesela ben bu videoya 50 defa girmişimdir ama hala çözüm yolunun ne olduğunu tam bilmiyorum. Her neyse. En yenilere girersen tam 3 tane yorumumu göreceksin. Ama hepsi çok cringe bakma😅
@@s_arife Seneler önce ben de bu yollardan geçtim. Bu yüzden burada insanlara destek olmaya geldim. Aynı zamanda kendi duygularına cringe dememelisin. Okudum yorumunu, içini dökmussun anlatmışsın bunun utanç verici bir yanı yok. Yalnızca kendinize güvenin. Hislerinizi bile acaba dalga geçerler mi diye önce ben dalga geçeyim diyerek cringe diye karalamayin. Siz kendinize nasıl davranırsanız insanlar da öyle davranır. Tepkileri belirleyecek olan sizin tavırlarınız. Eski yorumundan çıkarımım 15 yaşındasın. Emin ol hayatını düzenlemek ve tavirlarini belirlemek için çok uygun bir yaştasın. İnsanlar tavrının değiştiğini söyleyebilir değişti bu kız diyebilirler. Kendine zarar verme davranışını ergenlik olarak değerlendiren insalar bırak bu değişimi de ergenliğe yorsun. Önemli olan senin ne istediğin insanların ne dediği değil. Sen ne yaparsan yap insalar sürekli söyleyecek bir şey bulurlar. İşin aslı bu yollardan geçmiş biri olarak bir abla tavsiyesi ve desteği vermeye geldim. Kaç kişiye ulaşırım bilmem ama tek bir kişi dahi yeterince önemli benim için. Zamanında bana destek olan kimse olmadı ve belki bir kişiye destek olurum umuduyla geldim. Çünkü yalnız başına her şeyi aşmanın ne kadar zorlu ve yıpratıcı olduğunu deneyimledim.
@@Zeytin123 biliyor musun bir ergen olarak telefona, sosyal medyalara falan çok özeniyorum. Ama neden bilmiyorum. Bu düşünceden kurulmak istiyorum ama ne yapsam olmuyor. Belkide hiçbir zaman öyle bir şeyim olmadığı içindir. Kendimi diğerlerinden alçak gördüm hep. Onlarda normal olan şeylerin hepsi bende bir hayaldi. Bunu birilerine anlatsam, sen değersiz falan değilsin, öyle düşünmeyi bırak diyorlardı. Bende istiyorum bazı düşüncelerimi bırakmayı ama aksine bu düşünceler beni bırakmıyor. Çok kısıtlanıyorum. Dudağıma bi ruj bile süremiyorum. Bazen düğünlerde kuzenim sürünce babam görmesin diye çok çaba gösteriyorum. Duş alma süremden kattığım çay miktarına kadar her şeye laf ediyorlar. Bir şey yaparken dik dik nasıl yapıyorum diye baktıklarından yaparken elim ayağıma dolanıyor, deyincede kızıyorlar.Tost bile yesem, ıyy sen tost mu yiyorsun diye kendimi aşağılıyordum, boşazıma diziliyor iştahım kesiliyordu. Kendimi hiçbir şeye layık görmedim. En baştan ailem anlamadı beni. Babam telefonumu bi aldı 10 aydır geri vermiyor. Neden bu kadar kafama takıyorum anlamıyorum ama, takıyorum işte. Başıma hastalık çıktı, verdiği tehditler, zorluklar. Daha başka acılar çektim onlara ağladım.
Mesela bu yaşta aşk acısı çektim aslında çok yanlıştı ama hatamı geç fark ettim. Tam 10 aydır hala aynı acıyı çekiyorum. Her gün ağlıyorum bunun yüzünden. En oynak müzikte bile unutamıyorum onu. Daha yaşımız küçük, saçmalama süeda deyip unutmaya çalışıyorum. Babamın sürekli benden olan şikayetlerini dinliyorum, bana söylediği kırıcı sözleri..benden tiksiniyor artık. Bazen yine bunları yaptığında sinirden sol koluma uyuşma girer, elim ayağım tutmaz. Yüzüm ateş gibi yandığından annem ateşim çıktı sanar... durduk yere kalbime bir şey olur öksürürüm, içimi çekerim. Bana hepsi normal geliyor. Alıştım artık. okula çalışmamaya başladım ve bu yüzden sınıfta kaldım. Hiç arkadaşım yoktu derdimi anlatabileceğim. Sanallardan buldum işte. Onları da yakında babam alır elimden. Evden dışarıya çıkmadım aylarca. Annem tavuk karaltısı mı neyse onun adı, öyle oldun diye gülüp duruyor. Geceleri panik ataktan uyuyamazdım. Sabah 10 olduğu zaman babam yine süeda kalkmadımı hala diye söyleniyordu. Benim hayal gücüm aşırı yüksektir. Bütün günüm hayal kurmakla geçiyor. Olmayan şeyleri hayal edip duruyorum. Öğretmeni dinlerken istemeden hayallere dalıp gittiğimi fark ediyorum.
Kolumda 43 tane çizik var. Annemlerden saklamaktan bıktım. Psikopat mı oldum bilmiyorum, çizerken, kanın çeşmeye akması için elimden gelen her şeyi yapıyorum. Çok hoşuma gidiyor. Anlattıklarım abartıyorum gibi gelsede, inan neden üzgün olduğumun çoğunu daha anlatmadım. Eve her hafta pedagog geliyor. Ona yaşamak istemediğimi söylemiştim. Kafamda sürekli intihar veya ölüm senaryoları kurdum. Takıntı haline geldi. Kendim için iyi bir şey yapmak istediğim için ailemi psikoloğa ikna ettim. Lafı geçtikçe, benim işlerim var birde araya şu başımıza sardığın deliler giriyor diye kızıyor. “Aman gızım sakın eller şu hareketlerini falan duymasın, valla ismini deliye çıkarırlar, seni alan da olmaz.” Öyle diyor. Ama haklı olduğunu biliyorum.. neyse neden uzattım anlamadım
İntrenette bir çok yerden baktım öfke anında kendine zarar vermek normal mi diye pek bir şey bulamadım ama galiba burada benim gibi bir çok kişi var. Neden kendime zarar vermek istediğimi anlamıyorum.
Terkedilmiş gibi hissediyoruz ve mutlu gibi görünmekten ve davranmaktan bıktık
Ben de birebir aynı şeyi yaşıyorum. Sinirlendiğimde kendi saçlarımı çekiyorum, boğazımı sıkıyorum, bazen kendime yumruk atıyorum. Sonrasında hep daha rahatlamış hissediyorum. Bunu bıraksam bile öfkeleninca kendimi başka nasıl sakinleştirip kontrol altına alacağımı bilmiyorum.
@@berfininan4589 Kendine hakim olursan sakinleşebilirsin.Sakinleştiğin anda sevdiğin bir şeyi yapabilirsin bence.Müzik dinlemek kitap okumak vs
@@seymas.3110 evt çok haklısın
@@seymas.3110 HAYIR ÇOK HAKSIZSIN
Ailem yüzünden herşey e sinirlenir oldum bu yüzden ilk başlarda sadece gülüyorum onları sinir etmek için sonra içimde tutmadığımı fark ettim ve kendime zarar veriyorum kendime vuruyorum kafami duvara carpiyorum kendime vuruyorum niye çünkü aileme keske olsem dediğimde amin demeleri sadece bu degil :/
Anaokulunda başladım bu olaya. Ölmek istemiyorum ama başka türlü de rahatlayamıyorum, sinirimi atamıyorum. Defalarca yalvardım psikoloğa gidelim diye. Ama “Bize anlat” “Yapmasaydın” “Yapma napıyım ben” demekten başka bişey yapmıyolar.
Bende psikoloğa gitmem gerektiği söyledim kendimi isiriyorum derslerim çok kötü odaklanma problemim var dehbten şüpheleniyorum ama bana söylenen tek şey kendim çözebileceğim bunun bi bahane olduğu arkasına sığındığım. Gerçekten anlamaları için ne yapmamiz gerekiyor
Bunu hoşlandığım kişi için izliyorum çünkü kendine zarar veriyor
Evet bende, başardın mi bari?
İlk kendime zarar vermeye başladığım zaman bunu bacaklarıma sert yumruklar atarak yapıyordum. İz kalmasın ve ailem anlamasın diye. Zamanla yürümek bile zorlaşınca kollarıma ellerime tırnaklarımı batırmaya başladım. Bunu engellemek için tırnaklarımı kısa kısa kestim. Sonra kafamı kollarımı o an yakınımda ne varsa dolap yer kapı gibi şeyler onlara vurmaya başladım. Patlama noktalarımdan birinde kafamı hızlıca lavabonun mermerine vurdum. Alnım şişti ve kanadı o zaman kollarıma geçtim çünkü yüzümde ki zarar dikkat çekmişti. Bunu yaparken kendime hiç acımadım ama sonra ya izi kalırsa ve çirkinleşirsem diye çok ağladım. Kollarıma ve baldırlarıma bıcak, makas, jilet, çatal ve bir sürü şeyle zarar vermeye başladım. İleride param olunca yara izi geçiren kremler alırım diye telkin ettim kendimi ve devam ettim. Bir gün annem ve ablamın yanında oldu bu bir bıçakla kendimi banyoya kitledim. O günden önce de kollarımı ve bacaklarımı görüp anlamışlardı. Annem bana deli olduğumu söyledi bağırdı çağırdı ama başka hiç bir şey yapmadı. Benimle konuşmadı. Beni görmedi. Beni önemsemedi. Annemin de zor bir hayatı oldu bunu biliyorum ama bu yaptığı da beni çok yaraladı. Hiç bir zaman yardım almam için bir çaba göstermedi. Ben bir kaç kere düzelmek istediğimi utana sıkıla söyledim bir uzmana gitmek istediğimi söyledim izin vermedi. Para tuzağıymış öyle diyor. Hâlâ reşit değilim ve kendim de bir şey yapamıyorum. Annem ve ablamın umrunda olmadığımı anladım. Babam hakkında hiç bir şey demeyeceğim çünkü o benden hiç haz etmez. Ama annem beni çok kırdı. Bunu ona hiç söyleyemem ama yabancılarla dolu bir yere yazabiliyorum. Şimdi ise kendime zarar vermeye devam ediyorum. Artık nasıl olduğu umrumda değil. Yüzüm kollarım bacaklarım farketmiyor. Elime ne gelirse bir şekilde yapıp kendimi rahatlatıyorum sonra pişman olacağımı bilsem bile. Sadece bir ucubeyim ve sorunlarımdan böyle kaçıyorum bununda farkındayım.
Psikolojik acıyı fiziksel acı alıyor şaka bir yana
kendim icin izliyorum 😗😗
zaten beni fark etsinler falan diye yapmıyorum kestiğimi biliyorlar kaç kere jileti masamın üstüne koydum hatta birkaç tanesini koydum belki annem görür de saklar diye dokunmamış bile. kaç kere banyo dolabını komtrol ettim belki ordaki jilet kutusunu saklarlar diye saklamadılar. kafamdaki gürültüyü susturmak için koluma ÖL falan yazıyorum 19 yaşındayım. gülmem gereken yaşlarda ölmem gerektiğini düşünüyorum. psikiyatri-psikolog çok pahalı devlet hastanesinde şu an arasam en erken 1.5 ay sonraya randevu bulabilirim. 2 kere gittim kolumu falan sorcak sandım hiçbir şey soröadı hatta kapı da yarım yamalak kapalı bile değildi 10 dakika sürdü sorması sonra çıktım sıradakini aldı😢 özellerdeyse 1 2 haftada randevu bulunuyormuş galiba. bi arkadaşımın annesi babası öğretmen özel psikiyatriye gitti şu an da 1 aylık ege tatilinde hayat adil değil.hem de hiç. tedavi olur muyum düzelir miyim bilmiyorum ama yakında int!har edeceğim bu dünya sadece zenginler için var. ben de tedavi olmak bi psikolog psikiyatrist ile konuşmak terapi almak istiyorum 😢 İYİLEŞMEK İSTİYORUM,MUTLU OLMAK İSTİYORUM!! katilimle aynı bedende yaşıyorum en kısa sürede int!har edip bu adaletsiz pis dünyadan kurtulacağım. umarım kolumdaki jilet izleri ve ruhumdaki bu ağırlık ölünce geçer
Bende sinirlendiğimde kendime zarar veriyorum ama cidden ailemde sorunlar var
Abla seninle konuşmak istiyorum benim karaktersizlik sendromum var lütfen bana yardım et seninle nerden konusabilirim
başlarda sorunlarımdan dolayı ağrı kesici olarak yapıyordum ama şimdi bir bağımlılık oldu. ailem fark edecek diye çok korkuyorum ve bunu durdurmak istiyorum. ancak durduramiyorum :(
BEN GOZUME ZARAR VERMEKTEN KORKUYORUM AMA PİSKOLOGA GIDIM ILAÇ VERDI GEÇER İNŞALLAH
Kendime zarar verdigim icin cok pismanim o anki aci duygumu bastirdi fakat izleri bir turlu gecmiyo istedigimi giyinemiyordum annemin ogrenmesi icin telefonumu yaninda acik bir sekilde birakiyodum notlarimi gunluk gibi kullaniyorum belki bakar diye daha sonralarinda dayanamadim annem disardayken WhatsAppdan yazdim o gun cok aglamisrim cok korkmustum eve geldiginde sinirli bir sekilde ac gorucem bu izler bir daha gecnez senin haberin var mi diyerek kizmisti sonra geldi agladi ozur diledi yapamadim iyi bi anne olamadim dedi yorumlara baktim ve soylemeyen cok fazla kisi var ne olursa olsun bilmeleri gerekiyo birakin kizsinlar yapmadiklari sey degil tek bir şey sormaliyim yara izlerim gecmiyor kan akmamıştı ama kanamasına çok az kalmıştı fakat gecmiyo sizce yara izlerimi nasil gecirebilirim
Bende bileklerimi kesiyorum heryerimi bütün gün Ağlıyorum. derslerede pek ilgi gostermiyorum kimse anlamıyor beni ne yapmalıyım sizce
Seni anlamayacak olsalar da birine anlatmayı dene belki bi yol bulunur. Eğer işe yaramazsa ve arkandan ağlıyacak insan yoksa bileklerini planlıca kesip birsürü ilaç içip intihar et veya kendine sadece zarar vermeye devam et öyle yaşamaya bak çünkü başka çare bulamazsın geçmiycek bu... ben de böyleyim derslerle pek ilgilenemiyorum bileklerim gibi önemli yerleri kesiyorum ve intihar etmeme sadece sayılı günler var :)
@@huseyinkorkmaz7072 ben denedim ama geçer dediler işte başka çarem yok mecbur intihar etcem
@@zelalkorkmaz4674 geçer demekle olmadığını anlamaları için illa intihar etmemiz gerekiyor :)
@@huseyinkorkmaz7072 aynen öyle kardeşim ama ne yapalım büyükler anlama konusunda biraz kıtlık yaşıyorlar ne yapalım mecbur intihar etcez
@@zelalkorkmaz4674 bence de öyle bize gelince biraz anlama kıtlıkları var veyaa işlerine gelmiyorr :) her neyse intihar ediceksen çok iyi düşün çünkü yaparken son anda vazgeçmek isteyebilirsin
Allah rizasi icin yardimci olun bende bu dertten muzdaripim sinir stress depresyon halindekyken kafama iki elimle tokat atiyorum ve evin icerisimde duvarlara yumruk atiyorum haykiriyorum aliem surekli sucluyor zaten yersiz gun icerisinde suclu hissediyorum ilac tedavisi goruyorum en agir haplari kullaniyorum (faverin100 rexapin15 sayfren 30 rixper tam 3 kere hastaneye yattim elektro şok terapisi gordum ne yaptiysam iyilesemedim bir iyi oluyorum bir sure sonra krize giriyorum yardimci olun filkir verin
keşke sana yardım edebilsem. Sen diğer ergenler gibi değilsin onlarınki geçici. Keşke elimden bir şey gelse
@@yksziktimbelani5293 gecti kardesim hepsi allaha sükur
@@talha4972 oh sevindim
@@talha4972 dikkat et kendine
Anneme sinirleniyorum ve her zaman anneme sinirlendiğimde dizlerimde morluklar oluşuyor çünkü dizlerime vuruyorum anneme vuramadigim için aslında çok da güzel vururum ama sonrasında yani aslında bir k re vurdum ama sonra içimde vicdan azabı oluştu:(
Çünkü ne olursa olsun onu seviyorum 🖤❤️
Ya annene vurma oyle bisey sakin yapma annnen o senin. Ne yaparsan yapsin sakin ol lutfen
Ya Annene Vur Öyle Bir Şey Kesinlikle Hep Yap Annen Değil O Senin Tamam Ne Yaparsan Yapsın Sakin Olma Lütfen
@@tuncayyorgun4994 ne boş bir varlıksın
Bu durumdan vazgeçmek için izliyordum. İlk yaptığımda annem direk farketti. BU gün de tuvalete gittiğimde yatakta makas bulmuş. Kollarımı ve bacaklarımı kontrol etti.
Benim ailem de sürekli koluma bakıyor
annem kolumdaki kesikleri görüyor ve sürekli gördüğü icin artık gülüp geciyor, çok istiyorum psikoloğa gitmek ama maddiyatı fazla, maddiyat problem olmasa bile aileme beni psikoloğa götürün demek istemiyorum. Babam yok, annem abim ve kardeşimle yaşıyorum. sürekli üçüyle de kavga ediyorum, ne yaparsam yapayım yaranamıyorum. yakın zamanda en yakın arkadaşımı trafik kazasında kaybettim. Taekwondo yapıyorum ve annem destekliyor gibi gözükse de desteklemiyor, gelişebilmek için kendi parami biriktirip boks torbası almak istiyorum, evde kalabalık yaratma, tantana yapmayı kes diyor. abim sadece beni ve yaptığım sporu aşağılıyor. ne yapacagimi bilmiyorum, tek kurtuluş kendime zarar vermek gibi geliyor
Ben arkadaşım için burdayım✊
Kızım 16 yaşına gircek kollarını ve boynunu komple jiletliyor yasmak istemiyor sanki hep mutsuz ne isterse yapıyorum alıyorum babası yok kaybettik 6 sene önce bende iyi sayılmam ama kendimi unuttum heryeri jilet gördükçe icim parçalanıyor napcam bilmiyorum bilmiyorum heryeri yara çok üzülüyorum elim ayağım tutmuyor bütün yaşam enerjim bitti napcam bilmiyorum ilaç var risperdal akşamları içiyor ama çok kötü gözüküyor zayıfladı ıyyce yemek yemek istemiyor hali kalmadı zayıflıktan onu gördükçe yasamak istemiyorum.
Abla bir psikiolaga gitsin devlette veya ozelde onun mutlaka bu konuda konusarak terapi almasi lazim onunla konusup onu ne kadar sevdigini bunlari yaptikca caninin ne kadar yandigini anlat
@@keshaturkey8839 götürdüm doktora ilaç içmiyor ama çok şükür bays duzeldi
Keşke benim annemde sizin gibi olsa çok güzel birşey evladınızı düşünmeniz kızınızın iyileşmesine de sevindim umarım hep sağlıklı ve güzel bir hayatınız olur
Pandemi bitince kizinla beraber kurslara dagcilik kuluplerine.cadir kurmaya vs.gibi degisik aktiviteleri yapmaya calisin.sosyallestirin.kampa gidin.bulundugunuz yerde dagcilik kuluplerini arastirin.dagcilikta tirmanis var.kendiyke cebelkessin biraz.zorlandikca duzelecektir.ben oyleatlattim.
En yakın arkadaşım kendine zarar verdiğinden beri araştırıyorum, ancak hâlâ arkadaşımın derdine çare bulamadık. Yaşımız oldukça küçük, 7. sınıftayız. Arkadaşımın anksiyete problemleri var, genetikten geldiğini düşünüyorum. Ailesinde babasının ve annesinin de sorunu var. Bugün okulda elinin üstüne kalemi o kadar sert geçirmiş ki eli tamamen kandı. Ben görmedim arkadaşım görmüş, "Parçalayacak gibi yapıyordu." dedi. O yarayı gördükten sonra çok etkilendim psikolojik açıdan. Bu senenin 4'üncü kez kendine zarar vermesi. Ben açıkçası mazoşistlik ve sinir hastalığı olduğunu da düşünüyorum. Çok kolay sinirleniyor genellikle. Psikolojik açıdan bunu bilen herkes etkileniyor, ve üzücü.
Benimde arkadaşım yapıyor 7. sınıfiz yaşadıkları bir çocuğun yaşadıklarının on bin katı belkide ailesinde sürekli kavgalar oluyor sen çözüm bulabildin mi peki son durum ne
@@ladymoonlight6635 Dostum öncelikle arkadaş çevresi önemli. Ergenliği ağır yaşamasının da farkı var. Şu an geçen sene yaptıklarına kahkaha atıp gülerek dalga geçiyoruz. Zamanla geçiyor. Tabii bu biraz psikolojik destekle de alakalı. Psikoloğa gitmiyorsa gitmesini öner. Benimki zaten gidiyordu. Bir arkadaşımız vardı. O biraz bozmuştu zaten. Onu attık grubumuzdan. 2 kişi kaldık. Kendi haline saldım, dedim ki "seneye geçer zaten ama bir daha yapma". Ve cidden geçti. Sen yaptıklarımı yapma sakın. Berbat bir arkadaş oldum ona karşı. Neyse ki kendi kendine düzeldi. Yapmaması için destekleyen cümleler kur eminim ki zamanla azalacaktır.
Bende kendime zarar veriyordum videodaki bazı nedenlerden aile içi şeylerden okul içi sorunlardan falan işte kollarımı kesiyodum 8 9 tane hap içiyordum bazen camın önünde durup atlasammi diye düşünüyordum okul rehberliğine falan gittim psikiyatriye git dedi annem falan öğrendi kızdı beni babama söylerim diye tehtid ediyor bidaha yaparsan babana söylerim falan diyor işte klasik türk annesi çocuğunu anlamadan sorununu dinlemeden babayla tehtid etmek heralde babama söylerse babamda beni döver falan o mana işte arkadaşlar kendinize zarar vermeyin güçsüz olmayın hiç bişey sizden daha değerli değil herşey gelip geçici sadece geleceğinize odaklanin lütfen güzel meslek edinin hayatınızi kurtarın sonra en iyi arkadaşınızla ortak eve çıkabilirsiniz mutlu olmaya odaklanan hiç bişey için geç değil
17 yasindayim kendimi bildim bileli kavga dolu bir evde buyudum son 1.5 senedir annem babami terk etti ama biz hâlâ gorusuyoruz bazi zamanlar icimde ciddi anlamda ofke doluyor ve etrafima saldiriyorum. Ama kimseye zarar vermiyorum, o yuzden kendi kendime vurmaya basliyorum. Kac kez yuzumde ve gogsumde cizik ve ezikler dolastim. Birkac kez de intihara kalkistim. Ne yapmam gerektigini bilmiyorum, babama kac kez dedim bi uzmana gozukmem gerektigini soyledim ama o israrla hocaya gidip muska ve benzeri seyler yazdiriyor
Bende 4 ay once bi olay yawadim ve ilk once ailem yanimda diyildi iw arkadawm benimle konuwuyodu bi tek o beni anliyodu. Bir gun dayanamadm kendime zarar vermek istedim bileklerimi kestim cokda diyildi sonr kendim durdum. Bir akwam yine bi olay yawandi odama gittim aynanin karwisinda ağlaya ağlaya bileklerimi derinden kestim hic biwey hissetmiyordm sonra kanayarak babamin yanina gittim ağliyordum sonra annem geldi kendimde diyildim ölmek istemiwdim ama yapamadim o akwam ailem bir an olsun yanimdan ayrilmadi. Ailenizi sevin onlar için hayatdayim ama hala içimde bir weyler var atlatamiyorum.
Aileme söylemeye götüm yemiye kesince rahatlıyorum 2 yıldan beri kesmeye başladım ve 3 yerimi kestim sağ sol elim ve kolum bir tarafım rehberle konuş bir tarafımda söyleme birşey olmaz diyor
Allahim neler okuyorum..nasil böyle acımasiz olabilirsiniz çocuklar .kendinize yaptiginiz zülum başka birsey degil..daha cok okuyun kendinizi geliştirin. Şimdi ailenizle bu duygularla baş edemiyorsunuz. Yarin birgün başka insanlarla nasil başedeceksiniz. Cok güclü ve sabirli olun lütfen..Allahin verdigi bu cani ufak tefek şeylerle harcamayin..bu kadar hassas olmak kimseye yaramaz..kendinizi meşkul edecek geleceginize iyi gelecek ugraşlar bulun..kendinize iyilik yapin utanilacak ezik gösterecek davranişlar yapmayin..hepiniz Allaha emanet olun..
En anlamlı yorum.
Allah sizden razı olsun
@@alitastastastas8357 Allah çocuklarimizi gençlerimizi korusun..tesekür ederim
@@kubilaxturkel7954 amin. Ben de iki küçük kızı olan bir anneyim. Allah evlatlarımızı korusun.
İyi niyetli ama çok anlayışsız bir yorum kusura bakmayın. Güçlü olun demesi kolay da sizin hiç bu duyguları yaşamadığınız o kadar belli ki. Onlar biraz anlayış istiyorlar sadece onları anlamaya çalışalım. Dertlerine kulak verelim biraz da
Sinirlenince kolumu tırnaklarımla bastıra bastıra kaşıyorum ve kanatıyorum derimde izi var kararma var geçmiyor
Bende böyleyim tırnaklarımla sırtımı çiziyorum ve kanıyor bazen şu anda sırtım mosmor kendime engel olamıyorum bir anda oluyor
Bu denli bir depresyon yaşamadım şükürler olsun ama arkadaşlarımdan bazıları bu halde onlara nasıl yardim edebilirim
Ya yemin ederim hiç birşey yok ama kendime çok zarar veriyorum niye niye bilen varsa Allah rızası için yazsın
Ben kendime hic zarar vermedim ama keskin bir alet görünce kendime zarar veresim geliyor çok zor tutuyorum kendimi gözümün önune o keskin aleti bilegime soktugum geliyor herşeyi içime atıyorum
Boşver gitsin ki daha da büyümesin.Yani o düşünce geldiğinde boşver o konuyu.Böyle yaparsan geçer bence :)
@@seymas.3110 şuan öyle şeyler olmuyor olduğu zamanda kendime hakim olup unutmaya çalışıyordum
İçine atma neye üzüldüysen onu yaşa
@Ayano Aishi ne??
@Ayano Aishi evet
kendimi çok değersiz hissediyorum, yapmamam gerektiğini biliyorum ama engel olamıyorum
3 ay geçmiş çözebilidinmi?
@@Talha1991 biraz daha iyiyim, bana değer veren bir iki gerçek arkadaşım olmasa şimdi nasıl olurdum bilemiyorum :/
@@laraozpiskn arkadasin bu yolda sana nasil yaklaştı?
Bana ne yapmam gerrktigini bileniniz varsa yardimci olsun oglumu cok seviyorum herseyine elimden geldigince kostum anne arkadas gibi olmaya calistim unuversite son sinif okuyor cok iyi bolum okuyot basarili ama son sene kizlarla takildi ayrildi son iki haftadif bir kizla konusuyor acaba sebebi omu diyorum cunku oglum basarili yurt disinda burslu okudu geldi maddi sikintisi yok manevi oglumu cok sevdigimi oda biliyor her zaman der bana hem anne hem baba oldun herseyime kostun der babasindan ayrildim yillar once kollarini kesmis ne yapmam lazim sorunu nedir anlayamadim madde bagimlisi degil nefret eder o tur seylerden sigara icmez arada ayda bir veya iki ayda bir iki bira falan icer ucumcuyu zor bulur nedir sıkıntı acaba pisikologa goturucem sorun nedir neden yapti bunu bulamiyorum o kadar akilliki bir iki aileden veya taniyan onu arkadasimla konusuyorum bu ladar akilli cocuk neden yapti diyorlar benim oglum pirlantadanda degerli benim icin neden yapti kiz meselesi icin mi yapti acaba arkadasima diyorum o kiz meselesi icin yapicak bir cocuk degil akli basinda cocuk o diyorlar
Ben artik cok yoruldum.
bende
Ailenin çocuğun kendini güvende hissettiği yer olması lazım genelde ancak ben annemin olduğu yerde bırak güvende hissetmeyi rahatsız oluyorum bi şey der mi incitir mi beni yine kırar mı diye :)
Aileme kendime zarar verdiğimi açıkladım verme diyolar ben napim şimdi yeter ya sorun bende yada ergenliğimde mi siz cevaplayın...
Bendede aynısı oldu ailem aynısını dedi bende bu sorunun cevabını merak ediyorum
Ben söylersem büyük ihtimalle öyle derler ama böyle yapmamın sebebi onlar zaten
@@gizemlikz7472 bende merak ettim şuan
Boğazımı sıkıyorum Kollarımı bıçakla kesiyorum Elime kalem sokuyorum ailemden gizli ve yapmadan duramıyorum cidden durmak istiyorum olmuyor ne yapmalıyım
Aynı durumdayım bende durduramıyorum en fazla 9.30 saat temiz kaldım cidden artık bıktım bağımlılık gibi oldu
@@isimbulamadm9082 aynen ya
Kendimi bildim bileli psikolojim bozuktur ( ne kadar kimse bilmesede) mutlu gibi davranmaya calisiyorum ama bugun dayanamayip bir sinir krizi daha gecirdim bu sefer ilk kendime zarar verisimdi bacaklarimi tirmikladim izleri kaldi tabi kimse gormedi ama umarim ileriye gitmez bu durum ama cidden artik her seyi icimde barindirmaktan biktim anlaticak kimsem olmadigi icinde artik kendime zarar vermeye basladim
Bende yaptıktan sonra pisman oluyorum ve aglıyorum cok kötü hissediyorum
Yalnız kalmamaya çalış,sensin kendinin ilaci
Bundan kurtulmak istiyorum. Kollarımı parçaladım, sürekli sinir krizi geçirip kendime şiddet uyguluyorum yardıma ihtiyacım var. Kendimi kontrol edememeye başladım. Ablam kollarımı gördü ve bana sürekli dikkat çekmeye çalışıyorsun diyor. BEN BUNU YAPMAK İSTEMİYORUM!
Aynı durumdayız
@@zehra5982 keşke dalga geçmek yerine yardımcı olsalar.
@@savagegenetics5003 keşke
@@s_arife hayır olmadı hiç,sadece 2 kere çıkma teklifi aldım ama kabul etmedim
@@zehra5982 ooo gerçek hayattta mı? Peki niye reddettin
Sinirlendigimde istemsiz olarak bardaklari sıkıyorum kendimi sıkıyorum ve bugün bir bardagi agzimdayken kırdim bir şey olmadı ama bilmiyorum her şey çok güzel ama ben bozugum sanirim
Merhaba hocam Benim kızım 13 yaşında sürekli kendine zarar veriyor elini kesiyor kolunu kesiyor ben kzıyim anne bilmeden oldu diyor bende çok korkuyom bundan😭😭😭😭😭
Lgsye mi hazırlanıyor belki yardımcı olabilirim
@@gizemlikz7472 banada yardımcı olurmusun lgs var seneye
Kollarıma, bacaklarıma, karnıma attığım çizikler beni korkutuyor. Çizikler bileğime her yaklaştığında o an bir şeylerin farkında olmasam da kurumuş izlere baktığımda ödüm kopuyor. Destek alıyorum ve ailemin de haberi var ama geçmiyor. Ne yapacağım bilmiyorum. Ben yaşamak istiyorum.
ailenle bunu nasıl paylastin
@@cileksimsek5430 annem gördü. Ben banyo yaptığımda kesikler açıldığı için kurulandığım havluya kan bulaşıyordu. Bunu farketmemiştim. O farketmiş. Bir aralar yüzümde ve boynumda da izler vardı. Oradan anladı. Zaten pek iyi bir ruh halinde değildim. Anlayışla karşıladı. Babamın aksine.
@@ruyaalivenyeva1454 ailemle hicbir sey paylasabilen bir insan degilim kendime zarar vermek uzun suredir yaptigim bir sey degil ama suan vucudumda izler var 2 3 aydir gecmesi icin ugrasiyorum,ama tamamen gecmiyor izler kaliyor. yaz da geldikce ailemin gormesinden korkuyorum cunku aciklama yapmak ya da konusmak istemiyorum bunu, ayrica annemi uzmek de istemiyorum.onunla nasil paylasmaliyim bilmiyorum
@@cileksimsek5430 elinden geldiğince kendini anlatmaya çalışabilirsin. Babam öğrendiğinde tabiri caizse ağzıma sıçmıştı, bana bir travma yaşattı. Annem ise hala daha çok üzülüyor fakat onlara açıldığım için sorunlarıma az çok çözümler bulabiliyorum. Onlara güveniyorsan söylemeni tavsiye ederim. İlla görmesinler diyorsan ben yazın kapatıcı sürüp denizde dahi hırka giymiştim. Tabiki işkillendiler fakat kiloma takık biri olarak kollarımı sevmediğimi söyleyerek geçiştirmiştim. Sen de böyle bir şey deneyebilirsin. Tabii gerçekten anlatmak istemiyorsan ve kendine bir daha yapmayacağın konusunda güveniyorsan. Ben hala kendime zarar veriyorum, ne yazık ki
@@cileksimsek5430 Önce ne hissetiğini anlatmaya çalış. Muhtemelen kendini kesmek seni rahatlatıyor olmalı, bunu anlatabilirsin. En azından bende bu bu şekildeydi yani. Neden yaptığını sen de bilmiyor olabilirsin fakat yine de ne hissettiğini anlatmaya ve anlamaya çalışabilirsin. Ben böyle yaptım bilmiyorum
İlk kendimi kaşıyarak kanatıyodum,Sonra orası kabuk bağlıyodu, Daha sonra bunu bırakıp saçlarımdan tutamlar alıp bi anda çekip kopartıyodum, Sonra jiletlemeye başladım işte, ama hep aynı kısımlara uzun çizikler bırakıyodum,1 sene fln yapmayı bırakmıştım , yine yapmaya başladım ama bide iğneyle kazımaya başladım kendimi jgjfhjj, KOMBO🤌🏻valla canım acımıyo zaten kendimi rahatlamış hissediyorum tüm öfkemi gideriyor
Abla üzgünken kalbim cikacakmis gibi atiyor of
Once yastikla kendimi bogmaya basladim sonra saclarimi siddetli bi sekilde yolmaya basladim sonra tirnaklarimi derime batirmaya basladim ondan sonra derimi sert hir sekilde kasimak hosuma gitmeye basladi halada yapiyorum derimi kasirken bakmiyorum sadece agliyorum yada gülüyorum (sinirden) sonra en sonunda baktigimda elim kan icinde oluyor krem falan surunce geciyor sonra ailem bunlari ogrendi ve iyi davranmaya ve beni sevmeye basladilar hosuma gitti oyuzden bir daha kendime zarar vermedim sonra tekrar soguk ve sert davranmaya basladilar ve ben tekrar ayni seyleri yaptim ama bu sefer senin bileklerini keserim gibi tehditler yagdirdilar ve s!ddet uyguladilar cok korkuyorum suan orgu ormeye basladim elim durmuyor sinirlenince yada uzulunce oyuzden biseyler yapmaliyim ve bende orgu oruyorum orgum yankmda olmayinca yine zarar veroyorum biliyomusunuz kpopu ailemden daha yakin hissediyorum kendime bana sevgi veriyor kpop ama yine kendime zarar veriyorum hatta hala hatirliyorum 6 yasinda bileklerimi kesiyodum.
Zor geliyo bu duygusal acı
Ben kendime ders vermek için yapıyorum bir daha aynı hatayı yapmamak için amacım aptal ve gereksiz duygulardan (sevmek, mutsuzluk,mutluluk,sinirlenmek...)kurtulmak için ve keyif alıyorum ama bazen ben bu kadar değersizmiyim diyorum ama cevap belli evet kimsenin umrunda değilim amacım ilgi çekmek:))
Yapmak istemiyorum ama neden bilmiyorum
Bu videoyu değer verdiğim bir arkadaşım için açtım. Kendisi kapalıydı, bu yüzden uzun kollu giyinirdi. Bir keresinde uzun kollu kıyafetinin altında birkaç yara izi olduğunu gördüm. Bunu onun yaptığını başta düşünmedim ve pek umursamadım. Aradan 4-5 ay geçti ve arkadaşım açıldı. Yine yara izleri gördüm. Bu sefer ellerinde ve boynunda çizik çizik ve net gözüküyordu. Onun yaptığını anladım ve endişelendim. Çünkü bir iki tane değil, bir sürü yara vardı. Kolları tamamen... Beni kan da tutuyordu. Ona bunu neden yaptığını sordum. Cevap vermedi. Açıldıktan sonra bir daha kimseyle konuşmadı zaten. Okula yarım gün geliyor, gelince de kimseyle konuşmuyor. Onun adına çok endişeleniyorum. Çünkü o hiç böyle biri değildi. Öğretmenler çok geçmeden fark etti. Sık sık idareyr gidiyor. Bana tek kelime etmiyor. Onun adına cidden endişeleniyorum...
Şu anda nasıl
Beb şu an kız arkadaşım için geldim önerisi olan varsa lütfen yazabilir mi o da bende yardım istedi ve ona yardımcı olmak istiyorum sizce ne yaparsam yardımcı olabilir
Ben kendi malıma zarar veriyorum
Telefonumu yere fırlatıyotum kırılınca diyorum ki ben ne yaptım birden bire geliyor böyle atma isteği
Kurtulmak istiyorum
Kimse beni anlamıyor kimsee hiç kimse ergen olduğum için değil gün için de bir şeyler oyalanıp mutlu olabiliyorum bir iyiyim bşr kötüyüm 1 aydır böyle yaşadıklarım ağır geliyor kullanılmış salak aptal tüm kötü şeyler hak eden biri olarak görüyorum kendimi herkese zarar veriyormuş gibi sanki ben insnalweın hayatına girmesem daha iyş gibi annemler sürekli beni yargılıyor bir dershaneye gitmek istmelyorum dedim diye demediklerş kalmdı ki kaç kere düzgünce konustum of öyle artık kaşbşmdkrş acı gitsin rahat huzurlu nefes almak istiyorum nefesimde boğuluyorum artık
Psikolog İzzet güllü videolar
Biri bana yardımcı olabilir mi ?
Ben 13 yaşındayım ama sanki 13 yaşında gibi deil de 18 yaşında gibiyim etrafımdaki insanlar bana daha 13 yaşındasın ne derdi fln deyip küçümsüyorlar ailemdeki hiçbir üye beni sevmiyor tek ailem deil etrafımdaki hiç kimse herkes beni eleştiriyor ben çok sinirli bir insanım ve kimseye karşı sevgi duygusu beslemeyen bi insanım ne yapmam lazım lütfen biri yardımcı olsun yoksa kendime sadece kolumu çizdiğim kadarıyla kalmayıp başka kapanmayacak yaralar da açıcam.
Merhaba _orenda_0 Instagramda (sıfır)hesabına yazabilirsin seninle konuşabilirim seni anlarım
@@z3090 kaç yaşındasınız acaba ?
@@aysexcemos5771 15
Ayni duygusuzluk hissini yaşıyorum insanlar hakkında sürekli kötü düşünme kale almama birilerini sevmemek için resmen zorluyorum kendimi senin yaslarindayken acayip duygusaldim sanki o zamanların acısını çıkartır gibi herşeyden nefret ediyorum ama senin içindeki nefret en başından beri sende olan birsey ise bunun sorunları farklı oluyor
merhaba yorumunu yeni goruyorum. hala ayni durumda misin bilmiyorum ama seninle konusmak isterim
Bunun için ne yapmalıyım
Bileğimi Keserek İntihar Etmeyi Denedim Bir psikoloğa gorunmeliyim belki ama ailem düpedüz karşı çıkıyor psikolog konusuna kendime birşey yapmaktan/kendime zarar vermekten korkuyorum istediğim bu değil. küçüklüğümden Beri kavgalı bir evde büyüdüm sonrası yurt belki de bu yuzden
affetmiyorum seni irem .
Bana hiç işe yaramadı ben kendime zarar vermeye başlayalı 2 ay oldu ama kendimi durduramıyorum kollarımı çiziyorum çatal,bıçak gibi şeyler Tırnaklarım yardıma iktacım var artık dayanamıyorum daha önce intihar girişimim oldu ve Ailemin hiç haberi yok bi ev çatısından atlamaya kalktım bu bana acı veriyo en küçük şeyde kendime zarar vermek ten bıktım ve daha önce bi ilaç içmeye kalktım bi kutu bunlar bana acı veriyo dayanamıyorum artık bana yardım edin
Banada ...
@@ophelie9302 ben anlatamaya çalışıyorum sende dene
Benimle iletişime geçersen sana elimden geldiğince yardım ederim.
buraya geldim çünkü nasıl anlaşılırım diye bakıyorum şuanki 6 kesik.
Ben 16 yaşındayım ve omzum ve kollarım çizik içinde ama annemler umursamıyor kafamda bi ses durmadan kendime zarar vermemi söylüyor napmam lazım
Ailene yardıma ihtiyacın olduğunu söylemen önemli. Belki de farkında değillerdir.
Asla farkında değiller biraz farkkettirmeye çalşıyorum ama ikiside çalışıyor ve pek birbirimizi göremiyoruz pek söylicek gücümde yok
Benim oğlum koluna çizikler atmış gördüm şok oldum konuştum Bi sıkıntın varsa söyle annem dedim özürdledi birdaha yapmam dedi ama çok korkuyorum ne yapabilirim
Bir uzmana başvurun.
Anneme anlattım kendime zarar verdiğim için beni dövdü dünyanın en mantıksız olayıydı bişey değiştimi hayır
Ben 12 yaşındayım ailem bana ilgi gösteriyor ama beni anlamıyorlar ben evde güvenli değilim abim bana cehennemi yaşatıyor resmen sürekli bana vuruyor ben odamda otururken kapıma tekme atıp kapımı açıyor çok korkuyorum duvarımda kocaman delik oluştu kapıya attığı tekmelerden ondan çok korkuyorum küçükken beni camdan atmaya çalışırdı onu görünce bile sinirden ağlamaya başlıyorum geçen gün bana bağırdı o kadar korktum ki altıma kaçırdım korkudan artık dayanamıyorum ben kendime zarar vermeye başladım engel olamıyorum duvara yumruk atıyorum kapıya tekme atarak sinirimi gidermeye çalışıyorum ama geçmiyor bazen sinir krizi geçiyorum ve etrafa zarar veriyorum abim benle sürekli dalga geçiyor diye özgüvenim sıfır süreklilik depresyona giriyorum aileme söylüyorum inanmıyorlar ama bıktım artık öldürmek istiyorum abimi
Instagram dan _orenda_0 (sıfır) hesabına yazabilirsin istersen konuşabiliriz dinlerim
benimde özgüvenim sıfır ve artık kendime zarar veriyorum sinirlenince ağlayınca bağımlılık oluşur diye korkuyorum
@@natsukiasktr7822 Seni korkutmak istemem ama bağımlılık oluyor
@@z3090biliyorum ama durduramıyorum bu gün aileme sinerlenip ağladım ve koluma zarar vermeye çalıştım
@@natsukiasktr7822 Seni anlıyorum yukarıda da söylediğim gibi Instagramdan yazabilirsin konuşalım
Gerginken ve üzgünken sinirliyken yapiyorum hosuma da gidiyor ama ailem ogrenirse .d
2 gun sonra sınav var hoca kolunu göster diyince ne yaoacagim ya,neyse tek umudum goster dememesi
Keşke kendime zarar verdiğimde o bölge kısa sürede iyileşseydide kırık eklemle gezmeseydim