ببخشید بچه ها تسلط شما به موضوع خیلی خوبه ولی اگر برای ما دارید برنامه میسازید این راهش نیست. ضرب اهنگ برنامه خیلی سریع و با پیشفرض اطلاعات قوی مخاطبین از موضوع مد نظر شماست
سلام. خیلی ممنونم از این که دیدین و نقد کردین. حتما توی پرونده‌های بعدی سعی می‌کنیم تا هم مسائل عمومی تری رو در رابطه با فیلم پوشش بدیم تا کمی مسائلی که توی بحث‌ها مطرح میشه باز تر شه. ارادتمند.
ممنون و امیدوارم که روز به روز به کیفیت کارهای گروه شما افزوده بشه، اما یک گزاره‌ای توی این ویدیو گفته شد که برای من کمی (بسیار) عجیب بود! “انگار از اون‌جایی که می‌فهمه که یک داستان گنجایش اقتباس در یک فیلم سینماییِ بلند رو نداره…” این جمله، کم-لطفی به آلن‌پو-ست. بعید می‌دونم کسی در دنیا وجود داشته باشه که آلن‌پو را خوانده باشد و نداند که کوتاه‌ترین داستان‌های او می‌تواند بنیانِ ساخت یک اثر سینمایی باشد. اینکه نگره‌ی کورمن، یک رفتارِ هیبریدی بینِ سطورِ آلن‌پو باشد فاصله‌ی بعیدی دارد تا چیزی که در ویدیو گفته شد.
سلام و وقت بخیر. ممنونم از لطف و همراهی‌تون. تا جایی که مسئله بنیان باشه رویکرد ما و شما یکیه. بحث ما اما بیشتر معطوف به گنجایش یا ظرفیته. دقیق تر این بود که بگیم: داستان‌ها و قطعاتی که کورمن روی اون‌ها برای اقتباس دست می‌ذاره به صورت مجزا گنجایش «دراماتیک» برای فیلم‌هایی با مشخصه‌هایی که کورمن قراره بسازه رو ندارن. منظور هم از دراماتیک مشخصا یک ساختار سه پرده‌ای با دست کم دو نقطه عطفه. قالب داستان‌هایی که کورمن برای اقتباس انتخاب کرده تک کنشند. نتیجتا یک نقطه‌ی عطف بیشتر ندارن که همون نقطه اوج داستانه. این درسته که الن پو داستان‌هایی داره که شاید به لحاظ دراماتیک حتی قابلیت بسط و توسعه در قالب یک مینی سریال رو هم داشته باشه. این‌ها اما قالبا بر می‌گرده به داستان‌های مثل سوسک طلایی که از اساس ژانرش هم با داستان های گوتیک پو متفاوته. این میون به مورد کلاغ هم باید توجه بشه که از اساس یک شعره نه داستان. و با این حال بدل به بنیانی میشه برای این که کورمن فیلم کلاغ رو بسازه.
علم شما ستودنیه 👌🏼
عالی بود ❤
Aali 👏🔥
تبریک به همه عوامل و خسته نباشید ❤
سپاس از همراهی شما دوست گرامی 🌹
ببخشید بچه ها تسلط شما به موضوع خیلی خوبه ولی اگر برای ما دارید برنامه میسازید این راهش نیست. ضرب اهنگ برنامه خیلی سریع و با پیشفرض اطلاعات قوی مخاطبین از موضوع مد نظر شماست
سلام. خیلی ممنونم از این که دیدین و نقد کردین. حتما توی پرونده‌های بعدی سعی می‌کنیم تا هم مسائل عمومی تری رو در رابطه با فیلم پوشش بدیم تا کمی مسائلی که توی بحث‌ها مطرح میشه باز تر شه.
ارادتمند.
ممنون
و
امیدوارم که روز به روز به کیفیت کارهای گروه شما افزوده بشه،
اما یک گزاره‌ای توی این ویدیو گفته شد که برای من کمی (بسیار) عجیب بود!
“انگار از اون‌جایی که می‌فهمه که یک داستان گنجایش اقتباس در یک فیلم سینماییِ بلند رو نداره…”
این جمله، کم-لطفی به آلن‌پو-ست.
بعید می‌دونم کسی در دنیا وجود داشته باشه که آلن‌پو را خوانده باشد و نداند که کوتاه‌ترین داستان‌های او می‌تواند بنیانِ ساخت یک اثر سینمایی باشد.
اینکه نگره‌ی کورمن، یک رفتارِ هیبریدی بینِ سطورِ آلن‌پو باشد فاصله‌ی بعیدی دارد تا چیزی که در ویدیو گفته شد.
سلام و وقت بخیر. ممنونم از لطف و همراهی‌تون.
تا جایی که مسئله بنیان باشه رویکرد ما و شما یکیه. بحث ما اما بیشتر معطوف به گنجایش یا ظرفیته.
دقیق تر این بود که بگیم: داستان‌ها و قطعاتی که کورمن روی اون‌ها برای اقتباس دست می‌ذاره به صورت مجزا گنجایش «دراماتیک» برای فیلم‌هایی با مشخصه‌هایی که کورمن قراره بسازه رو ندارن.
منظور هم از دراماتیک مشخصا یک ساختار سه پرده‌ای با دست کم دو نقطه عطفه. قالب داستان‌هایی که کورمن برای اقتباس انتخاب کرده تک کنشند. نتیجتا یک نقطه‌ی عطف بیشتر ندارن که همون نقطه اوج داستانه.
این درسته که الن پو داستان‌هایی داره که شاید به لحاظ دراماتیک حتی قابلیت بسط و توسعه در قالب یک مینی سریال رو هم داشته باشه.
این‌ها اما قالبا بر می‌گرده به داستان‌های مثل سوسک طلایی که از اساس ژانرش هم با داستان های گوتیک پو متفاوته.
این میون به مورد کلاغ هم باید توجه بشه که از اساس یک شعره نه داستان. و با این حال بدل به بنیانی میشه برای این که کورمن فیلم کلاغ رو بسازه.