1989'da gitarist bir arkadaşım bana birkaç gitar performansının yer aldığı bir kaset ödünç verdi ama kitapçığı vermeyi unuttu. Kasetteki eserlerden biri diğerlerinden çok farklıydı. Eşsiz tarzda bestelenmişti ve ustalıkla icra edilmişti. Kasetin o bölümünü her geri sardığımda, kendimi sıcak bir yaz öğleden sonrası Akdeniz plajında, "Suit"in her bir notasını işitmekle denizin yansıttığı gündüz yakamozlarıyla hipnotize olmuş tembel bir uyku arasında gidip geldiğim sanal bir sahnede buluyordum. Kimi zamansa, şeytan "Udunu bir kenara at, rahmetli gitarını mezarından çıkar, bir gitar hocası bul, selâmımı söyle." diyordu. İnternet çağından çok önceydi ve bestecinin ve çalanın kim olduğunu bulma şansım "yok"a fazlaca yakındı. Yıllar hızla geçti ve arkadaşım Cihat Sağol (1946-2024) İspanya “macerasından” döndüğünde sordum ama hatırlayamadı. Tekrar baş ağrımla başbaşaydım bir onyıl daha. 2001 yılında Gümüşlük kasabasına taşındım. Ailenin yazlık evinin pencerelerinden Ege Denizi'ne açılan Koyunbaba adında küçük koyu görebiliyordum. Koyunbaba sahilinde dik bir kayalığın üzerinde koya adını veren veya koydan adını alan yatır mezarı vardı. Belki de mum yakılan ve dua edilen halka açık bir yerdi. Ben en anlamsız şeylere bile umutsuzca açlık çeken bir adamım. O zaman internet çağı çoktan başlamıştı, dervişin mezarını Google'a sordum. Üç değişik Koyunbaba çıktı ekranıma. İlk ikisi iki uzak kasabada aynı adı taşıyan yatırlardı. Üçüncüsü genç bir gitaristi gösteren bir fotoğraftı, altında Koyunbaba Suit yazıyordu. RUclips'daki bir videoya bağlanıyordu. Video bana mucizeyi, dünya gitar literatürünün efsanelerinden birini verdi. Yıllardır aradığım isim, besteci Carlo Domeniconi'ydi. Koyunba’yı Gümüşlük'te yaşarken yazmış. Bisikletim ve ben uçma tehlikesiyle 4 kilometrelik yokuştan Yalı’ya ulaştık ve rastladım ilk tanıdığa Domeniconi'yi sordum. Balıkçı Yılmaz: “Tanırım abi. Tanımam mı? Bizim Karlo'muz o." ------------------------------------ In1989, a friend of mine, who is a guitarist, lent me a cassette tape of several guitar performances but he forgot to hand me the booklet. One of the songs on the tape was far different than the whole rest. It was composed in a genuine genre and was performed in virtuosity. Every time I rewound the song, I could feel myself in front of Mediterranean Sea in a hot summer afternoon, at a virtuality between well awaken to hear the every single note of the song and a lazy nap, hypnotized by the sparkles reflected by the sea. Several other times that I rewound the song the devil whispered: "Throw away your oud, re-take your deceased guitar out of its grave, find a guitar teacher, say my hello." It was well before internet era and I had extremely small chance to find out who was the composer and the player. Years rushed and one day I met my friend, Cihat Sağol (1946-2024), when he was back in Turkey after his Spain “adventure”. I asked him about the artist but he did not remember the name. I was alone again with the song, sparkles for at least another decade. In 2001, I moved to a small town Gümüşlük. From the windows of the family summer house, I could see a small bay named Koyunbaba, Aegean Sea. I visited the shore occasionally. On a sharp reef, there was a grave of a Dervish named Koyunbaba after whom the bay was named or just the reverse. The one-grave-cemetery was a public place to visit, to lit a candle and pray. I’m a sort of guy desperately starving even to the most non-sense. It was as then the internet era had began already, I googled the dervish and the cemetery. I got three Koyunbaba items. First two were dervishes with the same name, Koyunbaba, in two distant towns. The third one was under a photo showing a young guitarist. It linked to a video in RUclips. The play button gave me the miracle, Koyunbaba the myth over the world’s guitar literature. The composer was Carlo Domeniconi. He wrote the suite when he lived in Gümüşlük. I pedaled rushly 4 kilometers downhill, at a risk of flying, to the town and asked about Domeniconi to the first man I met in the town. He was a fisherman. He replied “Of course I know him. He is our Carlo.”
Canım hocam gelmiş, hoşgelmiş. Bir dönem azıcık bile öğrenciniz olup sohbetinize birebir şahit olmak çok güzeldi. Umarım hep böyle anlatmaya ve dönüştürmeye devam edersiniz :)
Bir parçayı hikayeleştirmeyi bende yapıyordum ama doğru bişey mi yanlış bişey mi emin değildim. İnsan başka birinden bu sözleri duyunca bi başka özgüvenli oluyo
11 месяцев назад
Domeniconi youtube da ki bir röportajında da koyun şeklindeki bir kayadan falan bahsediyor... adam hangisi tutarsa yapıyor galiba.. :)
aslında işin özünde çok uzak hikayeler aramaya gerek yok. Carlo Domeniconi Bodrum Gümüşlüğün Koyunbaba bölgesinde bir süre yaşamış, isim buradan geliyor.
Bana da gitar hocam peygamberin müritlerini kontrol etme çabası diye koyunların babası olduğu için peybambere yazdığını söylemişti iyi sallamış maşallah (Süleyman Demirel gitar hocası)
![Blox Fruits Dragon Rework Update [Full Stream]](http://i.ytimg.com/vi/EqDAp8udhm0/mqdefault.jpg)
1989'da gitarist bir arkadaşım bana birkaç gitar performansının yer aldığı bir kaset ödünç verdi ama kitapçığı vermeyi unuttu. Kasetteki eserlerden biri diğerlerinden çok farklıydı. Eşsiz tarzda bestelenmişti ve ustalıkla icra edilmişti. Kasetin o bölümünü her geri sardığımda, kendimi sıcak bir yaz öğleden sonrası Akdeniz plajında, "Suit"in her bir notasını işitmekle denizin yansıttığı gündüz yakamozlarıyla hipnotize olmuş tembel bir uyku arasında gidip geldiğim sanal bir sahnede buluyordum. Kimi zamansa, şeytan "Udunu bir kenara at, rahmetli gitarını mezarından çıkar, bir gitar hocası bul, selâmımı söyle." diyordu.
İnternet çağından çok önceydi ve bestecinin ve çalanın kim olduğunu bulma şansım "yok"a fazlaca yakındı. Yıllar hızla geçti ve arkadaşım Cihat Sağol (1946-2024) İspanya “macerasından” döndüğünde sordum ama hatırlayamadı. Tekrar baş ağrımla başbaşaydım bir onyıl daha.
2001 yılında Gümüşlük kasabasına taşındım. Ailenin yazlık evinin pencerelerinden Ege Denizi'ne açılan Koyunbaba adında küçük koyu görebiliyordum. Koyunbaba sahilinde dik bir kayalığın üzerinde koya adını veren veya koydan adını alan yatır mezarı vardı. Belki de mum yakılan ve dua edilen halka açık bir yerdi. Ben en anlamsız şeylere bile umutsuzca açlık çeken bir adamım. O zaman internet çağı çoktan başlamıştı, dervişin mezarını Google'a sordum. Üç değişik Koyunbaba çıktı ekranıma. İlk ikisi iki uzak kasabada aynı adı taşıyan yatırlardı. Üçüncüsü genç bir gitaristi gösteren bir fotoğraftı, altında Koyunbaba Suit yazıyordu. RUclips'daki bir videoya bağlanıyordu. Video bana mucizeyi, dünya gitar literatürünün efsanelerinden birini verdi. Yıllardır aradığım isim, besteci Carlo Domeniconi'ydi. Koyunba’yı Gümüşlük'te yaşarken yazmış. Bisikletim ve ben uçma tehlikesiyle 4 kilometrelik yokuştan Yalı’ya ulaştık ve rastladım ilk tanıdığa Domeniconi'yi sordum. Balıkçı Yılmaz: “Tanırım abi. Tanımam mı? Bizim Karlo'muz o." ------------------------------------ In1989, a friend of mine, who is a guitarist, lent me a cassette tape of several guitar performances but he forgot to hand me the booklet. One of the songs on the tape was far different than the whole rest. It was composed in a genuine genre and was performed in virtuosity. Every time I rewound the song, I could feel myself in front of Mediterranean Sea in a hot summer afternoon, at a virtuality between well awaken to hear the every single note of the song and a lazy nap, hypnotized by the sparkles reflected by the sea. Several other times that I rewound the song the devil whispered: "Throw away your oud, re-take your deceased guitar out of its grave, find a guitar teacher, say my hello."
It was well before internet era and I had extremely small chance to find out who was the composer and the player. Years rushed and one day I met my friend, Cihat Sağol (1946-2024), when he was back in Turkey after his Spain “adventure”. I asked him about the artist but he did not remember the name. I was alone again with the song, sparkles for at least another decade.
In 2001, I moved to a small town Gümüşlük. From the windows of the family summer house, I could see a small bay named Koyunbaba, Aegean Sea. I visited the shore occasionally. On a sharp reef, there was a grave of a Dervish named Koyunbaba after whom the bay was named or just the reverse. The one-grave-cemetery was a public place to visit, to lit a candle and pray. I’m a sort of guy desperately starving even to the most non-sense. It was as then the internet era had began already, I googled the dervish and the cemetery. I got three Koyunbaba items. First two were dervishes with the same name, Koyunbaba, in two distant towns. The third one was under a photo showing a young guitarist. It linked to a video in RUclips. The play button gave me the miracle, Koyunbaba the myth over the world’s guitar literature. The composer was Carlo Domeniconi. He wrote the suite when he lived in Gümüşlük. I pedaled rushly 4 kilometers downhill, at a risk of flying, to the town and asked about Domeniconi to the first man I met in the town. He was a fisherman. He replied “Of course I know him. He is our Carlo.”
tebrikler
Uzun süredir sizi özlemiştik. Yeniden içerik üretmeniz harika 🌺
Bu tarz sohbet videolarının kesinlikle devamı gelmeli. İnanılmaz keyif aldım
RUclips : "Haydar Haydar" (Ali Ekber Çiçek/Arr. Carlo Domeniconi) performed by Julia Schüler
Nerdesin be abi
Canım hocam gelmiş, hoşgelmiş. Bir dönem azıcık bile öğrenciniz olup sohbetinize birebir şahit olmak çok güzeldi. Umarım hep böyle anlatmaya ve dönüştürmeye devam edersiniz :)
Hoşgeldin 🎉
Hoşgeldiniz 💐
Gitar videoları gelmeye devam eder inşallah.
Devamı gelecek :)
Bir parçayı hikayeleştirmeyi bende yapıyordum ama doğru bişey mi yanlış bişey mi emin değildim. İnsan başka birinden bu sözleri duyunca bi başka özgüvenli oluyo
Domeniconi youtube da ki bir röportajında da koyun şeklindeki bir kayadan falan bahsediyor... adam hangisi tutarsa yapıyor galiba.. :)
aslında işin özünde çok uzak hikayeler aramaya gerek yok. Carlo Domeniconi Bodrum Gümüşlüğün Koyunbaba bölgesinde bir süre yaşamış, isim buradan geliyor.
Bana da gitar hocam peygamberin müritlerini kontrol etme çabası diye koyunların babası olduğu için peybambere yazdığını söylemişti iyi sallamış maşallah (Süleyman Demirel gitar hocası)