affet ki, affedilesin.

"nerede yumuşaklık, kolaylık varsa orada güzellik vardır. yumuşaklık ve kolaylığın bulunmadığı her şey çirkindir." buyurmuş efendimiz aleyhisselam.
yaşadığım hadiselerde ve bütün koşullarda her şey iyilikle, güzellikle hallolsun istedim, olmadı ama ben hep istedim. sözümü değil sesimi yükselttiğim zamanları, öfkelendikçe kızaran yüzümün, gümgüm atan kalbimin, dolan gözlerimin hâlini hiç sevmedim, ne zaman bunu yaşasam kendimi çirkin hissettim ve fiziksel bir mesele değildi bu.
bunun için mülayimliği savundum, her ne kadar bunu zayıflık ve kusurlu görme iltihabı kalpleri istila etmiş olsa da. şerrinden korkulan, dili bir çalı gibi kalbe batan insanlar yolu daha çabuk ve yorulmadan bitirirken, ben çoğunlukla yarı yolda etime teyellenmiş bir değersizlik duygusuyla kalakaldım.
bir gün "derviş dövene elsiz gerek, sövene dilsiz gerek" diyen yunus emre hazretlerine veryansın ederken buldum kendimi mesela. nasıl olacaktı bu Allah aşkına.
imkan olsa da hazretin kırk günlük bir terapi programına katılabilseydim mesela diye düşündüm, ama yoktu. tasavvuf ve modern psikoloji ne kadar farklı şeyler söylüyordu. özsaygısız olur muydu, bu eskiler de hiç psikolojiden anlamıyorlardı canım. tıka basa kendimizle doluyken, rahatımız için her yol mübahken söylenecek laf mıydı şimdi bu yani.
yunus emre hazretlerinin travmaları var mıydı mesela ya da günün sonunda muhatabına gereken cevabı veremediği için uykuya dalamadığı geceler. sırf mülayimlikten sebeb insan yerine konmadığı, kafası hinliğine basmıyor diye ciddiye alınmadığı, ortamların aranan insanı olmadığı için gölge gibi yaşadığı, uçurumun kendine baktığı vakitler olmuş muydu onun da. bunların da cümlesi hamlıktan idi doğru. ne bileyim işte, bunları ancak ondan dinlersem aşabilirmişim gibi gelmişti.
yine de ben kalbi kırıldığı vakit 'ben olsaydım sana bunu yapmazdım' diyenlerin, kötülüğe nasıl karşılık vereceğini bilmeyen, bilmek de istemeden bu dünyadan göçenlerin safında kalmak istiyorum her şeye rağmen.
kalbimin kubbesinde yankılanan bir ermişin sesi: "affedeceksin yavrum, affede affede affedileceksin."
(alıntı)