ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΙΤΣΙΟΣ-ΤΑΣΟΣ ΜΑΓΚΛΑΡΑΣ

Στον τόπο που γεννηθηκα - Ηπειρώτικο μοιρολόι
Γιάννης Λίτσιος-τραγούδι
Τάσος Μαγκλάρας-κλαρινο
Λουάν Χουσέ-βιολί
Νίκος Χαλκιάς-λαούτο
Αλέξανδρος Μαγκλάρας-ντέφι
Στον τόπο που γεννήθηκα θέλω να ξεψυχήσω
και μαύρη πέτρα πίσω μου της ξενιτιάς να ρίξω
Είναι μεγάλος ο καημός της ξενιτιάς ο πόνος
κι εμένα μέσα στην καρδιά του γυρισμού ο χρόνος
Βαρέθηκα μανούλα μου τέτοια ζωή να κάνω
και θα γυρίσω γρήγορα τον πόνο μου να 'γειάνω
Φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας
Επεξεργασία video: Μάριος Ζόγκας
Η ηχογράφηση έγινε 1 Φεβρουαρίου 2019 στο "A Class Studios" στην Αθήνα και η επεξεργασία- μίξη στο "Studio Fonografos" από τον Τράκα Αστέριο.
Οι στίχοι του τραγουδιού αυτού ανάγονται στην περιοχή της Δερόπολης και συγκεκριμένα στο χωριό Δερβιτσάνη, όπου τραγουδιόταν πολυφωνικά και ως ένα γνήσιο δημιούργημα της δημοτικής παράδοσης είναι ανώνυμο.
Ορμώμενος εκ του ευγενούς ελατηρίου, που είναι η αγάπη και ο σεβασμός στη μουσική παράδοση, έχοντας από μικρός την ακουστική και βιωματική εμπειρία, προσπάθησα να προσεγγίσω όσο καλύτερα μπορούσα τα στοιχεία του, δηλαδή τα μέρη, τους τονισμούς και τα μέτρα.
Μη υπεισερχομένος στις δυσκολίες του εγχειρήματος, πιστεύω πως είναι αδύνατο να ερνηνεύσει κανείς την έννοια ενός τραγουδιού, εάν πρωτίστως δεν έχει "υποταχτεί" στο πνεύμα και την έννοια της μελωδίας. Πράγμα που όταν δεν συμβαίνει, ο ερμηνευτής κινδυνεύει να παρερμηνεύσει και όχι να ερμηνεύσει. Ένα τραγούδι είναι πολύ περισσότερο από αυτό που ακούμε μια φευγαλέα στιγμή. Ενυπάρχει μέσα του η ιστορία και ο βίος των ανθρώπων, η φύση ξάστερη και φωτεινή, η ανάμνηση, τα πάθη και τα συναισθήματα. Οι χαρές και οι λύπες των γενεών που έφυγαν και οι ελπίδες αυτών που έρχονται...και κυρίως το πιο έντονο συναίσθημα του παρελθόντος (τι τραγική σύμπτωση: η ιστορία κύκλους κάνει), αλλά και του παρόντος η πλανεύτρα ξενιτιά. Αυτή η μάστιγα που ακόμα και σήμερα αποδεκατίζει τους Έλληνες.
Σύμφυτος με τον πόνο του ξεριζωμού, ο νόστος του γυρισμού....Γιατί η εκ της ιστορίας παρεχόμενη εμπειρία τόσων και τόσων γενεών μας διδάσκει πως ο κάθε άνθρωπος που σέβεται τον τόπο όπου " ένθα το φώς της ημέρας είδε", ωφείλει να μάθει τι εστί και τι έσται το παρελθον, αλλά και το μέλλον της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Τέλος θέλω να τονίσω πως η πλουσιότερα λαογραφική και δη μουσική παραδοση της πατρίδας μας ειδικά της Ηπείρου αποτελλεί αστείρευτη πηγή δημιουργίας κι εμείς οι νεότεροι υπηρέτες της σπουδαίας αυτής παρακαταθήκης οφείλουμε χρέος ιερό να εκκολάψουμε νέους ορίζοντες, συνεισφέροντας έτσι με πολύτιμη και πολύμοχθη εργασία, στη διαφύλαξη της πολιτιστικής και ειδικότερα της μουσικής μας κληρονομιάς.
Μετά τιμής, Γιάννης Λίτσιος