"Hoe moet ik op een normale manier omgaan met mijn medemens?"
HTML-код
- Опубликовано: 18 окт 2024
- "Hoe moet ik op een normale manier omgaan met mijn medemens?"
Tura Gerards beantwoordt op verzoek vragen in een video.
Heb jij ook een vraag
die je via een video als deze
beantwoord wilt zien,
en mag ik daarbij
jouw naam noemen?
E-mail me dan via
het contactformulier op depressiestoppen.nl
Beste Tura,
Ik weet niet of je dit leest.
Het meer vanuit mijzelf leven en spontaan doen wat ik voel heb ik geprobeerd. Het roept alleen heel vaak oordelen op van anderen. Ik ben in mijn verleden gepest en ik ben daardoor heel lang niet mezelf geweest. Ik ben uiteindelijk door meer vanuit mijn gevoel te leven wat gelukkiger en zekerder geworden. Ik heb alleen nog steeds mensen nodig om samen mee te zijn en dingen te doen. Nu ben ik een tijd geleden iemand tegen gekomen waarbij ik een klik voelde. Ik probeerde niet te kijken naar de angst, maar meer mijn hart te volgen en mee te gaan in wat mijn gevoel vertelde. Ik ben dus spontaan meegegaan met mijn gevoel en hoopte op plezier en ontspanning. Ook te zeggen wat mijn gevoel was. Niet om goedkeuring, maar om mij open te stellen voor die ander. De klik die ik voelde werd beantwoord en ik werd verliefd. Daarna wist ik met mijn hoofd dat ik op moest passen en terughoudend te zijn, maar mijn gevoel was totaal anders. Omdat ik mij kwetsbaar begon te voelen heb ik ook geprobeerd hierover te praten om mezelf te beschermen. Helaas ben ik daardoor een speelbal geworden voor de problemen van de ander.
Nu ben ik heel erg teleurgesteld in mezelf en er is veel kapot gegaan en ik heb mezelf ook stuk gemaakt. Ik weet hoe dingen werken. Zwakte tonen betekent de ander de macht geven om zich te profileren. Ik heb dat ooit, in mindere mate ook gedaan. Anderen naar beneden halen om jezelf gewest en sterk te voelen. Afhankelijkheid van de ander gebruiken om te voelen dat je niemand nodig hebt.
Ik wil graag mezelf zijn en een spontaan en speels contact, maar hoe ga je om met verliefdheid en de wens voor intimiteit?
Op dit moment ben ik erg verdrietig en in mezelf gekeerd en ik wil niet meer voelen. Ik haat het om mensen nodig te hebben voor vriendschap enzo omdat ik mijn kwetsbaarheid daarin ook haat. Ik heb wel wat relaties gehad en ook liefde mogen ervaren. Ik wil dus graag mezelf zijn, maar ook niet meer afhankelijk van anderen. Is het niet zo dat je om gelukkig te zijn verbinding en goedkeuring nodig hebt van anderen? Ik voel mij daadwerkelijk alleen hierin.
Beste Salsadans123,
Ik weet niet zo goed hoe op je betekenisvolle woorden te reageren. Je zegt zo veel waarop ik een vraag zou kunnen stellen of een voorbeeld van zou willen horen. Maar het voelt niet gepast om dat hier te doen.
Ik ga er desondanks twee dingen uitpikken.
1.
Je zegt: "Het meer vanuit mijzelf leven en spontaan doen wat ik voel heb ik geprobeerd. Het roept alleen heel vaak oordelen op van anderen."
Ja. Je hebt iets ontdekt wat waar is.
Vrijwel altijd roept ons gaan leven, spontaan en vanuit onszelf, oordelen op bij anderen. Tegen dat feit vechten, daarvan balen, dat vervloeken, is vragen om moeilijkheden. Mensen oordelen continu. Het brein van anderen mensen oordeelt voortdurend en met grote snelheid. Wat wij ook maar doen, we worden omringd met oordelen. Waarom zouden we onze spontaniteit daardoor laten krimpen of opofferen?
Moedig zijn is niet hetzelfde als zonder angst zijn; moedig zijn is doorgaan ondanks de angst.
2.
Je vraagt: "Is het niet zo dat je om gelukkig te zijn verbinding en goedkeuring nodig hebt van anderen?"
Nee. Dat is niet zo.
Als je in jezelf, in je eigen bestaan, de mystieke bron van geluk kunt herkennen, zul je vanzelf verbinding voelen met anderen. Kijk naar een ander mens en stel je voor dat hij of zij ooit een baby is geweest... en welke lange weg die baby heeft moeten afleggen via vallen en opstaan om te komen tot het moment waarop jij die mens beziet.
Goedkeuring krijgen van anderen kan niets bijdragen aan ons gelukkig zijn, of het is hooguit een kortstondig gevoel van geluk dat spoedig zal instorten. Wat heb je aan goedkeuring? Hoe weet je op welke gronden die ander tot een oordeel komt? Hoe weet je of die gronden zuiver zijn? Hoe weet je of die ander wel in staat is om te zien zonder vooroordelen?
De hele wereld smeekt vanuit tekort om aandacht en liefde, vraagt om tekenen van liefde, en van die mensen willen wij goedkeuring krijgen en bereidheid tot verbinding?
De Indiase mysticus Osho verwoordde het als volgt: Liefde is de geur van een bloem. De bloem verspreidt die geur uit overvloed. Uit liefde. Zonder te verwachten of te eisen dat voorbijgangers die geur opmerken. Zonder te verwachten of te eisen dat voorbijgangers van die geur genieten.
Is het niet beter liefde te geven zonder iets terug te willen krijgen? Geven we meestal niet steeds liefde om vooral liefde te kunnen krijgen?
met vriendelijke groet,
Tura Gerards
@@depressiestoppen2745 Dat zijn rake woorden en een hele mooie tekst. Bedankt dat je op mijn reactie in wilt gaan het is inderdaad niet zo de plek hiervoor maar het doet mij goed.
Ik wilde je een antwoord typen, dat de motivatie van al het leven is gelegen in erbij horen, gezien en erkend worden. Zelfs een bloem. Een bloem trekt insecten aan. Zij geeft iets en krijgt iets terug zonder zich bewust te zijn dat er een verband bestaat tussen iets geven en iets krijgen. Wij leggen die verbanden wel en zijn in staat iets te verwachten als het nog in de toekomst ligt er te piekeren over het verleden. Ik weet niet wat er in een ander omgaat, ik kan alleen kijken wat het met mij doet los van de ander.