ប្រវត្តិ ប្រាសាទភ្នំបាខែង / History of Phnom Bakheng
HTML-код
- Опубликовано: 14 окт 2024
- ប្រវត្តិ ប្រាសាទភ្នំបាខែង / History of Phnom Bakheng
Cambodia is a beautiful country, replete with an incredibly wondrous system of canals. But its history has been marked by the Khmer Rouge and Pol Pot, which brought the nation to its knees. Although it has risen from the ashes of genocide, it is still facing a major crisis today.
For More Video About Temple History Below👇
ប្រាសាទ/Temple
• ប្រាសាទ/Temple
ប្រាសាទភ្នំបាខែង
ទិដ្ឋភាពទូទៅ
ប្រាសាទភ្នំបាខែងត្រូវបានកសាងនៅឆ្នាំ៩០៧នៃគ.ស ក្នុងរាជព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១។
ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅចំពីលើកំពូលភ្នំធម្មជាតិមួយ
ដែលមានទីតាំងនៅចំកណ្តាលទីក្រុងយសោធរបុរៈ
ឬអង្គរទី១ហើយស្ថិតនៅចន្លោះប្រាសាទអង្គរវត្ត និងក្រុងអង្គរធំ។
ចាប់ពីជើងភ្នំរហូតដល់កំពូលនៃប្រាសាទមានកម្ពស់ ៧៨ម៉ែត្រ
ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅចន្លោះភ្នំពីរទៀត គឺ ភ្នំក្រោម និងភ្នំបូក
ប្រាសាទភ្នំបាខែងជាប្រាសាទមួយស្ថិតនៅលើភ្នំធម្មជាតិ ដែលគេចាត់ទុកជា ប្រាសាទភ្នំមានតួប៉មប្រាំខ្វែងគ្នា និងមានប្រាំថ្នាក់។
ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅខាងឆ្វែងដៃ ផ្លូវពីប្រាសាទអង្គរវត្តទៅ ប្រាសាទបាយ័ន ជាកន្លែងដែលអាចទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរបានយ៉ាងច្រើននៅពេលថ្ងៃលិច។
ប្រាសាទនេះកសាងឡើងនៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩ និងដើមសតវត្សរ៍ទី១០ ក្នុងរាជព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ (៨៨៩-៩១០) ដែលគោរពព្រហ្មញ្ញសាសនា។
ភ្នំបាខែងមានកំពស់ ៦៥ម៉ែត្រ។
ប្រាសាទភ្នំបាខែងមានកំពូលចំនួន១០៩ និងមានកំពស់ ៤៥ម៉ែត្រ។
ប្រាសាទភ្នំបាខែងនេះគឺតំណាងឱ្យភ្នំព្រះសុមេរុ។
ប្រាសាទភ្នំបាខែងមាន៧ជាន់ គឺជាន់ក្រោម ថ្នាក់ទាំងប្រាំ និងជាន់លើ ដែលតំណាងឱ្យឋានសួគ៌៧ជាន់របស់ ព្រះឥន្ទនៅក្នុងទេវកថារបស់ព្រហ្មញ្ញសាសនា។
ប្រាសាទភ្នំបាខែង ទីនោះគឺជាទីប្រជុំនូវភ្ញៀវទេសចរ រាប់រយនាក់ក្នុងមួយថៃ្ងៗ ដើម្បីមើលថៃ្ងលិច និងមើលទេសភាព នៅតំបន់អង្គរស្ទើរតែទាំងមូល ។
ប្រាសាទនេះពិតជាមានលក្ខណៈពិសេសដោយសារតែប្រាង្គទាំង ១០៨មានលក្ខណៈតម្រៀបស្មើៗគ្នាចំនួន១២
មានប្រាង្គធំកណ្តាលមួយនៅជាន់ខាងលើ។
សព្វនេះ ប្រាង្គមួយចំនួនធំត្រូវបានដួលរលំ។
ប្រាង្គទាំង១២ នៅតាមថ្នាក់និមួយៗគឺតំណាងឱ្យសត្វទាំង១២ នៃឆ្នាំ
ហើយប្រាង្គទាំង ១០៨នោះ ប្រហែលជានិមិត្តសញ្ញានៃចន្លោះពេលតាមច័ន្ទគតិទាំង៤ ដែលមានរយះពេល ២៧ថ្ងៃ នៃចន្លោះពេលនិមួយៗ។
នៅតាមទិសនិមួយៗ យើងអាចមើលឃើញបាន៣៣ប្រាង្គប៉ុណ្ណោះ នេះតំណាងឱ្យចំនួនទេវតាទាំង៣៣ ក្នុងព្រហ្មមញ្ញសាសនា។
ជណ្តើរឡើងប្រាសាទនេះមានលក្ខណៈចោទខ្លាំង។
នៅតាមជណ្តើរនៃថ្នាក់ទាំង៥ មានតោឈយាមផ្លូវ។
ប្រាសាទនេះមានកំពែងសាងសង់ពីថ្មបាយក្រៀមព័ទ្ធជុំវិញ ដែលមានគោបុរៈ។
ក្រៅពីនេះមានកូនប្រាសាទនៅខាងជើងដែលមានតំកល់លឹង្គពីរ និងមានបណ្ណាល័យពីរ។
នៅលើភ្នំនេះមានព្រះបាទជាន់ទុកដែលស្ថិតនៅចំកណ្តាល នៃផ្លូវចូលទៅកាន់ប្រាសាទ។
នៅប្រាង្គកណ្តាលដើមឡើយមានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរ។
ប្រាង្គនេះមានទ្វាចូលតាមទិសទាំងបួន។
ប្រាង្គទាំងបួននៅជាន់ខាងលើក៏មានតំកល់លឹង្គព្រះឥសូរផងដែរ តែមានទ្វាចូលតែពីរទឹសប៉ុណ្ណោះ ។
ប្រាង្គកណ្តាលមានចំលាក់អប្សរា។
មានសិលាចារិកនៅផ្នែកខាងលិចនៃទ្វាខាងជើងនៃប្រាង្គកណ្តាល។
តាមសិលាចារិក ប្រាសាទភ្នំបាខែងគឺស្ថិតនៅចំកណ្តាលទីក្រុងយសោធរបុរ។
នេះត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយការរកឃើញស្លាក់ស្នាមកំពែងចាស់របស់ទីក្រុង នៅចុងសតវត្សរ៍ទី៩។
ប្រាសាទនេះមានឈ្មោះដើមថា យសោធរគិរី ។
ក្រោយមកគេហៅថា ភ្នំកណ្តាល ។
ការហៅនេះប្រហែលជាគេគិតទៅលើការប្រៀបធៀបរវាងភ្នំបូក និងភ្នំក្រោម ហើយភ្នំនេះនៅកណ្តាល។
មានតួប៉មធ្វើអំពីថ្មភក់ចំនួន២ ស្ថិតនៅខាងមុខបរិវេណខឿនប្រាសាទនៃទីធ្លាផ្នែកខាងក្រោម
ទិសខាងកើតតួប៉មនេះត្រូវបានហៅថា ហោត្រ័យជាកន្លែងសម្រាប់ដាក់វត្ថុផ្សេងៗដូចជាគម្ពីរធម៌ និងក្បួនច្បាប់ផ្សេងៗ ។
ហោត្រៃនេះតំណាងឱ្យព្រះពន្លោងដែលជារាជបណ្ណាល័យ ហើយក៏ជាទីកន្លែងសក្ការៈបូជាចំពោះព្រះគណេសផងដែរ ។
ព្រះអង្គមានចំនេះដឹងជ្រៅជ្រះបំផុត និងជាអាទិទេពគ្រប់គ្រងគម្ពីរវេទទៀតផង ។
បច្ចុប្បន្នគេហៅថាប្រាសាទភ្នំបាខែង។ គេរកឃើញឈ្មោះនេះជាលើកដំបូងនៅក្នុងសិលាចារិករបស់ប្រាសាទនៅសតវត្សរ៍ទី១៦។
ប្រាសាទភ្នំបាខែង ដែលមានឈ្មោះដើមថា
ស្រីយសោធរេស្វរៈ
ជាភាសាបាលី ឬសំស្រ្តឹត ដែលមានន័យថា ម្ចាស់ប្រកបដោយមង្គល ភាពល្បីល្បាញនៃភាពស្រស់ផូរផង់គឺសំដៅលើព្រះសិវៈ។
បើតាមសិលាចារឹកស្តុកក់ធំលេខ K-២៣៥ ប្រាសាទនេះស្ថាបនាឡើងក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទយសោវរ្ម័ទី១(៨៨៩-៩១០)
ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយទេពសិវៈ ។
តាមសិលាចារឹកស្តុកកក់ធំលិង្គដែលតម្កល់នៅប្រាង្គកណ្តាលដោយព្រះរាជគ្រូ វាមសិវៈ
មានឈ្មោះថា យសោធរេស្វរៈ
គឺជាព្រះរាជានៃយសោធរៈ ដែលមានន័យថាការបង្ហាញនៃសិវៈ ជាម្ចាស់នៃព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១។
នៅជុំវិញលិង្គ មានព្រះលានមួយហៅថា សិវៈក្សេត្រៈ ដែលត្រូវដាំដើមឈើធំៗជាកន្លែងដែលឥសីធ្វើសមាធិ។ ព្រះលានសិវៈក្សេត្រមានទំហំលាតសន្ធឹង ដល់ទៅ១ពាន់ហត្ថព័ន្ធជុំវិញលិង្គនោះ ៕
មិចមិនជុសជួសជណ្តើរឡើងចឹង
ដូនតាខ្មែរគឺជាកំពូលមនុស្សលើលោកកាលពី1100ឆ្នាំមុន
ត្រូវហើយបង