Kijken in de Ziel - Psychiaters #2 - Emoties
HTML-код
- Опубликовано: 21 фев 2019
- Psychiaters over gevoelens en emoties.
Psychiaters zijn speleologen van de menselijke geest. Ze kennen de weg in de krochten van de ziel, in het gangenstelsel van onze diepste verlangens, angsten en emoties. Dat denken we tenminste. Maar is het waar? Wat zijn emoties eigenlijk? Hoe ontstaat een depressie? En wat nu als ze zelf door het bestaan op de proef gesteld worden? Vinden ze door hun ervaring dan vanzelf de uitgang, of dooft hun toorts en tasten ze net als ieder ander machteloos in het duister?
In Kijken in de ziel portretteert Coen Verbraak toppsychiaters. Dat levert fascinerende en opvallend openhartige gesprekken op. Het gaat niet alleen over hun vak, maar nadrukkelijk ook over henzelf. Rene Kahn, Rudi van den Hoofdakker (Rutger Kopland), Louis Tas, Christa Widlund (Anna Enquist), Jules Tielens, Liesbeth Vleugel, Witte Hoogendijk, Jan Swinkels, Nelleke Nicolai, Frank van Ree, Bram Bakker en Roos van der Mast. 
Наука
![Eminem - The Death of Slim Shady [Album Trailer]](http://i.ytimg.com/vi/X0HIrS6kUYI/mqdefault.jpg)
fascinerende serie!
Een mens heeft uiteindelijk maar 2 angsten, de angst om de controle verliezen en de angst om niet de moeite waard te zijn
wat een onzin
Mooi verwoord wel
Blijft zo waardevol dit. ❤
En de angst niet veilig te voelen en niet gezien te worden
Ja de angst om afgewezen te worden.
als men de Bijbel leest hoef je niet bang te zijn voor de dood, want al in het begin van de Bijbel kun je het lezen
Er is bij deze psychiaters een voortdurende verwarring gaande, wat men hier hardnekkig emoties noemt zijn feitelijk gevoelens. Een mens heeft feitelijk last van dat waar emoties uit en door ontstaan, en dat zijn gevoelens. Zodra gevoelens in onze binnenzee van gevoelens in beweging worden gebracht, hetzij door interne of externe prikkeling, dan pas worden we gewaar van die gevoelens. We nemen dus de beweging in een gevoel waar, zonder beweging nemen we dat gevoel niet waar. Emoties zijn als het ware de ontladingen of ontkrachting van die bewegingen in het gevoel. Dus een gevoel komt in beweging en via emoties laten we die beweging er weer uit en komt het gevoel weer tot stilstand en voelen we dat gevoel niet meer. Een mens kan geen last van emoties hebben omdat een emotie, de ontlading of ontkrachting van die gevoelsbeweging, slechts een bestaansduur heeft van enkele seconde. Duurt een emotie langer, blijven we er in hangen, dan spelen oude nog onverwerkte gevoelens ook een rol waarvan de emotionele ontlading ook beginnen mee te spelen. Dat is het heden wat ons verleden in beweging brengt. Er zijn dan ook geen oude of onverwerkte emoties, dat kan helemaal niet. Er zijn oude gevoelens waar nog beweging in zit en die beweging kan oud zijn omdat nog beladen gevoelens die onderdrukt worden hun beladenheid behouden. Kijk naar iemand die een trauma van 30 jaar oud in zich draagt en toelaat dat dat trauma aangeraakt wordt dan worden die gevoelens hier en nu ervaren alsof ze nog splinter nieuw zijn en als het goed is volgt er dan emotionele ontlading zodat dat trauma ontladen en ontkracht kan worden. Daardoor worden oude open wonden littekens en met littekens kun je gewoon je leven doen. Drukken we gevoelens weg, worden we er bang van, worden gevoelens onveilig en bedreigend voor je, dan veroorzaakt elke gevoelsbeweging al een toename van adrenaline waardoor bij elke gevoelsbeweging je in een vecht/vlucht/verlam houding terecht komt. Dat gebeurt dus elke keer als gevoelens in beweging komen. Aangezien adrenaline de bloedtoevoer naar bepaalde delen van je brein vernauwt, voornamelijk het deel waar je mentale en rationele vermogens zitten en dat deel waar die kind-redding-systemen zitten juist extra van bloed wordt voorzien, ontstaan er dus een voortdurende staat van stress, spanning en het wegvallen van je rationele en mentale vermogens om dat als volwassene aan te gaan of te veranderen... dit is het begin van elke psychische of psychiatrische problematiek, het niet meer kunnen dealen met gevoelens. Kunnen we er niet mee dealen dan gaan we ze onderdrukken en helaas heeft het lichaam geen opslagcapaciteit voor gevoelens dus de lading of beweging van die gevoelens in combinatie met een toename van adrenaline zal een hoop disbalans veroorzaken in zowel psychische als fysieke processen, en dat wordt waargenomen in het brein... wat waargenomen wordt aan disbalans in het brein was dus niet de oorzaak maar het gevolg.
Een paar hilarische uitspraken van deze psychiaters: wij zijn niet veel meer dan façades en als die wegvallen komen we bij de emoties van dat muizenbrein uit. Dieren die zichzelf deprimeren, depressie is daarom een functioneel begrip in de evolutie. Mannelijke hersenen hebben doosjes en daar zit ook een leeg doosje bij waar ze het dan het liefst over hebben, vrouwelijke hersenen hebben geen leeg doosje. Vraag: dus uiteindelijk komen ze dan bij u terecht? Antwoord: misschien, in het beste geval. Het strikt psychiatrische gebied, daar moeten pillen in, dat heeft in eerste instantie niets met emoties te maken. Het is een vak, zodra mijn eigen bagage me er in belemmert kan ik mijn werk niet doen. Ik zal niet iemand aannemen die een vergelijkbaar verlies heeft geleden.... bang dat ik dan mee ga resoneren. (ik wil niet verwerken maar leer dat een ander wel, die moet dat wel!)
En uiteraard gaan ze het ook weer over het brein hebben want daar komt het volgens de wijze dames en heren allemaal door, daar ontstaan emoties en gevoelens, daar komt alles vandaan. Daar komen ook stoornissen vandaan.
Helaas, dat klopt niet. Het brein, net zoals al onze organen, is een volg-orgaan, het reageert op dat wat wij er in stoppen. Organen bepalen niet wat wij doen en wie wij zijn maar reageren op dat wat wij doen, hoe wij handelen, wat wij eten, drinken, hoe wij met gevoelens en emoties om gaan. Het brein volgt waarnemingen en hoe wij met die waarnemingen omgaan, beter geschreven, het brein volgt het bewustzijn en wat daar in zit, mee gebeurt, vanuit wordt gedaan. Aangezien het hele denkproces en de regie van al onze lichamelijke processen in één en hetzelfde orgaan zit, het brein, lijkt het erop dat het brein het allemaal bepaald maar dat is dus niet het geval, het brein vertaald het bewustzijn in en via het lichaam. Helaas heeft niemand in deze gesprekken het over het bewustzijn. Omdat de werking en betekenis van het bewustzijn niet wordt meegenomen in de benadering van psychische en psychiatrische problematiek blijft men bovengenoemde hilarische uitspraken doen die duiden op een niet weten van hoe het werkelijk in elkaar steekt en hoe het werkelijk werkt.
Erg verontrustend dat er zo enorm veel onwetendheid gaande is bij de mensen die andere mensen moeten helpen.
Prachtig omschreven helemaal waar.
Als aanvulling: een echt goede threapeut dient zelf eerst innerlijk (kind) werk te doen alvorens anderen te kunnen helpen dit voorkomt tegenoverdracht en de spirituele bypass.
@@mirei-bewustzijnisbewustzijn en zo is het :-)
Prachtig hoe u de stelling formuleert, enkel lijkt u te vallen in een soort dualisme. Ik raad u aan, zeker omdat wat ik hier lees veel overeenkomt maar net niet klopt, het boek van Antonio Damasio te lezen: het gelijk van Spinoza. Daar zult u deze stelling beter kunnen vorm geven en vervolgens een nog betere beschrijving geven.
@@jijik3901 welke dualiteit of wat klopt net niet? Als u het mij kunt vertellen behoef ik niet een heel boek te gaan lezen :-)
Psychoanalyse wordt binnen de psychologie als pseudowetenschap gezien. Ik snap niet waarom dit in deze serie wordt aangehaald zonder het in twijfel te trekken en het te bekritiseren. Misschien naïviteit van de makers/interviewer?