Sokół Wędrowny. Odgłosy Sokoła Wędrownego. Dźwięki Sokoła. Odgłosy jakie wydaje Sokół Wędrowny.
HTML-код
- Опубликовано: 11 фев 2022
- Sokół wędrowny (Falco peregrinus) - gatunek średniego ptaka drapieżnego z rodziny sokołowatych (Falconidae). Zasiedla wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce skrajnie nieliczny ptak lęgowy.
Duży sokół, o krępej sylwetce, silnej budowie ciała z długimi, ostro zakończonymi skrzydłami i masywną głową. Samica większa o około 1/3. Ptaki obu płci ubarwione podobnie. Dorosłe - wierzch stalowoszary z rozjaśnieniem na kuprze, wole kremowe, spód biały z nakrapianiem na piersi w kształcie łez, a poniżej ciemnym poprzecznym prążkowaniem. Osobniki młode - wierzch ciemnobrązowy, spód kremowy z podłużnym prążkowaniem. Mają jasne kreskowanie na bokach głowy i karku, a kremowo ubarwiony spód uwidacznia grube i ciemne kreski. Wąs jest niewyraźnie zaznaczony.
Na policzkach charakterystyczny czarny „wąs” kontrastującym z białym policzkiem. Jest bardziej wyrazisty w porównaniu z innymi sokołami podobnej wielkości. Szyja i ogon krótkie. Dziób krótki, silnie hakowato zagięty z charakterystycznym „zębem” w górnej części i odpowiadającym mu wcięciem w żuchwie. Nogi, woskówka, obramowanie oczu i nasady dzioba w intensywnie żółtym kolorze. Nozdrza wyraźnie widoczne na tle woskówki, okrągłe, z widocznym centralnym punktem. Oko bardzo ciemne, z prawie niewidoczną źrenicą.
Kolorystyka wyraźnie różni się pomiędzy podgatunkami, szczególnie egzotycznymi. Jest znacznie większy od pustułki. W porównaniu z nią szersze u nasady i bardziej zaostrzone skrzydła. Ubarwienie wierzchu może mylić go z kobuzem.
Lot sokoła jest zwinny i energiczny, choć uspokaja się przy dłuższych dystansach. Skrzydła są wtedy lekko zagięte. Poza okresem lęgowym prowadzi samotniczy tryb życia. Dorosłe ptaki przez cały rok przebywają w okolicach swojego rewiru lęgowego. To przeważnie ptaki młode podejmują wędrówki.
Na terenach lęgowych da się słyszeć dźwięczne, skarżące zawołania - zawodzenie.
Pomimo nazwy gatunkowej sokół wędrowny nie jest ptakiem migrującym. W wielu innych krajach jednak zaznacza się ten fakt, np. w nazwie niemieckiej Wanderfalke, angielskiej Peregrine i włoskiej Pellegrino. Po łacinie peregrinus oznacza wędrowca lub pielgrzyma. Prawdopodobnie określenie wzięło się z czasów wyłapywania młodych ptaków przez sokolników do celów łowieckich. W tym wieku osobniki młodociane nim osiągną dojrzałość płciową chętnie się przemieszczają, choć i tak na dość niewielkie odległości. Tej nieścisłości odpowiadają tylko populacje północne, które wędrują jesienią i wiosną. Poza tym w pozostałych obszarach areału jest to gatunek osiadły.
Szybkość, z jaką porusza się sokół w trakcie ataku na zwierzynę, zmierzył Ken Franklin w latach 90. Skoczył z ptakiem na dużej wysokości z samolotu i osiągnął prędkość 400 km/h. Uważa jednak, że mogłaby być ona jeszcze większa.
Gatunek kosmopolityczny; zasiedla wszystkie kontynenty z wyjątkiem Antarktydy. W północnej części Europy występuje podgatunek nominatywny (F. p. peregrinus), którego zasięg występowania obejmuje całą północną Eurazję, z wyjątkiem rejonów pokrytych tundrą. W rejonie śródziemnym oraz na Kaukazie i w północnym Iranie napotkać można osobniki podgatunku brookei. Od Laponii do północno-wschodniej Syberii rozciąga się zasięg występowania F. p. calidus. W Ameryce Północnej występuje podgatunek anatum, na południu jego zasięg występowania ogranicza północny Meksyk. Alaskę i Grenlandię zasiedlają ptaki podgatunku F. p. tundrius, natomiast Aleuty, południową Alaskę oraz południowo-zachodnią Kanadę - F. p. pealei. W Ameryce Południowej od Kolumbii do Ziemi Ognistej oraz na Falklandach napotkać można podgatunek cassini. Wyłącznie w Azji napotkać można podgatunek japonensis (płn.-wsch. Syberia na wschód do Japonii), peregrinator (Pakistan, Indie, Sri Lanka oraz południowo-wschodnie Chiny), a także furuitii (wyspy Bonin). F. p. madens spotykany jest na Wyspach Zielonego Przylądka, F. p. minor w Maroku, Mauretanii i Afryce na południe od Sahary, natomiast radama na Madagaskarze i Komorach. W Australii i Oceanii występują 3 podgatunki: ernesti (Filipiny, Indonezja, Nowa Gwinea i Archipelag Bismarcka), macropus (Australia) oraz nesiotes (Wyspy Salomona, Vanuatu, Nowa Kaledonia oraz Fidżi).
To typowy ornitofag - łowi głównie ptaki wielkości gołębia lub większe, łapane w locie na otwartej przestrzeni. Są to przeważnie gołębie miejskie, siewkowce, mewy i kaczki oraz mniejsze ptaki. W jadłospisie środkowoeuropejskich sokołów wędrownych znajduje się aż 200 gatunków ptaków, choć najczęściej (oprócz wspomnianych wcześniej) są to drozdy, wrony, szpaki. Zdobycz wypatruje z wysokich punktów obserwacyjnych lub z powietrza.
#ptaki #sokol
Jeśli spodobał Ci się filmik, zostaw łapkę w górze 👍🏼
🔥 Subskrybuj kanał ❤️ / @gosnatury6761 - Животные
Oj sokole, daleko ci do śpiewu słowika! Dziękuje za nagranie.
Ja mam na imie sokól
To głos sokoła głodnego.
Odróżniasz głodną płeć?
Pozdrawiam.
Super
𝙕𝙖𝙥𝙧𝙖𝙨𝙯𝙖𝙢 𝙙𝙤 𝙊𝙗𝙚𝙟𝙧𝙯𝙚𝙣𝙞𝙖 𝙋𝙤𝙯𝙤𝙨𝙩𝙖ł𝙮𝙘𝙝 𝙁𝙞𝙡𝙢𝙤́𝙬
ruclips.net/channel/UCJoQsP6OKzQXAUc47Sg3iFAvideos
Odgłos ja
Jakiego ptaka przepędzi szpaki?
Sam dźwięk to za mało. Najlepiej rozciągnąć siatkę.