พันธะ(รัก)ท่านประธาน | จบในตอน

** โปรย **
ตุลกล่อมลูกนอน และกำชับให้พี่เลี้ยงดูแลน้องเอื้อให้ดี ก่อนจะเข้าห้องทำงาน มือหนาหยิบมือถือมาเช็คเบอร์โทรเข้า หากมันยังดูว่างเปล่า กำลังจะวางลงก็มีเสียงดังขึ้น มุมปากหยักกระตุกนิดหนึ่ง แล้วปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้น หากคนโทรมาก็ยังอดทน กระทั่งมือหนาเอื้อมออกไปกดรับ
“คุณขโมยลูกฉันทำไม?” ทันที่มีเสียงตอบรับ บุษยาก็พุ่งคำถามใส่เขาทันทีกับน้ำเสียงแข็งๆ
“ให้รอตั้งนาน คิดว่าจะไม่โทรมาเสียอีก” เขากรอกเสียงลงไป ไม่ได้ใส่ใจกับน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของหญิงสาวแต่อย่างใด
“เอาน้องเอื้อคืนมา ไม่งั้นจะไปแจ้งความ”
ขู่เขาทั้งที่ไม่ค่อยมั่นใจ ขณะที่คุยก็ยังรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว
“เอาสิ...แจ้งเลย ถ้าทำจริงเธอจะไม่ได้พบหน้าลูกอีก” เสียงทุ้มประกาศกร้าว การที่บุษยาปิดบังเรื่องลูกนั้น เขายังโกรธไม่หาย และเวลานี้ใช่ว่ามันจะลดลงแต่อย่างใด
“คนใจร้าย! ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย” เมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ น้ำเสียงจึงเต็มไปด้วยความโกรธที่อัดแน่นอยู่ข้างใน
“ใครกันที่ใจร้ายก่อน นี่ถือว่าผมใจดีมากแล้วนะ”
** เพื่อนๆ ของพระเอก **
“เฮ้ย! ไอ้ชิด แกรู้จักน้องคนสวยเหรอวะ” หนุ่มผิวขาวหน้าตาดีเดินมาใช้หลังพิงเคาน์เตอร์ พยักพเยิดไปทางกลุ่มของพัฒน์
“ผู้หญิงมีสองคน แกถามถึงคนไหนวะ” เจ้าของร้านแกล้งถาม ส่วนคนถูกย้อนถามทำเสียงจิจ๊ะขัดใจ
“ก็คนใส่ชุดสีไวน์แดงไง”
“อ๋ออออ...คนนั้นเหรอ" ชิดชลลากเสียงยาวๆ กวนประสาท ก่อนจะพูดต่อ "เขาเป็นเพื่อนของน้องกูเองแหละ มึงถามทำไม?”
“เออๆ นั่นแหละ ติดต่อให้หน่อย”
“แล้วเด็กมึงล่ะ” ชิดชลละสายตาจากกลุ่มน้องชาย หันมาถามคนยืนเต๊ะท่าหน้าเคาน์เตอร์ เรื่องความเจ้าชู้ละก็ยกให้ไอ้เทพที่หนึ่งเลย...เปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่น
“หมดโปรแล้ว” คนตอบยักไหล่ทำหน้ากวน
“ไรวะ! คบกันไม่ถึงสามเดือน ทำไมทำโปรน้อยจัง”
“กูชอบทำโปรสั้นๆ ถ้าถูกใจค่อยมาต่อโปรใหม่” เป็นอันรู้กัน ถ้าไอ้เทพพูดแบบนี้ทีไรกำลังมองหาสาวคนใหม่ และเพื่อนผู้หญิงของพัฒน์เป็นเป้าหมายต่อไป
#พระพายนิยายเสียง #นิยายรัก #นิยายจบในตอน #อ่านนิยาย