روسوایی جنسی پیامبر اسلام با ماریه قبطیه کنیز همخواب | أمهات المؤمنين | قسمت ششم | فردزیلا
HTML-код
- Опубликовано: 17 июн 2024
- برای پشتیبانی میتوانید عضو کانال شوید:
/ @iamfredzilla
کانال تلگرام نقدی بر اسلام : t.me/naghdi_bar_islam
کلاب هاوس نقدی بر اسلام : www.clubhouse.com/house/نقدی-...
#شیعه #تشیع #اسلام #حدیث #روايات
🎉
💫✨✨
❤❤❤❤❤
💫✨🌟
درود ❤❤❤❤
درود و مهر 🌹
در فقه زرتشتی عصر ساسانی امکان واگذاری فرزند به بردگی ممکن بوده و اختیار چنین تصمیمی با پدر بوده است. این بجز اجازه شرعی برای تولید برده از طریق اجاره دادن زن و فروش فرزندان او بوده است.
برای آگاهی بیشتر بنگرید به: متن پهلوی زرتشتی مادیان هزار دادستان (هزار رای حقوقی)، ترجمه سعید عریان، تهران، ۱۳۹۱، ص ۱۷۴.
⛳️بخشش گناه مردان با همخوابگی موبدان با دختر یا خواهرش
منبع، دانشنامه ایران باستان، جلد چهارم، صفحه ۲۴۴۷ و ۲۴۴۸؛،
همچنین همو ترجمه و شرح وندیداد، جلد سوم، صفحه ۱۴۳۴ و ۱۴۶۳.
به موجب متن اوستایی و زرتشتی وندیداد، در برخی موارد گناه یک مرد زرتشتی در عصر ساسانی در صورتی بخشیده می‌شد که موبدان با دختر و همسر او همخوابگی کنند
الله اهریمنی، بکش محمد میباشد.
این زمان ها الله ناگهان آیه می‌فرسته اما اونجا که از محمد پرسیدن داستان اصحاب کهف چیه چند هفته از آیه این حرفا خبری نبود 🤣😂
من که خسته شدم از هولیات این مردک هول. کاش می شد برگردم به اون زمان و با تبر کاری می کردم که تمام جهانیان راحت بشن. حیف شده به خدا 🫤🙃
کسای دیگه بودن که از این کارا کردن، این چیزا در درازای تاریخ زیاده
⛳️زن و نداشتن شخصیت حقوقی، اجازه تجاوز به زنان بی‌سرپرست
منبع: بارتولومه، کریستیان، زن در حقوق ساسانی، ترجمه ناصرالدین صاحب‌الزمانی، تهران، ۱۳۳۷، صفحه ۴۰ و اغلب صفحات دیگر؛
همچنین متن اوستایی وندیداد، ترجمه و شرح هاشم رضی، جلد سوم، تهران، ۱۳۷۶، صفحه ۱۴۹۴.
زن در دین زرتشتی عصر ساسانی فاقد شخصیت حقوقی است و چنین حقی در متون دینی و حقوقی زرتشتی از او سلب شده است. به عبارت دیگر، زن یک انسان دارای حق شناخته نمی‌شد، بلکه همچون دیگر کالاها و برده‌ها و دارایی‌های مرد، یکی از اموال و اجناس او به حساب می‌آمد. او از هر لحاظ تحت سرپرستی و قیمومیت پدر یا شوهر بود و چنانچه شوهر و پدرش را از دست داده بود، همچون اطفال صغیر برای او قیمی معین می‌گردید. به موجب متون حقوقی زرتشتی (و از جمله «مادیان هزار دادستان»)، تمامی دسترنج زن که حاصل کار و فعالیت او باشد، متعلق به شوهر و یکی از دارایی او است و مرد می‌تواند به هر نحو دلخواه در آن تصرف کند و آنرا به مصرف برساند. همچنین هرگونه هدیه‌ای که زن دریافت می‌کرده، متعلق به شوهر دانسته می‌شد. از آنجا که زن دارای شخصیت و هویت حقوقی به عنوان یک انسان نبوده، در نتیجه همچون بردگان نمی‌توانسته حق مالکیت چیزی را و حتی شخص خودش را داشته باشد.
بنا به احکام شرعی زرتشتی، تجاوز به زنان بی‌سرپرست عملی مباح دانسته می‌شده و زنان وظیفه داشته‌اند تا برای جلوگیری از چنین پیشامدهایی به ملکیت و قیمومیت مردی در آیند. تجاوز به زنان تنها در صورتی جرم به حساب می‌آمده که زن به یک مرد متعلق بوده و «ولی شرعی» داشته باشد. در این صورت، شخص خاطی نه به دلیل «تجاوز به یک زن» که به دلیل «تجاوز به حق مالکیت یک مرد» مجازات می‌شده است.