رقص بختیاری دستمال بازی

قلمرو ایل بختیاری بین استان‌های اصفهان و خوزستان قرار گرفته است. این سرزمین از سمت شمال به لرستان، از سمت شرق به اصفهان و چهارمحال، از سمت جنوب به کهگیلویه و بویراحمد و از سمت غرب به خوزستان محدود می‌شود. کوه‌های زاگرس از شمال غرب به جنوب شرق کشیده شده‌اند و سرزمین بختیاری را به یک بخش کوهستانی ییلاقی و یک بخش جلگه‌ای قشلاقی تقسیم می‌کنند. ایل بختیاری آداب و رسوم خاص خود را دارند که از پس قرن‌ها، هنوز آن را حفظ کرده‌اند؛ اگرچه گذر زمان و تبعات زندگی شهرنشینی سبب شده است که بسیاری از آداب و رسوم ایل بختیاری کم‌رنگ شوند؛ اما زیبایی این آداب و رسوم سبب شده که برای نسل جدید و گردشگران جذاب باشند. علاقه نسل جدید به آگاهی و مشاهده این آداب و رسوم سبب شده است که در دوره‌های اخیر، توجه به آن بیشتر شود. آداب و رسوم بختیاری در مناطق عشایرنشین همچنان به‌صورت پر رنگ اجرا می‌شود. کوچ یکی از مهم‌ترین رسوم عشایر بختیاری است که با آدابی خاص انجام می‌شود. هنگام جابه‌جایی ایل، جمع کردن چادرها را مال کنون می‌گویند. لچک زنانه کلاهی است که زنان بختیاری می‌پوشند. این لچک با سکه‌هایی که از قدیم مانده، تزیین شده است. برخی از این کلاه‌ها با سنگ، مروارید، پولک و منجوق‌های زیبا دوخته شده‌اند و انواع گوناگون دارند. رایج‌ترین این لچک‌ها، لچک ریالی است که توصیف آن در ترانه‌های بختیاری نیز قابل‌مشاهده است. مینا نوعی روسری از جنس حریر و به‌شکل مستطیل است. این روسری در حدود سه متر است و با شیوه‌ای خاص، به سر پوشانده می‌شود. مینا را با سنجاق به کلاه زیرین که همان لچک است، وصل می‌کنند و سپس یک زنجیر که با سکه‌های قدیمی تزیین و ساخته شده است را با نام پشت سیزنی، از دو طرف سر به هم متصل می‌کنند و آن را به پشت سر می‌اندازند. این زنجیر نوعی تزیین برای روسری مینا به شمار می‌رود. زنان بختیاری پیش از سر کردن لچک و مینا، موهای جلوی سر را از فرق، باز کرده و سپس موها را تاب می‌دهند و از زیر لچک بیرون می‌گذارند. این موهای تاب داده را ترنه می‌گویند. موهای پشت سر را نیز می‌بافند و از پشت سر به زیر مینا می‌گذارند. فلسفه رقص ایل بختیاری خواندنی است ، به هنگام جشن یا مراسم سنتی خاص در ایل بختیاری صدای ساز و دهل، جنب و جوش مردان ایلیاتی با پوشش دبیت و چوقا، دستمال های رنگارنگ و لباس های خوش رنگ و درخشان بانوان، فضایی متفاوت را می سازند و نمایی از یکدلی و همبستگی را به نمایش می گذارند. رقص در ایل بختیاری بازِنه، باختِه یا دس گِرتِه هم خوانده می شود و برگرفته از پیشینه و نوع زندگی عشایری آنهاست. ایجاد صف های منظم و فشرده و هماهنگی حرکت پاها و دست ها به صورت منظم، نمادی از یک کوچ هماهنگ و یکرنگ است و خاطرنشان کردن این واقعیت که آنها باید با هم از مسیرهای سخت و گاهی صعب العبور گذر کنند. از آن جا که بانو و مرد ایلیاتی در همه امور با هم شریکند در رقص نیز با هم می ایستند تا این موضوع را نشان دهند. آنچه به هنگام رقص بختیاری به گوش می رسد صدای موسیقی زیبایی است که حاصل کار "توشمال "هاست؛ نوازندگان و خوانندگان محلی که فرهنگ موسیقیایی و اشعار محلی را سینه به سینه حفظ کرده اند و در اجرای آن می کوشند تا فرهنگ شفاهی ایل خود را پایدار و برقرار سازند. توشمال ها در اجرای مراسم رقص نقشی اساسی دارند و با نوای آنهاست که ریتم و هماهنگی رقص معنا پیدا می کند. در رقص دستمالبازی بختیاری، به این صورت که در هر دو دست دستمالی گرفته و آن را تکان می‌دهند و پاها را عقب و جلو می‌برند. دستمال‌های رنگین در آسمان و لباس‌های زیبای محلی زنان و زیورآلات مخصوص آنها تصویر بسیار زیبایی را در این رقص ایجاد می‌کنند

[@amirshakibafar670]

رقص ها و لباسها بسیار زیبا وممنون از تلاش قشنگ همگی ارایه کار فرهنگی ومعرفی یک گروه بختیاری قابل تقدیر است

[@ston353]

ماشاالله به این هماهنگی ،زیبا❤❤❤

[@Mehrdad_Namdari]

به‌به چه گروه خوب و حرفه‌ای 👏👏🌹🌹

[@salaahhuussain3792]

فرهنگ کردهای بختیاری بسیار غنی است

[@tea4moms]

ممنون از زحمات شما، چند نکته بنظرم رسید. ۱-چرا آهنگ مقطع هست. ۲- رقص هماهنگ نیست. رقصنده شماره ۵ از سمت چپ کمی آف هست. آهنگ های بسیار قشنگ بختیاری هست که میشد استفاده کرد.