Carmiggelt - Veel ineens (1987) Laatste TV-optreden
HTML-код
- Опубликовано: 23 сен 2007
- Simon Carmiggelt leest zijn allerlaatste televisie-Kronkel voor. Deze opname, uit 1987, is kort voor zijn dood (eind november van datzelfde jaar) opgenomen.
Приколы
Vandaag is het honderd jaar geleden dat Simon Carmiggelt werd geboren.
Bedankt voor alles, meneer Carmiggelt!
RESPECT ! Ik mis dit soort luister TV...
Wat een verteller was hij toch. Naar zijn voorbeeld tracht ik aan mijn kleinkinderen te vertelle. Natuurlijk nooit hem evenarend. Nog niet bijna. Maar toch, mijn kleinkinderen en hun vriendjes vinden het zo geweldig dat ik alle dagen dat ze me zien om een verhaaltje vragen. Als dat niet fijn is. Als ik terugkijk naar alle voorbije mensen in mijn leven, dan moet ik bekennen, al kende ik hem slechts virtueel:"ja, ik mis hem."
geweldig en zeer treffend. Deze man neemt je mee in zijn verhaal..
Somberheid is de beste humor. Mooie afsluiting. Eervolle vermelding verdient Johnny Hodges, met zijn iconische vertolking van 'In a Sentimental Mood' o.l.v. + door Duke Ellington.
Beste Gab, weet jij misschien op welke CD dat nummer in déze uitvoering te vinden is? Ik heb al veel van the Duke, maar deze tune nou net niet.
@@mahler58 Lieve Mamselle, ik heb geen idee. Het staat ongetwijfeld op YT, in verschillende versies (studio + live). CD +/ of LP-titels staan daar toch gewoon bij ? Geweldig dat er nog mensen zijn die Ellington ( + Carmiggelt ook, natuurlijk ) waarderen ! Veel plezier -- -- Gab.
@@gabchaim8232
Dank voor je berichtje.
Dat was het hem nou juist, ik kan deze niet vinden op JijBuis (YT), alleen bij Carmiggelt. Ik ben een mega-fan van Carmiggelt ; de taalvirtuositeit en zijn manier van 'schetsen' zijn uniek in de NL literatuur. Net als de stijl van Bomans, trouwens.
@@mahler58 Je typt eenvoudig "Duke Ellington's Original 'In a Sentimental Mood' " + je krijgt Kronkels tune ! Er zijn talloze andere versies, ook met Johnny Hodges ( allemaal goed ), maar die wil je niet -- -- Het gaat jou om Carmiggelt, onze humoristische gigant. Als elf-, twaalfjarige las ik reeds alles wat er van de man was.
Eind jaren 70 belde ik hem eens op ( Hij stond gewoon in het t-boek vermeld ) Dermate verbouwereerd hem aan de lijn te hebben, moet ik enkel wartaal hebben uitgekraamd. Zijn 'Kronkel' van de volgende dag in Het Parool ging volledig over ons totaal mislukkend gesprek. Het was getiteld 'Gabriel'. Ben het verdomme kwijt geraakt. Mogelijk in enig archief. Er schijnen 20.000 Kronkels te zijn -- --
@@gabchaim8232
Ik heb hem idd gevonden, thnx, mate! Ik heb er nooit Johnny Hodges bij vermeld (wist niet dat hij de solo speelde). Ik focusde altijd meer op de klarinet van Jimmy Hamilton en de piano van Duke.
En wat een geweldig verhaal van jou ovdr je telefoon gesprek met Carmiggelt! Ik heb dat ook, die enkele keer dat je een idool durft aan te spreken ; alles wat je zegt klinkt triviaal en brengt nooit over wat je werkelijk wilt zeggen.
Geweldig overdacht
Duke Ellington - In a Sentimental Mood (1935)
dit zijn overpijnzingen waarvan ik denk, hoe kwam hij hierop.
UIt mijn hart gegrepen.
geweldig
Herman.
Veel verhalen hoorde 'ie van 'mensen uit het leven gegrepen' in Amsterdam, zo super! Denk dat je anno nu totaal andere dingen opvangt..
Die laatste 25 seconden, zo mooi en niet waar... 😀
Zo mooi en zo waar als de zon en de sterren en napoleon en willem van Oranje en de Romeinen etc.
Heel droevig eigenlijk. Hoe de wereld op de verbeelding van een kind trapt. En toch ook humoristisch. Een groot schrijver.
Simon is de meester, taalkunstenaar op de korte keu. En God bestaat echt.
Wat mis ik dit! Waarom zenden ze dit niet 's nachts uit op de radio?
wtp - Jaaa...!
Ik hoop. Dat u bij hem bent.
prachtig
Op de hem vertrouwde, innemende wijze confronteert Carmiggelt ons tijdens zijn laatste tv -optreden met realiteit. Na een inleiding vol decor en ornament komt tot slot de clou. De Sint was voor dat meisje wat God was voor haar moeder . In 1987 had je die vanzelfsprekendheid van dat geloof nog, die warme jas die op kille ochtenden bescherming bood tegen de koude. Inmiddels is geloven er, zoveel jaren later, niet gemakkelijker op geworden. God is in Nederland bijna dood. Het wordt er daarmee niet warmer op, eerlijker misschien maar vooral ook killer.
G VG - Ik denk eerder dat het kerkgebeuren in NL bijna uitgestorven is. Ik ben niet Christelijk, maar geloof wel in een 'Goddelijke energie', en Boeddhisme spreekt me erg aan. Ik denk ook dat heel veel mensen zo langzamerhand worden wakker geschud over het feit dat er een hiernamaals is. (Vooral dankzij Amerikaanse 'Haunting programma's' e.a.) Ik denk juist dat er een spiritueler tijd aanbreekt. Mensen hebben vast vragen over een hiernamaals e.a. en zien in een spirituelere weg misschien een betere weg.
@@baronsaturday9560
Ha Baron Sjabbes,
1) Wat een uitvinding: één dag VRIJ in de week -
ten 1e, als herinnering aan de Uittocht van slaven uit Egypte
en ten 2e, als 'imitatio dei', want als de Schepper een dagje rusten moet, mogen wij óók !
Geen heer of meester kan ons dwingen om 7 dagen continu te werken. Nooit en te nimmer, dank zij die Ene daar op de berg Sinai, die zei: 6 dagen zult gij arbeiden, maar 1 dag ben je van je Bevrijder, dus vrij !
Dit universele programmapunt is door de Boeddha, Confucius, Lao Tze, Mohammed, Krishna, Wodan, Zeus, Wakan Tanka (Great Spirit) nooit bedacht, geen oog heeft dat gezien, geen oor gehoord, in geen hoofd is dat opgekomen, waar ook ter wereld !
Dat heeft die Bevrijder-van-slaven-god toch maar voor elkaar gekregen, maar het is GELUKT !
Dat Partijprogrammapunt is niet leuk voor totalitaire staten/instituties/bedrijven/overheden - die wil graag 24/7 kunnen beschikken over hun gelovigen/onderdanen.
Het is en blijft moeilijk te verteren: er komt een gebod 'ergens vandaan' - vrome stemmen zeggen 'van al zo hoge, van al zo veer' - maar het WERKT in de geschiedenis als een verzoek/smeekbede/recht (claim het dan ook!) - want slechts met mede/tegenwerking/instemming wordt het beleidsplan en rommelige werkelijkheid.
We hebben er zelfs TWEE dagen vrij van gemaakt. Het kan niet op !
2) Geloof, verlangen naar verbinding met een hogere en diepere instantie, 'waarin we leven, bewegen en zijn' (Handelingen 15:28)
Dat verlangen is ons 'ingeschapen' - zou je bijna zeggen -
dat geloof, die hoop, gaat nooit weg.
Het OBJECT van verering, echter, verandert van gewaad en kledij, gedurende de geschiedenis, en als je eerlijk en nieuwsgierig bent, ook in je eigen leven.
Als je op zou groeien in een boeddhistisch land zou je je afkeren van wat zij van Boeddha - oftewel Siddhartha Gautama, dat grote licht - maken.
Er is geen/nauwelijks mindfulness of meditatie in boeddhistische landen; alleen de uitgezuiverde verkoopbare westerse consumenten-versie is HIER populair.
DÁÁR is het allemaal volksgeloof, met kaarsjes, wierook en bidden om voorspoed en geluk.
Hier trouwens ook. (zie: Prof. Paul van der Velde)
In boeddhistische landen geen g*d die je smeekt om je naaste - zelfs je vijand, Dammit ! - lief te hebben, bidden voor je vervolgers, slaven te bevrijden, de oproep tot vrijheid en gerechtigheid in het land; maar dit is óók een uitgezuiverde, gelouterde versie van de Joodse traditie (met een vleugje evangelie !) Hoewel de Boeddha zelf heeft er wel gevoel voor.
3) Geen 'Goddelijke Energie' die iets van je vraagt of verlangt. Zoek het lekker zelf uit ! Opgroeien in een cultuur doordesemt met de eeuwenoude en tegenstrijdige, gelaagde christelijke boodschap garandeert dat ook de boodschap van naastenliefde ergens zijn zaadjes heeft uitgezaaid en ook buiten de volkstuintjes van de Heer groeit en bloeit.
Hallelujah !
G*d is zo ondenkbaar, oneindig groot ! Het zijn natuurlijk allemaal maar armzalige woorden, met letters en lettergrepen afgedrukt in de Woordenboeken van de geleerden.
(En alle geloofjes boetseren de Eeuwige naar hun eigen maat en afmetingen.
Met hun bijbeltje, koran'tje, hun eigen kleine heilige boekje. Ach !)
Terwijl we naar Zijn/Haar beeld en gelijkenis geschapen zijn (Gen. 1:26/27)
dus in potentie oneindig en oneindig verantwoordelijk voor alles wat kruipt, zwemt, vliegt en krioelt ! Da's dan weer pech ;o)
Enfin,
wie het weet mag het zeggen.
wie het doet, mag het preken.
Wie het is, heeft gezag !
...
praaachtig droog maar geestig