دخترم سلام . من یک مادر ۶۰ ساله هستم . دختری دارم که یک سال و نیمه تحصیلی به ارو پا مهاجرت کرده . با فضای مجازی زیاد آشنا نیستم .توی یوتوب گاهی درد و دلهات رو دیدم .گاهی تداعی دخترم میشی ، عموما مهاجرین یه سری وجه اشتراکها دارن ولی هر کسی به تنهایی شرلیطی رو تجربه میکنه که هیچکس دیگه ای تجربه نکرده . به همین دلیله که هرکسی فقط خودش برای خودش تصمیم میگیره . همیشه بینهایت راه پیش پای آدم هست وما شاید بتونیم با ذهن و درک خودمون چراغ یکی دوتا از راهها رو روشن کنیم و بعد توی همون دو راه روشن شده در آن واحد یکی رو باید انتخاب کنیم و باز وقتی راه انتخاب شده رو رفتیم حتی اگه موفق باشیم و خوشحال . همیشه گوشه ذهنمون هست که اگه اون یکی رو انتخاب کرده بودم چطور میشد🤔 زندگی یه مسیره که انتخاب میکنیم ، کم و زیاد . سخت و آسون . زشت و زیبا ... همه اش با هم و درهمه ،قضاوتها بر اساس دید آدمهاست کوتاه و بلندی دید ، متر قضاوتهاست .من شرایط شما رو نمیدونم که مسیر نشونتون بدم . نمیدونم سنسورهای شما روی چه چیزایی حساستره . ولی بعد از این همه عمر که داشته ام ، راههای نیمه رها شده همیشه روی مخم بوده . اگه کاری رو شروع کردی تمومش کن راهی رو رفتی نتیجه اش رو دریافت کن و تغییر مسیر بده و یا حتی برگرد . همیشه از هر راهی یه توشه ای بگیر . البته اگه توی راهی که میری علی رغم اینکه همه عالم اون رو پر از گل میبینن و شما به دیوار خوردی و به هیچ شکلی( یاد آوری میکنم به هیچ شکلی) نمیتونی دیوار مقابلت رو کنار بزنی از تغییر مسیرت و حتی برگشت به عقب نگران نباش . همیشه یه راه دیگه هم هست . قفط حتما قبل از هر تصمیمی چشمات رو ببند نفس عمیقی بکش مکثی بکن به همه آنچه که چراغ ذهنت میتونه برات روشن کنه نگاه کن بعد هر تصمیمی که گرفتی اجرا کن و از انجامش خوشحال باش . هیچگس بجز خودت توی ذهن و رگهای وجودی شما نیست که به اندازه خودت درکت کنه . تازه اش هم همیشه میشه به راه دیگه فکر کرد و عمل کرد .
سلام به شما، اُمیدوارم سلامت باشید؛ عمیقاً از شما بابت زمانی‌که گذاشتین و برای بنده از تجربیّات و احساس‌تون گفتین بسیار ارزش‌منده! و بله موافقم که نیمه رها کردن در طولانی مدّت در گوشه‌ی خاطرات اذیّت کننده میشه… ممنونم ازتون؛ اُمیدوارم همیشه سلامت و خوشحال باشید. 🫂
خیلی کار خوبی می کنید. من هم بعد سالها که در آمریکا تحصیل کردم برگشتم و خیلی خوشحالم فرزندانم را ایران بزرگ کردم و خیلی راضی هستم که سالهای عمرم را در وطنم گذراندم خدا را شکر می کنم هیچ جای دنیا هر چقدر هم عالی باشد وطن انسان نمی‌شود
جانان جان من فقط یکی دو ویدیو از شما دیدم و الان رندوم برام ویدیو شما نشون داده شد که میخوایین برگردین. تا یکسال اول مهاحرت واقعا فشار زیاده. منم تا شش ماه اول کارم فقط گریه بود و دلم میخواست برگردم. گفتم آیا این همه فشار روحی ارزشش رو داره؟! همه بهم گفتن بساز و صبر کن. برای اکثر آدم ها، از دید من حتی نود درصد همین مشکلات هست. من خودم تو سه و نیم ماه، چهار بار جابجا شدم. خیلی اذیت شدم. دانشگاه مشکلات زیادی داشتم، چون به جای تمرکز رو درس همش فکر یک سرپناه باید میبودم. سرت رو درد نیارم. مشکلات خیلی زیاد بود. منکرش نیستم. اما سعی کن یک وقفه بندازی و یک ترم مرخصی بگیری تا روحیت برگرده. ببین آیا اون پیشرفت و رضایت درون رو میتونی تو ایران بهش برسی؟ به فکر این نباش اقوام و فامیل چی میگن چون تجربه زندگی خارج از ایران رو نداشته باشن، توضیح دادن بی فایده هست. حتی اگر دیدی درست اذیتت میکنه، ببین امکان تغییر رشته میتونی داشته باشی یا نه. پس اولین کار، سعی کن به نظرم کمی روحیت رو دوباره برگردونی و بعد تصمیم بگیری. کامنت برات گذاشتم تا بگم تنها نیستی. اگر زمین خوردی، میتونی دیرتر بلند شی، ولی رو زمین نمون. اگر ایتالیا واااقعا برات خیر نیست، به بقیه کشور های اروپایی فکر کن. اما زحماتی که برای اومدن کشیدی رو حروم نکن. از ایران بخوایی اقدام کنی باز خیلی برات سخت تر میشه تا تو خود ایتالیا. انشاالله در آخر هرچی برات خیر هست خدا تو دلت بندازه و بهترین تصمیم رو بگیری. علی یارت🌹❤️
من اگه جای تو بودم این دوره ی موقت رو که تحصیلاتم باشه رو میگذروندم و روزای بد و خوبشو زندگی میکردم…این یه موقعیت یه هدیه به من بوده و ازش استفاده میکردم هرچند اگه بصورت موقت احساس مفید بودن و خوشحال بودن نمیکردم! بعدش دیگه خدا بزرگه و حتما اتفاقای بهتری میفته برام و بهتر تصمیم گیری میکنم.
عزیز دلم من کاملا میفهمت.من خودم دو سال مهاجرت کردم بلژیک،و واقعا میتونم بگم سطح زندگی ام از روزی که مهاجرت تحصیلی کردم به شدت افت کرده.اما متاسفانه ادمی که اومده اینجا جرئت نمیکنه بگه که اقا من به برگشت فکر میکنم و این خیلی بده. بنظر من اگه ارامش روانت با برگشتن بهتر میشه حتما برگرد و به حرف بقیه توجه نکن .اما من به شخصه میخوام مهاجرتم نهایتا با ی دستاوردی مثل مدرکم باشه
ازونجایی که منطقی و حساب شده عمل میکنی اصولا، امیدوارم اینبار هم بهترین تصمیم و بگیری و هر چی خیره پیش بیاد برات. کاش درست و تموم کنی و برگردی. تو خیلی تلاش کردی برای رسیدن به این هدفت❤
بنظرم اگه خیلی تحت فشار نیستی که بلحاظ روحی خیلی داغون بشی میتونی صبوری کنی تا حداقل درست تموم بشه و بعد تو یه شرایط استیبل تر دوباره بهش فکرکنی که دوسداری کجا باشی ؟! گاهی صبر خودش بهترین راه حل هست .
با احترام به دوستان ، فضای ایتالیا فوق‌العاده رقابتی و زندگی در ایتالیا بسیار سخته مگر این که شما واقعا مهارت در سطح بین‌المللی داشته باشید در شغل فوق‌العاده خاص و گرنه زندگی تون بسیار سخت خواهد بود؛ خیلی از مهاجرین به برگشت فکر میکنن و این مورد عادیه
مرسی از ویدئو مفید، فرق من اینه از سه سالگی خانوادم مهاجرت کردند و خداروشکر به هر حال زندگی بالا و پایین داره اما من اطرافیان خوبی رو برای پیشرفتم داشتم و انتخاب کردم. اولیش قطعا خانوادم.اما الان چهل سالمه فقط و فقط دلم ایران میخواد، انقدری بگم که دوستان عزیز دنبال یه زندگی عجیب و غریب خارج از ایران نگردند و اینکه هیچ جا از اسمونش بی تلاش پول و ثروت نمیباره❤
اینکه برای اینکه به حس گریه غلبه کنی، مثل چندلر میری توی فاز شوخی خوب و دردناکه.تو خیلی قوی جانان،و بسیار مفید به هزاران نفر کمک کردی و همینجا ویدیو گذاشتی مسیر هموار تر بشه. امیدوارم هر چی خیره پیش بیاد❤
انشالله که خیره،امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.حتی اگر خواستی برگردی هم به قلبت گوش بده و برگرد و حرف هیچ کس برات مهم نباشه که بگن نتونست بمونه و نشد.تنها خودت مهمی و خودت.😘💜
من بعد از ۵ سال یه سفر به ایران داشتم. اتفاقا برخلاف نظر بقیه؛ کاملا به برگشت به ایران امیدوار شدم و برنامه منم همینه که برگردم. کاملا شما و هر مهاجر دیگه رو تشویق میکنم که برگشتن؛ میتونه بهترین کار زندگیمون باشه. از حرف بقیه هم نترسید و با قدرت برید جلو.
خیلی از حرفات درسته وخیلییاش هم نه من الان پنج ماهه از ایران مهاحرت کردم اسپانیا به صورت کلی اگه یه راهنمایی کنم (هیچ کس منو اینطوری راهنمایی نکرده بود) اگه تو ایران زندگی خوبی دارید و یه رفاه نسبی دارید بهتره که مهاجرت نکنید تا بخواین از اول دوباره همه چیز رو بسازید ولی اگه از نظر سطح رفاه زندگی و اقتصادی خوب نیستید و یا تازه میخواین از صفر شروع کنید تو ایران حتما و حتما مهاجرت کنید.
سلام جانان من نسبت صحبت هایی که ازت شنیدم تقریبا متوجه شدم دلیلت برای برگشت به ایران چی هست اما طبق گفته خودت که نظر میخواستی بهتره که درس ت رو پایان برسونی و زمانی که کاملا مستقر شدی تو ایتالیا یا کشور دیگه ای سفر های طولانی مثلا ۲ ماهه ب ایران بیای موفق باشی ❤
با سلام آ به نظرمن خیلی کار خوبی میکنی من خودم در غربتم و به نظرم آدم نباید به حرف اطرافیانی گوش بده که مسیر زندگی تو رو تجربه نکردن. خوبه ارتباط خودت رو با دانشگاه و کشور مقصد حفظ کنی ولی اینکه بیای در کشور خودت کار کنی و جایی باشی که خوشحالتری بسیار کارزیباییه موفق و سلامت و سعادتمند باشی
جانان من نمیدونم تو فرزند اول خانواده هستی یا نه ولی این احساس مسئولیت و این اورتینکینگ اصولا با بچه‌های اول همراهه. به عنوان کسی که بیشتر زندگیش تصمیماش شد اون چیزی که واسه همه بهتره و اون چیزی که حال همه رو خوب میکنه و الان توی سن سی و یک سالگی مدام از خودش میپرسه واسه خودت چیکار کردی، بهت میگم بیشتر بهش فکر کن. حداقل اینجوری فکر کن که این تصمیم واسه خودمه یا صرفا چون ادامه مسئولیت‌های قبلیمه، فکرم عادت کرده و نمیتونه بپذیره که دیگه اون آدم نیستم. جای تو نیستم و نمیدونم توی چه شرایطی هستی فقط چون توی همین مسیرم بهت میگم که تو راحت به اینجا نرسیدی. فقط به تموم اون روزایی فکر کن که ایمیل چک میکردی تا بالاخره یکیش بنویسه کانگرجولیشن!
@@jananrj دقیقا همینه، حتا میتونم حس کنم که یک ساعت بعدش شاید هیچ حسی به این کلمه نداشتی! چون دیگه بدستش آورده بودی و تا قبل از داشتنش واست خیلی بزرگ و خفن بوده. اون جایی که الان هستی هم همینه، دیگه بدستش آوردی، دیگه شاید اونقدر جذابیت نداره ولی مطمئن باش که یه پله است واسه قدم‌های بعدیت، حتا اگه قدم بعدیت برگشت باشه! ولی قبل از برداشتنش حتما فکر کن که واسه جانان باشه
جانان زیبا امیدوارم بتونی تصمیم درست رو بگیری و هرچیزی که برات خیر و خوبی بیشتری داره پیش بیاد. تو چراغ راه خیلیا شدی و قطعا حضورت برای همه ی ما مفیده عزیزدل💙💙💙
من می‌شینم خیلی دقیق و واضح معایب و مزایای برگشتن یا موندن رو می‌نوشتم تا با ذهن باز تصمیم بگیرم. راستش من به مهاجرت که فکر می کنم دلم می گیره. به نظرم تو ایران آدم به دردبخورتری هستم.
مهاجرت دقیقا یعنی به دست اوردن یه سری چیزا و از دست دادن یه سری چیزا.نمیشه یه نسخه واسه همه پیچید. تجربه ی من بعد از سه سال مهاجرت: شیش ماه اول خیلی سخت گذشت ،همش از خودم می‌پرسیدم که ارزششو داشت یا نه و خیلی گریه کردم:( الآنم بعد از سه سال فقط عادت کردم تحمل کنم دوری از خانواده و غیره رو وگرنه زخمش عمیق رو قلبم مونده. و هنوز برام سخته بخوام قبول کنم تا اخر عمرم مهاجر باشم
من اگه جای تو بودم ..یه سفر میومدم ایران ..بعد تخلیه انرژی وهیجان که شدم میرفتم درسمو حداقل تموم میکردم ..چون توی اون مدتی که داری درس رو تموم میکنی ممکنه خیلی چیزا عوض شه خیلی تصمیمات بگیری ،یه کم صبر میکردم بعد تموم شدن درسم جدی به این موضوع فکر میکردم ..انشالله بهترین تصمیم رو میگیری عزیزم 🫰🫂
عزیزم من خودم تازه اومدم اتریش و کاملااا درکت میکنم. خارج از ایران هیییییچ خبری نیست و بهت حق میدم که دوست داری برگردی. کاری که خوشحالت میکنه رو انجام بده هیچ کس جای تو نیست
میدونی کسایی که مهاجرت میکنن احتمالا زندگی مستقلی دارن تو ایران و خوانواده گیری هم ندارن. ولی کسی که خوانواده گیر داره اگه بتونه بره کشور دیگه خیلی راضیه و حتی به برگشت فکر نمیکنه
جانان جان هیچ چیزی آسون بدست نمیاد. من مخالف برگشتت به ایران نیستم. تو خودت براساس شرایط خودت تصمیم میگیری ولی چیزی که من تو زندگیم ضربه سختی ازش خوردم این بود که مسیری که براش تلاش کردم به یکباره ول کردم. به نظر من درستو تموم کن بعد به ایران برگرد. حسرت کار نیمه تموم باعث غصه ست. امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.❤
من فقط اینو میدونم اگر بخاطر صرفا سخت بودن انجام کاری، اون کار رو انجام ندم، از اون به بعد همیشه یه ترس یا کمبود اعتماد به نفس یا یه حس بد درونم حس میکنم که من نتونستم من اونقدرا هم قوی نیستم من خودمم نمیتونم کاری برای خودم بکنم و از این حرفا ... اما اگر اون کار به سلامتی و روح و روان ادم اسیب میزنه اتفاقا بهترین و جسورترین تصمیم اینه که رهاش کنی. تازه بعدشم به خودم افتخار میکنم
من اصلا خودم رو در جایگاهی نمیبینم که بخوام در تصمیم‌گیریت اظهار نظر کنم چون نه مهاجرت کردم و نه شرایط زندگیت رو میدونم. ولی یه چیزو میتونم بهت بگم که احتمالا درسته. ما همیشه وقتی دچار تنش میشیم و حالمون بده تصمیمات هیجانی میگیریم، حالا میتونه خرید یهویی یه لباس باشه یا فکر به برگشت به ایران. به نظرم فقط 3 ماه، 3 ماه به خودت وقت بده و جلسات تراپیت رو مستمر برو. سه ماه دیگه که بیدار شدی همین ویدیو رو خودت ببین اگه حس و حالت همین بود برگرد. همین.
شما از بجگی‌اونجا رشد کردی المانی حساب میشی نه ایرانی کسی که بعد ۲۵یا ۴۰سال از ایران خارج میشن این حس شمارو نسبت به خارج دارن و این طبیعیه . بخش بزرگی از زندگی‌و رشد و شخصیت سازی در ایران‌بوده ماها که داخلیم. عاشق گشور نیستیم. به روتین و خانواده و دوستای کمی‌که داریم‌دلخوشیم
جانان عزیزم، به نظرم خیلی قدرت میخواد که وقتی فهمیدی یه شرایطی مناسب تو نیست، هر چقدرم براش تلاش کرده باشی، ولی انتخاب کنی که از اون تصمیمت صرفه نظر کنی با وجود تمام هزینه‌هایی که پرداختی. ما آدما حتی یه غذای بدمزه رو تا ته میخوریم چون پول دادیم بابتش :))) ولی اینکه تو اونقدر از خودت شناخت داشته باشی و در کنارش اراده و جرئت اینو که بفهمی در این شرایط بهترین ورژن خودت نیستی و بخوای برگردی، خیلی تصمیم قشنگیه ♥️ چه بمونی چه برگردی من بهت افتخار میکنم و میدونم برای آدمی با همچین خصوصیات آینده همیشه روشنه
الهی قربونت برم. من ویدیوروکامل ندیدم وسطشو یکم دیدم متوجه شدم فکر برگشت داری. از خدا میخوام همونجوری که کمکت کرده و پشتت بوده که به هدفت(مهاجرت) رسیدی، از این به بعدم کمکت کنه. حالا اصلا چه بمونی چه برگردی❤️🤍اینم بگم که اصلا فکر نکن کار ساده ایه اونجا موندن. کشور غریب اونم ی قاااره دیگه!:)) یه زبون دیگه یه محیط دیگه که هیچ آشنا و فامیل و خانواده ای هم هم راهت نیست، اصلا اسون نیست. واقعا کار شاقی کردی. من که تاالان از خودم ندیدم از این به بعد هم فکر نکنم ببینم. دمت گرم😘❤️
دختر عزیزم من کاملا تورا درک میکنم من و آقا م مدت یکسال ونیم هست پیش دخترم زندگی میکنیم گرچه سن ما بالاست ولی بخدا من دلم گرفته ما تو ایران هم تنها هستیم من کشورم را دوست دارم خیلی اینجا آدم احساس دل تنگی میکنم وقتی که آدم زبان بلد نباشم وبا کسی نمی تونه ارتباط برقرار کنه ولی دیگه نمی تونم اینجا بمونم میخواهم برگردم وطن چیز دیگری هست انشالله که موفق بشی هرکجا احساس خوشحالی کردی برگردوموفق باشی ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
من خودم سال ها فکر مهاجرت در سرم بود به علاوه همیشه عاشق سفر و تجربه های جدید بودم. تو ایران هم خیلی مستقل بودم از طرفی دوست و آشناهای زیادی هم نداشتم. تو ایران هم تجربه مهاجرت به یک استان دیگه رو داشتم. الان که مهاجرت کردم فهمیدم من اصلا نمی دونستم مشکلات مهاجرت چیان. مشکلات جدیدی که تا الان نداشتم و اصلا خبر نداشتم همچین مشکلاتی وجود دارند. فکر می کردم دلتنگی یک شکل و یک مشکله نمی دونستم که دلتنگی این همه عمیق و پیچیده میشه. ولی تا کسی مهاجرت نکنه درک نمی کنه. مهاجرت خوبی کم نداره ذاتا همه بخاطر این خوبی ها مهاجرت می کنن. ولی هر آدم تو ترازوی ذهنش بالا و پایین می کنه و تصمیم می گیره کدوم کفه ی ترازو سنگین تره البته یک بار قبل مهاجرت و یک بار بعد از مهاجرت. اما یک وقت هایی سنگینی فکر برگشت و شکست تلقی کردنش اون قدر زیاده که می تونه به هر چیز دیگه ای غلبه کنه. هیچ کس نمی تونه دیگری رو صد در صد درک کنه حتی خانواده. بهترین تصمیم رو برای خودت بگیر نه صرفا تصمیمی که از نظر بقیه درسته
برخلاف چیزی که فضای مجازی میگه خیلی ها برمیگردن ایران و دلایل منطقی و احساسی خودشون رو دارن بعضیا در ایران موفق ترن و بعضی خارج در کل امیدوارم بهترین اتفاق برات بیوفته ❤
آبجی بنظرم خوبی و بدی های این شرایطت رو توش بنویس ببین کدوم برات سود بیشتری داره. شاید البته الان بعد یک ماه به نتیجه رسیدع باشی. هرجی صلاحته پیش بیاد ❤
مطمئنا هر کاری اولش سخته مهاجرت که دیگه جای خود داره. من فکر میکنم زمان خیلی سریع میگذره یه کمی تاب بیار درست تموم میشه بعد برگرد ایران با خیال راحت تصمیم بگیر میخوای بمونی یا مقصد دیگه ای برای مهاجرت انتخاب میکنی💫 انشالله بهترین تصمیم رو خواهی گرفت اصلا مهم نیست دیگران چه فکری میکنند چون هیچ کس جای کسی نیست
جانان عزیزم من ویدیو تورو دیدم بنظرم تو الان تو شرایطی هستی که بقیه باید برای تو مفید باشند ن شما برای دیگران چون شرایط سختی داری و خب مهاجرت مثل ی تولد میمونه مثل ی کودک یک کودک تازه متولد شده آیا در زمان رشد تا یک سن مشخص اصلا توانایی مفید بودن برای خانوادشو داره؟خب نداره ولی بعدش که بزرگ تر میشه میتونه این کمکی که بقیه بهش کردن رو به سبک دیگه ای جبران کنه بنظرم شما الان بهتره رو حال و شرایط خودت مترکز باشی تا رشد خوبی پیدا کنی وقتی کاملا تونستی از اب و گل در بیای زمان مفید بودن برای دیگرانم فرا میرسه موفق باشی جانان عزیزم مطمئنم تو میتونی تو این شرایط هم تصمیم درستی بگیری❤️
هیچ چیز تاکید میکنم هیچ چیز در این جهان ارزشمند تر از سلامتی و خانواده نیست من ۱۵ ساله که مهاجرت کردم و اللن در سن ۳۶ سالگی متوجه شدم که چقدر دراین سالها به وجود خانواده نیاز داشتم چقدر پدر و مادرم رو کم دیدم خواهرم رو کم دیدم و شده حسرت... عزیزدلم هر کاری که عقل و قلبت میگه درسته انجام بده و انکاری رو بکن که عمیقا خوشحالت میکنه زندگی کوتاه تر از چیزیه که تصورش رو بکنی برات آرزوی بهترینها رو دارم❤
عجله نکن،همیشه میتونی برگردی اما اگه بعد برگشت پشیمون بشی خیلی خیلی حسرت موقعیتی رو که رها کردی میخوری..این نظرمن هست و البته شرایط شما رو نمیدونم اما بازم مقاومت کن
اتفاقا من چند قسمت از امیلی در پاریس رو دیدم و خب داره مشکلات زندگی تو یه کشور دیگه و یه فرهنگ دیگه و سختی هاش بالاخص برای یه خانومو نشون میده ولی به نظرم باید اگرم تمایل به مهاجرت داری به یه کشوری بری که واقعا به خودش و فرهنگش علاقه داری یا میتونی اهدافی رو دنبال کنی که کیفیت زندگیتو کاملا تغییر بده وگرنه نمیتونی تحمل کنی شمام ببین هدف انگیزه ای که بخاطرش رفتی اونجا اونقدری ارزش داره که بخوای بمونی به خاطرش یا نه با توجه به اینکه شما علاوه بر یه کشور دیگه کلا به یه قاره ی دیگه رفتی و مشخصه که به مراتب سخت تره
جانان جان، من احساس سردرگمی و گیر کردن از ویدئو گرفتم اون همه سوال و ابهام و حق داری هر حالی رو بگذرونی، فقط یه نظر دارم اینکه به خودت فرصت بده و اگر با تراپیستت اوکی شدی بزار از اون بگذره و بعد تصمیم بگیر
بلارم خاش خاخرده.بردگرد.هرکجه که ته حال خاره همونجه ته وسته بهترین جائه.ایران که ته سروئه ته وطنه.🤝هرجاییکه حالت بهتره و آرامش داری و راحتی همونجا برای تو بهترین جاست.ایران که خانه و وطن و دیار خودته.🙏❤️
جانان قشنگ ، من اگه جای تو بودم درسمو تموم میکردم برمیگشتم . اونجوری یه مدرک بین المللی داشتم که اگه فردا روزی خواستم جای ذیگه مهاجرت کنم (یه درصد) دوباره از اول همه چی رو شروع نکنم
جانان عزیز من هم فکر میکنم آدم باید به مفید بودن فکر کنه و وطن هر شخص اولویته برای مفید بودن؛ نه بخاطر تقدس وطن، بلکه اولا بخاطر اینکه هر کس وظیفه داره زمین خودش رو بیل بزنه ثانیا در عموم موارد آدم در وطن خودش نسبت به جاهای دیگه مفیدتره. این مساله مفید بودن میتونه فاکتور خیلی مهمی در تصمیم‌گیری باشه اما درباره مهاجرت اینقدر فاکتورهای فراوانی دخیله که به هیچ عنوان نمیشه چنین توصیه‌ای رو به شکل عمومی مطرح کرد که «برگرد چون اینجا مفیدتری.» ضمن اینکه شاید اصلا شما اگر تجربه و علمی به دست بیاری و بعد برگردی، برای وطن مفیدتر باشی. با آرزوی بهترینها❤️
من اگر جات بودم همونجوری که گفتی تا تموم شدن درس دووم میوردم...اگرم در اون حد صبر ندارم به خودم وعده میدادم دو تا سه ماه دیگه اقدام کنم برای این کار که توی این مدت تصمیم قطعی تری بگیرم...اینکه به خودت بگی دو ماه دیگه صبر کن اگه نتونستی برگرد شاید برات صبر رو راحت تر کنه و کمکت کنه تصمیم قطعی تری بگیری...چون هر شرایطی که منجر به رشد میشه دائم حس برعکسش رو بهت میده ...مثلا ورزش که میکنی و بهت فشار میاد حس میکنی ضعیفی در صورتیکه داری قوی میشی...و این فشاری که تو داری تجربه اش میکنی احتمالا بخشیش قراره تبدیلت کنه به یک آدم مفید تر...در نتیجه هر تصمیمی بگیری حمایتت میکنیم ولی سعی کن یکم بیشتر سبک سنگین کنی که چند سال دیگه پشیمونی سراغت نیاد...همین❤
من اگه جای تو بودم بااین شرایط که گفتی درسمو تموم میکردم و بعد برمیگشتم،درسته گفتنش برای ماکه توشرایط سخت تو نیستیم آسونه ومیدونم داری شرایط خیلی سختیو تحمل میکنی ولی به این فکرکن که چقد برای رسیدن به اینجا تلاش کردی چقد این روزا برات هدف و آرزو بوده و حیفه اینقدر زود رهاش کنی،قوی بمون جانان❤
من تجربه کردم این حستو که میخوای برگردی و ... منم تو این موقعیت بودم و برگشتم ولی بعد از شیش ماه پشیمون شدم یعنی اینکه برگشت به ایران فقط سه ماه اول بخاطر دوری از خانوادت و ... جذابه بعدش حس پشیمونی میگرت . البته ادم با ادم فرق میکنه قطعا خودت بهتر میتونی تصمیم بگیری ولی این تجربه من بود💜
به عنوان کسی که فکر می کنم دقیقا همزمان با شما(سپتامبر ۲۰۲۳)مهاجرت تحصیلی کرده، باید هم کار کنه هم درس بخونه و بدتر از اون تازه برای اولین بار تجربه ی تنها زندگی کردن داشته دقیقا این حس و حال رو درک می کنم و بهت حق می دم بخوای برگردی ولی اگه توی خودت می بینی و شرایط رو تا حدودی محیا می دونی سعی کن تا آخر تحصیلت حداقل صبر کنی.
آبجی جانان، من اگه بجای تو بودم چون این موقعیتم رو به راحتی بدست نیاورده بودم، تا پایان تحصیلم میموندم ایتالیا، آبجی بمون درست تموم شه بعد تصمیم میگیری 🧡
جانان جان به نظر من رسالت هر آدمی و مفید بودنش تو مسیر مشخص میشه تو توی هرکاری که انجام میدی داری یه تاثیر میذاری رو بقیه ... مهم نیس کجای دنیا باشی همین الانم برا کلی آدم مفید هستی... یکی مفید بودنو تو شهادت میبینه یکی توی معلمی یکی توی مادر شدن هیچ وقت بهتر و بدتر وجود نداره ...اما اگه مسئله این نیست همه ی اینا به هدف از مهاجرتت برمیگرده ...من به شخصه برای زندگی آینده م دوست دارم برم..برای بچه های آینده م ...من با خودم خیلی فکر کردم و دلم راضی نمیشه اینجا بچه بیارم و اصن شرایط زندگی یه انسان مساعد نیس ....ایران جزو کشورهای افسرده س که از نظر اقتصادی فقط پسرفت داره چرا باید اینجا یه بچه بزرگ شه که باز پس فردا مهاجرت کنه و همین شرایط الان منو ولو بدتر داشته باشه و اگه نره باز به سختی باید شرایط ازدواجشو فراهم کنیم ... پس تصمیم به فداکاری گرفتم که تنهایی بکشم یه مدت اما حداقل کاری که درسته رو انجا بدم و دو راه بیشتر ندارم یا پولدار شم یا مهاجرت ... این که الان تو رفتی و شاید فک کردی هم وطنات رو تنها گذاشتی تقصیر تو نیست تقصیر حکومته که همه رو مجبور به رفتن میکنه ...به نظر من مشکلات و دغدغه های تو درونیه و شاید به محیط مربوط نیست ببین میتونی حلش کنی اگه همچنان دیدی حل نشدنیه بعد برگرد ... چون مشکلات ایران حل نشدنیه ...این که سختی راه داری هم قابل درکه چون حداقل دو سه سال طول داره آدم عادت کنه اما نهایت کاری که ته دلت میگه درسته رو بکن
عزیزم همه این احساسات طبیعیه تا قبل از اینکه به ایران سفر کنی در اولین سفری که به ایران میری و برمیگردی همه چیز عوض میشه و منم همه احساساتت رو داشتم ولی همش رفت و درواقع موضوعات نگرانی و زندگی ما تغییر میکنه مساله مهمی که تو الان باهاش روبرو هستی زبان ایتالیایی هست ببین من فرانسه هستم و با دونستن زبان فرانسه وارد این کشور شدم برام چالش داشت چون اوایل هیچ چیز شبیه زبان خارجی که یادگرفتی نیست و تا مدتها گیج هستی اما دوستانی که با زبان انگلیسی وارد فرانسه میشن میبینم چقدر حال بدتری دارن یعنی میخوام بهت بگم گاهی علل تصمیمات ما چیزی ورای احساسات درونی ماست و به عوامل خارجی در زندگیمون بستگی داره که شاید ما وقتی داریم اون احساسات رو تجربه میکنیم بهشون بی توجه باشیم به نظر من اینکه گفتی دوستت بعد سه ماه از المان به ایران برگشت این طبیعی نیست و نمیتونه معیار تصمیم تو باشه چون دوستت تا با نگرانی ها و حال بدی ها روبرو شده برگشته و فرصتی به خودش نداده تا با اون احساسات روبرو بشه و مساله مهم دیگه اینه که ایران همیشه هست تو هر موقع اراده کنی میتونی برگردی اما به دستاوردهات فکر کن و به این هم فکر کن که هنوز به زمانی نرسیدی که گل دادن تلاشهات رو ببینی این رو هم در نظر داشته باش
نمی دونم کامنت منو می خونی یا نه اما طرز فکرت من یادم شهدا می انداره که چقدر بزرگ فکر می کردن و با همه فرق داشتن..... من خودم خیلی ساله که آمدم اروپا خیلی دلم می خواست ی مدلی دیگه می شد اما خب، همیشه اون طوری نمی شه که ما فکر می کنیم قرار بشه(ديالوگ ماندگار شهرزاد) تو هر جایی که باشی آدم مفیدی هستی با قدرت برو جلو کاری که فکر می کنی درسته انجام بده. من اینجا تو اروپا موندگار شدم و راستش بخوای بدونی اصلا خوشحال نیستم! اما چه می شه کرد من توانایی زندگی تو ایرانم ندارم حقيقتش برای همین اصلا به خودم اجازه نمی دم قضاوتت کنم هر تصمیمی بگیری عزیزی ❤❤❤❤
سلام عزیزم من همین الان ویدیورو دیدم چون مدتی سری به کانال نزده بودم از اول گفتی ایران میام برای همیشگی خوشحال شدم پس بگو با دخترم تو تجریش تهران دیدم ودخترم عکس انداخت وتو رفتی بعد به دخترم گفتم دوست داشتم حرف میزدیم ومیگفتم چرا ایران برای همیشه نمیای ببین خدارو من که حرفاتونشنیده بودم من هفته پیش یعنی دوشنبه هشتم مردادشمارو دیدم فکر کردم تابستون اومدید ماهم مسافر خونه خواهرم بودیم تعریف شمارو کردم گفتم حیف که از ایران رفته ولی خیلی خوشحال شدیم دوستتون دارم دوس دارم باهم تو ارتباط باشیم 🎉
من حتما پیشنهاد میکنم پیش روانشناس ایرانی بری و قبل از هر تصمیمی اول درگیری های شخصی خودت با خودت رو حل کنی.. همه ما درگیری های ذهنی داریم، گره هایی که سر بزنگ های زندگی ما رو توی مخمصه میندازن.. پس حتما این توصیه منو جدی بگیر. و یک چیز بگم من همیشه با خودم که برمیگردن به گذشته میگم " تصیمی که توی اون روز گرفتم بهترین تصمیم بود چون با هوش، تجربه و ایمان گرفتم" نمیگم اشتباه نکردم ولی میگم که برخی اوقات باید به خودت بگی من تمام تلامو کردم و بهترین تصمیم زندگیم همین بود.. تو هم امیدوارم بهترین تصمیم زندگیت رو بگیری❤❤
برهه، به نظرم الان شما مشغول تحصیلی اول باید به سرانجام برسونی بعد به فکر کجا مفید بودن برسی،یعنی هنوز نرسیدی به مرحله ی این فکر،ودیگه این که فکرهاتو کن پشیمون نشی،چون منم برگشتم،له شدم الان البته من قرار بود شرایط خیلی سختی رو تحمل کنم با یک بچه ی کوچک و شرایطم خیلی متفاوت بود،ولی الان باز میگم ای کاش بیشتر تحمل میکردم،فکر کن رفتی شهرستان دانشگاه،دوام بیار .بازم خودت شرایطت رو بهتر میدونی وبه هر قیمتی شاید نباید آدم مقاومت کنه اینم هست.آرزوی موفقيت دارم برات
عزیزم قطعا که تصمیم نهایی رو فقط خودت میتونی در مورد زندگیت بگیری منتها پیشنهاد من این هست قبل تصمیم قطعی حتما با یه مشاور صحبت کنی و بعد تصمیم نهایی رو بگیری عزیزم💜
دخترم سلام . من یک مادر ۶۰ ساله هستم . دختری دارم که یک سال و نیمه تحصیلی به ارو پا مهاجرت کرده . با فضای مجازی زیاد آشنا نیستم .توی یوتوب گاهی درد و دلهات رو دیدم .گاهی تداعی دخترم میشی ، عموما مهاجرین یه سری وجه اشتراکها دارن ولی هر کسی به تنهایی شرلیطی رو تجربه میکنه که هیچکس دیگه ای تجربه نکرده . به همین دلیله که هرکسی فقط خودش برای خودش تصمیم میگیره . همیشه بینهایت راه پیش پای آدم هست وما شاید بتونیم با ذهن و درک خودمون چراغ یکی دوتا از راهها رو روشن کنیم و بعد توی همون دو راه روشن شده در آن واحد یکی رو باید انتخاب کنیم و باز وقتی راه انتخاب شده رو رفتیم حتی اگه موفق باشیم و خوشحال . همیشه گوشه ذهنمون هست که اگه اون یکی رو انتخاب کرده بودم چطور میشد🤔 زندگی یه مسیره که انتخاب میکنیم ، کم و زیاد . سخت و آسون . زشت و زیبا ... همه اش با هم و درهمه ،قضاوتها بر اساس دید آدمهاست کوتاه و بلندی دید ، متر قضاوتهاست .من شرایط شما رو نمیدونم که مسیر نشونتون بدم . نمیدونم سنسورهای شما روی چه چیزایی حساستره . ولی بعد از این همه عمر که داشته ام ، راههای نیمه رها شده همیشه روی مخم بوده . اگه کاری رو شروع کردی تمومش کن راهی رو رفتی نتیجه اش رو دریافت کن و تغییر مسیر بده و یا حتی برگرد . همیشه از هر راهی یه توشه ای بگیر . البته اگه توی راهی که میری علی رغم اینکه همه عالم اون رو پر از گل میبینن و شما به دیوار خوردی و به هیچ شکلی( یاد آوری میکنم به هیچ شکلی) نمیتونی دیوار مقابلت رو کنار بزنی از تغییر مسیرت و حتی برگشت به عقب نگران نباش .
همیشه یه راه دیگه هم هست .
قفط حتما قبل از هر تصمیمی چشمات رو ببند نفس عمیقی بکش مکثی بکن به همه آنچه که چراغ ذهنت میتونه برات روشن کنه نگاه کن بعد هر تصمیمی که گرفتی اجرا کن و از انجامش خوشحال باش . هیچگس بجز خودت توی ذهن و رگهای وجودی شما نیست که به اندازه خودت درکت کنه .
تازه اش هم همیشه میشه به راه دیگه فکر کرد و عمل کرد .
ممنونم از متن آموزنده و مفیدتون🙏🏼
عالی گفتید خانم عزیز ،که اتفاقا هم سن هستیم ودخترمن هم استرالیاست .حرفهاتون کاملا متینه ،سلامت باشید .
سلام به شما، اُمیدوارم سلامت باشید؛ عمیقاً از شما بابت زمانی‌که گذاشتین و برای بنده از تجربیّات و احساس‌تون گفتین بسیار ارزش‌منده! و بله موافقم که نیمه رها کردن در طولانی مدّت در گوشه‌ی خاطرات اذیّت کننده میشه… ممنونم ازتون؛ اُمیدوارم همیشه سلامت و خوشحال باشید. 🫂
چقدر زیبا ومادرانه گفتین
خیلی کار خوبی می کنید. من هم بعد سالها که در آمریکا تحصیل کردم برگشتم و خیلی خوشحالم فرزندانم را ایران بزرگ کردم و خیلی راضی هستم که سالهای عمرم را در وطنم گذراندم خدا را شکر می کنم
هیچ جای دنیا هر چقدر هم عالی باشد وطن انسان نمی‌شود
جانان جان من فقط یکی دو ویدیو از شما دیدم و الان رندوم برام ویدیو شما نشون داده شد که میخوایین برگردین. تا یکسال اول مهاحرت واقعا فشار زیاده. منم تا شش ماه اول کارم فقط گریه بود و دلم میخواست برگردم. گفتم آیا این همه فشار روحی ارزشش رو داره؟!
همه بهم گفتن بساز و صبر کن. برای اکثر آدم ها، از دید من حتی نود درصد همین مشکلات هست. من خودم تو سه و نیم ماه، چهار بار جابجا شدم. خیلی اذیت شدم. دانشگاه مشکلات زیادی داشتم، چون به جای تمرکز رو درس همش فکر یک سرپناه باید میبودم. سرت رو درد نیارم. مشکلات خیلی زیاد بود. منکرش نیستم. اما سعی کن یک وقفه بندازی و یک ترم مرخصی بگیری تا روحیت برگرده. ببین آیا اون پیشرفت و رضایت درون رو میتونی تو ایران بهش برسی؟
به فکر این نباش اقوام و فامیل چی میگن چون تجربه زندگی خارج از ایران رو نداشته باشن، توضیح دادن بی فایده هست. حتی اگر دیدی درست اذیتت میکنه، ببین امکان تغییر رشته میتونی داشته باشی یا نه.
پس اولین کار، سعی کن به نظرم کمی روحیت رو دوباره برگردونی و بعد تصمیم بگیری. کامنت برات گذاشتم تا بگم تنها نیستی. اگر زمین خوردی، میتونی دیرتر بلند شی، ولی رو زمین نمون. اگر ایتالیا واااقعا برات خیر نیست، به بقیه کشور های اروپایی فکر کن. اما زحماتی که برای اومدن کشیدی رو حروم نکن. از ایران بخوایی اقدام کنی باز خیلی برات سخت تر میشه تا تو خود ایتالیا. انشاالله در آخر هرچی برات خیر هست خدا تو دلت بندازه و بهترین تصمیم رو بگیری. علی یارت🌹❤️
جانان گریه ام گرفت با ویدیوت ، حس کردم عمیقاً تنهایی و دلت تنگ شده❤
من اگه جای تو بودم این دوره ی موقت رو که تحصیلاتم باشه رو میگذروندم و روزای بد و خوبشو زندگی میکردم…این یه موقعیت یه هدیه به من بوده و ازش استفاده میکردم هرچند اگه بصورت موقت احساس مفید بودن و خوشحال بودن نمیکردم!
بعدش دیگه خدا بزرگه و حتما اتفاقای بهتری میفته برام و بهتر تصمیم گیری میکنم.
این مهمه که جایی باشی که حالت خوب باشه و تمام. به‌حرفها توجه نکن هیچکس جای بقیه زندگی نکرده و همه احساسات و زندگی متفاوتی دارن❤
عزیز دلم من کاملا میفهمت.من خودم دو سال مهاجرت کردم بلژیک،و واقعا میتونم بگم سطح زندگی ام از روزی که مهاجرت تحصیلی کردم به شدت افت کرده.اما متاسفانه ادمی که اومده اینجا جرئت نمیکنه بگه که اقا من به برگشت فکر میکنم و این خیلی بده. بنظر من اگه ارامش روانت با برگشتن بهتر میشه حتما برگرد و به حرف بقیه توجه نکن .اما من به شخصه میخوام مهاجرتم نهایتا با ی دستاوردی مثل مدرکم باشه
خیلی خوشحالم که اینو با ما درمیون گذاشتی.ممکنه نتونیم درک کنیم چرا این تصمیمو گرفتی اما امیدوارم حرفای مثبت توی کامنت انرژیتو تا حدودی تامین کنه.میدونی اونی که هستی واقعا هیجان زدم میکنه برات آرزوی موفقیت میکنم.
مهاجرت کاملا یه موضوع قائم به شخصی هس و نسبت به هر آدمی متفاوته هر موقع که تصمیم گرفتی برگردی دوباره این در همیشه به روت بازه :)💙
ازونجایی که منطقی و حساب شده عمل میکنی اصولا، امیدوارم اینبار هم بهترین تصمیم و بگیری و هر چی خیره پیش بیاد برات. کاش درست و تموم کنی و برگردی. تو خیلی تلاش کردی برای رسیدن به این هدفت❤
آغوش ایران برای فرزندانش همیشه بازه😊، هر تصمیمی که میگیری ان شاءالله راهت پر نور و دلت اروم باشه توش و خدا به همراه همه ی لحظاتت
زندگی کوتاه تر از چیزیه ک ما فک می کنیم... به نظرم جایی باش ک حس میکنی " آرامش" و " سلامت روان" بیشتری داره....
خیر باشه جانان هر تصمیمی بگیری خدا پشت و پناهت عزیزم🤍🌱
بهترین تصمیم رو برای خودت فقط خودت میتونی بگیری هیچ کس جای تو نیست❤❤
امیدوارم هرچی واست خیر و صلاح هست پیش بیاد❤❤❤❤
سلام،امید وارم هر تصمیمی که می گیری به خیرباشه و به آرامش فکری و روحی رسیده باشی.
فقط و فقط به احساس آرامش روانی خودت فکر کن...
تو خیلی قوی هستی❤
جانان جان امیدوارم هر جا که هستی موفق باشی عزیزم برات بهترین ها رو آرزو میکنم ❤
خدا ان شاءالله خودش کمکتون کنه و هرچی صلاح هست همون پیش بیاد براتون ❤
بنظرم اگه خیلی تحت فشار نیستی که بلحاظ روحی خیلی داغون بشی میتونی صبوری کنی تا حداقل درست تموم بشه و بعد تو یه شرایط استیبل تر دوباره بهش فکرکنی که دوسداری کجا باشی ؟! گاهی صبر خودش بهترین راه حل هست .
با احترام به دوستان ، فضای ایتالیا فوق‌العاده رقابتی و زندگی در ایتالیا بسیار سخته مگر این که شما واقعا مهارت در سطح بین‌المللی داشته باشید در شغل فوق‌العاده خاص و گرنه زندگی تون بسیار سخت خواهد بود؛ خیلی از مهاجرین به برگشت فکر میکنن و این مورد عادیه
مرسی از ویدئو مفید، فرق من اینه از سه سالگی خانوادم مهاجرت کردند و خداروشکر به هر حال زندگی بالا و پایین داره اما من اطرافیان خوبی رو برای پیشرفتم داشتم و انتخاب کردم. اولیش قطعا خانوادم.اما الان چهل سالمه فقط و فقط دلم ایران میخواد، انقدری بگم که دوستان عزیز دنبال یه زندگی عجیب و غریب خارج از ایران نگردند و اینکه هیچ جا از اسمونش بی تلاش پول و ثروت نمیباره❤
اینکه برای اینکه به حس گریه غلبه کنی، مثل چندلر میری توی فاز شوخی خوب و دردناکه.تو خیلی قوی جانان،و بسیار مفید به هزاران نفر کمک کردی و همینجا ویدیو گذاشتی مسیر هموار تر بشه. امیدوارم هر چی خیره پیش بیاد❤
سلام! کاملا با نظر شما موافقم.
انشالله که خیره،امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.حتی اگر خواستی برگردی هم به قلبت گوش بده و برگرد و حرف هیچ کس برات مهم نباشه که بگن نتونست بمونه و نشد.تنها خودت مهمی و خودت.😘💜
من بعد از ۵ سال یه سفر به ایران داشتم. اتفاقا برخلاف نظر بقیه؛ کاملا به برگشت به ایران امیدوار شدم و برنامه منم همینه که برگردم. کاملا شما و هر مهاجر دیگه رو تشویق میکنم که برگشتن؛ میتونه بهترین کار زندگیمون باشه. از حرف بقیه هم نترسید و با قدرت برید جلو.
موفق باشی
جانان جسارتت دختر
جسااااارتتت دمت گرم
هر تصمیمی بگیری در برهه خودش بهترین برای خودت
بهت افتخار میکنم
ماچ
خیلی از حرفات درسته وخیلییاش هم نه
من الان پنج ماهه از ایران مهاحرت کردم اسپانیا
به صورت کلی اگه یه راهنمایی کنم (هیچ کس منو اینطوری راهنمایی نکرده بود)
اگه تو ایران زندگی خوبی دارید و یه رفاه نسبی دارید بهتره که مهاجرت نکنید تا بخواین از اول دوباره همه چیز رو بسازید
ولی اگه از نظر سطح رفاه زندگی و اقتصادی خوب نیستید و یا تازه میخواین از صفر شروع کنید تو ایران حتما و حتما مهاجرت کنید.
اسپانیا یونان و ایتالیا اصلا داغونن کلا ! شما هم اشتباه کردی زودتر برگرد هرچی بمونی بیشتر توی باتلاق گیر میکنی
یقینا کله خَیر♥️
مطمعنم که مثل همیشه خیر ترین میشه و بهترین برات اتفاق میوفته
جانان جان اول از همه بهترین ها رو برات آرزو دارم و دوم اینکه مرسی از این توضیحات شقاف و صادقانت🥀
سلام جانان
من نسبت صحبت هایی که ازت شنیدم تقریبا متوجه شدم دلیلت برای برگشت به ایران چی هست اما طبق گفته خودت که نظر میخواستی بهتره که درس ت رو پایان برسونی و زمانی که کاملا مستقر شدی تو ایتالیا یا کشور دیگه ای سفر های طولانی مثلا ۲ ماهه ب ایران بیای
موفق باشی ❤
خوش به حالت که میتونی برگردی خیلی زود برگرد.❤
با سلام آ به نظرمن خیلی کار خوبی میکنی من خودم در غربتم و به نظرم آدم نباید به حرف اطرافیانی گوش بده که مسیر زندگی تو رو تجربه نکردن. خوبه ارتباط خودت رو با دانشگاه و کشور مقصد حفظ کنی ولی اینکه بیای در کشور خودت کار کنی و جایی باشی که خوشحالتری بسیار کارزیباییه موفق و سلامت و سعادتمند باشی
بنظرمن با حسات کنار بیا ، من این اشتباه رو کردم و با احساساتم تصمیم گرفتم برگردم و ایران بمونم، الان کلی پشیمونم میگم ای وای کاش میموندم.....
جانان من نمیدونم تو فرزند اول خانواده هستی یا نه ولی این احساس مسئولیت و این اورتینکینگ اصولا با بچه‌های اول همراهه. به عنوان کسی که بیشتر زندگیش تصمیماش شد اون چیزی که واسه همه بهتره و اون چیزی که حال همه رو خوب میکنه و الان توی سن سی و یک سالگی مدام از خودش میپرسه واسه خودت چیکار کردی، بهت میگم بیشتر بهش فکر کن. حداقل اینجوری فکر کن که این تصمیم واسه خودمه یا صرفا چون ادامه مسئولیت‌های قبلیمه، فکرم عادت کرده و نمیتونه بپذیره که دیگه اون آدم نیستم. جای تو نیستم و نمیدونم توی چه شرایطی هستی فقط چون توی همین مسیرم بهت میگم که تو راحت به اینجا نرسیدی. فقط به تموم اون روزایی فکر کن که ایمیل چک میکردی تا بالاخره یکیش بنویسه کانگرجولیشن!
وای کانگرجولیشن! کم‌تر کسی پیش میاد این کلمه رو یادت بیاره. :)) حتّی وقتی دیدم باز از کسی پرسیدم که قبول شدم یانه! :))
@@jananrj دقیقا همینه، حتا میتونم حس کنم که یک ساعت بعدش شاید هیچ حسی به این کلمه نداشتی! چون دیگه بدستش آورده بودی و تا قبل از داشتنش واست خیلی بزرگ و خفن بوده. اون جایی که الان هستی هم همینه، دیگه بدستش آوردی، دیگه شاید اونقدر جذابیت نداره ولی مطمئن باش که یه پله است واسه قدم‌های بعدیت، حتا اگه قدم بعدیت برگشت باشه! ولی قبل از برداشتنش حتما فکر کن که واسه جانان باشه
امیدوارم این جنگ درونیت تموم بشه و به صلح برسی با خودت 🙏♥️ امیدوارم بهترینا برات رقم بخوره ❤
جانان زیبا امیدوارم بتونی تصمیم درست رو بگیری و هرچیزی که برات خیر و خوبی بیشتری داره پیش بیاد. تو چراغ راه خیلیا شدی و قطعا حضورت برای همه ی ما مفیده عزیزدل💙💙💙
بهترینا برات
عزیزم امیدوارم بهترین تصمیم رو بتونی بگیری ❤️
درود برشما❤
من می‌شینم خیلی دقیق و واضح معایب و مزایای برگشتن یا موندن رو می‌نوشتم تا با ذهن باز تصمیم بگیرم. راستش من به مهاجرت که فکر می کنم دلم می گیره. به نظرم تو ایران آدم به دردبخورتری هستم.
منم کمی دلگیر میشم. ولی بالاخره شاید اون رفتنه خیلی مفیدتر باشه. شایدم نه.
مهاجرت دقیقا یعنی به دست اوردن یه سری چیزا و از دست دادن یه سری چیزا.نمیشه یه نسخه واسه همه پیچید.
تجربه ی من بعد از سه سال مهاجرت:
شیش ماه اول خیلی سخت گذشت ،همش از خودم می‌پرسیدم که ارزششو داشت یا نه و خیلی گریه کردم:(
الآنم بعد از سه سال فقط عادت کردم تحمل کنم دوری از خانواده و غیره رو وگرنه زخمش عمیق رو قلبم مونده.
و هنوز برام سخته بخوام قبول کنم تا اخر عمرم مهاجر باشم
حالا با این وجود شما خوشحال هستی؟ سه سال گذشته و عادت کردید ولی صرف نظر از این‌ها، برگردی عقب بازم تصمیمت به رفتنه یا میمونی ایران؟
نمیدونم،فقط میدونم الآنم دیگه سختمه برگردم ایران...فقط فک میکنم بعد از دانشجویی که شاغل شدم بیشتر رفت و آمد میکنم تا بیشتر خانوادمو ببینم
من اگه جای تو بودم ..یه سفر میومدم ایران ..بعد تخلیه انرژی وهیجان که شدم میرفتم درسمو حداقل تموم میکردم ..چون توی اون مدتی که داری درس رو تموم میکنی ممکنه خیلی چیزا عوض شه خیلی تصمیمات بگیری ،یه کم صبر میکردم بعد تموم شدن درسم جدی به این موضوع فکر میکردم ..انشالله بهترین تصمیم رو میگیری عزیزم 🫰🫂
من سه ساله مهاجرت کردم با ایران اومدن چیزی حل نشد فقط بیشتر ترغیب شدم که برگردم
@@mahsasjourney7278 خپ این ینی مصمم تر شدی به تصمیمت برای موندن تو یه کشور غریب .. .
چقدر منطقی و قشنگ درباره‌ی این موضوع صحبت کردی :)
عزیزم من خودم تازه اومدم اتریش و کاملااا درکت میکنم. خارج از ایران هیییییچ خبری نیست و بهت حق میدم که دوست داری برگردی. کاری که خوشحالت میکنه رو انجام بده هیچ کس جای تو نیست
میدونی کسایی که مهاجرت میکنن احتمالا زندگی مستقلی دارن تو ایران و خوانواده گیری هم ندارن. ولی کسی که خوانواده گیر داره اگه بتونه بره کشور دیگه خیلی راضیه و حتی به برگشت فکر نمیکنه
جانان جان هیچ چیزی آسون بدست نمیاد. من مخالف برگشتت به ایران نیستم. تو خودت براساس شرایط خودت تصمیم میگیری ولی چیزی که من تو زندگیم ضربه سختی ازش خوردم این بود که مسیری که براش تلاش کردم به یکباره ول کردم. به نظر من درستو تموم کن بعد به ایران برگرد. حسرت کار نیمه تموم باعث غصه ست. امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری.❤
خودت از همه مهمتری عزیزم هر جور خودت صلاح میدونی❤❤❤
مشکل اینه که نمیدونیم صلاحمون چیه💔
من فقط اینو میدونم اگر بخاطر صرفا سخت بودن انجام کاری، اون کار رو انجام ندم، از اون به بعد همیشه یه ترس یا کمبود اعتماد به نفس یا یه حس بد درونم حس میکنم که من نتونستم من اونقدرا هم قوی نیستم من خودمم نمیتونم کاری برای خودم بکنم و از این حرفا ...
اما اگر اون کار به سلامتی و روح و روان ادم اسیب میزنه اتفاقا بهترین و جسورترین تصمیم اینه که رهاش کنی. تازه بعدشم به خودم افتخار میکنم
من اصلا خودم رو در جایگاهی نمیبینم که بخوام در تصمیم‌گیریت اظهار نظر کنم چون نه مهاجرت کردم و نه شرایط زندگیت رو میدونم. ولی یه چیزو میتونم بهت بگم که احتمالا درسته. ما همیشه وقتی دچار تنش میشیم و حالمون بده تصمیمات هیجانی میگیریم، حالا میتونه خرید یهویی یه لباس باشه یا فکر به برگشت به ایران.
به نظرم فقط 3 ماه، 3 ماه به خودت وقت بده و جلسات تراپیت رو مستمر برو. سه ماه دیگه که بیدار شدی همین ویدیو رو خودت ببین اگه حس و حالت همین بود برگرد. همین.
درود و ممنون از ویدبو. من از بچگی در المان زندگی میکنم و وقتی میرم ایران احساس خفگی میکنم. ولی هر کی یه نگاهی داره.
شما از بجگی‌اونجا رشد کردی المانی حساب میشی نه ایرانی کسی که بعد ۲۵یا ۴۰سال از ایران خارج میشن این حس شمارو نسبت به خارج دارن و این طبیعیه . بخش بزرگی از زندگی‌و رشد و شخصیت سازی در ایران‌بوده ماها که داخلیم. عاشق گشور نیستیم. به روتین و خانواده و دوستای کمی‌که داریم‌دلخوشیم
جانان عزیزم تو دختر مستقل، موفق و فوق العاده ای هستی و قطعا درست ترین تصمیم رو خواهی گرفت ✨
امیدوارم همیشه حال دلت خوب باشه دختر زیبا❤
جانان عزیزم، به نظرم خیلی قدرت میخواد که وقتی فهمیدی یه شرایطی مناسب تو نیست، هر چقدرم براش تلاش کرده باشی، ولی انتخاب کنی که از اون تصمیمت صرفه نظر کنی با وجود تمام هزینه‌هایی که پرداختی. ما آدما حتی یه غذای بدمزه رو تا ته میخوریم چون پول دادیم بابتش :))) ولی اینکه تو اونقدر از خودت شناخت داشته باشی و در کنارش اراده و جرئت اینو که بفهمی در این شرایط بهترین ورژن خودت نیستی و بخوای برگردی، خیلی تصمیم قشنگیه ♥️ چه بمونی چه برگردی من بهت افتخار میکنم و میدونم برای آدمی با همچین خصوصیات آینده همیشه روشنه
هرچی که دلت میگه انجام بده دختر❤️❤️
امیدوارم هرجا هستی از خودت راضی باشی و خاطرت اروم باشه :)
الهی قربونت برم. من ویدیوروکامل ندیدم وسطشو یکم دیدم متوجه شدم فکر برگشت داری. از خدا میخوام همونجوری که کمکت کرده و پشتت بوده که به هدفت(مهاجرت) رسیدی، از این به بعدم کمکت کنه. حالا اصلا چه بمونی چه برگردی❤️🤍اینم بگم که اصلا فکر نکن کار ساده ایه اونجا موندن. کشور غریب اونم ی قاااره دیگه!:)) یه زبون دیگه یه محیط دیگه که هیچ آشنا و فامیل و خانواده ای هم هم راهت نیست، اصلا اسون نیست. واقعا کار شاقی کردی. من که تاالان از خودم ندیدم از این به بعد هم فکر نکنم ببینم. دمت گرم😘❤️
جانان جان هر جا باشی موفق و سلامت باشی دختر ✌️❤
برات بهترینا رو آرزو میکنم
دختر عزیزم من کاملا تورا درک میکنم من و آقا م مدت یکسال ونیم هست پیش دخترم زندگی میکنیم گرچه سن ما بالاست ولی بخدا من دلم گرفته ما تو ایران هم تنها هستیم من کشورم را دوست دارم خیلی اینجا آدم احساس دل تنگی میکنم وقتی که آدم زبان بلد نباشم وبا کسی نمی تونه ارتباط برقرار کنه ولی دیگه نمی تونم اینجا بمونم میخواهم برگردم وطن چیز دیگری هست انشالله که موفق بشی هرکجا احساس خوشحالی کردی برگردوموفق باشی ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
من خودم سال ها فکر مهاجرت در سرم بود به علاوه همیشه عاشق سفر و تجربه های جدید بودم. تو ایران هم خیلی مستقل بودم از طرفی دوست و آشناهای زیادی هم نداشتم. تو ایران هم تجربه مهاجرت به یک استان دیگه رو داشتم. الان که مهاجرت کردم فهمیدم من اصلا نمی دونستم مشکلات مهاجرت چیان. مشکلات جدیدی که تا الان نداشتم و اصلا خبر نداشتم همچین مشکلاتی وجود دارند. فکر می کردم دلتنگی یک شکل و یک مشکله نمی دونستم که دلتنگی این همه عمیق و پیچیده میشه. ولی تا کسی مهاجرت نکنه درک نمی کنه. مهاجرت خوبی کم نداره ذاتا همه بخاطر این خوبی ها مهاجرت می کنن. ولی هر آدم تو ترازوی ذهنش بالا و پایین می کنه و تصمیم می گیره کدوم کفه ی ترازو سنگین تره البته یک بار قبل مهاجرت و یک بار بعد از مهاجرت. اما یک وقت هایی سنگینی فکر برگشت و شکست تلقی کردنش اون قدر زیاده که می تونه به هر چیز دیگه ای غلبه کنه. هیچ کس نمی تونه دیگری رو صد در صد درک کنه حتی خانواده. بهترین تصمیم رو برای خودت بگیر نه صرفا تصمیمی که از نظر بقیه درسته
نمیدونم این چندباری که حس کردم توی تهران دیدمت واقعا خودت بودی یا کسی شبیهت بوده ولی امیدوارم که بهترین تصمیم رو بگیری و سراسر خیر باشه
نمیدونم چی باید بگم فقط میگم که هر تصمیمی که بگیری امیدوارم برات بهترین نتیجه رو داشته باشه❤
برخلاف چیزی که فضای مجازی میگه خیلی ها برمیگردن ایران و دلایل منطقی و احساسی خودشون رو دارن
بعضیا در ایران موفق ترن و بعضی خارج
در کل امیدوارم بهترین اتفاق برات بیوفته ❤
آبجی بنظرم خوبی و بدی های این شرایطت رو توش بنویس ببین کدوم برات سود بیشتری داره. شاید البته الان بعد یک ماه به نتیجه رسیدع باشی. هرجی صلاحته پیش بیاد ❤
درودبیکران جانان. همیشه سلامتی و خوشبختی ات آرزوی منست 🫂💋💦👍
مطمئنا هر کاری اولش سخته مهاجرت که دیگه جای خود داره. من فکر میکنم زمان خیلی سریع میگذره یه کمی تاب بیار درست تموم میشه بعد برگرد ایران با خیال راحت تصمیم بگیر میخوای بمونی یا مقصد دیگه ای برای مهاجرت انتخاب میکنی💫 انشالله بهترین تصمیم رو خواهی گرفت اصلا مهم نیست دیگران چه فکری میکنند چون هیچ کس جای کسی نیست
جانان عزیزم من ویدیو تورو دیدم بنظرم تو الان تو شرایطی هستی که بقیه باید برای تو مفید باشند ن شما برای دیگران چون شرایط سختی داری و خب مهاجرت مثل ی تولد میمونه مثل ی کودک یک کودک تازه متولد شده آیا در زمان رشد تا یک سن مشخص اصلا توانایی مفید بودن برای خانوادشو داره؟خب نداره ولی بعدش که بزرگ تر میشه میتونه این کمکی که بقیه بهش کردن رو به سبک دیگه ای جبران کنه بنظرم شما الان بهتره رو حال و شرایط خودت مترکز باشی تا رشد خوبی پیدا کنی وقتی کاملا تونستی از اب و گل در بیای زمان مفید بودن برای دیگرانم فرا میرسه موفق باشی جانان عزیزم مطمئنم تو میتونی تو این شرایط هم تصمیم درستی بگیری❤️
هیچ چیز تاکید میکنم هیچ چیز در این جهان ارزشمند تر از سلامتی و خانواده نیست من ۱۵ ساله که مهاجرت کردم و اللن در سن ۳۶ سالگی متوجه شدم که چقدر دراین سالها به وجود خانواده نیاز داشتم چقدر پدر و مادرم رو کم دیدم خواهرم رو کم دیدم و شده حسرت... عزیزدلم هر کاری که عقل و قلبت میگه درسته انجام بده و انکاری رو بکن که عمیقا خوشحالت میکنه زندگی کوتاه تر از چیزیه که تصورش رو بکنی برات آرزوی بهترینها رو دارم❤
جانان جانم ، حتما تراپی رو شروع کن و امیدوارم تراپیست خوبی سر راهت قرار بگیره
هرجا حس بهتری داری بمون هرکسی شرایط و مشکلات خودش روداره عزیزم
عجله نکن،همیشه میتونی برگردی اما اگه بعد برگشت پشیمون بشی خیلی خیلی حسرت موقعیتی رو که رها کردی میخوری..این نظرمن هست و البته شرایط شما رو نمیدونم اما بازم مقاومت کن
فقط میتونم بگم به خودشناسی برس و ایکیگای خودت رو بدست بیار و بعد تصمیم ات رو از طریق روش علمی ماتریس SWOT بگیر اون قطعا بهترین تصمیم ممکنه
به نظرم باید جایی باشی که خوشحالتری،فرقی نمیکنه کجا باشه
اتفاقا من چند قسمت از امیلی در پاریس رو دیدم و خب داره مشکلات زندگی تو یه کشور دیگه و یه فرهنگ دیگه و سختی هاش بالاخص برای یه خانومو نشون میده ولی به نظرم باید اگرم تمایل به مهاجرت داری به یه کشوری بری که واقعا به خودش و فرهنگش علاقه داری یا میتونی اهدافی رو دنبال کنی که کیفیت زندگیتو کاملا تغییر بده وگرنه نمیتونی تحمل کنی شمام ببین هدف انگیزه ای که بخاطرش رفتی اونجا اونقدری ارزش داره که بخوای بمونی به خاطرش یا نه با توجه به اینکه شما علاوه بر یه کشور دیگه کلا به یه قاره ی دیگه رفتی و مشخصه که به مراتب سخت تره
مهم اینه هر جایی که باشی خوشحال باشی 💙
جانان جان، من احساس سردرگمی و گیر کردن از ویدئو گرفتم اون همه سوال و ابهام و حق داری هر حالی رو بگذرونی، فقط یه نظر دارم اینکه به خودت فرصت بده و اگر با تراپیستت اوکی شدی بزار از اون بگذره و بعد تصمیم بگیر
امیدوارم که هر چی بهترینه برات پیش بیاد...
چه اونجا چه اینجا یا هرجای دیگه ای
بلارم خاش خاخرده.بردگرد.هرکجه که ته حال خاره همونجه ته وسته بهترین جائه.ایران که ته سروئه ته وطنه.🤝هرجاییکه حالت بهتره و آرامش داری و راحتی همونجا برای تو بهترین جاست.ایران که خانه و وطن و دیار خودته.🙏❤️
جانان قشنگ ، من اگه جای تو بودم درسمو تموم میکردم برمیگشتم . اونجوری یه مدرک بین المللی داشتم که اگه فردا روزی خواستم جای ذیگه مهاجرت کنم (یه درصد) دوباره از اول همه چی رو شروع نکنم
مهاجرت واقعا خیلی سخته، امیدوارم تصمیم درست رو بگیری❤
جانان عزیز من هم فکر میکنم آدم باید به مفید بودن فکر کنه و وطن هر شخص اولویته برای مفید بودن؛ نه بخاطر تقدس وطن، بلکه اولا بخاطر اینکه هر کس وظیفه داره زمین خودش رو بیل بزنه ثانیا در عموم موارد آدم در وطن خودش نسبت به جاهای دیگه مفیدتره. این مساله مفید بودن میتونه فاکتور خیلی مهمی در تصمیم‌گیری باشه اما درباره مهاجرت اینقدر فاکتورهای فراوانی دخیله که به هیچ عنوان نمیشه چنین توصیه‌ای رو به شکل عمومی مطرح کرد که «برگرد چون اینجا مفیدتری.» ضمن اینکه شاید اصلا شما اگر تجربه و علمی به دست بیاری و بعد برگردی، برای وطن مفیدتر باشی. با آرزوی بهترینها❤️
من اگر جات بودم همونجوری که گفتی تا تموم شدن درس دووم میوردم...اگرم در اون حد صبر ندارم به خودم وعده میدادم دو تا سه ماه دیگه اقدام کنم برای این کار که توی این مدت تصمیم قطعی تری بگیرم...اینکه به خودت بگی دو ماه دیگه صبر کن اگه نتونستی برگرد شاید برات صبر رو راحت تر کنه و کمکت کنه تصمیم قطعی تری بگیری...چون هر شرایطی که منجر به رشد میشه دائم حس برعکسش رو بهت میده ...مثلا ورزش که میکنی و بهت فشار میاد حس میکنی ضعیفی در صورتیکه داری قوی میشی...و این فشاری که تو داری تجربه اش میکنی احتمالا بخشیش قراره تبدیلت کنه به یک آدم مفید تر...در نتیجه هر تصمیمی بگیری حمایتت میکنیم ولی سعی کن یکم بیشتر سبک سنگین کنی که چند سال دیگه پشیمونی سراغت نیاد...همین❤
هرکاری عشقت می‌کشه بکن، تجربه خوبی بود. چرا بقیه برات مهم هستند
جانان عزیز امیدوارم هرجا هستی بهترینا برات اتفاق بیفته. شما هم در شهر رم هستید؟ نوبت انگشت نگاریتون و میتونم بدونم چه ماهیه؟
سلام عزیزم جانان تو که همیشه یه گلوله انرژی بودی.....توروخدا درستو تموم کن بعد به برگشت فکر کن حیفه
من اگه جای تو بودم بااین شرایط که گفتی درسمو تموم میکردم و بعد برمیگشتم،درسته گفتنش برای ماکه توشرایط سخت تو نیستیم آسونه ومیدونم داری شرایط خیلی سختیو تحمل میکنی ولی به این فکرکن که چقد برای رسیدن به اینجا تلاش کردی چقد این روزا برات هدف و آرزو بوده و حیفه اینقدر زود رهاش کنی،قوی بمون جانان❤
من تجربه کردم این حستو که میخوای برگردی و ... منم تو این موقعیت بودم و برگشتم ولی بعد از شیش ماه پشیمون شدم یعنی اینکه برگشت به ایران فقط سه ماه اول بخاطر دوری از خانوادت و ... جذابه بعدش حس پشیمونی میگرت . البته ادم با ادم فرق میکنه قطعا خودت بهتر میتونی تصمیم بگیری ولی این تجربه من بود💜
حتما برگرد به نظرم 😍
به عنوان کسی که فکر می کنم دقیقا همزمان با شما(سپتامبر ۲۰۲۳)مهاجرت تحصیلی کرده، باید هم کار کنه هم درس بخونه و بدتر از اون تازه برای اولین بار تجربه ی تنها زندگی کردن داشته دقیقا این حس و حال رو درک می کنم و بهت حق می دم بخوای برگردی ولی اگه توی خودت می بینی و شرایط رو تا حدودی محیا می دونی سعی کن تا آخر تحصیلت حداقل صبر کنی.
آبجی جانان، من اگه بجای تو بودم چون این موقعیتم رو به راحتی بدست نیاورده بودم، تا پایان تحصیلم میموندم ایتالیا، آبجی بمون درست تموم شه بعد تصمیم میگیری 🧡
جانان جان به نظر من رسالت هر آدمی و مفید بودنش تو مسیر مشخص میشه تو توی هرکاری که انجام میدی داری یه تاثیر میذاری رو بقیه ... مهم نیس کجای دنیا باشی همین الانم برا کلی آدم مفید هستی... یکی مفید بودنو تو شهادت میبینه یکی توی معلمی یکی توی مادر شدن هیچ وقت بهتر و بدتر وجود نداره ...اما اگه مسئله این نیست همه ی اینا به هدف از مهاجرتت برمیگرده ...من به شخصه برای زندگی آینده م دوست دارم برم..برای بچه های آینده م ...من با خودم خیلی فکر کردم و دلم راضی نمیشه اینجا بچه بیارم و اصن شرایط زندگی یه انسان مساعد نیس ....ایران جزو کشورهای افسرده س که از نظر اقتصادی فقط پسرفت داره چرا باید اینجا یه بچه بزرگ شه که باز پس فردا مهاجرت کنه و همین شرایط الان منو ولو بدتر داشته باشه و اگه نره باز به سختی باید شرایط ازدواجشو فراهم کنیم ... پس تصمیم به فداکاری گرفتم که تنهایی بکشم یه مدت اما حداقل کاری که درسته رو انجا بدم و دو راه بیشتر ندارم یا پولدار شم یا مهاجرت ... این که الان تو رفتی و شاید فک کردی هم وطنات رو تنها گذاشتی تقصیر تو نیست تقصیر حکومته که همه رو مجبور به رفتن میکنه ...به نظر من مشکلات و دغدغه های تو درونیه و شاید به محیط مربوط نیست ببین میتونی حلش کنی اگه همچنان دیدی حل نشدنیه بعد برگرد ... چون مشکلات ایران حل نشدنیه ...این که سختی راه داری هم قابل درکه چون حداقل دو سه سال طول داره آدم عادت کنه اما نهایت کاری که ته دلت میگه درسته رو بکن
Hello, dear friend! I hope all the best happens to you. Thank you for your great videos.
برگشت بهترین هست برای شما❤❤
عزیزم همه این احساسات طبیعیه تا قبل از اینکه به ایران سفر کنی در اولین سفری که به ایران میری و برمیگردی همه چیز عوض میشه و منم همه احساساتت رو داشتم ولی همش رفت و درواقع موضوعات نگرانی و زندگی ما تغییر میکنه مساله مهمی که تو الان باهاش روبرو هستی زبان ایتالیایی هست ببین من فرانسه هستم و با دونستن زبان فرانسه وارد این کشور شدم برام چالش داشت چون اوایل هیچ چیز شبیه زبان خارجی که یادگرفتی نیست و تا مدتها گیج هستی اما دوستانی که با زبان انگلیسی وارد فرانسه میشن میبینم چقدر حال بدتری دارن یعنی میخوام بهت بگم گاهی علل تصمیمات ما چیزی ورای احساسات درونی ماست و به عوامل خارجی در زندگیمون بستگی داره که شاید ما وقتی داریم اون احساسات رو تجربه میکنیم بهشون بی توجه باشیم به نظر من اینکه گفتی دوستت بعد سه ماه از المان به ایران برگشت این طبیعی نیست و نمیتونه معیار تصمیم تو باشه چون دوستت تا با نگرانی ها و حال بدی ها روبرو شده برگشته و فرصتی به خودش نداده تا با اون احساسات روبرو بشه و مساله مهم دیگه اینه که ایران همیشه هست تو هر موقع اراده کنی میتونی برگردی اما به دستاوردهات فکر کن و به این هم فکر کن که هنوز به زمانی نرسیدی که گل دادن تلاشهات رو ببینی این رو هم در نظر داشته باش
همه ی ما سرشار از نمیدونم های خیلی زیادی هستیم☘️ نور به دلت... هرچی که بشه خدا مراقب مون هست... عبور میکنی و دوباره آرامش میاد ... راحتی خیال...
نمی دونم کامنت منو می خونی یا نه اما طرز فکرت من یادم شهدا می انداره که چقدر بزرگ فکر می کردن و با همه فرق داشتن..... من خودم خیلی ساله که آمدم اروپا خیلی دلم می خواست ی مدلی دیگه می شد اما خب، همیشه اون طوری نمی شه که ما فکر می کنیم قرار بشه(ديالوگ ماندگار شهرزاد) تو هر جایی که باشی آدم مفیدی هستی با قدرت برو جلو کاری که فکر می کنی درسته انجام بده.
من اینجا تو اروپا موندگار شدم و راستش بخوای بدونی اصلا خوشحال نیستم! اما چه می شه کرد من توانایی زندگی تو ایرانم ندارم حقيقتش برای همین اصلا به خودم اجازه نمی دم قضاوتت کنم هر تصمیمی بگیری عزیزی ❤❤❤❤
"با هم بودن یک شروع است، با هم ماندن پیشرفت است و کار با هم موفقیت است."
سلام عزیزم من همین الان ویدیورو دیدم چون مدتی سری به کانال نزده بودم از اول گفتی ایران میام برای همیشگی خوشحال شدم پس بگو با دخترم تو تجریش تهران دیدم ودخترم عکس انداخت وتو رفتی بعد به دخترم گفتم دوست داشتم حرف میزدیم ومیگفتم چرا ایران برای همیشه نمیای ببین خدارو من که حرفاتونشنیده بودم من هفته پیش یعنی دوشنبه هشتم مردادشمارو دیدم فکر کردم تابستون اومدید ماهم مسافر خونه خواهرم بودیم تعریف شمارو کردم گفتم حیف که از ایران رفته ولی خیلی خوشحال شدیم دوستتون دارم دوس دارم باهم تو ارتباط باشیم 🎉
من حتما پیشنهاد میکنم پیش روانشناس ایرانی بری و قبل از هر تصمیمی اول درگیری های شخصی خودت با خودت رو حل کنی.. همه ما درگیری های ذهنی داریم، گره هایی که سر بزنگ های زندگی ما رو توی مخمصه میندازن.. پس حتما این توصیه منو جدی بگیر.
و یک چیز بگم من همیشه با خودم که برمیگردن به گذشته میگم " تصیمی که توی اون روز گرفتم بهترین تصمیم بود چون با هوش، تجربه و ایمان گرفتم" نمیگم اشتباه نکردم ولی میگم که برخی اوقات باید به خودت بگی من تمام تلامو کردم و بهترین تصمیم زندگیم همین بود..
تو هم امیدوارم بهترین تصمیم زندگیت رو بگیری❤❤
عزیزم زندگی خودته ، خودت هم مسئولیت تصمیم گیری شو داری بدون هرکاری که میکنی درسته❤
برهه، به نظرم الان شما مشغول تحصیلی اول باید به سرانجام برسونی بعد به فکر کجا مفید بودن برسی،یعنی هنوز نرسیدی به مرحله ی این فکر،ودیگه این که فکرهاتو کن پشیمون نشی،چون منم برگشتم،له شدم الان البته من قرار بود شرایط خیلی سختی رو تحمل کنم با یک بچه ی کوچک و شرایطم خیلی متفاوت بود،ولی الان باز میگم ای کاش بیشتر تحمل میکردم،فکر کن رفتی شهرستان دانشگاه،دوام بیار .بازم خودت شرایطت رو بهتر میدونی وبه هر قیمتی شاید نباید آدم مقاومت کنه اینم هست.آرزوی موفقيت دارم برات
ایران فقط❤
عزیزم قطعا که تصمیم نهایی رو فقط خودت میتونی در مورد زندگیت بگیری منتها پیشنهاد من این هست قبل تصمیم قطعی حتما با یه مشاور صحبت کنی و بعد تصمیم نهایی رو بگیری عزیزم💜