Thara Paara Diga Paata Paata Kada (තාරපාර දිග පාට පාට කඩ )

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 15 окт 2024
  • තාර පාර දිග පාට පාට කඩ
    ගායනය : මාලනී බුලත්සිංහල
    සංගීතය : ආනන්ද ගමගේ
    පද රචනය : ප‍්‍රණීත් අභයසුන්දර
    මේ ගීතටය බැදුණු කතාවක් comment තීරුවේ ඇත. එය කියවා ගීතය රස විදින්නට හැකිනම් වඩාත් සුදුසුය.
    එය මෙයට ඇතුලක් කිරීමට නොහැකිවූයේ වචන ගණන ඉක්මවා යන නිසා.
    අක්කා නම් පුද්ගලය සහෝදරියගේ සිට මව දක්වාම සමානව සෙනෙහස දක්වන වන අවස්ථා සමාජයේ අපට දකින්නට අහන්නට ලැබෙනවා. ඉතිං මේ ගීතයත් අක්කා කෙනෙකු විසින් නගරයට යන මල්ලීට උපදෙස් පෙලක් ලබා දෙන අයුරු මනාව ගීතයකින් ගොනු කරල තියෙනව. මේ අක්කා තමන්ගේ මල්ලිට පමණක් නොව මුළු මහත් සමාජයේම තාරුණ්‍යයටම මේ පණිවිඩය ලබා දෙන බව මට නම් හැගෙයි.
    මාලිනී බුලත්සිංහල ගායිකාවගේ හඬින් ගැයෙන ගීය තුළට මඳක් පිවිසෙමු.
    {කටුක ප්‍රචණ්ඩකාරී සංගීත වාදනයකින් ගීතය ඇරඹෙයි}
    තාරපාර දිග පාට පාට කඩ
    සල්පිල් සෙවනැල්ළේ
    ගිනි හුළඟින් දූවිලි ඇවිලෙනවා
    ඒ ගින්නෙන් නුඹ දැවේ මලේ..
    මේ තුළ තියෙන්නෙ සහෝදර බැඳීමකින් දෙන උපදෙසක්. අලංකාරවත් සැරසිළි, ප්ලාස්ටික් මල් වලින් ගහන වී දිස්නය විහිදන නගරය තුළ ගැබ්වී ඇති පීඩනය සහ කුහකකම නැමැති ගිනිදළු මගින් අවුලන දුහුවිලි පටල වලින් දෑස් වැසී ගොස් නිරුවත් ලෝකය දැකගත නොහී නුඹ ඒ ගින්නෙන් දැව ීගොස් ඒ තුළ අතරමං වන බව සහෝදර හැඟීමකින් යුතුව කියනව මේ කොටසින්.
    රූප පෙට්ටි කෙළි සෙල්ලම් නඟරය
    කාසි තරඟයට සූදු කෙළිනවා
    ජීවිතයේ රණ බිමට වඩින්නට
    මලේ නුඹට කල දවසක් එනවා..
    "රූප පෙට්ටි කෙළි සෙල්ලම් නඟරය" යන්නෙන් විශේෂයෙන්ම මේ නගරය තුළ තියන ෆැන්ටසිය උලුප්වා දැක්වීමක් කරනව. ඒ තුළ බිහිවන රොබෝ සංස්කෘතිය ගැනත් මෙමගින් කියනවා විය හැකියි. මොකද, රූප පෙට්ටි අස්සෙ කෙළිසෙල්ලම් කරන පරපුර හඳුන්වන්න මෙම කොටස දැම්මා විය හැකියි. නමුත් මේ සියල්ල කාසි තරඟයට ඇඟිලි ගනිමිනුයි ඉන්නෙ. මොකද ජීවිතත් විකිණෙන නගරය තුළ නොවිකිණෙන දෙයකට තියෙන්නෙ විකිණීම විතරයි. ඉතිං මේ කුහකත්වය පිරුණු නඟරය තුළ මිලට විකිණෙන ජීවිත ගැනයි මේ තියන්නෙ. නමුත් මෙහිදී යම් සිහිකිරීමකුත් කරනව. "ජීවිතයේ රණ බිමට වඩින්නට මලේ නුඹට කල දවසක් එනවා.." කියන කොටසෙන් කියන්නෙ මේ තියන විකෘතීන් සියල්ල ඇස්මානයට පෙනුනත් නුඹට ඒ කිසිවකින් ගැලවී අත පිහදාගන්නට බැරි වග කියනව. ඒ කියන්නෙ මේ වලවැදුණු සමාජයට නුඹ යා යුතුමයි කියන සිහි කිරීම තරුණ පරපුරට කරනව. "මලේ නුඹට කල දවසත් එනවා" කියන කොටසෙන් පෙනී යනව මේ සිහිකරදවීම කරන්නෙ තවම සමාජයට නොබට කිසිවෙකුට කියන එක. පාසල් ළමුන්ට ආමන්ත්‍රණය කරනවා කියන්නත් සාධාරණ හේතුවක් ඒක.
    බෝල ලොසින්ජර දිව රස කෙරුවට
    බඩගින්දර නෑ නිවා දමන්නේ
    කීරි ගැහෙන කල වාරු නැති දෙපා
    කොහොමද නුඹ දිගු ගමන දුවන්නේ..
    ගීතයේ වැදගත්ම තැන මෙතන. ඉහත ආමන්ත්‍රණය කල යෞවන පරපුරට එකී සමාජය වෙනස් කිරීම උදෙසා මාර්ගය පෙන්වීමක් කරනව. "බෝල ලොසින්ජර දිව රස කෙරුවට බඩගින්දර නෑ නිවා දමන්නේ.." අද සමාජය තුළ අපෙ බඩගින්න, අසරණ කම නා නා ප්‍රකාර දේවල් වලින් වසන් කරලයි තියෙන්නෙ. ජාතිවාදය, හින්දි, කොරියානු ෆැන්ටසිය වගේ දේවල් වලින්. බෝල ලොසින්ජර කියල අදහස් කරන්නෙ ඒ දේවල්. විශේෂයෙන් ෆැන්සෙි සංස්කෘතිය කිව්වොත් නිවැරදී. ඒ කියන්නෙ ඒ තුලින් දෙන තාවකාලික වින්දනයමයි ලොසින්ජරයෙන් දෙන්නෙත්. නමුත් ඒ සියල්ලෙන් කරන්නෙ බඩගින්න හංගන එක මිසකි නිවා දැමීම නෙමෙයි. ඒති එක්කම අපි මේ වරද සැකසීමෙහිලා පෙනී සිටිය යුතුයි කියන්නෙ "කීරී ගැහෙන කලවාරු නැති දෙපා" කියන කොටසින්. මේ සෑම දේවල් අභියස තරුණ පරපුරේ දෙපා වාරු නැති වුණොත් අපි කාටවත් දිගු ගමනක් නැහැයි කියන දේ මෙහිදීකියනව. එහෙනම් අපි මේ සමාජ සංස්කෘතියට එරෙහිව නැගීසිටිය යුතුයි. මෙතනදි ඇත්තෙන්ම නගරය කියල හඳුන්වන්නෙ වල් වැදුණු සමස්ථ සමාජයම. මෙය සැකසීමෙහිලා යෞවන පරපුර කැපවිය යුතුයි, නැගීසිටිය යුතුයි කියන දේ හොඳාකාරවම මේ ගීතයෙන් කියවෙනව.

Комментарии • 7

  • @geethayakaarutha4271
    @geethayakaarutha4271  5 лет назад +6

    මේ සින්දුව අපි අතරෙ වැඩිය සැරිසරන්නැති වුණාට, අැත්තටම ලොකු අර්ථයක් තියන හා කාලීන සමාජයට ඉතා වැදගත් පණිවිඩයක් දෙන ගීතයක් කිව්වොත් නිවැරදී. තාරුණ්‍යට සෘජුවම කතා කරන මෙම ගීතයෙන් තාරුණ්‍යයේ හෘදසාක්ෂියෙන් යම් දෙයක් විමසනව.
    නමුත් ඒ විමසන දෙයට මේ ගීතය අහද්දී මගේ මතකය තරමක් ඈතට දිව යනවා. ඒ එක්තරා කතාවක් නිසා. ඒ කතාවත් අහලම ගීතය රස වින්දනම් ගීතය තවත් හදවතට දැනෙයි කියල මට හැගෙනවා. මේ ගීතය අහන හැම වතාවකම මේ සිදුවීම එක්ක ගීතයට තියෙන සම්බන්ධය මාව පුදුම කරනවා. මට හිටියා මගේ මිත්‍රයෙක්. මම ඔහුව අමල් නමින් හඳුන්වන්නම්. ( ඒ ඔහුගේ සැබෑ නම නොවේ ) අමල්ගේ අම්මා අමල් පොඩි කාලෙම දාලා යන්නේ ගර්භාෂගත පිළිකාවක් නිසා. එතකොට ඔහුට අවුරුදු හතරයි. අමල්ට හිටියා අක්කා කෙනෙක්. ඒ වෙද්දී අක්කාට අවුරුදු 14යි. ඒ කියන්නේ අමල්ට වඩා අවුරුදු දහයක් වැඩිමල්.
    අම්මා නැතිවුණු තැන ඉඳන් අමල්ගේ හැම උවමනා එපාකමක්ම බැලුවේ ඒ ලොකු අක්කා. තාත්තා වැඩකළේ ෆැක්ටරියක. ඒ නිසා ඒ තාත්තට ගෙදර රැඳෙන්න තිබුණු ඉඩකඩ හරිම අඩුයි. ගෙදර ආත්තම්මා හිටියත් අමල්ගේ හැම දෙයක්ම හොයලා බැලුවේ අක්කා. ඉස්කෝලේ ගිහින් ආපු තැන ඉඳන් අමල් ගැන ඇහැ ගහගෙනම හිටියා. කැව්වා, පෙව්වා. කාලේ ගත වුණා. අමල් උස් මහත් වුණා. අක්කා තමන්ගේ ඉස්කෝලේ ගමන සාමන්‍ය පෙළින් නැවැත්තුවේ ගෙදර අගහිඟකම් නිසා. අක්කට අම්මා කෙනෙක්ගේ වගකීම වේලාසනම කර ගහන්න සිද්ධ වුණා. ඒ නිසාම අක්කා කෙනෙක්ට වැඩිය අම්මා කෙනෙක්ගේ ස්වරූපය අමල්ගේ අක්කට ආරෝපණය වුණා.
    අමල් සාමන්‍යපෙළ පාස් වෙලා උසස් පෙළට ආපු කලේ තරමක් මුරණ්ඩු අයෙක් වුණා. විභාගේවත් පාස් කරගනියිද කියන සැකය එන තරමට අමල් රංචුවට වැටුණා. මේ හැමදේම අක්කට ඉව වැටුණා. මට මතකයි අමල්ගේ අක්කා ඉස්සර පන්ති ගාවට ඇවිත් මල්ලි පන්ති යනවාදැයි කියා රැකගෙන ඉන්නවා. අමල් මේවා දන්නවා. ඒ නිසා අක්කව මග ඇරලා කට්ටි පනින්න ඕන විදිහත් අමල් හොයාගත්තා.
    හැබැයි දවසක් වැඩේ වැරදුණා. කොල්ලොත් එක්ක පාලු පාරකදී සිගරට් එකක් බීලා අමල් ටවුන් එක පැත්තට එද්දී අක්කට අහු වුණා. එදා දෙනෝදාහක් මිනිස්සු ඉස්සරහා අක්කා මල්ලිට එකම එක කම්මුල් පාරක් ගැහුවා. ගහලා කිවුවේ එකම දෙයයි. "අම්මා නැතුව මම උඹව බලාගත්තේ බොහොම අමාරුවෙන්. ඒ හන්දි ගානේ ඉඳන් සිගරට් බොන්න නෙමෙයි. වැදගත් මිනිහෙක් කරන්න" එහෙම කියපු අක්කා අඬ අඬාම ගෙදර ගියා. අමල් එතැනම ගල් ගැහිලා බලන් උන්නා. වටේ ඉඳපු කොල්ලෝ හෙමින් සැරේ මාරු වුණා. අමල් මට පස්සේ කාලෙක කිවුවා ඒ අක්කා මට ගහපු පළවෙනි සහ අන්තිම වතාව කියලා.
    හැමදේම එතැන ඉඳන් වෙනස් වෙන්න ගත්තා. පළවෙනි වතාවේ අමල් විභාගේ පාස් වුණත් විශ්ව විද්‍යාලේ යන්න ලකුණු මදි වුණා. දෙවැනි වතාවේ ලංකාවේ ප්‍රමුඛපෙලේ විශ්ව විද්‍යාලයක කළමනාකරණ පිඨයට අමල්ට ඇතුලත් වෙන්න පුළුවන් වුණා. ඒ තමයි හැරවුම් ලක්ෂය. මේ හැමදෙයක්ම දිහා අක්කා හරි නිහතමානී සතුටකින් බලන් හිටියා. අමල් විශ්ව විද්‍යාලේ අවසන් අවුරුද්දේ ඉද්දි මහා අවාසනාවන්ත සිද්ධියක් සිද්ධ වුණා. අමල්ගේ අක්කාව මහ පාරේදී බස් රථයකට යට වුණා. අක්කා මැරිලා කියලා අමල් ගෙදර එනකල් දැනගෙන හිටියේ නෑ. ගෙදර එක්කන් ආවේ යාළුවො. ඒ වෙද්දී මිනිය ගෙදරට ගෙනැත් තිබුණා. අමල් සුදු කොඩි දකිද්දී හිතුවේ ඒ ආච්චි අම්මා කියලා. නෑ ඒ අක්කා කියලා දැනගද්දී අමල්ට සිහි නැතුව වැටුණා. එදා අමල් කෑ ගැහුවේ අක්කේ කියලා නෙමෙයි "අම්මේ" කියලා.
    අද අමල් ප්‍රධාන පෙළේ මුල්‍ය සමාගමක අලෙවි විධායකයෙක්. ඒ තැන දැකගන්න අක්ක අද නැති වුණත් අක්කා එදා ඒ ගැන දැනගෙන ඉන්න ඇති. අමල් අදටත් අක්කා වෙනුවෙන් ධාන මාන පිංකම් කරනවා. අමල් මට පස්සේ කාලෙක කිවුවේ එක දෙයයි. "ලබන ආත්මෙක උපතක් මට ලැබුණොත් මං ප්‍රර්ථනා කරන්නේ මම අක්කගේ දරුවෙක් වෙලා ඉපදෙන්න කියල්ලා විතරයි"

  • @emmanuelhansana3469
    @emmanuelhansana3469 3 года назад +3

    මරැ සිංදුවේ පැහැදිලි තේරැම දැන් ගත්තා

  • @user-cr3qh3hp3z
    @user-cr3qh3hp3z Год назад

    💖💖💖

  • @geethayakaarutha4271
    @geethayakaarutha4271  5 лет назад +2

    මෙහි එන සියලු විචාරයන් සයිබර් අවකාශයෙන් උපුටා ගන්නා ලද ඒවා වන අතර ගීතයට අදාල වීඩියෝව, "ගීතයක අරුත" විසින් නිර්මාණය කරන ලද අතර ගීත විචාරවල සම්පූර්ණ අයිතිය ඒවායේ මුල් හිමිකරුවන්ට හිමිවිය යුතුයි.
    "ගීතයක අරුත" රසික රසිකාවියන්ගේ රසාස්වාදනය උදෙසා සයිබර් අවකාශය පුරා විසිරී ඇති මෙම විචාර සියල්ල එක තැනකට ගෙන ඒම පමණක් මෙමගින් මා සිදුකර ඇත..