ΠΛΑΤΩΝ, εμπειριστές, Μπέρκλεϋ, Καντ
HTML-код
- Опубликовано: 17 фев 2020
- "ΠΛΑΤΩΝ, εμπειριστές, Μπέρκλεϋ, Καντ"
Από τα Μαθήματα Φιλοσοφίας 2019-2020 στη Βιβλιοθήκη Λιβαδειάς.
Με τον Στάντη Αποστολίδη.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Φίλοι Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς
=================
Πηγή: liblivadia.openabekt.gr/el/do...
Τα βίντεο αυτά με έκαναν να αγαπήσω τη φιλοσοφία. Ευχαριστώ πολύ τον κ. Αποστολίδη και τη βιβλιοθήκη λιβαδειάς.
Είστε καταπληκτικός! Σας ευχαριστώ πολύ!
Ευχαριστούμε που κάνατε κατανοητές δύσκολες έννοιες.
Σας ευχαριστούμε πολύ! Αγαπήσαμε την φιλοσοφία!
Αν κάποιος φανταστεί πως για ν' ακούσεις μία τέτοια διάλεξη θα έπρεπε να πληρώσουμε,παρ'όλα ταύτα μέσω της βιβλιοθήκης της Λιβαδειάς την ακούμε δωρεάν.
Μόνο αυτό φθάνει για να γραφτεί κάποιος στο κανάλι... δυστυχώς η νεολαία μας ακούει τραγούδια που μιλάνε για ναρκωτικά,γυναίκες χαμηλών ηθών κλπ...
Το έχουν πει οι Γιόγκις εδω και πολλά χρόνια κάπως έτσι "Οι Αισθήσεις είναι οι Ασπίδες (Καντσούκας) Συσκότισης της Αλήθειας". Εκπληκτική Διάλεξη & Ομιλία του Κου Στάντη. Συγχαρητήρια)))
Μία ψυχή φυλακισμένη στην ύλη
Σπουδάζω Φιλοσοφια στο πανεπιστήμιο και τα μαθηματά σας με βοηθάνε πάρα πολύ. Ευχαριστώ!!!!!
Σε ένα από τα πολλά όνειρά μου έχω δει πως περνάω από δικαστήριο για τις πράξεις που έχω διαπράξει στην ζωή μου,ακόμη θυμάμαι την αγωνία που είχα αλλά και το δέος απέναντι στους δικαστές,τέλος θυμάμαι πως δίπλα μου περίμεναν και άλλοι να δικαστούν, μάλιστα ο διπλανός μου ήταν από την Σουηδία
Έμαθα από σας, ευχαριστώ.
Εύγε👍
Συγκλονιστικός
Υπέροχος
1:13:30 Imannuel Kant
Ο Μπέρκλεϊ φυσικά, έγραφε περί αϋλίας αφού είχε πρώτα φάει το καταπέτασμα.
Δεν μπορώ να υποτιμήσω ούτε την δουλειά του Πλάτωνα ούτε του Χιουμ, μήτε της φυσικής επιστήμης. Αυτό για το οποίο είμαι βέβαιος, είναι πως στον κόσμο που είμαι "καταδικασμένος" να ζω, κυριαρχεί μια πλημμυρίδα από αιτίες και αποτελέσματα. Και επειδή δεν μπορώ να ζήσω σε κανένα άλλον κόσμο, παρά σ' αυτόν, δεν μού μένει παρά να ακολουθήσω την συμβουλή του Χιουμ. Να συνεχίσω να ζω έτσι, 250 περίπου χρόνια μετά από τον θάνατό του..
Η αρχή της απροσδιοριστίας ή διαφορετικά αρχή της αβεβαιότητας είναι βασικό αξίωμα της κβαντικής μηχανικής που διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1927 από τον Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Werner Heisenberg, 1901 - 1976). Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου.
Εν αντιθέσει με την αρχή της αιτιοκρατίας, σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας υπάρχουν γεγονότα των οποίων η εκδήλωση δεν υπαγορεύεται από κάποια αιτία.
Η απροσδιοριστία αυτή δεν αναφέρεται στην ανικανότητα του ανθρώπου να παρατηρήσει ορισμένα φαινόμενα στον μικρόκοσμο (ούτε αποτελεί φιλοσοφική αγνωσία) αλλά σε μία πραγματική ιδιότητα του Φυσικού Κόσμου, η οποία εμφανίζεται και πειραματικά. Ο λόγος που δεν βλέπουμε αυτή την αβεβαιότητα στην καθημερινότητα είναι ότι εμφανίζεται σε πολύ μικρή κλίμακα και γίνεται κυρίως εμφανής στον μικρόκοσμο.
el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82
Ο Επίκουρος πρώτος περιέγραψε την αρχή της απροσδιοριστίας
ο αισθητικος κοσμος ειναι η μονη πραγματηκοτιτα, η ουσια και το ειναι αυτο καθαυτο ειναι μηδενισμος
Το Σερν ξοδεύει ολόκληρους προυπολογισμούς κρατών για μία μααταιοδοξία. Δεν θα βρουν το ελάαχιστο σωματίδιο. Ούτε σκοτεινή ενεργεια και ύλη υπάρχει ούτε strong force κλπ.Τελος πάντων είναι τρομερά πολύπλοκο. Οδρόμος όμως δεν είναι προς τα εκεί
Το μυαλό μας δημιουργήθηκε από την σχέση μας με το περιβάλλον, τους άλλους ανθρώπους και τον εαυτό μας. Και πώς έγιναν αυτά; Μέσα από την αλληλοεπίδραση με τις αισθήσεις. Συνεπώς, είναι αδύνατον ο εγκέφαλος μας να είναι ισχυρότερος από αυτές. Οι αισθήσεις μας ουδόλως μάς παραπλανούν και μάς συσκοτίζουν. Μάς εξασφαλίζουν μια άριστη σχέση με τον μόνο κόσμο τον οποίο μπορούμε να ζούμε και είμαστε "καταδικασμένοι" να ζούμε. Τον "δικό μας" κόσμο. Η επιστήμη μας μιλάει για έναν "άλλο" κόσμο, τον οποίο ουδέποτε θα ζήσουμε. Και πως αν εμπιστευόμαστε τον νου μας και την ευφυία μας, τότε μπορούν να μάς οδηγήσουν σε έναν άλλο κόσμο πέραν του δικού μας, ο οποίος υποτίθεται είναι και ο "πραγματικός" . Παρατηρήστε πως στην επιστήμη απουσιάζουν οι αισθήσεις, τα συναισθήματα, ο έρωτας, το μίσος, το πεπρωμένο και πολλά άλλα. Τι βαρετός κόσμος! Έτσι όμως αναπόφευκτα υποτιμούμε αυτό τον κόσμο που ζούμε. Και κάτι τέτοιο δεν μπορεί παρά να μάς οδηγήσει στην άρνηση του σαν υποδεέστερο. Η επιστήμη, όπως η θρησκεία και η ηθική ιδανική πολιτεία, αρνούνται την μόνη ζωή που έχουμε και αυτό συμβαίνει επειδή υπερεκτιμούν την αλήθεια. Γιατί φαντάζονται πως κάπου αλλού - στο επέκεινα, σε ένα όμορφο κόσμο αγγελικά πλασμένο ή σε ένα κόσμο που προσεγγίζεται μόνο μέσω της ευφυίας, υπάρχει κάτι καλλίτερο από εδώ. Στην πραγματικότητα είμαστε τόσο σφικτά αγκαλιασμένοι με αυτό που μάς παρέχουν οι αισθήσεις μας, ώστε κάθε φορά που επιχειρούμε να το αρνηθούμε καταλήγουμε στο μηδενισμό και στην παρακμή. Η ευφυία είναι ένα από τα πολλά εργαλεία μας, που χρησιμοποιούμε κατά βούληση και δεν προορίζεται για να ανακαλύψουμε κάποια Αλήθεια, που είναι πέραν της κριτικής.
Ξέρετε, θέλετε δεν θέλετε, ο κόσμος που ζούμε, θεμελιώνεται βάσει της κβαντικής φυσικής και των εννοιών που περιγράφονται από τις φυσικές επιστήμες. Συγγνώμη που σας το λέω, απλά οι αισθήσεις του σώματος μας, κατασκευάζουν τον κόσμο, σύμφωνα με αυτό που θέλει ο εγκέφαλος μας. Η σχέση αιτίου - αποτελέσματος είναι μια απάτη, η οποία βιοεξελικτικά πέρασε στο είδος μας. Αν ασχολείστε επαγγελματικά με την φυσική, πιθανόν το γνωρίζετε. Αν όχι, ερευνήστε, το γεγονός ότι η κλασική φυσική, η οποία είναι τελεολογική, είναι ειδική περίπτωση της κβαντικής φυσικής, η οποία είναι τυχαιοκρατική.
@@Maxplank137 καλά κάνετε και μου λέτε, ότι μου λέτε. Νομίζω πως η σχέση αισθήσεων και εγκεφάλου είναι αμφίδρομη.
Το σημαντικότερο είναι πως οι αισθήσεις μας δεν ψεύδονται. Κατά την έννοια, πως ποτέ δεν θα μάθουμε πώς είναι ο πραγματικός κόσμος, ώστε να τον συγκρίνουμε μ' αυτόν των αισθήσεων μας και να καταλήξουμε ότι αυτές ψεύδονται. Πώς θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο, το είναι του κόσμου, τον κόσμο καθ' αυτό, όταν ζούμε σε ένα κόσμο που εσαεί ρει; Για να συμβεί να μάθουμε τον κόσμο, πρέπει να εξαφανιστεί ο άνθρωπος, αλλά τότε βέβαια πάλι δεν θα γνωρίσουμε τον κόσμο ως είναι, ως αλήθεια, ως ουσία, για ευνόητους λόγους. Αυτός ο κόσμος των αισθήσεων μπορεί να μην είναι ο αληθινός, είναι όμως ο μόνος κόσμος που μπορούμε να έχουμε και είναι εξαιρετικά πείσμων.
Δεν είμαι φυσικός, ούτε γοητεύουμε από την κβαντομηχανική και την τυχαιότητα. Για να κλέψω τον Καντ: μου καταστρέφει την σημαντικότητα μου (Νίτσε, Γενεαλογία της ηθικής). Μοιάζει να είναι μακρινή από τον μόνο κόσμο που μπορώ να ζώ, να οσφραίνομαι, να βλέπω, να αισθάνομαι, να δρω, να δίνω νόημα, να δημιουργώ αιτίες και αποτελέσματα, να συμμετέχω στην μοίρα μου.
Εδώ να πω, πως δεν ξεχωρίζω τις αιτίες από τα αποτελέσματα , καθ' όσον αυτό που τώρα είναι αιτία την επόμενη "στιγμή", είναι αποτέλεσμα. Το γνωστό "τα πάντα ρει και ουδέν μένει".
Απέναντι στην τυχαιότητα, αντιπαραθέτω την μόνη σταθερά που έχει ο άνθρωπος: το παρελθόν, αυτό που έχει ήδη συντελεστεί και είναι θέσφατο.
Οι αισθήσεις μας είναι οι ιχνηλάτες που κατατάσσουν τις πληροφορίες τους σε όλα τα κύτταρα. Η Μνημοσύνη εξυπηρετεί αυτό με ευκολία. Αυτό που αγνοούμε είναι η φαντασία κι η συμβολή της στην επεξεργασία των δεδομένων, καθώς και μια δύναμη να επηρεάζουμε, με την νόηση την ροή των πραγμάτων λίγο ή πολύ. Έχουν πειραματιστεί επιστήμονες εδώ και συνεχίζουν που μια μέρα θα τα πουν για να μάθουμε ότι συμμετέχουμε στο γίγνεσθαι του όλου. Fields etc., etc., etc
Noμιζω ότι στον Καντ έχει λησμονηθεί το εγώ που καθιστά ενιαίο αντικείμενο το πολλαπλό της εμπειρίας.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ισχύ αυτό που λέει ο Χιούμ !!!
Συμφωνώ ότι υπάρχουν κάποια πράγματα αυθαίρετα, όπως είναι τα μαθηματικά ή γλώσσα, (π.χ είπαμε ότι έτσι θα μετράμε και ότι το μήλο θα το λέμε μήλο) αλλά όταν μιλάμε για νόμους όπως η βαρύτητα ας πούμε... δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει περίπτωση να μην ισχύσει ο νόμος της βαρύτητας την 400η φορά ενώ έχει ισχύσει όλες της προηγούμενες, αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο αν άλλαζε κάτι στον πυρήνα τις γης , αν καταστρεφόταν η γη κλπ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ισχύει ο νόμος τις βαρύτητας απλά εδώ επικράτησε ένας άλλος νόμος έναντι τις βαρύτητας.
Ας πάρουμε το παράδειγμα με τον ήλιο, όσο δεν έχουμε κάποιο δεδομένο το όποιο να αλλάζει την συμπεριφορά του ήλιου ή της γης ο ήλιος πάντα θα εμφανίζεται το πρωί από την ανατολή και θα φεύγει το βράδυ από την δύση, τώρα αν μία μέρα εμφανιστεί ένα νέο δεδομένο, π.χ ένας μεγάλος κομήτης χτύπησε τον ήλιο ή την γη, ε τότε δεν θα εμφανιστεί ο ήλιος στην γη αλλά αυτό όχι επειδή δεν τον υποχρεώνει κάποιος νόμος.... τον υποχρέωνε κάποιος νόμος μέχρι που ένας άλλος ποιο δυνατός, να τον υποχρεώσει κάτι άλλο.
Δείτε και αυτό το βίντεο, αναφέρεται στο "πρόβλημα της επαγωγής".
ruclips.net/video/KCm8TiDLHx0/видео.html
Μπορείς να ξεμπερδέψεις διά μιας με όλους αυτούς τους τρελούς εάν σκεφτείς ότι
ο άνθρωπος δίδει ονόματα σε αυτά που βλέπει και σε αυτά που σκέπτεται.
Επίσης, μπορεί να αλλάζει τα ονόματα που έδωσε και να επινοήσει νέα, δηλ.
κάποια μπορεί να τα διαγράφει («κούφια λόγια», «λόγια άνευ περιεχομένου,» «τίποτε»).
Ονόματα μπορεί να δώσει και στα σωματίδια.
Ονόματα μπορεί να δώσει και σε πειράματα
με "στοιχειώδη" σωματίδια και να ονομάσει την παρατηρηθείσα ή συμπερασθείσα κατάσταση ή αποτέλεσμα,
είτε νομίζει ότι αυτή παραβιάζει την σχέση αιτίου-αιτιατού είτε νομίζει ότι όχι, και είτε πλανάται είτε όχι.
Ένα άλλο που συμβαίνει είναι ότι η πείρα δείχνει ότι όταν ο άνθρωπος δεν βλέπει πουθενά αιτία, δεν σημαίνει
ότι αυτή δεν υπάρχει. Ακόμα και για τις βλακείες που λένε στον αγώνα τους εναντίον
τού Αριστοτέλους υπάρχει αίτιο για κάποιες και λόγος για κάποιες άλλες.
Βέβαια, το τελευταίο (περί πείρας) είναι αναλογικός συλλογισμός.
Περί αυτού ίδε Ε. Π. Παπανούτσου "Λογική", (εκδ. Δωδώνη), ένθα «αναλογικός διαλογισμός».
Ο νόμος της βαρύτητας έχει προκύψει επειδή επί χιλιάδες χρόνια βλέπουμε το μήλο να πέφτει. Επειδή λοιπόν το βλέπουμε συνεχώς, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, το κάναμε και νόμο: το νόμο της βαρύτητας. Δεν ξέρουμε αν αύριο το μήλο θα πέφτει προς τη γη. Επειδή επί χιλιάδες χρόνια ο ήλιος βγαίνει κάθε πρωί δεν σημαίνει οτι θα βγεί και αύριο. Από τις ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ παρατηρήσεις μας φτιάξαμε και νόμους, αυτό δεν σημαίνει οτι αυτοί έχουν αιώνια και καθολική ισχύ, είναι σχετική η αλήθεια τους. Αν τα χω και γω καταλάβει σωστά...
@@RedLovelyCreature Και βέβαια ξέρουμε ότι το μήλο θα πέφτει και αύριο προς τη γη, όπως και ότι ο ήλιος θα βγει και αύριο και μετά από χίλια χρόνια. Οι παρατηρήσεις οδηγούν στη διατύπωση θεωριών, οι οποίες στη συνέχεια, πέρα από την (κάποιες φορές αμφίβολη ) θεωρητική τους απόδειξη, υποβάλλονται και στη δοκιμασία των μετέπειτα παρατηρήσεων. Η ίδια ακριβώς διαδικασία ακολουθήθηκε και όσον αφορά τις θεωρίες του Αϊνστάιν, της κβαντικής κλπ. Επιβεβαιώθηκαν πειραματικά, γι' αυτό αποδεχθήκαμε και το φαινομενικό παραλογισμό τους. Και πριν από αυτό οι επιστήμονες οδηγήθηκαν στη διατύπωση αυτών των θεωριών, ακριβώς γιατί οι κλασσικές θεωρίες άρχισαν ν' αποτυχαίνουν, όταν με την πρόοδο της τεχνολογίας τα πειραματικά δεδομένα έπαψαν να είναι μόνο του μακρόκοσμου και πέρασαν στη σφαίρα του μικρόκοσμου. Ακριβώς γιατί οι εξισώσεις της κινητικής, όπως και ο νόμος του αιτίου και αιτιατού, που λειτουργούν και θα λειτουργούν πάντα μια χαρά στο μακρόκοσμο, ως ικανοποιητικότατες προσεγγίσεις των πραγματικών εξισώσεων οι πρώτες και ως συνέπεια της τυχαιότητας του μικρόκοσμου ο δεύτερος.
Ο νόμος της έλξης των σωμάτων είναι συμπαντικός, απέχει πολύ από τίς προλήψεις των γιαγιάδων μας και δεν έχει κλονιστεί στο ελάχιστο από τις νεώτερες θεωρίες της φυσικής , το αντίθετο μάλιστα, γι αυτό και το πεδίο στο οποίο εργαζόταν ο Αινστάιν πριν το θάνατό του κι αποτελεί και σήμερα τη "φιλοσοφική λίθο", το "ιερό δισκοπότηρο" της επιστημονικής αναζήτησης είναι η ενοποίηση των δυνάμεων (ασθενής & ισχυρή πυρηνική, ηλεκτρομαγνητισμός, βαρύτητα). Οπότε μην ανησυχείτε για το μήλο, θα πέφτει πάντα.
Γενικά υπάρχουν πολλές λανθασμένες ερμηνείες της σύγχρονης φυσικής σε αυτήν την ομιλία.
@Nick Agg
Οι αντιμαχόμενες θεωρείες του εμπειρικού Χιούμ και του ορθολογιστή Leibnitz απαντήθηκαν μια και καλή από τον Καντ ,που ουσιαστικά πέτυχε μια σύγκλιση των 2 θεωριών, η οποία είχε μεγάλη επίδραση στην εξέλιξη των θετικών επιστημών, που και σήμερα συνεχίζουν να εξελίσσονται συνδυάζοντας τα εμπειρικά δεδομένα με τη διατύπωση θεωριών. (Οι θεωρίες, διατυπωμένες είτε επαγωγικά μέσω του "καθαρού λόγου" είτε με βάση πειραματικά δεδομένα, επαληθεύονται διαρκώς από τα νέα δεδομένα ή επαναδιατυπώνονται ώστε να προσαρμοστούν σ' αυτά ή και απορρίπτονται εντελώς. Κάποιες φορές περιορίζεται το εύρος εφαρμογής τους, όπως συνέβη με τις Νευτώνειες εξισώσεις της κίνησης ή με την Ευκλείδια Γεωμετρία).
δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα οταν ενας φιλολογος παει να φερει παραδειγματα απο την φυσικη
Οπως αντίστοιχα δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να μιλάει ένας θετικός επιστήμονας για ιστορία, λογοτεχνία, πολιτισμούς, θρησκείες κ. λπ., επειδή τα θεωρεί... εύκολα.
Ο φιλολογος ειναι εξω απο τα νερα του ακομη και οταν μιλα για γνωσιολογια ή φιλοσοφια. Μαλιστα ειναι λογικο (θελοντας να υπερασπιστει την αξια του πεδιου του και να αναδειξει την αξια του πολιτιστικου κεφαλαιου που διαθετει και αξιοποιώντας το ζει) να ρεπει προς "γλωσοκεντρικες" πτυχες της φιλοσοφιας.
@@classic7376 καθολου. Ατυχεστατο το παραδειγμα σου. Μισος για κατι που δεν καταλαβαινεις η δεν θες να καταλαβεις
@@classic7376 Οχι ολοι...οι θετικιστες..., αλλα εξαρταται απο τον ανθρωπο και την παιδεία του...ανεξαρτητα απο την οποια εξειδίκευσή του. Οι μονοδιαστατοι άνθρωποι κανουν γενικευσεις... Εξάλλου υπηρχαν μαθηματικοι που ηταν μεγάλοι φιλόσοφοι πχ Λαιμπνιτς. Επίσης, η φιλοσοφία προϋποθέτει νομιζω να γνωριζει κανει τις αρχες της Λογικης επιστήμης. Επισης, η συγχρονη φυσικη εχει αποδειξει οτι καποιες εννοιες που αναγονταν στη μεταφυσική δεν ειναι πλεον μεταφυσικη..., επειδη εχουν αποδειχτεί!
οχι εμεις οι επιστημονες?χαχα αστειο για τους φιλοσοφους...