Ali Akın - Kederlerim ve Eski Evler / Anlatı
HTML-код
- Опубликовано: 20 окт 2024
- Kederlerim ve Eski Evler
Annemi özledim ve yüreğim keder doldu.
Yedi katlı bir canavar gibi göğe dikilen, toprak kokusunu unutturan, asansördeki mecburi karşılaşmalarda, yere veya tavana bakan, zaten asansör dışında göremediğim yüzleri barındıran ve beni altıncı katında esir tutan binadan dışarı çıktım.
Caddelerdeki güvensiz gözlerden, kaldırımları insanlardan çok işgal eden otomobillerden ve gürültülerden uzak, eski mahallelerin sokak aralarına kaçtım.
Acıların, kederlerin paylaşılıp dinginleştirildiği, sevinçlerin ortak miras sayıldığı ve özellikle, eski evlerin oturduğu sokaklara misafirliğe gittim yüreğimle.
Çünkü yeni evler ve sokaklar sıkıntı veriyor bana. Sanki yaşanması zorunlu olan günlerin geçirildiği kafesleri anımsatıyor hep. Yani, paketten çıkan, aynı boyda ve tadı olmayan ucuz gofretler gibi.
Oysa eski evler huzur veriyor yüreğime. Tanıdık, arkadaş, akraba asıl anne gibi. Hani, tandırda pişen, şekilsiz ama çok lezzetli, biraz ateş, biraz odun kokan ve en çokça sevgi tadan anne ekmekleri gibi.
Dar sokaklarda eski evler, birbirlerine samimice yaslanırlar. Her mevsimde, her yağmurda ağrıları artar ve biraz daha yanındakine yaslanır daha yaşlı olanlar. Bu evlerin oturduğu sokaklarda yürümek huzur verir yüreğime, Annemin kucağında seyrettim onları. Hepsi yaşlı ve hastadır, onları seviyorum. Onlarda Annemi ve kendimi buluyorum.
Tel dolaplı mutfaklarında akşam yemeği için biber veya ucuz balık kızartır Anneler. Tadını en pahalı lokantalarda bile bulamayacağınız.
Tahta kapıların eşiklerinde saçları iki yana örülmüş kız çocukları oturur. Tek bacakları veya kolları olmayan oyuncak bebekleriyle oynarlar.
Saçları kısa kesilmiş oğlan çocukları, patlak bir topun ardından koşuşur.Taşlardan yapılmış, kalelere gol atmaya çalışırlar. Mutluluk içerisinde.
Akşamları eve elleri boş dönmez babalar. Hiç parası yoksa fırından sıcak ekmek alır veresiye. Avucumda sıcaklığını duyduğum en tatlı ekmektir o.
Bu sokakları, evleri ve burada yaşayan insanları seviyorum. Ağır ağır yürüyorum.
Mahalle bakkalından, oğlan çocuklarına yeni top aldım. Birlikte oynadık. Dilimin ucunda, çocukluk arkadaşlarımın isimleri.
Akşam oldu. Sarı lambalar yandı eski evlerde. Balık koktu sokak. Babalar ellerinde sıcak ekmeklerle göründü köşe başlarında.
Yüreğimdeki keder gitti.
Şimdi, yedi katlı canavarın, altıncı katına gideceğim, yaşadıklarımı yazacağım, uzanacağım ve ağlayacağım.
Ali AKIN, 2011
*Fotoğraf: İlteriş Tezer
❤😢
Ali m yüreğine sağlık..gönül insanısın...çocukluğumda buldum kendimi
Çok teşekkür ederim kardeşim.❤
Alim yüreğine emeğine sağlık
@@AliKulak-i7r Kıymetli ağabeyim çok teşekkür ederim, o zaman dilimlerinde epeyce, ortak hatıralarımız var. Saygılar.
ÇOK TEŞEKKÜRLER ALİ AKIN BEY.
Ben teşekkür ederim. Sağ olun👍