"Առաջին սեր"

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 4 фев 2025
  • Առաջին սերը - անվերջ մոռանում ես նրան.
    ցերեկները չես կարող հիշել, որովհետև դու
    զանգում ես հեռախոսով, որովհետև քեզ
    զանգում են հեռախոսով, որովհետև ինչ-որ
    թղթեր ես ստորագրում, որովհետև քեզ ինչ-որ
    թղթեր են ուղարկում` ցերեկները դու ծերանում ես
    աննկատ, և երեկոյան դու ծերանում ես աննկատ
    և միայն գիշերը, երբ թևիդ ժամացույցն արձակելով
    դնում ես սեղանին` հիշում ես առաջին սերդ, որը
    չի ծերացել բոլորովին:
    Դու գիտես, հազարավոր պատեր այն կողմ
    նա ապրում է իր կյանքը, և դու
    ապրում ես քո կյանքը, թեև արձակել ես
    թևիդ ժամացույցն ու դրել ես սեղանին,
    և վայրկյանները մրջյունների պես դուրս վազելով
    ժամացույցից, հեռանում են քո կյանքից, կորչելով
    սեղանին թափթփված գրքերի ու թղթերի արանքում:
    Դու գիտես, հազարավոր պատեր այն կողմ գիշեր է:
    Եվ հանգած են լույսերը: Ճիշտ այսպիսի մի լուսին
    կախված է լուսամուտից և անտարբեր նայում է
    նրան, ում կորցրել եմ վաղուց, ում մոռանում եմ
    ցերեկները և երեկոյան մոռանում եմ դարձյալ,
    և միայն գիշերները, երբ մնում եմ մենակ, հանում եմ
    թևիս ժամացույցը, դնում եմ աչքերիս առաջ
    և անձայն լալիս եմ անցնող կյանքիս համար,
    և արցունքները կորչում են
    սեղանին թափթփված գրքերի և թղթերի արանքում:
    "Առաջին սեր"
    Հովհաննես Գրիգորյան
    #բաբկենչոբանյան #ասմունք #պոեզիա #գրքեր

Комментарии • 2