Miep Gies | "Herinneringen aan Anne Frank" | 1987
HTML-код
- Опубликовано: 18 апр 2016
- Reportage van Pieter Varekamp n.a.v. het boek
"Herinneringen aan Anne Frank" van Miep Gies, waarin zij de dagen beschreef,
die de familie Frank bij haar was ondergedoken tijdens de Tweede Wereldoorlog
en de beruchte 4 augustus 1944, de dag dat de familie werd afgevoerd.
Interview hierover met Miep en Jan Gies, waarbij Miep enkele "relikwieën" van Anne
en haar moeder laat zien en een rondleiding geeft door het Achterhuis. 
Кино
Wat een mooi mens was miep...en wat kan ze het duidelijk en rustig uitleggen...wat een vreselijke tijd hebben ze mee moeten maken :(
ja echt he
Miep Gies heeft een standaard van haar in Montfoort en een straatnaam, geweldig, 2 staten van mij vandaan.❤
Dit is een van de meest fascinerende documentaires die ik ooit heb gezien. Dit is Nederlandse geschiedenis dat nooit vergeten mag worden.
Deze vrouw kan het mooi, en levendig vertellen. Respect! Heel fijn om naar te luisteren.
Ben ik volkomen met je eens
Fijn ook dat ze gewoon haar verhaal kan doen, zonder dat de interviewer met quasi-kritische vragen het gesprek een bepaalde kant op stuurt. Dat zou tegenwoordig niet meer kunnen.
@@H3nry488 zeker weten, de interviewer is echt respectvol.
@@mervekoc8635 ja, vraag maar hoor
@@mervekoc8635 Lijkt me leuk! Vraag maar.
Ik heb veel meer respect voor deze mensen dan de beroemdheden van vandaag.
Ik heb de tranen in mijn ogen, Miep is werkelijk waar één van de beste en liefste mensen in de wereld gelukkig hielp Miep hun. 💜
Wat een ongelooflijk dappere vrouw was het met een groot hart. Zoveel respect x
Zeer ontroerend verhaal wat zij zich over de jaren heen tot in detail is blijven herinneren. Wat mij ook opvalt is, dat zij de Nederlandse taal zonder accent uitspreekt. Zij was geboren en opgegroeid in Wenen, maar zij sprak de Nederlandse taal perfect uit. Er is geen verschil te horen tussen iemand die in Nederland is geboren en opgegroeid en Miep Gies. Zij was een geweldige vrouw.
Als kind pik je een taal op alsof het niets is, ze is als kind naar Nederland gekomen, dat verklaart veel
Geweldige mensen ❤
Met alle respect voor Miep Gies voor wat ze in die moeilijke tijd heeft gedaan ❤️❤️
Miep en Jan rust in vrede, wat een mooie hart jullie toch hebben 🙏
I have translated the whole video for the non Dutch speakers under here. Quite a basic translation so I haven’t translated every single word for word what she said, just the main sentences
0:02
This is Mrs Franks powder box. This was one of the things that I was able to save. Look how lovely it is. I haven’t changed anything about it, haven’t used it of course. Even the powder is still in here. And a beautifully cut mirror. Beautiful... this is very precious to me.
And this here is a cape. I snatched it off the coat rack at the last minute after the raid and it belonged to Anne. She always used it in the morning and evening to comb her hair, she loved to have her hair perfect. I never washed it after the raid, so it does have some stains, but it is the original. I’ll keep this for as long as I can, and what happens to it after we’ll have to see.
And this here was something Anne used to protect her shoes when she went traveling.
(Later when they are in front of the bookcase)
3:07
Interviewer: Before we go inside, Mrs Gies, you worked here from 1933 to 1947. What do you feel, when you come back here?
Miep: All the memories come flooding back. As if I never left. I know my way around and sometimes it’s hard...when you remember that the people that lived here aren’t here anymore.
The video then proceeds give a summary of who the Frank family and others were.
5:04
Otto Frank was the only member who survived the war. On the 4th of August 1944 the Germans found the Secret Annex.
Miep: We always relive it the same. It is always an emotional day for us. In the morning when we get up we try to be as calm as possible. We try not to look at the time, we know exactly what happened each hour. At about 5 in the afternoon we know that it’s over. That’s when we start to act “normal.” Not a day goes by that we don’t think about then and mourn them. We can’t forget. We have had to do so much speaking over the years since the diary was published, that we can’t forget. They meant so much to us.
7:17
The Monday morning that they came to hide was a rainy day. Which was a good thing because it meant there wouldn’t be as many soldiers around. We (Miep and Margot) quickly cycled to the Prinsengracht (the street). Margot didn’t ask any questions. As soon as we arrived we parked the bike in the storeroom, opened the office door and went up the stairs to the Annex. Without saying a word. I had seen it already as Mr Frank had explained the plan and how it would work beforehand. At around 11, Mr Frank, Mrs Frank and Anne arrived. They went up the stairs right away, they knew the way. Afterwards I went and asked what they needed off the shopping list. I then left them alone, I could see Mrs Frank and Margot sitting there silent and expressionless. “No longer had it in them” so to speak. It was terrible. I quickly left to get the shopping.
Interviewer: How was Anne in the beginning?
Miep: As always Anne was bubbly and cheerful. From what I could see she wasn’t finding it hard and was the most cheerful of the lot. She seemed to be the life of the bunch!
The interviewer: We can read what daily life was like in Anne’s diary. What was daily life like for you?
Miep: Look, we all had our own task. My task was to be the first one upstairs in the morning to collect the shopping list. When I got there they would all be standing there in a line, Anne at the front. It wasn’t nice because it really showed how dependent they were on you. They didn’t speak a word, didn’t ask anything..only Anne. She would always say cheerfully: Hi Miep! Any news? Just plain, casual. That would always be a terrible moment for Mrs Frank. “Please Anne, don’t be so upfront” she would say in German, she always did that when she got emotional. It would set off Mrs Van Daan. We all kind of knew there was some conflict and that there was something between those two families, buut they never showed us that because we got the impression that they didn’t want to be of any burden to us.
Mrs Frank was always very modest. She would give the shopping list and sometimes I would ask the ladies, you know how that goes, if they would need any of their their own supplies from the pharmacy. Mrs van Daan would need a thing or two and Mrs Frank would too of course, but she would always say: Miep, only if it’s no trouble, only if you can and I would always think to myself: Woman please, I’m asking you aren’t I? I don’t mind doing this for you at all. But Mrs Frank always remained very modest even if it usually pained her.
Occasionally we would spend the night with them which was always very nice. We would all be together and make some dinner and just for a moment it would feel as if everything was normal, as if you were free. After we had had dinner around the table and washed up the men would go and smoke and talk about politics while the woman talked amongst themselves. Then we would go up to bed and I would sleep in Anne’s bedroom. Anne would spend that night in her parents bedroom. And I must admit I never slept a wink those nights. Those were moments where I really felt what going into hiding meant. A sort of pressure, a fear...you really felt the fear and the feeling of being trapped. I’d always be glad when it was morning. I never told them that of course. I always told them that it was very comfy and nice which would please Anne because she loved to talk for hours and ask loads of questions.
(When opening the bookcase) 14:24
There was a hook here and a place to put your hand and then we would be able to move the bookcase. There was a really high step here which caused us a great deal of pain because we bumped our head up here many times!
(She then proceeds to explain how the main room of the Frank family looked and was furbished.) Anne would sometimes write at that little table over there or at her desk.
15:55
Interviewer: Speaking of Anne, you once accidentally caught Anne writing didn’t you?
Miep: Yes, We would always try to make it as nice as we could and sort of pass the time so one time I said to the others: Oh, I’m just popping upstairs for a chat. When I came into the room I was slightly blinded by the sun and suddenly I saw Anne sitting there. She was writing intently. I stood there for a few moments wondering what to do. She suddenly looked up at me with a very hostile look. She seemed to think I was spying on her. I was shocked for a second because I hadn’t seen her like that before. I stood rooted to the spot, but then her mother came into the room who had heard the door. She seemed to be trying to save the situation so she started to explain that Anne liked to write. I knew that. Anne slammed the book shut and looked at me haughtily. “Yes.” She said. “I write about you as well.” “Well, that’ll be something” I replied before leaving quickly. I was quite shocked and couldn’t stop thinking about it rest of the day. We didn’t talk about it again.
__________________________
She then proceeds to explain what Anne’s bedroom looked like. Her father surprised her with the pictures to stick on the wall.
Miep: What a treasure she was. Such a lovely child. She always liked to have her hair perfect. ________________________
This was the main room of the van Daan family. It was also the kitchen and dining room. This fireplace here was used to burn trash. 8 people lived here for over 2 years. Over here was Peter’s bedroom and up there an attic.
_______________________
I actually had another person in hiding at home. I didn’t tell them that because it would have made then very anxious. I tried not to tell them everything that was going on in the news. Mrs Frank and Mrs van Daan would start crying. Anne however, always wanted to know.
_______________________
The rest is in the reply down here 25:00
_______________________
The 4th of August started like any other day. I went up first to get the shopping list. I promised I would be back soon. I went back downstairs. At around 11 the front door was opened and a man came inside with a gun aimed at us. He told us to stay where we were sitting and not move. We were shocked. Mr Koophuis looked at me and said: Miep, it’s over. I got my money straight away. I waited for my husband because he was going to have lunch with us that day. I ran to him when he came and gave him the money. Mr Koophuis looked at me as well and said: Miep it’s over, you can go. I told him I was staying. A few moments later Mr Koophuis was called by one of the soldiers and so I was alone. It took a long time and I had no idea what was happening to the others. After quite a while I saw someone give the keys to Mr Koophuis and said something in German which gave me the impression they didn’t think I was part of the plan. Mr Koophuis pressed the keys into my hand and told me: Miep, try and stay out of it. Save what you can. A few moments later a Dutch helper of the Germans sat opposite me and called for another cart to come. Later I heard another door open and heard the leader talking with a Wenen accent. I thought to myself: this is my chance! He comes from the same town as me.
He seemed to realize I was part of the plot. I then said to him: “Oh you come from Wenen? Me too!” He stood still for a moment and when he came back to his senses he grabbed some papers and saw that I was indeed born in Wenen and married to a Dutch man. He threw the thing at my head. He said something to the small Dutch coward and left. The Dutch coward started yelling at me what I was thinking helping the jews and how shameful I was to my country. He stood there for a long time swearing and throwing insults at me. I didn’t see the point in talking back. I was completely numb. After a while he stopped pacing and stood in front of me looking me in the eyes. He seemed to realize...two people from the same town...one helping the jews and one killing them. His face turned ever so slightly more friendly. He started talking insults about my husband. This was probably not very clever of me, but I got very angry at him. Keep your hands of my husband I told him angrily. He had nothing to do with this. He turned towards the door and gave me one last look: “ I will be back” he said. Until the end of the war I lived in fear that he would come take me. That never happened though.
Interviewer: Did you see the Franks leaving at all?
Miep: I only heard them coming down the stairs. I didn’t dare leave my chair. They all left and I was the only one left.
_______________________
Miep Gies husband: Mr Gies.
Interviewer: What did you do once you left?
Mr Gies: I went straight away to a street not far from here, to the brother of Mr Kleiman. I told him what happened. We then went to see what was happening from the bridge. We saw that the door opened and the cart was right against the building. The soldiers stood in a way that we couldn’t see exactly who was coming out.
_______________________
Miep: At around 5 my husband returned with the other man. We locked the door downstairs and went up to the Annex. Luckily I was able to open the door with a duplicate key. It was a huge mess, all the cupboards and drawers open with everything on the floor. Then on the floor I spotted Anne’s diary. I was still in shock and upset and I shakily picked it up. We were still afraid that the men would come back. We picked up as many things as we could in case someone would return and take them. My husband took all the library books and Mr Dussell’s books. We couldn’t take everything. I was the last to leave. I snatched Anne’s “kapmanteltje” off the coat rack at the last minute. I put the diary in my desk drawer and didn’t lock it. Luckily I was able to keep my curiosity in check. If I had read the diary I feel I would have had to burn it as Anne didn’t want anyone reading it.
We never heard of our dear friends again. They were all transported to Westerbork and from there on to Auschwitz. From there on Margot and Anne went to Bergen-Belsen, sick and starving.
Interviewer: When did you hear what happened
Miep: My husband heard first. At the central station.
Mr Gies: I asked everyone if they knew of the Franks. For ages nobody knew. Until one day I heard that someone had seen Otto Frank and that he would be returning. I then rushed home to tell Miep.
Miep: The moment he came home he said: I have a good message: Otto Frank is returning! Then something very peculiar happened. The moment he said that, we turned towards the window and there was Otto Frank!
He rang the doorbell and we rushed to greet him. The first thing I asked was: “Edith?” He said: “she won’t come back.” I still had hope for the children. Otto stayed living with us for 7 years. I still had the diary in my desk. I didn’t tell him about it. I wanted to give it to Anne when she returned. After a month and a half we got a letter from a nurse who had been in the same camp with Anne and Margot until the last minute. She was there when they died. She told us they would not be coming back. I then opened the desk drawer and handed the diaries to Mr Frank with the words: “This is the heritage of your daughter.” He took them to his office and called me an hour later. He said: “Miep: I don’t want to talk to anyone.” He took them home. He also translated them into German to send to his mother who couldn’t read Dutch. He kept calling me and kept saying: “Miep! Look at what she’s written!” I couldn’t. It was too painful. Even when the book came out he kept telling me I should read it. I still couldn’t. Only when it was published a second time I decided to read it. I can hardly explain the feeling...it felt warm..a sense of relief...as if I was close to Anne again. The diary was Anne.
The end. I managed to translate the whole thing, though it took ages!!
Thank you so much
That was very nice of you 😊
BloxyBuildz thank you so much
Thanks..... So sad Anna was too close to liberation if she survived she would continue dairy with what she saw in concentration camp and publish the diary.
Prachtig en vreselijk om dit alles te horen vanaf Miep's kant.
Jordi Danen Ze heeft ook en boek: Herinneringen aan Anne Frank.
Wat een mooi document, deze documentaire! Zo blijft de herinnering voor altijd bewaard. Een prachtig en lief mens was Miep Gies. Wat kon zij goed vertellen!!
Wat een super mens, wat zou de wereld mooi zijn als iedereen zo was. Hoe kan het dat er zoveel monsters waren en zo weinig Mieps, dank je voor je moed en verzet.
Heb heel veel respect voor deze mevrouw Miep Gies 🤍🤍 in moeilijke tijden een gezin familie helpen 👍🏽👍🏽 mooi mens!
Mijn oma was doopsgezind. Ook zij moest vluchten. Met mijn oom Dickie, die door het oorlogstrauma in 1946 overleed , Niet ouder dan 5 jaar geworden. Mijn moeder op de arm als baby. Tot haar dood aan toe is het haar altijd bijgebleven. Hoe oma schuilend onder een treinstel. Met 2 kleine kindertjes, Terwijl de Duitse soldaten langs marcheerden. De angst voor velen die weggevoerd werden. De angst voor velen die het wel mochten overleven. Maar waar de oorlog nooit voorbij is geweest,
Who is also here because they watched the serie "A Small Light''? WE LOVE MIEP ❤
Heel emotioneel zit ik naar deze documentaire te kijken...😢.....
Ik heb het boek gelezen van Mevr Miep Gies en zou mooi zijn als ze hier een film over zouden maken . Mevr kan het zo goed vertellen en duidelijk ❤
En ze zou ook een standbeeld moeten krijgen dat verdiend ze echt en zo kan de jeugd dit ook door blijven geven aan hun kinderen ect ect .
R.i.p mevr Miep Gies
Ik heb het boek niet gelezen en dus weet ik niet of dit op het boek is gebaseerd. Op Netflix is een nieuwe film die “mijn beste vriendin Anne Frank” dacht ik. Het gaat om het leven van miep rond de oorlog. Hele mooie film
@@Njx063 film op Netflix is echt heel mooi .maar gaat niet over Miep Gies .
Dus zou mooi zijn als ze over Miep Gies ook een film gaan maken 👍🏽
@@Njx063 Dat gaat over Hanneli Goslar. Haar buurt vriendinnetje die tot de dag van vandaag 2 juni 2022 nog steeds leeft op 93 jarige leeftijd in Jeruzalem te Israël.
Er is een serie op disney+ heet a smal light😊 echt heel goed en spannend
Schade kein deutsche untertiteltext Übersetzung,ich kann leider kein niederländisch
Prachtige documentaire. Eerlijk, indringend, heel voelbaar.
Ze had een goed hart ze blijft altijd in onze gedachten👑
R. I. P. Miep Gies😭❤️
wat jammer hé anne , dat het achterhuis al vele jaren niet meer was en is zoals toen jullie het achter moesten laten ! in 2000 voelde het als of je er nog was ,maar 2013 was die hele sfeer dat gevoel verdwenen en waarom ? omdat geld een te grote rol ging spelen bij de mensen die het runnen !!! ,maar voor mij blijft Amsterdam het Achterhuis jou naam in ere houden gewoon omdat je mijn voorbeeld bent !! Rust zacht.
1
En jij snapt t. Ben het met je eens hoor
Respect💝💌
Ik wil niet respectloos overkomen maar het is jouw* naam
Hey annemiek ik had een vraagje als je snel kan reageren
Mooie documentaire, met veel respect voor deze vrouw.
Wat ben ik blij dat ik de geschiedenis van deze familie nog te horen krijg dankzij miep. Wat een geweldige vrouw was dat!
Dankeschön für diesen wertvollen Beitrag. Mein Vater war zu Kriegszeiten noch ein jugendlicher Niederländer in Amsterdam, er heiratete nach dem Krieg meine deutsche Mutter. Unsere niederländische Familie hat meine Mutter immer akzeptiert, als Deutsche.
Ich war besonders stolz dass mein Vater Niederländer war und liebe meine Vatersprache sehr.
Das Buch von Anne Frank habe ich gelesen mit großer Sympati zu diesem Mädchen, aber auch mit tiefer Trauer über die 6 Millionen Schicksale die dieses Regim auf so grausame Art u Weise vernichtet hat. Es ist u bleibt die dunkelste Zeit Europas. Beten wir dass es nicht zu einem dritten Weltkrieg kommt, denn Kriege werden vor Regierungen beschlossen u es müssen unschuldige Menschen ihr Leben opfern. Danke an alle Menschen die den Mut hatten den jüdischen Menschen in Obhut zu nehmen u zu verbergen, ihnen hätte man besondere Ehrungen verleihen müssen.
Hello I'm an American. Writing from Taiwa. I'm a Christian and I just wanted to say thank you to Miep. She was a very brave Christian and I can't imagine the courage she needed to do what was right.
May Lord Jesus Christ bless you.
Foram morar com jesus ❤
Heel mooi en interessant. Het maakt dat ik na tientallen jaren opnieuw eens het dagboek wil lezen.
En wat een verfrissing hoe mevrouw Gies praat. Zo duidelijk, net en welbespraakt.
Heb jij een idee waarom het niet geweten mocht zijn dat anne frank schreef?
Ik was geboren heel bij!? Waar weet, ik niet!. Maar in 1955! Ben 18 jaren later, naar Israel 🇮🇱 gegaan en voor de eerste keer, voelden, ik mij . Thuis❤ dank u , voor u tube!😂😅😢 .nu beef, ik in ( nz) en heb nooit. Mij hart gevonden (jammer) maar, did heeft me veel gezegend. Om 🕉 did te zien.
DANK U VEEL
Deze vrouw was echt een held ✌✌✌✌✌✌
Toch zegt ze : Het was niet genoeg (wat ze hebben kunnen doen, om vervolging te *helpen+ ontkomen. In de Jaren 30 valt op de deurmat van oa Nederlanders de pamphlet, komt in opdracht van de SS , de buren - daarin staat bepaald wat een mens is, de 'Uber' en de 'Unter' ) waar was de kritiek die je van een overheid of oranje zou mogen verwachten, ik zou me serieus afvragen of de Duitse buurjongen die wel piano kan spelen zoveel mocht 'losmaken' - zelfs nog tijdens de oorlog etc, maar na de oorlog is het kransleggen en ideologische huishouding een nog vreemder tafereel, ja dan wel .
wow, ontzettend mooi, emotioneel verteld en laten zien. Wat een goede mensen waren en zijn het allemaal
Prachtige getuigenis . Zeer dankbaar dat dit verhaal verteld wordt!
'Het was niet genoeg' - Als je geen tranen meer hebt om mensen te helpen, laat dit beklijvend zijn, voor alle mensen die elkaar willen beschermen, zonder onderscheid tussen 'afkomst' en andere onzin. Het is pure essentiële menselijkheid dat we terug moeten leren...
For all the English and German people who watch this. I’m sorry that there’s no subtitles included. Miep said a lot of interesting things about her life in het achterhuis. She said “we will never forget this family and our experience”.
Is it possible to put English subtitles?
It’s okay perhaps I’ll learn some Dutch
Ben er stil van. Dankzij Miep is het alsof ik erbij ben geweest. Anne kan goed schrijven, (en al helemaal voor een kind tussen de 13 en 15 jaar) maar Miep kan echt goed vertellen. Bizar om te beseffen dat toen in 1987 het 42 jaar geleden was en 1987 is al 35 jaar geleden. Je ziet daar nog veel meer hoe de prinsengracht was daadwerkelijk in die tijd was, ipv dat moderne museumgebouw wat er nu naast staat. Het ziet er nu vanaf de buitenkant zo anders uit daar. Niet meer zoals vroeger en dat vind ik zo jammer. Die pandjes konden de internationale massa toerisme van bezoekers niet meer aan, dus ik begrijp het wel, maar betreur het ook. Toch is het jammer dat die rij panden niet meer is zoals het in Anne der tijd was. Daarnaast interesant dat ze op de vliering zijn. Daar kun je tegenwoordig ook niet meer komen. 6 juli is het 80 jaar geleden dat ze te voet vanaf het merwedeplein in zuid naar de Jordaan liepen. En wandeling van een uur (want joden mochten niet met de tram). Bedankt is te weinig voor het echtpaar Gies en de andere helpers... Ze waren zo dichtbij, want het einde van de oorlog naderde. We kunnen nog steeds niet met zekerheid zeggen wie van die schuilplaats opeens afwist en wie ze verraden had. Toeval geloof ik niet in. Ze kwamen met pistolen binnen. Ze waren overtuigd dat er onderduikers zaten, maar wisten niet hoeveel. Aangezien diegene het aantal niet wist, kon het ook niet iemand zijn die fam Frank en van Pels kende. Of diegene deed als of er weinig onderduikers zaten, maar wist wel beter. Enkel om een dwaalspoor te creëren niet verdacht te worden bij de helpers. Wie weet kreeg uiteindelijk iemand van die panden erachter een vermoeden met die afgeplakte ramen van het achterhuis. Maar toch blijft het een raadsel hoe iemand dit te weten is gekomen. God zege al deze geweldige mensen. Ik heb er geen woorden voor. Dit onrecht laat mij niet los. Nooit niet! Rust in alle vrede lieve Anne. Jouw nalatenschap is jouw winst op degene die jou het leven niet wilde schenken. Degene die jou het overleven uiteindelijk onmogelijk maakte. Uiteindelijk leeft jouw overwinning voort. De hele wereld leert waarderen als zij jouw dagboek lezen. Waarderen en hoop houden waren buiten jouw schrijftalenten, nog een mooie en krachtige eigenschap. Je Gertjan Horjus.
Bedankt voor het uploaden van dit filmpje. Fantastisch
Ik kan niet stoppen met huilen. Rip Anne en Miep
Echt een ❤️Schat.❤️ die Miep in mijn ❤️ben je!!😭❤️
Prachtig! Vreselijk, wat er is gebeurt, RESPECT❤️!
Respect Naar Miep Gies❤️
English translation: Miep Gies: This was Mrs. Frank's powder box. I managed to save it. Look how pretty it is. And it has remained the way it was. I have not changed anything, of course I have never used it. Even the rouge is still there. The powder, here was the lipstick, and a little cotton ball to wipe the lips and the big mirror. A very beautifully cut mirror. Beautiful isn't it?
Interviewer: beautiful
Miep Gies: That is of course very valuable to me. And this is the cape that I ripped off the coat rack at the last minute. From Anne. After the raid. I never washed it, I left it like this, so it has some stains on it because of time, but it's the original cape that Anne always used in the morning and evening. She used it to brush her hair, because Anne's hair always had to be perfect. I keep that for as long as I can. And this was a shoe cover that Anne used when they used to travel. Then she put her shoes in there, so that the clothes in the suitcase would not be damaged.
"Shot of the embroidery A F"
She embroidered it herself. Isn't it nice.
Interviewer: Would you mind if we take a look in the Secret Annex / "the Achterhuis" together?
Miep Gies: I think that would be excellent.
03:00 Interviewer: Mrs. Gies, before you open the bookcase, you worked here, from 1933 to 1947, also the whole war, what do you feel now you're back here?
Miep Gies: The memories start coming back. It's like coming home. You know the way, and it is sometimes difficult to know that the people are no longer here.
Voice-over: Miep came to Amsterdam from Vienna as an 11-year-old girl, on this picture from 1933, she is 24 years old.
In the same year (1933) she started working for Otto Frank. In July 1941 Miep marries Jan Gies. Otto Frank is present at the wedding, together with his youngest daughter Anne. A year later, July 1942, Otto Frank decides to go into hiding together with his wife Edith and his daughters Margot and Anne. Anne has just turned 13. Later, Mr van Daan also went into hiding in the Secret Annex with his wife and their only son Peter. Finally there is an 8th person in hiding.
This picture is taken after the war. Otto Frank is in the middle. On the left Miep Gies en Joop Koophuis, on the right Victor Kralen en Ellie Vossum. Otto Frank is the only one of the eight people in hiding to survive the war. The Germans invaded the Secret Annex on August 4, 1944
05:12 Miep Gies: Every August the 4th I experience the same. We get up, we are as calm as possible. We don't look at the clock for the whole day. We work as usual. And around 5 pm, you feel it when it's that time, than we know it was over. And then we are quite as usual again. That's all I can tell you about that. The day is of course very emotional, because we know exactly what happened every hour.
Interviewer: that was the 4th of August of course about the other days you wrote, "Not a day goes by that I don't grieve for them."
Miep Gies: "yes that is correct, not a day goes by without thinking about them, we cannot forget it And because we think about them and because we have had to tell so much about them over all these years, after the diary has been published, it remains clear to us. And we empathize with them, we can not forget, they have been so dear to us. "
thankyouuuuuuuuu🥺
Je bent geweldig miep
Zelfs na de oorlog gebruikten zij nog de namen, die bedoeld als schuilnamen. Miep stelt dat het huwelijk, ook onder druk is komen staan, het dreigement van de 'rechercheur met een Weens accent' (gestapo) - daar is een context van het pan-euro intercontinentale netwerk (overleven.. 'weer een pogrom' - )waarvan ik van vermoed, dat Otto Frank daar -een grotere rol speelde dan hij daar zelf over vertelde, zelfs na de oorlog (…)
Ze is dood
Echte Helden zijn mensen die zichzelf over hun angst kunnen zetten om andere mensen (met gevaar voor eigen leven) te helpen.... Daar hoorde de Fam. Gies zeker bij.....
Wat ontzettend goed en mooi verwoord door deze dappere vrouw samen met haar man zoveel respect voor 😪🙏❤️
Ich heule seit Stunden. So eine herzensgute Frau. Het is ongelooflijk moedig wat zij en haar familieleden hebben gedaan. Rust zacht miep.
Heel fascinerend.., en verdrietig.
Wat een mooie herinneringen van die tijd🥰
In 2010 gestorven heel jammer
Ze heeft hele goede dingen gedaan
@Esthelle pimentel Dit is Miep Gies. Zij hielp ze met het onderduiken. De moeder van Anne is op 6 januari 1945 in Auschwitz overleden.
Heel erg was die oorlog
Toen was ik 2 😢
That is the perfect picture of strong determination against evil and terror. God bless Miep ❤
Thank you Miep
Respect voor deze vrouw en haar man die samen met nog een aantal andere helpers 8 mensen heeft geholpen met gevaar voor eigen leven
Wat een verhaal en sterke vrouw. Heel veel respect
En ondertussen heeft de wereld nog niets van dit alles geleerd :(
Uplink X jaaa
Ik wordt hier best emotioneel van
wie kijkt in december 2018?? echt heel erg dit!
Mooi. Verteld dit miep😍
Wie kijkt dit ook in deze gekke tijd. Waar alles ineens snel lijkt om te leren voor het ergste
Wat?
Heb je je koffers al klaar staan?
La historia de Ana Fran me hace llorar. Miep fue la amiga verdadera que tiene todo escritor. Gracias por tanta verdad.
ik vin het knap van je miep hoe je dit doet xxx
Ik heb zoveel respect voor alle mensen die Joden hebben geholpen met onderduiken, ik weet niet of ik daar de moed voor zou hebben. Ik zou hier veels te zenuwachtig voor zijn.
Wouw wat heftig !!!!😱
Ik kijk dit nog in 2017 wie nog meer ????
Timo Lakerveld What about 2018 Haha.. ik kijk in 2018 namelijk..
2018
2019
2020 😂
2020
Ik heb 44 minuten en 51 seconde ademloos zitten kijken en luisteren.
Ich . Ik hoorde hiervan toen ik 6 jaar was. in 1959. Van de oorlog en al het andere ,niet te beschrijven andere. Het Dagboek van Anne was 1 van de 1e boeken die ik las. Wat moet je zeggen. Stilte juist, of er eeuwig over praten. Dat laatste maar. Heel moedig hoe Miep er nog over kan vertellen toen, van toen, en wat ze heeft gedaan met de andere hulpen. Ik wist niet dat ze er een boek ook nog over schreef. Ik schaam me nog altijd over het nederlandse volk van toentertijd. Bij mij in de straat hebben ook onderduikers op zolders ,,gewoond,,. En in deze stad weet ik nog een adres, wat ik ooit moest opruimen. De stoelen stonden er nog op een heeeeeele hoge zolder, met een heeeeeele lange trap. Zo,n glazenwasserstrap tot 4 ,5 hoog. . Eind jaren ,90. Kaarsenstandaards. Ik weet wel dat het allemaal niet mals was, de bezetters. Wat zou ik zelf hebben gedaan ? Wat Miep zei als laatste, : Het was te weinig. In Nederland zijn de meeste mensen van Europa gemiddeld, in de kampen omgekomen. Dat is toch om je dood te schamen ? En nu altijd dat opgeschep van : Wij doen het beste, mbt de mensenrechten. Ondertussen worden er ,,gewoon,, weer kinderen uitgewezen, 2018 ja, die hier al jaaaaaaaaren wonen, of geboren zijn. De taal van ,,hun,, land niet kennen.... Wat betekendt dat voor hun geestelijke ontwikkeling, voor als ze volwassen worden ? Een trauma so wie so. Dat noem ik kindermishandeling. Nee, ,,het,, is niet te vergelijken. Maar......
Hallo Chargen, Wat is : de vergeten oorlog ? U heeft vóór de oorlog nog meegemaakt blijkbaar. De hedendaagse overheid, ( Heeft oranje veel te vertellen heden ten dage ? ) ja, tegen mensen gericht. Rijk wordt steeds rijker, arm steeds armer. Geluk, Margriet.
huh?
zelfs ik ben door dit verhaal emodsioneert
Wat een ontzettend mooi mens was ze ❤
How I wish I could follow what Miep Gies is saying and telling.
English subtitles should have been included.
If you want, I can translate you some parts
Florian Klaus yes pleeasee
I can translate
Türkçe de eklenmeliydi
Ik dacht altijd dat Anne's bed en die van meneer duffel omgedraaid waren, leuk om iets nieuws te leren over het achter huis
Mooie docu
Rekaman Dokumentasi yang begitu mengesankan. Banyak informasi yang Miep ceritakan begitu jelas dari ingatannya.
Geweldig!
Ik kijk dit in 2018 wie ook Like
Is dat niet een beetje raar om te vragen bij zo'n onderwerp?
Geschiedenis die niet mag vergeten worden. Wat een fijn en goed mens was zij.
2019!!!🎉
Annemijn Repelaer 2020.
Casal maravilhoso, pessoas maravilhosas!
Rip miep en Jan ,nu zijn jullie allemaal terug te samen
Inderdaad
R.i.p. Miep
R.i.p. Jan
Please translate this important history to English for those of us who are desperate to hear her thoughts. God bless.
I think you are quite correct, Mr. Zukerman please look at my channel
Ik heb laatst het boek van Gerard Kremer gelezen. De achtertuin van het achterhuis. Zeer indrukwekkend.
Dat zijn nou echte SuperHelden! 🦸🏼♀️
Erg voor anne ze was zo een mooie meisje geweest
hello dear people! can somebody add english subtitles?
Yes miep it is so sad that those people are no longer here. I feel your saddness in your voice.
Mijn opa had ook onderduikers. Gelukkig waren die niet ontdekt .
Mijn opa was onderduiker
Hard man
Mijn moeders familie waren ook onderduikers en hebben de oorlog overleefd
Respect
Só faltou a legenda!!!
Is this documentary in English also?
Het is heel erg
ik spreek niet zo goed nederlands, dus sorry. Ik lezen het boek, "Het Achterhuis" en het was prachtig. ze was een geweldig jong vrouw.
Een heldin, al wilde ze dit niet over zichzelf horen. Een engel een licht in de duisternis.
Does anyone know if there's an English translated version of this interview?
I tried to provide some (non mechanical) interpretation - the first 5 minutes ( see my channel )
Alleen respect
De mensen die anderen hebben geholpen om onder te duiken waren helden
Respeckt voor deze lieve mensen !
Als je ziet hoeveel pijn het na al de jaren nog steeds doet/deed bij deze prachtige mensen kan ik niet begrijpen dat hier in Nederland mensen zijn de willen dat mensen die uit oorlogsgebied gevlucht zijn, niet welkom zijn hier.
Buena mujer, admiro su valentía por haber ayudado a las 8 personas de "la casa de atrás ", hizo todo lo que pudo, y estoy segura que todos estarían muy agradecidos con ella.
☺
❤❤❤❤❤❤❤😢😢😢😢😢😢😢
Rip oma, Miep Jullie waren heel sterk Het is niet Zoon fijne Leven, Dat ze hadden, Rip Anne Frank all De familie van dr Ze Deet, het Goed Eigenlijk ze Ging Naar haar Ouders luisteren, En Oma miep bedankt voor dit Boodschap!!🤍 Respect voor jullie, Het komt goed lieven mensen!!, Anne Is een lieve meisje en Had niet een leuke dus, nu heeft ze dat Well Dus dat is wel Nu fijn. Ik Wou Dat ze nog leefden Ze was er Bijna😕 Nou, Dat kan niet Want dat water van het Kamp was vergiftiging, maar Ze leefde niet heel lang!! Het Is wel Heel zielig ze was een lief mooi meisje!! ik wil dat ze een goeie Mooie leven hebben u en miep & de Helen familie Van Frank En u Miep😘 Anne Frank was Een Sterke meisje ze was er bijna Met de oorlog, dus Dat vindt Ik wel fijn Maar toen, ging het miss Als de mensen willen weten, wat er is gebeurt nou, Anne Frank was Op kamp ze Wou douchen maar er was gif in die Water 😕 Dus, dat dus als mensen benieuwd waren, Rust zag miep & De familie van Anne Frank & zelf ook Anne rust, Zacht rust zacht. Groetjes Sara🤍
miep gies de held!
ik woo. in de miepgiesstraat waar zij ook heeft gewoond
Mooi dit..jammer dat de mensheid er niet van geleerd heeft,laten we zeggen..de leiders dan…want mensen ,,die hebben ook in de oorlog veel goeds gedaan…waarvoor heel veel respect..en 4 mei…mag nooit weg
Een held Miep Gies met het hart op de goede plek, was de hele wereld maar zo.
Heftig verhaal zeg...
Maar wel leerzaam.
Dat u dat nog kunt vertellen omdat het zo heftig is
I wish there was English translation
If you want, I can translate you some parts
Can someone put English translation please??
I can.
Would Love To Have English Subtitles...