گل همیشه بهار؛ هوشنگ کامکار و شهرام ناظری

گل همیشه بهار
چهارگاه
شعر:علی معلم
آهنگساز:هوشنگ کامکار
آواز:شهرام ناظری
برگه موسیقی ایران: musiqueiran1
باز آمد بهار، با چندين عذار
خرم شد چمن­ها، اي ياران برآييد
گل شد ني­سوار، بلبل بي­قرار
در دشت و دمن­ها، اي ياران کجاييد
اي حبيبان ما نوبهاران خوش است
جوشش چشمه­ها، ابر و باران خوش است
فصل گل در چمن، پيش سرو و سمن
ياد ياران خوش است، ياد باران خوش است
شور آزادگی را گر بهای جان بود
عشق و دلدادگی را هم بهای آن بود
جوشش گل نگر در چمن ريشه کن
بی­ستون شد جهان ناخن از تيشه کن
آری ای آدمی عاشقی پيشه کن
شور بلبل ببين در گل انديشه کن
به داغ عاشقان ببارای آسمان
چو کاروان روان سرشک همرهان
چنين ديده گريان
چه فارغی ای بهار که اندرين روزگار
شوری داری مشکين باری
به ماتم گلی نشسته بلبلی غمين
به داغ او تو اينچنين
چون سبکباران فارغ از ياران
ای بهار از خزان فارغ­اند عاشقان
گو خزانی ميا، گو بهاری ممان
عاشقان، عاشقان، نامتان جاودان
بازو بگشاييد به داد ياران
عالم خونين شد به داغ انسان
آری ای آدمی عاشقی پيشه کن
شور بلبل ببين در گل انديشه کن
خيز و رها کن من و ما، در صف هنگامه درا
حيله دشمن بشکن، نغمه نصرت بسرا
ببين به داغ لاله در دشت و دمن
نگر به رقص سبزه در باغ و چمن
در غم ابنای وطن
الا تا گل از گل بدمد
غم ميهن از دل بدمد
زنده در ادوار و زمن
ياد شهيدان وطن
ای ديار خرم ما
در پناه لطف خدا
خيز به عز و عزم و وقار
ای گل هميشه بهار